شهرک‌ها یا مستعمرات اسرائیل ^[267] جوامع غیرنظامی هستند که در آن شهروندان اسرائیلی زندگی می‌کنند، تقریباً منحصراً از هویت یا قومیت یهودی، ^{[268 که]} در زمین‌های اشغال شده توسط اسرائیل از زمان جنگ شش روزه در سال 1967 ساخته شده‌اند ^{[. 269]} پس از شش روزه 1967 جنگ، اسرائیل تعدادی از مناطق را اشغال کرد.^[270] باقی‌مانده سرزمین‌های تحت فرمان فلسطین در کرانه باختری از جمله بیت‌المقدس شرقی را از اردن که از زمان جنگ اعراب و اسرائیل در سال 1948 کنترل این سرزمین‌ها را در دست داشت، و نوار غزه را ازمصر که غزه را از آن زمان تحت اشغال بود، گرفت. 1949. از مصر، شبه جزیره سینا را نیز تصرف کرد و از سوریه بیشتر بلندی های جولان را که از سال 1981 تحت قانون بلندی های جولان اداره می شود، تصرف کرد.در اوایل سپتامبر 1967، سیاست شهرک سازی اسرائیل به تدریج توسط دولت کارگر لوی اشکول تشویق شد.اساس شهرک سازی اسرائیل در کرانه باختری، طرح آلون ^[271] شد که به نام مخترع آن ییگال آلون نامگذاری شد.این به معنای الحاق بخش‌های عمده‌ای از سرزمین‌های تحت اشغال اسرائیل، به ویژه بیت‌المقدس شرقی، گوش اتزیون و دره اردن بود.^[272] سیاست شهرک سازی دولت اسحاق رابین نیز برگرفته از طرح آلون بود.^[273]اولین شهرک کفار اتزیون در جنوب کرانه باختری ^[271] بود، اگرچه آن مکان خارج از طرح آلون بود.بسیاری از سکونتگاه ها به عنوان سکونتگاه نهال آغاز شد.آنها به عنوان پایگاه های نظامی تأسیس شدند و بعدها گسترش یافتند و با ساکنان غیرنظامی پراکنده شدند.بر اساس یک سند محرمانه مربوط به سال 1970 که توسط هاآرتص به دست آمده است، شهرک کریات اربا با مصادره زمین به دستور نظامی و نشان دادن دروغین پروژه به عنوان صرفاً برای استفاده نظامی ایجاد شد، در حالی که در واقعیت، کریات اربا برای استفاده شهرک نشینان برنامه ریزی شده بود.روش مصادره زمین با دستور نظامی برای ایجاد شهرک های غیرنظامی در طول دهه 1970 در اسرائیل یک راز آشکار بود، اما انتشار اطلاعات توسط سانسور نظامی سرکوب شد.^[274] در دهه 1970، روش‌های اسرائیل برای تصرف سرزمین‌های فلسطینی به منظور ایجاد شهرک‌ها شامل تسخیر برای اهداف ظاهراً نظامی و سمپاشی زمین با سم بود.^[275]دولت لیکود مناهم بگین، از سال 1977، بیشتر از شهرک‌سازی در دیگر بخش‌های کرانه باختری توسط سازمان‌هایی مانند گوش مونیم و آژانس یهودی/سازمان جهانی صهیونیسم حمایت کرد و فعالیت‌های شهرک‌سازی را تشدید کرد.^[273] در بیانیه ای از دولت، لیکود اعلام کرد که کل سرزمین تاریخی اسرائیل میراث مسلم قوم یهود است و هیچ بخشی از کرانه باختری نباید به حاکمیت بیگانگان واگذار شود.^[276] آریل شارون در همان سال (1977) اعلام کرد که برنامه ای برای اسکان 2 میلیون یهودی در کرانه باختری تا سال 2000 وجود دارد. ^[278] دولت ممنوعیت خرید زمین های اشغالی توسط اسرائیلی ها را لغو کرد.طرح دروبلز، طرحی برای شهرک سازی گسترده در کرانه باختری با هدف جلوگیری از تشکیل کشور فلسطینی به بهانه امنیت، چارچوب سیاست آن شد.^[279] "طرح دروبلز" از سازمان جهانی صهیونیسم، به تاریخ اکتبر 1978 و با نام "طرح اصلی برای توسعه شهرک‌سازی در یهودیه و سامره، 1979-1983" توسط مدیر آژانس یهود و عضو سابق کنست، متیتیاهو دروبلس نوشته شده است. .در ژانویه 1981، دولت طرحی را از دروبلس به تاریخ سپتامبر 1980 به تصویب رساند و نام آن را «وضعیت کنونی سکونتگاه‌ها در یهودیه و سامره» با جزئیات بیشتر در مورد استراتژی و سیاست شهرک‌سازی گذاشت.^[280]جامعه بین‌المللی شهرک‌سازی‌های اسرائیل را بر اساس قوانین بین‌المللی غیرقانونی می‌داند، ^[281] اگرچه اسرائیل این موضوع را مناقشه می‌کند.^[282]