در 2 آوریل 1947، انگلستان در پاسخ به تشدید درگیری و پیچیدگی موضوع فلسطین، از مجمع عمومی سازمان ملل متحد درخواست کرد که به موضوع فلسطین رسیدگی کند.مجمع عمومی کمیته ویژه سازمان ملل متحد در مورد فلسطین (UNSCOP) را برای بررسی و گزارش وضعیت تشکیل داد.در جریان مذاکرات UNSCOP، حزب یهودی ارتدوکس غیرصهیونیستی، آگودات اسرائیل، تأسیس یک کشور یهودی تحت شرایط مذهبی خاص را توصیه کرد.آنها با دیوید بن گوریون بر سر یک توافقنامه وضع موجود مذاکره کردند که شامل معافیت از خدمت سربازی برای دانشجویان یشیوا و زنان ارتدوکس، رعایت سبت به عنوان تعطیلات آخر هفته ملی، تهیه غذای کوشر در مؤسسات دولتی، و اجازه به یهودیان ارتدوکس برای حفظ یک زندگی مشترک بود. سیستم آموزشی جداگانه. گزارش اکثریت UNSCOP ایجاد یک کشور مستقل عربی، یک کشور مستقل یهودی، و یک شهر اورشلیم تحت مدیریت بین المللی را پیشنهاد می کند.^[174] این توصیه با اصلاحاتی توسط مجمع عمومی در قطعنامه 181 (II) در 29 نوامبر 1947 به تصویب رسید، که همچنین خواستار مهاجرت قابل توجه یهودیان تا 1 فوریه 1948 بود ^{[. 175]}با وجود قطعنامه سازمان ملل، نه بریتانیا و نه شورای امنیت سازمان ملل متحد اقدامی برای اجرای آن نکردند.دولت بریتانیا که نگران آسیب رساندن به روابط با کشورهای عرب بود، دسترسی سازمان ملل به فلسطین را محدود کرد و به بازداشت یهودیانی که قصد ورود به این سرزمین را داشتند ادامه داد.این سیاست تا پایان قیمومت بریتانیا ادامه داشت و خروج بریتانیا در ماه مه 1948 تکمیل شد ^[.]