تیگلات پیلسر سوم آشور در حدود سال 732 قبل از میلاد به اسرائیل حمله کرد.^[60] پادشاهی اسرائیل به دنبال محاصره طولانی پایتخت سامره در حدود 720 قبل از میلاد به دست آشوری ها افتاد.^[61] سوابق سارگون دوم آشور نشان می دهد که او سامره را تصرف کرد و 27290 نفر را به بین النهرین تبعید کرد.^[62] این احتمال وجود دارد که شلمانسر شهر را تصرف کرده باشد زیرا هم تواریخ بابلی و هم کتاب مقدس عبری سقوط اسرائیل را به عنوان رویداد اصلی سلطنت او می‌دانستند.^[63] اسارت آشوری (یا تبعید آشور) دوره ای در تاریخ اسرائیل باستان و یهودا است که طی آن چندین هزار اسرائیلی از پادشاهی اسرائیل توسط امپراتوری نو-آشور به اجبار نقل مکان کردند.تبعید آشوریان مبنای ایده یهودیان ده قبیله گمشده شد.گروه های خارجی توسط آشوری ها در سرزمین های پادشاهی سقوط کرده مستقر شدند.^[64] سامری ها ادعا می کنند که از نسل اسرائیلی های سامره باستان هستند که توسط آشوری ها اخراج نشدند.اعتقاد بر این است که پناهندگان از نابودی اسرائیل به یهودا نقل مکان کردند، اورشلیم را به طور گسترده گسترش دادند و منجر به ساخت تونل سیلوام در زمان حکومت پادشاه حزقیا (حکومت 715-686 ق.م) شد.^[65] تونل می تواند آب را در طول محاصره تامین کند و ساخت آن در کتاب مقدس توضیح داده شده است.^[66] کتیبه سیلوام، یک پلاک به زبان عبری که توسط تیم سازنده به جا مانده است، در تونل در سال 1880 کشف شد و امروزه در موزه باستان شناسی استانبول نگهداری می شود.^[67]در زمان حکومت حزقیا، سناخریب، پسر سارگون، تلاش کرد اما موفق به تصرف یهودا نشد.اسناد آشوری می گوید که سناخریب 46 شهر محصور شده را با خاک یکسان کرد و اورشلیم را محاصره کرد و پس از دریافت خراج فراوان، اورشلیم را ترک کرد.^[68] سناخریب نقوش برجسته لاکیش را در نینوا به یاد دومین پیروزی در لاکیش برپا کرد.اعتقاد بر این است که نوشته های چهار «پیامبر» مختلف به این دوره بازمی گردد: هوشع و عاموس در اسرائیل و میکاه و اشعیای یهودا.این افراد عمدتاً منتقدان اجتماعی بودند که نسبت به تهدید آشور هشدار می دادند و به عنوان سخنگویان مذهبی عمل می کردند.آنها از نوعی آزادی بیان استفاده می کردند و ممکن است نقش اجتماعی و سیاسی مهمی در اسرائیل و یهودا داشته باشند.^[69] آنها از حاکمان و عموم مردم خواستند که به آرمان‌های اخلاقی آگاهانه خدا پایبند باشند و تهاجمات آشوریان را مجازاتی الهی برای جمعی که ناشی از شکست‌های اخلاقی می‌دانستند.^[70]در زمان پادشاه یوشیا (حاکم 641–619 ق.م)، کتاب تثنیه یا دوباره کشف شد یا نوشته شد.اعتقاد بر این است که کتاب یوشع و گزارش های پادشاهی داوود و سلیمان در کتاب پادشاهان دارای یک نویسنده هستند.این کتاب‌ها به عنوان تثنیه شناخته می‌شوند و گامی کلیدی در پیدایش توحید در یهودا محسوب می‌شوند.آنها در زمانی ظهور کردند که آشور با ظهور بابل تضعیف شده بود و ممکن است متعهد به متن سنت های کلامی پیش از نوشتن باشد.^[71]