امپراتوری روسیه

پیتر اصلاحات گسترده ای را با هدف مدرن سازی روسیه اجرا کرد.پیتر که به شدت تحت تأثیر مشاورانش از اروپای غربی بود، ارتش روسیه را بر اساس خطوط مدرن سازماندهی کرد و رویای تبدیل روسیه به یک قدرت دریایی را در سر داشت.پیتر با معرفی لباس فرانسوی و غربی به دربار خود و الزام درباریان، مقامات دولتی و ارتش به تراشیدن ریش و اتخاذ سبک های لباس مدرن، مدرنیزاسیون اجتماعی را به شیوه ای مطلق اجرا کرد.در روند غربی‌سازی روسیه، او می‌خواست اعضای خانواده‌اش با دیگر خانواده‌های سلطنتی اروپایی ازدواج کنند.به عنوان بخشی از اصلاحات خود، پیتر یک تلاش صنعتی را آغاز کرد که کند اما در نهایت موفقیت آمیز بود.تولید روسیه و صادرات اصلی بر اساس معدن و صنایع چوب بود.پیتر برای بهبود موقعیت کشورش در دریاها به دنبال یافتن راه های دریایی بیشتر بود.تنها خروجی او در آن زمان دریای سفید در آرخانگلسک بود.دریای بالتیک در آن زمان تحت کنترل سوئد در شمال بود، در حالی که دریای سیاه و دریای خزر در جنوب به ترتیب تحت کنترل امپراتوری عثمانی و امپراتوری صفویه بودند.

جنگ روس و ایران در سال‌های 1722–1723 که در تاریخ‌نگاری روسی به لشکرکشی ایرانیان پتر کبیر معروف است، جنگی بین امپراتوری روسیه و ایران صفوی بود که با تلاش تزار برای گسترش نفوذ روسیه در مناطق خزر و قفقاز آغاز شد. برای جلوگیری از رقیب خود، امپراتوری عثمانی ، از دستاوردهای ارضی در منطقه به قیمت زوال ایران صفوی.قبل از جنگ، مرز اسمی روسیه رودخانه ترک بود.در جنوب آن، خانات داغستان دست نشانده اسمی ایران بودند.علت نهایی جنگ، تمایل روسیه به گسترش به سمت جنوب شرقی و ضعف موقت ایران بود.پیروزی روسیه برای واگذاری سرزمین‌های ایران صفوی در قفقاز شمالی، قفقاز جنوبی و شمال ایران معاصر به روسیه، شامل شهرهای دربند (جنوب داغستان) و باکو و سرزمین‌های مجاور آن‌ها و همچنین استان‌های گیلان به تصویب رسید. شیروان، مازندران و استرآباد با عهدنامه سن پترزبورگ (1723) مطابقت دارند.

اولین اکسپدیشن کامچاتکا اولین اکسپدیشن روسیه بود که سواحل آسیایی اقیانوس آرام را کاوش کرد.این بنا توسط پیتر کبیر در سال 1724 ساخته شد و توسط ویتوس برینگ رهبری شد.از سال 1725 تا 1731، این اولین سفر علمی دریایی روسیه بود.وجود یک تنگه (که اکنون به نام تنگه برینگ شناخته می شود) بین آسیا و آمریکا تأیید می شود و در سال 1732 توسط دومین اکسپدیشن کامچاتکا دنبال شد.

پیتر در سال 1725 درگذشت و جانشینی نابسامان بر جای گذاشت.پس از سلطنت کوتاه بیوه او کاترین اول، تاج به ملکه آنا رسید.او سرعت اصلاحات را کاهش داد و جنگ موفقی را علیه امپراتوری عثمانی رهبری کرد.این امر منجر به تضعیف قابل توجه خانات کریمه، دست نشاندۀ عثمانی و دشمن بلندمدت روسیه شد.

معاهده کیاختا (یا کیاختا) همراه با معاهده نرچینسک (1689) روابط بین روسیه امپراتوری و امپراتوری چینگ چین را تا اواسط قرن نوزدهم تنظیم کرد.تولیشن و کنت ساوا لوکیچ راگوزینسکی-ولادیسلاویچ در شهر مرزی کیاختا در 23 اوت 1727 امضا کردند.

کاسوس بلی، یورش تاتارهای کریمه به هتمانات قزاق ( اوکراین ) در پایان سال 1735 و لشکرکشی خان کریمه به قفقاز بود. این جنگ همچنین نشان دهنده مبارزه مداوم روسیه برای دسترسی به دریای سیاه بود.در ژوئیه 1737، اتریش وارد جنگ علیه امپراتوری عثمانی شد، اما چندین بار شکست خورد، از جمله در نبرد بانیا لوکا در 4 اوت 1737، نبرد گروکا در 18، 21 تا 22 ژوئیه 1739، و سپس بلگراد را از دست داد. پس از محاصره عثمانی از 18 ژوئیه تا سپتامبر 1739. با تهدید قریب الوقوع حمله سوئد، و اتحاد عثمانی با پروس، لهستان و سوئد، روسیه مجبور به امضای معاهده نیش با ترکیه در 29 سپتامبر شد که به جنگ پایان داد.معاهده صلح آزوف را به روسیه اعطا کرد و کنترل روسیه بر زاپوریژیا را تثبیت کرد.برای اتریش، جنگ یک شکست خیره کننده بود.نیروهای روسی در میدان بسیار موفق تر بودند، اما ده ها هزار نفر را به دلیل بیماری از دست دادند.تخمین آمار تلفات و فرار عثمانی ها غیرممکن است.

جنگ روسیه و سوئد در سال‌های 1741-1741 توسط کلاه‌ها، یک حزب سیاسی سوئدی که در آرزوی بازپس‌گیری سرزمین‌های از دست رفته به روسیه در طول جنگ بزرگ شمال بود، و توسط دیپلماسی فرانسه، که می‌کوشید توجه روسیه را از حمایت طولانی مدت خود منحرف کند، تحریک شد. متحد ایستاده سلطنت هابسبورگ در جنگ جانشینی اتریش.این جنگ برای سوئد یک فاجعه بود که قلمروهای بیشتری را به روسیه از دست داد.

امپراتوری روسیه در ابتدا با اتریش همسو بود و از جاه طلبی پروس در کشورهای مشترک المنافع لهستان-لیتوانی می ترسید، اما پس از جانشینی تزار پیتر سوم در سال 1762 طرف خود را تغییر دادند. روس ها و اتریش ها مصمم بودند که قدرت پروس را کاهش دهند. آستان آنها، و اتریش مشتاق بازپس گیری سیلسیا بود، در جنگ جانشینی اتریش به پروس باخت.همراه با فرانسه، روسیه و اتریش در سال 1756 در مورد دفاع متقابل و حمله اتریش و روسیه به پروس، با کمک فرانسه ، توافق کردند.روس ها چندین بار در جنگ پروس ها را شکست دادند، اما روس ها فاقد توانایی لجستیکی لازم برای پیگیری پیروزی های خود با دستاوردهای پایدار بودند و از این نظر، نجات خاندان هوهنزولرن بیشتر به دلیل ضعف روسیه در زمینه لجستیک بود. به جای قدرت پروس در میدان نبرد.سیستم تدارکاتی که به روس‌ها اجازه داد در طول جنگ با عثمانی‌ها در سال‌های 1787-1787 به سمت بالکان پیشروی کنند، مارشال الکساندر سووروف به طور مؤثر در ایتالیا و سوئیس در 1798-1799 لشکرکشی کرد و روس‌ها در سراسر آلمان و فرانسه در سال 1813 بجنگند. -14 برای گرفتن پاریس مستقیماً در پاسخ به مشکلات لجستیکی که روسها در جنگ هفت ساله تجربه کردند ایجاد شد.مالیات مورد نیاز برای جنگ برای مردم روسیه مشقت قابل توجهی ایجاد کرد و به مالیات نمک و الکل اضافه شد که توسط امپراطور الیزابت در سال 1759 برای تکمیل اضافه شدن وی به کاخ زمستانی آغاز شد.روسیه نیز مانند سوئد یک صلح جداگانه با پروس منعقد کرد.

پس از اینکه پیتر به سلطنت رسید، نیروهای روسیه را از جنگ هفت ساله خارج کرد و با پروس پیمان صلح منعقد کرد.او از فتوحات روسیه در پروس دست کشید و 12000 سرباز را برای اتحاد با فردریک دوم پروس پیشنهاد کرد.بنابراین روسیه از یک دشمن پروس به یک متحد تبدیل شد - نیروهای روسی از برلین عقب نشینی کردند و علیه اتریش ها لشکرکشی کردند.پیتر آلمانی الاصل به سختی می توانست به زبان روسی صحبت کند و سیاست شدیداً طرفدار پروس را دنبال می کرد که او را به یک رهبر منفور تبدیل کرد.او توسط سربازان وفادار به همسرش، کاترین، شاهزاده سابق سوفی آنهالت زربست، که علیرغم اصالت آلمانی خود، یک ملی‌گرای روسی بود، خلع شد.او به عنوان ملکه کاترین دوم جانشین او شد.پیتر بلافاصله پس از سرنگونی در اسارت درگذشت، شاید با تایید کاترین به عنوان بخشی از توطئه کودتا.

کاترین دوم (متولد سوفی از آنهالت زربست؛ 2 مه 1729 در اشتتین - 17 نوامبر 1796 در سن پترزبورگ)، که بیشتر به عنوان کاترین کبیر شناخته می شود، ملکه سلطنتی تمام روسیه از 1762 تا 1796 - طولانی ترین رهبر زن کشور بود. .او پس از کودتای حکومتی که همسر و پسر عموی دومش پیتر سوم را سرنگون کرد، به قدرت رسید.تحت سلطنت او، روسیه بزرگتر شد، فرهنگ آن احیا شد و به عنوان یکی از قدرت های بزرگ اروپا شناخته شد.کاترین اداره گوبرنیاها (استان های روسیه) را اصلاح کرد و بسیاری از شهرها و شهرهای جدید به دستور او تأسیس شد.کاترین که از تحسین کنندگان پیتر کبیر بود، به مدرن سازی روسیه در راستای خطوط اروپای غربی ادامه داد.دوره حکومت کاترین کبیر، دوران کاترینین، عصر طلایی روسیه در نظر گرفته می شود.ساخت بسیاری از عمارت های اشراف، به سبک کلاسیک مورد تایید ملکه، چهره کشور را تغییر داد.او مشتاقانه از آرمان های روشنگری حمایت می کرد و اغلب در صفوف مستبدان روشن فکر قرار می گیرد.

جنگ روسیه و ترکیه در سال‌های 1768-1774 یک درگیری مسلحانه بزرگ بود که منجر به پیروزی تسلیحات روسیه در برابر امپراتوری عثمانی شد.پیروزی روسیه، کاباردیا، بخشی از مولداوی، یدیسان را بین رودهای باگ و دنیپر، و کریمه را وارد حوزه نفوذ روسیه کرد.اگرچه مجموعه ای از پیروزی های به دست آمده توسط امپراتوری روسیه منجر به فتوحات ارضی قابل توجهی شد، از جمله تسخیر مستقیم بر بخش عمده ای از استپ های پونتیک-کاسپین، به دلیل مبارزه پیچیده در سیستم دیپلماتیک اروپا، کمتر قلمرو عثمانی مستقیماً ضمیمه شد. حفظ توازن قوا که برای سایر کشورهای اروپایی قابل قبول بود و از هژمونی مستقیم روسیه بر اروپای شرقی اجتناب می کرد.با این وجود، روسیه توانست از امپراتوری تضعیف شده عثمانی، پایان جنگ هفت ساله و عقب نشینی فرانسه از امور لهستان استفاده کند تا خود را به عنوان یکی از قدرت های نظامی اصلی این قاره معرفی کند.این جنگ باعث شد که امپراتوری روسیه در موقعیتی قوی‌تر برای گسترش قلمرو خود و حفظ هژمونی بر کشورهای مشترک المنافع لهستان-لیتوانی قرار گیرد که در نهایت منجر به تقسیم اول لهستان شد.

ناوگان دریای سیاه پوتمکین برای زمان خود یک کار عظیم بود.تا سال 1787، سفیر بریتانیا بیست و هفت کشتی از این خط را گزارش کرد.روسیه را در موقعیت دریایی با اسپانیا قرار داد، هرچند که بسیار عقب تر از نیروی دریایی سلطنتی.این دوره نشان دهنده اوج قدرت دریایی روسیه نسبت به سایر کشورهای اروپایی بود.پوتمکین همچنین به صدها هزار شهرک نشین که به سرزمین های او نقل مکان کردند، پاداش داد.تخمین زده می شود که تا سال 1782 جمعیت نووروسیا و آزوف طی یک دوره توسعه "بسیار سریع" دو برابر شده بود.مهاجران شامل روس ها، خارجی ها، قزاق ها و یهودیان بودند.اگرچه مهاجران همیشه در محیط جدید خود خوشحال نبودند، حداقل در یک مورد پوتمکین مستقیماً مداخله کرد تا اطمینان حاصل کند که خانواده ها گاوهایی را که حقشان بود دریافت می کردند.او در خارج از نووروسیا خط دفاعی آزوف-موزدوک را ترسیم کرد و قلعه‌هایی در گئورگیفسک، استاوروپل و جاهای دیگر ساخت و اطمینان حاصل کرد که کل خط مستقر است.

در مارس 1783، شاهزاده پوتمکین برای تشویق ملکه کاترین به الحاق کریمه تلاش کرد.او که به تازگی از کریمه بازگشته بود، به او گفت که بسیاری از کریمه‌ها "با خوشحالی" تسلیم حکومت روسیه خواهند شد.با تشویق این خبر، امپراتور کاترین در 19 آوریل 1783 اعلامیه رسمی الحاق صادر کرد. تاتارها در برابر الحاق مقاومت نکردند.پس از سال ها آشفتگی، کریمه ها فاقد منابع و اراده برای ادامه جنگ بودند.بسیاری از شبه جزیره گریختند و به آناتولی رفتند.کریمه به عنوان منطقه Taurida در امپراتوری گنجانده شد.در اواخر همان سال، امپراتوری عثمانی قراردادی را با روسیه امضا کرد که به رسمیت شناختن از دست دادن کریمه و دیگر مناطقی که در اختیار خانات بود، بود.

جنگ روسیه و ترکیه در 1787-1792 شامل تلاش ناموفق امپراتوری عثمانی برای بازپس گیری اراضی از دست رفته به امپراتوری روسیه در جریان جنگ قبلی روسیه و ترکیه (1768-1774) بود.همزمان با جنگ اتریش و ترکیه (1788-1791) در سال 1787، عثمانی‌ها از روس‌ها خواستند که کریمه را تخلیه کنند و از دارایی‌های خود در نزدیکی دریای سیاه، که روسیه آن را به‌عنوان یک کاسوس می‌دید، دست بکشند.روسیه در 19 اوت 1787 اعلام جنگ کرد و عثمانی ها یاکوف بولگاکف سفیر روسیه را زندانی کردند.تدارکات عثمانی ناکافی بود و آن لحظه بد انتخاب شده بود، زیرا روسیه و اتریش اکنون در اتحاد بودند.بر این اساس، معاهده یاسی در 9 ژانویه 1792 امضا شد که در آن انضمام خانات کریمه به روسیه در سال 1783 به رسمیت شناخته شد.یدیسان (اودسا و اوچاکوف) نیز به روسیه واگذار شد و دنیستر به عنوان مرز روسیه در اروپا تبدیل شد، در حالی که مرزهای آسیایی روسیه - رود کوبان - بدون تغییر باقی ماند.

جنگ روسیه و سوئد 1788–1790 بین سوئد و روسیه از ژوئن 1788 تا اوت 1790 در جریان بود. جنگ با معاهده وارلا در 14 اوت 1790 پایان یافت. در مجموع، جنگ برای طرف های درگیر بی اهمیت بود.این درگیری توسط گوستاو سوم پادشاه سوئد به دلایل سیاسی داخلی آغاز شد، زیرا او معتقد بود که یک جنگ کوتاه، مخالفان را بدون چاره ای جز حمایت از او باقی می گذارد.کاترین دوم جنگ علیه پسر عموی سوئدی خود را به عنوان یک عامل حواس پرتی قابل توجه می دانست، زیرا نیروهای زمینی او در جنگ علیه ترکیه درگیر بودند، و همچنین نگران رویدادهای انقلابی بود که در کشورهای مشترک المنافع لهستان-لیتوانی (قانون اساسی 3 مه) و در فرانسه (انقلاب فرانسه).حمله سوئد طرح‌های روسیه برای اعزام نیروی دریایی خود به دریای مدیترانه برای حمایت از نیروهای خود در جنگ با عثمانی‌ها را خنثی کرد، زیرا برای محافظت از پایتخت، سنت پترزبورگ، لازم بود.

جنگ لهستان و روسیه در سال 1792 بین کشورهای مشترک المنافع لهستان و لیتوانی از یک طرف و کنفدراسیون تارگویکا و امپراتوری روسیه تحت رهبری کاترین کبیر از سوی دیگر درگرفت.جنگ در دو تئاتر اتفاق افتاد: شمال در لیتوانی و جنوب در اوکراین کنونی.در هر دو، نیروهای لهستانی در مقابل نیروهای روسی برتر از لحاظ عددی عقب‌نشینی کردند، اگرچه به لطف رهبری مؤثر فرماندهان لهستانی، شاهزاده جوزف پونیاتوفسکی و تادئوش کوشیوشکو، مقاومت بسیار بیشتری در جنوب ارائه کردند.در طول مبارزه سه ماهه چندین نبرد انجام شد، اما هیچ طرفی به پیروزی قاطعی دست یافت.روسیه 250000 کیلومتر مربع (97000 مایل مربع) را اشغال کرد در حالی که پروس 58000 کیلومتر مربع (22000 مایل مربع) از قلمرو مشترک المنافع را اشغال کرد.این رویداد جمعیت لهستان را به تنها یک سوم جمعیت قبل از تقسیم اول کاهش داد.

قیام Kościuszko، همچنین به عنوان قیام لهستان در سال 1794 و جنگ دوم لهستان شناخته می شود، یک قیام علیه امپراتوری روسیه و پادشاهی پروس به رهبری Tadeusz Kościuszko در کشورهای مشترک المنافع لهستان-لیتوانی و تقسیم پروس در سال 1794 بود. تلاش ناموفق برای آزادسازی مشترک المنافع لهستان-لیتوانی از نفوذ روسیه پس از تقسیم دوم لهستان (1793) و ایجاد کنفدراسیون تارگویکا.این قیام با اشغال ورشو توسط روسیه پایان یافت.

در 16 نوامبر 1796، کاترین صبح زود از خواب برخاست و قهوه صبحگاهی معمول خود را نوشید.او به خدمتکار خانمش، ماریا پرکوسیخینا، گفت که او بهتر از مدت ها قبل خوابیده است.مدتی بعد از ساعت 9:00 او را با صورت ارغوانی، نبض ضعیف، تنفس کم عمق و دردناک روی زمین پیدا کردند.او عصر روز بعد حوالی ساعت 9:45 شب درگذشت.پل پسر کاترین جانشین تاج و تخت شد.او تا سال 1801 که ترور شد، سلطنت کرد.اسکندر اول در 23 مارس 1801 به سلطنت رسید و در 15 سپتامبر همان سال در کرملین تاجگذاری کرد.

جنگ ائتلاف سوم یک درگیری اروپایی بود که بین سال‌های 1803 تا 1806 را در بر می‌گرفت. در طول جنگ، فرانسه و کشورهای مشتری آن تحت رهبری ناپلئون اول، اتحادی به نام ائتلاف سوم متشکل از بریتانیا، امپراتوری روم مقدس را شکست دادند. امپراتوری روسیه، ناپل، سیسیل و سوئد.پروس در طول جنگ بی طرف ماند.در چیزی که به طور گسترده به عنوان بزرگترین پیروزی ناپلئون در نظر گرفته می شود، ارتش بزرگ فرانسه ارتش بزرگتر روسیه و اتریش به رهبری امپراتور الکساندر اول و امپراتور روم مقدس فرانسیس دوم را در نبرد آسترلیتز شکست داد.

این جنگ در سال های 1805-1806 در پس زمینه جنگ های ناپلئونی آغاز شد.در سال 1806، سلطان سلیم سوم، تشویق شده از شکست روسیه در آسترلیتز و توصیه امپراتوری فرانسه ، کنستانتین یپسیلانتیس طرفدار روسیه را به عنوان هوسپودار شاهزاده والاشیا و الکساندر موروسیس را به عنوان هوسپودار مولداوی، هر دو کشور تابع عثمانی، خلع کرد.همزمان، امپراتوری فرانسه دالماسیا را اشغال کرد و تهدید کرد که هر زمان که بخواهد به قلمروهای دانوبی نفوذ خواهد کرد.به منظور محافظت از مرز روسیه در برابر حمله احتمالی فرانسه، یک گروه 40000 نفری روسی به سمت مولداوی و والاچیا پیشروی کرد.سلطان با مسدود کردن داردانل به کشتی‌های روسی واکنش نشان داد و به روسیه اعلام جنگ کرد.بر اساس این معاهده، امپراتوری عثمانی نیمه شرقی مولداوی را به روسیه (که این منطقه را به نام بسارابیا تغییر نام داد) واگذار کرد، اگرچه متعهد به حفاظت از آن منطقه بود.روسیه به قدرتی جدید در ناحیه پایین دانوب تبدیل شد و از نظر اقتصادی، دیپلماتیک و نظامی مرزی سودآور داشت.این معاهده در 11 ژوئن، حدود 13 روز قبل از شروع حمله ناپلئون به روسیه، توسط الکساندر اول روسیه تصویب شد.فرماندهان توانستند بسیاری از سربازان روسی در بالکان را قبل از حمله مورد انتظار ناپلئون به مناطق غربی بازگردانند.

نبرد فریدلند (14 ژوئن 1807) درگیری بزرگ جنگ های ناپلئونی بین ارتش های امپراتوری فرانسه به فرماندهی ناپلئون اول و ارتش های امپراتوری روسیه به رهبری کنت فون بنیگسن بود.ناپلئون و فرانسوی ها به پیروزی قاطعی دست یافتند که بخش اعظم ارتش روسیه را که در پایان نبرد به طرز آشفته ای بر روی رودخانه آل عقب نشینی کردند، شکست دادند.میدان جنگ در استان کالینینگراد امروزی در نزدیکی شهر پراوودینسک روسیه واقع شده است.در 19 ژوئن، امپراتور اسکندر فرستاده ای را برای آتش بس با فرانسوی ها فرستاد.ناپلئون به فرستاده اطمینان داد که رودخانه ویستولا نمایانگر مرزهای طبیعی بین نفوذ فرانسه و روسیه در اروپا است.بر این اساس، این دو امپراتور پس از ملاقات بر روی یک قایق نمادین در رودخانه نیمن، مذاکرات صلح را در شهر تیلسیت آغاز کردند.

جنگ فنلاند بین پادشاهی سوئد و امپراتوری روسیه از 21 فوریه 1808 تا 17 سپتامبر 1809 در گرفت. در نتیجه جنگ، یک سوم شرقی سوئد به عنوان دوک نشین بزرگ فنلاند در داخل امپراتوری روسیه تأسیس شد.تأثیرات قابل توجه دیگر تصویب قانون اساسی جدید توسط پارلمان سوئد و تأسیس خانه برنادوت، خانه سلطنتی جدید سوئد، در سال 1818 بود.

تهاجم فرانسه به روسیه توسط ناپلئون آغاز شد تا روسیه را مجبور به بازگشت به محاصره قاره بریتانیا کند.در 24 ژوئن 1812 و روزهای بعد، اولین موج گراند آرمی با حدود 400000 تا 450000 سرباز از مرز روسیه عبور کرد، نیروهای میدانی مخالف روسیه در این زمان به حدود 180،000 تا 200،000 رسید.ناپلئون از طریق یک سری از راهپیمایی‌های اجباری طولانی، ارتش خود را به سرعت در غرب روسیه در تلاشی بیهوده برای از بین بردن ارتش روسی در حال عقب نشینی مایکل آندریاس بارکلی دو تولی، پیش برد و فقط در نبرد اسمولنسک در ماه اوت پیروز شد.ارتش روسیه تحت فرماندهی جدید خود، میخائیل کوتوزوف، با استفاده از جنگ فرسایشی علیه ناپلئون به عقب نشینی ادامه داد و مهاجمان را مجبور به تکیه بر سیستم تدارکاتی کرد که قادر به تغذیه ارتش بزرگ آنها در میدان نبود.در 14 سپتامبر، ناپلئون و ارتش متشکل از 100000 مرد مسکو را اشغال کردند، اما آن را متروکه یافتند و شهر به زودی در آتش سوخت.از مجموع 615000 نیروی اولیه، تنها 110000 بازمانده سرمازده و نیمه گرسنه به فرانسه بازگشتند.پیروزی روسیه بر ارتش فرانسه در سال 1812 ضربه مهمی به جاه طلبی های ناپلئون برای تسلط اروپا بود.این جنگ دلیلی بود که دیگر متحدان ائتلاف یک بار برای همیشه بر ناپلئون پیروز شدند.ارتش او متلاشی شده بود و روحیه او پایین بود، هم برای سربازان فرانسوی که هنوز در روسیه بودند، هم برای سربازان در جبهه‌های دیگر، در نبردهایی که درست قبل از پایان کارزار می‌جنگیدند.

جنگ قفقاز 1817-1864 تهاجم امپراتوری روسیه به قفقاز بود که منجر به الحاق نواحی قفقاز شمالی به روسیه و پاکسازی قومی چرکس ها شد.این شامل مجموعه‌ای از اقدامات نظامی بود که توسط امپراتوری علیه مردم بومی قفقاز از جمله چچن‌ها، آدیغه‌ها، آبخازا-آبازاها، اوبیخ‌ها، کومیکس‌ها و داغستانی‌ها در حالی که روسیه در پی گسترش آن بود، انجام داد.در میان مسلمانان مقاومت در برابر روسها جهاد توصیف شد.کنترل روسیه بر بزرگراه نظامی گرجستان در مرکز، جنگ قفقاز را به جنگ روسیه و چرکس در غرب و جنگ مورید در شرق تقسیم کرد.سایر قلمروهای قفقاز (شامل گرجستان شرقی معاصر، جنوب داغستان، ارمنستان و آذربایجان ) در زمان‌های مختلف در قرن نوزدهم در نتیجه جنگ‌های روسیه با ایران به امپراتوری روسیه ملحق شدند.قسمت باقی مانده، غرب گرجستان، در همان دوره توسط روس ها از عثمانی ها گرفته شد.

شورش Decembrist در 26 دسامبر 1825 در روسیه رخ داد، در خلال سلطنت بین الملل پس از مرگ ناگهانی امپراتور الکساندر اول. وارث آشکار اسکندر، کنستانتین، به طور خصوصی جانشینی را که برای دربار ناشناخته بود، رد کرده بود، و برادر کوچکترش نیکلاس تصمیم گرفت قدرت را به دست گیرد. به عنوان امپراتور نیکلاس اول، در انتظار تایید رسمی.در حالی که برخی از ارتش به نیکلاس سوگند وفاداری داده بودند، نیرویی متشکل از 3000 سرباز سعی کردند یک کودتای نظامی به نفع کنستانتین انجام دهند.شورشیان، اگرچه به دلیل اختلاف بین رهبران خود ضعیف شده بودند، اما در بیرون ساختمان سنا در حضور جمعیت زیادی با وفاداران روبرو شدند.در این سردرگمی، فرستاده امپراتور، میخائیل میلورادوویچ، ترور شد.سرانجام، وفاداران با توپخانه سنگین آتش گشودند که شورشیان را پراکنده کرد.بسیاری به اعدام، زندان یا تبعید به سیبری محکوم شدند.توطئه گران به Decembrists معروف شدند.

جنگ روسیه و ایران 1826-1828 آخرین درگیری نظامی بزرگ بین امپراتوری روسیه و ایران بود.پس از عهدنامه گلستان که جنگ قبلی روسیه و ایران در سال 1813 به پایان رسید، صلح به مدت سیزده سال در قفقاز حاکم شد.اما فتحعلی شاه که دائماً به یارانه های خارجی نیاز داشت، به توصیه مأموران انگلیسی تکیه کرد و آنها به او توصیه کردند که سرزمین های از دست رفته به امپراتوری روسیه را دوباره فتح کند و متعهد به حمایت آنها از اقدام نظامی شدند.این موضوع در بهار 1826، زمانی که حزب ستیزه جویانه عباس میرزا در تهران غالب شد و وزیر روسیه، الکساندر سرگیویچ منشیکوف، در حصر خانگی قرار گرفت، تصمیم گیری شد.جنگ در سال 1828 در پی اشغال تبریز پایان یافت.این جنگ حتی نتایج فاجعه بارتری برای ایران داشت تا جنگ 1804-1813، زیرا معاهده ترکمانچای متعاقب آن آخرین قلمروهای باقی مانده در قفقاز را که شامل تمام ارمنستان امروزی، باقیمانده آذربایجان جنوبی امروزی و ایغدیر مدرن بود، از ایران گرفت. در ترکیه.این جنگ نشان دهنده پایان دوران جنگ های روسیه و ایران بود و روسیه اکنون قدرت مسلط بی چون و چرا در قفقاز است.

جنگ روسیه و ترکیه 1828-1829 توسط جنگ استقلال یونان 1821-1829 آغاز شد.پس از آن که سلطان محمود دوم عثمانی ، داردانل را به روی کشتی های روسی بست و کنوانسیون 1826 آکرمن را به تلافی مشارکت روسیه در اکتبر 1827 در نبرد ناوارینو لغو کرد، آغاز شد.روسها سه قلعه مهم عثمانی در بلغارستان مدرن را به مدت طولانی محاصره کردند: شوملا، وارنا و سیلیسترا.با حمایت ناوگان دریای سیاه به رهبری الکسی گریگ، وارنا در 29 سپتامبر تصرف شد.محاصره شوملا بسیار مشکل ساز شد، زیرا پادگان 40000 نفری عثمانی از نیروهای روسی بیشتر بود.سلطان که با چندین شکست مواجه شد، تصمیم گرفت برای صلح شکایت کند.معاهده آدریانوپل که در 14 سپتامبر 1829 امضا شد، بیشتر کرانه شرقی دریای سیاه و دهانه دانوب را به روسیه داد.ترکیه حاکمیت روسیه بر بخش هایی از شمال غربی ارمنستان کنونی را به رسمیت شناخت.صربستان به خودمختاری دست یافت و روسیه اجازه گرفت مولداوی و والاچیا را اشغال کند.

«بازی بزرگ» یک تقابل سیاسی و دیپلماتیک بود که در بیشتر قرن نوزدهم و آغاز قرن بیستم بین امپراتوری بریتانیا و امپراتوری روسیه، بر سر افغانستان ، پادشاهی تبت و سرزمین‌های همسایه در آسیای مرکزی و جنوبی وجود داشت.همچنین پیامدهای مستقیمی در ایران وهند بریتانیا داشت.بریتانیا از حمله روسیه به هند برای افزودن به امپراتوری وسیعی که روسیه در حال ساخت آن بود می ترسید.در نتیجه جو عمیقی از بی اعتمادی و صحبت از جنگ بین دو امپراتوری بزرگ اروپایی به وجود آمد.بریتانیا حفاظت از همه رویکردهای هند را در اولویت قرار داده است و "بازی بزرگ" در درجه اول نحوه انجام این کار توسط بریتانیایی ها است.برخی از مورخان به این نتیجه رسیده اند که روسیه هیچ برنامه ای در مورد هند نداشته است، همانطور که روس ها بارها به انگلیسی ها اعلام کردند.بازی بزرگ در 12 ژانویه 1830 زمانی آغاز شد که لرد النبرو، رئیس هیئت کنترلهند ، لرد ویلیام بنتینک، فرماندار کل را مأمور ساخت یک مسیر تجاری جدید به امارت بخارا کرد.بریتانیا قصد داشت بر امارت افغانستان تسلط یابد و آن را تحت الحمایه قرار دهد و از امپراتوری عثمانی ، امپراتوری ایران، خانات خیوه و امارت بخارا به عنوان دولت های حائل بین هر دو امپراتوری استفاده کند.

جنگ کریمه یک درگیری نظامی از اکتبر 1853 تا فوریه 1856 بود که در آن روسیه به اتحادی متشکل از فرانسه ، امپراتوری عثمانی ، بریتانیا و ساردینیا شکست خورد.علت فوری جنگ شامل حقوق اقلیت های مسیحی در سرزمین مقدس بود که در آن زمان بخشی از امپراتوری عثمانی بود.فرانسوی ها حقوق کاتولیک های رومی را ترویج می کردند، در حالی که روسیه حقوق کلیسای ارتدکس شرقی را ترویج می کرد.دلایل بلندمدت شامل افول امپراتوری عثمانی و عدم تمایل بریتانیا و فرانسه به روسیه برای به دست آوردن قلمرو و قدرت به هزینه امپراتوری عثمانی بود.

اصلاحات رهایی 1861 در روسیه اولین و مهمترین اصلاحات لیبرالی بود که در زمان سلطنت (1855-1881) امپراتور الکساندر دوم روسیه انجام شد.اصلاحات عملاً رعیت را در سراسر امپراتوری روسیه لغو کرد.

فتح آسیای مرکزی توسط روسیه در نیمه دوم قرن نوزدهم اتفاق افتاد.سرزمینی که به ترکستان روسیه و بعدها آسیای مرکزی شوروی تبدیل شد، اکنون بین قزاقستان در شمال، ازبکستان در مرکز، قرقیزستان در شرق، تاجیکستان در جنوب شرقی و ترکمنستان در جنوب غربی تقسیم شده است.این منطقه را ترکستان می نامیدند زیرا اکثر ساکنان آن به جز تاجیکستان که به زبان ایرانی صحبت می کند به زبان ترکی صحبت می کردند.

خرید آلاسکا خرید آلاسکا توسط ایالات متحده از امپراتوری روسیه بود.آلاسکا به طور رسمی در 18 اکتبر 1867 از طریق معاهده ای که توسط سنای ایالات متحده تصویب شد به ایالات متحده منتقل شد.روسیه در نیمه اول قرن هجدهم در آمریکای شمالی حضور داشت، اما تعداد کمی از روس‌ها در آلاسکا ساکن شدند.پس از جنگ کریمه ، تزار روسیه، الکساندر دوم، بررسی امکان فروش آلاسکا را آغاز کرد، که دفاع از آن در هر جنگ آینده در برابر فتح رقیب سرسخت روسیه، انگلستان، دشوار خواهد بود.پس از پایان جنگ داخلی آمریکا ، وزیر امور خارجه ایالات متحده ویلیام سوارد برای خرید آلاسکا وارد مذاکره با وزیر روسیه ادوارد دو استوکل شد.سوارد و استوکل در 30 مارس 1867 با یک معاهده موافقت کردند و این معاهده با اختلاف زیادی به تصویب سنای ایالات متحده رسید.این خرید 586,412 مایل مربع (1,518,800 کیلومتر مربع) قلمرو جدید را به ایالات متحده با هزینه 7.2 میلیون و 1867 دلار اضافه کرد.به عبارت مدرن، هزینه معادل 133 میلیون دلار در سال 2020 دلار یا 0.37 دلار در هر هکتار بود.

جنگ روسیه و ترکیه 1877-1878 درگیری بین امپراتوری عثمانی و ائتلاف ارتدوکس شرقی به رهبری امپراتوری روسیه و متشکل از بلغارستان ، رومانی ، صربستان و مونته نگرو بود.این جنگ که در بالکان و قفقاز جنگید، از ناسیونالیسم بالکان در قرن نوزدهم سرچشمه گرفت.عوامل اضافی شامل اهداف روسیه برای بازیابی تلفات ارضی متحمل شده در طول جنگ کریمه ، استقرار مجدد خود در دریای سیاه و حمایت از جنبش سیاسی در تلاش برای آزادی کشورهای بالکان از امپراتوری عثمانی بود.

ترور تزار الکساندر دوم روسیه "آزادی دهنده" در 13 مارس 1881 در سن پترزبورگ روسیه رخ داد.الکساندر دوم هنگام بازگشت به کاخ زمستانی از میخائیلوفسکی مانژ در یک کالسکه دربست کشته شد.الکساندر دوم قبلاً از چندین حمله به جان خود جان سالم به در برده بود، از جمله تلاش های دیمیتری کاراکوزوف و الکساندر سولوویف، تلاش برای دینامیت کردن قطار امپراتوری در زاپوریژژیا و بمباران کاخ زمستانی در فوریه 1880. این ترور عموماً به عنوان ترور شناخته می شود. موفق ترین اقدام جنبش نیهیلیستی روسیه در قرن نوزدهم.

صنعتی شدن در امپراتوری روسیه شاهد توسعه یک اقتصاد صنعتی بود که به موجب آن بهره وری نیروی کار افزایش یافت و تقاضا برای کالاهای صنعتی تا حدی از داخل امپراتوری تامین شد.صنعتی شدن در امپراتوری روسیه واکنشی به فرآیند صنعتی شدن در کشورهای اروپای غربی بود.در اواخر دهه 1880 و تا پایان قرن، عمدتاً صنایع سنگین با سرعتی سریع توسعه یافت که حجم تولید آن 4 برابر شد و تعداد کارگران دو برابر شد.دولت تلاش‌های عمدی انجام داد که منجر به رونق صنعتی بی‌سابقه‌ای شد که در سال 1893 آغاز شد. سال‌های این رونق، زمان مدرن‌سازی اقتصادی روسیه تحت نظارت دولت بود.سرجیوس ویته، یک دولتمرد روسی بود که به عنوان اولین "نخست وزیر" امپراتوری روسیه، جایگزین تزار به عنوان رئیس دولت شد.او نه یک لیبرال و نه محافظه کار، سرمایه خارجی را برای تقویت صنعتی شدن روسیه جذب کرد.او اقتصاد روسیه را مدرن کرد و سرمایه گذاری خارجی را به ویژه از متحد جدیدش، فرانسه تشویق کرد.

اولین کنگره RSDLP بین 13 تا 15 مارس 1898 در مینسک، امپراتوری روسیه (بلاروس کنونی) به صورت مخفیانه برگزار شد.محل برگزاری، خانه ای متعلق به رومیانتسف، کارگر راه آهن در حومه مینسک (اکنون در مرکز شهر) بود.داستان روی جلد این بود که آنها روز نامگذاری همسر رومیانتسف را جشن می گرفتند.یک اجاق در اتاق کناری روشن نگه داشته می شد تا در صورت سوختن اوراق محرمانه.لنین پیش نویس برنامه ای را برای حزب قاچاق کرد که با شیر بین سطرهای کتاب نوشته شده بود.

حزب سوسیالیست انقلابی یا حزب سوسیالیست انقلابیون یک حزب سیاسی مهم در اواخر امپراتوری روسیه و هر دو مرحله انقلاب روسیه و روسیه اولیه شوروی بود.این حزب در سال 1902 از اتحادیه شمالی انقلابیون سوسیالیست (تاسیس شده در 1896) تأسیس شد و بسیاری از گروه های انقلابی سوسیالیست محلی تأسیس شد که در دهه 1890 تأسیس شد، به ویژه حزب کارگران آزادی سیاسی روسیه که توسط کاترین برشکوفسکی و گریگوری گرشونی در 1899. برنامه حزب دموکراتیک و سوسیالیستی بود - در میان دهقانان روستایی روسیه که به ویژه از برنامه اجتماعی کردن زمین در مقابل برنامه بلشویکی ملی‌سازی زمین حمایت می‌کردند - تقسیم زمین به مستاجران دهقان به جای جمع‌سازی مدیریت دولتی مستبد

جنگ روسیه و ژاپن بین امپراتوریژاپن و امپراتوری روسیه در طول سال های 1904 و 1905 بر سر جاه طلبی های امپراتوری رقیب در منچوری و کره درگرفت.صحنه های اصلی عملیات نظامی شبه جزیره لیائودانگ و موکدن در جنوب منچوری و دریاهای اطراف کره، ژاپن و دریای زرد بودند.

انقلاب روسیه در سال 1905 که به عنوان اولین انقلاب روسیه نیز شناخته می شود، موجی از ناآرامی های سیاسی و اجتماعی گسترده بود که در مناطق وسیعی از امپراتوری روسیه گسترش یافت و برخی از آنها متوجه دولت بود.این شامل اعتصابات کارگران، ناآرامی های دهقانان و شورش های نظامی بود.این منجر به اصلاحات قانون اساسی (یعنی "مانیفست اکتبر")، از جمله تأسیس دومای دولتی، سیستم چند حزبی و قانون اساسی روسیه در سال 1906 شد. انقلاب 1905 با شکست روسیه در جنگ روسیه و ژاپن تحریک شد. .برخی از مورخان معتقدند که انقلاب 1905 زمینه را برای انقلاب های 1917 روسیه فراهم کرد و بلشویسم را قادر ساخت تا به عنوان یک جنبش سیاسی متمایز در روسیه ظهور کند، اگرچه هنوز در اقلیت بود.لنین، به عنوان رئیس بعدی اتحاد جماهیر شوروی، آن را "تمرین لباس بزرگ" نامید که بدون آن "پیروزی انقلاب اکتبر در سال 1917 غیرممکن بود".

نبرد تسوشیما یک نبرد دریایی بزرگ بین روسیه وژاپن در طول جنگ روسیه و ژاپن بود.این اولین و آخرین و آخرین نبرد دریایی تعیین کننده تاریخ نیروی دریایی بود که توسط ناوگان جنگی مدرن فولادی انجام شد و اولین نبرد دریایی بود که تلگراف بی سیم (رادیو) نقش بسیار مهمی در آن ایفا کرد.این به عنوان "پژواک در حال مرگ دوران قدیم" شناخته شده است - برای آخرین بار در تاریخ جنگ دریایی، کشتی های خط یک ناوگان شکست خورده در دریاهای آزاد تسلیم شدند.

امپراتوری روسیه به تدریج در طی سه روز قبل از 28 ژوئیه 1914 وارد جنگ جهانی اول شد. این با اعلام جنگ اتریش-مجارستان علیه صربستان که در آن زمان متحد روسیه بود آغاز شد.امپراتوری روسیه اولتیماتومی را از طریق سنت پترزبورگ به وین فرستاد و به اتریش-مجارستان هشدار داد که به صربستان حمله نکند.پس از حمله به صربستان، روسیه شروع به بسیج ارتش ذخیره خود در نزدیکی مرز خود با اتریش-مجارستان کرد.در نتیجه، در 31 ژوئیه، امپراتوری آلمان در برلین خواهان از کار افتادن روسیه شد.هیچ پاسخی دریافت نکرد و نتیجه آن اعلام جنگ آلمان به روسیه در همان روز (اول اوت 1914) شد.آلمان مطابق نقشه جنگی خود، روسیه را نادیده گرفت و ابتدا علیه فرانسه حرکت کرد و در 3 آگوست اعلام جنگ کرد.آلمان ارتش اصلی خود را از طریق بلژیک برای محاصرهپاریس فرستاد.تهدید بلژیک باعث شد بریتانیا در 4 اوت به آلمان اعلان جنگ کند.

انقلاب روسیه یک دوره انقلاب سیاسی و اجتماعی بود که در امپراتوری روسیه سابق رخ داد و در طول جنگ جهانی اول آغاز شد.انقلاب روسیه که در سال 1917 با سقوط خاندان رومانوف آغاز شد و در سال 1923 با استقرار بلشویکی اتحاد جماهیر شوروی (در پایان جنگ داخلی روسیه ) به پایان رسید، انقلاب روسیه مجموعه‌ای از دو انقلاب بود: اولی که انقلاب را سرنگون کرد. دولت امپراتوری و دومی بلشویک ها را در قدرت قرار دادند.دولت جدید که توسط بلشویک ها تأسیس شد، در مارس 1918 معاهده برست- لیتوفسک را با قدرت های مرکزی امضا کرد و آن را از جنگ خارج کرد.منجر به پیروزی نیروهای مرکزی در جبهه شرقی و شکست روسیه در جنگ جهانی اول شد.

خانواده رومانوف امپراتوری روسیه (امپراتور نیکلاس دوم، همسرش امپراتور الکساندرا و پنج فرزندشان: اولگا، تاتیانا، ماریا، آناستازیا و الکسی) به دستور شوروی منطقه‌ای اورال توسط انقلابیون بلشویک تحت رهبری یاکوف یوروفسکی تیرباران شدند و با سرنیزه کشته شدند. در یکاترینبورگ در شب 16-17 ژوئیه 1918.