تاریخ یونان

انقلاب نوسنگی در سال‌های 7000 تا 6500 قبل از میلاد به اروپا رسید، زمانی که کشاورزان خاور نزدیک از آناتولی وارد شبه جزیره یونان شدند و از دریای اژه عبور کردند.قدیمی ترین مکان های نوسنگی با اقتصاد کشاورزی توسعه یافته در اروپا مربوط به 8500-9000 قبل از میلاد در یونان یافت می شود.اولین قبایل یونانی زبان که به زبان پیشینی از زبان میسنی صحبت می کردند، زمانی در دوره نوسنگی یا عصر برنز اولیه (حدود 3200 ق.م) به سرزمین اصلی یونان رسیدند.

تمدن مینوی در کرت از حدود سال قبل از میلاد به طول انجامید.3000 پیش از میلاد (اوایل مینوی) تا ق.1400 قبل از میلاد، و فرهنگ هلادیک در سرزمین اصلی یونان از ق.3200 - ج.3100 تا ج.2000 - ج.1900.اطلاعات کمی در مورد مینوی ها شناخته شده است (حتی نام Minoans یک نام مدرن است که از مینوس، پادشاه افسانه ای کرت گرفته شده است)، از جمله سیستم نوشتاری آنها، که بر روی خط نامشخص خط A و هیروگلیف های کرت ثبت شده است.آنها عمدتاً مردمی بازرگان بودند که در سراسر منطقه مدیترانه به تجارت خارجی گسترده مشغول بودند.تمدن مینوی تحت تأثیر تعدادی از فجایع طبیعی مانند فوران آتشفشانی در ترا (حدود 1628-1627 قبل از میلاد) و زلزله (حدود 1600 قبل از میلاد) قرار گرفت.در سال 1425 قبل از میلاد، کاخ های مینوی (به جز کنوسوس) در اثر آتش سوزی ویران شدند، که به یونانیان میسینی، تحت تأثیر فرهنگ مینوی ها، اجازه داد تا به کرت گسترش یابند.تمدن مینوی که قبل از تمدن میسنی در کرت بود توسط سر آرتور ایوانز در سال 1900 به دنیای مدرن آشکار شد، زمانی که او مکانی را در کنوسوس خرید و سپس شروع به حفاری کرد.

تمدن میسنی از جامعه و فرهنگ دوره های هلادیک اولیه و میانه در سرزمین اصلی یونان سرچشمه گرفته و تکامل یافته است.در ج پدید آمد.1600 قبل از میلاد، زمانی که فرهنگ هلادیک در سرزمین اصلی یونان تحت تأثیر کرت مینوی دگرگون شد و تا فروپاشی کاخ‌های میسنی در سال 2018 ادامه یافت.1100 ق.م.یونان Mycenaean تمدن اواخر دوره برنز هلادیک یونان باستان است و محل تاریخی حماسه‌های هومر و بیشتر اساطیر و دین یونانی است.دوره میسنی نام خود را از سایت باستان شناسی Mycenae در شمال شرقی آرگولید، در پلوپونسوس در جنوب یونان گرفته است.آتن، پیلوس، تبس و تیرین نیز از مکان های مهم میسنی هستند.تمدن Mycenaean تحت سلطه اشراف جنگجو بود.در حدود 1400 پیش از میلاد، میسینی ها کنترل خود را به کرت، مرکز تمدن مینوی گسترش دادند و برای نوشتن شکل اولیه یونانی خود، شکلی از خط مینوی به نام خطی A را اتخاذ کردند.خط دوران Mycenaean Linear B نام دارد که در سال 1952 توسط مایکل ونتریس رمزگشایی شد.Mycenaeans اشراف خود را در مقبره های کندوی عسل (tholoi)، اتاق های تدفین بزرگ مدور با سقف طاق دار بلند و گذرگاه ورودی مستقیم که با سنگ پوشانده شده بود، دفن می کردند.آنها اغلب خنجرها یا انواع دیگر تجهیزات نظامی را با متوفی دفن می کردند.اشراف اغلب با نقاب های طلا، تاج، زره و سلاح های جواهر به خاک سپرده می شدند.میسینی ها در حالت نشسته دفن شدند و برخی از اشراف مومیایی شدند.در حدود 1100-1050 قبل از میلاد، تمدن میکنی فروپاشید.بسیاری از شهرها غارت شدند و این منطقه وارد دورانی شد که مورخان آن را "عصر تاریک" می دانند.در این دوره یونان با کاهش جمعیت و سواد مواجه شد.خود یونانی ها به طور سنتی علت این کاهش را حمله موج دیگری از مردم یونان، دوریان ها می دانند، اگرچه شواهد باستان شناسی کمی برای این دیدگاه وجود دارد.

فروپاشی اواخر عصر برنز ، زمان فروپاشی گسترده اجتماعی در طول قرن دوازدهم قبل از میلاد، بین ق.1200 و 1150. فروپاشی منطقه وسیعی از مدیترانه شرقی (شمال آفریقا و اروپای جنوب شرقی) و خاور نزدیک، به ویژهمصر ، شرق لیبی، بالکان، دریای اژه، آناتولی و قفقاز را تحت تاثیر قرار داد.برای بسیاری از تمدن‌های عصر برنز، ناگهانی، خشونت‌آمیز و از نظر فرهنگی مخرب بود و باعث انحطاط شدید اقتصادی برای قدرت‌های منطقه‌ای شد، به ویژه آغاز عصر تاریک یونان.اقتصاد کاخ یونان میسین، منطقه دریای اژه و آناتولی که مشخصه عصر برنز پسین بود، متلاشی شد و به فرهنگ‌های کوچک روستایی منزوی در قرون تاریک یونان تبدیل شد، که از حدود 1100 تا آغاز دوران باستانی شناخته شده در اطراف ادامه داشت. 750 ق.م.امپراتوری هیتی آناتولی و شام فروپاشید، در حالی که دولت هایی مانند امپراتوری آشور میانه در بین النهرین و پادشاهی جدید مصر زنده ماندند اما ضعیف شدند.برعکس، برخی از مردمان مانند فنیقی ها با کاهش حضور نظامی مصر و آشور در غرب آسیا از خودمختاری و قدرت بیشتری برخوردار شدند.دلیل اینکه تاریخ دلخواه 1200 قبل از میلاد به عنوان آغاز پایان عصر برنز پسین عمل می کند به یک مورخ آلمانی به نام آرنولد هرمان لودویگ هیرن باز می گردد.هیرن در یکی از تاریخ های خود در مورد یونان باستان از سال 1817 اظهار داشت که اولین دوره پیش از تاریخ یونان در حدود سال 1200 قبل از میلاد به پایان رسید و این تاریخ را بر اساس سقوط تروا در سال 1190 پس از ده سال جنگ پایه گذاری کرد.او سپس در سال 1826 ادامه داد تا پایان سلسله نوزدهم مصر را نیز در حدود 1200 ق.م.در طول باقی مانده از قرن نوزدهم پس از میلاد، رویدادهای دیگری در سال 1200 قبل از میلاد گنجانده شد، از جمله تهاجم به مردم دریا، حمله دوریان، سقوط یونان Mycenaean، و در نهایت در 1896 قبل از میلاد اولین ذکر اسرائیل در جنوب شام. بر روی Stele Merneptah ثبت شده است.نظریه‌های رقیب درباره علت فروپاشی اواخر عصر برنز از قرن نوزدهم ارائه شده‌اند که بیشتر آنها شامل تخریب خشونت‌آمیز شهرها و شهرک‌ها می‌شود.اینها شامل فوران های آتشفشانی، خشکسالی، بیماری، زلزله، تهاجم مردم دریا یا مهاجرت دوریان ها، اختلالات اقتصادی به دلیل افزایش کار آهن، و تغییرات در فن آوری و روش های نظامی است که باعث کاهش جنگ ارابه ها شد.با این حال، تحقیقات اخیر نشان می دهد که زمین لرزه ها آنطور که قبلاً تصور می شد تأثیرگذار نبودند.پس از فروپاشی، تغییرات تدریجی در فناوری متالورژی منجر به عصر آهن بعدی در سراسر اوراسیا و آفریقا در طول هزاره اول قبل از میلاد شد.

عصر تاریک یونان (حدود 1100 - حدود 800 قبل از میلاد) به دوره تاریخ یونان از تهاجم فرضی دوریان و پایان تمدن میکنی در قرن یازدهم قبل از میلاد تا ظهور اولین دولت شهرهای یونان در قرن نهم اشاره دارد. قرن قبل از میلاد و حماسه های هومر و قدیمی ترین نوشته های الفبای یونانی در قرن هشتم قبل از میلاد.فروپاشی تمدن میسنی با سقوط چندین امپراتوری بزرگ دیگر در شرق نزدیک، به ویژه هیتی ها ومصری ها ، مصادف شد.علت ممکن است به تهاجم مردم دریا با سلاح های آهنی نسبت داده شود.هنگامی که دوریان ها به یونان فرود آمدند، به سلاح های آهنی برتر نیز مجهز شدند و به راحتی میسینایی ها را که قبلاً ضعیف شده بودند متفرق می کردند.دوره ای که پس از این وقایع رخ می دهد، در مجموع به عنوان عصر تاریک یونان شناخته می شود.پادشاهان در تمام این دوره حکومت کردند تا اینکه در نهایت با یک اشراف جایگزین شدند، سپس هنوز بعدها، در برخی مناطق، اشراف درون یک اشراف - نخبگان نخبگان.جنگ از تمرکز بر سواره نظام به تأکید زیادی بر پیاده نظام تغییر کرد.به دلیل ارزان بودن تولید و در دسترس بودن محلی، آهن جایگزین برنز به عنوان فلز انتخابی در ساخت ابزار و سلاح شد.به آرامی برابری در میان فرقه های مختلف مردم رشد کرد و منجر به خلع پادشاهان مختلف و ظهور خانواده شد.در پایان این دوره رکود، تمدن یونان در رنسانس غرق شد که جهان یونان را تا دریای سیاه و اسپانیا گسترش داد.این نوشته دوباره از فنیقی ها آموخته شد و در نهایت به شمال ایتالیا و گول ها گسترش یافت.

یونان باستان به دوره ای از تاریخ یونان اطلاق می شود که از قرون تاریک تا پایان دوران باستان (حدود 600 میلاد) ادامه داشت.در استفاده رایج، به تمام تاریخ یونان قبل از امپراتوری روم اشاره دارد، اما مورخان این اصطلاح را دقیق تر به کار می برند.برخی از نویسندگان شامل دوره های تمدن مینوی و میسنی می شوند، در حالی که برخی دیگر استدلال می کنند که این تمدن ها به قدری با فرهنگ های یونانی بعدی متفاوت بوده اند که باید به طور جداگانه طبقه بندی شوند.به طور سنتی، دوره یونان باستان با تاریخ اولین بازی های المپیک در سال 776 قبل از میلاد شروع می شد، اما اکثر مورخان اکنون این اصطلاح را به حدود 1000 سال قبل از میلاد برمی گردند.تاریخ سنتی پایان دوره یونانی کلاسیک مرگ اسکندر مقدونی در سال 323 قبل از میلاد است.دوره ای که در پی می آید به عنوان هلنیستی طبقه بندی می شود.همه دوره‌های یونانی و یونانی کلاسیک را متمایز نمی‌دانند.با این حال، و برخی از نویسندگان تمدن یونان باستان را به عنوان یک تداوم در حال اجرا تا ظهور مسیحیت در قرن سوم پس از میلاد می دانند.یونان باستان توسط اکثر مورخان فرهنگ بنیادی تمدن غرب است.فرهنگ یونانی تأثیر قدرتمندی در امپراتوری روم داشت که نسخه ای از آن را به بسیاری از نقاط اروپا منتقل کرد.تمدن یونان باستان بر زبان، سیاست، سیستم‌های آموزشی، فلسفه، هنر و معماری دنیای مدرن، به‌ویژه در دوران رنسانس در اروپای غربی و بار دیگر در دوره‌های احیای مختلف نئوکلاسیک در قرن‌های 18 و 19 در اروپا و قرن‌های 19 بسیار تأثیرگذار بوده است. قاره آمریکا

در قرن هشتم قبل از میلاد، یونان شروع به خروج از قرون تاریکی کرد که به دنبال سقوط تمدن Mycenaean بود.سواد از بین رفته بود و خط میسینی فراموش شده بود، اما یونانی ها الفبای فنیقی را پذیرفتند و آن را برای ایجاد الفبای یونانی تغییر دادند.از حدود قرن نهم قبل از میلاد، اسناد مکتوب شروع به ظهور کردند.یونان به بسیاری از جوامع کوچک خودگردان تقسیم شده بود، الگویی که عمدتاً توسط جغرافیای یونان دیکته شده بود، جایی که هر جزیره، دره و دشت توسط دریا یا رشته کوه از همسایگان خود جدا می شود.دوره باستانی را می توان به عنوان دوره شرق شناسی درک کرد، زمانی که یونان در حاشیه بود، اما نه تحت سلطه امپراتوری نوآشوری.یونان مقادیر قابل توجهی از عناصر فرهنگی را از مشرق زمین، در هنر و همچنین در دین و اسطوره پذیرفت.از نظر باستان شناسی، یونان باستانی با سفال های هندسی مشخص شده است.

یونان کلاسیک دوره ای در حدود 200 سال (قرن 5 و 4 قبل از میلاد) در یونان باستان بود که توسط بسیاری از مناطق شرق دریای اژه و شمال فرهنگ یونان (مانند ایونیا و مقدونیه) مشخص شده بود که خودمختاری فزاینده ای را از امپراتوری پارس به دست آوردند . جنگ ها )؛اوج شکوفایی آتن دموکراتیک؛جنگ اول و دوم پلوپونزهژمونی اسپارت و سپس تبا.و گسترش مقدونیه در زمان فیلیپ دوم.بسیاری از تعریف اولیه سیاست، اندیشه هنری (معماری، مجسمه سازی)، اندیشه علمی، تئاتر، ادبیات و فلسفه تمدن غرب از این دوره از تاریخ یونان سرچشمه می گیرد که تأثیر قدرتمندی بر امپراتوری روم بعدی داشت.دوران کلاسیک پس از اتحاد فیلیپ دوم در بیشتر جهان یونانی در برابر دشمن مشترک امپراتوری ایران ، که طی 13 سال در طول جنگ‌های اسکندر مقدونی فتح شد، پایان یافت.در زمینه هنر، معماری و فرهنگ یونان باستان، دوره کلاسیک با اکثر قرون 5 و 4 قبل از میلاد مطابقت دارد (متداول ترین تاریخ ها سقوط آخرین ظالم آتن در سال 510 قبل از میلاد تا مرگ اسکندر است. بزرگ در 323 ق.م).دوره کلاسیک به این معنا از قرون تاریک یونان و دوره باستانی پیروی می کند و به نوبه خود توسط دوره هلنیستی جایگزین می شود.

یونان هلنیستی دوره تاریخی کشور پس از یونان کلاسیک است، بین مرگ اسکندر مقدونی در 323 قبل از میلاد و الحاق قلب کلاسیک یونان آخایی به جمهوری روم.این در نبرد کورنت در سال 146 قبل از میلاد به اوج خود رسید، یک پیروزی خردکننده روم در پلوپونز که منجر به نابودی کورنت شد و دوره یونان روم را آغاز کرد.پایان قطعی یونان هلنیستی با نبرد آکتیوم در سال 31 قبل از میلاد بود، زمانی که امپراتور آینده آگوستوس ملکه یونانی بطلمیوسی کلئوپاترا هفتم و مارک آنتونی را شکست داد و سال بعد اسکندریه، آخرین مرکز بزرگ یونان یونانی را تصرف کرد.در طول دوره هلنیستی، اهمیت یونان در جهان یونانی زبان به شدت کاهش یافت.مراکز بزرگ فرهنگ هلنیستی به ترتیب اسکندریه و انطاکیه پایتختمصر بطلمیوسی و سوریه سلوکی بودند.شهرهایی مانند پرگامون، افسوس، رودس و سلوکیه نیز مهم بودند و شهرنشینی فزاینده مدیترانه شرقی از ویژگی های آن زمان بود.

از نظر نظامی، یونان خود را به حدی کاهش داد که رومیان این سرزمین را فتح کردند (168 قبل از میلاد به بعد)، اگرچه فرهنگ یونانی به نوبه خود زندگی رومی را تسخیر کرد.اگرچه دوره حکومت روم در یونان به طور معمول از غارت کورنت توسط لوسیوس مومیوس رومی در سال 146 قبل از میلاد آغاز می شود، مقدونیه با شکست پادشاه خود، پرسئوس، توسط امیلیوس پاولوس رومی در پیدنا، قبلاً تحت کنترل روم قرار گرفته بود. در سال 168 ق.م.رومیان منطقه را به چهار جمهوری کوچکتر تقسیم کردند و در سال 146 قبل از میلاد مقدونیه رسماً به استان تبدیل شد و پایتخت آن تسالونیکی بود.بقیه دولت شهرهای یونان به تدریج و در نهایت به رم ادای احترام کردند و به خودمختاری قانونی خود نیز پایان دادند.رومی ها بدون هیچ تلاشی برای از بین بردن الگوهای سیاسی سنتی، اداره محلی را به یونانیان واگذار کردند.آگورا در آتن همچنان مرکز زندگی مدنی و سیاسی بود.فرمان کاراکالا در سال 212 میلادی، Constitutio Antoniniana، شهروندی خارج از ایتالیا را به همه مردان بالغ آزاد در کل امپراتوری روم تعمیم داد، و عملاً جمعیت استانی را به وضعیتی برابر با خود شهر رم رساند.اهمیت این فرمان تاریخی است نه سیاسی.این اساس یکپارچگی را ایجاد کرد که در آن مکانیسم های اقتصادی و قضایی دولت در سرتاسر دریای مدیترانه به کار گرفته شود، همانطور که زمانی از لاتیوم به کل ایتالیا انجام می شد.البته در عمل، ادغام به طور یکسان صورت نگرفت.جوامعی که قبلاً با روم ادغام شده بودند، مانند یونان، در مقایسه با جوامع بسیار دور، بسیار فقیر یا بسیار بیگانه مانند بریتانیا، فلسطین یامصر، توسط این فرمان مورد لطف قرار گرفتند.فرمان کاراکالا فرآیندهایی را که منجر به انتقال قدرت از ایتالیا و غرب به یونان و شرق شد، به حرکت در نیاورد، بلکه آنها را تسریع کرد و پایه‌های ظهور هزاره‌ای یونان را در قالب شرق ایجاد کرد. امپراتوری روم، به عنوان یک قدرت بزرگ در اروپا و مدیترانه در قرون وسطی.

تقسیم امپراتوری به شرق و غرب و متعاقب آن فروپاشی امپراتوری روم غربی، تحولاتی بود که دائماً موقعیت یونانیان را در امپراتوری برجسته می کرد و در نهایت به آنها اجازه می داد که به طور کلی با آن یکی شوند.نقش اصلی قسطنطنیه زمانی آغاز شد که کنستانتین کبیر بیزانس را به پایتخت جدید امپراتوری روم تبدیل کرد و از آن پس به عنوان قسطنطنیه شناخته شد و این شهر را در مرکز هلنیسم قرار داد، چراغی برای یونانیان که تا دوران مدرن ادامه داشت. .چهره‌های کنستانتین کبیر و ژوستینیانوس در طول سال‌های 324–610 غالب بودند.امپراطوران با جذب سنت رومی تلاش کردند تا زمینه ای را برای تحولات بعدی و تشکیل امپراتوری بیزانس ارائه دهند.تلاش برای ایمن سازی مرزهای امپراتوری و احیای قلمروهای رومی در قرون اولیه مشخص شد.در همان زمان، شکل‌گیری و استقرار قطعی دکترین ارتدوکس، بلکه مجموعه‌ای از درگیری‌های ناشی از بدعت‌هایی که در محدوده‌های امپراتوری شکل گرفت، دوره اولیه تاریخ بیزانس را مشخص کرد.در دوره اول دوران بیزانس میانی (610-867)، امپراتوری هم توسط دشمنان قدیمی ( پارسیان ، لومباردها، آوارها و اسلاوها) و هم توسط دشمنان جدید مورد حمله قرار گرفت که برای اولین بار در تاریخ ظاهر شد (اعراب، بلغارها). ).مشخصه اصلی این دوره این بود که حملات دشمن به مناطق مرزی ایالت محدود نمی شد، بلکه به عمق بیشتری کشیده می شد و حتی خود پایتخت را نیز تهدید می کرد.حملات اسلاوها ماهیت دوره ای و موقت خود را از دست دادند و به سکونتگاه های دائمی تبدیل شدند که به دولت های جدیدی تبدیل شدند که در ابتدا تا زمان مسیحی شدن آنها با قسطنطنیه دشمنی داشتند.بیزانسی ها آن ایالت ها را اسکلاوینیاس می نامیدند.از اواخر قرن هشتم، امپراتوری شروع به بهبودی از تأثیر ویرانگر تهاجمات پی در پی کرد و فتح مجدد شبه جزیره یونان آغاز شد.یونانیان سیسیل و آسیای صغیر به عنوان مهاجر آورده شدند.اسلاوها یا به آسیای صغیر رانده شدند یا جذب شدند و اسکلاوینیاها حذف شدند.در اواسط قرن نهم، یونان دوباره بیزانس شد و شهرها به دلیل بهبود امنیت و بازگرداندن کنترل مرکزی مؤثر شروع به احیا کردند.

امپراتوری لاتین یک دولت صلیبی فئودالی بود که توسط رهبران جنگ صلیبی چهارم در سرزمین‌هایی که از امپراتوری بیزانس تسخیر شده بود تأسیس شد.امپراتوری لاتین قرار بود جایگزین امپراتوری بیزانس به عنوان امپراتوری روم به رسمیت شناخته شده توسط غرب در شرق شود و یک امپراتور کاتولیک به جای امپراتورهای روم ارتدکس شرقی بر تخت نشست.جنگ صلیبی چهارم در ابتدا برای بازپس گیری شهر اورشلیم تحت کنترل مسلمانان فراخوانده شده بود، اما توالی وقایع اقتصادی و سیاسی در غارت شهر قسطنطنیه، پایتخت امپراتوری بیزانس توسط ارتش صلیبی به اوج خود رسید.در اصل، طرح بازگرداندن امپراتور مخلوع بیزانس، اسحاق دوم آنجلوس، که توسط الکسیوس سوم آنجلوس غصب شده بود، به تاج و تخت بود.الکسیوس چهارم، پسر اسحاق، به صلیبیون وعده کمک مالی و نظامی داده بود که با آن قصد داشتند تا اورشلیم ادامه دهند.هنگامی که صلیبیون به قسطنطنیه رسیدند، اوضاع به سرعت ناآرام شد و در حالی که اسحاق و الکسیوس برای مدت کوتاهی حکومت کردند، صلیبیون مبلغی را که انتظار داشتند دریافت نکردند.در آوریل 1204، آنها ثروت عظیم شهر را تصرف کردند و غارت کردند.صلیبی ها امپراتور خود را از میان رده های خود، بالدوین فلاندر، انتخاب کردند و قلمرو امپراتوری بیزانس را به کشورهای مختلف صلیبی دست نشانده تقسیم کردند.اقتدار امپراتوری لاتین بلافاصله توسط دولت های بیزانس به رهبری خانواده لاسکاریس (مرتبط با سلسله آنجلوس 1185-1204) در نیکیه و خانواده کومننوس (که به عنوان امپراتور بیزانس 1081-1185 حکومت می کردند) در ترابیزون به چالش کشیده شد.از سال 1224 تا 1242 خانواده کومننوس دوکاس که به آنجلوها نیز متصل بودند، قدرت لاتین را از تسالونیکی به چالش کشیدند.امپراتوری لاتین نتوانست به تسلط سیاسی یا اقتصادی بر دیگر قدرت‌های لاتینی که در سرزمین‌های بیزانسی سابق در پی جنگ صلیبی چهارم، به‌ویژه جمهوری ونیز مستقر شده بودند، دست یابد و پس از یک دوره کوتاه اولیه موفقیت‌های نظامی، به حالت ثابتی رفت. به دلیل جنگ مداوم با بلغارستان در شمال و مدعیان مختلف بیزانسی کاهش یافت.سرانجام، امپراتوری Nicene قسطنطنیه را بازپس گرفت و امپراتوری بیزانس را تحت فرمان میشائیل هشتم پالیولوژیس در سال 1261 بازسازی کرد. آخرین امپراتور لاتین، بالدوین دوم، به تبعید رفت، اما عنوان امپراتوری با چندین مدعی برای آن، تا قرن 14 باقی ماند.

یونانی ها تا سال 1460 در پلوپونز مقاومت کردند و ونیزی ها و ژنوئی ها به برخی از جزایر چسبیده بودند، اما در اوایل قرن شانزدهم تمام سرزمین اصلی یونان و بیشتر جزایر دریای اژه توسط امپراتوری عثمانی مستعمره شدند، به استثنای چندین شهر بندری هنوز. توسط ونیزی ها (نافلیو، مونومواسیا، پارگا و متون مهم ترین آنها) نگهداری می شود.جزایر سیکلادس، در وسط دریای اژه، در سال 1579 به طور رسمی توسط عثمانی‌ها ضمیمه شدند، اگرچه از دهه 1530 تحت وضعیت رعیت بودند.قبرس در سال 1571 سقوط کرد و ونیزی ها کرت را تا سال 1669 حفظ کردند. جزایر یونی به استثنای کفالونیا (از 1479 تا 1481 و از 1485 تا 1500) هرگز توسط عثمانی ها اداره نشدند و تحت حاکمیت جمهوری ونیز باقی ماندند. .در جزایر یونیایی بود که با ایجاد جمهوری جزایر هفتگانه در سال 1800، دولت مدرن یونان در آنجا متولد شد.یونان عثمانی یک جامعه چند قومیتی بود.با این حال، تصور مدرن غربی از چندفرهنگ گرایی، اگرچه در نگاه اول به نظر می رسد با نظام ارزن مطابقت دارد، اما با نظام عثمانی ناسازگار تلقی می شود.به یونانیان از یک طرف امتیازات و آزادی داده شد.از سوی دیگر آنها در معرض ظلم و ستمی قرار گرفتند که ناشی از بدرفتاری پرسنل اداری آن بود که دولت مرکزی فقط کنترل از راه دور و ناقصی بر آن داشت.با ورود عثمانی ها دو مهاجرت یونانی اتفاق افتاد.اولین مهاجرت متضمن مهاجرت روشنفکران یونان به اروپای غربی و تأثیرگذاری بر ظهور رنسانس بود.مهاجرت دوم مستلزم ترک دشت های شبه جزیره یونان و اسکان مجدد یونانیان در کوهستان بود.نظام ارزن با جداسازی مردمان مختلف در امپراتوری عثمانی بر اساس مذهب به انسجام قومی یونانیان ارتدوکس کمک کرد.یونانی‌هایی که در دوران حکومت عثمانی در دشت‌ها زندگی می‌کردند، یا مسیحی بودند که با بار حاکمیت خارجی سروکار داشتند یا مسیحیان رمزپایه (مسلمانان یونانی که تمرین‌کنندگان مخفی ایمان ارتدوکس یونانی بودند).برخی از یونانیان برای اجتناب از مالیات های سنگین و در عین حال هویت خود را با حفظ پیوندهای خود با کلیسای ارتدکس یونان، مسیحیان رمزنگاری کردند.با این حال، یونانی‌هایی که به اسلام گرویدند و مسیحی رمزی نبودند، در نظر یونانیان ارتدوکس «ترک» (مسلمان) تلقی می‌شدند، حتی اگر زبان ترکی را قبول نداشتند.عثمانی ها تا اوایل قرن نوزدهم بر بیشتر یونان حکومت می کردند.اولین دولت خودگردان، از قرون وسطی، یونان در طول جنگ های انقلابی فرانسه، در سال 1800، 21 سال قبل از وقوع انقلاب یونان در سرزمین اصلی یونان، تأسیس شد.این جمهوری هفت جزیره با پایتختی کورفو بود.

شورش های ضد عثمانی 1567-1572 مجموعه ای از درگیری ها بین شورشیان آلبانیایی ، یونانی و دیگر شورشیان و امپراتوری عثمانی در اوایل قرن شانزدهم بود.تنش های اجتماعی در این زمان با تضعیف دولت عثمانی، بحران مزمن اقتصادی و رفتار خودسرانه مقامات دولتی عثمانی تشدید شد.رهبران قیام ها در ابتدا موفق بودند و چندین مکان و قلعه استراتژیک به ویژه در اپیروس، یونان مرکزی و پلوپونز را تحت کنترل داشتند.اما جنبش فاقد سازماندهی لازم بود.آنها توسط قدرت های غربی تحریک و کمک شدند.عمدتاً توسط جمهوری ونیز، و پیروزی اتحادیه مقدس علیه ناوگان عثمانی در نبرد لپانتو، در نوامبر 1571، فعالیت های انقلابی بیشتری را آغاز کرد.با این حال، ونیز حمایت خود از شورشیان را پس گرفت و با عثمانی ها صلح یک جانبه امضا کرد.به این ترتیب شورش ها محکوم به پایان بود و نیروهای عثمانی در پی این شورش در سرکوب قیام دست به کشتارهای متعددی زدند.در طول فرآیند آرام سازی، مناطق مختلف عمدتاً منزوی هنوز از کنترل عثمانی خارج بودند و شورش های جدیدی مانند شورش دیونیسیوس اسکیلوسوفوس در سال 1611 به وقوع پیوست.

جنگ کرت درگیری بین جمهوری ونیز و متحدانش (از جمله شوالیه های مالت ، کشورهای پاپ و فرانسه ) علیه امپراتوری عثمانی و کشورهای بربری بود، زیرا عمدتاً بر سر جزیره کرت، ونیز درگیر شد. بزرگترین و ثروتمندترین دارایی خارج از کشوراین جنگ از سال 1645 تا 1669 ادامه یافت و در کرت، به ویژه در شهر کاندیا، و درگیری‌های دریایی و یورش‌های متعدد در اطراف دریای اژه، با دالماسی یک صحنه ثانویه برای عملیات انجام شد.اگرچه بیشتر کرت در چند سال اول جنگ توسط عثمانی ها فتح شد، اما قلعه کاندیا (هراکلیون امروزی)، پایتخت کرت، با موفقیت مقاومت کرد.محاصره طولانی مدت آن، به قول لرد بایرون، «رقیب تروی»، هر دو طرف را مجبور کرد تا توجه خود را بر تأمین نیروهای مربوطه خود در جزیره متمرکز کنند.مخصوصاً برای ونیزی ها، تنها امید آنها برای پیروزی بر ارتش بزرگتر عثمانی در کرت در گرسنگی موفقیت آمیز آنها از تدارکات و نیروهای کمکی بود.از این رو جنگ به مجموعه ای از برخوردهای دریایی بین دو نیروی دریایی و متحدان آنها تبدیل شد.کشورهای مختلف اروپای غربی به ونیز کمک کردند که با تشویق پاپ و احیای روحیه صلیبی، مردان، کشتی‌ها و تدارکات را برای دفاع از مسیحیت فرستادند.در طول جنگ، ونیز برتری کلی نیروی دریایی را حفظ کرد و در بیشتر درگیری‌های دریایی پیروز شد، اما تلاش‌ها برای محاصره داردانل تنها تا حدی موفقیت‌آمیز بود و جمهوری هرگز کشتی‌های کافی برای قطع کامل جریان تدارکات و نیروهای کمکی به کرت نداشت.عثمانی‌ها به دلیل آشفتگی داخلی و همچنین انحراف نیروهایشان به شمال به سمت ترانسیلوانیا و سلطنت هابسبورگ، مانع تلاش‌هایشان شدند.درگیری طولانی مدت اقتصاد جمهوری را که به تجارت سودآور با امپراتوری عثمانی متکی بود، خسته کرد.در دهه 1660، علیرغم افزایش کمک‌های سایر ملل مسیحی، خستگی از جنگ به وجود آمد. از سوی دیگر، عثمانی‌ها که توانسته بودند نیروهای خود را در کرت حفظ کنند و تحت رهبری توانمند خانواده کوپرولو تقویت شده بودند، آخرین لشکرکشی بزرگ را فرستادند. در سال 1666 تحت نظارت مستقیم وزیر بزرگ.این مرحله نهایی و خونین ترین مرحله محاصره Candia را آغاز کرد که بیش از دو سال به طول انجامید.این با تسلیم قلعه توسط مذاکره به پایان رسید و سرنوشت جزیره را به پایان رساند و جنگ را با پیروزی عثمانی ها پایان داد.در معاهده صلح نهایی، ونیز چند قلعه جزیره ای منزوی را در نزدیکی کرت حفظ کرد و در دالماسی دستاوردهای ارضی به دست آورد.میل ونیزی به یک رونچ، به سختی 15 سال بعد، به جنگی دوباره منتهی شد، که از آن ونیز پیروز بیرون آمد.با این حال، کرت تا سال 1897 تحت کنترل عثمانی باقی ماند، زمانی که به یک ایالت خودمختار تبدیل شد.سرانجام در سال 1913 با یونان متحد شد.

شورش اورلوف یک شورش یونانی بود که در سال 1770 شروع شد. این شورش در پلوپونز، جنوب یونان و همچنین در بخش‌هایی از یونان مرکزی، تسالی و کرت متمرکز بود.این شورش در فوریه 1770 به دنبال ورود دریاسالار روسی الکسی اورلوف، فرمانده نیروی دریایی امپراتوری روسیه در طول جنگ روسیه و ترکیه (1768-1774)، به شبه جزیره مانی آغاز شد.این یک پیشرو اصلی برای جنگ استقلال یونان (که در سال 1821 شروع شد) شد، بخشی از به اصطلاح "طرح یونانی" کاترین کبیر بود و در نهایت توسط عثمانی ها سرکوب شد.

جنگ استقلال یونان ، همچنین به عنوان انقلاب یونان 1821 یا انقلاب یونان شناخته می‌شود، یک جنگ موفقیت‌آمیز استقلالی توسط انقلابیون یونان علیه امپراتوری عثمانی بین سال‌های 1821 و 1829 بود. یونانی‌ها بعداً توسط امپراتوری بریتانیا ، پادشاهی فرانسه یاری شدند. و روسیه ، در حالی که عثمانی ها توسط دست نشاندگان شمال آفریقا، به ویژه ایالتمصر، کمک می شدند.جنگ منجر به شکل گیری یونان مدرن شد.این انقلاب توسط یونانیان در سراسر جهان به عنوان روز استقلال در 25 مارس جشن گرفته می شود.

اتو، شاهزاده باواریا، از زمان تأسیس سلطنت در 27 مه 1832، تحت کنوانسیون لندن، تا زمانی که در 23 اکتبر 1862 برکنار شد، به عنوان پادشاه یونان حکومت کرد. پسر دوم لودویگ اول، پادشاه باواریا، اتو به مقام سلطنت رسید. تاج و تخت تازه ایجاد شده یونان در سن 17 سالگی. دولت او در ابتدا توسط یک شورای سلطنت سه نفره متشکل از مقامات دربار باواریا اداره می شد.اتو پس از رسیدن به اکثریت خود، زمانی که نایب السلطنه ها نزد مردم محبوبیت نداشتند، آنها را برکنار کرد و او به عنوان یک پادشاه مطلق حکومت کرد.سرانجام تقاضاهای رعایایش برای قانون اساسی بسیار زیاد بود و در مواجهه با یک شورش مسلحانه (اما بدون خونریزی)، اتو در سال 1843 قانون اساسی را تصویب کرد.اتو در سراسر سلطنت خود قادر به حل فقر یونان و جلوگیری از مداخله اقتصادی از خارج نبود.سیاست یونان در این دوران مبتنی بر وابستگی به سه قدرت بزرگ بود که استقلال یونان را تضمین می‌کردند، بریتانیا، فرانسه و روسیه، و توانایی اتو برای حفظ حمایت قدرت‌ها کلیدی برای باقی ماندن او در قدرت بود.برای قوی ماندن، اتو باید منافع هر یک از طرفداران یونانی قدرت های بزرگ را در مقابل دیگران بازی می کرد، در حالی که قدرت های بزرگ را عصبانی نمی کرد.هنگامی که یونان توسط نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا در سال 1850 و دوباره در سال 1854 محاصره شد، تا یونان از حمله به امپراتوری عثمانی در طول جنگ کریمه جلوگیری کند، جایگاه اوتو در میان یونانیان آسیب دید.در نتیجه، سوءقصدی به ملکه آمالیا صورت گرفت و سرانجام در سال 1862 اتو در حومه شهر خلع شد.او در سال 1867 در باواریا در تبعید درگذشت.

جورج اول از 30 مارس 1863 تا زمان ترورش در سال 1913 پادشاه یونان بود. او که در اصل یک شاهزاده دانمارکی بود، در کپنهاگ به دنیا آمد و به نظر می رسید که برای شغلی در نیروی دریایی سلطنتی دانمارک مقدر شده بود.او تنها 17 سال داشت که توسط مجلس ملی یونان به پادشاهی برگزیده شد، مجلسی که اوتو منفور را برکنار کرده بود.نامزدی او هم توسط قدرت های بزرگ پیشنهاد و هم مورد حمایت قرار گرفت: پادشاهی متحده بریتانیا و ایرلند، دومین امپراتوری فرانسه و امپراتوری روسیه .او در سال 1867 با دوشس بزرگ اولگا کنستانتینونا از روسیه ازدواج کرد و اولین پادشاه یک سلسله جدید یونانی شد.دو تن از خواهران او، الکساندرا و داگمار، با خانواده سلطنتی بریتانیا و روسیه ازدواج کردند.ادوارد هفتم پادشاه بریتانیا و امپراتور الکساندر سوم از روسیه برادرزنان او بودند و جورج پنجم پادشاه بریتانیا، مسیحی دهم دانمارک، هاکون هفتم نروژ و نیکلاس دوم از روسیه برادرزاده او بودند.سلطنت جورج که تقریباً 50 سال بود (طولانی ترین در تاریخ یونان مدرن) با دستاوردهای سرزمینی مشخص شد زیرا یونان جایگاه خود را در اروپای قبل از جنگ جهانی اول تثبیت کرد.بریتانیا جزایر ایونی را به طور مسالمت آمیز در سال 1864 واگذار کرد، در حالی که تسالی پس از جنگ روسیه و ترکیه (1877-1878) از امپراتوری عثمانی ضمیمه شد.یونان همیشه در جاه طلبی های ارضی خود موفق نبود.در جنگ یونان و ترکیه (1897) شکست خورد.

دولت کرت در سال 1898 به دنبال مداخله قدرت های بزرگ ( بریتانیا ، فرانسه ،ایتالیا ، اتریش- مجارستان ، آلمان و روسیه ) در جزیره کرت تأسیس شد.در سال 1897، شورش کرت باعث شد امپراتوری عثمانی به یونان اعلان جنگ کند، که باعث شد بریتانیا، فرانسه، ایتالیا و روسیه به این دلیل که امپراتوری عثمانی دیگر نمی تواند کنترل خود را حفظ کند، مداخله کنند.این مقدمه الحاق نهایی جزیره به پادشاهی یونان بود که عملاً در سال 1908 و قانوناً در سال 1913 پس از جنگ اول بالکان رخ داد.

جنگ های بالکان به مجموعه ای از دو درگیری اطلاق می شود که در سال های 1912 و 1913 در کشورهای بالکان رخ داد. در جنگ اول بالکان، چهار کشور بالکان یونان ، صربستان، مونته نگرو و بلغارستان به امپراتوری عثمانی اعلام جنگ کردند و آن را شکست دادند. در این فرآیند عثمانی ها از استان های اروپایی خود خلع شدند و تنها تراکیه شرقی تحت کنترل امپراتوری عثمانی باقی ماند.در جنگ دوم بالکان، بلغارستان با هر چهار جنگجوی اصلی جنگ اول جنگید.همچنین با حمله رومانی از شمال روبرو شد.امپراتوری عثمانی بخش عمده ای از قلمرو خود را در اروپا از دست داد.اگرچه اتریش-مجارستان به عنوان یک جنگجو درگیر نبود، زیرا صربستان بسیار بزرگ شده برای اتحاد مردم اسلاو جنوبی تلاش می کرد نسبتا ضعیف تر شد.این جنگ زمینه را برای بحران بالکان در سال 1914 فراهم کرد و بنابراین به عنوان "پیش درآمدی برای جنگ جهانی اول " عمل کرد.در اوایل قرن بیستم، بلغارستان، یونان، مونته نگرو و صربستان استقلال خود را از امپراتوری عثمانی به دست آوردند، اما عناصر بزرگی از جمعیت قومی آنها تحت سلطه عثمانی باقی ماندند.در سال 1912 این کشورها اتحادیه بالکان را تشکیل دادند.جنگ اول بالکان در 8 اکتبر 1912، زمانی که کشورهای عضو اتحادیه به امپراتوری عثمانی حمله کردند، آغاز شد و هشت ماه بعد با امضای معاهده لندن در 30 مه 1913 پایان یافت. جنگ دوم بالکان در 16 ژوئن 1913، زمانی که بلغارستان آغاز شد. که از از دست دادن مقدونیه ناراضی بود، به متحدان سابق اتحادیه بالکان حمله کرد.نیروهای ترکیبی ارتش صربستان و یونان با تعداد برتر خود حمله بلغارستان را دفع کردند و با حمله به بلغارستان از غرب و جنوب به آن حمله کردند.رومانی که در درگیری شرکت نکرده بود، ارتش های دست نخورده ای برای حمله داشت و با نقض معاهده صلح بین دو کشور، از شمال به بلغارستان حمله کرد.امپراتوری عثمانی نیز به بلغارستان حمله کرد و در تراکیه پیشروی کرد و آدریانوپل را پس گرفت.در نتیجه پیمان بخارست، بلغارستان موفق شد بیشتر سرزمین هایی را که در جنگ اول بالکان به دست آورده بود، پس بگیرد.با این حال، مجبور شد بخش جنوبی عثمانی سابق استان دوبروجا را به رومانی واگذار کند.جنگ های بالکان با پاکسازی قومی مشخص شد و همه طرف ها مسئول جنایات شدید علیه غیرنظامیان بودند و به الهام بخشیدن به جنایات بعدی از جمله جنایات جنگی در طول جنگ های یوگسلاوی دهه 1990 کمک کرد.

وقوع جنگ جهانی اول در سال 1914 باعث ایجاد انشعاب در سیاست یونان شد، به طوری که پادشاه کنستانتین اول، از تحسین کنندگان آلمان، خواستار بی طرفی شد در حالی که الفتریوس ونیزلوس، نخست وزیر، یونان را برای پیوستن به متفقین تحت فشار قرار داد.درگیری بین سلطنت طلبان و ونیزالیست ها گاهی به جنگ علنی منجر می شد و به شکاف ملی معروف می شد.در سال 1917، متفقین کنستانتین را مجبور کردند که به نفع پسرش اسکندر از سلطنت کناره گیری کند و ونیزلوس به عنوان نخست وزیر بازگشت.در پایان جنگ، قدرت‌های بزرگ موافقت کردند که شهر عثمانی، اسمیرنا (ازمیر) و مناطق داخلی آن، که هر دو دارای جمعیت یونانی زیادی بودند، به یونان واگذار شود.سربازان یونانی در سال 1919 سمیرن را اشغال کردند و در سال 1920 معاهده سور توسط دولت عثمانی امضا شد.این معاهده مقرر می‌داشت که طی پنج سال، همه‌پرسی در سمیرن در مورد پیوستن این منطقه به یونان برگزار شود.با این حال، ناسیونالیست های ترک به رهبری مصطفی کمال آتاتورک، دولت عثمانی را سرنگون کردند و لشکرکشی را علیه نیروهای یونانی ترتیب دادند که نتیجه آن جنگ یونان و ترکیه (1919-1922) بود.در سال 1921 یک زمین تهاجمی بزرگ یونان متوقف شد و تا سال 1922 نیروهای یونانی در حال عقب نشینی بودند.نیروهای ترکیه در 9 سپتامبر 1922 سمیرن را بازپس گرفتند و شهر را به آتش کشیدند و بسیاری از یونانیان و ارمنیان را کشتند.این جنگ با معاهده لوزان (1923) منعقد شد که بر اساس آن باید بین یونان و ترکیه مبادله جمعیتی بر اساس مذهب صورت گیرد.بیش از یک میلیون مسیحی ارتدوکس ترکیه را در ازای 400000 مسلمان یونانی ترک کردند.رویدادهای 1919-1922 در یونان به‌عنوان دوره‌ای فاجعه‌بار از تاریخ در نظر گرفته می‌شوند.بین سال‌های 1914 تا 1923، حدود 750000 تا 900000 یونانی به دست ترک‌های عثمانی کشته شدند، چیزی که بسیاری از محققان آن را نسل‌کشی نامیده‌اند.

جمهوری دوم یونان یک اصطلاح تاریخی مدرن است که برای اشاره به دولت یونان در طی یک دوره حکومت جمهوری‌خواهانه بین سال‌های 1924 و 1935 استفاده می‌شود. این کشور تقریباً سرزمین همسایه یونان مدرن (به استثنای دودکانیز) را اشغال کرد و با آلبانی ، یوگسلاوی هم مرز بود. بلغارستان ، ترکیه و جزایر ایتالیایی دریای اژه.اصطلاح جمهوری دوم برای تمایز آن از جمهوری اول و سوم استفاده می شود.سقوط سلطنت توسط پارلمان کشور در 25 مارس 1924 اعلام شد. کشوری نسبتا کوچک با جمعیت 6.2 میلیون نفر در سال 1928، مساحت آن 130199 کیلومتر مربع (50270 مایل مربع) بود.در طول تاریخ یازده ساله خود، جمهوری دوم شاهد ظهور برخی از مهمترین رویدادهای تاریخی در تاریخ مدرن یونان بود.از اولین دیکتاتوری نظامی یونان، تا شکل کوتاه مدت حکومت دموکراتیک پس از آن، عادی سازی روابط یونان و ترکیه که تا دهه 1950 ادامه داشت، و تا اولین تلاش های موفقیت آمیز برای صنعتی کردن قابل توجه کشور.جمهوری دوم یونان در 10 اکتبر 1935 لغو شد و الغای آن با همه پرسی در 3 نوامبر همان سال تأیید شد که به طور گسترده پذیرفته شده است که درگیر تقلب در انتخابات بوده است.سقوط جمهوری سرانجام راه را برای تبدیل شدن یونان به یک دولت تک حزبی توتالیتر هموار کرد، زمانی که یوانیس متاکساس رژیم چهارم اوت را در سال 1936 تأسیس کرد، که تا زمان اشغال یونان توسط محور در سال 1941 ادامه داشت.

تاریخ نظامی یونان در طول جنگ جهانی دوم در 28 اکتبر 1940 آغاز شد، زمانی که ارتش ایتالیا از آلبانی به یونان حمله کرد و جنگ یونان و ایتالیا را آغاز کرد.ارتش یونان به طور موقت تهاجم را متوقف کرد و ایتالیایی ها را به داخل آلبانی برگرداند.موفقیت های یونان ، آلمان نازی را مجبور به مداخله کرد.آلمانی ها در 6 آوریل 1941 به یونان و یوگسلاوی حمله کردند و علیرغم کمک بریتانیا به یونان در قالب یک سپاه اعزامی، ظرف یک ماه بر هر دو کشور تسلط یافتند.فتح یونان در ماه مه با تصرف کرت از هوا تکمیل شد، اگرچه Fallschirmjäger (چتربازان آلمانی) در این عملیات متحمل چنان تلفات گسترده ای شدند که Oberkommando der Wehrmacht (فرماندهی عالی آلمان) عملیات های هوایی در مقیاس بزرگ را برای بقیه رها کرد. از جنگانحراف منابع آلمانی در بالکان نیز به عقیده برخی از مورخان، آغاز تهاجم به اتحاد جماهیر شوروی را تا یک ماه حساس به تأخیر انداخته است، که با شکست ارتش آلمان در تصرف مسکو فاجعه آمیز بود.یونان اشغال شد و بین آلمان،ایتالیا و بلغارستان تقسیم شد، در حالی که پادشاه و دولت بهمصر فرار کردند.اولین تلاش‌ها برای مقاومت مسلحانه در تابستان 1941 توسط قدرت‌های محور سرکوب شد، اما جنبش مقاومت دوباره در سال 1942 آغاز شد و در سال‌های 1943 و 1944 به شدت رشد کرد و بخش‌های زیادی از مناطق کوهستانی کشور را آزاد کرد و نیروهای محور قابل توجهی را به بند کشید.تنش‌های سیاسی بین گروه‌های مقاومت در اواخر سال 1943 در یک درگیری داخلی میان آنها رخ داد که تا بهار 1944 ادامه یافت. شمال آفریقا و ایتالیاکمک نیروی دریایی یونان و دریانوردی تجاری، به ویژه، برای آرمان متفقین اهمیت ویژه ای داشت.سرزمین اصلی یونان در اکتبر 1944 با عقب نشینی آلمان در برابر پیشروی ارتش سرخ آزاد شد، در حالی که پادگان های آلمانی تا پایان جنگ در جزایر دریای اژه باقی ماندند.کشور در اثر جنگ و اشغال ویران شده بود و اقتصاد و زیرساخت های آن ویران شده بود.در سال 1946، جنگ داخلی بین دولت محافظه کار تحت حمایت خارجی و چریک های چپ آغاز شد که تا سال 1949 ادامه داشت.

جنگ داخلی یونان اولین رویارویی بزرگ جنگ سرد بود.بین سال‌های 1944 و 1949 در یونان بین نیروهای ناسیونالیست/غیر مارکسیست یونان (که در ابتدا توسط بریتانیای کبیر و بعداً توسط ایالات متحده حمایت مالی می‌شد) و ارتش دموکراتیک یونان (ELAS) که شاخه نظامی بود جنگید. حزب کمونیست یونان (KKE).این درگیری منجر به پیروزی نیروهای دولتی بریتانیا - و بعداً تحت حمایت ایالات متحده شد، که منجر به دریافت کمک های مالی آمریکا توسط یونان از طریق دکترین ترومن و طرح مارشال و همچنین عضویت در ناتو شد که به تعریف تعادل ایدئولوژیک کمک کرد. قدرت در دریای اژه برای کل جنگ سرد.مرحله اول جنگ داخلی در 1943-1944 رخ داد.گروه‌های مقاومت مارکسیست و غیر مارکسیست در یک درگیری برادرکشی برای ایجاد رهبری جنبش مقاومت یونان با یکدیگر جنگیدند.در مرحله دوم (دسامبر 1944)، کمونیست‌های پیشرو، در کنترل نظامی بیشتر یونان، با دولت بازگشته یونان در تبعید، که تحت نظارت متفقین غربی در قاهره تشکیل شده بود و در اصل شامل شش وزیر وابسته به KKE بود، مقابله کردند. .در مرحله سوم (که برخی آن را "دور سوم" می نامند)، نیروهای چریکی تحت کنترل KKE علیه دولت یونان که در سطح بین المللی به رسمیت شناخته شده بود، که پس از بایکوت انتخابات توسط KKE تشکیل شد، جنگیدند.اگرچه دخالت KKE در قیام ها به طور جهانی شناخته شده بود، این حزب تا سال 1948 قانونی باقی ماند و به هماهنگی حملات از دفاتر خود در آتن تا زمان ممنوعیت ادامه داد.جنگ که از سال 1946 تا 1949 ادامه یافت، با جنگ چریکی بین نیروهای KKE و نیروهای دولتی یونان عمدتاً در رشته کوه های شمال یونان مشخص شد.جنگ با بمباران کوه گراموس توسط ناتو و شکست نهایی نیروهای KKE پایان یافت.جنگ داخلی یونان را با میراثی از قطبی شدن سیاسی باقی گذاشت.در نتیجه یونان نیز وارد اتحاد با ایالات متحده شد و به ناتو پیوست، در حالی که روابط با همسایگان شمالی کمونیست خود، هم طرفدار شوروی و هم بی طرف، تیره شد.

در دهه های 1950 و 1960، یونان به سرعت توسعه یافت، در ابتدا با کمک کمک های مالی و وام های طرح مارشال، همچنین برای کاهش نفوذ کمونیست ها.در سال 1952، یونان با پیوستن به ناتو به وضوح بخشی از بلوک غربی جنگ سرد شد.اما در جامعه یونان، شکاف عمیق بین بخش چپ و راست ادامه یافت.اقتصاد یونان از طریق رشد در بخش گردشگری پیشرفت بیشتری کرد.توجه جدیدی به حقوق زنان شد و در سال 1952 حق رای برای زنان در قانون اساسی تضمین شد، برابری کامل قانون اساسی پس از آن، و لینا تسالداری اولین وزیر زن در آن دهه شد.معجزه اقتصادی یونان دوره رشد اقتصادی پایدار است، به طور کلی از سال 1950 تا 1973. در این دوره، اقتصاد یونان به طور متوسط ​​7.7 درصد رشد کرد، که در جهان پس از ژاپن رتبه دوم را به خود اختصاص داد.

حکومت یونان یا رژیم سرهنگ‌ها یک دیکتاتوری نظامی دست راستی بود که از سال 1967 تا 1974 بر یونان حکومت کرد. در 21 آوریل 1967، گروهی از سرهنگ‌ها یک ماه قبل از انتخابات برنامه‌ریزی‌شده، دولت موقت را سرنگون کردند و اتحادیه مرکزی جورجیوس پاپاندرئو برای پیروزی در آن مورد حمایت قرار گرفت. .مشخصه دیکتاتوری سیاست های راستگرایانه فرهنگی، ضد کمونیسم، محدودیت در آزادی های مدنی و زندان، شکنجه و تبعید مخالفان سیاسی بود.این کشور از سال 1967 تا 1973 توسط جورجیوس پاپادوپولوس اداره می شد، اما تلاش برای تجدید حمایت خود در یک همه پرسی در سال 1973 در مورد سلطنت و دموکراسی سازی تدریجی با کودتای تندرو دیمیتریوس ایوانیدیس پایان یافت، که تا زمانی که در 24 ژوئیه 1974 سقوط کرد، به آن پایان داد. فشار تهاجم ترکیه به قبرس، منجر به متاپولیتفسی ("تغییر رژیم") به دموکراسی و تأسیس جمهوری سوم یونان شد.

کودتای 1974 قبرس کودتای نظامی ارتش یونان در قبرس، گارد ملی قبرس و حکومت نظامی یونان در سال های 1967-1974 بود.در 15 ژوئیه 1974 کودتاچیان، رئیس جمهور قبرس، اسقف اعظم ماکاریوس سوم را از سمت خود برکنار کردند و نیکوس سامپسون، ملی گرای طرفدار انوسیس (دولت گرای یونانی) را جایگزین او کردند.رژیم سامپسون به عنوان یک دولت دست نشانده توصیف شد که هدف نهایی آن الحاق جزیره به یونان بود.در کوتاه مدت، کودتاچیان تأسیس «جمهوری یونانی قبرس» را اعلام کردند.این کودتا از سوی سازمان ملل غیرقانونی تلقی شد.

جمهوری سوم یونان دوره ای در تاریخ مدرن یونان است که از سال 1974 با سقوط حکومت نظامی یونان و الغای نهایی سلطنت یونان تا به امروز ادامه دارد.این سومین دوره حکومت جمهوری در یونان، پس از جمهوری اول در طول جنگ استقلال یونان (1821-1832) و جمهوری دوم در طی الغای موقت سلطنت در 1924-1935 در نظر گرفته می شود.اصطلاح Metapolitefsi معمولاً برای کل دوره استفاده می‌شود، اما این اصطلاح به درستی به اوایل دوره محدود می‌شود، که با سقوط حکومت نظامی آغاز می‌شود و با دگرگونی دموکراتیک کشور به اوج خود می‌رسد.در حالی که جمهوری اول و دوم یونان جز در زمینه تاریخ نگاری رایج نیست، اصطلاح جمهوری سوم هلنی اغلب استفاده می شود.جمهوری سوم یونان با توسعه آزادی های اجتماعی، جهت گیری اروپایی یونان و تسلط سیاسی احزاب ND و PASOK مشخص شده است.از جنبه منفی، این دوره شامل فساد زیاد، وخامت برخی شاخص های اقتصادی مانند بدهی عمومی، و خویشاوندی، عمدتاً در صحنه سیاسی و ادارات دولتی بوده است.

پس از احیای دموکراسی، ثبات و رونق اقتصادی یونان به طور قابل توجهی بهبود یافت.یونان در سال 1980 مجدداً به ناتو ملحق شد، در سال 1981 به اتحادیه اروپا (EU) پیوست و در سال 2001 یورو را به عنوان واحد پول خود پذیرفت. بودجه زیرساختی جدید از اتحادیه اروپا و درآمدهای رو به رشد از گردشگری، کشتیرانی، خدمات، صنایع سبک و صنعت ارتباطات راه دور یونانیان را به ارمغان آورده است. استاندارد زندگی بی سابقهتنش ها بین یونان و ترکیه بر سر قبرس و تعیین حدود مرزها در دریای اژه همچنان وجود دارد، اما به دنبال زمین لرزه های پی در پی، ابتدا در ترکیه و سپس در یونان، و هجوم همدردی و کمک های سخاوتمندانه یونانی ها و ترک ها، روابط به طور قابل توجهی سرد شده است. رجوع کنید به دیپلماسی زلزله).

رکود اقتصادی جهانی در سال 2008 یونان و همچنین سایر کشورهای منطقه یورو را تحت تأثیر قرار داد.از اواخر سال 2009، با توجه به افزایش زیاد بدهی دولت این کشور، ترس از بحران بدهی دولتی در مورد توانایی یونان برای پرداخت بدهی های خود در بازارهای سرمایه گذاری ایجاد شد.این بحران اعتماد با افزایش اسپرد بازده اوراق قرضه و بیمه ریسک در مبادلات نکول اعتباری در مقایسه با سایر کشورها، از جمله آلمان، نشان داده شد.تنزل وضعیت بدهی دولت یونان به اوراق قرضه ناخواسته زنگ خطری را در بازارهای مالی ایجاد کرد.در 2 می 2010، کشورهای منطقه یورو و صندوق بین المللی پول در مورد وام 110 میلیارد یورویی به یونان، مشروط به اجرای اقدامات سختگیرانه ریاضتی، توافق کردند.در اکتبر 2011، رهبران منطقه یورو همچنین با پیشنهادی مبنی بر حذف 50 درصد از بدهی های یونان به طلبکاران خصوصی موافقت کردند، مبلغ تسهیلات ثبات مالی اروپا را به حدود 1 تریلیون یورو افزایش داد و بانک های اروپایی را ملزم به دستیابی به 9 درصد سرمایه برای کاهش ریسک کردند. سرایت به کشورهای دیگراین اقدامات ریاضتی در بین مردم یونان به شدت نامطلوب بود و تظاهرات و ناآرامی های مدنی را تشدید کرد.در مجموع، اقتصاد یونان طولانی‌ترین رکود اقتصادی را در بین اقتصادهای مختلط پیشرفته تا به امروز متحمل شد.در نتیجه، نظام سیاسی یونان به هم ریخته است، طرد اجتماعی افزایش یافته و صدها هزار یونانی تحصیل کرده کشور را ترک کرده اند.