کنستانتین کبیر

فلاویوس والریوس کنستانتینوس، همانطور که در اصل نام داشت، در شهر نایسوس (امروزه نیش، صربستان)، بخشی از استان داردانیا در موزیا، در 27 فوریه، احتمالاً در حدود 2001 به دنیا آمد.272 بعد از میلاد. پدرش فلاویوس کنستانتیوس بود که در داچیا ریپنسیس متولد شد و اهل استان موزیا بود.دیوکلتیان دوباره امپراتوری را در سال 293 پس از میلاد تقسیم کرد و دو سزار (امپراتورهای کوچک) را برای حکومت بر بخش‌های دیگر شرق و غرب منصوب کرد.هر کدام تابع آگوستوس (امپراتور ارشد) مربوطه خود خواهند بود، اما در سرزمین های تعیین شده خود با اقتدار عالی عمل می کنند.این سیستم بعدها به نام تترارشی نامیده شد.کنستانتین به دربار دیوکلتیان رفت و در آنجا به عنوان وارث فرضی پدرش زندگی می کرد.کنستانتین در دربار دیوکلتیان آموزش رسمی گرفت و در آنجا ادبیات لاتین، یونانی و فلسفه را آموخت.

دیوکلتیانوس یا آزار و شکنجه بزرگ آخرین و شدیدترین آزار مسیحیان در امپراتوری روم بود.در سال 303، امپراتورهای دیوکلتیان، ماکسیمیان، گالریوس و کنستانسیوس با صدور یک سری احکام حقوق قانونی مسیحیان را لغو کردند و از آنها خواستند که با آداب مذهبی سنتی مطابقت داشته باشند.فرمان‌های بعدی روحانیون را هدف گرفت و خواستار قربانی جهانی شد و به همه ساکنان دستور داد که برای خدایان قربانی کنند.شدت آزار و شکنجه در سرتاسر امپراتوری متفاوت بود - ضعیف‌ترین در گول و بریتانیا ، جایی که تنها فرمان اول اجرا شد، و قوی‌ترین در استان‌های شرقی.قوانین آزار و شکنجه توسط امپراتوران مختلف (گالریوس با فرمان سردیکا در 311) در زمان‌های مختلف لغو شد، اما فرمان کنستانتین و لیسینیوس در میلان (313) به طور سنتی پایان آزار و شکنجه را نشان می‌دهد.

کنستانتین خطر ضمنی ماندن در دربار گالریوس را تشخیص داد، جایی که او به عنوان یک گروگان مجازی نگهداری می شد.شغل او به نجات توسط پدرش در غرب بستگی داشت.کنستانسیوس سریع مداخله کرد.در اواخر بهار یا اوایل تابستان 305 پس از میلاد، کنستانتیوس از پسرش برای کمک به مبارزات انتخاباتی در بریتانیا درخواست مرخصی کرد.پس از یک شب طولانی نوشیدن الکل، گالریوس این درخواست را پذیرفت.تبلیغات بعدی کنستانتین توضیح می دهد که چگونه او در شب از دربار گریخت، قبل از اینکه گالریوس بتواند نظرش را تغییر دهد.او با سرعت زیاد از پست خانه ای به پست خانه دیگر سوار شد و هر اسبی را که در پی خود بود، همسترینگ کرد.زمانی که گالریوس صبح روز بعد از خواب بیدار شد، کنستانتین خیلی دور فرار کرده بود که دستگیرش نمی شد.کنستانتین قبل از تابستان سال 305 پس از میلاد در گل، در بونونیا (بولونیا) به پدرش پیوست.

از Bononia، آنها از کانال مانش به بریتانیا عبور کردند و به Eboracum (یورک)، مرکز استان بریتانیا سکوندا و پایگاه نظامی بزرگی رفتند.کنستانتین توانست یک سال را در شمال بریتانیا در کنار پدرش سپری کند و در تابستان و پاییز علیه پیکت ها آن سوی دیوار هادریان مبارزه کند.لشکرکشی کنستانسیوس، مانند لشکرکشی سپتیمیوس سوروس پیش از آن، احتمالاً بدون دستیابی به موفقیت بزرگ، به سمت شمال پیشروی کرد.

پس از فرار از گالریوس، کنستانتین به پدرش در لشکرکشی به بریتانیا ملحق شد.با این حال، پدرش در جریان لشکرکشی بیمار می‌شود و در 25 ژوئیه 306 می‌میرد. او کنستانتین را وارث خود به‌عنوان آگوستوس نام می‌برد، و گول و بریتانیا از حکومت او حمایت می‌کنند - اگرچه ایبریا، که اخیراً فتح شده است، چنین نیست.گالریوس از این خبر عصبانی می شود، اما مجبور به سازش می شود و لقب سزار را به او می دهد.کنستانتین می پذیرد که ادعای خود را ثابت کند.به او کنترل بریتانیا، گول و اسپانیا داده شد.

سهم کنستانتین از امپراتوری شامل بریتانیا، گول و اسپانیا بود و او یکی از بزرگترین ارتش های رومی را که در امتداد مرز مهم راین مستقر بود، فرماندهی می کرد.او پس از ارتقاء به امپراتوری در بریتانیا ماند و قبایل پیکت ها را عقب راند و کنترل خود را در اسقف های شمال غربی تضمین کرد.او بازسازی پایگاه های نظامی را که در زمان حکومت پدرش آغاز شده بود، به پایان رساند و دستور تعمیر راه های منطقه را داد.او سپس به آگوستا تروروروم (تریر) در گال، پایتخت تترارکیک در شمال غربی امپراتوری روم رفت.فرانک ها از تحسین کنستانتین مطلع شدند و در زمستان 306-307 پس از میلاد به گال در سراسر راین پایین حمله کردند.او آنها را به آن سوی رود راین براند و پادشاهان آسکاریک و مروگایس را اسیر کرد.پادشاهان و سربازانشان در جشن های adventus (ورود) به حیوانات آمفی تئاتر تریر غذا می دادند.

پس از به رسمیت شناختن کنستانتین توسط گالریوس به عنوان سزار، پرتره کنستانتین طبق معمول به روم آورده شد.ماکسنتیوس موضوع پرتره را به عنوان پسر یک فاحشه به تمسخر گرفت و از ناتوانی خود ابراز تاسف کرد.ماکسنتیوس که به اقتدار کنستانتین حسادت می‌کرد، عنوان امپراتور را در 28 اکتبر 306 پس از میلاد به دست آورد. گالریوس از به رسمیت شناختن او امتناع کرد، اما نتوانست او را خلع کند.گالریوس سوروس را علیه ماکسنتیوس فرستاد، اما در طول لشکرکشی، ارتش سوروس، که قبلاً تحت فرماندهی پدر ماکسنتیوس ماکسیمیان بود، جدا شدند و سوروس دستگیر و زندانی شد.ماکسیمیان که در اثر شورش پسرش از بازنشستگی خارج شد، برای گفتگو با کنستانتین در اواخر سال 307 پس از میلاد عازم گول شد. او پیشنهاد کرد که دخترش فاوستا را به ازدواج کنستانتین درآورد و او را به درجه آگوستان برساند.در مقابل، کنستانتین اتحاد قدیمی خانوادگی بین ماکسیمیان و کنستانتیوس را مجدداً تأیید کرد و از آرمان ماکسنتیوس در ایتالیا حمایت کرد.کنستانتین پذیرفت و در اواخر تابستان 307 پس از میلاد با فاوستا در تریر ازدواج کرد. کنستانتین اکنون از ماکسنتیوس حمایت ناچیزی کرد و به ماکسنتیوس به رسمیت شناختن سیاسی پیشنهاد کرد.

در سال 310 پس از میلاد، زمانی که کنستانتین در مبارزه علیه فرانک ها دور بود، یک ماکسیمیان محروم علیه کنستانتین شورش کرد.ماکسیمیان با گروهی از ارتش کنستانتین به جنوب به آرل فرستاده شده بود تا برای هرگونه حمله ماکسنتیوس در جنوب گال آماده شود.او اعلام کرد که کنستانتین مرده است و بنفش امپراتوری را به دست گرفت.علیرغم تعهد بزرگی که به هر کسی که از او به عنوان امپراتور حمایت کند، بیشتر ارتش کنستانتین به امپراتور خود وفادار ماندند و ماکسیمیان به زودی مجبور به ترک شد.کنستانتین به زودی از شورش شنید، لشکرکشی خود را علیه فرانک ها رها کرد و ارتش خود را به سمت راین برد.در Cabillunum (Chalon-sur-Saône)، او نیروهای خود را روی قایق های منتظر حرکت داد تا از آب های کند Saône به سمت آب های سریع تر Rhone پارو بزنند.او در لوگدونوم (لیون) پیاده شد.ماکسیمیان به ماسیلیا (مارسی) گریخت، شهری که بهتر از آرل می توانست در محاصره طولانی مقاومت کند.اما تفاوت چندانی نداشت زیرا شهروندان وفادار دروازه‌های عقب را به روی کنستانتین باز کردند.ماکسیمیان به خاطر جنایاتش دستگیر و مورد سرزنش قرار گرفت.کنستانتین مقداری عفو کرد، اما شدیداً او را تشویق به خودکشی کرد.در ژوئیه 310 پس از میلاد، ماکسیمیان خود را حلق آویز کرد.

گالریوس در سال 311 بیمار می شود و به عنوان آخرین اقدام خود در قدرت، نامه ای می فرستد که آزادی مذهبی را به مسیحیان باز می گرداند.با این حال، او به زودی پس از آن می میرد.این جنگ بین کنستانتین و ماکسنتیوس آغاز می شود که خود را در رم سنگر می گیرد.

ماکسیمینوس علیه لیسینیوس بسیج شد و آسیای صغیر را تصرف کرد.یک صلح عجولانه روی یک قایق در وسط بسفر امضا شد.در حالی که کنستانتین به بریتانیا و گال سفر می کرد، ماکسنتیوس برای جنگ آماده شد.او شمال ایتالیا را مستحکم کرد و با اجازه دادن به جامعه مسیحی برای انتخاب اسقف جدید رم، یوسبیوس، حمایت خود را در جامعه مسیحی تقویت کرد.حکومت ماکسنتیوس با این وجود ناامن بود.حمایت اولیه او در پی افزایش نرخ مالیات و تجارت رکود از بین رفت.شورش در روم و کارتاژ شروع شد.در تابستان 311 پس از میلاد، ماکسنتیوس علیه کنستانتین بسیج شد در حالی که لیسینیوس به امور شرق مشغول بود.او به کنستانتین اعلان جنگ داد و قول داد که انتقام "قتل" پدرش را بگیرد.کنستانتین برای جلوگیری از اتحاد ماکسنتیوس علیه او با لیسینیوس، در زمستان 311-312 پس از میلاد با لیسینیوس اتحاد خود را ایجاد کرد و به او پیشنهاد ازدواج با خواهرش کنستانتیا را داد.ماکسیمینوس توافق کنستانتین با لیسینیوس را توهین به اقتدار او دانست.در پاسخ، او سفیران خود را به رم فرستاد و در ازای حمایت نظامی، ماکسنتیوس را به رسمیت شناخت.ماکسنتیوس پذیرفت.به گفته یوسبیوس، سفر بین منطقه ای غیرممکن شد و در همه جا تجمع نظامی وجود داشت.

کنستانتین در نزدیکی غرب شهر مهم آگوستا تائورینوروم (تورین، ایتالیا)، با نیروی زیادی از سواره نظام ماکسنتیایی به شدت مسلح روبرو شد.در نبرد متعاقب، ارتش کنستانتین سواره نظام ماکسنتیوس را محاصره کرد، سواره نظام خود را در کنار آنها قرار داد و با ضربات چماق های سر آهنی سربازانش، آنها را پیاده کرد.ارتش کنستانتین پیروز ظاهر شدند.تورین از پناه دادن به نیروهای عقب نشینی ماکسنتیوس خودداری کرد و در عوض دروازه های خود را به روی کنستانتین باز کرد.شهرهای دیگر دشت شمال ایتالیا برای پیروزی کنستانتین سفارتخانه های تبریک فرستادند.او به میلان رفت و در آنجا با دروازه‌های باز و شادی شادی روبرو شد.کنستانتین تا اواسط تابستان 312 پس از میلاد در میلان به ارتش خود استراحت داد و سپس به بریکسیا (برشیا) رفت.کنستانتین در نبرد پیروز شد و نمونه اولیه مهارت تاکتیکی را نشان داد که مشخصه دوران نظامی بعدی او بود.

ارتش برشا به راحتی پراکنده شد و کنستانتین به سرعت به سمت ورونا پیشروی کرد، جایی که نیروهای بزرگ ماکسنتی در آنجا اردو زدند.Ruricius Pompeianus، ژنرال نیروهای ورونی و بخشدار پراتوری ماکسنتیوس، در موقعیت دفاعی قوی قرار داشت، زیرا شهر از سه طرف توسط آدیگه محاصره شده بود.کنستانتین نیروی کوچکی را به شمال شهر فرستاد تا بدون توجه از رودخانه عبور کند.روریسیوس یک دسته بزرگ را برای مقابله با نیروی اعزامی کنستانتین فرستاد، اما شکست خورد.نیروهای کنستانتین با موفقیت شهر را محاصره کردند و محاصره کردند.روریسیوس لغزش را به کنستانتین داد و با نیروی بیشتری برای مقابله با کنستانتین بازگشت.کنستانتین حاضر به تسلیم شدن از محاصره نشد و تنها نیروی کمی را برای مقابله با او فرستاد.در رویارویی ناامیدانه ای که پس از آن به وقوع پیوست، روریسیوس کشته شد و ارتش او نابود شد.ورونا بلافاصله پس از آن تسلیم شد و به دنبال آن آکیلیا، موتینا (مودنا) و راونا قرار گرفتند.اکنون راه روم به روی کنستانتین کاملاً باز بود.

نبرد پل میلوین بین امپراتوران روم کنستانتین اول و ماکسنتیوس در 28 اکتبر 312 رخ داد. نام خود را از پل میلوین، مسیر مهمی بر فراز تیبر گرفته است.کنستانتین در این نبرد پیروز شد و راهی را آغاز کرد که منجر به پایان دادن به تترارشی و تبدیل شدن به یگانه فرمانروای امپراتوری روم شد.ماکسنتیوس در طول نبرد در تیبر غرق شد.جسد او بعداً از رودخانه گرفته شد و سرش را بریدند و سر او را در خیابان‌های رم در روز بعد از نبرد پیش از بردن به آفریقا رژه دادند.به گفته وقایع نگارانی مانند یوسبیوس قیصریه و لاکتانتیوس، این نبرد آغاز گرویدن کنستانتین به مسیحیت بود.یوسبیوس قیصریه نقل می کند که کنستانتین و سربازانش رؤیایی داشتند که خدای مسیحی فرستاده بود.اگر علامت چی رو، دو حرف اول نام مسیح در یونانی، بر روی سپر سربازان نقاشی شود، این به عنوان نوید پیروزی تعبیر شد.طاق کنستانتین که برای جشن پیروزی برپا شده است، مطمئناً موفقیت کنستانتین را به مداخله الهی نسبت می دهد.با این حال، این بنای تاریخی هیچ نمادی آشکارا مسیحی را نشان نمی دهد.

Solidus توسط کنستانتین کبیر در سال 2018 معرفی شد.312 پس از میلاد و از طلای نسبتاً جامد تشکیل شده بود.سولیدوس کنستانتین با سرعت 72 به یک پوند رومی (حدود 326.6 گرم) طلا زده شد.وزن هر سکه 24 قیراط یونانی-رومی (هر کدام 189 میلی گرم) یا حدود 4.5 گرم طلا در هر سکه بود.در آن زمان، سولیدوس به ارزش 275000 دناری بود که به طور فزاینده ای تحقیر شده بود، که هر دیناری فقط حاوی 5 درصد نقره (یا یک بیستم) مقداری بود که سه قرن و نیم قبل از آن داشت.به استثنای نسخه‌های اولیه کنستانتین کبیر و غاصبان عجیب و غریب، سولدوس امروزه در مقایسه با اورئوس قدیمی‌تر، به ویژه سکه‌های والنس، هونوریوس و بعداً بیزانس، یک سکه طلای رومی بسیار مقرون به صرفه‌تر برای جمع‌آوری است.

فرمان میلان قرارداد فوریه 313 پس از میلاد برای رفتار خیرخواهانه با مسیحیان در امپراتوری روم بود.امپراتور روم غربی کنستانتین اول و امپراتور لیسینیوس که کنترل بالکان را در دست داشتند، در مدیولانوم (میلان امروزی) ملاقات کردند و از جمله، توافق کردند که سیاست ها را در قبال مسیحیان پس از فرمان مدارا که دو سال پیش از آن امپراتور گالریوس در سردیکا صادر کرد، تغییر دهند.فرمان میلان به مسیحیت موقعیت قانونی و مهلتی از آزار و شکنجه داد، اما آن را به کلیسای دولتی امپراتوری روم تبدیل نکرد.

در سال‌های بعد، کنستانتین به تدریج برتری نظامی خود را بر رقبای خود در تترارشی در حال فروپاشی تثبیت کرد.در سال 313، لیسینیوس را در میلان ملاقات کرد تا با ازدواج لیسینیوس و کنستانتیا خواهر ناتنی کنستانتین، اتحاد آنها را تضمین کند.در این جلسه، امپراتوران بر سر فرمان موسوم به میلان به توافق رسیدند و رسماً به مسیحیت و همه ادیان در امپراتوری مدارا کامل دادند.با این حال، زمانی که خبر به لیسینیوس رسید که رقیب او ماکسیمینوس از بسفر عبور کرده و به قلمرو اروپا حمله کرده است، کنفرانس کوتاه شد.لیسینیوس ترک کرد و در نهایت ماکسیمینوس را شکست داد و کنترل تمام نیمه شرقی امپراتوری روم را به دست آورد.روابط بین دو امپراتور باقی‌مانده بدتر شد، زیرا کنستانتین به دست شخصیتی که لیسینیوس می‌خواست به درجه سزار ارتقا یابد، مورد سوءقصد قرار گرفت.لیسینیوس، به نوبه خود، مجسمه های کنستانتین در ایمونا را تخریب کرد.

نبرد Cibalae در سال 316 بین دو امپراتور روم کنستانتین اول (306–337) و لیسینیوس (308–324) درگرفت.محل نبرد، در نزدیکی شهر Cibalae (اکنون Vinkovci، کرواسی) در استان رومی Pannonia Secunda، تقریباً 350 کیلومتر در قلمرو Licinius بود.کنستانتین علیرغم اینکه تعدادش بیشتر بود، یک پیروزی چشمگیر به دست آورد.

نبرد آدریانوپل در 3 ژوئیه 324 در جریان جنگ داخلی روم، دومین نبرد بین دو امپراتور کنستانتین اول و لیسینیوس انجام شد.لیسینیوس کاملاً شکست خورد و ارتش او متحمل تلفات سنگینی شد.کنستانتین شتاب نظامی ایجاد کرد و در نبردهای بیشتر در خشکی و دریا پیروز شد و در نهایت منجر به شکست نهایی لیسینیوس در کریسوپلیس شد.در سال 326 کنستانتین تنها امپراتور امپراتوری روم شد.

نبرد هلسپونت، متشکل از دو درگیری دریایی جداگانه، در سال 324 بین ناوگان کنستانتینی به رهبری پسر ارشد کنستانتین اول، کریسپوس، درگرفت.و یک ناوگان بزرگتر تحت فرماندهی دریاسالار لیسینیوس، آبانتوس (یا آماندوس).کریسپوس علیرغم اینکه تعدادش بیشتر بود، یک پیروزی بسیار کامل به دست آورد.

نبرد کریزوپولیس در 18 سپتامبر 324 در کریسوپولیس (اسکودار کنونی)، در نزدیکی کلسدون (کادیکوی فعلی)، بین دو امپراتور روم کنستانتین اول و لیسینیوس انجام شد.این نبرد آخرین رویارویی بین دو امپراتور بود.پس از شکست نیروی دریایی خود در نبرد هلسپونت، لیسینیوس نیروهای خود را از شهر بیزانس در آن سوی تنگه بسفر به کلسدون در بیتینیا بیرون کشید.کنستانتین دنبال کرد و در نبرد بعدی پیروز شد.این امر باعث شد که کنستانتین به عنوان تنها امپراتور باقی بماند و به دوره تترارشی پایان داد.

شورای اول نیکیه شورایی متشکل از اسقف های مسیحی بود که در شهر نیکیه بیتینی (ازنیک، ترکیه کنونی) توسط امپراتور روم کنستانتین اول در سال 325 پس از میلاد تشکیل شد. نماینده تمام مسیحیتهوسیوس کوردوبا ممکن است ریاست مذاکرات آن را بر عهده داشته باشد.دستاوردهای اصلی آن حل و فصل مسئله مسیحیت در مورد ماهیت الهی خدا پسر و رابطه او با خدای پدر، ساختن قسمت اول اعتقادنامه نیقیه، الزام به رعایت یکنواخت تاریخ عید پاک، و انتشار قانون اولیه بود. قانون

کنستانتین کبیر پس از اینکه در سال 312 رویایی از یک صلیب را در آسمان دید، به مسیحیت گروید، فرمان میلان را امضا کرد که این دین را قانونی می‌کرد و مادرش هلنا را برای جستجوی مقبره مسیح به اورشلیم فرستاد.با کمک اسقف قیصریه یوسبیوس و اسقف اورشلیم ماکاریوس، سه صلیب در نزدیکی یک مقبره پیدا شد که باعث شد رومیان بر این باور باشند که کالواری را پیدا کرده اند.کنستانتین در حدود سال 326 دستور داد که معبد مشتری/زهره با یک کلیسا جایگزین شود.پس از تخریب معبد و برداشتن ویرانه‌های آن، خاک از غار برداشته شد و مقبره‌ای که هلنا و ماکاریوس آن را محل دفن عیسی می‌دانستند، نمایان شد.زیارتگاهی ساخته شد که دیوارهای آرامگاه صخره‌ای را در خود محصور کرد.

کنستانتین تغییر مرکز ثقل امپراتوری را از غرب دورافتاده و خالی از سکنه به شهرهای ثروتمندتر شرق و اهمیت استراتژیک نظامی حفاظت از دانوب در برابر سفرهای بربرها و آسیا در برابر ایران متخاصم در انتخاب پایتخت جدید خود درک کرده بود. و همچنین قادر به نظارت بر ترافیک کشتیرانی بین دریای سیاه و مدیترانه است.با این حال، سرانجام کنستانتین تصمیم گرفت روی شهر یونانی بیزانس کار کند، که مزیت آن را داشت که قبلاً به طور گسترده بر روی الگوهای شهرسازی رومی بازسازی شده بود، در طول قرن قبل، توسط سپتیمیوس سوروس و کاراکالا، که قبلاً اهمیت استراتژیک آن را تصدیق کرده بودند.به این ترتیب این شهر در سال 324 تأسیس شد و در 11 مه 330 وقف شد و به کنستانتینوپلیس تغییر نام داد.

کنستانتین امپراتوری را تحت یک امپراتور متحد کرد و پیروزی های بزرگی را بر فرانک ها و آلامانی ها در 306-308، فرانک ها دوباره در 313-314، گوت ها در سال 332 و سارماتی ها در سال 334 به دست آورد. در سال 336، او بیشتر مناطق را دوباره اشغال کرد. ایالت گمشده داکیا که اورلیان در سال 271 مجبور به ترک آن شد.در حوزه فرهنگی، کنستانتین مد صورت تراشیده امپراتوران قبلی را احیا کرد، که در اصل توسط اسکیپیون آفریقانوس در میان رومیان معرفی شد و به ریش گذاشتن هادریان تغییر یافت.این مد جدید امپراتوری رومی تا زمان سلطنت فوکاس ادامه داشت.امپراتوری مقدس روم کنستانتین را در زمره شخصیت های ارجمند سنت خود به حساب می آورد.در دولت بعدی بیزانس، برای یک امپراتور افتخار بزرگی بود که به عنوان "کنستانتین جدید" مورد ستایش قرار گیرد.ده امپراتور، از جمله آخرین امپراتور امپراتوری روم شرقی، این نام را یدک می کشیدند.شارلمانی در دربار خود از اشکال کنستانتینی به یاد ماندنی استفاده کرد تا نشان دهد که او جانشین و برابر کنستانتین است.کنستانتین نقشی اسطوره ای به عنوان یک جنگجو در برابر بت ها به دست آورد.به نظر می رسد استقبال او به عنوان یک قدیس در امپراتوری بیزانس در جریان جنگ ها علیه ایرانیان ساسانی و مسلمانان در اواخر قرن ششم و هفتم گسترش یافته است.موتیف سوارکاری رومی، شکل سوار شده در وضعیت یک امپراتور پیروز روم، به استعاره ای بصری در مجسمه ها در ستایش خیرین محلی تبدیل شد.خود نام "کنستانتین" در قرن یازدهم و دوازدهم در غرب فرانسه از محبوبیت مجدد برخوردار شد.