جنگ های بالکان به مجموعه ای از دو درگیری اطلاق می شود که در سال های 1912 و 1913 در کشورهای بالکان رخ داد. در جنگ اول بالکان، چهار کشور بالکان یونان ، صربستان، مونته نگرو و بلغارستان به امپراتوری عثمانی اعلام جنگ کردند و آن را شکست دادند. در این فرآیند عثمانی ها از استان های اروپایی خود خلع شدند و تنها تراکیه شرقی تحت کنترل امپراتوری عثمانی باقی ماند.در جنگ دوم بالکان، بلغارستان با هر چهار جنگجوی اصلی جنگ اول جنگید.همچنین با حمله رومانی از شمال روبرو شد.امپراتوری عثمانی بخش عمده ای از قلمرو خود را در اروپا از دست داد.اگرچه اتریش-مجارستان به عنوان یک جنگجو درگیر نبود، زیرا صربستان بسیار بزرگ شده برای اتحاد مردم اسلاو جنوبی تلاش می کرد نسبتا ضعیف تر شد.این جنگ زمینه را برای بحران بالکان در سال 1914 فراهم کرد و بنابراین به عنوان "پیش درآمدی برای جنگ جهانی اول " عمل کرد.در اوایل قرن بیستم، بلغارستان، یونان، مونته نگرو و صربستان استقلال خود را از امپراتوری عثمانی به دست آوردند، اما عناصر بزرگی از جمعیت قومی آنها تحت سلطه عثمانی باقی ماندند.در سال 1912 این کشورها اتحادیه بالکان را تشکیل دادند.جنگ اول بالکان در 8 اکتبر 1912، زمانی که کشورهای عضو اتحادیه به امپراتوری عثمانی حمله کردند، آغاز شد و هشت ماه بعد با امضای معاهده لندن در 30 مه 1913 پایان یافت. جنگ دوم بالکان در 16 ژوئن 1913، زمانی که بلغارستان آغاز شد. که از از دست دادن مقدونیه ناراضی بود، به متحدان سابق اتحادیه بالکان حمله کرد.نیروهای ترکیبی ارتش صربستان و یونان با تعداد برتر خود حمله بلغارستان را دفع کردند و با حمله به بلغارستان از غرب و جنوب به آن حمله کردند.رومانی که در درگیری شرکت نکرده بود، ارتش های دست نخورده ای برای حمله داشت و با نقض معاهده صلح بین دو کشور، از شمال به بلغارستان حمله کرد.امپراتوری عثمانی نیز به بلغارستان حمله کرد و در تراکیه پیشروی کرد و آدریانوپل را پس گرفت.در نتیجه پیمان بخارست، بلغارستان موفق شد بیشتر سرزمین هایی را که در جنگ اول بالکان به دست آورده بود، پس بگیرد.با این حال، مجبور شد بخش جنوبی عثمانی سابق استان دوبروجا را به رومانی واگذار کند.جنگ های بالکان با پاکسازی قومی مشخص شد و همه طرف ها مسئول جنایات شدید علیه غیرنظامیان بودند و به الهام بخشیدن به جنایات بعدی از جمله جنایات جنگی در طول جنگ های یوگسلاوی دهه 1990 کمک کرد.