خلافت راشدین

ابوبکر مؤسس و نخستین خلیفه خلافت راشدین بود که از سال 632 تا زمان مرگش در سال 634 حکومت کرد. او برجسته‌ترین صحابی، نزدیک‌ترین مشاور و پدر همسر پیامبر اسلامحضرت محمد (ص) بود.ابوبکر یکی از مهم ترین شخصیت های تاریخ اسلام است.ابوبکر در سال 573 از خانواده ابو قحافه و ام خیر به دنیا آمد.او از قبیله بنی تیم بود.در عصر جاهلیت موحد بود و بت پرستی را مذموم می دانست.ابوبکر به عنوان یک تاجر ثروتمند، برده ها را آزاد می کرد.او از دوستان اولیه محمد بود و اغلب او را در تجارت در سوریه همراهی می کرد.پس از دعوت محمد از اسلام، ابوبکر یکی از اولین مسلمانان شد.او ثروت خود را به طور گسترده در حمایت از کار محمد به اشتراک گذاشت و همچنین در هجرت محمد به مدینه همراه او بود.

اندکی پس از انتخاب ابوبکر، چندین قبایل عرب دست به شورش زدند و وحدت و ثبات جامعه و دولت جدید را تهدید کردند.این شورش ها و پاسخ های خلافت به آنها در مجموع به عنوان جنگ های ردا ("جنگ های ارتداد") شناخته می شوند.جنبش‌های مخالف به دو شکل ظاهر شدند، یکی قدرت سیاسی خلافت را به چالش می‌کشید، و دیگری تحسین ایدئولوژی‌های مذهبی رقیب، به رهبری رهبران سیاسی که مدعی نبوت بودند.جنگ‌های رضا، مجموعه‌ای از لشکرکشی‌ها بود که توسط خلیفه اول ابوبکر علیه قبایل سرکش عرب آغاز شد.آنها اندکی پس از مرگ پیامبر اسلاممحمد در سال 632 آغاز شدند و در سال بعد با پیروزی در همه نبردها توسط خلافت راشدین به پایان رسیدند.این جنگ ها کنترل خلافت بر عربستان را تضمین کرد و اعتبار نوپای آن را بازگرداند.

فتح ایران توسط مسلمانان ، که به عنوان فتح ایران توسط اعراب نیز شناخته می شود، از سال 633 تا 654 میلادی توسط خلافت راشدین انجام شد و به سقوط امپراتوری ساسانی و همچنین افول نهایی دین زرتشت انجامید.ظهور مسلمانان در عربستان با ضعف بی سابقه سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و نظامی در ایران مصادف شد.امپراتوری ساسانی که زمانی یک قدرت بزرگ جهانی بود، پس از چندین دهه جنگ علیه امپراتوری بیزانس، منابع انسانی و مادی خود را به پایان رسانده بود.اوضاع سیاسی داخلی دولت ساسانی پس از اعدام خسرو دوم در سال 628 به سرعت رو به وخامت نهاد. متعاقباً طی چهار سال آینده ده مدعی جدید بر تخت سلطنت نشستند.پس از جنگ داخلی ساسانیان ۶۲۸–۶۳۲، امپراتوری دیگر متمرکز نبود.مسلمانان عرب برای اولین بار در سال 633 به قلمرو ساسانیان حمله کردند، زمانی که خالد بن الولید به بین النهرین (در آن زمان به عنوان استان آسورستان ساسانی شناخته می شد؛ تقریباً مطابق با عراق امروزی) که مرکز سیاسی و اقتصادی دولت ساسانی بود، حمله کرد.پس از انتقال خالد به جبهه بیزانس در شام، مسلمانان سرانجام دارایی های خود را در برابر حملات ساسانی از دست دادند.دومین تهاجم مسلمانان در سال 636 در زمان سعد بن ابی وقاص آغاز شد، زمانی که پیروزی کلیدی در نبرد القادسیه به پایان دائمی کنترل ساسانیان در غرب ایران امروزی انجامید.برای شش سال بعد، کوه های زاگرس، سدی طبیعی، مرز بین خلافت راشدین و امپراتوری ساسانی را مشخص کرد.

عمر بن الخطاب دومین خلیفه راشدین بود که از سال 634 تا زمان قتلش در سال 644 سلطنت کرد. او در 23 اوت 634 جانشین ابوبکر (632–634) به عنوان دومین خلیفه خلافت راشدین شد. خادت پیامبر اسلامحضرت محمد .او همچنین یک فقیه مسلمان خبره بود که به فطرت پرهیزگار و عادل شهرت داشت و به همین دلیل به او لقب الفاروق («مشخص کننده (میان حق و باطل)») داد.عمر که داوری از قبیله عدی بود، در ابتدا با محمد، خویشاوند قریشیان دور او مخالفت کرد.پس از مسلمان شدنش در سال 616، او اولین مسلمانی بود که آشکارا در کعبه نماز خواند.عمر تقریباً در تمام نبردها و لشکرکشی‌ها تحت رهبری محمد، که به خاطر قضاوت‌های عمر، لقب الفاروق («مشخص») را به عمر اعطا کرد، شرکت کرد.پس از رحلت محمد، عمر با ابوبکر به عنوان خلیفه اول بیعت کرد و تا زمان مرگش در سال 634، زمانی که ابوبکر عمر را به عنوان جانشین خود معرفی کرد، مشاور نزدیک او بود.در زمان عمر، خلافت با سرعتی بی‌سابقه گسترش یافت و بر امپراتوری ساسانیان و بیش از دو سوم امپراتوری بیزانس حکومت کرد.حملات او علیه امپراتوری ساسانی منجر به فتح ایران در کمتر از دو سال (642-644) شد.

فتح شام توسط مسلمانان که به عنوان فتح سوریه توسط اعراب نیز شناخته می شود، بین سال های 634 و 638 پس از میلاد اتفاق افتاد.این رویداد بخشی از جنگ‌های گسترده‌تر اعراب و بیزانس بود.قبل از فتح، درگیری‌هایی بین اعراب و بیزانسی‌ها وجود داشت، به ویژه نبرد موته در سال 629 پس از میلاد.این فتح در سال 634 پس از مرگ محمد آغاز شد.به رهبری دو خلیفه اول راشدین، ابوبکر و عمر بن الخطاب، تنظیم شد و خالد بن ولید نقش مهمی در رهبری ارتش راشدین داشت.این فتح منجر به ادغام شام در جهان اسلام به عنوان استان بلاد الشام شد.

محاصره دمشق (634) از 21 اوت تا 19 سپتامبر 634 قبل از سقوط شهر به دست خلافت راشدین به طول انجامید.دمشق اولین شهر بزرگ امپراتوری روم شرقی بود که در فتح سوریه توسط مسلمانان سقوط کرد.آخرین جنگ روم و ایران در سال 628، پس از اینکه هراکلیوس یک لشکرکشی موفق علیه ایرانیان در بین النهرین انجام داد، پایان یافت.در همان زمانمحمد اعراب را زیر پرچم اسلام متحد کرد.پس از مرگ او در سال 632، ابوبکر به عنوان اولین خلیفه راشدین جانشین او شد.ابوبکر با سرکوب چندین شورش داخلی تلاش کرد تا امپراتوری را فراتر از محدوده شبه جزیره عربستان گسترش دهد.در آوریل 634، ابوبکر به امپراتوری بیزانس در شام حمله کرد و قاطعانه یک ارتش بیزانس را در نبرد آجنادین شکست داد.لشکریان مسلمان به سمت شمال حرکت کردند و دمشق را محاصره کردند.این شهر پس از آن تصرف شد که یک اسقف انحصارطلب به خالد بن الولید، فرمانده کل مسلمانان، اطلاع داد که می توان با حمله به موقعیتی که فقط در شب به آرامی از آن دفاع می شد، دیوارهای شهر را شکست.در حالی که خالد با حمله از دروازه شرقی وارد شهر شد، توماس، فرمانده پادگان بیزانس، با ابوعبیده، دومین فرمانده خالد، تسلیم مسالمت آمیز دروازه جابیه شد.پس از تسلیم شهر، فرماندهان در مورد مفاد قرارداد صلح اختلاف نظر داشتند.

نبرد یرموک یک نبرد بزرگ بین ارتش امپراتوری بیزانس و نیروهای مسلمان خلافت راشدین بود.این نبرد شامل یک سری درگیری بود که به مدت شش روز در اوت 636، در نزدیکی رودخانه یرموک، در امتداد مرزهای سوریه – اردن و سوریه – اسرائیل ، در جنوب شرقی دریای جلیل، به طول انجامید.نتیجه این نبرد یک پیروزی کامل مسلمانان بود که به حکومت بیزانس در سوریه پایان داد.نبرد یرموک به عنوان یکی از سرنوشت سازترین نبردها در تاریخ نظامی تلقی می شود و اولین موج بزرگ فتوحات اولیه مسلمانان پس از مرگ پیامبر اسلامحضرت محمد (ص) بود که از پیشروی سریع اسلام در شام مسیحی آن زمان خبر داد. .امپراتور هراکلیوس برای بررسی پیشروی اعراب و بازیابی سرزمین های از دست رفته، لشکرکشی عظیمی را در ماه مه 636 به شام ​​فرستاده بود. با نزدیک شدن ارتش بیزانس، اعراب از نظر تاکتیکی از سوریه عقب نشینی کردند و تمام نیروهای خود را در دشت های یرموک در نزدیکی عربستان جمع آوری کردند. شبه جزیره، جایی که آنها تقویت شدند و ارتش بیزانس از نظر عددی برتر را شکست دادند.این نبرد به طور گسترده به عنوان بزرگترین پیروزی نظامی خالد بن ولید شناخته می شود و شهرت او را به عنوان یکی از بزرگترین تاکتیک ها و فرماندهان سواره نظام در تاریخ تثبیت کرد.

فتحمصر توسط مسلمانان، که به عنوان فتح راشدین مصر نیز شناخته می شود، به رهبری ارتش عمرو بن العاص، بین سال های 639 تا 646 اتفاق افتاد و خلافت راشدین بر آن نظارت داشت.این امر به دوره هفت قرن سلطنت روم/بیزانس بر مصر که در 30 قبل از میلاد آغاز شد، پایان داد.حکومت بیزانس در کشور متزلزل شده بود، زیرا مصر به مدت یک دهه توسط ایران ساسانی در سالهای 618-629 فتح و اشغال شده بود، قبل از اینکه توسط هراکلیوس امپراتور بیزانس بازیابی شود.خلافت از خستگی بیزانس استفاده کرد و مصر را ده سال پس از فتح مجدد آن توسط هراکلیوس تصرف کرد.در اواسط دهه 630، بیزانس قبلاً شام و متحدان غسانی آن در عربستان را به خلافت از دست داده بود.از دست دادن استان پر رونق مصر و شکست ارتش های بیزانس، امپراتوری را به شدت تضعیف کرد و در قرون بعدی تلفات سرزمینی بیشتری را در پی داشت.

نبرد هلیوپولیس یا عین شمس نبردی سرنوشت ساز بین ارتش مسلمان عرب و نیروهای بیزانسی برای تسلط برمصر بود.اگرچه پس از این نبرد چندین درگیری بزرگ رخ داد، اما در واقع سرنوشت حکومت بیزانس در مصر را تعیین کرد و در را برای فتح مسلمانان بر اگزارش بیزانس آفریقا باز کرد.

نیروهای خلافت راشدین در اواسط قرن هفتم پس از میلاد، بندر بزرگ اسکندریه در دریای مدیترانه را به دور از امپراتوری بیزانس (امپراتوری روم شرقی) تصرف کردند.اسکندریه مرکز استان بیزانسمصر بوده است.این امر به کنترل دریایی روم شرقی و تسلط اقتصادی بر مدیترانه شرقی پایان داد و بنابراین به تغییر قدرت ژئوپلیتیکی بیشتر به نفع خلافت راشدون ادامه داد.

در تابستان 642، عمرو بن العاص لشکرکشی به پادشاهی مسیحی نوبیا که از جنوب بامصر همسایه بود، به فرماندهی پسر عمویش عقبه بن نافی فرستاد تا به عنوان یورش پیشگیرانه از ورود خبر دهد. حاکمان جدید در مصر«عقبه بن نافع» که بعدها به عنوان فاتح آفریقا نام بزرگی برای خود ساخت و اسب خود را به اقیانوس اطلس رساند، در نوبیا تجربه ناخوشایندی داشت.هیچ نبرد تن به تنی انجام نشد، بلکه فقط درگیری‌ها و درگیری‌های تصادفی وجود داشت، نوع جنگی که نوبی‌ها در آن برتری داشتند.آنها تیراندازان ماهری بودند و مسلمانان را زیر رگبار تیرهای بی رحمانه ای قرار دادند که در نتیجه 250 مسلمان در درگیری چشمان خود را از دست دادند.سواره نظام نوبی سرعت قابل توجهی داشت، حتی بیشتر از سواره نظام مسلمان.نوبی ها به شدت حمله می کردند و سپس قبل از اینکه مسلمانان بتوانند بهبود یابند و ضدحمله کنند ناپدید می شدند.یورش‌های شلیک و فرار تلفات خود را بر لشکرکشی مسلمانان گذاشت.عقبه آن را به عمرو گزارش داد و او به عقبه دستور داد از نوبیه عقب نشینی کند و غزوه را خاتمه داد.

در 31 اکتبر 644، ابولؤلعه در حالی که عمر در حال اقامه نماز صبح بود، به او حمله کرد و شش ضربه چاقو به شکم و در نهایت به ناف او زد که این کار مرگبار شد.عمر در حال خونريزي شديد رها شد، در حالي كه ابولؤلعه سعي كرد فرار كند، اما مردم از هر طرف براي گرفتن او شتافتند.گزارش شده است که در تلاش برای فرار، دوازده نفر دیگر را مجروح کرده است که شش یا نه نفر از آنها بعداً جان خود را از دست دادند، قبل از اینکه با تیغ خود خود را بکشد تا خودکشی کند.

جانشین عمر، عثمان بن عفان، یک ثروتمند اموی و مسلمان اولیه بود که بامحمد پیوند زناشویی داشت.او توسط مجلس شورای متشکل از پسر عموی محمد علی، زبیر بن العوام، طلحه بن عبیدالله، سعد بن ابی وقاص و عبدالرحمن بن عوف که همگی از اصحاب اولیه نزدیک بودند، انتخاب شد. محمد و به قریش تعلق داشت. او بر علی انتخاب شد، زیرا او تمرکز قدرت دولتی را در دست قریش تضمین می کرد، برخلاف تصمیم علی برای انتشار قدرت در میان همه گروه های مسلمان. عثمان از اوایل سلطنت او. بر خلاف پیشینیان خود، آشکارا نسبت به خویشاوندان خود علاقه نشان داد.او اعضای خانواده خود را به عنوان فرماندار مناطق متوالی تحت تسلط عمر و خودش، یعنی بیشتر امپراتوری ساسانی ، یعنی عراق و ایران ، و سرزمین های بیزانسی سابق سوریه ومصر، منصوب کرد.او دوازده سال حکومت کرد که طولانی ترین خلفای راشدین بود و در دوران حکومت او خلافت راشدین به بیشترین حد خود رسید.او به خاطر دستور جمع آوری اولین نسخه استاندارد قرآن مشهور است.

جزئیات فتح اولیه ارمنستان توسط اعراب نامشخص است، زیرا منابع مختلف عربی، یونانی و ارمنی با یکدیگر تناقض دارند.تنها در سال 645/646 لشکرکشی بزرگ برای تسلط بر ارمنستان توسط معاویه، فرماندار شام، انجام شد.سردار معاویه حبیب بن مسلمه الفیهری ابتدا علیه بخش بیزانسی کشور حرکت کرد: او تئودوسیوپلیس (ارزروم کنونی ترکیه) را محاصره کرد و تصرف کرد و ارتش بیزانس را که با سپاهیان خزر و آلان تقویت شده بود در فرات شکست داد.سپس به سمت دریاچه وان چرخید، جایی که شاهزادگان ارمنی محلی آخلات و موکس تسلیم شدند و به حبیب اجازه دادند تا به سمت دوین، پایتخت بخش ایرانی سابق آناتولی، لشکرکشی کند.دوین پس از چند روز محاصره تسلیم شد، همانطور که تفلیس در شمال ایبریای قفقاز تسلیم شد.در همان زمان، ارتش عرب دیگری از عراق ، به رهبری سلمان بن ربیعه، بخش هایی از ایبریا قفقاز (اران) را فتح کرد.منابع آناتولی با این حال، روایت متفاوتی را، هم از نظر زمان‌شناسی و هم در جزئیات رویدادها، ارائه می‌دهند، هرچند که محور گسترده لشکرکشی‌های اعراب با منابع مسلمانان سازگار است.

پس از خروج بیزانس ازمصر ، اگزارش آفریقا استقلال خود را اعلام کرد.تحت فرمانروایی اش، گریگوری پاتریسیان، سلطه آن از مرزهای مصر تا مراکش گسترش یافت.عبدالله بن سعد احزاب هجومی را به غرب فرستاد و در نتیجه غنایم قابل توجهی به دست آورد و سعد را تشویق کرد تا برای فتح اگزارشستان پیشنهاد لشکرکشی به ارمغان آورد.عثمان پس از بررسی در مجلس شورا به او اجازه داد.نیرویی متشکل از 10000 سرباز به عنوان نیروی کمکی اعزام شد.لشکر راشدین در برکه در سیرنائیکا گرد آمدند و از آنجا به سمت غرب حرکت کردند، طرابلس را تصرف کردند و سپس به سمت سوفتولا، پایتخت گریگوری پیشروی کردند.در جنگ سفتولا، اگزارش شکست خورد و گریگوری به دلیل تاکتیک برتر عبدالله بن زبیر کشته شد.پس از آن، مردم شمال آفریقا برای صلح شکایت کردند و موافقت کردند که خراج سالانه بپردازند.مسلمانان به جای ضمیمه کردن شمال آفریقا، ترجیح دادند شمال آفریقا را به یک کشور تابع تبدیل کنند.با پرداخت مبلغ مقرر خراج، نیروهای مسلمان به سوی برقع عقب نشینی کردند.پس از فتنه اول، اولین جنگ داخلی اسلامی، نیروهای مسلمان از شمال آفریقا به مصر عقب نشینی کردند.خلافت اموی بعداً در سال 664 دوباره به شمال آفریقا حمله کرد.

معاویه یکی از اولین کسانی بود که به اهمیت کامل داشتن نیروی دریایی پی برد.تا زمانی که ناوگان بیزانس می توانست بدون مخالفت در دریای مدیترانه حرکت کند، سواحل سوریه، فلسطین ومصر هرگز امن نخواهد بود.معاویه به همراه عبدالله بن سعد، فرماندار جدید مصر، با موفقیت عثمان را متقاعد کردند که به آنها اجازه ساخت ناوگان بزرگی در اسکله های کشتی مصر و سوریه بدهد.معاویه خلیفه را متقاعد کرد که برای مقابله با تهدید دریایی بیزانس باید نیروی دریایی جدیدی ایجاد شود.از این رو عبادة بن الصامط را به خدمت گرفت و به همراه برخی از یاران پیشکسوت محمد مانند مقداد بن الاسود، ابوذر غیفاری، شداد بن اوس، خالد بن زید انصاری و ابوایوب انصاری در ساخت این بنا مشارکت داشت. اولین نیروی دریایی مسلمان در مدیترانه به رهبری معاویه.بعدها عباده نیز به عبدالله بن قیس پیوست تا اولین دسته از کشتی ها را در عکا بسازد.

نبرد دوم دونگولا یا محاصره دونگولا یک درگیری نظامی بین نیروهای عرب اولیه خلافت راشدون و نیروهای نوبی-مسیحی پادشاهی مکوریا در سال 652 بود. این نبرد به گسترش مسلمانان به نوبیا پایان داد و تجارت و صلحی تاریخی بین آنها برقرار شد. جهان اسلام و یک ملت مسیحی.در نتیجه، ماکوریا توانست به یک قدرت منطقه ای تبدیل شود که در طول 500 سال آینده بر نوبیا تسلط داشته باشد.

نبرد دکل ها یک نبرد دریایی حیاتی بود که در سال 654 میلادی بین اعراب مسلمان به رهبری ابوالاعور و ناوگان بیزانس به فرماندهی شخصی امپراتور کنستانس دوم درگرفت.این نبرد «نخستین درگیری قطعی اسلام در اعماق» و همچنین بخشی از اولین لشکرکشی معاویه برای رسیدن به قسطنطنیه در نظر گرفته می شود.

در زمان سلطنت عمر، معاویه اول، فرماندار سوریه، درخواست ساخت نیروی دریایی برای حمله به جزایر دریای مدیترانه را فرستاد، اما عمر به دلیل خطر برای سربازان، این پیشنهاد را رد کرد.پس از آنکه عثمان خلیفه شد، با درخواست معاویه موافقت کرد.در سال 650 معاویه به قبرس حمله کرد و پس از یک محاصره کوتاه، پایتخت، کنستانتیا را فتح کرد، اما با حاکمان محلی قراردادی امضا کرد.در این غزوه یکی از بستگانمحمد به نام ام الحرام از قاطر خود در نزدیکی دریاچه نمک در لارناکا افتاد و کشته شد.او در همان نقطه به خاک سپرده شد، جایی که به مکانی مقدس برای بسیاری از مسلمانان و مسیحیان محلی تبدیل شد و در سال 1816 تکیه هالا سلطان توسط عثمانی ها در آنجا ساخته شد.اعراب پس از دستگیری نقض پیمان، در سال 654 با پانصد کشتی دوباره به جزیره حمله کردند.اما این بار پادگانی متشکل از 12000 نفر در قبرس باقی ماندند و این جزیره تحت نفوذ مسلمانان قرار گرفت.ناوگان مسلمانان پس از خروج از قبرس به سمت کرت و سپس رودس حرکت کردند و بدون مقاومت زیاد آنها را فتح کردند.مسلمانان از سال 652 تا 654 لشکرکشی به سیسیل را آغاز کردند و بخش بزرگی از جزیره را تصرف کردند.به زودی پس از این، عثمان به قتل رسید و به سیاست توسعه طلبانه او پایان داد و مسلمانان از سیسیل عقب نشینی کردند.در سال 655، کنستانس دوم، امپراتور بیزانس، شخصاً ناوگانی را برای حمله به مسلمانان در فونیکه (در نزدیکی لیکیا) رهبری کرد، اما شکست خورد: هر دو طرف متحمل خسارات سنگینی در نبرد شدند و خود امپراتور به سختی از مرگ اجتناب کرد.

هنگامی که عثمان در سال 656 میلادی توسط شورشیانمصر ، کوفه و بصره کشته شد، نامزدهای احتمالی خلافت علی بن ابیطالب و طلحه بودند.به نظر می رسد مالک اشتر، رهبر کوفیان، نقش اساسی در تسهیل خلافت علی داشته است.خلافت به علی پیشنهاد شد و او پس از چند روز این سمت را پذیرفت.به گفته هک، علی مبارزان مسلمان را از غارت منع کرد و در عوض مالیات را به عنوان حقوق بین رزمندگان به نسبت مساوی تقسیم کرد.شاید این اولین موضوع اختلاف علی و گروهی باشد که بعدها خوارج را تشکیل دادند.از آنجایی که اکثر رعایای علی را عشایر و دهقانان تشکیل می دادند، او به کشاورزی می پرداخت.به ویژه به ژنرال ارشد خود مالک الشتر دستور داد که به توسعه زمین بیشتر از مالیات کوتاه مدت توجه کند.

فتنه اول اولین جنگ داخلی مسلمانان بود که به سرنگونی خلافت راشدین و تأسیس خلافت اموی انجامید.جنگ داخلی شامل سه نبرد اصلی بین چهارمین خلیفه راشدین، علی و گروه های شورشی بود.ریشه‌های جنگ داخلی اول را می‌توان به ترور خلیفه دوم، عمر، جست‌وجو کرد.عمر قبل از اینکه بر اثر جراحات بمیرد، شورایی شش نفره تشکیل داد که در نهایت عثمان را به عنوان خلیفه بعدی انتخاب کردند.در سالهای پایانی خلافت عثمان، او به پارتی بازی متهم شد و سرانجام در سال 656 توسط شورشیان کشته شد. پس از ترور عثمان، علی به عنوان خلیفه چهارم انتخاب شد.عایشه و طلحه و زبیر برای خلع علی علیه السلام قیام کردند.دو حزب در دسامبر 656 در جنگ جمل جنگیدند که در آن علی پیروز شد.پس از آن، معاویه، فرماندار فعلی سوریه، به ظاهر برای انتقام از مرگ عثمان، علیه علی اعلان جنگ کرد.دو طرف در نبرد صفین در ژوئیه 657 شرکت کردند. این نبرد به بن بست و دعوت به داوری ختم شد که مورد خشم خوارج قرار گرفت و علی، معاویه و پیروان آنها را کافر اعلام کردند.به دنبال خشونت خوارج با غیرنظامیان، نیروهای علی (ع) آنها را در جنگ نهروان درهم کوبیدند.کمی بعد معاویه نیز با کمک عمرو بن العاص کنترلمصر را به دست گرفت.

خویشاوندی عثمان خشم انصار و اعضای شورا را برانگیخت.در سال 46/645 جزيره (ميان النهرين علیا) را به حكومت شام معاويه اضافه كرد و درخواست معاويه را مبني بر تصرف تمام اراضي تاج و تخت بيزانس در سوريه براي كمك به پرداخت حقوق سربازانش پذيرفت.او مالیات های اضافی از استان های ثروتمند کوفه ومصر را به بیت المال مدینه می فرستاد که در اختیار شخصی خود قرار می داد و مکرراً وجوه و غنایم جنگی آن را به اقوام اموی خود می پرداخت.علاوه بر این، اراضی پرسود تاج ساسانی در عراق ، که عمر آن را به عنوان ملک مشاع به نفع شهرک های پادگان عرب کوفه و بصره تعیین کرده بود، به اراضی تاج خلیفه تبدیل شد تا به صلاحدید عثمان مورد استفاده قرار گیرد.خشم فزاینده علیه حکومت عثمان در عراق و مصر و در میان انصار و قریش مدینه با محاصره و کشته شدن خلیفه در سال 656 به اوج خود رسید.

نبرد شتر در خارج از بصره عراق در سال 656 بعد از میلاد اتفاق افتاد.نبرد بین لشکر خلیفه چهارم علی از یک طرف و لشکر شورشی به رهبری عایشه، طلحه و زبیر از طرف دیگر درگرفت.علی پسر عمو و داماد پیامبر اسلاممحمد (ص) و عایشه بیوه محمد و طلحه و زبیر هر دو از یاران برجسته محمد بودند.حزب عایشه به ظاهر برای انتقام قتل عثمان خلیفه سوم علیه علی قیام کرده بود.هم تلاش های علی برای نجات عثمان و هم نقش های اصلی عایشه و طلحه در تحریک مسلمانان علیه عثمان به خوبی قابل استناد است.از این جنگ که طلحه و زبیر هر دو کشته شدند و عایشه اسیر شد، علی پیروز شد.

جنگ صفین در سال 657 میلادی بین علی بن ابی طالب چهارمین خلیفه راشدین و امام اول شیعیان و معاویه بن ابی سفیان والی شورشی شام درگرفت.نام این نبرد برگرفته از مکان آن، صفین، در کرانه فرات است.پس از آن که سوری ها با احتمال شکست زیاد، خواستار داوری شدند، جنگ متوقف شد.روند داوری در سال 658 میلادی بدون نتیجه پایان یافت.نبرد جزئی از فتنه اول محسوب می شود.

نبرد نهروان بین ارتش خلیفه علی و گروه شورشی خوارج در ژوئیه 658 میلادی درگرفت.آنها گروهی از یاران پرهیزگار علی در طول اولین جنگ داخلی مسلمانان بودند.آنها پس از جنگ صفین از او جدا شدند، زمانی که علی موافقت کرد که اختلاف با معاویه، والی سوریه را از طریق مذاکره حل کند، اقدامی که توسط این گروه بر خلاف قرآن خوانده شد.پس از تلاش های ناموفق برای به دست آوردن وفاداری خود و به دلیل فعالیت های سرکش و جنایتکارانه آنها، علی با خوارج در نزدیکی مقر آنها در کنار کانال نهروان، در نزدیکی بغداد امروزی، مقابله کرد.از 4000 شورشی، حدود 1200 نفر با وعده عفو به پیروزی رسیدند در حالی که اکثریت 2800 شورشی باقی مانده در نبرد بعدی کشته شدند.منابع دیگر تلفات را 1500-1800 ذکر کرده اند.نبرد منجر به انشعاب دائمی بین این گروه و بقیه مسلمانان شد که خوارج آنها را مرتد می دانستند.آنها اگرچه شکست خوردند، اما چندین سال به تهدید و آزار شهرها و شهرها ادامه دادند.علی در ژانویه 661 توسط یک خوارج ترور شد.

در سال 661، در نوزدهم رمضان، در حالی که علی در مسجد اعظم کوفه مشغول نماز بود، توسط خوارج عبدالرحمن بن ملجم با شمشیر زهرآلود بر سر او اصابت کرد.علی دو روز بعد بر اثر جراحت درگذشت.به نظر می رسد منابع متفق القول هستند که علی خاندان خود را از تنبیه زیاد ابن ملجم و ریختن خون دیگران منع کرده است.در این میان به ابن ملجم غذای خوب و بستری خوب داده می شد.پس از مرگ علی، پسر بزرگش، حسن، lex talionis را مشاهده کرد و ابن ملجم اعدام شد.قبر علی را از ترس هتک حرمت دشمنانش مخفی نگه داشتند.

یافته های کلیدی:مشخصه خلافت راشدین یک دوره بیست و پنج ساله گسترش سریع نظامی و به دنبال آن یک دوره پنج ساله درگیری داخلی است.خلافت، شام را در شمال تحت فرمان ماوراءالنهر قرار داده بود.شمال آفریقا ازمصر تا تونس امروزی در غرب؛و فلات ایران تا بخشهایی از آسیای مرکزی و آسیای جنوبی در شرق.راشدین نیز بودند ;مسئول تصویب تقویم اسلامی است.اداره قضایی، مانند سایر ساختارهای اداری خلافت راشدین، توسط عمر ایجاد شد و اساساً در تمام مدت خلافت بدون تغییر باقی ماند.رفاه اجتماعی و مستمری در شریعت اولیه اسلام به عنوان اشکال زکات (صدقه)، یکی از پنج رکن اسلام، از زمان عمر معرفی شد.عمر پس از مشورت با صحابه تصمیم گرفت بیت المال (خزانه مرکزی) را در مدینه تأسیس کند.در زمان خلافت عمر، شهرهای جدید بسیاری تأسیس شد.از جمله کوفه، بصره و فسطاط بودند.راشدین همچنین مسئول ایجاد یک قرائت معتبر قرآن بودند که جامعه مسلمانان را تقویت می کرد و دانش دینی را تشویق می کرد.