وقوع جنگ جهانی اول در سال 1914 باعث ایجاد انشعاب در سیاست یونان شد، به طوری که پادشاه کنستانتین اول، از تحسین کنندگان آلمان، خواستار بی طرفی شد در حالی که الفتریوس ونیزلوس، نخست وزیر، یونان را برای پیوستن به متفقین تحت فشار قرار داد.درگیری بین سلطنت طلبان و ونیزالیست ها گاهی به جنگ علنی منجر می شد و به شکاف ملی معروف می شد.در سال 1917، متفقین کنستانتین را مجبور کردند که به نفع پسرش اسکندر از سلطنت کناره گیری کند و ونیزلوس به عنوان نخست وزیر بازگشت.در پایان جنگ، قدرت‌های بزرگ موافقت کردند که شهر عثمانی، اسمیرنا (ازمیر) و مناطق داخلی آن، که هر دو دارای جمعیت یونانی زیادی بودند، به یونان واگذار شود.سربازان یونانی در سال 1919 سمیرن را اشغال کردند و در سال 1920 معاهده سور توسط دولت عثمانی امضا شد.این معاهده مقرر می‌داشت که طی پنج سال، همه‌پرسی در سمیرن در مورد پیوستن این منطقه به یونان برگزار شود.با این حال، ناسیونالیست های ترک به رهبری مصطفی کمال آتاتورک، دولت عثمانی را سرنگون کردند و لشکرکشی را علیه نیروهای یونانی ترتیب دادند که نتیجه آن جنگ یونان و ترکیه (1919-1922) بود.در سال 1921 یک زمین تهاجمی بزرگ یونان متوقف شد و تا سال 1922 نیروهای یونانی در حال عقب نشینی بودند.نیروهای ترکیه در 9 سپتامبر 1922 سمیرن را بازپس گرفتند و شهر را به آتش کشیدند و بسیاری از یونانیان و ارمنیان را کشتند.این جنگ با معاهده لوزان (1923) منعقد شد که بر اساس آن باید بین یونان و ترکیه مبادله جمعیتی بر اساس مذهب صورت گیرد.بیش از یک میلیون مسیحی ارتدوکس ترکیه را در ازای 400000 مسلمان یونانی ترک کردند.رویدادهای 1919-1922 در یونان به‌عنوان دوره‌ای فاجعه‌بار از تاریخ در نظر گرفته می‌شوند.بین سال‌های 1914 تا 1923، حدود 750000 تا 900000 یونانی به دست ترک‌های عثمانی کشته شدند، چیزی که بسیاری از محققان آن را نسل‌کشی نامیده‌اند.