پادشاهی اسرائیل که به عنوان پادشاهی سامره نیز شناخته می‌شود، یک پادشاهی اسرائیلی در شام جنوبی در طول عصر آهن بود که سامره، جلیل و بخش‌هایی از ماوراء اردن را تحت کنترل داشت.در قرن 10 قبل از میلاد ^[53] ، این مناطق شاهد افزایش سکونتگاه‌ها بودند که پایتخت‌های آن شهر شخیم و سپس تیرزا بود.این پادشاهی در قرن نهم قبل از میلاد توسط سلسله امرید اداره می شد که مرکز سیاسی آن شهر ساماریا بود.وجود این دولت اسرائیلی در شمال در کتیبه های قرن نهم مستند شده است.^[54] اولین ذکر مربوط به استلای کرخ در حدود 853 ق.م است، زمانی که شلمانسر سوم از «آخاب بنی اسرائیل» به علاوه مخرج «زمین» و ده هزار سرباز او یاد می‌کند.^[55] این پادشاهی شامل بخش‌هایی از زمین‌های پست (شفله)، دشت جزرئیل، جلیل پایین و بخش‌هایی از ماوراءالنهر بود.^[55]مشارکت نظامی آخاب در یک ائتلاف ضد آشوری نشان دهنده یک جامعه شهری پیچیده با معابد، کاتبان، مزدوران، و یک سیستم اداری، شبیه به پادشاهی های همسایه مانند عمون و موآب است.^[55] شواهد باستان شناسی، مانند استیل مشا از حدود 840 قبل از میلاد، بر تعامل و درگیری پادشاهی با مناطق همسایه، از جمله موآب، گواهی می دهد.پادشاهی اسرائیل در طول سلسله امرید بر مناطق مهمی کنترل داشت، همانطور که یافته‌های باستان‌شناسی، متون باستانی خاور نزدیک، و سوابق کتاب مقدس نشان می‌دهند.^[56]در کتیبه های آشوری از پادشاهی اسرائیل به عنوان «خانه عمری» یاد شده است.^[55] در «ابلیسک سیاه» شلمانسر سوم از جیهو، پسر عمری یاد شده است.^[55] پادشاه آشور، آداد-نیراری سوم، در حدود سال 803 قبل از میلاد، لشکرکشی به شام ​​انجام داد که در دال نمرود ذکر شده است، و توضیح می دهد که او به «سرزمین هاتی و آمورو، صور، صیدا، حصیر هوم-ری» رفت. سرزمین عمری، ادوم، فلسطین و ارام (نه یهودا).^[55] ریما استل، از همان پادشاه، در عبارت «یواش سامری»، راه سومی را برای صحبت درباره پادشاهی، به نام سامره معرفی می‌کند.^[57] استفاده از نام عمری برای اشاره به پادشاهی هنوز باقی مانده است و سارگون دوم در عبارت "تمام خانه عمری" در توصیف فتح شهر سامره در سال 722 قبل از میلاد از آن استفاده کرد.^[58] قابل توجه است که آشوری ها هرگز از پادشاهی یهودا تا پایان قرن هشتم یاد نکردند، زمانی که این پادشاهی دست نشانده آشوری بود: احتمالاً هرگز با آن تماس نداشتند، یا احتمالاً آن را به عنوان دست نشانده اسرائیل/ساماریه می دانستند. یا آرام و یا احتمالاً پادشاهی جنوبی در این دوره وجود نداشت.^[59]