پس از شورش بار کوخبا، یهودیه شاهد تغییرات جمعیتی قابل توجهی بود.جمعیت های بت پرست از سوریه، فنیقیه و عربستان در حومه شهر مستقر شدند، ^[113] در حالی که Aelia Capitolina و دیگر مراکز اداری توسط کهنه سربازان رومی و مهاجران از بخش های غربی امپراتوری سکونت داشتند.^[114]رومیان به یک پاتریارک خاخام به نام «ناسی» از خاندان هیلل اجازه دادند که نماینده جامعه یهودی باشد.یهودا ها-ناسی، ناسی سرشناس، میشنا را گردآوری کرد و بر آموزش تأکید کرد و ناخواسته باعث شد برخی از یهودیان بی سواد به مسیحیت گرویدند.^[115] حوزه های علمیه یهودی در شفارم و بت شیریم تحصیلات خود را ادامه دادند و بهترین علما در ابتدا در سفوریس و سپس در طبریه به سنهدرین پیوستند.^[116] کنیسه های متعدد از این دوره در جلیل ^[117] و محل دفن رهبران سنهدرین در بیت شعریم ^[118] تداوم زندگی مذهبی یهودیان را برجسته می کند.در قرن سوم، مالیات‌های سنگین رومی و یک بحران اقتصادی باعث مهاجرت بیشتر یهودیان به امپراتوری ساسانی شد که جوامع یهودی و آکادمی‌های تلمودی در آن شکوفا شدند.^[119] قرن چهارم شاهد تحولات مهمی در زمان امپراتور کنستانتین بود.او قسطنطنیه را پایتخت امپراتوری روم شرقی قرار داد و مسیحیت را قانونی کرد.مادر او، هلنا، رهبری ساخت مکان‌های کلیدی مسیحیان در اورشلیم را بر عهده داشت.^[120] اورشلیم که از Aelia Capitolina تغییر نام داد، به یک شهر مسیحی تبدیل شد و یهودیان از زندگی در آنجا منع شدند اما اجازه بازدید از ویرانه های معبد را داشتند.^[120] این دوره همچنین شاهد تلاش مسیحیان برای ریشه کن کردن بت پرستی بود که منجر به تخریب معابد رومی شد.^[121] در سال 351-2، شورش یهودیان علیه فرماندار رومی کنستانتیوس گالوس در جلیل رخ داد.^[122]