تقسیم امپراتوری به شرق و غرب و متعاقب آن فروپاشی امپراتوری روم غربی، تحولاتی بود که دائماً موقعیت یونانیان را در امپراتوری برجسته می کرد و در نهایت به آنها اجازه می داد که به طور کلی با آن یکی شوند.نقش اصلی قسطنطنیه زمانی آغاز شد که کنستانتین کبیر بیزانس را به پایتخت جدید امپراتوری روم تبدیل کرد و از آن پس به عنوان قسطنطنیه شناخته شد و این شهر را در مرکز هلنیسم قرار داد، چراغی برای یونانیان که تا دوران مدرن ادامه داشت. .چهره‌های کنستانتین کبیر و ژوستینیانوس در طول سال‌های 324–610 غالب بودند.امپراطوران با جذب سنت رومی تلاش کردند تا زمینه ای را برای تحولات بعدی و تشکیل امپراتوری بیزانس ارائه دهند.تلاش برای ایمن سازی مرزهای امپراتوری و احیای قلمروهای رومی در قرون اولیه مشخص شد.در همان زمان، شکل‌گیری و استقرار قطعی دکترین ارتدوکس، بلکه مجموعه‌ای از درگیری‌های ناشی از بدعت‌هایی که در محدوده‌های امپراتوری شکل گرفت، دوره اولیه تاریخ بیزانس را مشخص کرد.در دوره اول دوران بیزانس میانی (610-867)، امپراتوری هم توسط دشمنان قدیمی ( پارسیان ، لومباردها، آوارها و اسلاوها) و هم توسط دشمنان جدید مورد حمله قرار گرفت که برای اولین بار در تاریخ ظاهر شد (اعراب، بلغارها). ).مشخصه اصلی این دوره این بود که حملات دشمن به مناطق مرزی ایالت محدود نمی شد، بلکه به عمق بیشتری کشیده می شد و حتی خود پایتخت را نیز تهدید می کرد.حملات اسلاوها ماهیت دوره ای و موقت خود را از دست دادند و به سکونتگاه های دائمی تبدیل شدند که به دولت های جدیدی تبدیل شدند که در ابتدا تا زمان مسیحی شدن آنها با قسطنطنیه دشمنی داشتند.بیزانسی ها آن ایالت ها را اسکلاوینیاس می نامیدند.از اواخر قرن هشتم، امپراتوری شروع به بهبودی از تأثیر ویرانگر تهاجمات پی در پی کرد و فتح مجدد شبه جزیره یونان آغاز شد.یونانیان سیسیل و آسیای صغیر به عنوان مهاجر آورده شدند.اسلاوها یا به آسیای صغیر رانده شدند یا جذب شدند و اسکلاوینیاها حذف شدند.در اواسط قرن نهم، یونان دوباره بیزانس شد و شهرها به دلیل بهبود امنیت و بازگرداندن کنترل مرکزی مؤثر شروع به احیا کردند.