در سال 1972، رئیس جمهور جدید مصر، انور سادات، مشاوران شوروی را اخراج کرد و این امر به رضایت اسرائیل در مورد تهدیدات احتمالیمصر و سوریه کمک کرد.همراه با میل به اجتناب از آغاز درگیری و یک کارزار انتخاباتی متمرکز بر امنیت، اسرائیل علیرغم هشدارها درباره حمله قریب الوقوع نتوانست بسیج شود.^[209]جنگ یوم کیپور که به عنوان جنگ اکتبر نیز شناخته می شود، در 6 اکتبر 1973 همزمان با یوم کیپور آغاز شد.مصر و سوریه حمله غافلگیرانه ای را علیه نیروهای دفاعی ناآماده اسرائیل آغاز کردند.در ابتدا، توانایی اسرائیل برای دفع مهاجمان نامشخص بود.هم اتحاد جماهیر شوروی و هم ایالات متحده ، تحت هدایت هنری کیسینجر، اسلحه به سوی متحدان مربوطه خود هجوم بردند.اسرائیل در نهایت نیروهای سوری را در بلندی‌های جولان عقب راند و با وجود دستاوردهای اولیه مصر در سینا، نیروهای اسرائیلی از کانال سوئز عبور کردند و ارتش سوم مصر را محاصره کردند و به قاهره نزدیک شدند.این جنگ منجر به کشته شدن بیش از 2000 اسرائیلی، هزینه های تسلیحاتی قابل توجه برای هر دو طرف و افزایش آگاهی اسرائیل از آسیب پذیری آنها شد.همچنین تنش های ابرقدرت ها را تشدید کرد.مذاکرات بعدی به رهبری هنری کیسینجر، وزیر امور خارجه ایالات متحده، منجر به توافقنامه‌های جداسازی نیروها با مصر و سوریه در اوایل سال 1974 شد.این جنگ باعث بحران نفتی در سال 1973 شد و عربستان سعودی تحریم نفتی اوپک علیه کشورهای حامی اسرائیل را رهبری کرد.این تحریم باعث کمبود شدید نفت و جهش قیمت شد و بسیاری از کشورها را به قطع یا کاهش روابط با اسرائیل و حذف آن از رویدادهای ورزشی آسیایی سوق داد.پس از جنگ، سیاست اسرائیل شاهد تشکیل حزب لیکود از گهال و دیگر گروه‌های راست‌گرا به رهبری بگین بود.در انتخابات دسامبر 1973، حزب کارگر به رهبری گلدا مایر 51 کرسی به دست آورد، در حالی که حزب لیکود 39 کرسی را به دست آورد.در نوامبر 1974، ساف به عنوان ناظر در سازمان ملل متحد به دست آورد و یاسر عرفات در مجمع عمومی سخنرانی کرد.در همان سال، کمیسیون آگرانات، با بررسی عدم آمادگی اسرائیل برای جنگ، رهبری نظامی را مقصر دانست اما دولت را تبرئه کرد.با وجود این، نارضایتی عمومی منجر به استعفای نخست وزیر گلدا مایر شد.