اولین جنگ یهودی-رومی (66-74 بعد از میلاد) نشان دهنده درگیری مهمی بین یهودیان یهودی و امپراتوری روم بود.در سال 66 پس از میلاد، در زمان امپراتور نرون، تنش‌هایی که توسط حکومت ظالمانه روم، اختلافات مالیاتی و درگیری‌های مذهبی برانگیخته شد.دزدی وجوه از معبد دوم اورشلیم و دستگیری رهبران یهودی توسط فرماندار رومی، گسیوس فلوروس، باعث شورش شد.شورشیان یهودی پادگان رومی اورشلیم را به تصرف خود درآوردند و شخصیت های طرفدار روم از جمله پادشاه هرود آگریپا دوم را راندند.واکنش رومی ها به رهبری فرماندار سوریه سستیوس گالوس در ابتدا شاهد موفقیت هایی مانند فتح یافا بود اما در نبرد بث هورون شکست بزرگی را متحمل شد، جایی که شورشیان یهودی خسارات سنگینی به رومیان وارد کردند.یک دولت موقت در اورشلیم با رهبران برجسته ای از جمله آنانوس بن آنوس و یوسفوس تأسیس شد.امپراتور روم، نرون، ژنرال وسپاسیان را مأمور کرد تا شورش را سرکوب کند.وسپاسیان به همراه پسرش تیتوس و نیروهای پادشاه آگریپا دوم در سال 67 لشکرکشی را در جلیل به راه انداخت و دژهای مهم یهودیان را تصرف کرد.درگیری در اورشلیم به دلیل اختلافات داخلی میان جناح های یهودی تشدید شد.در سال 69، وسپاسیان امپراتور شد و تیتوس را رها کرد تا اورشلیم را محاصره کند، که در سال 70 بعد از میلاد پس از یک محاصره وحشیانه هفت ماهه که با جنگ داخلی غیورها و کمبود شدید مواد غذایی مشخص شد، سقوط کرد.رومیان معبد و قسمت اعظم اورشلیم را ویران کردند و جامعه یهودی را در آشفتگی قرار دادند.این جنگ با پیروزی رومیان در سنگرهای باقی مانده یهودیان، از جمله ماسادا (72-74 پس از میلاد) به پایان رسید.این درگیری تأثیر مخربی بر جمعیت یهودی داشت و بسیاری از آنها کشته، آواره یا برده شدند و منجر به تخریب معبد و تحولات سیاسی و مذهبی قابل توجهی شد.