جنگ کیتوس (115-117 پس از میلاد)، بخشی از جنگ‌های یهودی-رومی (66-136 پس از میلاد)، در طول جنگ اشکانی تراژان رخ داد.شورش‌های یهودیان در سیرنایکا، قبرس ومصر به کشتار دسته جمعی پادگان‌ها و شهروندان رومی انجامید.این قیام ها پاسخی به حکومت رومیان بود و شدت آن به دلیل تمرکز ارتش روم بر مرزهای شرقی افزایش یافت.پاسخ رومی توسط ژنرال لوسیوس کوئیتوس رهبری شد که نام او بعداً به "Kitos" تبدیل شد و عنوان درگیری را به آن داد.کویتوس در سرکوب شورش‌ها مؤثر بود، که اغلب منجر به ویرانی شدید و کاهش جمعیت مناطق آسیب‌دیده می‌شد.برای رفع این مشکل، رومیان این مناطق را اسکان دادند.در یهودیه، لوکواس، رهبر یهودیان، پس از موفقیت های اولیه، در پی ضد حملات رومیان گریخت.مارسیوس توربو، ژنرال رومی دیگر، شورشیان را تعقیب کرد و رهبران کلیدی مانند جولیان و پاپوس را اعدام کرد.سپس کوئیتوس فرماندهی را در یهودیه به دست گرفت و لیدا را محاصره کرد و بسیاری از شورشیان از جمله پاپوس و جولیان کشته شدند.تلمود از «کشته‌های لیدا» با احترام یاد می‌کند.پیامدهای درگیری شاهد استقرار دائمی Legio VI Ferrata در Caesarea Maritima بود که نشان دهنده ادامه تنش و هوشیاری رومیان در یهودیه بود.این جنگ، اگرچه کمتر از سایر جنگ‌ها مانند جنگ اول یهودی-رومی شناخته شده است، اما در روابط متلاطم بین جمعیت یهودی و امپراتوری روم مهم بود.