سوریه عثمانی، از اوایل قرن شانزدهم تا پس از
جنگ جهانی اول ، دوره ای بود که با تغییرات سیاسی، اجتماعی و جمعیتی قابل توجهی مشخص شد.پس از فتح این منطقه
توسط امپراتوری عثمانی در سال 1516، این منطقه در قلمروهای وسیع امپراتوری ادغام شد و درجه ای از ثبات را پس از دوره آشفته
ممالیک به ارمغان آورد.عثمانیان این منطقه را به چند واحد اداری سازماندهی کردند و دمشق به عنوان مرکز اصلی حکومتداری و بازرگانی ظاهر شد.حکومت امپراتوری سیستمهای جدیدی از مالیات، مالکیت زمین و بوروکراسی را معرفی کرد که تأثیر قابلتوجهی بر بافت اجتماعی و اقتصادی منطقه داشت.فتح این منطقه توسط عثمانی ها منجر به ادامه مهاجرت یهودیانی شد که از آزار و اذیت در اروپای کاتولیک فرار می کردند.این روند که در زمان حکومت ممالیک آغاز شد، شاهد هجوم قابل توجهی از یهودیان سفاردی بود که در نهایت بر جامعه یهودیان منطقه تسلط یافتند.
[148] در سال 1558، حکومت سلیم دوم، تحت تأثیر همسر یهودی اش نوربانو سلطان،
[149] شاهد بود که کنترل طبریه به دونا گراسیا مندس ناسی داده شد.او پناهندگان یهودی را تشویق کرد تا در آنجا مستقر شوند و یک چاپخانه عبری در سافد تأسیس کرد که به مرکزی برای مطالعات کابالا تبدیل شد.در دوران عثمانی، سوریه چشم انداز جمعیتی متنوعی را تجربه کرد.جمعیت غالباً مسلمان بودند، اما جوامع مسیحی و یهودی قابل توجهی بودند.سیاستهای مذهبی نسبتاً تساهلآمیز امپراتوری به درجهای از آزادی مذهبی اجازه میدهد و جامعه چند فرهنگی را تقویت میکند.این دوره همچنین شاهد مهاجرت گروه های مختلف قومی و مذهبی بود که باعث غنای بیشتر ملیله فرهنگی منطقه شد.شهرهایی مانند دمشق، حلب و اورشلیم به مراکز پر رونق تجارت، دانشآموزی و فعالیتهای مذهبی تبدیل شدند.این منطقه در سال 1660 به دلیل جنگ قدرت دروزها دچار آشفتگی شد که منجر به نابودی صفد و طبریه شد.
[150] قرن 18 و 19 شاهد ظهور قدرت های محلی بود که قدرت عثمانی را به چالش می کشید.در اواخر قرن هجدهم، امارت مستقل شیخ ظهیرالعمر در جلیل، حکومت عثمانی را به چالش کشید که نشان دهنده ضعف قدرت مرکزی امپراتوری عثمانی بود.
[151] این رهبران منطقهای اغلب پروژههایی را برای توسعه زیرساختها، کشاورزی و تجارت آغاز میکردند که تأثیری ماندگار بر اقتصاد منطقه و چشمانداز شهری بر جای میگذاشت.اشغال مختصر ناپلئون در سال 1799 شامل طرح هایی برای ایجاد یک کشور یهودی بود که پس از شکست او در عکا رها شد.
[152] در سال 1831، محمدعلی مصری، فرمانروای عثمانی که امپراتوری را ترک کرد و سعی کرد
مصر را مدرن کند، سوریه عثمانی را فتح کرد و خدمت اجباری را تحمیل کرد که منجر به شورش اعراب شد.
[153]قرن نوزدهم در کنار اصلاحات داخلی در دوره تنظیم، نفوذ اقتصادی و سیاسی اروپا را به سوریه عثمانی وارد کرد.این اصلاحات با هدف مدرن سازی امپراتوری انجام شد و شامل معرفی سیستم های حقوقی و اداری جدید، اصلاحات آموزشی و تاکید بر حقوق برابر برای همه شهروندان بود.با این حال، این تغییرات همچنین به ناآرامی های اجتماعی و جنبش های ملی گرایانه در میان گروه های مختلف قومی و مذهبی منجر شد و زمینه را برای پویایی پیچیده سیاسی قرن بیستم فراهم کرد.توافقنامه ای در سال 1839 بین موسی مونتفیوره و
[محمد] پاشا برای روستاهای یهودی در دمشق ایالت به دلیل عقب نشینی مصر در سال
[1840] اجرا نشد. مسلمان و 9 درصد مسیحی.
[156]الیه اول، از 1882 تا 1903، شاهد مهاجرت حدود 35000 یهودی به فلسطین بود که عمدتاً از امپراتوری روسیه به دلیل آزار و اذیت روزافزون بود.
[157] یهودیان روسیه شهرک های کشاورزی مانند پتا تیکوا و ریشون لزیون را با حمایت بارون روچیلد تأسیس کردند. بسیاری از مهاجران اولیه نتوانستند کار پیدا کنند و ترک کردند، اما با وجود مشکلات، شهرک های بیشتری ایجاد شد و جامعه رشد کرد.پس از فتح یمن توسط عثمانی ها در سال 1881، تعداد زیادی از یهودیان یمنی نیز به فلسطین مهاجرت کردند که اغلب توسط مسیحیت هدایت می شدند.
[158] در سال 1896، تئودور هرتزل "Der Judenstaat" یک دولت یهودی را به عنوان راه حلی برای یهودی ستیزی پیشنهاد کرد که منجر به تأسیس سازمان جهانی صهیونیسم در سال 1897 شد
[. 159]آلیه دوم، از سال 1904 تا 1914، حدود 40000 یهودی را به منطقه آورد و سازمان جهانی صهیونیستی یک سیاست ساختوساز شهرکسازی را ایجاد کرد.
[160] در سال 1909 ساکنان یافا زمینی خارج از دیوارهای شهر خریدند و اولین شهر کاملاً عبری زبان، Ahuzat Bayit (که بعداً به تل آویو تغییر نام یافت) ساختند.
[161]در طول جنگ جهانی اول، یهودیان عمدتاً
از آلمان علیه
روسیه حمایت می کردند.
[162] بریتانیایی ها که به دنبال حمایت یهودیان بودند، تحت تأثیر تصورات یهودیان قرار گرفتند و هدفشان جلب حمایت یهودیان
آمریکا بود.همدردی بریتانیا با صهیونیسم، از جمله از سوی نخست وزیر لوید جورج، منجر به سیاست هایی در جهت منافع یهودیان شد.
[163] بیش از 14000 یهودی بین سالهای 1914 و 1915 توسط عثمانی ها از یافا اخراج شدند و اخراج عمومی در سال 1917 بر همه ساکنان یافا و تل آویو تا زمان فتح بریتانیا در سال 1918 تأثیر گذاشت
[. 164]سالهای پایانی حکومت عثمانی در سوریه با آشفتگی جنگ جهانی اول مشخص شد. همسویی امپراتوری با قدرت های مرکزی و پس از آن شورش اعراب با حمایت بریتانیا، کنترل عثمانی را به میزان قابل توجهی تضعیف کرد.پس از جنگ، قرارداد سایکس-پیکو و معاهده سور منجر به تقسیم استان های عربی امپراتوری عثمانی و در نتیجه پایان حکومت عثمانی در سوریه شد.فلسطین تا زمان تأسیس این فرمانروایی در سال 1920 تحت حکومت نظامی توسط اداره سرزمین های دشمن اشغال شده انگلیس،
فرانسه و عرب اداره می شد.