تاریخ امپراتوری عثمانی

1421

رشد

ضمیمه ها

شخصیت ها

پانویسها و منابع

منابع


Play button

1299 - 1922

تاریخ امپراتوری عثمانی



امپراتوری عثمانی در سال 2018 تأسیس شد.1299 توسط عثمان اول به عنوان یک بیلیک کوچک در شمال غربی آسیای صغیر درست در جنوب قسطنطنیه پایتخت بیزانس.در سال 1326، عثمانی‌ها بورسا را ​​تصرف کردند و آسیای صغیر را از کنترل بیزانس جدا کردند.عثمانی‌ها برای اولین بار در سال 1352 وارد اروپا شدند و در سال 1354 یک سکونتگاه دائمی در قلعه Çimpe در داردانل ایجاد کردند و در سال 1369 پایتخت خود را به ادرنه (آدریانوپل) منتقل کردند. سلطان نشین عثمانی از طریق فتح یا اعلام وفاداری.زمانی که سلطان محمد دوم قسطنطنیه (امروزه استانبول نامیده می شود) را در سال 1453 فتح کرد و آن را به پایتخت جدید عثمانی تبدیل کرد، این دولت به یک امپراتوری اساسی تبدیل شد و به اعماق اروپا، شمال آفریقا و خاورمیانه گسترش یافت.با توجه به اینکه بیشتر بالکان تحت سلطه عثمانی تا اواسط قرن شانزدهم بود، قلمرو عثمانی تحت فرمان سلطان سلیم اول، که خلافت را در سال 1517 به دست گرفت، با چرخش عثمانی ها به شرق و فتح غرب عربستان ،مصر ، بین النهرین و شام و سایر سرزمین ها به طور تصاعدی افزایش یافت. .در چند دهه بعد، بسیاری از سواحل شمال آفریقا (به جز مراکش) بخشی از قلمرو عثمانی شد.این امپراتوری در قرن شانزدهم در زمان سلیمان باشکوه به اوج خود رسید، زمانی که از خلیج فارس در شرق تا الجزایر در غرب و از یمن در جنوب تا مجارستان و بخش‌هایی از اوکراین در شمال امتداد داشت.بر اساس تز زوال عثمانی، سلطنت سلیمان اوج دوره کلاسیک عثمانی بود که در طی آن فرهنگ، هنر و نفوذ سیاسی عثمانی شکوفا شد.این امپراتوری در سال 1683 در آستانه نبرد وین به حداکثر وسعت سرزمینی خود رسید.از سال 1699 به بعد، امپراتوری عثمانی به دلیل رکود داخلی، جنگ‌های دفاعی پرهزینه، استعمار اروپا و شورش‌های ملی‌گرایانه در میان اتباع چند قومی خود، در طول دو قرن بعد شروع به از دست دادن قلمرو خود کرد.در هر صورت، نیاز به مدرنیزه شدن برای رهبران امپراتوری در اوایل قرن نوزدهم مشهود بود و اصلاحات اداری متعددی در تلاش برای جلوگیری از افول امپراتوری با درجات مختلف موفقیت انجام شد.تضعیف تدریجی امپراتوری عثمانی باعث پیدایش مسئله شرقی در اواسط قرن نوزدهم شد.این امپراتوری پس از شکست خود در جنگ جهانی اول ، زمانی که قلمرو باقیمانده آن توسط متفقین تقسیم شد، به پایان رسید.در 1 نوامبر 1922 پس از جنگ استقلال ترکیه، سلطنت به طور رسمی توسط دولت مجلس ملی بزرگ ترکیه در آنکارا لغو شد.امپراتوری عثمانی در طول بیش از 600 سال حیات خود، میراث عمیقی در خاورمیانه و اروپای جنوب شرقی به جا گذاشته است، همانطور که می توان آن را در آداب و رسوم، فرهنگ و غذاهای کشورهای مختلف که زمانی بخشی از قلمرو آن بودند مشاهده کرد.
HistoryMaps Shop

بازدید از فروشگاه

1299 - 1453
ظهور امپراتوری عثمانیornament
Play button
1299 Jan 1 00:01 - 1323

رویای عثمان

Söğüt, Bilecik, Türkiye
ریشه عثمان بسیار مبهم است و تقریباً هیچ چیز در مورد حرفه او قبل از آغاز قرن چهاردهم شناخته شده نیست.[1] تاریخ 1299 اغلب به عنوان آغاز سلطنت وی ذکر می شود، اما این تاریخ با هیچ رویداد تاریخی مطابقت ندارد و صرفاً نمادین است.در سال 1300 او رهبر گروهی از قبایل شبانی ترک شده بود که از طریق آنها بر قلمرو کوچکی در اطراف شهر سوغوت در شمال غربی منطقه بیتینیا آناتولی حکومت می کرد.او حملات مکرری را علیه امپراتوری بیزانس انجام داد.موفقیت، جنگجویان را به سمت پیروان او جذب کرد، به ویژه پس از پیروزی او بر ارتش بیزانس در نبرد بافئوس در سال 1301 یا 1302. فعالیت نظامی عثمان تا حد زیادی به حمله محدود شد، زیرا عثمانی ها تا زمان مرگ او، در 1323-1323 هنوز تکنیک های موثری برای جنگ محاصره ای ایجاد نشده است.[2] اگرچه عثمان به خاطر حملات خود علیه بیزانسی ها مشهور است، اما درگیری های نظامی زیادی با گروه های تاتار و با حاکمیت همسایه گرمیان داشت.عثمان در برقراری روابط سیاسی و تجاری با گروه های نزدیک، مسلمان و مسیحی، مهارت داشت.او در اوایل، چندین شخصیت برجسته را به سمت خود جذب کرد، از جمله کوسه میهال، یک دهکده بیزانسی که نوادگانش (معروف به Mihaloğulları) در میان رزمندگان مرزی در خدمت عثمانی از اولویت برخوردار بودند.کوزه میهال به خاطر داشتن یک یونانی مسیحی قابل توجه بود.در حالی که او سرانجام به اسلام گروید، نقش برجسته تاریخی او حاکی از تمایل عثمان برای همکاری با غیر مسلمانان و مشارکت دادن آنها در فعالیت سیاسی خود است.عثمان اول مشروعیت خود را با ازدواج با دختر شیخ ادبعلی، یکی از رهبران مذهبی برجسته محلی که گفته می شد در رأس جامعه دراویش در مرز بود، تقویت کرد.نویسندگان بعدی عثمانی این رویداد را با تصویر کردن عثمان به عنوان خوابی که در حین اقامت با ادبعلی تجربه کرده است، تزئین کردند، که در آن پیشگویی شده بود که فرزندان او بر یک امپراتوری وسیع حکومت خواهند کرد.
Play button
1323 Jan 1 - 1359

پا به اروپا

Bursa, Türkiye
پس از مرگ عثمان، پسرش اورهان به عنوان رهبر عثمانی جانشین او شد.اورهان بر فتح شهرهای بزرگ بیتینیا نظارت داشت، زیرا بورسا (پروسا) در سال 1326 فتح شد و بقیه شهرهای منطقه اندکی پس از آن سقوط کردند.[2] در سال 1324، عثمانی‌ها از شیوه‌های بوروکراتیک سلجوقیان استفاده می‌کردند و ظرفیت ضرب سکه و استفاده از تاکتیک‌های محاصره را توسعه داده بودند.در زمان اورهان بود که عثمانی‌ها شروع به جذب علمای اسلام از شرق به عنوان مدیر و قاضی کردند و اولین مدرسه (دانشگاه) در ایزنیک در سال [1331 تأسیس شد.]اورهان علاوه بر نبرد با بیزانس، شاهزاده کارسی ترکیه را نیز در سالهای 1345-1345 فتح کرد و بدین ترتیب تمام نقاط گذرگاه بالقوه اروپا را در دستان عثمانی قرار داد.جنگجویان باتجربه کارسی در ارتش عثمانی ادغام شدند و در لشکرکشی های بعدی به بالکان دارایی ارزشمندی بودند.اورهان با تئودورا، دختر شاهزاده بیزانس جان ششم کانتاکوزنوس ازدواج کرد.در سال 1346 اورهان آشکارا از جان ششم در سرنگونی امپراتور جان پنجم پالئولوگوس حمایت کرد.هنگامی که جان ششم امپراتور مشترک شد (1347-1354) به اورهان اجازه داد تا در سال 1352 به شبه جزیره گالیپولی حمله کند، پس از آن عثمانی ها اولین پایگاه دائمی خود را در اروپا در قلعه Çimpe در سال 1354 به دست آوردند. اورهان تصمیم گرفت جنگ علیه اروپا، آناتولی را دنبال کند. ترک ها در گالیپولی و اطراف آن مستقر شدند تا آن را به عنوان سکوی پرشی برای عملیات نظامی در تراکیه علیه بیزانس و بلغارها حفظ کنند.بخش اعظم تراکیه شرقی در عرض یک دهه توسط نیروهای عثمانی تسخیر شد و با استعمار سنگین برای همیشه تحت کنترل اورهان قرار گرفت.فتوحات اولیه تراکیا باعث شد که عثمانی ها از نظر استراتژیک بر تمام راه های ارتباطی زمینی اصلی که قسطنطنیه را به مرزهای بالکان متصل می کند، بپیمایند و عملیات نظامی گسترده آنها را تسهیل کند.علاوه بر این، کنترل بزرگراه‌ها در تراکیه، بیزانس را از تماس مستقیم زمینی با متحدان بالقوه‌اش در بالکان و اروپای غربی منزوی کرد.امپراتور بیزانس جان پنجم مجبور شد در سال 1356 قراردادی نامطلوب با اورهان امضا کند که به رسمیت شناختن خسارات او در تراکیا به رسمیت شناخته شد.طی 50 سال بعد، عثمانی‌ها سرزمین‌های وسیعی را در بالکان فتح کردند و به شمال صربستان امروزی رسیدند.عثمانی‌ها با تسلط بر گذرگاه‌های اروپا، برتری قابل‌توجهی نسبت به شاهزادگان ترک رقیب خود در آناتولی به دست آوردند، زیرا اکنون می‌توانستند از فتوحات انجام شده در مرز بالکان، اعتبار و ثروت بسیار زیادی کسب کنند.
Play button
1329 Jun 10

نبرد پلکانون

Çukurbağ, Nicomedia, İzmit/Koc
با به قدرت رسیدن آندرونیکوس در سال 1328، قلمروهای امپراتوری در آناتولی تقریباً از تمام غرب ترکیه مدرن به طرز چشمگیری کاهش یافت.آندرونیکوس تصمیم گرفت تا شهرهای مهم محاصره شده نیکومدیا و نیقیه را رهایی بخشد و امیدوار بود که مرز را به موقعیتی پایدار بازگرداند.امپراتور بیزانس آندرونیکوس سوم یک ارتش مزدور را گرد هم آورد و به سمت آناتولی در سرزمین های شبه جزیره کوجالی حرکت کرد.اما در شهرهای کنونی داریکا، در محلی به نام پلکانون، نه چندان دور از اوسکودار، با سربازان اورهان ملاقات کرد.در نبرد بعدی پلکانون، نیروهای بیزانسی توسط نیروهای منضبط اورهان شکست خوردند.پس از آن، آندرونیکوس ایده بازپس گیری سرزمین کوجایلی را کنار گذاشت و دیگر هرگز نبرد میدانی علیه نیروهای عثمانی انجام نداد.
محاصره نیکیه
محاصره نیکیه ©HistoryMaps
1331 Jan 1

محاصره نیکیه

İznik, Bursa, Türkiye
در سال 1326، زمین های اطراف نیکیه به دست عثمان اول افتاد.او همچنین شهر بورسا را ​​تصرف کرده بود و پایتختی را به طرز خطرناکی نزدیک به پایتخت بیزانس، قسطنطنیه ایجاد کرد.در سال 1328، اورهان، پسر عثمان، محاصره نیکیه را که از سال 1301 در محاصره متناوب قرار داشت آغاز کرد. عثمانی ها توانایی کنترل دسترسی به شهر از طریق بندر کنار دریاچه را نداشتند.در نتیجه، محاصره چندین سال بدون نتیجه به طول انجامید.در سال 1329 امپراتور آندرونیکوس سوم تلاش کرد تا محاصره را بشکند.او یک نیروی امدادی را رهبری کرد تا عثمانی ها را از نیکومدیا و نیقیه دور کند.با این حال، پس از چند موفقیت جزئی، این نیرو در پلکانون دچار معکوس شد و عقب نشینی کرد.وقتی مشخص شد که هیچ نیروی شاهنشاهی مؤثری قادر به بازگرداندن مرزها و بیرون راندن عثمانیان نخواهد بود، شهر در سال 1331 سقوط کرد.
محاصره نیکومدیا
محاصره نیکومدیا ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1333 Jan 1

محاصره نیکومدیا

İzmit, Kocaeli, Türkiye
پس از شکست بیزانس در نیکیه در سال 1331، از دست دادن نیکومدیا فقط برای بیزانسی ها مسئله زمان بود.آندرونیکوس سوم پالایولوگوس، امپراتور بیزانس ، تلاش کرد به اورهان رهبر عثمانی رشوه بدهد، اما در سال 1337، نیکومدیا مورد حمله قرار گرفت و به دست عثمانی ها افتاد.امپراتوری بیزانس از این شکست بهبود نیافت.آخرین دژ آناتولی بیزانس سقوط کرده بود، به جز فیلادلفیا، که تا سال 1396 توسط گرمیانیان محاصره شده بود.
شمال غربی آناتولی
کنترل شمال غربی آناتولی ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1345 Jan 1

شمال غربی آناتولی

Bergama, İzmir, Türkiye
اورهان همچنین در سالهای 1345-1345 شاهزاده کارسی ترکیه را فتح کرد و بدین ترتیب تمام نقاط گذرگاه بالقوه اروپا را در دست عثمانی قرار داد.جنگجویان باتجربه کارسی در ارتش عثمانی ادغام شدند و در لشکرکشی های بعدی به بالکان دارایی ارزشمندی بودند.با فتح کارسی، تقریباً کل شمال غربی آناتولی در بیلیک عثمانی قرار گرفت و چهار شهر بورسا، نیکومدیا ازمیت، نیکیه، ایزنیک و پرگاموم (برگاما) به دژهای قدرت آن تبدیل شده بودند.به دست آوردن کارسی به عثمانی ها اجازه داد تا فتح سرزمین های اروپایی را در روملیا در آن سوی داردانل آغاز کنند.
مرگ سیاه
مرگ سیاه در امپراتوری بیزانس. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1346 Jan 1

مرگ سیاه

İstanbul, Türkiye
مرگ سیاه برای دولت بیزانس ویرانگر بود.در اواخر سال 1346 به آناتولی رسید و در سال 1347 به قسطنطنیه رسید. مانند اروپا، مرگ سیاه بخش قابل توجهی از جمعیت پایتخت و سایر شهرها را از بین برد و شرایط اقتصادی و کشاورزی بد را در شهرها و روستاها تشدید کرد.مرگ سیاه بیزانس را ویران کرد، به ویژه به این دلیل که پس از دو جنگ داخلی بر سر جانشینی، در دهه های 1320 و 1340 رخ داد، که دولت را از پول نقد محروم کرد و در برابر مداخلات و تهاجمات ونیزی ، جنوایی و عثمانی آسیب پذیر کرد.از سال 1346 تا 1352، این بیماری همه گیر شهرهای بیزانس را ویران کرد و جمعیت آنها را کاهش داد و سربازان کمی برای دفاع از آنها باقی ماند.
تراکیا
عثمانی ها بر تراکیا غلبه کردند ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1352 Jan 1

تراکیا

Thrace, Plovdiv, Bulgaria
اورهان تصمیم گرفت جنگ علیه اروپا را دنبال کند، ترک های آناتولی در گالیپولی و اطراف آن مستقر شدند تا آن را به عنوان سکوی پرشی برای عملیات نظامی در تراکیه علیه بیزانس و بلغارها حفظ کنند.بخش اعظم تراکیه شرقی در عرض یک دهه توسط نیروهای عثمانی تسخیر شد و با استعمار سنگین برای همیشه تحت کنترل اورهان قرار گرفت.فتوحات اولیه تراکیا باعث شد که عثمانی ها از نظر استراتژیک بر تمام راه های ارتباطی زمینی اصلی که قسطنطنیه را به مرزهای بالکان متصل می کند، بپیمایند و عملیات نظامی گسترده آنها را تسهیل کند.علاوه بر این، کنترل بزرگراه‌ها در تراکیه، بیزانس را از تماس مستقیم زمینی با متحدان بالقوه‌اش در بالکان و اروپای غربی منزوی کرد.
فتح آدریانوپل
فتح آدریانوپل ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1362 Jan 1 - 1386

فتح آدریانوپل

Edirne, Türkiye
پس از تصرف گالیپولی به دست عثمانی ها در سال 1354، گسترش ترکیه در جنوب بالکان سریع بود.هدف اصلی پیشروی آدریانوپل بود که سومین شهر مهم بیزانس (بعد از قسطنطنیه و تسالونیکی) بود.تاریخ سقوط آدریانوپل به دست ترکان به دلیل اختلاف نظر در منابع در میان دانشمندان مورد اختلاف بوده است.پس از فتح، شهر به ادرنه تغییر نام داد. فتح آدریانوپل نقطه عطفی در تاریخ عثمانی ها در اروپا بود.در عوض، تبدیل آدریانوپل به پایتخت جدید عثمانی، ادرنه، به مردم محلی نشان داد که عثمانی‌ها قصد دارند برای همیشه در اروپا مستقر شوند.
روملیا
استعمار دره مارتیزا ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1363 Jan 1

روملیا

Edirne, Türkiye
اورهان و مراد تعداد زیادی از ترک ها و مسلمانان را در ادرنه در دره ماریتزا اسکان دادند.این زمانی است که ما شروع به شنیدن اصطلاح تیمار و تیماریوت می کنیم.(ضمیمه را ببینید)سیستم تیمار منبعی برای سواره نظام ترک برای ارتش سلطان تضمین می کرد.این استعمار در اطراف جنوب شرقی اروپا، که در نهایت به عنوان روملیا شناخته می شود، انجام شد.روملیا به دومین مرکز و مرکز دولت عثمانی تبدیل خواهد شد.از جهاتی اهمیت آن از آناتولی بیشتر شد.منابع معدنی و چوب این سرزمین جدید به سلاطین عثمانی بعدی ابزاری برای تسخیر بقیه آناتولی داد.
Play button
1363 Jan 1

جنیچر تاسیس شد

Edirne, Türkiye
تاریخ تشکیل یانیچرها به زمان سلطنت مراد اول (حکومت 1362-1389)، سومین فرمانروای امپراتوری عثمانی است.عثمانی‌ها مالیاتی معادل یک پنجم بر تمامی بردگانی که در جنگ گرفته می‌شدند وضع کردند و از همین نیروی انسانی بود که سلاطین برای اولین بار سپاه جانیچر را به عنوان ارتش شخصی وفادار به سلطان ساختند.[26]از سال‌های 1380 تا 1648 [،] جانیچرها از طریق سیستم devşirme جمع‌آوری شدند که در سال 1648 لغو [شد] .یهودیان هرگز مشمول دشیرمه نبودند، و همچنین کودکان خانواده های ترک نیز مشمول آن نبودند.با این حال، شواهدی وجود دارد که یهودیان سعی در ثبت نام در این سیستم داشتند.یهودیان اجازه حضور در ارتش جنچی را نداشتند، و بنابراین در موارد مشکوک، کل دسته به عنوان کارگران اجاره‌ای به زرادخانه امپراتوری فرستاده می‌شد.اسناد عثمانی از مالیات زمستان 1603-1604 از بوسنی و آلبانی برای جلب توجه برخی از کودکان احتمالاً یهودی (şekine-i arz-ı yahudi) نوشتند.بر اساس دایره المعارف بریتانیکا، "در روزهای اولیه، همه مسیحیان بدون تبعیض ثبت نام می کردند. بعدها، کسانی که از آلبانی، بوسنی و بلغارستان کنونی هستند ترجیح داده می شدند."[29]
Play button
1371 Sep 26

نبرد ماریتسا

Maritsa River
اوگلیسا، یک مستبد صرب، متوجه خطر ترک‌های عثمانی که به سرزمین‌های او نزدیک می‌شدند، تلاش کرد تا ائتلافی علیه آنها ایجاد کند.ایده او این بود که به جای تلاش برای دفاع از قلعه ها و شهرها، آنها را از اروپا بیرون کند.تعداد ارتش صربستان 50000 تا 70000 نفر بود.مستبد اوگلیشا می‌خواست در حالی که مراد اول در آسیای صغیر بود، در پایتخت عثمانی‌ها، ادرنه، حمله غافلگیرانه‌ای انجام دهد.ارتش عثمانی بسیار کوچکتر بود، محقق یونانی بیزانسی لائونیکوس چالکوکوندیل و منابع مختلف تعداد آنها را از 800 تا 4000 نفر ذکر می کنند، اما به دلیل تاکتیک برتر، شاهین پاشا با یورش شبانه به اردوگاه صربستان، توانست ارتش صربستان را شکست دهد. و پادشاه ووکاشین و مستبد اوگلیشا را بکشید.هزاران صرب کشته شدند و هزاران نفر در رودخانه ماریتسا غرق شدند که سعی در فرار داشتند.پس از نبرد، ماریتسا مایل به قرمز با خون دوید.
بلغارها دست نشانده عثمانی ها می شوند
بلغارها دست نشانده عثمانی ها می شوند. ©HistoryMaps
1373 Jan 1

بلغارها دست نشانده عثمانی ها می شوند

Bulgaria
در سال 1373، ایوان شیشمان، امپراتور بلغارستان مجبور به مذاکره در مورد یک معاهده صلح تحقیرآمیز شد: او به واسال عثمانی تبدیل شد و با ازدواجی بین مراد و خواهر شیشمان، کرا تامارا، اتحادیه را تقویت کرد.عثمانی ها برای جبران این اقدام، برخی از سرزمین های فتح شده از جمله احتیمان و ساموکوف را پس دادند.
نبرد دوبرونیک
نبرد دوبرونیک ©HistoryMaps
1378 Jan 1

نبرد دوبرونیک

Paraćin, Serbia
در اواسط دهه 1380 توجه مراد بار دیگر به بالکان معطوف شد.در سال 1385 که مراد در سال 1385 با تصرف صوفیه، آخرین مالکیت بلغارها در جنوب کوه های بالکان، درگیر جنگ با وویوود والاشی دان اول از والاچیا، شیشمان، شد و راه را به سوی نیش واقع در موقعیت استراتژیک باز کرد. پایانه شمالی بزرگراه مهم واردار - مراوه.نبرد دوبراونیکا اولین ذکر تاریخی از هرگونه حرکت عثمانی در قلمرو شاهزاده لازار بود.ارتش صربستان پیروز ظاهر شد، اگرچه جزئیات خود نبرد کمیاب است.پس از این نبرد، ترک ها تا سال 1386 وارد صربستان نشدند، زمانی که ارتش آنها در نزدیکی پلوچنیک شکست خورد.
محاصره صوفیه
محاصره صوفیه ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1382 Jan 1

محاصره صوفیه

Sofia, Bulgaria
محاصره صوفیه یا در سال 1382 یا 1385 به عنوان بخشی از درگیری های جاری بین بلغارستان و امپراتوری عثمانی رخ داد.در سال 1373، ایوان شیشمان، امپراتور بلغارستان، با به رسمیت شناختن قدرت عثمانی، قراردادی را به امضا رساند و ترتیبی داد که خواهرش کرا تامارا در ازای بازگرداندن برخی از قلعه های فتح شده با سلطان مراد اول ازدواج کند.با وجود این قرارداد صلح، در اوایل دهه 1380، عثمانی‌ها لشکرکشی‌های خود را از سر گرفتند و شهر مهم استراتژیک صوفیه را که کنترل راه‌های ارتباطی حیاتی به صربستان و مقدونیه بود، محاصره کردند.متأسفانه اسناد تاریخی از محاصره کمیاب است.در ابتدا، عثمانی‌ها تلاش‌های ناموفقی برای شکستن دفاع شهر انجام دادند و فرمانده آنها، لالا شاهین پاشا، به فکر ترک محاصره افتاد.با این حال، یک خائن بلغاری موفق شد فرماندار شهر، بان یانوکا، را تحت عنوان یک سفر شکار از قلعه بیرون بکشد و در نتیجه توسط ترکها دستگیر شود.در حالی که بلغارها بدون رهبر باقی ماندند، در نهایت تسلیم شدند.دیوارهای شهر برچیده شد و یک پادگان عثمانی در آنجا مستقر شد.این پیروزی به عثمانی ها اجازه داد تا بیشتر به سمت شمال غربی پیشروی کنند و در نهایت پیروت و نیش را در سال 1386 تصرف کردند و در نتیجه سدی بین بلغارستان و صربستان ایجاد کردند.
عثمانی ها نیس را تصرف کردند
عثمانی ها نیس را تصرف کردند ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1385 Jan 1

عثمانی ها نیس را تصرف کردند

Niš, Serbia
در سال 1385 امپراتوری عثمانی پس از یک محاصره 25 روزه شهر نیش را تصرف کرد.تصرف نیش به عثمانی ها اجازه داد تا کنترل خود را بر منطقه تقویت کنند و نفوذ خود را در بالکان بیشتر گسترش دهند.همچنین نقش مهمی در پیوند عثمانی‌ها بین بلغارستان و صربستان داشت و بر پویایی درگیری‌های جاری در منطقه تأثیر گذاشت.
نبرد پلوچنیک
نبرد پلوچنیک ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1386 Jan 1

نبرد پلوچنیک

Pločnik, Serbia
مراد در سال 1386 نیش را تصرف کرد و شاید لازار صربستان را مجبور کرد که مدت کوتاهی پس از آن تحت سلطه عثمانی قرار گیرد.در حالی که مراد به اعماق شمال بالکان مرکزی فشار می آورد، همچنین نیروهایی داشت که در امتداد "ویا اینگاتیا" به سمت مقدونیه حرکت می کردند و حاکمان منطقه ای را که تا آن زمان از این سرنوشت فرار کرده بودند، وادار به موقعیت رعیت کرد.یک گروه در سال 1385 به سواحل آدریاتیک آلبانی رسید. دیگری در سال 1387 تسالونیکی را گرفت و آن را اشغال کرد. خطر برای ادامه استقلال کشورهای مسیحی بالکان به طرز نگران کننده ای آشکار شد.هنگامی که امور آناتولی مراد را در سال 1387 مجبور به ترک بالکان کرد، دست نشاندگان صرب و بلغار او تلاش کردند تا روابط خود را با او قطع کنند.لازار با تورتکو اول از بوسنی و استراتسیمیر از ویدین ائتلافی تشکیل داد.پس از رد درخواست عثمانی ها مبنی بر اجرای تعهدات خود، نیروهایی علیه او اعزام شدند.لازار و تورتکو با ترکها روبرو شدند و آنها را در پلوچنیک در غرب نیش شکست دادند.پیروزی شاهزادگان مسیحی دیگر، شیشمان را تشویق کرد تا دست از زیر سلطه عثمانی بریزد و استقلال بلغارستان را دوباره اعلام کند.
نبرد بیلهکا
نبرد بیلهکا ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1388 Aug 26

نبرد بیلهکا

Bileća, Bosnia and Herzegovina
مراد در سال 1388 از آناتولی بازگشت و لشکرکشی برق آسا را ​​علیه فرمانروایان بلغاری شیشمان و سراتسیمیر که به سرعت مجبور به تسلیم شدن شدند، به راه انداخت.او سپس از لازار خواست که تابعیت خود را اعلام کند و خراج بدهد.شاهزاده صرب که به دلیل پیروزی در پلوکنیک مطمئن بود، امتناع کرد و به تورتکو از بوسنی و ووک برانکوویچ، داماد و حاکم مستقل او در شمال مقدونیه و کوزوو، برای کمک در برابر حمله تلافی جویانه خاص عثمانی روی آورد.نبرد بیلچا در اوت 1388 بین نیروهای پادشاهی بوسنی به رهبری دوک بزرگ ولاتکو ووکوویچ و امپراتوری عثمانی به رهبری لالا شاهین پاشا درگرفت.ارتش عثمانی به هوم، منطقه جنوبی پادشاهی نفوذ کرد.پس از روزها غارت، مهاجمان با نیروهای مدافع در نزدیکی شهر بیلچا در شمال شرقی دوبرونیک درگیر شدند.نبرد با شکست عثمانی به پایان رسید.
Play button
1389 Jan 1 - 1399

اتحاد آناتولی و درگیری با تیمور

Bulgaria
بایزید اول با ترور پدرش مراد به سلطنت رسید.در خشم از این حمله، دستور داد همه اسیران صرب را بکشند.بایزید، "صاعقه" زمان کمی را در گسترش فتوحات عثمانی بالکان از دست داد.او پیروزی خود را با یورش به سرتاسر صربستان و جنوب آلبانی دنبال کرد و اکثر شاهزادگان محلی را وادار کرد که تحت سلطه خود قرار گیرند.بایزید هم برای ایمن سازی بخش جنوبی بزرگراه واردار-موراوا و هم برای ایجاد پایگاهی مستحکم برای گسترش دائمی به سمت غرب تا سواحل آدریاتیک، تعداد زیادی «یوروک» را در امتداد دره رود واردار در مقدونیه اسکان داد.در سال 1396، پادشاه مجارستان ، زیگیزموند، جنگ صلیبی را علیه عثمانی ها ترتیب داد.ارتش صلیبی عمدتاً از شوالیه های مجارستانی و فرانسوی تشکیل شده بود، اما شامل تعدادی از نیروهای والاشی نیز می شد.اگرچه اسماً توسط زیگیزموند رهبری می شد، اما فاقد انسجام فرماندهی بود.صلیبی ها از دانوب گذشتند، از ویدین عبور کردند و به نیکوپل رسیدند و در آنجا با ترک ها ملاقات کردند.شوالیه‌های فرانسوی سرسخت از پیروی از نقشه‌های نبرد زیگیزموند خودداری کردند و در نتیجه شکست کوبنده‌شان را رقم زدند.از آنجا که سراتسیمیر به صلیبیون اجازه داده بود از ویدین عبور کنند، بایزید به سرزمین های او حمله کرد، او را اسیر کرد و سرزمین هایش را ضمیمه کرد.با سقوط ویدین، بلغارستان دیگر وجود نداشت و به اولین دولت بزرگ مسیحی بالکان تبدیل شد که با تسخیر مستقیم عثمانی ها به طور کامل ناپدید شد.پس از نیکوپل، بایزید به حمله به مجارستان، والاچیا و بوسنی بسنده کرد.او بخش اعظم آلبانی را فتح کرد و اربابان شمالی آلبانیایی باقیمانده را مجبور کرد که تحت سلطه خود قرار گیرند.محاصره جدید و بی‌دلیل قسطنطنیه انجام شد، اما در سال 1397 پس از اینکه امپراتور مانوئل دوم، دست نشاندۀ بایزید، موافقت کرد که سلطان باید همه امپراتورهای بیزانسی آینده را تأیید کند، لغو شد.بایزید ارتشی را با خود برد که عمدتاً از سربازان رعیت بالکان، از جمله صرب‌ها به رهبری لازارویچ، تشکیل شده بود.او به زودی با حمله تیمور حاکم آسیای مرکزی به آناتولی روبرو شد.در حدود سال 1400 تیمور وارد خاورمیانه شد.تیمور چند روستا را در شرق آناتولی غارت کرد و درگیری با امپراتوری عثمانی را آغاز کرد.در آگوست 1400، تیمور و گروهش شهر سیواس را به آتش کشیدند و به سمت سرزمین اصلی پیشروی کردند.ارتش آنها در خارج از آنکارا، در نبرد آنکارا، در سال 1402 با هم دیدار کردند.جنگ داخلی بین سالهای 1402 تا 1413 در میان پسران بایزید درگرفت.این مبارزه که در تاریخ عثمانی به عنوان «Interregnum» شناخته می شود، به طور موقت گسترش فعال عثمانی در بالکان را متوقف کرد.
Play button
1389 Jun 15

نبرد کوزوو

Kosovo Polje
بسیاری از اشراف صرب توسط عثمانی ها در نبرد ماریتسا نابود شده بودند.شاهزاده لازار، حاکم بخش شمالی امپراتوری سابق (صربستان موراوی)، از تهدید عثمانی آگاه بود و تدارکات دیپلماتیک و نظامی را برای لشکرکشی علیه آنها آغاز کرد.نبرد کوزوو در 15 ژوئن 1389 بین ارتشی به رهبری شاهزاده صرب لازار هربلیانوویچ و ارتش متجاوز امپراتوری عثمانی به فرماندهی سلطان مراد هوداوندیگار رخ داد.این نبرد در میدان کوزوو در قلمرو تحت حاکمیت اشراف زاده صرب ووک برانکوویچ، در منطقه کوزوو امروزی، در حدود 5 کیلومتری (3.1 مایلی) شمال غربی شهر مدرن پریشتینا، انجام شد.ارتش تحت فرمان شاهزاده لازار متشکل از نیروهای خودی، یک گروه به رهبری برانکوویچ، و یک گروه اعزامی از بوسنی توسط شاه تورتکو اول، به فرماندهی ولاتکو ووکوویچ بود.شاهزاده لازار فرمانروای صربستان موراویا و قدرتمندترین در میان اربابان منطقه صرب در آن زمان بود، در حالی که برانکوویچ بر ناحیه برانکوویچ و سایر مناطق حکومت می کرد و لازار را به عنوان ارباب خود می شناخت.گزارش های تاریخی معتبر از نبرد کمیاب است.بخش اعظم هر دو لشکر از بین رفتند و لازار و مراد کشته شدند.با این حال، نیروی انسانی صرب ها کاهش یافته بود و هیچ ظرفیتی برای به کار انداختن ارتش های بزرگ در برابر لشکرکشی های آتی عثمانی، که به نیروهای ذخیره جدید از آناتولی متکی بودند، نداشت.در نتیجه، حاکمیت‌های صربستان که قبلاً تابع عثمانی نبودند، در سال‌های بعد چنین شدند.
سلطان بایزید
بایزید را سلطان اعلام می کنند ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1389 Jun 16

سلطان بایزید

Kosovo
بایزید اول (که اغلب لقب ییلدیریم، "صاعقه" را می‌نامند) پس از ترور پدرش مراد در جریان نبرد کوزوو، به سلطنت رسید.او با عصبانیت از این حمله دستور داد همه اسیران صرب را بکشند.بیازید به دلیل سرعت گسترش امپراتوری خود به یلدیریم، صاعقه معروف شد.
اتحاد آناتولی
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1390 Jan 1

اتحاد آناتولی

Konya, Turkey
سلطان شروع به اتحاد آناتولی تحت حکومت خود کرد.بایزید در یک لشکرکشی در تابستان و پاییز 1390 بیلیک های آیدین، ساروهان و منتهشه را فتح کرد.رقیب اصلی او سلیمان، امیر کرامان، با ائتلاف با حاکم سیواس، کادی برهان الدین و بیلیک های ترک باقی مانده، پاسخ داد.با این وجود، بایزید بیلیک‌های باقی‌مانده (حمید، تکه و گرمیان) را تحت فشار گذاشت و آن‌ها را مغلوب کرد و همچنین شهرهای آکشهیر و نیغده و همچنین پایتخت آنها قونیه را از کارامان گرفت.
محاصره قسطنطنیه
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1394 Jan 1

محاصره قسطنطنیه

İstanbul, Türkiye
در سال 1394، بایزید قسطنطنیه، پایتخت امپراتوری بیزانس را محاصره کرد (محاصره طولانی).قلعه Anadoluhisarı بین سال‌های 1393 و 1394 به عنوان بخشی از مقدمات محاصره دوم قسطنطنیه توسط عثمانی‌ها که در سال 1395 انجام شد، ساخته شد. پیش از این در سال 1391، فتوحات سریع عثمانی‌ها در بالکان، این شهر را از مناطق داخلی آن جدا کرده بود.پس از ساخت قلعه Anadoluhisarı برای کنترل تنگه بسفر، از سال 1394 به بعد، بایزید سعی کرد شهر را با محاصره از طریق زمین و به طور مؤثر از طریق دریا، گرسنه نگه دارد.فقدان ناوگان یا توپخانه لازم برای تخریب آن دیوارهای چشمگیر، این محاصره را ناموفق ساخت.این درس ها بعداً به امپراتوران بعدی عثمانی کمک کرد.به اصرار مانوئل دوم پالئولوگ، امپراتور بیزانس، جنگ صلیبی جدیدی برای شکست او ترتیب داده شد.
عثمانی ها به والاشیا حمله کردند
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1394 Oct 1

عثمانی ها به والاشیا حمله کردند

Argeș River, Romania
حمایت والاشی ها از بلغارها در جنوب دانوب که با ترک ها می جنگیدند آنها را با امپراتوری عثمانی درگیر کرد.در سال 1394، بایزید اول از رودخانه دانوب عبور کرد و 40000 مرد را که نیرویی چشمگیر در آن زمان بود، برای حمله به والاچیا، که در آن زمان توسط میرچا بزرگ اداره می شد، عبور داد.میرچه فقط حدود 10000 مرد داشت، بنابراین او نتوانست از یک مبارزه آشکار جان سالم به در ببرد.او تصمیم گرفت با گرسنگی دادن به ارتش مخالف و استفاده از حملات و عقب نشینی های کوچک و محلی (شکل معمولی از جنگ نامتقارن) با آنچه که اکنون جنگ چریکی نامیده می شود، بجنگد.عثمانی‌ها از نظر تعداد برتر بودند، اما در نبرد رووین، در زمین‌های جنگلی و باتلاقی، والاشی‌ها در این نبرد سخت پیروز شدند و از پیشروی ارتش بایزید به آن سوی رود دانوب جلوگیری کردند.
جنگ های عثمانی و ونیزی
اولین جنگ عثمانی و ونیزی ©Jose Daniel Cabrera Peña
1396 Jan 1 - 1718

جنگ های عثمانی و ونیزی

Venice, Metropolitan City of V

جنگ‌های عثمانی و ونیز مجموعه‌ای از درگیری‌های بین امپراتوری عثمانی و جمهوری ونیز بود که از سال 1396 آغاز شد و تا سال 1718 ادامه یافت.

نبرد نیکوپلیس
نبرد نیکوپلیس ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1396 Sep 25

نبرد نیکوپلیس

Nicopolis, Bulgaria
در سال 1396، پادشاه مجارستان، سیگیزموند، سرانجام یک جنگ صلیبی را علیه عثمانی‌ها انجام داد.ارتش صلیبی عمدتاً از شوالیه های مجارستانی و فرانسوی تشکیل شده بود، اما شامل تعدادی از نیروهای والاشی نیز می شد.اگرچه اسماً توسط زیگیزموند رهبری می شد، اما فاقد انسجام فرماندهی بود.صلیبی ها از دانوب گذشتند، از ویدین عبور کردند و به نیکوپل رسیدند و در آنجا با ترک ها ملاقات کردند.شوالیه‌های فرانسوی سرسخت از پیروی از نقشه‌های نبرد زیگیزموند خودداری کردند و در نتیجه شکست کوبنده‌شان را رقم زدند.از آنجا که سراتسیمیر به صلیبیون اجازه داده بود از ویدین عبور کنند، بایزید به سرزمین های او حمله کرد، او را اسیر کرد و سرزمین هایش را ضمیمه کرد.با سقوط ویدین، بلغارستان دیگر وجود نداشت و به اولین دولت بزرگ مسیحی بالکان تبدیل شد که با تسخیر مستقیم عثمانی ها به طور کامل ناپدید شد.
نبرد آنکارا
نبرد آنکارا ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1402 Jul 20

نبرد آنکارا

Ankara, Türkiye
نبرد آنکارا یا آنگورا در 20 ژوئیه 1402 در دشت چوبوک در نزدیکی آنکارا، بین نیروهای سلطان بایزید اول عثمانی و تیمور ، امیر امپراتوری تیموری، درگرفت.این نبرد یک پیروزی بزرگ برای تیمور بود.پس از نبرد، تیمور از طریق آناتولی غربی به سواحل دریای اژه رفت و در آنجا شهر Smyrna را که دژ مستحکم شوالیه‌های مسیحی بود، محاصره کرد.این نبرد برای دولت عثمانی فاجعه بار بود، آنچه را که باقی مانده بود شکست و تقریباً فروپاشی کامل امپراتوری را به همراه داشت.مغولان آزادانه در آناتولی پرسه می زدند و قدرت سیاسی سلطان شکسته می شد.این امر منجر به یک جنگ داخلی در میان پسران بایزید شد که به عثمانی عثمانی معروف شد.
Play button
1402 Jul 21 - 1413

حکومت عثمانی

Edirne, Türkiye
پس از شکست در آنکارا، زمان هرج و مرج کامل در امپراتوری دنبال شد.مغولان آزادانه در آناتولی پرسه می زدند و قدرت سیاسی سلطان شکسته می شد.پس از دستگیری بیازید، پسران باقی‌مانده‌اش، سلیمان چلبی، عیسی چلبی، محمد چلبی و موسی چلبی در جریانی که به نام سلطنت عثمانی معروف شد، با یکدیگر جنگیدند.سلطنت عثمانی دوره کوتاهی از نیمه استقلال را برای دولتهای مسیحی وابسته به بالکان به ارمغان آورد.سلیمان، یکی از پسران سلطان فقید، پایتخت عثمانی در ادرنه را در اختیار داشت و خود را حاکم اعلام کرد، اما برادرانش از به رسمیت شناختن او خودداری کردند.او سپس با بیزانس، که تسالونیکی به آن بازگردانده شد، و با جمهوری ونیز در سال 1403 برای تقویت موقعیت خود منعقد کرد.با این حال، شخصیت امپراتور سلیمان، دست نشاندگان بالکان او را علیه او برانگیخت.در سال 1410 او توسط برادرش موسی شکست خورد و کشته شد که با حمایت مانوئل دوم امپراتور بیزانس، استفان لازارویچ مستبد صرب، وویوود میرچا والاچی و دو پسر آخرین فرمانروای بلغار بر بالکان عثمانی پیروز شد.موسی سپس برای کنترل انحصاری تاج و تخت عثمانی توسط برادر کوچکترش محمد، که خود را از دست بردگی مغول رها کرده بود و آناتولی عثمانی را در اختیار داشت، مواجه شد.موسی که نگران استقلال روزافزون دست نشاندگان مسیحی بالکان خود بود، به آنها روی آورد.متأسفانه، او طبقات بوروکراتیک و بازرگانی اسلامی را در سرزمین های بالکان خود با حمایت مستمر از عناصر اجتماعی فرودست برای جلب حمایت گسترده مردمی از خود بیگانه کرد.حاکمان دست نشانده مسیحی بالکان و همچنین رهبران ارشد نظامی، مذهبی و تجاری عثمانی که نگران بودند، به محمد روی آوردند.در سال 1412 محمد به بالکان حمله کرد، صوفیه و نیس را تصرف کرد و با صرب‌های لازارویسیس پیوست.در سال بعد، محمد با قاطعیت موسی را در خارج از صوفیه شکست داد.موسی کشته شد و محمد اول (21-1413) به عنوان تنها حاکم یک دولت عثمانی متحد شد.
Play button
1413 Jan 1 - 1421

احیای امپراتوری عثمانی

Edirne, Türkiye
هنگامی که محمد چلبی در سال 1413 به عنوان پیروز ایستاد، خود را در ادرنه (آدریانوپل) به عنوان محمد اول بر سر گذاشت. وظیفه او بازگرداندن امپراتوری عثمانی به شکوه سابقش بود.امپراتوری از دوران بین‌السلطنت سختی متحمل شده بود.مغول ها هنوز در شرق آزاد بودند، اگرچه تیمور در سال 1405 مرده بود.بسیاری از پادشاهی های مسیحی بالکان از کنترل عثمانی رها شده بودند.و سرزمین، به ویژه آناتولی، از جنگ سخت رنج برده بود.محمد پایتخت را از بورسا به آدریانوپل منتقل کرد.او با وضعیت سیاسی حساسی در بالکان مواجه بود.دست نشاندگان بلغاری ، صرب، والاشی و بیزانسی او عملاً مستقل بودند.قبایل آلبانیایی در حال متحد شدن در یک کشور واحد بودند و بوسنی و مولداوی کاملاً مستقل باقی ماندند.مجارستان جاه طلبی های ارضی را در بالکان حفظ کرد و جمهوری ونیز دارایی های متعدد ساحلی بالکان بود.قبل از مرگ بایزید، کنترل عثمانی بر بالکان قطعی به نظر می رسید.در پایان دوره بین‌السلطنه، این قطعیت قابل تردید به نظر می‌رسید.محمد عموماً در برخورد با این وضعیت به جای ستیزه جویی به دیپلماسی متوسل شد.در حالی که او لشکرکشی‌های هجومی به سرزمین‌های اروپایی همسایه انجام داد، که بسیاری از آلبانی را به کنترل عثمانی بازگرداند و پادشاه بوسنی بان تورتکو دوم کوترومانیچ (1404–09، 1421–45)، همراه با بسیاری از اشراف منطقه‌ای بوسنیایی را وادار کرد که تحت سلطه عثمانی قرار گیرند. ، محمد تنها یک جنگ واقعی با اروپایی ها انجام داد - یک درگیری کوتاه و غیر قطعی با ونیز.سلطان جدید مشکلات داخلی شدیدی داشت.سیاست های سابق موسی باعث نارضایتی طبقات فرودست بالکان عثمانی شد.در سال 1416، شورش مردمی مسلمانان و مسیحیان در دوبروجا به رهبری معتمد سابق موسی، عالم عارف، شیخ بدرالدین ، و با حمایت میرچه اول والاشی ، قیام کرد. ایمان و بهبود اجتماعی دهقانان و عشایر آزاد به هزینه طبقات بوروکراتیک و حرفه ای عثمانی.محمد شورش را سرکوب کرد و بدرالدین درگذشت.سپس میرچا دوبروجا را اشغال کرد، اما محمد در سال 1419 منطقه را به تصرف خود درآورد و قلعه دانوبی جورجیو را تصرف کرد و والاچیا را وادار کرد تا به زیر سلطه برگردد.محمد بقیه دوران سلطنت خود را صرف سازماندهی مجدد ساختارهای دولتی عثمانی کرد که در اثر سلطنت بین‌السلطنه مختل شده بود.هنگامی که محمد در سال 1421 درگذشت، یکی از پسرانش، مراد، سلطان شد.
Play button
1421 Jan 1 - 1451

رشد

Edirne, Türkiye
سلطنت مراد در اوایل قیام با مشکل مواجه شد.امپراتور بیزانس ، مانوئل دوم، مصطفی چلبی را از حبس آزاد کرد و او را به عنوان وارث قانونی تاج و تخت بایزید اول (1389-1402) به رسمیت شناخت.مدعی توسط گالی های بیزانسی در تسلط اروپایی سلطان فرود آمد و برای مدتی به سرعت پیشرفت کرد.بسیاری از سربازان عثمانی به او پیوستند و او سردار کهنه کار بایزید پاشا را که مراد برای جنگ با او فرستاده بود شکست داد و کشت.مصطفی ارتش مراد را شکست داد و خود را سلطان آدریانوپل (ادیرنه امروزی) معرفی کرد.او سپس با یک ارتش بزرگ از داردانل به آسیا رفت، اما مراد از مصطفی مانور داد.نیروی مصطفی به تعداد زیاد به مراد دوم رسید.مصطفی به شهر گالیپولی پناهنده شد، اما سلطان که از فرماندهان جنوایی به نام آدورنو کمک زیادی کرد، در آنجا او را محاصره کرد و به آن مکان یورش برد.مصطفی توسط سلطان گرفته شد و به قتل رسید، او سپس دستان خود را بر علیه امپراتور روم متمایل کرد و تصمیم خود را برای مجازات پالائولوگوها به دلیل دشمنی بی‌دلیلشان با تصرف قسطنطنیه اعلام کرد.مراد دوم سپس در سال 1421 ارتش جدیدی به نام آزب تشکیل داد و از طریق امپراتوری بیزانس لشکر کشید و قسطنطنیه را محاصره کرد.در حالی که مراد شهر را محاصره می کرد، بیزانسی ها در اتحاد با برخی از ایالت های ترکیه مستقل آناتولی، برادر کوچکتر سلطان کوچوک مصطفی (که تنها 13 سال داشت) را برای شورش علیه سلطان و محاصره بورسا فرستادند.مراد برای مقابله با برادر سرکش خود مجبور به ترک محاصره قسطنطنیه شد.شاهزاده مصطفی را گرفت و اعدام کرد.ایالات آناتولی که دائماً علیه او توطئه می کردند - آیدینیان، گرمیانیان، منتهشه و تکه - ضمیمه شدند و از این پس بخشی از سلطنت عثمانی شدند.سپس مراد دوم علیه جمهوری ونیز ، امارت کارامانی، صربستان و مجارستان اعلام جنگ کرد.کارامانیان در سال 1428 شکست خوردند و ونیز در سال 1432 پس از شکست در دومین محاصره تسالونیکی در سال 1430 عقب نشینی کرد. در دهه 1430 مراد سرزمین های وسیعی را در بالکان تصرف کرد و در سال 1439 موفق شد صربستان را ضمیمه کند. در سال 1441 امپراتوری روم مقدس و سرزمین لهستان ملحق شدند. ائتلاف صربستان و مجارستانمراد دوم در نبرد وارنا در سال 1444 در برابر جان هونیادی پیروز شد.مراد دوم در سال 1444 تاج و تخت خود را به پسرش محمد دوم واگذار کرد، اما شورش جانیچرها [4] در امپراتوری او را مجبور به بازگشت کرد.در سال 1448 او ائتلاف مسیحیان را در نبرد دوم کوزوو شکست داد.[5] هنگامی که جبهه بالکان تامین شد، مراد دوم برای شکست پسر تیمور، شاهرخ، و امارات کرامانی و چوروم آماسیا به شرق چرخید.در سال 1450 مراد دوم ارتش خود را به آلبانی هدایت کرد و در تلاش برای شکست مقاومت به رهبری اسکندربیگ، قلعه کروجه را با موفقیت محاصره کرد.در زمستان 1450-1451، مراد دوم بیمار شد و در ادرنه درگذشت.پسرش محمد دوم (1451-1481) جانشین او شد.
Play button
1451 Jan 1 - 1481

فتوحات محمد

İstanbul, Türkiye
در طول اولین سلطنت محمد دوم فاتح ، او جنگ صلیبی به رهبری جان هونیادی را پس از تهاجم مجارستان به کشورش شکست شرایط آتش بس صلح سگد شکست داد.هنگامی که محمد دوم بار دیگر در سال 1451 بر تخت نشست، نیروی دریایی عثمانی را تقویت کرد و مقدمات حمله به قسطنطنیه را فراهم کرد.در 21 سالگی قسطنطنیه را فتح کرد و به امپراتوری بیزانس پایان داد.پس از فتح، محمد مدعی عنوان سزار امپراتوری روم شد، بر اساس این واقعیت که قسطنطنیه مقر و پایتخت امپراتوری روم شرقی باقیمانده از زمان تقدیس آن در سال 330 پس از میلاد توسط امپراتور کنستانتین اول بوده است. محمد دوم دولت عثمانی را چنین می نگریست ادامه امپراتوری روم تا پایان عمرش، و خود را «ادامه‌دهنده» امپراتوری به جای «جایگزینی» آن می‌دید.محمد به فتوحات خود در آناتولی با اتحاد مجدد آن و در جنوب شرقی اروپا تا غرب تا بوسنی ادامه داد.او در خانه اصلاحات سیاسی و اجتماعی زیادی انجام داد، هنرها و علوم را تشویق کرد و در پایان سلطنتش، برنامه بازسازی او قسطنطنیه را به پایتخت امپراتوری پر رونق تبدیل کرد.او در ترکیه امروزی و بخش‌هایی از جهان اسلام به عنوان یک قهرمان شناخته می‌شود.از جمله، منطقه فاتح استانبول، پل فاتح سلطان مهمت و مسجد فاتح به نام او نامگذاری شده است.
1453 - 1566
عصر کلاسیکornament
کاخ توپکاپی
نقاشی سلطان سلیم سوم که تماشاگران را در مقابل دروازه سعادت نگه می دارد. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1459 Jan 1

کاخ توپکاپی

Cankurtaran, Topkapı Palace, F
پس از فتح قسطنطنیه توسط سلطان محمد دوم در سال 1453، کاخ بزرگ قسطنطنیه تا حد زیادی ویران شده بود.دربار عثمانی در ابتدا در کاخ قدیمی (اسکی سرای) که امروزه محل دانشگاه استانبول در میدان بیازیت است، راه اندازی شد.محمد دوم دستور داد که ساخت کاخ توپکاپی در سال 1459 آغاز شود. طبق روایت کریتوبولوس مورخ معاصر از ایمبروس، سلطان "مواظب بود بهترین کارگران را از همه جا احضار کند - سنگ تراشان و سنگ تراش ها و نجاران... زیرا او در حال ساختن بزرگ بود. بناهایی که ارزش دیدن را داشتند و باید از هر نظر با بزرگترین و بهترین های گذشته رقابت کنند."
ظهور نیروی دریایی عثمانی
ظهور نیروی دریایی امپراتوری عثمانی. ©HistoryMaps
1463 Jan 1 - 1479 Jan 25

ظهور نیروی دریایی عثمانی

Peloponnese, Greece
اولین جنگ عثمانی و ونیزی بین جمهوری ونیز با متحدانش و امپراتوری عثمانی از سال 1463 تا 1479 درگرفت. اندکی پس از تصرف قسطنطنیه و بقایای امپراتوری بیزانس توسط عثمانی‌ها درگیر شد و منجر به از دست دادن چندین نفر شد. دارایی‌های ونیزی در آلبانی و یونان، از همه مهم‌تر جزیره نگروپونته (Euboea) که قرن‌ها تحت الحمایه ونیزی‌ها بود.این جنگ همچنین شاهد گسترش سریع نیروی دریایی عثمانی بود که توانست ونیزی ها و شوالیه ها را برای برتری در دریای اژه به چالش بکشد.با این حال، در سالهای پایانی جنگ، جمهوری موفق شد خسارات خود را با تصاحب عملاً پادشاهی صلیبی قبرس جبران کند.
Play button
1481 Jan 1 - 1512

تحکیم عثمانی

İstanbul, Türkiye
بایزید دوم در سال 1481 بر تخت عثمانی نشست. بایزید دوم نیز مانند پدرش حامی فرهنگ غرب و شرق بود.بر خلاف بسیاری از سلاطین دیگر، او سخت تلاش کرد تا از اجرای روان سیاست داخلی اطمینان حاصل کند که به او لقب «عادل» را داد.در طول سلطنت خود، بایزید دوم در لشکرکشی های متعددی برای تسخیر متصرفات ونیزی در موریا شرکت کرد و این منطقه را به طور دقیق به عنوان کلید قدرت دریایی آینده عثمانی در مدیترانه شرقی تعریف کرد.در سال 1497 با لهستان وارد جنگ شد و قاطعانه ارتش 80000 نفری لهستان را در جریان لشکرکشی مولداوی شکست داد.آخرین این جنگ ها در سال 1501 با کنترل بایزید دوم بر کل پلوپونز پایان یافت.شورش‌های شرق، مانند شورش قزلباش‌ها، بیشتر دوران سلطنت بایزید دوم را گرفت و اغلب توسط شاه ایران ، اسماعیل اول، که مشتاق ترویج تشیع برای تضعیف اقتدار دولت عثمانی بود، حمایت می‌شد.اقتدار عثمانی در آناتولی در این دوره واقعاً مورد تهدید جدی قرار گرفت و در مقطعی وزیر بایزید دوم، هادیم علی پاشا، در نبرد علیه شورش شاهکولو کشته شد.در طول سالهای پایانی بایزید دوم، در 14 سپتامبر 1509، قسطنطنیه بر اثر زلزله ویران شد و جنگی بین پسرانش سلیم و احمد درگرفت.سلیم از کریمه بازگشت و با حمایت جانیچرها احمد را شکست داد و کشت.سپس بایزید دوم در 25 آوریل 1512 از تاج و تخت استعفا داد و برای بازنشستگی در زادگاه خود دموتیکا رفت، اما در راه درگذشت و در کنار مسجد بایزید، در قسطنطنیه به خاک سپرده شد.
Play button
1492 Jul 1

مهاجرت یهودیان و مسلمانان

Spain
در ژوئیه 1492، ایالت جدیداسپانیا جمعیت یهودی و مسلمان خود را به عنوان بخشی از تفتیش عقاید اسپانیا اخراج کرد.بایزید دوم نیروی دریایی عثمانی را به فرماندهی دریاسالار کمال ریس در سال 1492 به اسپانیا فرستاد تا آنها را به سلامت به سرزمین های عثمانی تخلیه کند.او اعلامیه هایی را در سراسر امپراتوری ارسال کرد مبنی بر اینکه باید از پناهندگان استقبال شود.[6] او به پناهندگان اجازه اقامت در امپراتوری عثمانی و تبدیل شدن به شهروندی عثمانی را داد.او رفتار فردیناند دوم آراگون و ایزابلا اول کاستیلی را در اخراج طبقه ای از مردم که برای رعایا مفید بودند به سخره گرفت.او خطاب به درباریانش گفت: «شما جرأت می‌کنید که فردیناند را فرمانروای دانا خطاب کنید، کسی که کشور خود را فقیر کرده و کشور من را غنی کرده است!»[7]مسلمانان و یهودیان اندلس با معرفی ایده‌ها، روش‌ها و مهارت‌های جدید کمک زیادی به افزایش قدرت امپراتوری عثمانی کردند.اولین چاپخانه در قسطنطنیه (استانبول کنونی) توسط یهودیان سفاردی در سال 1493 تأسیس شد. گزارش شده است که در دوران سلطنت بایزید، یهودیان با حضور دانشمندانی مانند مردخای کونتینو، تلمودیست و دانشمند، از دوره‌ای از شکوفایی فرهنگی برخوردار بودند.منجم و شاعر سلیمان بن الیاس شربیط ها ذهاب.Shabbethai Ben Malkiel Cohen و مناهم تامار شاعر مذهبی.
روابط عثمانی و مغول
کمپین های اولیه بابر ©Osprey Publishing
1507 Jan 1

روابط عثمانی و مغول

New Delhi, Delhi, India
روابط اولیه امپراتور مغول بابر با عثمانی ها ضعیف بود، زیرا سلیم اول، عبیدالله خان، رقیب بابر را با قفل کبریت و توپ های قدرتمند تهیه کرد.[44] در سال 1507، هنگامی که دستور پذیرفتن سلیم اول به عنوان سرپرست قانونی خود را صادر کرد، بابر امتناع کرد و سربازان قزلباش را برای مقابله با نیروهای عبیدالله خان در جریان نبرد غزدوان در سال 1512 جمع آوری کرد. در سال 1513، سلیم اول با بابر آشتی کرد (از ترس). که او به صفویان خواهد پیوست)، استاد علیقلی و مصطفی رومی و بسیاری دیگر از ترکان عثمانی را فرستاد تا بابر را در فتوحات او یاری کنند.ثابت شد که این کمک خاص اساس روابط آتی مغول و عثمانی است.[44] از آنها، او همچنین تاکتیک استفاده از قفل کبریت و توپ را در میدان (و نه فقط در محاصره) اتخاذ کرد که به او مزیت مهمی در هند می داد.[45] بابر از این روش به دلیل استفاده قبلی توسط عثمانی ها در نبرد چالدران به عنوان «دستگاه عثمانی» یاد کرد.
Play button
1512 Jan 1 - 1520

خلافت عثمانی

İstanbul, Türkiye
سلطنت سلیم علیرغم اینکه تنها هشت سال به طول انجامید، به دلیل گسترش عظیم امپراتوری، به ویژه فتح او بین سالهای 1516 و 1517 بر کل سلطنت مملوکمصر ، که شامل تمام شام، حجاز، تیهامه و خود مصر بود، قابل توجه است.در آستانه مرگ او در سال 1520، امپراتوری عثمانی حدود 3.4 میلیون کیلومتر مربع (1.3 میلیون مایل مربع) وسعت داشت که در طول سلطنت سلیم هفتاد درصد رشد کرد.[8]فتح سلیم بر سرزمین های خاورمیانه جهان اسلام، و به ویژه به عهده گرفتن نقش نگهبان راه های زیارتی مکه و مدینه، امپراتوری عثمانی را به عنوان دولت برجسته مسلمان تثبیت کرد.فتوحات او به طور چشمگیری مرکز ثقل جغرافیایی و فرهنگی امپراتوری را از بالکان دور کرده و به سمت خاورمیانه تغییر داد.در قرن هجدهم، فتح سلیم بر سلطان نشین مملوک به عنوان لحظه ای که عثمانی ها رهبری بقیه جهان اسلام را به دست گرفتند، رمانتیک شد و در نتیجه سلیم به عنوان اولین خلیفه مشروع عثمانی شناخته می شود، هرچند داستان های یک مقام رسمی. انتقال منصب خلافت از خاندان مملوک عباسی به عثمانی اختراع بعدی بود.
Play button
1514 Aug 23

آغاز درگیری با ایران صفوی

Çaldıran, Beyazıt, Çaldıran/Va
درگیری اولیه عثمانی و صفوی در نبرد چالدران در سال 1514 به اوج رسید و یک قرن درگیری مرزی به دنبال داشت.نبرد چالدران با پیروزی قاطع امپراتوری عثمانی بر امپراتوری صفوی پایان یافت.در نتیجه عثمانی ها شرق آناتولی و شمال عراق را از ایران صفوی ضمیمه کردند.این اولین گسترش عثمانی به آناتولی شرقی ( ارمنستان غربی) و توقف گسترش صفویان به غرب بود.[20] نبرد چالدران آغازی بر 41 سال جنگ ویرانگر بود که تنها در سال 1555 با معاهده آماسیه پایان یافت.اگرچه بین‌النهرین و آناتولی شرقی (ارمنستان غربی) در نهایت توسط صفویان تحت سلطنت شاه عباس بزرگ (ح. 1588-1629) تسخیر شد، اما با معاهده زهاب 1639 برای همیشه به عثمانی واگذار شد.در چالدران، عثمانی‌ها ارتشی بزرگ‌تر و مجهزتر به تعداد 60000 تا 100000 و همچنین توپخانه‌های سنگین بسیاری داشتند، در حالی که ارتش صفوی حدود 40000 تا 80000 نفر بود و توپخانه در اختیار نداشت.اسماعیل اول، رهبر صفویان در جریان نبرد مجروح و تقریباً اسیر شد.همسران او توسط سلیم اول رهبر عثمانی اسیر شدند و حداقل یکی از آنها با یکی از دولتمردان سلیم ازدواج کرد.اسماعیل پس از این شکست به کاخ خود بازنشسته شد و از اداره دولتی کناره گرفت و دیگر در کارزار نظامی شرکت نکرد.پس از پیروزی، نیروهای عثمانی به عمق ایران رفتند و برای مدت کوتاهی پایتخت صفویان، تبریز را اشغال کردند و خزانه شاهنشاهی ایران را به طور کامل غارت کردند.این نبرد از اهمیت تاریخی مهمی برخوردار است، زیرا نه تنها این عقیده را که مرشد شیعه قزلباش معصوم است، نفی کرد، بلکه سران کرد را وادار کرد تا بر اقتدار خود تأکید کنند و بیعت خود را از صفویان به عثمانی تغییر دهند.
Play button
1516 Jan 1 - 1517 Jan 22

فتح ممالیک مصر

Egypt
جنگ عثمانیو مملوک در سال‌های 1516-1517 دومین درگیری بزرگ بین سلطان نشین ممالیک مستقر درمصر و امپراتوری عثمانی بود که منجر به سقوط سلطنت ممالیک و الحاق شام، مصر و حجاز به عنوان استان‌های این کشور شد. امپراطوری عثمانی.[26] جنگ، امپراتوری عثمانی را از قلمرویی در حاشیه جهان اسلام، که عمدتاً در آناتولی و بالکان واقع شده بود، به یک امپراتوری عظیم تبدیل کرد که بسیاری از سرزمین‌های سنتی اسلام، از جمله شهرهای مکه، قاهره، دمشق را در بر می‌گرفت. ، و حلب.با وجود این گسترش، مقر قدرت سیاسی امپراتوری در قسطنطنیه باقی ماند.[27]از زمان سقوط قسطنطنیه به دست عثمانی ها در سال 1453، رابطه بین عثمانی ها و ممالیک ها خصمانه بود.هر دو دولت برای کنترل تجارت ادویه با هم رقابت کردند و عثمانی ها آرزو داشتند که در نهایت کنترل شهرهای مقدس اسلام را به دست گیرند.[28] درگیری قبلی، که از 1485 تا 1491 ادامه داشت، به بن بست منجر شده بود.تا سال 1516، عثمانی‌ها از نگرانی‌های دیگر رها شدند - سلطان سلیم اول به تازگی ایرانیان صفوی را در نبرد چالدیران در سال 1514 شکست داده بود - و تمام قدرت خود را علیه ممالیک‌ها که در سوریه و مصر حکومت می‌کردند، معطوف کردند تا فتح عثمانی‌ها را کامل کنند. خاورمیانه.هم عثمانی ها و هم مملوک ها 60000 سرباز جمع کردند.با این حال، تنها 15000 سرباز مملوک جنگجو آموزش دیده بودند، بقیه سربازان وظیفه بودند که حتی نمی دانستند چگونه یک تفنگ شلیک کنند.در نتیجه اکثر ممالیک ها فرار کردند، از خط مقدم فرار کردند و حتی خودکشی کردند.علاوه بر این، مانند صفویان در جنگ چالدران، انفجار توپ‌ها و تفنگ‌های عثمانی، اسب‌های مملوک را که بی‌کنترل به هر طرف می‌دویدند، ترساند.فتح امپراتوری ممالیک نیز سرزمین های آفریقا را به روی عثمانی ها باز کرد.در طول قرن شانزدهم، قدرت عثمانی در غرب قاهره، در امتداد سواحل شمال آفریقا گسترش یافت.جنگجوی حیرالدین بارباروسا پایگاهی را در الجزایر تأسیس کرد و بعداً فتح تونس را در سال 1534 به انجام رساند [. 27] فتح ممالیک بزرگترین سرمایه گذاری نظامی بود که سلطان عثمانی تا به حال انجام داده بود.علاوه بر این، فتح دو شهر از بزرگترین شهرهای جهان در آن زمان - قسطنطنیه و قاهره - را تحت کنترل عثمانی ها قرار داد.فتح مصر برای امپراتوری بسیار سودآور بود زیرا درآمد مالیاتی بیشتری نسبت به سایر قلمروهای عثمانی ایجاد کرد و حدود 25٪ از کل غذای مصرفی را تامین کرد.با این حال، مکه و مدینه مهمترین شهرهای فتح شده بودند، زیرا سلیم و فرزندانش را به طور رسمی تا اوایل قرن بیستم خلفای کل جهان اسلام کردند.پس از دستگیری وی در قاهره، خلیفه متوکل سوم به قسطنطنیه آورده شد و سرانجام مقام خلیفه خود را به جانشین سلیم، سلیمان اعظم واگذار کرد.این امر خلافت عثمانی را با ریاست سلطان تأسیس کرد و بدین ترتیب قدرت مذهبی از قاهره به تاج و تخت عثمانی منتقل شد.
Play button
1520 Jan 1 - 1566

تسلط بر دریاها

Mediterranean Sea
سلیمان اعظم ابتدا شورشی به رهبری فرماندار منصوب عثمانی در دمشق را سرکوب کرد.تا اوت 1521، سلیمان شهر بلگراد را که در آن زمان تحت کنترل مجارستان بود، تصرف کرد.در سال 1522 سلیمان رودس را تصرف کرد.در 29 اوت 1526، سلیمان لویی دوم مجارستان را در نبرد موهاچ شکست داد.در سال 1541 سلیمان بیشتر مجارستان کنونی را که به آلفولد بزرگ معروف است ضمیمه کرد و خانواده زاپولیا را به عنوان حاکمان شاهزاده مستقل ترانسیلوانیا ، یک ایالت تابع امپراتوری، منصوب کرد.فردیناند اول اتریش در حالی که مدعی کل پادشاهی بود، بر به اصطلاح "مجارستان سلطنتی" (اسلواکی کنونی، شمال غربی مجارستان و کرواسی غربی) حکومت می کرد، سرزمینی که به طور موقت مرز بین هابسبورگ ها و عثمانی ها را تعیین می کرد.امپراتوری شیعی صفوی بر ایران و عراق امروزی حکومت می کرد.سلیمان سه لشکرکشی علیه صفویان به راه انداخت.در مرحله اول، شهر مهم تاریخی بغداد در سال 1534 به دست نیروهای سلیمان افتاد. لشکرکشی دوم، 1548–1549، به دستاوردهای موقت عثمانی در تبریز و آذربایجان، حضور پایدار در استان وان و برخی قلعه‌ها در گرجستان منجر شد.لشکرکشی سوم (55-1554) پاسخی به حملات پرهزینه صفویه به استان های وان و ارزروم در شرق آناتولی در سال های 1550-52 بود.نیروهای عثمانی ایروان، قره باغ و نخجوان را تصرف کردند و کاخ ها، ویلاها و باغ ها را ویران کردند.اگرچه سلیمان اردبیل را تهدید می کرد، اما وضعیت نظامی اساساً تا پایان فصل لشکرکشی 1554 به بن بست رسید.طهماسب در سپتامبر 1554 سفیری را برای شکایت صلح به قشلاق سلیمان در ارزروم فرستاد.سلیمان حداقل تا حدی تحت تأثیر موقعیت نظامی امپراتوری عثمانی در رابطه با مجارستان، با شرایط موقت موافقت کرد.صلح رسمی آماسیه که در ژوئن سال بعد امضا شد، اولین به رسمیت شناختن رسمی دیپلماتیک امپراتوری صفوی توسط عثمانی ها بود.بر اساس این صلح، عثمانی ها موافقت کردند که ایروان، قره باغ و نخجوان را به صفویان بازگردانند و به نوبه خود عراق و آناتولی شرقی را حفظ کنند.سليمان موافقت كرد كه به زائران شيعه صفوي اجازه دهد كه به مكه و مدينه و نيز مقبره امامان در عراق و عربستان زيارت كنند، مشروط بر اينكه شاه تبرو را كه لعن و نفرين سه خليفه اول راشدين بود، لغو كند.صلح به خصومت های 20 ساله بین دو امپراتوری پایان داد.سرزمین های عظیم شمال آفریقا تا غرب الجزایر ضمیمه شدند.ایالت های بربری طرابلس، تونس و الجزایر به استان های امپراتوری تبدیل شدند.دزدی دریایی که پس از آن توسط دزدان دریایی بربری شمال آفریقا انجام شد، بخشی از جنگ ها علیه اسپانیا باقی ماند، و توسعه عثمانی با تسلط دریایی برای مدت کوتاهی در مدیترانه همراه بود.نیروی دریایی عثمانی همچنین دریای سرخ را تحت کنترل داشت و تا سال 1554 خلیج فارس را در اختیار داشت، تا زمانی که کشتی های آنها توسط نیروی دریایی امپراتوری پرتغال در نبرد خلیج عمان شکست خورد.پرتغالی ها به رقابت با نیروهای سلیمان برای کنترل عدن ادامه خواهند داد.در سال 1533، خیر الدین که اروپایی ها با نام بارباروسا شناخته می شدند، به عنوان دریاسالار نیروی دریایی عثمانی که فعالانه با نیروی دریاییاسپانیا می جنگیدند، منصوب شد.در سال 1535، امپراتور روم مقدس هابسبورگ، چارلز پنجم (چارلز اول اسپانیا) پیروزی مهمی در برابر عثمانی ها در تونس به دست آورد، اما در سال 1536، فرانسیس اول، پادشاه فرانسه با سلیمان علیه چارلز متحد شد.در سال 1538، ناوگان چارلز پنجم در نبرد پرویز توسط خیرالدین شکست خورد و شرق مدیترانه را به مدت 33 سال در اختیار ترکها قرار داد.فرانسیس اول از سلیمان کمک خواست، سپس ناوگانی به سرپرستی خیرالدین که بر اسپانیایی ها پیروز شد فرستاد و توانست ناپل را از آنها پس بگیرد.سلیمان به او لقب بیلربی داد.یکی از نتایج این اتحاد دوئل دریایی شدید بین دراگوت و آندریا دوریا بود که شمال مدیترانه و مدیترانه جنوبی را در دست عثمانی گذاشت.
Play button
1522 Jun 26 - Dec 22

محاصره رودس

Rhodes, Greece
محاصره رودس در سال 1522 دومین و در نهایت تلاش موفقیت آمیز امپراتوری عثمانی برای بیرون راندن شوالیه های رودس از قلعه جزیره خود و در نتیجه تضمین کنترل عثمانی بر شرق مدیترانه بود.اولین محاصره در سال 1480 ناموفق بود.با وجود دفاع بسیار قوی، دیوارها در طول شش ماه توسط توپخانه و مین های ترکیه تخریب شد.محاصره رودس با پیروزی عثمانی ها پایان یافت.فتح رودس گام بزرگی در جهت کنترل عثمانی ها بر شرق مدیترانه بود و ارتباطات دریایی آنها بین قسطنطنیه و قاهره و بنادر شام را بسیار آسان کرد.بعداً در سال 1669، ترک‌های عثمانی از این پایگاه، کرت ونیزی را تصرف کردند.
جنگ های عثمانی و هابسبورگ
ارتش عثمانی متشکل از آتش سنگین و موشکی، سواره نظام و پیاده نظام بود که آن را هم همه کاره و هم قدرتمند می کرد. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1526 Jan 1 - 1791

جنگ های عثمانی و هابسبورگ

Central Europe
جنگ‌های عثمانی و هابسبورگ از قرن 16 تا 18 بین امپراتوری عثمانی و پادشاهی هابسبورگ درگرفت که در مواقعی توسط پادشاهی مجارستان ، کشورهای مشترک المنافع لهستان و لیتوانی و هابسبورگاسپانیا حمایت می‌شد.جنگ‌ها تحت سلطه لشکرکشی‌های زمینی در مجارستان، از جمله ترانسیلوانیا (امروز در رومانی ) و ویوودینا (امروز در صربستان)، کرواسی و صربستان مرکزی بودند.در قرن شانزدهم، عثمانی‌ها به تهدیدی جدی برای قدرت‌های اروپایی تبدیل شده بودند، زیرا کشتی‌های عثمانی دارایی‌های ونیزی را در دریای اژه و دریای ایونی از بین بردند و دزدان دریایی بربری تحت حمایت عثمانی، اموال اسپانیا را در مغرب تصرف کردند.اصلاحات پروتستانی ، رقابت فرانسه و هابسبورگ و درگیری های داخلی متعدد امپراتوری مقدس روم، توجه مسیحیان را از درگیری با عثمانی ها منحرف کرد.در این میان، عثمانی‌ها مجبور بودند با امپراتوری صفویه ایران و تا حدودیسلطنت ممالیک که شکست خورده و به طور کامل به امپراتوری ملحق شد، مبارزه کنند.در ابتدا، فتوحات عثمانی در اروپا با پیروزی قاطع در موهاچ که حدود یک سوم (مرکزی) قسمت پادشاهی مجارستان را به خراجگزار عثمانی کاهش داد، دستاوردهای چشمگیری داشت.بعدها، صلح وستفالیا و جنگ جانشینی اسپانیا به ترتیب در قرن 17 و 18 امپراتوری اتریش را به عنوان تنها مالکیت ثابت خاندان هابسبورگ باقی گذاشت.پس از محاصره وین در سال 1683، هابسبورگ ها ائتلاف بزرگی از قدرت های اروپایی موسوم به لیگ مقدس را تشکیل دادند و به آنها اجازه دادند با عثمانی ها بجنگند و کنترل مجارستان را دوباره به دست آورند.جنگ بزرگ ترکیه با پیروزی قاطع لیگ مقدس در زنتا به پایان رسید.جنگ ها پس از شرکت اتریش در جنگ 1787-1791، که اتریش متحد با روسیه جنگید، پایان یافت.تنش متناوب بین اتریش و امپراتوری عثمانی در سراسر قرن نوزدهم ادامه یافت، اما آنها هرگز در جنگ با یکدیگر نجنگیدند و در نهایت خود را در جنگ جهانی اول متحد یافتند که در پی آن هر دو امپراتوری منحل شدند.
Play button
1533 Jan 1 - 1656

سلطان نشین زنان

İstanbul, Türkiye
سلطنت زنان دوره ای بود که همسران و مادران سلاطین امپراتوری عثمانی از نفوذ سیاسی فوق العاده ای برخوردار بودند.این پدیده تقریباً از سال 1533 تا 1656 رخ داد، که از زمان سلطنت سلیمان باشکوه، با ازدواج او با هورم سلطان (همچنین به نام روکسلانا) آغاز شد و به نایب‌نشینی تورهان سلطان پایان یافت.این زنان یا همسران سلطان بودند که از آنها به عنوان سلاطین هاسکی یاد می شود یا مادران سلطان که به عنوان سلطان معتبر شناخته می شدند.بسیاری از آنها منشأ برده داشتند، همانطور که در زمان سلطنت انتظار می رفت، زیرا عقیده سنتی ازدواج برای سلطان نامناسب تلقی می شد، و انتظار نمی رفت که وفاداری شخصی فراتر از نقش دولتی خود داشته باشد.در این دوران، سلاطین حسکی و معتبر قدرت سیاسی و اجتماعی را در اختیار داشتند که به آنها اجازه می داد بر اداره روزانه امپراتوری تأثیر بگذارند و کارهای بشردوستانه انجام دهند و همچنین درخواست ساخت بناهایی مانند مجموعه بزرگ مسجد سلطان حسکی و مسجد برجسته ولیده را داشته باشند. مسجد سلطان در امینونو.در نیمه اول قرن هفدهم، شش سلطان، که چند تن از آنها کودک بودند، تاج و تخت را به دست گرفتند.در نتیجه، سلاطین معتبر عملاً بدون مخالفت حکومت کردند، هم در دوره‌های قدرت پسرانشان و هم در دوران بین‌السلطنت.[8] برجستگی آنها مورد قبول همه نبود.سلاطین معتبر علیرغم ارتباط مستقیمشان با سلاطین، اغلب با مخالفت وزیران و نیز افکار عمومی مواجه می شدند.در جایی که پیشینیان مرد آنها از طریق تسخیر نظامی و کاریزمای مورد توجه مردم قرار گرفته بودند، رهبران زن باید بر مراسم امپراتوری و ساخت بناهای تاریخی و آثار عمومی تکیه می کردند.این گونه کارهای عمومی که به عنوان حیرات یا کارهای تقوا شناخته می شوند، اغلب به نام سلطان به صورت اسراف آمیز ساخته می شدند، همانطور که سنت زنان اسلامی امپراتوری بوده است.[9]ماندگارترین دستاوردهای بسیاری از همسران و مادران سلاطین، پروژه های بزرگ کارهای عمومی آنها بود که معمولاً به شکل مساجد، مدارس و بناهای تاریخی بود.ساخت و نگهداری این پروژه ها نقدینگی اقتصادی بسیار مهمی را در دوره ای فراهم کرد که در غیر این صورت با رکود اقتصادی و فساد مشخص شد و در عین حال نمادهای قدرتمند و طولانی مدت قدرت و خیرخواهی سلطنت را نیز به جا گذاشت.در حالی که ایجاد آثار عمومی همیشه یکی از وظایف سلطنت بود، سلاطینی مانند مادر و همسر سلیمان پروژه‌هایی را انجام دادند که بزرگ‌تر و مجلل‌تر از هر زن پیش از آن‌ها بود - و همچنین بیشتر مردان.[9]
Play button
1536 Sep 28

های الدین بارباروسا لیگ مقدس را شکست داد

Preveza, Greece
در سال 1537 با فرماندهی ناوگان بزرگ عثمانی، های الدین بارباروسا تعدادی از جزایر دریای اژه و ایونی متعلق به جمهوری ونیز ، یعنی سیروس، آگینا، آیوس، پاروس، تینوس، کارپاتوس، کاسوس و ناکسوس را تصرف کرد و بدین ترتیب دوک نشین ناکسوس را ضمیمه کرد. به امپراتوری عثمانیاو سپس به طور ناموفقی دژ ونیزی کورفو را محاصره کرد و سواحل اسپانیایی کالابریا در جنوب ایتالیا را ویران کرد.[89] در مواجهه با این تهدید، پاپ پل سوم در فوریه 1538 در "اتحادیه مقدس" متشکل از کشورهای پاپ، هابسبورگ اسپانیا، جمهوری جنوا ، جمهوری ونیز و شوالیه های مالت تشکیل داد. برای مقابله با ناوگان عثمانی تحت بارباروسا.[90]در سال 1539 بارباروسا بازگشت و تقریباً تمام پاسگاه های باقیمانده مسیحیان در دریاهای ایونی و اژه را تصرف کرد.معاهده صلحی بین ونیز و امپراتوری عثمانی در اکتبر 1540 امضا شد که بر اساس آن ترکها کنترل متصرفات ونیزی در موریا و دالماسی و جزایر سابق ونیزی در دریای اژه، ایونی و شرق دریای آدریاتیک را به دست گرفتند.ونیز همچنین مجبور شد غرامت جنگی 300000 دوکات طلا را به امپراتوری عثمانی بپردازد.با پیروزی در پروه و پیروزی متعاقب آن در نبرد جربا در سال 1560، عثمانی‌ها موفق شدند تلاش‌های ونیز واسپانیا ، دو قدرت اصلی رقیب در دریای مدیترانه، را برای متوقف کردن تلاش خود برای کنترل دریا دفع کنند.برتری عثمانی در نبردهای بزرگ ناوگان در دریای مدیترانه تا زمان نبرد لپانتو در سال 1571 بدون چالش باقی ماند.
Play button
1538 Jan 1 - 1560

نبرد برای ادویه

Persian Gulf (also known as th
کشف مسیرهای تجاری دریایی جدید توسط کشورهای اروپای غربی به آنها اجازه داد تا از انحصار تجاری عثمانی دوری کنند.پس از سفرهای واسکو داگاما، نیروی دریایی قدرتمند پرتغال کنترل اقیانوس هند را در اوایل قرن شانزدهم به دست گرفت.شهرهای ساحلی شبه جزیره عربستان وهند را تهدید می کرد.کشف دماغه امید نیک توسط پرتغالی ها در سال 1488 آغازگر یک سری از جنگ های دریایی عثمانی و پرتغال در اقیانوس هند در طول قرن 16 بود.در همین حال، کنترل عثمانی بر دریای سرخ در سال 1517 آغاز شد، زمانی که سلیم اولمصر را پس از نبرد ریدانیا به امپراتوری عثمانی ضمیمه کرد.بیشتر مناطق قابل سکونت شبه جزیره عربستان (حجاز و تیهامه) به زودی داوطلبانه به دست عثمانی ها افتاد.پیری ریس که به خاطر نقشه جهانی خود مشهور بود، تنها چند هفته پس از ورود سلطان به مصر، آن را به سلیم ارائه کرد.بخش مربوط به اقیانوس هند گم شده است.گفته می شود که سلیم ممکن است آن را گرفته باشد تا بتواند از آن در برنامه ریزی لشکرکشی های آتی در آن جهت استفاده بیشتری کند.در واقع پس از تسلط عثمانی ها بر دریای سرخ، رقابت عثمانی و پرتغال آغاز شد.در سال 1525، در زمان سلطنت سلیمان اول (پسر سلیم)، سلمان ریس، یک کورس سابق، به عنوان دریاسالار ناوگان کوچک عثمانی در دریای سرخ که وظیفه دفاع از شهرهای ساحلی عثمانی در برابر حملات پرتغالی ها را بر عهده داشت، منصوب شد.در سال 1534، سلیمان بیشتر عراق را ضمیمه خود کرد و تا سال 1538 عثمانی ها در خلیج فارس به بصره رسیدند.امپراتوری عثمانی هنوز با مشکل سواحل تحت کنترل پرتغال مواجه بود.اکثر شهرهای ساحلی در شبه جزیره عربستان یا بندر پرتغال بودند یا دست نشاندگان پرتغال.دلیل دیگر رقابت عثمانی و پرتغال اقتصادی بود.در قرن پانزدهم، راههای تجاری اصلی از شرق دور به اروپا، به اصطلاح مسیر ادویه، از طریق دریای سرخ و مصر بود.اما پس از دور زدن آفریقا، درآمد تجاری در حال کاهش بود.[21] در حالی که امپراتوری عثمانی یک قدرت دریایی بزرگ در دریای مدیترانه بود، امکان انتقال نیروی دریایی عثمانی به دریای سرخ وجود نداشت.بنابراین ناوگان جدیدی در سوئز ساخته شد و نام آن را "ناوگان هند" گذاشتند. با این وجود دلیل ظاهری سفرهای دریایی در اقیانوس هند دعوتی از هند بود.این جنگ در پس زمینه جنگ اتیوپی-آدال رخ داد.اتیوپی در سال 1529 توسط امپراتوری عثمانی و متحدان محلی مورد حمله قرار گرفت.کمک پرتغالی ها که برای اولین بار توسط امپراتور داویت دوم در سال 1520 درخواست شد، سرانجام در زمان امپراتور گالاودوس به ماساوا رسید.این نیرو توسط کریستووائو داگاما (پسر دوم واسکو داگاما) رهبری می‌شد و شامل 400 تفنگدار، چندین تفنگ صحرایی، و تعدادی سواره نظام پرتغالی و همچنین تعدادی صنعتگر و سایر افراد غیر رزمی بود.اهداف اولیه عثمانی برای کنترل تسلط پرتغالی ها در اقیانوس و کمک به اربابان مسلمان هند محقق نشد.این علی‌رغم آن چیزی بود که نویسنده آن را «مزایای فوق‌العاده نسبت به پرتغال» نامیده است، زیرا امپراتوری عثمانی ثروتمندتر و بسیار پرجمعیت‌تر از پرتغال بود و همان دینی را داشت که اکثر جمعیت‌های ساحلی حوزه اقیانوس هند و پایگاه‌های دریایی آن به آن نزدیک‌تر بودند. تئاتر عملیاتعلیرغم حضور فزاینده اروپا در اقیانوس هند، تجارت عثمانی با شرق همچنان شکوفا شد.قاهره، به ویژه، از ظهور قهوه یمن به عنوان یک کالای مصرفی محبوب سود برد.با ظهور قهوه‌خانه‌ها در شهرها و شهرک‌های سراسر امپراتوری، قاهره به مرکز اصلی تجارت خود تبدیل شد که به رونق مداوم آن در طول قرن هفدهم و بیشتر قرن هجدهم کمک کرد.با کنترل قوی خود بر دریای سرخ، عثمانی ها با موفقیت توانستند کنترل مسیرهای تجاری به پرتغالی ها را به چالش بکشند و سطح قابل توجهی از تجارت با امپراتوری مغول را در طول قرن شانزدهم حفظ کردند.[22]عثمانی‌ها که قادر به شکست قاطع پرتغالی‌ها یا تهدید کشتی‌های آنها نبودند، از اقدامات اساسی بیشتر خودداری کردند و به جای آن به دشمنان پرتغالی مانند سلطان نشین آچه کمک کردند و اوضاع به وضعیت قبل بازگشت.[23] پرتغالی ها به نوبه خود روابط تجاری و دیپلماتیک خود را با ایران صفوی ، دشمن امپراتوری عثمانی، تقویت کردند.یک آتش بس متشنج به تدریج شکل گرفت، که در آن عثمانی ها اجازه داشتند راه های زمینی به اروپا را کنترل کنند، در نتیجه بصره را که پرتغالی ها مشتاق به دست آوردن آن بودند، حفظ کردند و پرتغالی ها اجازه داشتند بر تجارت دریایی به هند و شرق آفریقا تسلط پیدا کنند.[] [24] سپس عثمانی ها با تصاحب مصر در 1517، و عدن در 1538، تمرکز خود را به دریای سرخ، که قبلاً به آن گسترش می دادند، معطوف کردند.
1550 - 1700
دگرگونی امپراتوری عثمانیornament
عصر تحول در امپراتوری عثمانی
قهوه خانه عثمانی در استانبول. ©HistoryMaps
1550 Jan 1 - 1700

عصر تحول در امپراتوری عثمانی

Türkiye
دگرگونی امپراتوری عثمانی، همچنین به عنوان عصر دگرگونی شناخته می شود، دوره ای از تاریخ امپراتوری عثمانی را تشکیل می دهد.1550 تا c.1700، تقریباً از پایان سلطنت سلیمان باشکوه تا معاهده کارلوویتز در پایان جنگ لیگ مقدس.این دوره با تغییرات چشمگیر سیاسی، اجتماعی و اقتصادی متعددی همراه بود که منجر به تغییر امپراتوری از یک دولت توسعه‌طلب و پاتریمونالیستی به یک امپراتوری بوروکراتیک مبتنی بر ایدئولوژی برقراری عدالت و عمل به عنوان حافظ اسلام سنی شد.[9] این تغییرات تا حد زیادی ناشی از یک سری بحران‌های سیاسی و اقتصادی در اواخر قرن 16 و اوایل قرن هفدهم بود که ناشی از تورم، جنگ و جناح‌گرایی سیاسی بود.با این حال، علیرغم این بحران‌ها، امپراتوری هم از نظر سیاسی و هم از نظر اقتصادی قوی باقی ماند، [10] و به سازگاری با چالش‌های یک جهان در حال تغییر ادامه داد.قرن هفدهم زمانی به عنوان دوره افول برای عثمانی ها شناخته می شد، اما از دهه 1980 مورخان امپراتوری عثمانی به طور فزاینده ای این توصیف را رد کردند و در عوض آن را به عنوان دوره بحران، سازگاری و دگرگونی معرفی کردند.
Play button
1550 Jan 2

تورم و کاهش سیستم تیمار

Türkiye
در نیمه دوم قرن شانزدهم، امپراتوری به دلیل افزایش تورم تحت فشار اقتصادی فزاینده‌ای قرار گرفت که در آن زمان بر اروپا و خاورمیانه تأثیر گذاشت.بنابراین، عثمانی‌ها بسیاری از نهادهایی را که قبلاً امپراتوری را تعریف می‌کردند، متحول کردند، و به تدریج سیستم تیمار را منحل کردند تا ارتش‌های مدرن تفنگداران را تشکیل دهند، و اندازه بوروکراسی را چهار برابر کردند تا جمع‌آوری کارآمدتر درآمدها را تسهیل کنند.تیمار، زمینی بود که سلاطین امپراتوری عثمانی بین قرن‌های چهاردهم و شانزدهم می‌دادند و درآمد مالیاتی آن سالانه کمتر از 20000 آکچه بود.درآمد حاصل از زمین به عنوان جبران خدمت سربازی عمل می کرد.دارنده تیمار به تیماریوت معروف بود.اگر درآمد حاصل از تیمار از 20000 تا 100000 اکچه بود، کمک زمینی را زعمت و اگر بالای 100000 اکچه بود، کمک مالی را هس می نامیدند.در پایان قرن شانزدهم، سیستم زمین داری تیمار افول غیرقابل جبران خود را آغاز کرده بود.در سال 1528 تیماریوت بزرگترین لشکر واحد در ارتش عثمانی را تشکیل داد.هزينه هاي خود از جمله تهيه لشكركشي، تجهيزات، تهيه افراد كمكي (سبلو) و نوكرها (گولام) بر عهده سپاهيان بود.با شروع فن‌آوری‌های جدید نظامی، به‌ویژه تفنگ، سپاهی‌ها که زمانی ستون فقرات ارتش عثمانی را تشکیل می‌دادند، در حال منسوخ شدن بودند.جنگ های طولانی و پرهزینه ای که سلاطین عثمانی علیه هابسبورگ ها و ایرانیان به راه انداختند، تشکیل ارتشی مدرن و حرفه ای را ایجاب کرده بود.بنابراین برای نگهداری از آنها به پول نقد نیاز بود.در اصل، اسلحه ارزان تر از اسب بود.[12] در دهه های اولیه قرن هفدهم، بسیاری از درآمد تیمار به عنوان پول جایگزین (بدل) برای معافیت از خدمت سربازی به خزانه مرکزی وارد شد.از آنجایی که دیگر نیازی به آنها نبود، زمانی که دارندگان تیمار از بین رفتند، دارایی های آنها مجدداً واگذار نمی شد، بلکه تحت سلطه امپراتوری قرار می گرفت.پس از کنترل مستقیم زمین های خالی به مزارع مالیاتی (مقطعه) تبدیل می شود تا درآمد نقدی بیشتری برای دولت مرکزی تضمین شود.[13]
فتح قبرس
مارکو آنتونیو براگادین، فرمانده ونیزی فاماگوستا، پس از تصرف شهر توسط عثمانی ها به طرز وحشتناکی کشته شد. ©HistoryMaps
1570 Jun 27 - 1573 Mar 7

فتح قبرس

Cyprus
چهارمین جنگ عثمانی و ونیزی که به نام جنگ قبرس نیز شناخته می‌شود بین سال‌های 1570 و 1573 درگرفت. این جنگ بین امپراتوری عثمانی و جمهوری ونیز به راه افتاد. حمایت پاپ، که شاملاسپانیا (به همراه ناپل و سیسیل)، جمهوری جنوا ، دوک نشین ساووی، شوالیه هاسپیتاللر، دوک نشین بزرگ توسکانی و سایر ایالت هایایتالیا بود.جنگ، قسمت برجسته سلطنت سلطان سلیم دوم، با حمله عثمانی ها به جزیره قبرس تحت کنترل ونیزی ها آغاز شد.پایتخت نیکوزیا و چندین شهر دیگر به سرعت به دست ارتش برتر عثمانی افتاد و فقط فاماگوستا در دست ونیزی ها باقی ماند.تقویت مسیحیان به تعویق افتاد و سرانجام فاماگوستا پس از 11 ماه محاصره در اوت 1571 سقوط کرد.دو ماه بعد، در نبرد لپانتو، ناوگان متحد مسیحی ناوگان عثمانی را نابود کرد، اما نتوانست از این پیروزی استفاده کند.عثمانی ها به سرعت نیروهای دریایی خود را بازسازی کردند و ونیز مجبور به مذاکره برای صلح جداگانه شد و قبرس را به عثمانی ها واگذار کرد و 300000 دوکات خراج پرداخت.
Play button
1571 Oct 7

نبرد لپانتو

Gulf of Patras, Greece
نبرد لپانتو یک درگیری دریایی بود که در 7 اکتبر 1571 زمانی که ناوگان اتحادیه مقدس، ائتلافی از کشورهای کاتولیک (شاملاسپانیا و قلمروهای ایتالیایی آن، چندین ایالت مستقل ایتالیایی و نظام مستقل نظامی مالت) به اجرا درآمد. توسط پاپ پیوس پنجم برای نجات مستعمره ونیزی فاماگوستا در جزیره قبرس (که توسط ترکها در اوایل 1571 محاصره شده بود) شکست بزرگی را به ناوگان امپراتوری عثمانی در خلیج پاتراس وارد کرد.همه اعضای اتحاد، نیروی دریایی عثمانی را تهدیدی مهم، هم برای امنیت تجارت دریایی در دریای مدیترانه و هم برای امنیت خود قاره اروپا می‌دانستند.پیروزی لیگ مقدس در تاریخ اروپا و امپراتوری عثمانی از اهمیت زیادی برخوردار است و نقطه عطف گسترش نظامی عثمانی به مدیترانه است، اگرچه جنگ‌های عثمانی در اروپا تا یک قرن دیگر ادامه خواهد داشت.مدت‌هاست که این نبرد با نبرد سالامیس مقایسه می‌شود، هم از نظر موازی‌های تاکتیکی و هم به دلیل اهمیت حیاتی آن در دفاع از اروپا در برابر گسترش امپراتوری.همچنین در دوره ای که اروپا توسط جنگ های مذهبی خود پس از اصلاحات پروتستانی درهم شکسته بود، اهمیت نمادین زیادی داشت.
کتاب نور
©Osman Hamdi Bey
1574 Jan 1

کتاب نور

Türkiye
در سال 1574 تقی الدین (1526-1585) آخرین اثر بزرگ عربی را در باب اپتیک به نام «کتاب نور حکب البصر و نور حقیقت المنظر» نوشت که مشتمل بر تحقیقات تجربی در سه جلد است. در بینایی، بازتاب نور، و شکست نور.این کتاب به ساختار نور، انتشار و شکست سراسری آن و رابطه بین نور و رنگ می پردازد.وی در جلد اول از «ماهیت نور، منبع نور، ماهیت انتشار نور، شکل گیری بینایی و تأثیر نور بر چشم و بینایی» بحث می کند.در جلد دوم، او «اثبات تجربی بازتاب عینی نور تصادفی و ضروری، فرمول کاملی از قوانین بازتاب، و شرح ساخت و استفاده از یک ابزار مسی برای اندازه‌گیری بازتاب‌ها از صفحه، کروی را ارائه می‌کند. آینه های استوانه ای و مخروطی، اعم از محدب یا مقعر."جلد سوم "مسئله مهم تغییراتی را که نور در حین سفر در رسانه هایی با چگالی های مختلف متحمل می شود، یعنی ماهیت نور شکسته، شکل گیری شکست، ماهیت تصاویری که توسط نور شکسته تشکیل شده اند، تجزیه و تحلیل می کند."
پیشرفت های نجومی
منجمان عثمانی در اطراف تقی الدین در رصدخانه استانبول مشغول به کار هستند. ©Ala ad-Din Mansur-Shirazi
1577 Jan 1 - 1580

پیشرفت های نجومی

İstanbul, Türkiye
نجوم رشته بسیار مهمی در امپراتوری عثمانی بود.علی قوشجی، یکی از منجمان مهم ایالت، موفق شد اولین نقشه ماه را تهیه کند و اولین کتاب را در توصیف اشکال ماه نوشت.در همان زمان، سیستم جدیدی برای عطارد ایجاد شد.مصطفی بن مواقیت و محمد القنوی، یکی دیگر از ستاره شناسان مهم امپراتوری عثمانی، اولین محاسبات نجومی را با اندازه گیری دقیقه و ثانیه ایجاد کردند.تقی الدین بعداً رصدخانه تقی الدین قسطنطنیه را در سال 1577 ساخت و تا سال 1580 در آنجا رصدهای نجومی انجام داد. او یک Zij (به نام مروارید بی حوصله) و فهرست های نجومی درست کرد که دقیق تر از کاتالوگ های هم عصرش، تیکو براهه بود. و نیکلاس کوپرنیک.تقی الدین همچنین اولین منجمی بود که در مشاهدات خود از نماد اعشاری استفاده کرد تا کسری های جنسیتی که توسط معاصران و پیشینیانش استفاده می شد.او همچنین از روش «رصد سه نقطه» ابوریحان بیرونی استفاده کرد.تقی الدین در «درخت نابک» این سه نقطه را این گونه توصیف می کند که «دو تا از آنها در دایرة البروج در تقابل قرار دارند و سومی در هر مکان دلخواه».او از این روش برای محاسبه گریز از مرکز مدار خورشید و حرکت سالانه اوج استفاده کرد، و همینطور کوپرنیک قبل از او و تیکو براهه کمی بعد.او همچنین انواع دیگری از ابزارهای نجومی را اختراع کرد، از جمله ساعت‌های نجومی دقیق مکانیکی از سال ۱۵۵۶ تا ۱۵۸۰.[29]پس از ویرانی رصدخانه تقی الدین قسطنطنیه در سال 1580، فعالیت های نجومی در امپراتوری عثمانی راکد ماند تا اینکه در سال 1660 خورشید محوری کوپرنیک معرفی شد، زمانی که محقق عثمانی ابراهیم افندی الزیگتواری تزکریتنیکال ترجمه کرد. در 1637) به عربی.[30]
شورش های اقتصادی و اجتماعی
شورش سلالی ها در آناتولی. ©HistoryMaps
1590 Jan 1 - 1610

شورش های اقتصادی و اجتماعی

Sivas, Türkiye
به ویژه پس از دهه 1550، با افزایش ظلم و ستم از سوی فرمانداران محلی و اخذ مالیات های جدید و بالا، حوادث جزئی به طور فزاینده ای شروع شد.پس از آغاز جنگ‌ها با ایران ، به‌ویژه پس از سال 1584، جانیچرها برای اخاذی، دست به تصرف زمین‌های کشاورزان زدند و با نرخ‌های بهره بالا وام دادند و در نتیجه درآمدهای مالیاتی دولت به شدت کاهش یافت.در سال 1598، یکی از رهبران سکبان به نام Karayazıcı Abdulhalim، گروه های ناراضی را در ایالت آناتولی متحد کرد و پایگاهی از قدرت را در سیواس و دولکادیر ایجاد کرد، جایی که او توانست شهرها را مجبور به پرداخت خراج به او کند.[11] فرمانداری چوروم به او پیشنهاد شد، اما این پست را نپذیرفت و هنگامی که نیروهای عثمانی علیه آنها اعزام شدند، با نیروهای خود به اورفا عقب نشینی کرد و به قلعه ای مستحکم پناه برد که به مدت 18 ماه مرکز مقاومت شد.از ترس اینکه نیروهایش علیه او شورش کنند، قلعه را ترک کرد، توسط نیروهای دولتی شکست خورد و مدتی بعد در سال 1602 به دلایل طبیعی درگذشت.برادرش دلی حسن سپس کوتاهیا را در آناتولی غربی تصرف کرد، اما بعداً او و پیروانش با اعطای فرمانداری به دست آوردند.[11]شورش های سلالی، مجموعه ای از شورش ها در آناتولی از نیروهای نامنظم به رهبری روسای راهزن و مقامات استانی معروف به سلالی [11] علیه اقتدار امپراتوری عثمانی در اواخر قرن شانزدهم و اوایل تا اواسط قرن هفدهم بود.اولین شورش به این نام در سال 1519، در زمان سلطنت سلطان سلیم اول، در نزدیکی توکات به رهبری سلال، واعظ علوی، رخ داد.نام سلال بعدها در تاریخ های عثمانی به عنوان یک اصطلاح عمومی برای گروه های شورشی در آناتولی استفاده شد که بیشتر آنها هیچ ارتباط خاصی با سلال اصلی نداشتند.همانطور که تاریخ نویسان از آن استفاده می کنند، "شورش های سلالی" در درجه اول به فعالیت راهزنان و جنگ سالاران در آناتولی از سال قبل از میلاد اشاره دارد.از 1590 تا 1610، با موج دوم فعالیت سلالی ها، این بار به رهبری فرمانداران شورشی استانی و نه رؤسای راهزن، که از سال 1622 تا سرکوب شورش ابازا حسن پاشا در سال 1659 به طول انجامید. این شورش ها بزرگترین و طولانی ترین شورش ها در تاریخ بودند. تاریخ امپراتوری عثمانیقیام‌های عمده شامل سکبان‌ها (نیروهای بی‌نظم تفنگداران) و سپهی‌ها (سوارانانی بود که با کمک‌های زمینی نگهداری می‌شدند).این شورش ها تلاشی برای سرنگونی دولت عثمانی نبود، بلکه واکنشی بود به یک بحران اجتماعی و اقتصادی که از عوامل متعددی ناشی می شد: فشار جمعیتی به دنبال دوره ای از رشد بی سابقه جمعیت در قرن شانزدهم، سختی های آب و هوایی مرتبط با عصر یخبندان کوچک، کاهش ارزش پول، و بسیج هزاران تفنگدار سکبان برای ارتش عثمانی در طول جنگ های آن با هابسبورگ ها و صفویان ، که پس از خلع سلاح به راهزنی روی آوردند.رهبران جلالی اغلب به دنبال منصوب شدن به فرمانداری های استانی در داخل امپراتوری نبودند، در حالی که دیگران برای اهداف سیاسی خاصی می جنگیدند، مانند تلاش ابازا محمد پاشا برای سرنگونی دولت جانیچر که پس از قتل عثمان دوم در سال 1622 تأسیس شد، یا ابازا حسن پاشا. تمایل به سرنگونی وزیر بزرگ کوپرولو محمد پاشا.رهبران عثمانی متوجه شدند که چرا شورشیان سلالی مطالبات خود را مطرح می کنند، بنابراین به برخی از رهبران سلالی مشاغل دولتی دادند تا شورش را متوقف کنند و آنها را بخشی از نظام کنند.ارتش عثمانی برای شکست دادن کسانی که شغلی پیدا نکردند و به جنگ ادامه دادند، از زور استفاده کرد.شورش سلالی ها زمانی پایان یافت که قدرتمندترین رهبران بخشی از نظام عثمانی شدند و ضعیف ترها توسط ارتش عثمانی شکست خوردند.جانیچرها و شورشیان سابق که به عثمانی ها پیوسته بودند برای حفظ مشاغل دولتی جدید خود جنگیدند.
Play button
1593 Jul 29 - 1606 Nov 11

جنگ طولانی ترکیه

Hungary
جنگ طولانی ترکیه یا جنگ سیزده ساله یک جنگ زمینی غیرقابل تصمیم بین سلطنت هابسبورگ و امپراتوری عثمانی، عمدتاً بر سر شاه‌نشین‌های والاچیا، ترانسیلوانیا و مولداوی بود.این جنگ از سال 1593 تا 1606 انجام شد، اما در اروپا گاهی اوقات آن را جنگ پانزده ساله می نامند، که به حساب لشکرکشی ترکیه در 1591-1592 که بیهاچ را تصرف کرد.شرکت کنندگان اصلی جنگ، سلطنت هابسبورگ، شاهزاده ترانسیلوانیا، والاچیا و مولداوی بودند که با امپراتوری عثمانی مخالف بودند.فرارا، توسکانی، مانتوآ و ایالت پاپ نیز به میزان کمتری درگیر بودند.جنگ طولانی با صلح Zsitvatorok در 11 نوامبر 1606، با دستاوردهای ناچیز سرزمینی برای دو امپراتوری اصلی پایان یافت - عثمانی ها قلعه های Eger، Esztergom و Kanisza را به دست آوردند، اما منطقه Vác (که از آن زمان اشغال کرده بودند را به دست آوردند). 1541) به اتریش.این معاهده ناتوانی عثمانی ها را برای نفوذ بیشتر به سرزمین های هابسبورگ تایید کرد.همچنین نشان داد که ترانسیلوانیا فراتر از قدرت هابسبورگ است.این معاهده شرایط را در مرز هابسبورگ و عثمانی تثبیت کرد.
Play button
1603 Sep 26 - 1618 Sep 26

عثمانی ها ایران غربی و قفقاز را از دست می دهند

Iran

جنگ عثمانی و صفوی در سال های 1603-1618 شامل دو جنگ بین ایران صفویه به رهبری عباس اول ایران و امپراتوری عثمانی تحت سلاطین محمد سوم، احمد اول و مصطفی اول بود. جنگ اول در سال 1603 آغاز شد و با پیروزی صفویان در 1612، زمانی که ایران مجدداً حاکمیت خود را بر قفقاز و ایران غربی که در معاهده قسطنطنیه در 1590 از دست داده بود، به دست آورد و دوباره برقرار کرد. جنگ دوم در سال 1615 آغاز شد و در سال 1618 با تغییرات جزئی ارضی پایان یافت.

Play button
1622 Jan 1

اولین خودکشی

İstanbul, Türkiye
در استانبول، تغییرات در ماهیت سیاست سلسله‌ای منجر به کنار گذاشتن سنت عثمانی برادرکشی سلطنتی و به وجود آمدن یک سیستم حکومتی شد که بسیار کمتر بر اقتدار شخصی سلطان متکی بود.تغییر ماهیت اقتدار سلطانی به چندین تحولات سیاسی در طول قرن هفدهم منجر شد، زیرا حاکمان و جناح های سیاسی برای کنترل دولت امپراتوری مبارزه می کردند.در سال 1622 سلطان عثمان دوم در قیام جانیچی ها سرنگون شد.قتل بعدی او توسط مقام قضایی ارشد امپراتوری مورد تایید قرار گرفت، که نشان دهنده کاهش اهمیت سلطان در سیاست عثمانی بود.با این وجود، برتری سلسله عثمانی به عنوان یک کل هرگز زیر سوال نرفت.
Play button
1623 Jan 1 - 1639

جنگ نهایی با ایران صفوی

Mesopotamia, Iraq
جنگ عثمانی و صفوی در سال‌های 1623-1639 آخرین جنگ از سلسله درگیری‌هایی بود که بین امپراتوری عثمانی و امپراتوری صفوی ، در آن زمان دو قدرت بزرگ آسیای غربی، بر سر کنترل بین‌النهرین درگرفت.پس از موفقیت اولیه ایران در بازپس گیری بغداد و بیشتر عراق مدرن، که آن را به مدت 90 سال از دست داده بود، جنگ به بن بست تبدیل شد زیرا ایرانی ها نتوانستند بیشتر به امپراتوری عثمانی فشار بیاورند و خود عثمانی ها به دلیل جنگ در اروپا منحرف شدند و تضعیف شدند. با آشفتگی داخلیسرانجام عثمانی ها توانستند بغداد را پس بگیرند و در محاصره نهایی متحمل خسارات سنگینی شدند و با امضای عهدنامه زهاب، جنگ با پیروزی عثمانی ها به پایان رسید.به طور کلی، این معاهده مرزهای 1555 را بازگرداند و صفویان داغستان، گرجستان شرقی، ارمنستان شرقی و جمهوری آذربایجان کنونی را حفظ کردند، در حالی که گرجستان غربی و ارمنستان غربی به طور قاطع تحت سلطه عثمانی قرار گرفتند.بخش شرقی سامتسخه (مسختی) به طور غیرقابل برگشتی به عثمانی ها و همچنین بین النهرین از دست رفت.اگرچه بخش‌هایی از بین‌النهرین به‌ویژه در دوران نادرشاه (1736-1747) و کریم خان زند (1751-1779) توسط ایرانیان بازپس گرفته شد، اما از آن پس تا پایان جنگ جهانی اول در دست عثمانی‌ها باقی ماند. .
بازگرداندن نظم
نقاشی مینیاتوری عثمانی که مراد چهارم را در هنگام شام به تصویر می کشد ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1623 Sep 10 - 1640 Feb 8

بازگرداندن نظم

Türkiye
مراد چهارم از سال 1623 تا 1640 سلطان امپراتوری عثمانی بود که هم به دلیل بازگرداندن اقتدار دولت و هم به دلیل وحشیانه روش هایش شناخته شده بود.تا زمانی که او در 18 مه 1632 قدرت مطلق را به دست گرفت، امپراتوری توسط مادرش، کوسم سلطان، به عنوان نایب السلطنه اداره می شد.مراد چهارم الکل، تنباکو و قهوه را در قسطنطنیه ممنوع کرد.[39] او به دلیل شکستن این ممنوعیت دستور اعدام داد.او مقررات قضایی را با مجازات های بسیار سخت از جمله اعدام بازگرداند.او یک بار وزیر بزرگی را خفه کرد به این دلیل که آن مقام، مادرشوهرش را کتک زده بود.دوران سلطنت او برای جنگ عثمانی-صفویه قابل توجه است، که نتیجه آن باعث تقسیم قفقاز بین دو قدرت امپراتوری برای حدود دو قرن شد.نیروهای عثمانی موفق شدند آذربایجان را فتح کنند، تبریز، همدان و بغداد را در سال 1638 تصرف کنند. معاهده زهاب که پس از جنگ به وقوع پیوست، عموماً مرزها را که در صلح آماسیه توافق شده بود، مجدداً تأیید کرد و گرجستان شرقی، آذربایجان و داغستان فارسی ماندند. گرجستان غربی عثمانی ماند.بین النهرین به طور غیرقابل بازگشتی برای ایرانیان از دست رفت.[40] مرزهای تعیین شده در نتیجه جنگ، کم و بیش مانند خط مرزی کنونی عراق و ایران است.خود مراد چهارم در سال های آخر جنگ فرماندهی ارتش عثمانی را برعهده داشت.
واقعا عالیه
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1630 Jan 1 - 1680

واقعا عالیه

Balıkesir, Türkiye
کادی‌زادلی‌ها یک جنبش مذهبی اصلاح‌طلب پیوریتانیست قرن هفدهم در امپراتوری عثمانی بودند که به پیروی از کادی‌زاده محمد (1582-1635)، یک واعظ احیاگر اسلامی، رفتند.کادی زاده و پیروانش رقبای مصمم تصوف و مذهب عامه بودند.آنها بسیاری از اعمال عثمانی را که کادی‌زاده احساس می‌کرد بدعت‌های غیراسلامی بود، محکوم کردند و مشتاقانه از «احیای عقاید و اعمال نسل اول مسلمان در قرن اول/هفتم» («امر به معروف و نهی از منکر») حمایت کردند.[16]کادی زاده محمد که توسط لفاظی های غیرتمندانه و آتشین هدایت می شد، توانست بسیاری از پیروان را برانگیزد تا به آرمان او بپیوندند و خود را از شر هرگونه فساد موجود در امپراتوری عثمانی خلاص کنند.رهبران جنبش به عنوان واعظ در مساجد بزرگ بغداد مناصب رسمی داشتند و "پیروان مردمی را با حمایت از داخل دستگاه دولتی عثمانی ترکیب کردند".[17] بین سال‌های 1630 و 1680، نزاع‌های خشونت‌آمیزی بین کادی‌زادلی‌ها و آنهایی که آنها از آن‌ها مخالف بودند، روی داد.با پیشرفت جنبش، فعالان «به طور فزاینده‌ای خشن» شدند و کادی‌زادلی‌ها به «مساجد، تکیه‌ها و قهوه‌خانه‌های عثمانی‌ها وارد می‌شدند تا مجازات‌هایی را برای کسانی که با نسخه‌های ارتدکس آن‌ها مخالفت می‌کردند مجازات کنند».[18]کدیزادلی ها در اجرای تلاش های خود شکست خوردند.با این وجود، کمپین آنها بر شکاف‌های درون نهاد مذهبی در جامعه عثمانی تأکید داشت.میراث کادی زاده از نسلی به نسل دیگر عمیقاً درگیر رهبرانی است که از دانشمند بیرگیوی الهام گرفته بودند که به جنبش کدی زاده رشد داد.پیشرفت مذهبی کادی زاده در پیرامون عثمانی جنبش ضد نخبه گرایی را تقویت کرد.در پایان، علمای بزرگ دین به حمایت از الهیات صوفیانه ادامه دادند.بسیاری از دانشگاهیان و دانشمندان استدلال کرده اند که کدیزادلی ها خودخواه و ریاکار بودند.از آنجایی که بیشتر انتقادات آنها بر این اساس بود که آنها در حاشیه جامعه قرار داشتند و با بقیه نظم اجتماعی احساس بیگانگی می کردند.محققان احساس می‌کردند که به دلیل جدا شدن از فرصت‌ها و موقعیت‌های قدرت در داخل امپراتوری عثمانی، کادی‌زاده‌ها موضعی را که داشتند اتخاذ کردند و بنابراین به‌عنوان اصلاح‌طلب به جای محرک‌ها انتخاب شدند.
Play button
1640 Feb 9 - 1648 Aug 8

انحطاط و بحران

Türkiye
در سالهای اولیه سلطنت ابراهیم از سیاست عقب نشینی کرد و برای راحتی و لذت بیشتر به حرمسرای خود روی آورد.حرمسرا در دوران سلطنت او به سطوح جدیدی از تجمل در عطر، منسوجات و جواهرات دست یافت.عشق او به زنان و خزها باعث شد که اتاقی داشته باشد که تماماً از سیاهگوش و سمور پوشیده شده بود.به دلیل شیفتگی او به خز، فرانسوی ها به او لقب «Le Fou de Fourrures» دادند.کوسم سلطان پسرش را با عرضه باکره‌هایی که شخصاً از بازار برده‌ها خریداری کرده بود و همچنین زنان چاق که هوس می‌کرد پسرش را کنترل کرد.[41]کارا مصطفی پاشا در چهار سال اول سلطنت ابراهیم به عنوان وزیر اعظم باقی ماند و امپراتوری را پایدار نگه داشت.با معاهده سون (15 مارس 1642) او صلح را با اتریش تجدید کرد و در همان سال آزوف را از قزاق ها پس گرفت.کارا مصطفی همچنین ارز را با اصلاحات سکه تثبیت کرد، به دنبال تثبیت اقتصاد با بررسی زمینی جدید بود، تعداد جانیچرها را کاهش داد، اعضای غیر مشارکت کننده را از لیست حقوق و دستمزد دولتی حذف کرد، و قدرت فرمانداران استانی نافرمان را مهار کرد.در طول این سالها، همانگونه که در ارتباطات دست نویس او با وزیر اعظم نشان داده شده است، ابراهیم نسبت به اداره صحیح امپراتوری نگرانی نشان داد.ابراهیم تحت تأثیر افراد نامناسب مختلفی مانند معشوقه حرمسرای امپراتوری شکرپاره هاتون و شارلاتان سینچی هوکا قرار گرفت که وانمود می کردند بیماری های جسمی سلطان را درمان می کنند.دومی به همراه یارانش سیلهدار یوسف آغا و سلطان زاده محمد پاشا، خود را با رشوه غنی کردند و در نهایت قدرت کافی را غصب کردند تا بتوانند وزیر اعظم حرا مصطفا را اعدام کنند.سینچی هوکا کادیاسکر (قاضی عالی) آناتولی شد، یوسف آقا کاپودان پاشا (دریاسالار بزرگ) و سلطان زاده محمد وزیر اعظم شد.[42]در سال 1644، کورسیان مالتی کشتی حامل زائران ممتاز را به مکه توقیف کردند.از آنجایی که دزدان دریایی در کرت پهلو گرفته بودند، کاپودان یوسف پاشا ابراهیم را تشویق کرد تا به جزیره حمله کند.این جنگ طولانی با ونیز آغاز شد که 24 سال به طول انجامید - کرت تا سال 1669 به طور کامل تحت سلطه عثمانی قرار نگرفت. علیرغم زوال La Serenissima، کشتی‌های ونیزی در سراسر دریای اژه پیروز شدند و تندوس (1646) را تصرف کردند و داردانل را محاصره کردند.نارضایتی توده‌ای ناشی از محاصره داردانل توسط ونیزی‌ها - که کمبودهایی را در پایتخت ایجاد کرد - و تحمیل مالیات‌های سنگین در طول یک اقتصاد جنگی برای پرداخت هوس‌های ابراهیم ایجاد شد.در سال 1647، وزیر اعظم، صالح پاشا، کوسم سلطان، و شیخ‌الاسلام عبدالرحیم افندی توطئه‌ای ناموفق برای برکناری سلطان و جایگزینی او با یکی از پسرانش ترتیب دادند.صالح پاشا اعدام شد و کوسم سلطان از حرمسرا تبعید شد.سال بعد جنچی ها و اعضای علما قیام کردند.در 8 اوت 1648، وزیر اعظم فاسد احمد پاشا توسط گروهی خشمگین خفه و تکه تکه شد و پس از مرگش لقب «هزارپاره» («هزار قطعه») را به دست آورد.در همان روز ابراهیم دستگیر و در کاخ توپکاپی زندانی شد.کوسم با سقوط پسرش موافقت کرد و گفت: "در نهایت او نه من و نه شما را زنده نخواهد گذاشت. ما کنترل دولت را از دست خواهیم داد. کل جامعه ویران شده است. فوراً او را از تاج و تخت کنار بگذارید."محمد پسر شش ساله ابراهیم سلطان شد.ابراهیم در 18 اوت 1648 خفه شد. مرگ او دومین خودکشی در تاریخ امپراتوری عثمانی بود.
Play button
1645 Jan 1 - 1666

جنگ کرت

Crete, Greece
جنگ کرت درگیری بین جمهوری ونیز و متحدانش (از جمله شوالیه های مالت ، کشورهای پاپ و فرانسه ) علیه امپراتوری عثمانی و کشورهای بربری بود، زیرا عمدتاً بر سر جزیره کرت، ونیز درگیر شد. بزرگترین و ثروتمندترین دارایی خارج از کشوراین جنگ از سال 1645 تا 1669 ادامه یافت و در کرت، به ویژه در شهر کاندیا، و درگیری‌های دریایی و یورش‌های متعدد در اطراف دریای اژه، با دالماسی یک صحنه ثانویه برای عملیات انجام شد.اگرچه بیشتر کرت در چند سال اول جنگ توسط عثمانی ها فتح شد، اما قلعه کاندیا (هراکلیون امروزی)، پایتخت کرت، با موفقیت مقاومت کرد.محاصره طولانی مدت آن، هر دو طرف را مجبور کرد تا توجه خود را بر تامین نیروهای مربوطه خود در جزیره متمرکز کنند.مخصوصاً برای ونیزی ها، تنها امید آنها برای پیروزی بر ارتش بزرگتر عثمانی در کرت در گرسنگی موفقیت آمیز آنها از تدارکات و نیروهای کمکی بود.از این رو جنگ به مجموعه ای از برخوردهای دریایی بین دو نیروی دریایی و متحدان آنها تبدیل شد.کشورهای مختلف اروپای غربی به ونیز کمک کردند، که با تشویق پاپ و احیای روحیه صلیبی، مردان، کشتی‌ها و تدارکات را برای دفاع از مسیحیت فرستادند.در طول جنگ، ونیز برتری کلی نیروی دریایی را حفظ کرد و در بیشتر درگیری‌های دریایی پیروز شد، اما تلاش‌ها برای محاصره داردانل تنها تا حدی موفقیت‌آمیز بود و جمهوری هرگز کشتی‌های کافی برای قطع کامل جریان تدارکات و نیروهای کمکی به کرت نداشت.عثمانی‌ها به دلیل آشفتگی داخلی و نیز انحراف نیروهایشان به شمال به سمت ترانسیلوانیا و سلطنت هابسبورگ، مانع تلاش‌هایشان شدند.درگیری طولانی مدت اقتصاد جمهوری را که به تجارت سودآور با امپراتوری عثمانی متکی بود، خسته کرد.در دهه 1660، علیرغم افزایش کمک‌های سایر ملل مسیحی، خستگی از جنگ به وجود آمد. از سوی دیگر، عثمانی‌ها که توانسته بودند نیروهای خود را در کرت حفظ کنند و تحت رهبری توانا خانواده کوپرولو تقویت شده بودند، آخرین لشکرکشی بزرگ را فرستادند. در سال 1666 تحت نظارت مستقیم وزیر بزرگ.این مرحله نهایی و خونین ترین مرحله محاصره Candia را آغاز کرد که بیش از دو سال به طول انجامید.این با تسلیم قلعه توسط مذاکره به پایان رسید و سرنوشت جزیره را به پایان رساند و جنگ را با پیروزی عثمانی ها پایان داد.در معاهده صلح نهایی، ونیز چند قلعه جزیره ای منزوی را در نزدیکی کرت حفظ کرد و در دالماسی دستاوردهای ارضی به دست آورد.میل ونیزی به یک رونچ، به سختی 15 سال بعد، به جنگی دوباره منتهی شد، که از آن ونیز پیروز بیرون آمد.با این حال، کرت تا سال 1897 تحت کنترل عثمانی باقی ماند، زمانی که به یک ایالت خودمختار تبدیل شد.سرانجام در سال 1913 با یونان متحد شد.
ثبات در زمان محمد چهارم
محمد چهارم در نوجوانی در راهپیمایی از استانبول به ادرنه در سال 1657 ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1648 Jan 1 - 1687

ثبات در زمان محمد چهارم

Türkiye
محمد چهارم در شش سالگی پس از سرنگونی پدرش در یک کودتا به سلطنت رسید.محمد پس از سلیمان باشکوه به دومین سلطان طولانی مدت در تاریخ عثمانی تبدیل شد.در حالی که سال‌های ابتدایی و پایانی سلطنت او با شکست نظامی و بی‌ثباتی سیاسی مشخص می‌شد، در سال‌های میانی او بر احیای ثروت امپراتوری مرتبط با دوره کوپرولو نظارت داشت.محمد چهارم توسط معاصران به‌عنوان یک فرمانروای وارسته شناخته می‌شد و به دلیل نقشش در فتوحات زیادی که در طول سلطنت طولانی او انجام شد، به عنوان غازی یا «جنگجوی مقدس» یاد می‌شد.در زمان سلطنت محمد چهارم، امپراتوری به اوج گسترش سرزمینی خود در اروپا رسید.
عصر کوپرولو
وزیر اعظم کوپرولو محمد پاشا (1578-1661). ©HistoryMaps
1656 Jan 1 - 1683

عصر کوپرولو

Türkiye
دوره کوپرولو دوره ای بود که در آن سیاست امپراتوری عثمانی غالباً تحت سلطه تعدادی از وزیران بزرگ خانواده کوپرولو بود.دوره کوپرولو گاهی اوقات به‌عنوان دوره 1656 تا 1683 تعریف می‌شود، زیرا در آن سال‌ها بود که اعضای خانواده منصب وزیر اعظم را بدون وقفه داشتند، در حالی که در بقیه دوره فقط به‌صورت پراکنده آن را اشغال کردند.کوپرولوها عموماً مدیران ماهری بودند و به آنها اعتبار داده می شود که ثروت امپراتوری را پس از یک دوره شکست نظامی و بی ثباتی اقتصادی احیا کردند.اصلاحات متعددی تحت حکومت آنها انجام شد که امپراتوری را قادر ساخت تا بحران بودجه خود را حل کند و درگیری های جناحی را در امپراتوری خنثی کند.به قدرت رسیدن کوپرولو با یک بحران سیاسی ناشی از مبارزات مالی دولت همراه با نیاز مبرم برای شکستن محاصره ونیزی از داردانل در جنگ جاری کرت، تسریع شد.بنابراین، در سپتامبر 1656 ولیده سلطان تورهان حتیجه، کوپرولو محمد پاشا را به عنوان وزیر بزرگ انتخاب کرد و همچنین امنیت مطلق منصب را برای او تضمین کرد.او امیدوار بود که اتحاد سیاسی بین آن دو بتواند ثروت دولت عثمانی را احیا کند.کوپرولو در نهایت موفق بود.اصلاحات او امپراتوری را قادر ساخت تا محاصره ونیزی را بشکند و اقتدار را به ترانسیلوانیا شورشی بازگرداند.با این حال، این دستاوردها هزینه سنگینی در زندگی به همراه داشت، زیرا وزیر بزرگ قتل عام های متعددی را علیه سربازان و افسران انجام داد.این پاکسازی‌ها که توسط بسیاری ناعادلانه تلقی می‌شد، شورش بزرگی را در سال 1658 به رهبری ابازا حسن پاشا برانگیخت.پس از سرکوب این شورش، خانواده کوپرولو تا زمانی که نتوانستند وین را در سال 1683 فتح کنند، از نظر سیاسی بدون چالش باقی ماندند. خود کوپرولو محمد در سال 1661 درگذشت، زمانی که پسرش فاضل احمد پاشا جانشین وی شد.امپراتوری عثمانی عمیقاً تحت تأثیر اصلاحات انجام شده در طول جنگ اتحادیه مقدس 1683-99 قرار گرفت.پس از شوک اولیه از دست دادن مجارستان، رهبری امپراتوری یک روند پرشور اصلاحات را با هدف تقویت سازمان نظامی و مالی دولت آغاز کرد.این شامل ساخت ناوگانی از گالون های مدرن، قانونی کردن و اخذ مالیات از فروش تنباکو و سایر کالاهای لوکس، اصلاح امور مالی وقف و اخذ مالیات، پاکسازی حقوق و دستمزد منسوخ شده جنچی، اصلاح روش سیزیه بود. جمع آوری و فروش مزارع مالیاتی مادام العمر معروف به malikâne.این اقدامات امپراتوری عثمانی را قادر ساخت تا کسری بودجه خود را برطرف کند و با مازاد قابل توجهی وارد قرن هجدهم شود.[19]
عثمانی ها بیشتر اوکراین را به دست می آورند
نبرد بر سر پرچم ترکیه اثر جوزف برانت. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1672 Jan 1 - 1676

عثمانی ها بیشتر اوکراین را به دست می آورند

Poland
علل جنگ لهستان و عثمانی 1672-1676 را می توان در 1666 ردیابی کرد. پترو دوروشنکو هتمن از Zaporizhian Host، با هدف به دست آوردن کنترل اوکراین ، اما با شکست سایر جناح هایی که بر سر کنترل آن منطقه مبارزه می کردند، در تلاش نهایی برای حفظ این منطقه مواجه شد. قدرت او در اوکراین، در سال 1669 با سلطان محمد چهارم قراردادی امضا کرد که هتمانات قزاق را به عنوان یک دست نشانده امپراتوری عثمانی به رسمیت شناخت.[83]با این حال، در سال 1670، هتمن دوروشنکو یک بار دیگر تلاش کرد تا اوکراین را تصرف کند، و در سال 1671، خان کریمه، عادل گیرای، حامی کشورهای مشترک المنافع، با سلطان عثمانی به نام سلیم اول گیرای جایگزین شد.سلیم با قزاق های دوروشنکو وارد اتحاد شد.اما دوباره مانند 1666-1667، نیروهای قزاق-تاتار از سوبیسکی شکست خوردند.سپس سلیم سوگند بیعت خود را با سلطان عثمانی تجدید کرد و درخواست کمک کرد که سلطان با آن موافقت کرد.بنابراین یک درگیری نامنظم مرزی به یک جنگ عادی در سال 1671 تبدیل شد، زیرا امپراتوری عثمانی اکنون آماده بود تا واحدهای منظم خود را به میدان جنگ بفرستد تا بتواند کنترل آن منطقه را برای خود به دست آورد.[84]نیروهای عثمانی، به 80000 نفر و به رهبری وزیر اعظم کوپرولو فاضل احمد و سلطان عثمانی محمد چهارم، در ماه اوت به اوکراین لهستان حمله کردند، قلعه مشترک المنافع در Kamieniec Podolski را تصرف کردند و لوو را محاصره کردند.سجم مشترک المنافع که برای جنگ آماده نبود، مجبور شد در اکتبر همان سال صلح بوچاک را امضا کند که بخش مشترک المنافع اوکراین را به عثمانی ها واگذار کرد.در سال 1676، پس از اینکه 16000 نفر سوبیسکی در برابر محاصره دو هفته ای زوراونو توسط 100000 نفر به رهبری ابراهیم پاشا مقاومت کردند، معاهده صلح جدیدی به نام معاهده زوراونو امضا شد.[84] معاهده صلح که تا حدی معاهده‌های بوچاک را معکوس کرد: عثمانی‌ها تقریباً دو سوم سرزمین‌هایی را که در سال 1672 به دست آوردند، حفظ کردند و کشورهای مشترک المنافع دیگر مجبور به پرداخت هیچ نوع خراجی به امپراتوری نبودند.تعداد زیادی از اسرای لهستانی توسط عثمانی ها آزاد شدند.
Play button
1683 Jul 14 - 1699 Jan 26

جنگ های لیگ مقدس

Austria
پس از چند سال صلح، امپراتوری عثمانی، تشویق شده از موفقیت‌های غرب مشترک المنافع لهستان-لیتوانی، به سلطنت هابسبورگ حمله کرد.ترکها تقریباً وین را تصرف کردند، اما جان سوم سوبیسکی یک اتحاد مسیحی را رهبری کرد که آنها را در نبرد وین (1683) شکست داد و هژمونی امپراتوری عثمانی را در جنوب شرقی اروپا متوقف کرد.یک اتحادیه مقدس جدید توسط پاپ اینوسنتی یازدهم آغاز شد و شامل امپراتوری مقدس روم (به ریاست هابسبورگ اتریش)، مشترک المنافع لهستان -لیتوانی و جمهوری ونیز در سال 1684 بود که روسیه در سال 1686 به آن ملحق شد. دومین نبرد موهاچ (1687) بود. شکستی سخت برای سلطانترک ها در جبهه لهستان موفق تر بودند و توانستند پودولیا را در طول نبردهای خود با کشورهای مشترک المنافع لهستان-لیتوانی حفظ کنند.دخالت روسیه اولین بار بود که این کشور رسماً به اتحاد قدرت های اروپایی پیوست.این آغاز یک سری از جنگ های روسیه و ترکیه بود که آخرین آن جنگ جهانی اول بود.در نتیجه لشکرکشی های کریمه و لشکرکشی های آزوف، روسیه قلعه کلیدی عثمانی آزوف را تصرف کرد.به دنبال نبرد سرنوشت‌ساز زنتا در سال 1697 و درگیری‌های کمتر (مانند نبرد Podhajce در سال 1698)، اتحادیه در جنگ در سال 1699 پیروز شد و امپراتوری عثمانی را مجبور به امضای معاهده کارلوویتز کرد.عثمانی ها بیشتر مجارستان، ترانسیلوانیا و اسلاونی و همچنین بخش هایی از کرواسی را به سلطنت هابسبورگ واگذار کردند در حالی که پودولیا به لهستان بازگشت.بیشتر دالماسی به همراه مورا (شبه‌جزیره پلوپونز) به ونیز رسید که عثمانی‌ها در سال 1715 دوباره آن را فتح کردند و در معاهده پاساروویتز در سال 1718 دوباره به دست آوردند.
گسترش تزاروم روسیه
نقاشی های محمد شکارچی آوجی مهمت به سفارش قرن هفدهم (1657). ©Claes Rålamb
1686 Jan 1 - 1700

گسترش تزاروم روسیه

Azov, Rostov Oblast, Russia
پس از شکست ترکیه در تصرف وین در سال 1683، روسیه به اتریش، لهستان و جمهوری ونیز در لیگ مقدس (1684) پیوست تا ترک ها را به سمت جنوب سوق دهد.روسیه و لهستان پیمان صلح ابدی در سال 1686 را امضا کردند. سه لشکرکشی در شمال دریای سیاه انجام شد.در طول جنگ، ارتش روسیه لشکرکشی های کریمه را در سال های 1687 و 1689 سازماندهی کرد که هر دو با شکست روسیه خاتمه یافتند.[32] علیرغم این شکست‌ها، روسیه لشکرکشی‌های آزوف را در سال‌های 1695 و 1696 آغاز کرد و پس از بالا بردن محاصره در سال 1695 [33] با موفقیت آزوف را در سال 1696 اشغال کرد [. 34]با توجه به تدارک جنگ علیه امپراتوری سوئد، تزار روسیه، پتر کبیر، معاهده کارلوویتز را با امپراتوری عثمانی در سال 1699 امضا کرد. معاهده بعدی قسطنطنیه در سال 1700، آزوف، قلعه تاگانروگ، پاولوفسک و میوس را به روسیه واگذار کرد. سفیر روسیه در قسطنطنیه تأسیس کرد و بازگشت همه اسیران جنگی را تضمین کرد.تزار همچنین تأیید کرد که زیردستان او، قزاق ها، به عثمانی ها حمله نمی کنند، در حالی که سلطان تأیید کرد که زیردستانش، تاتارهای کریمه، به روس ها حمله نمی کنند.
Play button
1687 Aug 12

معکوس شدن ثروت در اروپا

Nagyharsány, Hungary
نبرد دوم موهاچ در 12 اوت 1687 بین نیروهای سلطان محمد چهارم عثمانی به فرماندهی وزیر اعظم ساری سلیمان پاشا و نیروهای امپراتور مقدس روم لئوپولد اول به فرماندهی چارلز لورن درگرفت.نتیجه یک پیروزی قاطع برای اتریشی ها بود.ارتش عثمانی متحمل خسارات هنگفتی شد، با حدود 10000 کشته، و همچنین از دست دادن بیشتر توپخانه (حدود 66 اسلحه) و بسیاری از تجهیزات پشتیبانی خود.پس از این نبرد، امپراتوری عثمانی دچار بحران عمیقی شد.شورش در میان نیروها رخ داد.فرمانده ساری سلیمان پاسا از اینکه به دست نیروهای خود کشته خواهد شد ترسید و از فرماندهی او ابتدا به بلگراد و سپس به قسطنطنیه گریخت.هنگامی که خبر شکست و شورش در اوایل سپتامبر به قسطنطنیه رسید، ابازا سیاووش پاشا به عنوان فرمانده و وزیر بزرگ منصوب شد.با این حال، قبل از اینکه او بتواند فرماندهی خود را به دست گیرد، کل ارتش عثمانی متلاشی شده بود و نیروهای خاندان عثمانی (جانیچرها و سپاهیان) تحت نظر افسران درجه پایین خود شروع به بازگشت به پایگاه خود در قسطنطنیه کردند.حتی نایب وزیر بزرگ در قسطنطنیه ترسیده و پنهان شد.ساری سلیمان پاسا اعدام شد.سلطان محمد چهارم، فرمانده تنگه بسفر کوپرولو فاضل مصطفی پاشا را به عنوان نایب وزیر بزرگ در قسطنطنیه منصوب کرد.او با رهبران ارتش موجود و دیگر دولتمردان برجسته عثمانی مشورت کرد.پس از آن، در 8 نوامبر تصمیم گرفته شد که سلطان محمد چهارم را خلع کرده و سلیمان دوم را به عنوان سلطان جدید بر تخت سلطنت نشاند.فروپاشی ارتش عثمانی به ارتش امپراتوری هابسبورگ اجازه داد تا مناطق وسیعی را فتح کنند.آنها اوسیجک، پترووارادین، سرمسکی کارلوچی، ایلوک، والپوو، پوژگا، پالوتا و ایگر را تصاحب کردند.بیشتر مناطق اسلاونی و ترانسیلوانیا امروزی تحت سلطه امپراتوری قرار گرفتند.در 9 دسامبر رژیم پرسبورگ (امروزه براتیسلاوا، اسلواکی) تشکیل شد و آرشیدوک جوزف به عنوان اولین پادشاه موروثی مجارستان تاج گذاری کرد و امپراتورهای هابسبورگ از نوادگان به عنوان پادشاهان مسح شده مجارستان معرفی شدند.برای یک سال امپراتوری عثمانی فلج شد و نیروهای امپراتوری هابسبورگ آماده بودند تا بلگراد را تصرف کنند و به عمق بالکان نفوذ کنند.
Play button
1697 Sep 11

کاهش کنترل عثمانی بر اروپای مرکزی

Zenta, Serbia
در 18 آوریل 1697، مصطفی سومین اکسپدیشن خود را آغاز کرد و برای تهاجم گسترده به مجارستان برنامه ریزی کرد.او ادرنه را با نیرویی متشکل از 100000 نفر ترک کرد.سلطان فرماندهی شخصی را برعهده گرفت و در اواخر تابستان در 11 اوت به بلگراد رسید.مصطفی فردای آن روز شورای جنگ جمع کرد.در 18 اوت، عثمانی ها بلگراد را ترک کردند و به سمت شمال به سمت سگد حرکت کردند.در یک حمله غافلگیرانه، نیروهای امپراتوری هابسبورگ به فرماندهی شاهزاده یوجین ساوی با ارتش ترکیه در حالی که در نیمه راه از رودخانه تیسا در زنتا، 80 مایلی شمال غربی بلگراد عبور می کرد، درگیر شدند.نیروهای هابسبورگ هزاران تلفات، از جمله وزیر اعظم، متفرق کردند، خزانه داری عثمانی را تصرف کردند، و با نمادهایی از قدرت عالی عثمانی مانند مهر امپراتوری که قبلاً هرگز تصرف نشده بود، آمدند.از سوی دیگر، تلفات ائتلاف اروپایی بسیار کم بود.پس از چهارده سال جنگ، نبرد در Zenta ثابت کرد که کاتالیزور صلح است.در عرض چند ماه، میانجی‌های دو طرف مذاکرات صلح را در سرمسکی کارلوچی زیر نظر سفیر انگلیس در قسطنطنیه، ویلیام پاجت آغاز کردند.با مفاد معاهده کارلوویتز، که در 26 ژانویه 1699 در نزدیکی بلگراد امضا شد، اتریش کنترل مجارستان (به جز Banat of Temesvár و منطقه کوچکی از اسلاونی شرقی)، ترانسیلوانیا، کرواسی و اسلاوونی را به دست آورد.بخشی از سرزمین های بازگردانده شده دوباره به پادشاهی مجارستان ادغام شد.بقیه به عنوان نهادهای جداگانه در داخل سلطنت هابسبورگ، مانند شاهزاده ترانسیلوانیا و مرز نظامی سازماندهی شدند.ترکها بلگراد و صربستان را حفظ کردند، ساوا شمالی ترین مرز امپراتوری عثمانی و بوسنی یک استان مرزی شد.این پیروزی در نهایت خروج کامل ترک ها از مجارستان را رسمیت بخشید و نشان دهنده پایان سلطه عثمانی ها بر اروپا بود.
1700 - 1825
رکود و اصلاحاتornament
حادثه ادیرنه
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1703 Jan 1

حادثه ادیرنه

Edirne, Türkiye
واقعه ادیرنه یک شورش جنچی ها بود که در سال 1703 در قسطنطنیه (استانبول کنونی) آغاز شد. این شورش واکنشی به پیامدهای معاهده کارلوویتز و غیبت سلطان مصطفی دوم از پایتخت بود.افزایش قدرت معلم سابق سلطان، شیخ الاسلام فیض الله افندی و اقتصاد رو به زوال امپراتوری ناشی از کشاورزی مالیاتی نیز از عوامل شورش بودند.در نتیجه رویداد ادرنه، شیخ الاسلام فیض الله افندی کشته شد و سلطان مصطفی دوم از قدرت برکنار شد.برادرش سلطان احمد سوم جایگزین سلطان شد.واقعه ادرنه به افول قدرت سلطنت و افزایش قدرت ینیچرها و کادها کمک کرد.
Play button
1710 Jan 1 - 1711

گسترش روسیه بررسی شد

Prut River
گذشته از از دست دادن بنات و از دست دادن موقت بلگراد (1717-1739)، مرز عثمانی در دانوب و ساوا در طول قرن هجدهم پایدار ماند.با این حال، گسترش روسیه تهدید بزرگ و فزاینده ای را به همراه داشت.بر این اساس، شاه چارلز دوازدهم سوئد به عنوان متحد در امپراتوری عثمانی پس از شکستش از روس ها در نبرد پولتاوا در سال 1709 در مرکز اوکراین (بخشی از جنگ بزرگ شمالی 1700-1721) مورد استقبال قرار گرفت.چارلز دوازدهم سلطان احمد سوم عثمانی را متقاعد کرد که به روسیه اعلام جنگ کند.جنگ روسیه و عثمانی 1710-1711 که به عنوان مبارزات رودخانه پروث نیز شناخته می شود، یک درگیری نظامی کوتاه بین تزار روسیه و امپراتوری عثمانی بود.نبرد اصلی در طول 18 تا 22 ژوئیه 1711 در حوضه رودخانه پروث در نزدیکی استانیلشتی (Stanilesti) پس از ورود تزار پیتر اول به پادشاهی تحت فرمان عثمانی مولداوی، به دنبال اعلام جنگ امپراتوری عثمانی به روسیه، روی داد.38000 روس با 5000 مولداویایی که آمادگی بد نداشتند، خود را در محاصره ارتش عثمانی به رهبری وزیر اعظم بالتاچی مهمت پاشا یافتند.پس از سه روز نبرد و تلفات سنگین، تزار و ارتشش پس از موافقت با ترک قلعه آزوف و قلمرو اطراف آن، اجازه عقب نشینی پیدا کردند.پیروزی عثمانی منجر به معاهده پروت شد که با معاهده آدریانوپل تأیید شد.اگرچه خبر پیروزی ابتدا در قسطنطنیه به خوبی دریافت شد، حزب ناراضی طرفدار جنگ افکار عمومی را علیه بالتاچی مهمت پاشا، که متهم به دریافت رشوه از پتر کبیر بود، معطوف کرد.سپس بالتاچی مهمت پاشا از سمت خود برکنار شد.
عثمانی ها مورا را بازپس می گیرند
عثمانی ها مورا را بازپس می گیرند. ©HistoryMaps
1714 Dec 9 - 1718 Jul 21

عثمانی ها مورا را بازپس می گیرند

Peloponnese, Greece
هفتمین جنگ عثمانی و ونیزی بین جمهوری ونیز و امپراتوری عثمانی بین سال‌های 1714 و 1718 درگرفت. این آخرین درگیری بین دو قدرت بود و با پیروزی عثمانی‌ها و از دست دادن مالکیت اصلی ونیز در شبه جزیره یونان به پایان رسید. پلوپونز (Morea).ونیز با مداخله اتریش در سال 1716 از شکست بزرگتری نجات یافت. پیروزی های اتریش منجر به امضای معاهده پاسارویتز در سال 1718 شد که به جنگ پایان داد.این جنگ را جنگ دوم مورین، جنگ کوچک یا در کرواسی جنگ سینج نیز می نامیدند.
عثمانی ها سرزمین های بالکان بیشتری را از دست می دهند
نبرد پتروورادین. ©Jan Pieter van Bredael
1716 Apr 13 - 1718 Jul 21

عثمانی ها سرزمین های بالکان بیشتری را از دست می دهند

Smederevo, Serbia
اتریشی ها به عنوان ضامن پیمان کارلوویتز، امپراتوری عثمانی را تهدید کردند که باعث شد در آوریل 1716 اعلام جنگ کند. در سال 1716، شاهزاده یوجین ساوی، ترک ها را در نبرد پترووارادین شکست داد.بنات و پایتخت آن تیمیشوآرا در اکتبر 1716 توسط شاهزاده یوجین فتح شد. سال بعد، پس از تصرف بلگراد توسط اتریش ها، ترک ها به دنبال صلح بودند و معاهده پاسارویتز در 21 ژوئیه 1718 امضا شد.هابسبورگ ها بر بلگراد، تمسوار (آخرین قلعه عثمانی در مجارستان)، منطقه بانات و بخش هایی از شمال صربستان کنترل شدند.والاچیا (واسال خودمختار عثمانی) اولتنیا (والاشیای کوچک) را به سلطنت هابسبورگ واگذار کرد که بنات کرایووا را تأسیس کرد.ترکها فقط کنترل قلمرو جنوب رود دانوب را حفظ کردند.این پیمان برای ونیز شرط می‌کرد که موریا را به عثمانی‌ها تسلیم کند، اما جزایر ایونی را حفظ کرد و در دالماسی دستاوردهایی داشت.
دوره لاله
فواره احمد سوم نمونه ای نمادین از معماری دوره لاله است ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1718 Jul 21 - 1730 Sep 28

دوره لاله

Türkiye
دوره لاله ها دوره ای در تاریخ عثمانی از معاهده پاسارویتز در 21 ژوئیه 1718 تا شورش حامی هلیل در 28 سپتامبر 1730 است. این دوره نسبتاً صلح آمیزی بود که در طی آن امپراتوری عثمانی شروع به جهت گیری به سمت بیرون کرد.تحت هدایت داماد سلطان احمد سوم، وزیر اعظم نوشهیرلی دامات ابراهیم پاشا، امپراتوری عثمانی سیاست ها و برنامه های جدیدی را در این دوره آغاز کرد که اولین چاپخانه عثمانی زبان را در طول دهه 1720 تأسیس کرد، [31] و تجارت و صنعت را ترویج داد.وزیر بزرگ نگران بهبود روابط تجاری و افزایش درآمدهای تجاری بود که به توضیح بازگشت به باغ ها و سبک عمومی تر دربار عثمانی در این دوره کمک می کرد.وزیر اعظم خود به پیازهای لاله علاقه زیادی داشت و نمونه ای برای نخبگان استانبولی بود که شروع به ارج نهادن به تنوع بی پایان لاله در رنگ کردند و فصلی بودن آن را نیز جشن گرفتند.استاندارد لباس عثمانی و فرهنگ کالایی آن، اشتیاق آنها به گل لاله را در بر می گرفت.در استانبول، می توان گل های لاله را از بازارهای گل گرفته تا هنرهای پلاستیکی تا ابریشم و منسوجات پیدا کرد.پیازهای لاله را می‌توان همه جا یافت.تقاضا در جامعه نخبگان که می‌توانستند در خانه‌ها و باغ‌ها پیدا شوند، افزایش یافت.
درگیری عثمانی و روسیه در کریمه
ارتش امپراتوری روسیه (قرن 18). ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1735 May 31 - 1739 Oct 3

درگیری عثمانی و روسیه در کریمه

Crimea
جنگ روسیه و ترکیه در سالهای 1735-1739 بین امپراتوری روسیه و امپراتوری عثمانی به دلیل جنگ امپراتوری عثمانی با ایران و تداوم حملات تاتارهای کریمه ایجاد شد.[46] این جنگ همچنین نشان دهنده مبارزه مداوم روسیه برای دسترسی به دریای سیاه بود.در سال 1737، پادشاهی هابسبورگ به جنگ در طرف روسیه پیوست که در تاریخ نگاری به عنوان جنگ اتریش-ترکیه 1737-1739 شناخته می شود.
عثمانی ها موقعیت بیشتری را به روس ها از دست می دهند
انهدام ناوگان ترکیه در نبرد چسمه، 1770 ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1768 Jan 1 - 1774

عثمانی ها موقعیت بیشتری را به روس ها از دست می دهند

Eastern Europe
جنگ روسیه و ترکیه در سال‌های 1768-1774 یک درگیری مسلحانه بزرگ بود که منجر به پیروزی تسلیحات روسیه در برابر امپراتوری عثمانی شد.پیروزی روسیه بخش‌هایی از مولداوی، یدیسان بین رودخانه‌های باگ و دنیپر و کریمه را وارد حوزه نفوذ روسیه کرد.از طریق سلسله‌ای از پیروزی‌های به دست آمده توسط امپراتوری روسیه که منجر به فتوحات ارضی قابل توجهی شد، از جمله تسخیر مستقیم بیشتر استپ‌های پونتیک-کاسپین، به دلیل مبارزه پیچیده در سیستم دیپلماتیک اروپا، کمتر قلمرو عثمانی مستقیماً ضمیمه شد. حفظ توازن قوا که برای سایر کشورهای اروپایی قابل قبول بود و از هژمونی مستقیم روسیه بر اروپای شرقی اجتناب می کرد.با این وجود، روسیه توانست از امپراتوری تضعیف شده عثمانی، پایان جنگ هفت ساله و خروج فرانسه از امور لهستان استفاده کند و خود را به عنوان یکی از قدرت های نظامی اصلی این قاره معرفی کند.زیان‌های ترکیه شامل شکست‌های دیپلماتیک بود که زوال آن را تهدیدی برای اروپا می‌دانست، از دست دادن کنترل انحصاری‌اش بر ارتدوکس، و آغاز مشاجره‌های اروپایی بر سر مسئله شرقی که تا زمان فروپاشی امپراتوری عثمانی در دیپلماسی اروپایی به چشم می‌خورد. پس از جنگ جهانی اولمعاهده کوچوک کاینارکا در سال 1774 به جنگ پایان داد و آزادی عبادت را برای شهروندان مسیحی استان های والاچیا و مولداوی تحت کنترل عثمانی فراهم کرد.در اواخر قرن هجدهم، پس از چند شکست در جنگ‌ها با روسیه، برخی از مردم امپراتوری عثمانی به این نتیجه رسیدند که اصلاحات پتر کبیر به روس‌ها برتری داده است و عثمانی‌ها باید با غرب همگام باشند. تکنولوژی به منظور جلوگیری از شکست های بیشتر.[55]
اصلاحات نظامی عثمانی
ژنرال اوبر-دوبایه با مأموریت نظامی خود توسط وزیر اعظم در سال 1796، نقاشی آنتوان-لوران کاستلان. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1787 Jan 1

اصلاحات نظامی عثمانی

Türkiye
هنگامی که سلیم سوم در سال 1789 به سلطنت رسید، یک تلاش بلندپروازانه برای اصلاحات نظامی با هدف تامین امنیت امپراتوری عثمانی آغاز شد.سلطان و اطرافیانش محافظه کار بودند و خواهان حفظ وضع موجود بودند.هیچ کس در قدرت در امپراتوری هیچ علاقه ای به تحول اجتماعی نداشت.سلیم سوم در سال های 1789 تا 1807 ارتش «نظام سدید» [نظم جدید] را برای جایگزینی ارتش امپراتوری ناکارآمد و منسوخ تشکیل داد.سیستم قدیمی به جانیچرها وابسته بود که تا حد زیادی کارایی نظامی خود را از دست داده بودند.سلیم از نزدیک اشکال نظامی غربی را دنبال می کرد.برای ارتش جدید گران تمام می شد، بنابراین باید خزانه جدیدی ایجاد می شد.نتیجه این بود که پورت اکنون دارای یک ارتش کارآمد و آموزش دیده اروپایی مجهز به سلاح های مدرن بود.با این حال، در دورانی که ارتش های غربی ده تا پنجاه برابر بزرگتر بودند، کمتر از 10000 سرباز داشت.علاوه بر این، سلطان قدرت‌های سیاسی سنتی تثبیت شده را ناراحت می‌کرد.در نتیجه به ندرت مورد استفاده قرار گرفت، جدای از استفاده از آن بر ضد نیروی اعزامی ناپلئون در غزه و روزتا.ارتش جدید با سرنگونی سلیم در سال 1807 توسط عناصر ارتجاعی منحل شد، اما به الگوی ارتش جدید عثمانی تبدیل شد که در اواخر قرن نوزدهم ایجاد شد.[35] [36]
تهاجم فرانسه به مصر
نبرد اهرام، لویی فرانسوا، بارون لژون، 1808 ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1798 Jul 1 - 1801 Sep 2

تهاجم فرانسه به مصر

Egypt
در آن زمان،مصر از سال 1517 یک استان عثمانی بود، اما اکنون از کنترل مستقیم عثمانی خارج شده بود و در بی نظمی و اختلاف در میان نخبگان حاکمممالیک به سر می برد.در فرانسه ، مد «مصری» در جریان بود - روشنفکران معتقد بودند که مصر مهد تمدن غرب است و آرزوی تسخیر آن را داشتند.لشکرکشی فرانسه به مصر و سوریه (1798-1801) لشکرکشی ناپلئون بناپارت در سرزمین های عثمانی مصر و سوریه بود که برای دفاع از منافع تجاری فرانسه و ایجاد بنگاه علمی در منطقه اعلام شد.این هدف اصلی لشکرکشی به مدیترانه در سال 1798 بود، مجموعه ای از درگیری های دریایی که شامل تصرف مالت و جزیره یونانی کرت بود که بعداً به بندر اسکندریه رسید.این کارزار با شکست ناپلئون به پایان رسید و منجر به خروج نیروهای فرانسوی از منطقه شد.این کمپین علاوه بر اهمیت آن در جنگ های انقلابی فرانسه گسترده تر، تأثیر قدرتمندی بر امپراتوری عثمانی به طور کلی و جهان عرب به طور خاص داشت.این تهاجم برتری نظامی، تکنولوژیکی و سازمانی قدرت های اروپای غربی را نسبت به خاورمیانه نشان داد.این امر منجر به تغییرات اجتماعی عمیق در منطقه شد.این تهاجم اختراعات غربی مانند چاپخانه و ایده هایی مانند لیبرالیسم و ​​ناسیونالیسم آغازین را به خاورمیانه معرفی کرد و در نهایت منجر به استقرار استقلال مصر و مدرنیزه شدن در زمان محمدعلی پاشا در نیمه اول قرن نوزدهم شد. در نهایت نهضه یا رنسانس عرب.برای مورخان مدرنیست، ورود فرانسوی ها آغاز خاورمیانه مدرن است.[53] نابودی حیرت‌انگیز سربازان ممالیک متعارف توسط ناپلئون در نبرد اهرام به عنوان یادآوری برای مدرن کردن پادشاهان مسلمان برای اجرای اصلاحات نظامی گسترده بود.[54]
انقلاب صربستان
نبرد میشار، نقاشی. ©Afanasij Scheloumoff
1804 Feb 14 - 1817 Jul 26

انقلاب صربستان

Balkans
انقلاب صربستان یک قیام ملی و تغییر قانون اساسی در صربستان بود که بین سال‌های 1804 و 1835 رخ داد و طی آن این سرزمین از یک استان عثمانی به یک قلمرو شورشی، یک سلطنت مشروطه و صربستان مدرن تبدیل شد.[56] بخش اول این دوره، از 1804 تا 1817، با یک مبارزه خشونت آمیز برای استقلال از امپراتوری عثمانی با دو قیام مسلحانه که با آتش بس پایان یافت، مشخص شد.دوره بعدی (1817-1835) شاهد تحکیم مسالمت آمیز قدرت سیاسی صربستان بود که به طور فزاینده خودمختار به رسمیت شناخته شد، که با به رسمیت شناختن حق حاکمیت موروثی توسط شاهزادگان صرب در سال های 1830 و 1833 و گسترش سرزمینی سلطنت جوان به اوج خود رسید.[57] تصویب اولین قانون اساسی مکتوب در سال 1835 فئودالیسم و ​​رعیت را لغو کرد و کشور را تحت الشعاع قرار داد.این رویدادها پایه و اساس صربستان مدرن را رقم زد.[58] در اواسط سال 1815، اولین مذاکرات بین اوبرنوویچ و مراشلی علی پاشا، فرماندار عثمانی آغاز شد.نتیجه این بود که امپراتوری عثمانی به یک پادشاهی صربستان اعتراف کرد.اگرچه یک ایالت تابع پورت (خراج مالیاتی سالانه) بود، اما از بسیاری جهات، یک ایالت مستقل بود.
کبکچی مصطفی به عنوان حاکم واقعی امپراتوری
کبکچی مصطفی ©HistoryMaps
1807 May 25 - May 29

کبکچی مصطفی به عنوان حاکم واقعی امپراتوری

İstanbul, Türkiye
سلطان اصلاح طلب سلیم سوم که تحت تأثیر انقلاب فرانسه بود تلاش کرد تا نهادهای امپراتوری را اصلاح کند.برنامه او نظام نوین (Nizamı cedit) نام داشت.اما این تلاش ها با انتقاد مرتجعین مواجه شد.ینیچرها از آموزش به سبک غربی می ترسیدند و شخصیت های مذهبی با روش های غیر اسلامی در مؤسسات قرون وسطایی مخالفت می کردند.شهرنشینان طبقه متوسط ​​نیز به دلیل مالیات های جدید برای حمایت از برنامه و فساد عمومی پورت عثمانی، با نظام سدیت مخالفت کردند.[85]در 25 مه 1807 رایف مهمت، وزیر بسفر، تلاش کرد تا یاماک ها (طبقه ویژه ای از سربازان را که مسئول دفاع از بسفر در برابر دزدان دریایی قزاق از اوکراین بودند) متقاعد کند که لباس جدید بپوشند.واضح بود که گام بعدی آموزش مدرن خواهد بود.اما یاماک ها از پوشیدن این لباس ها خودداری کردند و رایف مهمت را کشتند.این واقعه را معمولاً آغاز شورش می دانند.یاماک ها سپس به سمت استانبول، پایتخت در 30 کیلومتری (19 مایلی) راهپیمایی کردند.در پایان روز اول تصمیم به انتخاب رهبر گرفتند و کبکچی مصطفی را به عنوان رهبر انتخاب کردند.(امپراتوری عثمانی در طول جنگ چهارم ائتلاف بین امپراتوری فرانسه و امپراتوری روسیه در آتش بس ناآرام با امپراتوری روسیه قرار داشت، بنابراین بخش عمده ای از ارتش در جبهه نبرد بود).کبکچی در عرض دو روز به استانبول رسید و شروع به فرمانروایی پایتخت کرد.در واقع کبکچی تحت تأثیر کوسه موسی و شیخ الاسلام توپال عطاالله بود.او دادگاهی تأسیس کرد و 11 نام از پیروان عالی رتبه نظامی سدیت را برای اعدام فهرست کرد.در چند روز آن اسامی برخی را با شکنجه اعدام کردند.سپس خواستار لغو کلیه مؤسسات تشکیل شده در محدوده نظامی سدیت شد که سلطان باید با آن موافقت می کرد.او همچنین عدم اعتماد خود را به سلطان اعلام کرد و خواست تا دو شاهزاده عثمانی (سلاطین آینده مصطفی چهارم و محمود دوم) را تحت حمایت خود بگیرد.پس از این آخرین مرحله، سلیم سوم در 29 مه 1807 استعفا داد (یا با فتوا عطاءالله مجبور به استعفا شد). [86] مصطفی چهارم به عنوان سلطان جدید بر تخت نشست.
Play button
1821 Feb 21 - 1829 Sep 12

جنگ استقلال یونان

Greece
انقلاب یونان یک رویداد منفرد نبود.تلاش های ناموفق متعددی برای بازپس گیری استقلال در طول تاریخ دوران عثمانی صورت گرفت.در سال 1814، یک سازمان مخفی به نام Filiki Eteria (انجمن دوستان) با هدف آزادسازی یونان تأسیس شد که توسط انقلابی که در آن زمان در اروپا رایج بود، تشویق شد.Filiki Eteria قصد داشت در پلوپونز، شاهزادگان دانوبی و قسطنطنیه شورش هایی را راه اندازی کند.اولین شورش در 21 فوریه 1821 در پادشاهی های دانوب آغاز شد، اما به زودی توسط عثمانی ها سرکوب شد.این رویدادها یونانیان در پلوپونز (موریا) را تشویق به عمل کرد و در 17 مارس 1821، Maniots برای اولین بار اعلام جنگ کردند.در سپتامبر 1821، یونانیان به رهبری تئودوروس کولوکوترونیس، تریپولیتسا را ​​تصرف کردند.شورش در کرت، مقدونیه و یونان مرکزی آغاز شد، اما در نهایت سرکوب شد.در همین حال، ناوگان موقت یونانی در برابر نیروی دریایی عثمانی در دریای اژه به موفقیت دست یافتند و مانع از رسیدن نیروهای کمکی عثمانی از طریق دریا شدند.سلطان عثمانی محمد علیمصر را فراخواند و او پذیرفت که پسرش ابراهیم پاشا را با ارتشی به یونان بفرستد تا در ازای دستیابی به دستاوردهای ارضی شورش را سرکوب کند.ابراهیم در فوریه 1825 در پلوپونز فرود آمد و تا پایان آن سال بیشتر شبه جزیره را تحت کنترل مصر قرار داد.شهر میسلونگی در آوریل 1826 پس از یک سال محاصره توسط ترکها سقوط کرد.با وجود تهاجم ناموفق به مانی، آتن نیز سقوط کرد و روحیه انقلابی کاهش یافت.در آن زمان، سه قدرت بزرگ - روسیه ، بریتانیا و فرانسه - تصمیم به مداخله گرفتند و اسکادران های دریایی خود را در سال 1827 به یونان فرستادند. پس از انتشار اخباری مبنی بر اینکه ناوگان ترکیبی عثمانی و مصر قصد حمله به جزیره هیدرا، اتحادیه اروپای متحد را داشتند. ناوگان نیروی دریایی عثمانی را در ناوارینو رهگیری کردند.پس از یک بن بست پرتنش یک هفته ای، نبرد ناوارینو منجر به نابودی ناوگان عثمانی-مصر شد و جریان را به نفع انقلابیون تغییر داد.در سال 1828، ارتش مصر تحت فشار یک نیروی اعزامی فرانسوی عقب نشینی کرد.پادگان های عثمانی در پلوپونز تسلیم شدند و انقلابیون یونان به بازپس گیری یونان مرکزی پرداختند.امپراتوری عثمانی با اعلام جنگ به روسیه به ارتش روسیه اجازه داد تا به سمت بالکان، نزدیک قسطنطنیه حرکت کند.این امر عثمانی‌ها را مجبور کرد که خودمختاری یونان را در معاهده آدریانوپل و خودمختاری برای صربستان و حکومت‌های رومانیایی بپذیرند.پس از نه سال جنگ، سرانجام یونان به عنوان یک کشور مستقل تحت پروتکل لندن در فوریه 1830 به رسمیت شناخته شد. مذاکرات بیشتر در سال 1832 منجر به کنفرانس لندن و معاهده قسطنطنیه شد که مرزهای نهایی دولت جدید را مشخص کرد و شاهزاده اتو را تأسیس کرد. باواریا به عنوان اولین پادشاه یونان.
حادثه فرخنده
سپاه جانیچری با قدمت یک قرن تا حد زیادی کارایی نظامی خود را تا قرن هفدهم از دست داد. ©Anonymous
1826 Jun 15

حادثه فرخنده

İstanbul, Türkiye
در اوایل قرن هفدهم، سپاه جانیچر به عنوان یک نیروی نظامی نخبه عمل نکرد و به یک طبقه ارثی ممتاز تبدیل شد و معافیت آنها از پرداخت مالیات آنها را در نظر بقیه مردم بسیار نامطلوب کرد.تعداد جانیچرها از 20000 نفر در سال 1575 به 135000 نفر در سال 1826 یعنی حدود 250 سال بعد افزایش یافت.[37] بسیاری از آنها سرباز نبودند، اما همچنان طبق دستور سپاه از امپراتوری حقوق دریافت می کردند، زیرا این سپاه حق وتوی مؤثری بر دولت داشت و به زوال مداوم امپراتوری عثمانی کمک کرد.هر سلطانی که سعی می کرد از مقام یا قدرت خود بکاهد، فوراً یا کشته می شد یا برکنار می شد.همانطور که فرصت ها و قدرت در داخل سپاه جانیچری افزایش یافت، شروع به تضعیف امپراتوری کرد.با گذشت زمان مشخص شد که امپراتوری برای بازگرداندن موقعیت خود به عنوان یک قدرت بزرگ اروپا، نیاز به جایگزینی سپاه جانیچری با یک ارتش مدرن دارد.هنگامی که محمود دوم شروع به تشکیل ارتش جدید و استخدام تفنگچیان اروپایی کرد، جنیچرها شورش کردند و در خیابان های پایتخت عثمانی به جنگ پرداختند، اما سپاهیان برتر از نظر نظامی آنها را به پادگان خود بازگرداندند.مورخان ترک ادعا می‌کنند که نیروهای ضد جنتی که از نظر تعداد زیاد بودند، شامل ساکنان محلی می‌شد که سال‌ها از ینیچرها متنفر بودند.سلطان به آنها اطلاع داد که در حال تشکیل ارتش جدیدی به نام Sekban-ı Cedit است که بر اساس خطوط مدرن اروپایی سازماندهی و آموزش دیده است (و ارتش جدید تحت تسلط ترکیه خواهد بود).ینیچرها مؤسسه خود را برای رفاه امپراتوری عثمانی، به ویژه روملیا، حیاتی می دیدند و قبلاً تصمیم گرفته بودند که هرگز اجازه انحلال آن را ندهند.بنابراین، همانطور که پیش بینی می شد، شورش کردند و به سمت کاخ سلطان پیشروی کردند.سپس محمود دوم پرچم مقدسحضرت محمد را از داخل امانت مقدس بیرون آورد و قصد داشت همه مؤمنان واقعی در زیر آن جمع شوند و بدین ترتیب مخالفت با جنیچرها را تقویت کنند.[38] در نبرد متعاقب آن، پادگان جانیچر با آتش توپخانه به آتش کشیده شد که منجر به کشته شدن 4000 جانیچر شد.تعداد بیشتری نیز در درگیری‌های شدید در خیابان‌های قسطنطنیه کشته شدند.بازماندگان یا فرار کردند یا زندانی شدند، اموالشان توسط سلطان مصادره شد.در پایان سال 1826 جانیچرهای اسیر، که باقیمانده نیرو را تشکیل می‌دادند، در قلعه تسالونیکی که به زودی «برج خون» نامیده شد، با سر بریدن کشته شدند.رهبران جانیچر توسط سلطان اعدام و اموال آنها مصادره شد.جانیچرهای جوان یا تبعید یا زندانی شدند.هزاران جانیچر کشته شده بودند و بدین ترتیب نظم نخبگان به پایان رسید.یک سپاه مدرن جدید به نام Asakir-i Mansure-i Muhammediye ("سربازان پیروز محمد") توسط محمود دوم برای محافظت از سلطان و جایگزینی جانیچرها تأسیس شد.
1828 - 1908
زوال و نوسازیornament
الجزایر مغلوب فرانسه شد
" ماجرای هواداران " که بهانه ای برای تهاجم بود. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1830 Jun 14 - Jul 7

الجزایر مغلوب فرانسه شد

Algiers, Algeria
در طول جنگ‌های ناپلئون ، پادشاهی الجزایر از تجارت در دریای مدیترانه و واردات انبوه مواد غذایی توسط فرانسه که عمدتاً به صورت اعتباری خریداری می‌شد، سود زیادی برده بود.دی الجزیره تلاش کرد تا با افزایش مالیات، درآمدهای رو به کاهش پیوسته خود را که با مقاومت دهقانان محلی روبرو شد، بهبود بخشد، بی ثباتی در کشور را افزایش داد و منجر به افزایش دزدی دریایی علیه کشتی های تجاری از اروپا و ایالات متحده آمریکا جوان شد.در سال 1827، حسین دی، دی الجزایر، از فرانسوی ها خواست که بدهی 28 ساله ای را که در سال 1799 قرارداد بسته بود، با خرید آذوقه برای تغذیه سربازان کمپین ناپلئونی در مصر بپردازند .کنسول فرانسه پیر دیوال از دادن پاسخ های رضایت بخش به دی امتناع ورزید و حسین دی با طغیان خشم با مگس کش خود کنسول را لمس کرد.چارلز ایکس از این بهانه استفاده کرد تا محاصره بندر الجزیره را آغاز کند.تهاجم به الجزیره در 5 ژوئیه 1830 با بمباران دریایی توسط ناوگان تحت فرماندهی دریاسالار دوپره و فرود توسط نیروهای تحت امر لویی آگوست ویکتور دو گیسن، کنت دو بورمون آغاز شد.فرانسوی ها به سرعت سپاهیان حسین دی، حاکم دیلیکال را شکست دادند، اما مقاومت بومی گسترده بود.این تهاجم پایان سلطنت چند قرنی الجزایر و آغاز الجزایر فرانسه بود.در سال 1848، سرزمین های فتح شده در اطراف الجزایر به سه بخش سازماندهی شد که قلمروهای الجزایر مدرن را مشخص می کرد.
Play button
1831 Jan 1 - 1833

جنگ اول مصر و عثمانی

Syria
در سال 1831، محمدعلی پاشا به دلیل امتناع سلطان محمود دوم از اعطای استانداری سوریه بزرگ و کرت که سلطان در ازای ارسال کمک نظامی برای سرکوب شورش یونان (1821-1829) به او وعده داده بود، علیه سلطان محمود دوم قیام کرد. که در نهایت با استقلال رسمی یونان در سال 1830 به پایان رسید. این یک کار پرهزینه برای محمد علی پاشا بود که ناوگان خود را در نبرد ناوارینو در سال 1827 از دست داده بود. بنابراین اولین جنگمصر و عثمانی (1831-1833) آغاز شد. که ارتش آموزش دیده توسط فرانسه محمد علی پاشا، به فرماندهی پسرش ابراهیم پاشا، ارتش عثمانی را در حین لشکر کشی به آناتولی شکست داد و در فاصله 320 کیلومتری (200 مایلی) پایتخت، قسطنطنیه، به شهر کوتاهیا رسید.مصر تقریباً تمام ترکیه را به غیر از شهر استانبول فتح کرده بود، جایی که آب و هوای سخت زمستانی او را مجبور کرد به اندازه کافی در قونیه اردو بزند تا درگاه اعلا با روسیه ائتلاف کند و نیروهای روسی به آناتولی برسند و مسیر او را به سمت قبرس مسدود کنند. سرمایه، پایتخت.[59] ورود یک قدرت اروپایی برای ارتش ابراهیم چالش بزرگی برای غلبه بر آن بود.فشار فرانسه و انگلیس که از گسترش نفوذ روسیه در امپراتوری عثمانی و پتانسیل آن برای برهم زدن توازن قوا محتاط بود، محمد علی و ابراهیم را وادار به موافقت با کنوانسیون کوتهیه کرد.بر اساس این شهرک، استان های سوریه به مصر واگذار شد و ابراهیم پاشا فرماندار کل منطقه شد.[60]
احیای سوزرنیت عثمانی مصر و شام
تورتوزا، 23 سپتامبر 1840، حمله توسط قایق های HMS Benbow، Carysfort و Zebra، تحت فرماندهی کاپیتان JF Ross، RN. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1839 Jan 1 - 1840

احیای سوزرنیت عثمانی مصر و شام

Lebanon
جنگ دوممصر و عثمانی از سال 1839 تا 1840 ادامه یافت و عمدتاً در سوریه انجام شد.در سال 1839، امپراتوری عثمانی برای اشغال مجدد سرزمین هایی که در جنگ اول عثمانی و مصر به محمد علی از دست داده بود، حرکت کرد.امپراتوری عثمانی به سوریه حمله کرد، اما پس از متحمل شدن شکست در نبرد نزیب، در آستانه فروپاشی ظاهر شد.در اول جولای، ناوگان عثمانی به اسکندریه رفت و تسلیم محمد علی شد.بریتانیا، اتریش و سایر کشورهای اروپایی، برای مداخله و وادار کردن مصر به پذیرش یک معاهده صلح، عجله کردند.از سپتامبر تا نوامبر 1840، ناوگان دریایی ترکیبی متشکل از کشتی های انگلیسی و اتریشی، ارتباطات دریایی ابراهیم را با مصر قطع کرد و به دنبال آن بیروت و عکا توسط انگلیسی ها اشغال شد.در 27 نوامبر 1840، کنوانسیون اسکندریه برگزار شد.دریاسالار بریتانیایی چارلز ناپیر با دولت مصر به توافق رسید که در آن دولت مصر از ادعای خود در سوریه صرف نظر کرد و ناوگان عثمانی را در ازای به رسمیت شناختن محمد علی و پسرانش به عنوان تنها حاکمان مشروع مصر بازگرداند.[61]
Play button
1839 Jan 1 - 1876

اصلاحات تنظیمات

Türkiye
تنظیمات دوره اصلاحات در امپراتوری عثمانی بود که با گلهان هات شریف در سال 1839 آغاز شد و با اولین دوره مشروطه در سال 1876 به پایان رسید. برای تحکیم پایه های اجتماعی و سیاسی امپراتوری عثمانی.مشخصه آن تلاش‌های مختلفی برای مدرن‌سازی امپراتوری عثمانی و تضمین تمامیت ارضی آن در برابر جنبش‌های ملی‌گرایانه داخلی و قدرت‌های متجاوز خارجی بود.این اصلاحات باعث تشویق عثمانی گرایی در میان گروه های قومی مختلف امپراتوری شد و تلاش کرد تا موج ظهور ناسیونالیسم در امپراتوری عثمانی را متوقف کند.تغییرات زیادی برای بهبود آزادی های مدنی ایجاد شد، اما بسیاری از مسلمانان آنها را به عنوان تأثیر خارجی بر جهان اسلام می دیدند.این تصور، تلاش‌های اصلاح‌طلبانه دولت را پیچیده کرد.[47] در دوره تنظیم، سلسله اصلاحات قانون اساسی دولت منجر به ارتش اجباری نسبتاً مدرن، اصلاحات سیستم بانکی، جرم زدایی از همجنس گرایی، جایگزینی قوانین مذهبی با قوانین سکولار [48] و اصناف با کارخانه های مدرن شد.وزارت پست عثمانی در 23 اکتبر 1840 در قسطنطنیه (استانبول) تأسیس شد [. 49]
Play button
1853 Oct 16 - 1856 Mar 30

جنگ کریمه

Crimea
جنگ کریمه از اکتبر 1853 تا فوریه 1856 بین امپراتوری روسیه و اتحاد پیروزمندانه امپراتوری عثمانی، فرانسه ، بریتانیا و ساردینیا-پیمونت در جریان بود.علل ژئوپلیتیک جنگ شامل افول امپراتوری عثمانی، گسترش امپراتوری روسیه در جنگ های پیشین روسیه و ترکیه، و ترجیح بریتانیا و فرانسه برای حفظ امپراتوری عثمانی برای حفظ توازن قوا در کنسرت اروپا بود.جبهه در محاصره سواستوپل مستقر شد که شامل شرایط وحشیانه برای سربازان از هر دو طرف بود.سواستوپل سرانجام پس از یازده ماه پس از حمله فرانسوی ها به قلعه مالاکوف سقوط کرد.روسیه که در مارس 1856 منزوی شده بود و با چشم‌انداز تیره‌ای از تهاجم غرب مواجه بود، در مارس 1856 برای صلح شکایت کرد. فرانسه و بریتانیا به دلیل عدم محبوبیت داخلی درگیری از این تحول استقبال کردند.معاهده پاریس که در 30 مارس 1856 امضا شد، به جنگ پایان داد.روسیه را از استقرار کشتی های جنگی در دریای سیاه منع کرد.کشورهای تابع عثمانی والاچیا و مولداوی تا حد زیادی مستقل شدند.مسیحیان در امپراتوری عثمانی درجه ای از برابری رسمی را به دست آوردند و کلیسای ارتدکس کنترل کلیساهای مسیحی مورد اختلاف را دوباره به دست گرفت.جنگ کریمه نقطه عطفی برای امپراتوری روسیه بود.این جنگ باعث تضعیف ارتش امپراتوری روسیه، تخلیه خزانه و تضعیف نفوذ روسیه در اروپا شد.
مهاجرت تاتارهای کریمه
کافه در ویرانه پس از الحاق کریمه به روسیه. ©De la Traverse
1856 Mar 30

مهاجرت تاتارهای کریمه

Crimea
جنگ کریمه باعث مهاجرت تاتارهای کریمه شد که حدود 200000 نفر از آنها در ادامه موج مهاجرت به امپراتوری عثمانی نقل مکان کردند.[62] در اواخر جنگ‌های قفقاز، 90 درصد چرکس‌ها از نظر قومی پاکسازی شدند [63] و از سرزمین‌های خود در قفقاز تبعید شدند و به امپراتوری عثمانی گریختند، [64] که منجر به اسکان 500000 تا 700000 قریه‌ای شد. بوقلمون.[65] برخی از سازمان های چرکس ارقام بسیار بالاتری را ارائه می دهند که در مجموع 1 تا 1.5 میلیون تبعید یا کشته شده اند.پناهندگان تاتار کریمه در اواخر قرن نوزدهم نقش ویژه ای در تلاش برای مدرن کردن آموزش عثمانی و در ابتدا ترویج پان ترکیسم و ​​حس ناسیونالیسم ترک ایفا کردند.[66]
قانون اساسی عثمانی 1876
جلسه اولین پارلمان عثمانی در سال 1877م ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1876 Jan 1

قانون اساسی عثمانی 1876

Türkiye
قانون اساسی امپراتوری عثمانی که با نام قانون اساسی 1876 نیز شناخته می شود، اولین قانون اساسی امپراتوری عثمانی بود.[50 این] قانون اساسی که توسط اعضای عثمانیان جوان، به ویژه میدحات پاشا، در زمان سلطنت سلطان عبدالحمید دوم (1876-1909) نوشته شده بود، از سال 1876 تا 1878 در دوره ای به نام دوره اول مشروطه، و از 1908 تا 1922 در عصر مشروطه دوم.پس از سقوط سیاسی عبدالحمید در حادثه 31 مارس، قانون اساسی اصلاح شد تا قدرت بیشتری از سلطان و سنا منصوب شده به مجلس سفلی منتخب مردم: اتاق نمایندگان منتقل شود.برخی از اعضای نخبگان جدید عثمانی در جریان مطالعات خود در اروپا به این نتیجه رسیدند که راز موفقیت اروپا نه تنها در دستاوردهای فنی بلکه در سازمان های سیاسی آن است.علاوه بر این، خود روند اصلاحات، بخش کوچکی از نخبگان را با این باور آغشته کرده بود که حکومت مشروطه، کنترل مطلوبی بر استبداد است و فرصت بهتری برای تأثیرگذاری بر سیاست‌ها برای آن فراهم می‌کند.حکومت پر هرج و مرج سلطان عبدالعزیز به برکناری او در سال 1876 منجر شد و پس از چند ماه مشکل، قانون اساسی عثمانی را اعلام کرد که سلطان جدید، عبدالحمید دوم، متعهد به حمایت از آن شد.[51]
Play button
1877 Apr 24 - 1878 Mar 3

استقلال بالکان

Balkans
جنگ روسیه و ترکیه 1877-1878 درگیری بین امپراتوری عثمانی و ائتلافی به رهبری امپراتوری روسیه و شامل بلغارستان ، رومانی ، صربستان و مونته نگرو بود.[67] که در بالکان و قفقاز جنگید، از ناسیونالیسم بالکان در قرن نوزدهم سرچشمه گرفت.عوامل دیگر شامل اهداف روسیه برای بازیابی تلفات ارضی متحمل شده در طول جنگ کریمه 1853-1856، استقرار مجدد خود در دریای سیاه و حمایت از جنبش سیاسی در تلاش برای آزادسازی کشورهای بالکان از امپراتوری عثمانی بود.ائتلاف به رهبری روسیه در جنگ پیروز شد و عثمانی‌ها را تا دروازه‌های قسطنطنیه به عقب راند و منجر به مداخله قدرت‌های بزرگ اروپای غربی شد.در نتیجه روسیه موفق شد استان هایی در قفقاز یعنی قارص و باطوم را مدعی شود و منطقه بودجک را نیز ضمیمه خود کند.پادشاهی های رومانی، صربستان و مونته نگرو که هر کدام از سال ها حق حاکمیت داشتند، رسماً استقلال خود را از امپراتوری عثمانی اعلام کردند.پس از تقریباً پنج قرن تسلط عثمانی (1396-1878)، شاهزاده بلغارستان با حمایت و مداخله نظامی روسیه به عنوان یک کشور خودمختار بلغارستان ظهور کرد.
مصر به انگلیس شکست خورد
نبرد تل الکبیر (1882). ©Alphonse-Marie-Adolphe de Neuville
1882 Jul 1 - Sep

مصر به انگلیس شکست خورد

Egypt
نخست وزیر بریتانیا بنیامین دیزرائیلی در کنگره برلین از احیای سرزمین های عثمانی در شبه جزیره بالکان حمایت کرد و در مقابل، بریتانیا مدیریتقبرس را در سال [1878] به دست گرفت. شورش - سلطان عبدالحمید دوم برای بسیج ارتش خود بسیار پارانوئید بود، زیرا می ترسید که این امر منجر به کودتا شود.این قیام با جنگ انگلیس و مصر و تصرف کشور پایان یافت.بدین ترتیب تاریخ مصر در زمان بریتانیا آغاز شد.[87] در حالی که مداخله بریتانیا کوتاه مدت بود، در واقع تا سال 1954 ادامه داشت. مصر عملاً تا سال 1952 مستعمره شد.
ماموریت نظامی آلمان
سربازان عثمانی در بلغارستان ©Nikolay Dmitriev
1883 Jan 1

ماموریت نظامی آلمان

Türkiye
سلطان عبدالحمید دوم، از امپراتوری عثمانی، که در جنگ روسیه و ترکیه (1877-1878) شکست خورده بود، از آلمان برای سازماندهی مجدد ارتش عثمانی کمک خواست تا بتواند در برابر پیشروی امپراتوری روسیه مقاومت کند.بارون فون در گولتز فرستاده شد.گولتز به اصلاحاتی دست یافت، مانند طولانی شدن دوره تحصیل در مدارس نظامی و افزودن برنامه های درسی جدید برای دوره های کارکنان در کالج جنگ.از سال 1883 تا 1895، گولتز به اصطلاح "نسل گولتز" افسران عثمانی را آموزش داد، که بسیاری از آنها برای ایفای نقش های برجسته در زندگی نظامی و سیاسی عثمانی رفتند.[68] گولتز، که صحبت کردن به زبان ترکی روان را آموخت، معلمی بسیار مورد تحسین بود که دانشجویان او را "شخصیت پدری" می دانستند و او را "الهام بخش" می دانستند.[68] شرکت در سخنرانی های او، که در آن او به دنبال تلقین به دانشجویانش با فلسفه "ملت در آغوش" خود بود، توسط شاگردانش به عنوان "مایه افتخار و شادی" تلقی می شد.[68]
قتل عام حمیدیان
قربانیان ارامنه قتل عام در گور دسته جمعی در گورستان ارزروم دفن شدند. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1894 Jan 1 - 1897

قتل عام حمیدیان

Türkiye
کشتار حمیدیان [69] که کشتار ارامنه نیز نامیده می شود، قتل عام ارامنه در امپراتوری عثمانی در اواسط دهه 1890 بود.تلفات تخمینی از 100000 [70] تا 300000 [71] متغیر بود که منجر به 50000 کودک یتیم شد.[72] این کشتارها به نام سلطان عبدالحمید دوم، که در تلاش برای حفظ قلمرو امپراتوری امپراتوری رو به زوال عثمانی، پان اسلامیسم را به عنوان یک ایدئولوژی دولتی دوباره مطرح کرد، نامگذاری شده است.[73] گرچه هدف این کشتارها عمدتاً ارامنه بود، اما در برخی موارد به کشتارهای بی‌رویه ضد مسیحی تبدیل شد، از جمله قتل عام دیاربکر، که حداقل به گفته یک منبع معاصر، تا 25000 آشوری نیز کشته شدند.[74]این قتل عام در سال 1894 در داخل عثمانی آغاز شد، قبل از اینکه در سال های بعد گسترده تر شود.اکثر قتل‌ها بین سال‌های 1894 و 1896 روی داده‌اند. قتل‌عام‌ها در سال 1897 و به دنبال محکومیت بین‌المللی عبدالحمید شروع به کاهش کرد.سخت‌ترین اقدامات علیه جامعه ارمنی که مدت‌ها مورد آزار و اذیت قرار گرفته بودند، انجام شد، زیرا درخواست‌های آن برای اصلاحات مدنی و رفتار بهتر توسط دولت نادیده گرفته شد.عثمانی‌ها به قربانیان به دلیل سن و جنسیت هیچ کمکی نمی‌کردند و در نتیجه همه قربانیان را با زور وحشیانه قتل عام می‌کردند.[75] تلگراف اخبار کشتارها را در سرتاسر جهان پخش کرد که منجر به پوشش قابل توجهی از آن در رسانه های اروپای غربی و آمریکای شمالی شد.
Play button
1897 Apr 18 - May 20

جنگ یونان و ترکیه 1897

Greece
جنگ عثمانی و یونان در سال 1897 جنگی بود که بین پادشاهی یونان و امپراتوری عثمانی درگرفت.علت فوری آن وضعیت استان کرت عثمانی بود، که جمعیت اکثریت یونانی آن مدتها خواهان اتحاد با یونان بودند.علیرغم پیروزی عثمانی ها در میدان، سال بعد (در نتیجه مداخله قدرت های بزرگ پس از جنگ) یک ایالت کرت خودمختار تحت فرمانروایی عثمانی تأسیس شد که شاهزاده جورج یونان و دانمارک اولین کمیساریای عالی آن بودند.این جنگ برای اولین بار از زمان جنگ استقلال یونان در سال 1821، کارکنان نظامی و سیاسی یونان را در یک جنگ آشکار رسمی آزمایش کرد. برای امپراتوری عثمانی، این اولین تلاش جنگی برای آزمایش نظامی سازماندهی مجدد بود. سیستم.ارتش عثمانی تحت هدایت یک مأموریت نظامی آلمانی به رهبری (1883-1895) توسط کولمار فریهر فون در گولتز، که ارتش عثمانی را پس از شکست در جنگ روسیه و ترکیه 1877-1878 سازماندهی مجدد کرده بود، عمل کرد.این درگیری ثابت کرد که یونان کاملاً برای جنگ آماده نیست.نقشه ها، استحکامات و تسلیحات وجود نداشت، توده افسری برای وظایفش مناسب نبود، و آموزش ناکافی بود.در نتیجه، نیروهای عثمانی از نظر عددی برتر، سازمان‌دهی‌شده، مجهز و رهبری‌شده، به‌شدت متشکل از جنگجویان آلبانیایی با تجربه رزمی، نیروهای یونانی را به سمت جنوب از تسالی بیرون راندند و آتن را تهدید کردند، [52] تنها زمانی که آتش‌بس متوقف شد. قدرت های بزرگ سلطان را متقاعد کردند که با آتش بس موافقت کند.
1908 - 1922
شکست و انحلالornament
Play button
1908 Jul 1

انقلاب ترک های جوان

Türkiye
کمیته اتحاد و ترقی (CUP)، سازمانی از جنبش ترکان جوان، سلطان عبدالحمید دوم را مجبور کرد تا قانون اساسی عثمانی را بازگرداند و پارلمان را که آغازگر سیاست چند حزبی در داخل امپراتوری بود، فراخواند.از انقلاب ترک های جوان تا پایان امپراتوری، دومین دوره مشروطه تاریخ امپراتوری عثمانی است.بیش از سه دهه قبل از آن، در سال 1876، سلطنت مشروطه تحت فرمان عبدالحمید در دوره ای به نام دوره مشروطه اول برقرار شد، که تنها دو سال طول کشید تا اینکه عبدالحمید آن را به حالت تعلیق درآورد و قدرت های خودکامه را به خود بازگرداند.انقلاب با پرواز احمد نیازی عضو CUP به ارتفاعات آلبانی آغاز شد.به زودی اسماعیل انور و ایوب صبری به او پیوستند.آنها با آلبانیایی‌های محلی شبکه‌سازی کردند و از ارتباطات آنها در ارتش سوم مستقر در سالونیکا برای تحریک یک شورش بزرگ استفاده کردند.ترورهای مختلف هماهنگ شده توسط فدایی اتحادیه گرا نیز به تسلیم عبدالحمید کمک کرد.با شورش مشروطه خواهان در استان های روملی که توسط CUP تحریک شد، عبدالحمید تسلیم شد و احیای قانون اساسی را اعلام کرد، مجلس را فراخواند و خواستار انتخابات شد.پس از تلاش برای ضدانقلاب سلطنتی موسوم به واقعه 31 مارس به نفع عبدالحمید در سال بعد، او خلع شد و برادرش محمد پنجم بر تخت نشست.
Play button
1911 Sep 29 - 1912 Oct 18

عثمانی ها سرزمین های شمال آفریقا را از دست می دهند

Tripoli, Libya
جنگ تورکو-ایتالیا بین پادشاهیایتالیا و امپراتوری عثمانی از 29 سپتامبر 1911 تا 18 اکتبر 1912 در جریان بود. در نتیجه این درگیری، ایتالیا استان عثمانی Tripolitania را تصرف کرد که استان های فرعی اصلی آن فزان بودند. سیرنائیکا و خود طرابلس.این سرزمین‌ها به مستعمره‌های Tripolitania و Cyrenaica ایتالیا تبدیل شدند که بعداً در لیبی ایتالیا ادغام شدند.جنگ پیشروی جنگ جهانی اول بود.اعضای اتحادیه بالکان، با احساس ضعف عثمانی و انگیزه ناسیونالیسم اولیه بالکان، در اکتبر 1912 به امپراتوری عثمانی حمله کردند و چند روز قبل از پایان جنگ ایتالیا و ترکیه، جنگ اول بالکان را آغاز کردند.
Play button
1912 Oct 8 - 1913 May 30

جنگ اول بالکان

Balkan Peninsula
جنگ اول بالکان از اکتبر 1912 تا مه 1913 ادامه یافت و شامل اقدامات اتحادیه بالکان (پادشاهی بلغارستان ، صربستان، یونان و مونته نگرو ) علیه امپراتوری عثمانی بود.ارتش های ترکیبی کشورهای بالکان بر ارتش های عثمانی که در ابتدا از نظر عددی پایین تر بودند (به طور قابل توجهی در پایان درگیری برتر بودند) و از نظر استراتژیک محروم بودند غلبه کردند و به موفقیت سریع دست یافتند.این جنگ برای عثمانی‌ها یک فاجعه همه‌جانبه و بی‌کاهش بود، عثمانی‌ها 83 درصد از سرزمین‌های اروپایی و 69 درصد از جمعیت اروپایی خود را از دست دادند.[76] در نتیجه جنگ، اتحادیه تقریباً تمام مناطق باقی مانده امپراتوری عثمانی در اروپا را تصرف و تقسیم کرد.وقایع بعدی همچنین به ایجاد آلبانی مستقل منجر شد که خشم صرب ها را برانگیخت.در همین حال، بلغارستان از تقسیم غنایم در مقدونیه ناراضی بود و در 16 ژوئن 1913 به متحدان سابق خود، صربستان و یونان حمله کرد که باعث آغاز جنگ دوم بالکان شد.
کودتای 1913 عثمانی
درخواست انور بیگ از کمیل پاشا برای استعفا در جریان یورش به درگاه عالی. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1913 Jan 23

کودتای 1913 عثمانی

Türkiye
کودتای 1913 عثمانی کودتایی بود که توسط تعدادی از اعضای کمیته اتحاد و ترقی (CUP) به رهبری اسماعیل انور بیگ و محمد طلعت بیگ در امپراتوری عثمانی انجام شد که در آن گروه یک حمله غافلگیرکننده انجام داد. در ساختمان‌های دولتی مرکزی عثمانی، درب اعلا.در جریان کودتا، وزیر جنگ، ناظم پاشا، ترور شد و وزیر اعظم، کمیل پاشا، مجبور به استعفا شد.پس از کودتا، دولت به دست CUP افتاد که اکنون تحت رهبری سه گانه معروف به «سه پاشا» متشکل از انور، طلعت و جمال پاشا بود.در سال 1911، حزب آزادی و توافق (همچنین به عنوان اتحادیه لیبرال یا لیبرال آنتانت شناخته می شود)، حزب کمیل پاشا، در مخالفت با CUP تشکیل شد و تقریباً بلافاصله در انتخابات میان دوره ای در قسطنطنیه (استانبول فعلی) پیروز شد.[83] CUP که نگران شده بود، در انتخابات عمومی 1912 با تقلب در انتخابات و خشونت علیه آزادی و توافق تقلب کرد و نام مستعار "انتخاب باشگاه ها" را به آنها داد.[۸۴] در پاسخ، افسران ناجی ارتش، پارتیزان‌های آزادی و توافق مصمم به سقوط CUP، خشمگین قیام کردند و باعث سقوط دولت بعد از انتخابات جام حذفی، محمد سعید پاشا شدند.[۸۵] حکومت جدیدی تحت رهبری احمد مختار پاشا تشکیل شد، اما پس از چند ماه، پس از وقوع ناگهانی جنگ اول بالکان و شکست نظامی، آن نیز در اکتبر ۱۹۱۲ منحل شد.[86]پس از کسب اجازه سلطان محمد پنجم برای تشکیل دولت جدید در اواخر اکتبر 1912، کمیل پاشا، رهبر آزادی و توافق، پس از جنگ ناموفق اول بالکان، به گفتگوهای دیپلماتیک با بلغارستان نشست.[87] با افزایش تقاضای بلغارها برای واگذاری شهر آدریانوپل، پایتخت سابق عثمانی (امروز و به زبان ترکی در آن زمان، معروف به ادرنه) و خشم مردم ترکیه و همچنین رهبری CUP، CUP انجام شد. پس از کودتا، احزاب مخالف مانند آزادی و توافق تحت سرکوب شدید [قرار] گرفتند.دولت جدید به رهبری محمود شوکت پاشا با حمایت اتحادیه گرایان امپراتوری عثمانی را از کنفرانس صلح لندن که در حال انجام بود خارج کرد و جنگ علیه کشورهای بالکان را برای بازپس گیری ادرنه و بقیه روملیا از سر گرفت، اما فایده ای نداشت.پس از ترور او در ژوئن، CUP کنترل کامل امپراتوری را در دست گرفت و رهبران مخالف دستگیر یا به اروپا تبعید شدند.
Play button
1914 Oct 29 - 1918 Oct 30

امپراتوری عثمانی در جنگ جهانی اول

Türkiye
امپراتوری عثمانی به عنوان یکی از قدرت های مرکزی با انجام یک حمله غافلگیرانه به سواحل دریای سیاه روسیه در 29 اکتبر 1914 وارد جنگ جهانی اول شد و روسیه با اعلان جنگ در 2 نوامبر 1914 پاسخ داد. نیروهای عثمانی با آنتانت در بالکان و تئاتر خاورمیانه در جنگ جهانی اول [.] محمد پنجم، سلطان امپراتوری عثمانی، در طول جنگ جهانی اول علیه قدرت های سه گانه آنتانت اعلام جهاد کرد. - مناطق تحت کنترل و برای جهاد علیه «همه دشمنان امپراتوری عثمانی، به استثنای قدرت‌های مرکزی»، [78] ابتدا در 11 نوامبر پیش‌نویس شد و برای اولین بار در 14 نوامبر در مقابل جمعیت زیادی قرائت شد.[77]قبایل عرب در بین النهرین در ابتدا مشتاق این فرمان بودند.با این حال، به دنبال پیروزی‌های بریتانیا در لشکرکشی بین‌النهرین در سال‌های 1914 و 1915، شور و شوق کاهش یافت و برخی از رهبران مانند مدبیرالفرعون موضعی بی‌طرف‌تر، اگر نگوییم طرفدار بریتانیا، اتخاذ کردند.[79]امیدها و نگرانی ها وجود داشت که مسلمانان غیرترک در کنار ترکیه عثمانی قرار گیرند، اما به گفته برخی از مورخان، این توسل «جهان اسلام را متحد نکرد» [80] و مسلمانان به فرماندهان غیرمسلمان خود در متفقین روی آوردند. نیروهابا این حال، مورخان دیگر به شورش سنگاپور در سال 1915 اشاره می کنند و ادعا می کنند که این فراخوان تأثیر قابل توجهی بر مسلمانان سراسر جهان داشته است.[81] در مقاله‌ای در سال 2017 به این نتیجه رسیدیم که این اعلامیه و همچنین تبلیغات جهاد قبلی، تأثیر شدیدی در دستیابی به وفاداری قبایل کردی که نقش عمده‌ای در نسل‌کشی ارامنه و آشوری داشتند، داشت.[82]این جنگ به پایان خلافت منجر شد، زیرا امپراتوری عثمانی در کنار بازندگان جنگ وارد شد و با موافقت با شرایط "وحشیانه مجازات" تسلیم شد.در 30 اکتبر 1918، آتش بس مودروس امضا شد و به دخالت عثمانی در جنگ جهانی اول پایان داد. با این حال، افکار عمومی عثمانی به طور گمراه کننده ای از شدت شرایط آتش بس مثبت دریافت کردند.آنها فکر می کردند که شرایط آن به طور قابل توجهی ملایم تر از آنچه در واقع بودند، منبع نارضایتی بود که متفقین بعداً به شرایط ارائه شده خیانت کردند.
Play button
1915 Feb 19 - 1916 Jan 9

کمپین گالیپولی

Gallipoli Peninsula, Pazarlı/G
قدرت‌های آنتانت، بریتانیا ، فرانسه و امپراتوری روسیه ، با در دست گرفتن کنترل تنگه‌های عثمانی، به دنبال تضعیف امپراتوری عثمانی، یکی از قدرت‌های مرکزی بودند.این امر پایتخت عثمانی در قسطنطنیه را در معرض بمباران کشتی های جنگی متفقین قرار می دهد و ارتباط آن را با بخش آسیایی امپراتوری قطع می کند.با شکست ترکیه، کانال سوئز امن خواهد بود و یک مسیر تدارکاتی متفقین در تمام طول سال می تواند از طریق دریای سیاه به بنادر آب گرم روسیه باز شود.تلاش ناوگان متفقین برای عبور اجباری از تنگه داردانل در فوریه 1915 با شکست مواجه شد و به دنبال فرود آبی خاکی در شبه جزیره گالیپولی در آوریل 1915 انجام شد. کمپین گالیپولی رها شد و نیروهای متجاوز عقب نشینی کردند.این یک کارزار پرهزینه برای قدرت‌های آنتانت و امپراتوری عثمانی و همچنین برای حامیان اکسپدیشن، به‌ویژه اولین لرد دریاسالاری (1911-1915)، وینستون چرچیل بود.این کارزار یک پیروزی بزرگ عثمانی تلقی می شد.در ترکیه، به عنوان یک لحظه تعیین کننده در تاریخ دولت در نظر گرفته می شود، یک موج نهایی در دفاع از سرزمین مادری با عقب نشینی امپراتوری عثمانی.این مبارزه پایه و اساس جنگ استقلال ترکیه و اعلام جمهوری ترکیه را هشت سال بعد با مصطفی کمال آتاتورک، که به عنوان یک فرمانده در گالیپولی به شهرت رسید، به عنوان بنیانگذار و رئیس جمهور تشکیل داد.
Play button
1915 Apr 24 - 1916

نسل کشی ارامنه

Türkiye
نسل کشی ارامنه تخریب سیستماتیک مردم و هویت ارمنی در امپراتوری عثمانی در طول جنگ جهانی اول بود.به رهبری کمیته حاکم اتحادیه و ترقی (CUP)، این اقدام عمدتاً از طریق کشتار جمعی حدود یک میلیون ارمنی در جریان راهپیمایی‌های مرگ به صحرای سوریه و اسلامی کردن اجباری زنان و کودکان ارمنی اجرا شد.قبل از جنگ جهانی اول، ارمنی ها در جامعه عثمانی جایگاه حفاظت شده، اما تحت امری را اشغال می کردند.قتل‌عام‌های گسترده ارامنه در دهه‌های 1890 و 1909 رخ داد. امپراتوری عثمانی متحمل یک سری شکست‌های نظامی و خسارات ارضی شد - به‌ویژه جنگ‌های بالکان 1912-1913 - که منجر به ترس در میان رهبران CUP شد که ارمنی‌ها که موطنشان در استان‌های شرقی است. به عنوان قلب ملت ترک تلقی می شد و به دنبال استقلال بود.شبه نظامیان عثمانی در جریان تهاجم خود به خاک روسیه و ایران در سال 1914، ارامنه محلی را قتل عام کردند.رهبران عثمانی نشانه‌های مجزایی از مقاومت ارمنستان را به عنوان شواهدی از شورش گسترده در نظر گرفتند، اگرچه چنین شورشی وجود نداشت.هدف از اخراج دسته جمعی جلوگیری دائمی از امکان خودمختاری یا استقلال ارمنستان بود.در 24 آوریل 1915، مقامات عثمانی صدها تن از روشنفکران و رهبران ارمنی را از قسطنطنیه دستگیر و تبعید کردند.به دستور طلعت پاشا، حدود 800000 تا 1.2 میلیون ارمنی در سال‌های 1915 و 1916 در راهپیمایی‌های مرگ به صحرای سوریه فرستاده شدند. اخراج‌شدگان توسط اسکورت‌های شبه‌نظامی به جلو رانده شدند و از غذا و آب محروم شدند و مورد سرقت، تجاوز جنسی و تجاوز قرار گرفتند. قتل عام هادر صحرای سوریه، بازماندگان در اردوگاه های کار اجباری پراکنده شدند.در سال 1916، موج دیگری از کشتارها صادر شد که حدود 200000 تبعیدی تا پایان سال زنده ماندند.حدود 100000 تا 200000 زن و کودک ارمنی به زور مسلمان شدند و در خانواده های مسلمان ادغام شدند.قتل عام و پاکسازی قومی بازماندگان ارمنی توسط جنبش ملی گرای ترکیه در طول جنگ استقلال ترکیه پس از جنگ جهانی اول انجام شد.این نسل کشی به بیش از دو هزار سال تمدن ارمنی پایان داد.همراه با کشتار دسته جمعی و اخراج مسیحیان ارتدوکس سریانی و یونانی، امکان ایجاد یک دولت قومی ناسیونالیست ترک را فراهم کرد.
Play button
1916 Jun 10 - Oct 25

شورش اعراب

Syria
شورش اعراب در سال 1916 با حمایت بریتانیا آغاز شد.جریان را علیه عثمانی ها در جبهه خاورمیانه تغییر داد، جایی که به نظر می رسید آنها در دو سال اول جنگ جهانی اول دست برتر را داشتند.بر اساس مکاتبات مک ماهون و حسین، توافقی بین دولت بریتانیا و حسین بن علی، شریف مکه، قیام رسماً در 10 ژوئن 1916 در مکه آغاز شد. هدف ناسیونالیست عرب ایجاد یک عرب واحد و مستقل بود. کشوری که از حلب در سوریه تا عدن در یمن امتداد دارد که انگلیسی ها قول داده بودند آن را به رسمیت بشناسند.ارتش شریفیان به رهبری حسین و هاشمیان، با حمایت نظامی از نیروی اعزامی مصر بریتانیا ، با موفقیت جنگیدند و حضور نظامی عثمانی را از بسیاری از مناطق حجاز و ماوراء اردن بیرون کردند.شورش عرب توسط مورخان به عنوان اولین جنبش سازمان یافته ناسیونالیسم عرب تلقی می شود.برای اولین بار گروه های مختلف عرب را با هدف مشترک مبارزه برای استقلال از امپراتوری عثمانی گرد هم آورد.
تجزیه امپراتوری عثمانی
تسلیم اورشلیم به بریتانیا در 9 دسامبر 1917 پس از نبرد اورشلیم ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1918 Oct 30 - 1922 Nov 1

تجزیه امپراتوری عثمانی

Türkiye
تجزیه امپراتوری عثمانی (30 اکتبر 1918 - 1 نوامبر 1922) یک رویداد ژئوپلیتیکی بود که پس از جنگ جهانی اول و اشغال استانبول توسط سربازان بریتانیایی ، فرانسوی وایتالیایی در نوامبر 1918 رخ داد. قدرت های متفقین در اوایل جنگ جهانی اول، [91] به ویژه قرارداد سایکس-پیکو، پس از پیوستن امپراتوری عثمانی به آلمان برای تشکیل اتحاد عثمانی-آلمان.[92] مجموعه عظیمی از سرزمین ها و مردمی که قبلاً امپراتوری عثمانی را تشکیل می دادند به چندین ایالت جدید تقسیم شدند.[93] امپراتوری عثمانی از نظر ژئوپلیتیک، فرهنگی و ایدئولوژیک، دولت اسلامی پیشرو بود.تجزیه امپراتوری عثمانی پس از جنگ منجر به تسلط قدرت های غربی مانند انگلیس و فرانسه بر خاورمیانه شد و شاهد ایجاد جهان عرب مدرن و جمهوری ترکیه بود.مقاومت در برابر نفوذ این قدرت‌ها از سوی جنبش ملی ترکیه صورت گرفت، اما تا دوران استعمار زدایی سریع پس از جنگ جهانی دوم، در سایر دولت‌های پس از عثمانی گسترده نشد.پس از فروپاشی کامل دولت عثمانی، نمایندگان آن معاهده سور را در سال 1920 امضا کردند که بر اساس آن بخش اعظمی از خاک ترکیه کنونی بین فرانسه، انگلستان، یونان و ایتالیا تقسیم می شد.جنگ استقلال ترکیه، قدرت های اروپای غربی را مجبور کرد تا قبل از تصویب معاهده به میز مذاکره بازگردند.اروپای غربی و مجلس ملی بزرگ ترکیه در سال 1923 معاهده لوزان جدید را امضا و تصویب کردند و جایگزین معاهده سور شد و در مورد اکثر مسائل سرزمینی توافق کردند.
Play button
1919 May 19 - 1922 Oct 11

جنگ استقلال ترکیه

Anatolia, Türkiye
در حالی که جنگ جهانی اول برای امپراتوری عثمانی با آتش بس مودروس به پایان رسید، قدرت های متفقین به اشغال و تصرف زمین ها برای طرح های امپریالیستی ادامه دادند.بنابراین فرماندهان نظامی عثمانی از دستورات متفقین و دولت عثمانی برای تسلیم و انحلال نیروهای خود سرباز زدند.این بحران زمانی به اوج خود رسید که سلطان محمد ششم مصطفی کمال پاشا (آتاتورک)، یک ژنرال معتبر و عالی رتبه را برای برقراری نظم به آناتولی اعزام کرد.با این حال، مصطفی کمال یک توانمند و در نهایت رهبر مقاومت ملی گرای ترکیه علیه دولت عثمانی، قدرت های متفقین و اقلیت های مسیحی شد.در تلاش برای ایجاد کنترل بر خلاء قدرت در آناتولی، متفقین، نخست وزیر یونان، الفتریوس ونیزلوس را متقاعد کردند که یک نیروی اعزامی به آناتولی راه اندازی کند و Smyrna (ازمیر) را اشغال کند و جنگ استقلال ترکیه را آغاز کند.هنگامی که مشخص شد دولت عثمانی از قدرت های متفقین حمایت می کند، یک دولت ضد ملی به رهبری مصطفی کمال در آنکارا تأسیس شد.متفقین به زودی دولت عثمانی در قسطنطنیه را تحت فشار قرار دادند تا قانون اساسی را به حالت تعلیق درآورد، پارلمان را ببندد و معاهده سور را امضا کند، معاهده ای که برای منافع ترکیه نامطلوب بود و «دولت آنکارا» آن را غیرقانونی اعلام کرد.در جنگ متعاقب آن، شبه نظامیان نامنظم نیروهای فرانسوی را در جنوب شکست دادند و واحدهای غیر بسیج شده ارمنستان را با نیروهای بلشویکی تقسیم کردند و در نتیجه قرارداد قارص (اکتبر 1921) منعقد شد.جبهه غربی جنگ استقلال به جنگ یونان و ترکیه معروف بود که در آن نیروهای یونانی ابتدا با مقاومت سازماندهی نشده مواجه شدند.با این حال، سازماندهی شبه نظامیان عصمت پاشا در یک ارتش منظم زمانی نتیجه داد که نیروهای آنکارا در نبردهای اول و دوم اینونو با یونانیان جنگیدند.ارتش یونان در نبرد Kütahya-Eskişehir پیروز شد و تصمیم گرفت تا در پایتخت ناسیونالیست آنکارا رانندگی کند و خطوط تدارکات خود را گسترش دهد.ترکها پیشروی خود را در نبرد ساکاریا بررسی کردند و در حمله بزرگ ضدحمله کردند که نیروهای یونانی را در مدت سه هفته از آناتولی بیرون راند.جنگ عملاً با بازپس گیری ازمیر و بحران چاناک پایان یافت و باعث امضای آتش بس دیگری در مودانیا شد.مجلس ملی بزرگ در آنکارا به عنوان دولت قانونی ترکیه به رسمیت شناخته شد که معاهده لوزان (ژوئیه 1923) را امضا کرد، معاهده ای که برای ترکیه مطلوب تر از معاهده سور بود.متفقین آناتولی و تراکیه شرقی را تخلیه کردند، دولت عثمانی سرنگون شد و سلطنت ملغی شد، و مجلس ملی بزرگ ترکیه (که امروز نهاد اصلی قانونگذاری ترکیه باقی مانده است) در 29 اکتبر 1923 جمهوری ترکیه را اعلام کرد. با جنگ، جمعیتی وجود داشت. تبادل بین یونان و ترکیه، تجزیه امپراتوری عثمانی و الغای سلطنت، دوران عثمانی به پایان رسید و با اصلاحات آتاتورک، ترک ها دولت-ملت مدرن و سکولار ترکیه را ایجاد کردند.در 3 مارس 1924، خلافت عثمانی نیز لغو شد.
الغای سلطنت عثمانی
محمد ششم از در پشتی کاخ دولما باغچه حرکت می کند. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1922 Nov 1

الغای سلطنت عثمانی

Türkiye
الغای سلطنت عثمانی توسط مجلس ملی بزرگ ترکیه در 1 نوامبر 1922 به امپراتوری عثمانی که از سال 1299 ادامه داشت پایان داد. در 11 نوامبر 1922، در کنفرانس لوزان، حاکمیت مجلس بزرگ ملی توسط دولت اعمال شد. در آنگورا (آنکارا کنونی) بر سر ترکیه به رسمیت شناخته شد.آخرین سلطان، محمد ششم، پایتخت عثمانی، قسطنطنیه (استانبول کنونی) را در 17 نوامبر 1922 ترک کرد. موقعیت قانونی با امضای معاهده لوزان در 24 ژوئیه 1923 تثبیت شد. در مارس 1924، خلافت لغو شد. پایان نفوذ عثمانی
1923 Jan 1

پایان

Türkiye
امپراتوری عثمانی یک دولت بزرگ و قدرتمند بود که برای بیش از شش قرن، از اواخر قرن سیزدهم تا اوایل قرن بیستم، وجود داشت.در اوج خود، قلمرو وسیعی را تحت کنترل داشت که از جنوب شرقی اروپا تا خاورمیانه و شمال آفریقا امتداد داشت.میراث امپراتوری عثمانی پیچیده و چندوجهی است و تأثیر آن هنوز در بسیاری از نقاط جهان امروزی احساس می شود.یکی از مهمترین میراث امپراتوری عثمانی، میراث فرهنگی و فکری آن است.عثمانی ها حامیان بزرگ هنر و ادبیات بودند و میراث آنها را می توان در معماری، موسیقی و ادبیات خیره کننده منطقه دید.بسیاری از نمادین ترین مکان های دیدنی استانبول، مانند مسجد آبی و کاخ توپکاپی، در دوره عثمانی ساخته شده اند.امپراتوری عثمانی همچنین نقش مهمی در شکل گیری چشم انداز ژئوپلیتیک خاورمیانه و اروپا ایفا کرد.این کشور بازیگر اصلی تجارت و دیپلماسی بین‌المللی بود و موقعیت استراتژیک آن به آن اجازه می‌داد تا بر مناطق همسایه نفوذ کند.با این حال، میراث امپراتوری عثمانی بدون بحث نیست.عثمانی ها به خاطر رفتار وحشیانه خود با اقلیت ها، به ویژه ارامنه، یونانی ها و سایر جوامع مسیحی شناخته شده بودند.میراث امپریالیسم و ​​استعمار عثمانی همچنان در بسیاری از نقاط جهان امروز احساس می شود و تأثیر آن بر پویایی سیاسی و اجتماعی منطقه همچنان موضوع بحث و تحلیل مداوم است.

Appendices



APPENDIX 1

Ottoman Empire from a Turkish Perspective


Play button




APPENDIX 2

Why didn't the Ottomans conquer Persia?


Play button




APPENDIX 3

Basics of Ottoman Law


Play button




APPENDIX 4

Basics of Ottoman Land Management & Taxation


Play button




APPENDIX 5

Ottoman Pirates


Play button




APPENDIX 6

Ottoman Fratricide


Play button




APPENDIX 7

How an Ottoman Sultan dined


Play button




APPENDIX 8

Harems Of Ottoman Sultans


Play button




APPENDIX 9

The Ottomans


Play button

Characters



Mahmud II

Mahmud II

Sultan of the Ottoman Empire

Suleiman the Magnificent

Suleiman the Magnificent

Sultan of the Ottoman Empire

Mehmed IV

Mehmed IV

Sultan of the Ottoman Empire

Ahmed I

Ahmed I

Sultan of the Ottoman Empire

Mehmed III

Mehmed III

Sultan of the Ottoman Empire

Selim III

Selim III

Sultan of the Ottoman Empire

Mehmed II

Mehmed II

Sultan of the Ottoman Empire

Mehmed V

Mehmed V

Sultan of the Ottoman Empire

Selim I

Selim I

Sultan of the Ottoman Empire

Bayezid II

Bayezid II

Sultan of the Ottoman Empire

Osman II

Osman II

Sultan of the Ottoman Empire

Murad IV

Murad IV

Sultan of the Ottoman Empire

Murad III

Murad III

Sultan of the Ottoman Empire

Mehmed I

Mehmed I

Sultan of Ottoman Empire

Musa Çelebi

Musa Çelebi

Co-ruler during the Ottoman Interregnum

Ahmed III

Ahmed III

Sultan of the Ottoman Empire

Mustafa III

Mustafa III

Sultan of the Ottoman EmpirePadishah

Ibrahim of the Ottoman Empire

Ibrahim of the Ottoman Empire

Sultan of the Ottoman Empire

Orhan

Orhan

Second Sultan of the Ottoman Empire

Abdul Hamid I

Abdul Hamid I

Sultan of the Ottoman Empire

Murad II

Murad II

Sultan of the Ottoman Empire

Abdulmejid I

Abdulmejid I

Sultan of the Ottoman Empire

Mustafa II

Mustafa II

Sultan of the Ottoman Empire

Abdulaziz

Abdulaziz

Sultan of the Ottoman Empire

Bayezid I

Bayezid I

Fourth Sultan of the Ottoman Empire

Koprulu Mehmed Pasa

Koprulu Mehmed Pasa

Grand Vizier of the Ottoman Empire

Mehmed VI

Mehmed VI

Last Sultan of the Ottoman Empire

Murad I

Murad I

Third Sultan of the Ottoman Empire

Abdul Hamid II

Abdul Hamid II

Sultan of the Ottoman Empire

Mustafa IV

Mustafa IV

Sultan of the Ottoman Empire

Osman I

Osman I

Founder of the Ottoman Empire

Footnotes



  1. Kermeli, Eugenia (2009). "Osman I". In goston, Gbor; Bruce Masters (eds.).Encyclopedia of the Ottoman Empire. p.444.
  2. Imber, Colin (2009).The Ottoman Empire, 1300-1650: The Structure of Power(2ed.). New York: Palgrave Macmillan. pp.262-4.
  3. Kafadar, Cemal (1995).Between Two Worlds: The Construction of the Ottoman State. p.16.
  4. Kafadar, Cemal,Between Two Worlds, University of California Press, 1996, p xix. ISBN 0-520-20600-2
  5. Mesut Uyar and Edward J. Erickson,A Military History of the Ottomans: From Osman to Atatrk, (ABC-CLIO, 2009), 29.
  6. Egger, Vernon O. (2008).A History of the Muslim World Since 1260: The Making of a Global Community.Prentice Hall. p.82. ISBN 978-0-13-226969-8.
  7. The Jewish Encyclopedia: a descriptive record of the history, religion, literature, and customs of the Jewish people from the earliest times to the present day,Vol.2 Isidore Singer, Cyrus Adler, Funk and Wagnalls, 1912 p.460
  8. goston, Gbor (2009). "Selim I". In goston, Gbor; Bruce Masters (eds.).Encyclopedia of the Ottoman Empire. pp.511-3. ISBN 9780816062591.
  9. Darling, Linda (1996).Revenue-Raising and Legitimacy: Tax Collection and Finance Administration in the Ottoman Empire, 1560-1660. E.J. Brill. pp.283-299, 305-6. ISBN 90-04-10289-2.
  10. Şahin, Kaya (2013).Empire and Power in the reign of Sleyman: Narrating the Sixteenth-Century Ottoman World. Cambridge University Press. p.10. ISBN 978-1-107-03442-6.
  11. Jelālī Revolts | Turkish history.Encyclopedia Britannica. 2012-10-25.
  12. Inalcik, Halil.An Economic and Social history of the Ottoman Empire 1300-1914. Cambridge: Cambridge University Press, 1994, p.115; 117; 434; 467.
  13. Lewis, Bernard. Ottoman Land Tenure and Taxation in Syria.Studia Islamica. (1979), pp.109-124.
  14. Peirce, Leslie (1993).The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire. Oxford University Press.
  15. Peirce, Leslie (1988).The Imperial Harem: Gender and Power in the Ottoman Empire, 1520-1656. Ann Arbor, MI: UMI Dissertation Information Service. p.106.
  16. Evstatiev, Simeon (1 Jan 2016). "8. The Qāḍīzādeli Movement and the Revival of takfīr in the Ottoman Age".Accusations of Unbelief in Islam. Brill. pp.213-14. ISBN 9789004307834. Retrieved29 August2021.
  17. Cook, Michael (2003).Forbidding Wrong in Islam: An Introduction. Cambridge University Press. p.91.
  18. Sheikh, Mustapha (2016).Ottoman Puritanism and its Discontents: Ahmad al-Rumi al-Aqhisari and the .Oxford University Press. p.173. ISBN 978-0-19-250809-6. Retrieved29 August2021.
  19. Rhoads Murphey, "Continuity and Discontinuity in Ottoman Administrative Theory and Practice during the Late Seventeenth Century,"Poetics Today14 (1993): 419-443.
  20. Mikaberidze, Alexander (2015).Historical Dictionary of Georgia(2ed.). Rowman Littlefield. ISBN 978-1442241466.
  21. Lord Kinross:Ottoman centuries(translated by Meral Gasıpıralı) Altın Kitaplar, İstanbul,2008, ISBN 978-975-21-0955-1, p.237.
  22. History of the Ottoman Empire and modern Turkeyby Ezel Kural Shaw p. 107.
  23. Mesut Uyar, Edward J. Erickson,A military history of the Ottomans: from Osman to Atatrk, ABC CLIO, 2009, p. 76, "In the end both Ottomans and Portuguese had the recognize the other side's sphere of influence and tried to consolidate their bases and network of alliances."
  24. Dumper, Michael R.T.; Stanley, Bruce E. (2007).Cities of the Middle East and North Africa: a Historical Encyclopedia. ABC-Clio. ISBN 9781576079195.
  25. Shillington, Kevin (2013).Encyclopedia of African History.Routledge. ISBN 9781135456702.
  26. Tony Jaques (2006).Dictionary of Battles and Sieges. Greenwood Press. p.xxxiv. ISBN 9780313335365.
  27. Saraiya Faroqhi (2009).The Ottoman Empire: A Short History. Markus Wiener Publishers. pp.60ff. ISBN 9781558764491.
  28. Palmira Johnson Brummett (1994).Ottoman seapower and Levantine diplomacy in the age of discovery. SUNY Press. pp.52ff. ISBN 9780791417027.
  29. Sevim Tekeli, "Taqi al-Din", in Helaine Selin (1997),Encyclopaedia of the History of Science, Technology, and Medicine in Non-Western Cultures,Kluwer Academic Publishers, ISBN 0792340663.
  30. Zaken, Avner Ben (2004). "The heavens of the sky and the heavens of the heart: the Ottoman cultural context for the introduction of post-Copernican astronomy".The British Journal for the History of Science.Cambridge University Press.37: 1-28.
  31. Sonbol, Amira El Azhary (1996).Women, the Family, and Divorce Laws in Islamic History. Syracuse University Press. ISBN 9780815603832.
  32. Hughes, Lindsey (1990).Sophia, Regent of Russia: 1657 - 1704. Yale University Press,p.206.
  33. Davies, Brian (2007).Warfare, State and Society on the Black Sea Steppe, 1500-1700. Routledge,p.185.
  34. Shapira, Dan D.Y. (2011). "The Crimean Tatars and the Austro-Ottoman Wars". In Ingrao, Charles W.; Samardžić, Nikola; Pesalj, Jovan (eds.).The Peace of Passarowitz, 1718. Purdue University Press,p.135.
  35. Stanford J. Shaw, "The Nizam-1 Cedid Army under Sultan Selim III 1789-1807."Oriens18.1 (1966): 168-184.
  36. David Nicolle,Armies of the Ottoman Empire 1775-1820(Osprey, 1998).
  37. George F. Nafziger (2001).Historical Dictionary of the Napoleonic Era. Scarecrow Press. pp.153-54. ISBN 9780810866171.
  38. Finkel, Caroline (2005).Osman's Dream. John Murray. p.435. ISBN 0-465-02396-7.
  39. Hopkins, Kate (24 March 2006)."Food Stories: The Sultan's Coffee Prohibition". Archived fromthe originalon 20 November 2012. Retrieved12 September2006.
  40. Roemer, H. R. (1986). "The Safavid Period".The Cambridge History of Iran: The Timurid and Safavid Periods. Vol.VI. Cambridge: Cambridge University Press. pp.189-350. ISBN 0521200946,p. 285.
  41. Mansel, Philip(1995).Constantinople: City of the World's Desire, 1453-1924. New York:St. Martin's Press. p.200. ISBN 0719550769.
  42. Gökbilgin, M. Tayyib (2012).Ibrāhīm.Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Brill Online. Retrieved10 July2012.
  43. Thys-Şenocak, Lucienne (2006).Ottoman Women Builders: The Architectural Patronage of Hadice Turhan Sultan. Ashgate. p.89. ISBN 978-0-754-63310-5, p.26 .
  44. Farooqi, Naimur Rahman (2008).Mughal-Ottoman relations: a study of political diplomatic relations between Mughal India and the Ottoman Empire, 1556-1748. Retrieved25 March2014.
  45. Eraly, Abraham(2007),Emperors Of The Peacock Throne: The Saga of the Great Moghuls, Penguin Books Limited, pp.27-29, ISBN 978-93-5118-093-7
  46. Stone, David R.(2006).A Military History of Russia: From Ivan the Terrible to the War in Chechnya. Greenwood Publishing Group, p.64.
  47. Roderic, H. Davison (1990).Essays in Ottoman and Turkish History, 1774-1923 - The Impact of the West.University of Texas Press. pp.115-116.
  48. Ishtiaq, Hussain."The Tanzimat: Secular reforms in the Ottoman Empire"(PDF). Faith Matters.
  49. "PTT Chronology"(in Turkish). PTT Genel Mdrlğ. 13 September 2008. Archived fromthe originalon 13 September 2008. Retrieved11 February2013.
  50. Tilmann J. Röder, The Separation of Powers: Historical and Comparative Perspectives, in: Grote/Röder, Constitutionalism in Islamic Countries (Oxford University Press 2011).
  51. Cleveland, William (2013).A History of the Modern Middle East. Boulder, Colorado: Westview Press. p.79. ISBN 978-0813340487.
  52. Uyar, Mesut;Erickson, Edward J.(23 September 2009).A Military History of the Ottomans: From Osman to Ataturk: From Osman to Ataturk. Santa Barbara, California: ABC-CLIO (published 2009). p.210.
  53. Cleveland, William L. (2004).A history of the modern Middle East. Michigan University Press. p.65. ISBN 0-8133-4048-9.
  54. ^De Bellaigue, Christopher (2017).The Islamic Enlightenment: The Struggle Between Faith and Reason- 1798 to Modern Times. New York: Liveright Publishing Corporation. p.227. ISBN 978-0-87140-373-5.
  55. Stone, Norman (2005)."Turkey in the Russian Mirror". In Mark Erickson, Ljubica Erickson (ed.).Russia War, Peace And Diplomacy: Essays in Honour of John Erickson. Weidenfeld Nicolson. p.97. ISBN 978-0-297-84913-1.
  56. "The Serbian Revolution and the Serbian State".staff.lib.msu.edu.Archivedfrom the original on 10 October 2017. Retrieved7 May2018.
  57. Plamen Mitev (2010).Empires and Peninsulas: Southeastern Europe Between Karlowitz and the Peace of Adrianople, 1699-1829. LIT Verlag Mnster. pp.147-. ISBN 978-3-643-10611-7.
  58. L. S. Stavrianos, The Balkans since 1453 (London: Hurst and Co., 2000), pp. 248-250.
  59. Trevor N. Dupuy. (1993). "The First Turko-Egyptian War."The Harper Encyclopedia of Military History. HarperCollins Publishers, ISBN 978-0062700568, p. 851
  60. P. Kahle and P.M. Holt. (2012) Ibrahim Pasha.Encyclopedia of Islam, Second Edition. ISBN 978-9004128040
  61. Dupuy, R. Ernest; Dupuy, Trevor N. (1993).The Harper Encyclopedia of Military History: From 3500 B.C. to the Present. New York: HarperCollins Publishers. ISBN 0-06-270056-1,p.851.
  62. Williams, Bryan Glynn (2000)."Hijra and forced migration from nineteenth-century Russia to the Ottoman Empire".Cahiers du Monde Russe.41(1): 79-108.
  63. Memoirs of Miliutin, "the plan of action decided upon for 1860 was to cleanse [ochistit'] the mountain zone of its indigenous population", per Richmond, W.The Northwest Caucasus: Past, Present, and Future. Routledge. 2008.
  64. Richmond, Walter (2008).The Northwest Caucasus: Past, Present, Future. Taylor Francis US. p.79. ISBN 978-0-415-77615-8.Archivedfrom the original on 14 January 2023. Retrieved20 June2015.the plan of action decided upon for 1860 was to cleanse [ochistit'] the mountain zone of its indigenous population
  65. Amjad M. Jaimoukha (2001).The Circassians: A Handbook. Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-312-23994-7.Archivedfrom the original on 14 January 2023. Retrieved20 June2015.
  66. Stone, Norman "Turkey in the Russian Mirror" pp. 86-100 fromRussia War, Peace and Diplomacyedited by Mark Ljubica Erickson, Weidenfeld Nicolson: London, 2004 p. 95.
  67. Crowe, John Henry Verinder (1911)."Russo-Turkish Wars". In Chisholm, Hugh (ed.).Encyclopædia Britannica. Vol.23 (11thed.). Cambridge University Press. pp.931-936, see page 931 para five.
  68. Akmeșe, Handan NezirThe Birth of Modern Turkey The Ottoman Military and the March to World I, London: I.B. Tauris page 24.
  69. Armenian:Համիդյան ջարդեր,Turkish:Hamidiye Katliamı,French:Massacres hamidiens)
  70. Dictionary of Genocide, By Paul R. Bartrop, Samuel Totten, 2007, p. 23
  71. Akçam, Taner(2006)A Shameful Act: The Armenian Genocide and the Question of Turkish Responsibilityp. 42, Metropolitan Books, New York ISBN 978-0-8050-7932-6
  72. "Fifty Thousand Orphans made So by the Turkish Massacres of Armenians",The New York Times, December 18, 1896,The number of Armenian children under twelve years of age made orphans by the massacres of 1895 is estimated by the missionaries at 50.000.
  73. Akçam 2006, p.44.
  74. Angold, Michael (2006), O'Mahony, Anthony (ed.),Cambridge History of Christianity, vol.5. Eastern Christianity, Cambridge University Press, p.512, ISBN 978-0-521-81113-2.
  75. Cleveland, William L. (2000).A History of the Modern Middle East(2nded.). Boulder, CO: Westview. p.119. ISBN 0-8133-3489-6.
  76. Balkan Savaşları ve Balkan Savaşları'nda Bulgaristan, Sleyman Uslu
  77. Aksakal, Mustafa(2011)."'Holy War Made in Germany'? Ottoman Origins of the 1914 Jihad".War in History.18(2): 184-199.
  78. Ldke, Tilman (17 December 2018)."Jihad, Holy War (Ottoman Empire)".International Encyclopedia of the First World War. Retrieved19 June2021.
  79. Sakai, Keiko (1994)."Political parties and social networks in Iraq, 1908-1920"(PDF).etheses.dur.ac.uk. p.57.
  80. Lewis, Bernard(19 November 2001)."The Revolt of Islam".The New Yorker.Archivedfrom the original on 4 September 2014. Retrieved28 August2014.
  81. A. Noor, Farish(2011). "Racial Profiling' Revisited: The 1915 Indian Sepoy Mutiny in Singapore and the Impact of Profiling on Religious and Ethnic Minorities".Politics, Religion Ideology.1(12): 89-100.
  82. Dangoor, Jonathan (2017)."" No need to exaggerate " - the 1914 Ottoman Jihad declaration in genocide historiography, M.A Thesis in Holocaust and Genocide Studies".
  83. Finkel, C., 2005, Osman's Dream, Cambridge: Basic Books, ISBN 0465023975, p. 273.
  84. Tucker, S.C., editor, 2010, A Global Chronology of Conflict, Vol. Two, Santa Barbara: ABC-CLIO, LLC, ISBN 9781851096671, p. 646.
  85. Halil İbrahim İnal:Osmanlı Tarihi, Nokta Kitap, İstanbul, 2008 ISBN 978-9944-1-7437-4p 378-381.
  86. Prof.Yaşar Ycel-Prof Ali Sevim:Trkiye tarihi IV, AKDTYKTTK Yayınları, 1991, pp 165-166
  87. Thomas Mayer,The Changing Past: Egyptian Historiography of the Urabi Revolt, 1882-1982(University Presses of Florida, 1988).
  88. Taylor, A.J.P.(1955).The Struggle for Mastery in Europe, 1848-1918. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-822101-2, p.228-254.
  89. Roger Crowley, Empires of the Sea, faber and faber 2008 pp.67-69
  90. Partridge, Loren (14 March 2015).Art of Renaissance Venice, 1400 1600. Univ of California Press. ISBN 9780520281790.
  91. Paul C. Helmreich,From Paris to Sèvres: The Partition of the Ottoman Empire at the Peace Conference of 1919-1920(Ohio University Press, 1974) ISBN 0-8142-0170-9
  92. Fromkin,A Peace to End All Peace(1989), pp. 49-50.
  93. Roderic H. Davison; Review "From Paris to Sèvres: The Partition of the Ottoman Empire at the Peace Conference of 1919-1920" by Paul C. Helmreich inSlavic Review, Vol. 34, No. 1 (Mar. 1975), pp. 186-187

References



Encyclopedias

  • Ágoston, Gábor; Masters, Bruce, eds.(2009). Encyclopedia of the Ottoman Empire.New York: Facts On File. ISBN 978-0-8160-6259-1.


Surveys

  • Baram, Uzi and Lynda Carroll, editors. A Historical Archaeology of the Ottoman Empire: Breaking New Ground (Plenum/Kluwer Academic Press, 2000)
  • Barkey, Karen. Empire of Difference: The Ottomans in Comparative Perspective. (2008) 357pp Amazon.com, excerpt and text search
  • Davison, Roderic H. Reform in the Ottoman Empire, 1856–1876 (New York: Gordian Press, 1973)
  • Deringil, Selim. The Well-Protected Domains: Ideology and the Legitimation of Power in the Ottoman Empire, 1876–1909 (London: IB Tauris, 1998)
  • Faroqhi, Suraiya. The Ottoman Empire: A Short History (2009) 196pp
  • Faroqhi, Suraiya. The Cambridge History of Turkey (Volume 3, 2006) excerpt and text search
  • Faroqhi, Suraiya and Kate Fleet, eds. The Cambridge History of Turkey (Volume 2 2012) essays by scholars
  • Finkel, Caroline (2005). Osman's Dream: The Story of the Ottoman Empire, 1300–1923. Basic Books. ISBN 978-0-465-02396-7.
  • Fleet, Kate, ed. The Cambridge History of Turkey (Volume 1, 2009) excerpt and text search, essays by scholars
  • Imber, Colin (2009). The Ottoman Empire, 1300–1650: The Structure of Power (2 ed.). New York: Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-230-57451-9.
  • Inalcik, Halil. The Ottoman Empire, the Classical Age: 1300–1600. Hachette UK, 2013. [1973]
  • Kasaba, Resat, ed. The Cambridge History of Turkey (vol 4 2008) excerpt and text search vol 4 comprehensive coverage by scholars of 20th century
  • Dimitri Kitsikis, L'Empire ottoman, Presses Universitaires de France, 3rd ed.,1994. ISBN 2-13-043459-2, in French
  • McCarthy, Justin. The Ottoman Turks: An Introductory History to 1923 1997
  • McMeekin, Sean. The Berlin-Baghdad Express: The Ottoman Empire and Germany's Bid for World Power (2010)
  • Pamuk, Sevket. A Monetary History of the Ottoman Empire (1999). pp. 276
  • Quataert, Donald. The Ottoman Empire, 1700–1922 (2005) ISBN 0-521-54782-2.
  • Shaw, Stanford J., and Ezel Kural Shaw. History of the Ottoman Empire and Modern Turkey. Vol. 1, 1977.
  • Somel, Selcuk Aksin. Historical Dictionary of the Ottoman Empire. (2003). 399 pp.
  • Uyar, Mesut; Erickson, Edward (2009). A Military History of the Ottomans: From Osman to Atatürk. ISBN 978-0-275-98876-0.


The Early Ottomans (1300–1453)

  • Kafadar, Cemal (1995). Between Two Worlds: The Construction of the Ottoman State. University of California Press. ISBN 978-0-520-20600-7.
  • Lindner, Rudi P. (1983). Nomads and Ottomans in Medieval Anatolia. Bloomington: Indiana University Press. ISBN 0-933070-12-8.
  • Lowry, Heath (2003). The Nature of the Early Ottoman State. Albany: SUNY Press. ISBN 0-7914-5636-6.
  • Zachariadou, Elizabeth, ed. (1991). The Ottoman Emirate (1300–1389). Rethymnon: Crete University Press.
  • İnalcık Halil, et al. The Ottoman Empire: the Classical Age, 1300–1600. Phoenix, 2013.


The Era of Transformation (1550–1700)

  • Abou-El-Haj, Rifa'at Ali (1984). The 1703 Rebellion and the Structure of Ottoman Politics. Istanbul: Nederlands Historisch-Archaeologisch Instituut te İstanbul.
  • Howard, Douglas (1988). "Ottoman Historiography and the Literature of 'Decline' of the Sixteenth and Seventeenth Century". Journal of Asian History. 22: 52–77.
  • Kunt, Metin İ. (1983). The Sultan's Servants: The Transformation of Ottoman Provincial Government, 1550–1650. New York: Columbia University Press. ISBN 0-231-05578-1.
  • Peirce, Leslie (1993). The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire. Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-508677-5.
  • Tezcan, Baki (2010). The Second Ottoman Empire: Political and Social Transformation in the Early Modern World. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-41144-9.
  • White, Joshua M. (2017). Piracy and Law in the Ottoman Mediterranean. Stanford: Stanford University Press. ISBN 978-1-503-60252-6.


to 1830

  • Braude, Benjamin, and Bernard Lewis, eds. Christians and Jews in the Ottoman Empire: The Functioning of a Plural Society (1982)
  • Goffman, Daniel. The Ottoman Empire and Early Modern Europe (2002)
  • Guilmartin, John F., Jr. "Ideology and Conflict: The Wars of the Ottoman Empire, 1453–1606", Journal of Interdisciplinary History, (Spring 1988) 18:4., pp721–747.
  • Kunt, Metin and Woodhead, Christine, ed. Süleyman the Magnificent and His Age: The Ottoman Empire in the Early Modern World. 1995. 218 pp.
  • Parry, V.J. A History of the Ottoman Empire to 1730 (1976)
  • Şahin, Kaya. Empire and Power in the Reign of Süleyman: Narrating the Sixteenth-Century Ottoman World. Cambridge University Press, 2013.
  • Shaw, Stanford J. History of the Ottoman Empire and Modern Turkey, Vol I; Empire of Gazis: The Rise and Decline of the Ottoman Empire 1290–1808. Cambridge University Press, 1976. ISBN 978-0-521-21280-9.


Post 1830

  • Ahmad, Feroz. The Young Turks: The Committee of Union and Progress in Turkish Politics, 1908–1914, (1969).
  • Bein, Amit. Ottoman Ulema, Turkish Republic: Agents of Change and Guardians of Tradition (2011) Amazon.com
  • Black, Cyril E., and L. Carl Brown. Modernization in the Middle East: The Ottoman Empire and Its Afro-Asian Successors. 1992.
  • Erickson, Edward J. Ordered to Die: A History of the Ottoman Army in the First World War (2000) Amazon.com, excerpt and text search
  • Gürkan, Emrah Safa: Christian Allies of the Ottoman Empire, European History Online, Mainz: Institute of European History, 2011. Retrieved 2 November 2011.
  • Faroqhi, Suraiya. Subjects of the Sultan: Culture and Daily Life in the Ottoman Empire. (2000) 358 pp.
  • Findley, Carter V. Bureaucratic Reform in the Ottoman Empire: The Sublime Porte, 1789–1922 (Princeton University Press, 1980)
  • Fortna, Benjamin C. Imperial Classroom: Islam, the State, and Education in the Late Ottoman Empire. (2002) 280 pp.
  • Fromkin, David. A Peace to End All Peace: The Fall of the Ottoman Empire and the Creation of the Modern Middle East (2001)
  • Gingeras, Ryan. The Last Days of the Ottoman Empire. London: Allen Lane, 2023.
  • Göçek, Fatma Müge. Rise of the Bourgeoisie, Demise of Empire: Ottoman Westernization and Social Change. (1996). 220 pp.
  • Hanioglu, M. Sukru. A Brief History of the Late Ottoman Empire (2008) Amazon.com, excerpt and text search
  • Inalcik, Halil and Quataert, Donald, ed. An Economic and Social History of the Ottoman Empire, 1300–1914. 1995. 1026 pp.
  • Karpat, Kemal H. The Politicization of Islam: Reconstructing Identity, State, Faith, and Community in the Late Ottoman State. (2001). 533 pp.
  • Kayali, Hasan. Arabs and Young Turks: Ottomanism, Arabism, and Islamism in the Ottoman Empire, 1908–1918 (1997); CDlib.org, complete text online
  • Kieser, Hans-Lukas, Margaret Lavinia Anderson, Seyhan Bayraktar, and Thomas Schmutz, eds. The End of the Ottomans: The Genocide of 1915 and the Politics of Turkish Nationalism. London: I.B. Tauris, 2019.
  • Kushner, David. The Rise of Turkish Nationalism, 1876–1908. 1977.
  • McCarthy, Justin. The Ottoman Peoples and the End of Empire. Hodder Arnold, 2001. ISBN 0-340-70657-0.
  • McMeekin, Sean. The Ottoman Endgame: War, Revolution and the Making of the Modern Middle East, 1908-1923. London: Allen Lane, 2015.
  • Miller, William. The Ottoman Empire, 1801–1913. (1913), Books.Google.com full text online
  • Quataert, Donald. Social Disintegration and Popular Resistance in the Ottoman Empire, 1881–1908. 1983.
  • Rodogno, Davide. Against Massacre: Humanitarian Interventions in the Ottoman Empire, 1815–1914 (2011)
  • Shaw, Stanford J., and Ezel Kural Shaw. History of the Ottoman Empire and Modern Turkey. Vol. 2, Reform, Revolution, and Republic: The Rise of Modern Turkey, 1808–1975. (1977). Amazon.com, excerpt and text search
  • Toledano, Ehud R. The Ottoman Slave Trade and Its Suppression, 1840–1890. (1982)


Military

  • Ágoston, Gábor (2005). Guns for the Sultan: Military Power and the Weapons Industry in the Ottoman Empire. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0521843133.
  • Aksan, Virginia (2007). Ottoman Wars, 1700–1860: An Empire Besieged. Pearson Education Limited. ISBN 978-0-582-30807-7.
  • Rhoads, Murphey (1999). Ottoman Warfare, 1500–1700. Rutgers University Press. ISBN 1-85728-389-9.


Historiography

  • Emrence, Cern. "Three Waves of Late Ottoman Historiography, 1950–2007," Middle East Studies Association Bulletin (2007) 41#2 pp 137–151.
  • Finkel, Caroline. "Ottoman History: Whose History Is It?," International Journal of Turkish Studies (2008) 14#1 pp 1–10. How historians in different countries view the Ottoman Empire
  • Hajdarpasic, Edin. "Out of the Ruins of the Ottoman Empire: Reflections on the Ottoman Legacy in South-eastern Europe," Middle Eastern Studies (2008) 44#5 pp 715–734.
  • Hathaway, Jane (1996). "Problems of Periodization in Ottoman History: The Fifteenth through the Eighteenth Centuries". The Turkish Studies Association Bulletin. 20: 25–31.
  • Kırlı, Cengiz. "From Economic History to Cultural History in Ottoman Studies," International Journal of Middle East Studies (May 2014) 46#2 pp 376–378 DOI: 10.1017/S0020743814000166
  • Mikhail, Alan; Philliou, Christine M. "The Ottoman Empire and the Imperial Turn," Comparative Studies in Society & History (2012) 54#4 pp 721–745. Comparing the Ottomans to other empires opens new insights about the dynamics of imperial rule, periodization, and political transformation
  • Pierce, Leslie. "Changing Perceptions of the Ottoman Empire: The Early Centuries," Mediterranean Historical Review (2004) 49#1 pp 6–28. How historians treat 1299 to 1700