مهاجرت یهودیان و تبلیغات نازی ها به شورش عرب در مقیاس بزرگ 1936-1939 در فلسطین کمک کرد، یک قیام عمدتاً ملی گرایانه برای پایان دادن به حکومت بریتانیا.بریتانیایی ها با کمیسیون پیل (1936-1937) به این شورش پاسخ دادند، یک تحقیق عمومی که توصیه می کرد یک قلمرو منحصراً یهودی در جلیل و سواحل غربی (شامل انتقال جمعیت 225000 عرب) ایجاد شود.بقیه به یک منطقه منحصراً عربی تبدیل می شوند.دو رهبر اصلی یهودی، هایم وایزمن و دیوید بن گوریون، کنگره صهیونیستی را متقاعد کرده بودند که به طور مبهم توصیه های پیل را به عنوان مبنایی برای مذاکره بیشتر تأیید کند.این طرح کاملاً توسط رهبری عرب فلسطین رد شد و آنها شورش را تجدید کردند که باعث شد انگلیسی ها از اعراب دلجویی کنند و این طرح را غیرقابل اجرا بدانند.در سال 1938، ایالات متحده یک کنفرانس بین المللی را برای رسیدگی به سؤال تعداد زیادی یهودی که سعی در فرار از اروپا داشتند، تشکیل داد.بریتانیا حضور خود را منوط به دور ماندن فلسطین از بحث کرد.هیچ نماینده یهودی دعوت نشد.نازی ها راه حل خود را پیشنهاد کردند: اینکه یهودیان اروپا به ماداگاسکار فرستاده شوند (طرح ماداگاسکار).این قرارداد بی نتیجه ماند و یهودیان در اروپا گیر کردند.با تلاش میلیون ها یهودی برای ترک اروپا و همه کشورهای جهان به روی مهاجرت یهودیان، انگلیسی ها تصمیم گرفتند فلسطین را ببندند.در کتاب سفید 1939 توصیه شد که فلسطین مستقل که به طور مشترک توسط اعراب و یهودیان اداره می شود، ظرف 10 سال ایجاد شود.کتاب سفید موافقت کرد که به 75000 مهاجر یهودی در طول دوره 1940-1944 اجازه ورود به فلسطین را بدهد و پس از آن مهاجرت به تایید اعراب نیاز داشت.رهبران عرب و یهودی هر دو کتاب سفید را رد کردند.در مارس 1940 کمیساریای عالی بریتانیا برای فلسطین فرمانی صادر کرد که یهودیان را از خرید زمین در 95 درصد فلسطین منع می کرد.یهودیان اکنون به مهاجرت غیرقانونی متوسل می شوند: (Aliyah Bet یا "Haapalah")، که اغلب توسط موساد Lealiyah Bet و Irgun سازماندهی می شود.بدون هیچ کمک خارجی و هیچ کشوری آماده پذیرش آنها، تعداد بسیار کمی از یهودیان بین سالهای 1939 و 1945 موفق به فرار از اروپا شدند.