تاریخ جمهوری ترکیه

امپراتوری عثمانی متشکل از یونان ، ترکیه و بلغارستان از زمان تأسیس آن در سال 1390 بود.1299، به عنوان یک سلطنت مطلقه حکومت کرد.بین سالهای 1839 و 1876 امپراتوری دوره اصلاحات را پشت سر گذاشت.عثمانیان جوان که از این اصلاحات ناراضی بودند با سلطان عبدالحمید دوم برای تحقق بخشیدن به نوعی ترتیبات مشروطه در سال 1876 همکاری کردند. پس از تلاش کوتاه مدت برای تبدیل امپراتوری به یک سلطنت مشروطه، سلطان عبدالحمید دوم آن را به سلطنت مطلقه تبدیل کرد. تا سال 1878 با تعلیق قانون اساسی و پارلمان.چند دهه بعد یک جنبش اصلاحی جدید به نام ترکان جوان با شروع انقلاب ترک های جوان علیه سلطان عبدالحمید دوم که هنوز در راس امپراتوری بود، توطئه کرد.آنها سلطان را وادار کردند تا در سال 1908 قانون اساسی را مجدداً برقرار کند. این امر منجر به افزایش مشارکت فعال ارتش در سیاست شد.در سال 1909 آنها سلطان را خلع کردند و در سال 1913 با یک کودتا قدرت را به دست گرفتند.در سال 1914 امپراتوری عثمانی در کنار قدرت های مرکزی به عنوان متحد امپراتوری آلمان وارد جنگ جهانی اول شد و متعاقباً در جنگ شکست خورد.هدف به دست آوردن قلمرو در شرق برای جبران ضررهای غرب در سال های گذشته در طول جنگ ایتالیا-ترکیه و جنگ های بالکان بود.در سال 1918 رهبران ترک های جوان مسئولیت کامل جنگ باخته را بر عهده گرفتند و از کشور فرار کردند و کشور را در هرج و مرج به تبعید ترک کردند.آتش بس مودروس امضا شد که به متفقین، در یک بند گسترده و مبهم، حق اشغال بیشتر آناتولی را «در صورت بی نظمی» داد.در عرض چند روز، نیروهای فرانسوی و انگلیسی شروع به اشغال قلمرو باقی مانده تحت کنترل امپراتوری عثمانی کردند.مصطفی کمال آتاتورک و دیگر افسران ارتش جنبش مقاومت را آغاز کردند.اندکی پس از اشغال آناتولی غربی توسط یونان در سال 1919، مصطفی کمال پاشا برای آغاز جنگ استقلال ترکیه علیه اشغال و آزار مسلمانان در آناتولی پا به سامسون گذاشت.او و سایر افسران ارتش در کنار او بر حکومتی تسلط داشتند که در نهایت جمهوری ترکیه را از آنچه از امپراتوری عثمانی باقی مانده بود تأسیس کرد.ترکیه بر اساس ایدئولوژی موجود در تاریخ قبل از عثمانی این کشور تأسیس شد و همچنین به سمت یک سیستم سیاسی سکولار هدایت شد تا از نفوذ گروه های مذهبی مانند علما بکاهد.

جمهوری ترکیه در 29 اکتبر 1923 اعلام شد و آتاتورک به عنوان اولین رئیس جمهور انتخاب شد.دولت از گروه انقلابی مستقر در آنکارا به رهبری مصطفی کمال آتاتورک و همکارانش تشکیل شد.قانون اساسی دوم در 20 آوریل 1924 توسط مجلس بزرگ ملی تصویب شد.

برای حدود 10 سال آینده، کشور شاهد یک روند ثابت غرب زدگی سکولار از طریق اصلاحات آتاتورک بود که شامل یکپارچگی آموزش بود.قطع عناوین دینی و غیر آن؛تعطیلی دادگاه‌های اسلامی و جایگزینی قانون شرع اسلامی با قانون مدنی سکولار با الگوبرداری از سوئیس و قانون جزایی بر اساس قانون مجازات ایتالیا.به رسمیت شناختن برابری بین دو جنس و اعطای حقوق کامل سیاسی به زنان در 5 دسامبر 1934.اصلاح زبان که توسط انجمن تازه تأسیس زبان ترکی آغاز شد.جایگزینی الفبای ترکی عثمانی با الفبای جدید ترکی برگرفته از الفبای لاتین.قانون لباس (پوشیدن فاس، غیرقانونی است).قانون نام خانوادگی؛و خیلی های دیگر.

اقدامات رسمی به تدریج برای حذف پوشیدن لباس مذهبی و سایر نشانه های آشکار وابستگی مذهبی ارائه شد.با شروع سال 1923، مجموعه ای از قوانین به تدریج پوشیدن اقلام انتخابی از لباس های سنتی را محدود کرد.مصطفی کمال ابتدا کلاه را برای کارمندان دولت اجباری کرد.دستورالعمل لباس پوشیدن مناسب دانشجویان و کارمندان دولتی (فضای عمومی تحت کنترل دولت) در زمان حیات وی تصویب شد.پس از اینکه اکثر کارمندان دولت نسبتاً تحصیلکرده تر، کلاه را با کلاه خود پذیرفتند، او به تدریج جلوتر رفت.در 25 نوامبر 1925 مجلس قانون کلاه را تصویب کرد که استفاده از کلاه های سبک غربی را به جای فاس معرفی کرد.قانون به صراحت حجاب و روسری را ممنوع نکرده و در عوض بر ممنوعیت فاسه و عمامه برای مردان تمرکز کرده است.این قانون بر کتاب های درسی مدرسه نیز تأثیر گذاشته است.پس از صدور قانون کلاه، تصاویری در کتاب‌های درسی مدرسه که مردان را با فاس نشان می‌دادند، با تصاویری مبادله شد که مردانی را با کلاه نشان می‌داد.کنترل دیگری بر روی لباس در سال 1934 با قانون مربوط به پوشیدن "لباس های ممنوع" به تصویب رسید.لباس‌های مبتنی بر مذهب مانند حجاب و عمامه را در خارج از مکان‌های عبادت ممنوع کرد و به دولت این اختیار را داد که از هر مذهب یا فرقه فقط یک نفر را به پوشیدن لباس‌های مذهبی در خارج از مکان‌های عبادت اختصاص دهد.

در زمان امپراتوری عثمانی، نظام حقوقی ترکیه مانند سایر کشورهای مسلمان شرعی بود.کمیته ای به ریاست احمد جودت پاشا در سال 1877 قوانین شریعت را تدوین کرد.اگرچه این یک پیشرفت بود، اما همچنان فاقد مفاهیم مدرن بود.علاوه بر این دو نظام حقوقی متفاوت به تصویب رسید.یکی برای مسلمانان و دیگری برای اتباع غیر مسلمان امپراتوری.پس از اعلام جمهوری ترکیه در 29 اکتبر 1923، ترکیه شروع به تصویب قوانین مدرن کرد.پارلمان ترکیه کمیته ای برای مقایسه قوانین مدنی کشورهای اروپایی تشکیل داد.قوانین مدنی اتریش، آلمان، فرانسه و سوئیس مورد بررسی قرار گرفت سرانجام در 25 دسامبر 1925 کمیسیون در مورد قانون مدنی سوئیس به عنوان الگویی برای قانون مدنی ترکیه تصمیم گرفت.قانون مدنی ترکیه در 17 فوریه 1926 به تصویب رسید. مقدمه این قانون توسط محمود عصات بوزکورت، وزیر دادگستری در دولت چهارم ترکیه نوشته شده است.اگرچه این آیین نامه بسیاری از زمینه های زندگی مدرن را پوشش می دهد، اما مهم ترین مواد به حقوق زنان می پردازد.برای اولین بار زنان و مردان برابر شناخته شدند.در نظام حقوقی قبلی، هم سهم زنان در ارث و هم وزن شهادت زنان در دادگاه نصف سهم مردان بود.بر اساس این قانون، زن و مرد از نظر ارث و شهادت برابر بودند.همچنین ازدواج قانونی اجباری شد و تعدد زوجات ممنوع شد.زنان حق انتخاب هر حرفه ای را داشتند.زنان در 5 دسامبر 1934 حق رای کامل جهانی را به دست آوردند.

الفبای ترکی 29 حرفی کنونی به عنوان ابتکار شخصی بنیانگذار جمهوری ترکیه، مصطفی کمال آتاتورک ایجاد شد.این یک گام کلیدی در بخش فرهنگی اصلاحات آتاتورک بود که پس از تثبیت قدرت او مطرح شد.آتاتورک با ایجاد یک دولت تک حزبی که توسط حزب جمهوری خواه خلق خود اداره می شد، توانست مخالفان قبلی را برای اجرای اصلاحات اساسی الفبا کنار زده و کمیسیون زبان را تأسیس کند.این کمیسیون مسئولیت انطباق خط لاتین را برای برآوردن نیازهای آوایی زبان ترکی بر عهده داشت.الفبای لاتین به دست آمده برای منعکس کردن صداهای واقعی ترکی گفتاری طراحی شده است، نه صرفاً رونویسی خط قدیمی عثمانی به شکل جدید.خود آتاتورک شخصاً با این کمیسیون درگیر بود و "بسیج الفبا" را برای اطلاع رسانی این تغییرات اعلام کرد.او با تشریح سیستم جدید نگارش و تشویق به پذیرش سریع الفبای جدید، به کشور سفر کرد.کمیسیون زبان یک دوره انتقالی پنج ساله را پیشنهاد کرد.آتاتورک این را بسیار طولانی دانست و آن را به سه ماه کاهش داد.این تغییر با قانون شماره 1353 جمهوری ترکیه، قانون پذیرش و اجرای الفبای ترکی، که در 1 نوامبر 1928 تصویب شد، رسمیت یافت. از اول دسامبر 1928، روزنامه ها، مجلات، زیرنویس ها در فیلم ها، آگهی ها و علائم باید نوشته می شد. با حروف الفبای جدیداز اول ژانویه 1929، استفاده از الفبای جدید در تمام ارتباطات عمومی و همچنین ارتباطات داخلی بانک ها و سازمان های سیاسی یا اجتماعی اجباری شد.از اول ژانویه 1929 نیز باید کتابها با الفبای جدید چاپ می شدند.جمعیت غیرنظامی تا اول ژوئن 1929 مجاز به استفاده از الفبای قدیمی در معاملات خود با مؤسسات بودند.

جامعه عثمانی یک جامعه سنتی بود و زنان حتی پس از دوره مشروطه دوم در سال 1908 هیچ حقوق سیاسی نداشتند. در سال های اولیه جمهوری ترکیه، زنان تحصیل کرده برای حقوق سیاسی مبارزه می کردند.یکی از فعالان سیاسی زن برجسته، نزیه محتین بود که اولین حزب زنان را در ژوئن 1923 تأسیس کرد، اما به دلیل عدم اعلام رسمی جمهوری، قانونی نشد.با مبارزه شدید، زنان ترک با قانون 1580 در 3 آوریل 1930 به حق رای در انتخابات محلی دست یافتند. چهار سال بعد، از طریق قانونی که در 5 دسامبر 1934 وضع شد، آنها زودتر از بسیاری از کشورها حق رای کامل جهانی را به دست آوردند.اصلاحات در قانون مدنی ترکیه، از جمله اصلاحاتی که بر حق رأی زنان تأثیر می‌گذارد، «نه تنها در جهان اسلام، بلکه در جهان غرب نیز پیشرفت‌هایی داشته است».در سال 1935، در انتخابات عمومی، هجده نماینده زن به پارلمان پیوستند، در زمانی که زنان در تعداد قابل توجهی از کشورهای اروپایی دیگر حق رای نداشتند.

آتاتورک در طول بیشتر زندگی خود یک نوشیدنی متوسط ​​تا زیاد بود و اغلب روزانه نیم لیتر راکی ​​مصرف می کرد.او همچنین تنباکو می کشید، عمدتاً به شکل سیگار.در سال 1937 نشانه هایی مبنی بر بدتر شدن وضعیت سلامتی آتاتورک ظاهر شد.در اوایل سال 1938، در حالی که در سفر به یالووا بود، از یک بیماری سخت رنج می برد.او برای معالجه به استانبول رفت و در آنجا تشخیص داده شد که سیروز دارد.در طول اقامتش در استانبول، او تلاش کرد تا با سبک زندگی معمولی خود مطابقت داشته باشد، اما در نهایت تسلیم بیماری خود شد.او در 10 نوامبر 1938 در سن 57 سالگی در کاخ دولما باغچه درگذشت.مراسم تشییع جنازه آتاتورک باعث غم و اندوه و غرور ترکیه شد و 17 کشور نمایندگان ویژه ای را فرستادند، در حالی که 9 کشور گروه های مسلح را به گروه اعزام کردند.بقایای آتاتورک در ابتدا در موزه قوم نگاری آنکارا دفن شد، اما در 10 نوامبر 1953 (15 سال پس از مرگ او) در یک تابوت 42 تنی به آرامگاهی مشرف به آنکارا، آنیتکبیر منتقل شد.آتاتورک در وصیت نامه خود تمام دارایی خود را به حزب جمهوری خواه خلق اهدا کرد، مشروط بر اینکه سود سالانه وجوه او برای مراقبت از خواهرش مکبوله و فرزندان خوانده اش و هزینه تحصیلات عالی فرزندان عصمت اینونو مصرف شود.مابقی به انجمن زبان ترکی و انجمن تاریخی ترکیه واگذار شد.

هدف ترکیه حفظ بی طرفی در طول جنگ جهانی دوم بود.سفرای قدرت های محور و متفقین در آنکارا در هم آمیختند.اینونو در 18 ژوئن 1941، 4 روز قبل از حمله نیروهای محور به اتحاد جماهیر شوروی، قرارداد عدم تجاوز را با آلمان نازی امضا کرد.مجلات ناسیونالیستی Bozrukat و Chinar Altu خواستار اعلان جنگ علیه اتحاد جماهیر شوروی و یونان شدند.در ژوئیه 1942، بوزروکات نقشه ای از ترکیه بزرگ منتشر کرد که شامل جمهوری های قفقاز و آسیای مرکزی تحت کنترل شوروی بود.در تابستان 1942، فرماندهی عالی ترکیه جنگ با اتحاد جماهیر شوروی را تقریباً اجتناب ناپذیر دانست.عملیاتی برنامه ریزی شده بود که باکو هدف اولیه بود.ترکیه با هر دو طرف تجارت کرد و از هر دو طرف تسلیحات خرید.متفقین سعی کردند از خرید کروم آلمان (که در ساخت فولاد بهتر استفاده می شود) جلوگیری کنند.با دو برابر شدن قیمت ها، تورم بالا بود.در اوت 1944، محور آشکارا در حال شکست در جنگ بود و ترکیه روابط خود را قطع کرد.تنها در فوریه 1945، ترکیه به آلمان وژاپن اعلام جنگ کرد، حرکتی نمادین که به ترکیه اجازه داد به سازمان ملل متحد آینده بپیوندد.

بریگاد ترکیه یک تیپ پیاده نظام ارتش ترکیه بود که در طول جنگ کره (1950-1953) تحت فرماندهی سازمان ملل متحد خدمت می کرد.ترکیه یکی از 22 کشوری بود که به نیروهای سازمان ملل نیروی انسانی کمک کرد و یکی از شانزده کشوری بود که پرسنل نظامی را تامین کرد.اولین 5000 سرباز تیپ ترکیه در 19 اکتبر 1950، اندکی پس از شروع جنگ در ژوئن، وارد شدند و تا تابستان 1954 در قدرت های متفاوت باقی ماندند. بریگاد ترکیه که به لشکر 25 پیاده نظام ایالات متحده متصل بود، تنها واحد سازمان ملل بود. اندازه آن برای همیشه به یک لشکر ایالات متحده در طول جنگ کره متصل است.تیپ ترکیه در چندین عملیات شرکت کرد که مهمترین آنها در نبرد کنوری بود که مقاومت شدید آنها در به تاخیر انداختن پیشروی دشمن تعیین کننده بود.اقدامات آن باعث شد تیپ Unit Citations از کره و ایالات متحده کسب کند و متعاقباً به دلیل توانایی رزمی، دفاع سرسختانه، تعهد به مأموریت و شجاعت خود شهرت پیدا کرد.

در سال 1945، حزب توسعه ملی (Milli Kalkınma Partisi) توسط نوری دمیراگ تأسیس شد.سال بعد، حزب دموکرات تأسیس شد و در سال 1950 انتخاب شد. در طول 10 سال نخست وزیری وی، اقتصاد ترکیه با نرخ 9 درصد در سال رشد می کرد.او از یک اتحاد نظامی نهایی با بلوک غرب حمایت کرد و در دوران تصدی او، ترکیه در سال 1952 به عضویت ناتو پذیرفته شد. با حمایت اقتصادی ایالات متحده از طریق طرح مارشال، کشاورزی مکانیزه شد.و حمل و نقل، انرژی، آموزش، مراقبت های بهداشتی، بیمه و بانکداری پیشرفت کردند.گزارش‌های تاریخی دیگر، بحران اقتصادی در اواسط دهه 1950، در دوره مندرس را برجسته می‌کنند، که در آن اقتصاد ترکیه (با کاهش 11 درصدی تولید ناخالص داخلی/سرانه در سال 1954) به عنوان یکی از دلایل سازماندهی دولت در قتل عام استانبول علیه اقلیت قومی یونانی (به زیر مراجعه کنید).دولت همچنین سعی کرد از ارتش برای سرکوب رقبای سیاسی خود استفاده کند.ارتش در کودتای 1960 شورش کرد و به دولت مندرس پایان داد و پس از مدت کوتاهی حکومت را به اداره غیرنظامی بازگرداند.او پس از کودتای 1960 به همراه دو تن دیگر از اعضای کابینه، فاتین روشتو زورلو و حسن پولاتکان، تحت حکومت نظامی نظامی محاکمه و به دار آویخته شد.

ترکیه به دنبال این بود که به عضویت ناتو درآید، زیرا می‌خواست تضمینی امنیتی در برابر تهاجم احتمالی اتحاد جماهیر شوروی داشته باشد، که چندین گام برای کنترل تنگه داردانل ایجاد کرد.در مارس 1945، شوروی معاهده دوستی و عدم تجاوز را که اتحاد جماهیر شوروی و ترکیه در سال 1925 بر سر آن توافق کرده بودند، خاتمه داد. .عصمت اینونو رئیس جمهور ترکیه و رئیس پارلمان با قاطعیت پاسخ دادند و آمادگی ترکیه برای دفاع از خود را اعلام کردند.در سال 1948، ترکیه شروع به نشان دادن تمایل خود برای عضویت در ناتو کرد و در طول سال‌های 1948 و 1949 مقامات آمریکایی به درخواست‌های ترکیه برای عضویت پاسخ منفی دادند.در ماه مه 1950، در دوران ریاست جمهوری عصمت اینونو، ترکیه اولین پیشنهاد رسمی خود را برای پیوستن به این کشور ارائه کرد که توسط کشورهای عضو ناتو رد شد.در آگوست همان سال و تنها چند روز پس از تعهد ترکیه به یک گروه ترک برای جنگ کره ، پیشنهاد دوم ارائه شد.پس از هماهنگی معاون وزیر امور خارجه دین آچسون با فرانسه و بریتانیا در سپتامبر 1950، فرماندهی ناتو از یونان و ترکیه دعوت کرد تا برنامه های خود را برای همکاری دفاعی نهایی ارائه دهند.ترکیه به آن ملحق شد، اما از اینکه عضویت کامل در ناتو در نظر گرفته نشد ابراز ناامیدی کرد.هنگامی که جرج مک گی، بوروکرات آمریکایی در فوریه 1951 از ترکیه بازدید کرد، رئیس جمهور ترکیه، جلال بایار تأکید کرد که ترکیه انتظار عضویت کامل را دارد، به ویژه پس از اعزام نیرو به جنگ کره.ترکیه خواهان تضمین امنیتی در صورت بروز درگیری با اتحاد جماهیر شوروی بود.پس از ارزیابی های بیشتر در مقر ناتو و توسط مقامات آژانس اطلاعات مرکزی (سیا) و ارتش ایالات متحده، در می 1951 تصمیم گرفته شد که به ترکیه پیشنهاد عضویت کامل داده شود.نقش بالقوه ترکیه در جنگ علیه اتحاد جماهیر شوروی برای ناتو مهم تلقی می شد.در طول سال 1951، ایالات متحده برای متقاعد کردن متحدان ناتو در مورد مزایای عضویت ترکیه و یونان در این ائتلاف تلاش کرد.در فوریه 1952، بایار سند الحاق خود را امضا کرد.پایگاه هوایی اینجرلیک از دهه 1950 یک پایگاه هوایی نظامی بوده و از آن زمان تاکنون اهمیت بیشتری پیدا کرده است.بین سالهای 1951 و 1952 توسط پیمانکاران نظامی ایالات متحده ساخته شد و از سال 1955 مورد بهره برداری قرار گرفت. تخمین زده می شود که 50 سلاح هسته ای در این پایگاه مستقر شده است.پایگاه هوایی قونیه در سال 1983 تأسیس شد و میزبان هواپیماهای جاسوسی آواکس برای ناتو است.از دسامبر 2012، مقر نیروهای زمینی ناتو در Buca در نزدیکی ازمیر در دریای اژه واقع شده است.فرماندهی هوایی متفقین برای جنوب اروپا نیز بین سال‌های 2004 تا 2013 در بوکا مستقر بود. از سال 2012، ایستگاه راداری کورجیک که در حدود 500 کیلومتری ایران قرار دارد، به عنوان بخشی از سیستم دفاع موشکی ناتو در خدمت است.

از آنجایی که کمک های ایالات متحده از دکترین ترومن و طرح مارشال رو به اتمام بود و عدنان مندرس، نخست وزیر، قصد داشت به امید ایجاد خطوط اعتباری جایگزین، از مسکو بازدید کند.سرهنگ آلپارسلان ترکش از جمله افسرانی بود که کودتا را رهبری کرد.او یکی از اعضای حکومت (کمیته وحدت ملی) بود و جزو اولین 16 افسری بود که در سال 1948 توسط ایالات متحده آموزش دیدند تا یک ضد چریک را تشکیل دهند.به این ترتیب، او در سخنرانی کوتاه خود به ملت به صراحت ضد کمونیسم و ​​ایمان و وفاداری خود به ناتو و سنتو را بیان کرد، اما در مورد دلایل کودتا مبهم ماند.جمال گورسل در یک کنفرانس مطبوعاتی در روز بعد تاکید کرد که "هدف و هدف کودتا این است که کشور را با سرعت تمام به یک دموکراسی عادلانه، پاک و مستحکم برساند... من می خواهم قدرت و دولت را منتقل کنم. با این حال، یک گروه جوانتر در داخل حکومت نظامی در اطراف ترکش از یک رهبری نظامی استوار حمایت کردند، حکومتی استبدادی که مشابه کمیته اتحاد و ترقی یا در زمان رژیم مصطفی کمال آتاتورک بود.این گروه سپس تلاش کردند 147 معلم دانشگاه را از دفتر خود اخراج کنند.این امر سپس منجر به واکنش افسران درون حکومتی شد که خواستار بازگشت به دموکراسی و نظام چند حزبی بودند و به دنبال آن ترکش و گروهش به خارج فرستاده شدند.حکومت نظامی 235 ژنرال و بیش از 3000 افسر دیگر را مجبور به بازنشستگی کرد.بیش از 500 قاضی و مدعی العموم و 1400 عضو هیئت علمی دانشگاه را پاکسازی کرد و رئیس ستاد کل، رئیس جمهور، نخست وزیر و سایر اعضای دولت را بازداشت کرد.دادگاه با اعدام وزیر امور خارجه فاتین روشتو زورلو و حسن پولاتکان وزیر دارایی در جزیره امرالی در 16 سپتامبر 1961 و عدنان مندرس در 17 سپتامبر 1961 پایان یافت. یک ماه پس از اعدام مندرس و سایر اعضای دولت ترکیه. ، انتخابات عمومی در 15 اکتبر 1961 برگزار شد. اختیارات اداری به غیرنظامیان بازگردانده شد، اما ارتش تا اکتبر 1965 بر صحنه سیاسی تسلط داشت.

دمیرل که توسط عدنان مندرس به عنوان نخست وزیر بالقوه آینده معرفی شده بود، در سال 1964 به عنوان رهبر حزب عدالت انتخاب شد و توانست در سال 1965 دولت عصمت اینونو را با وجود اینکه عضو پارلمان نبود، سرنگون کند.دمیرل، رئیس ستاد کل ارتش، سیودت سونای را برای ریاست جمهوری معرفی کرد تا نگرش ارتش نسبت به حزب عدالت را که در سال 1966 رئیس جمهور شد، تلطیف کند.در انتخابات بعدی در 10 اکتبر 1969، حزب عدالت بار دیگر با قاطعیت تنها برنده شد.دمیرل ریاست پی ریزی سد کبان، پل بسفر و خط لوله نفت بین بتمن و اسکندرون را بر عهده داشت.اصلاحات اقتصادی تورم را تثبیت کرد و ترکیه به یکی از اقتصادهای در حال رشد تبدیل شد.اما بایکوت و اعتصاب دانشجویان دانشگاه در سال 1968 بی ثباتی سیاسی را آغاز کرد که به ویژه ارتش ترکیه را نگران کرد.فشارها از سوی ایالات متحده نیز افزایش می یافت، زیرا دولت نیکسون از ترکیه می خواست کشت تریاک را ممنوع کند که اجرای آن از نظر سیاسی برای دمیرل هزینه بر بود.ارتش در سال 1971 با صدور یادداشتی به دولت غیرنظامی هشدار داد که منجر به کودتای دیگری شد که منجر به سقوط دولت دمیرل و ایجاد دولت های موقت شد.

با پایان دهه 1960، خشونت و بی ثباتی ترکیه را گرفتار کرد.رکود اقتصادی در اواخر آن دهه موجی از ناآرامی های اجتماعی را برانگیخت که با تظاهرات خیابانی، اعتصابات کارگری و ترورهای سیاسی مشخص شد.جنبش‌های کارگری و دانشجویی جناح چپ تشکیل شد که در سمت راست توسط گروه‌های ملی‌گرای اسلام‌گرا و مبارز ترک مقابله شد.چپ دست به حملات بمب گذاری، سرقت و آدم ربایی می زد.از پایان سال 1968، و به طور فزاینده ای در طول سال های 1969 و 1970، خشونت های جناح چپ با خشونت های راست افراطی، به ویژه از سوی گرگ های خاکستری، مطابقت داشت و از آنها پیشی گرفت.در جبهه سیاسی، دولت راست میانه حزب عدالت به رهبری سلیمان دمیرل، نخست وزیر، که در سال 1969 دوباره انتخاب شد، نیز با مشکلاتی روبرو شد.جناح‌های مختلف درون حزب او برای تشکیل گروه‌های انشعابی از خود جدا شدند و به تدریج اکثریت پارلمانی او را کاهش دادند و روند قانونگذاری را متوقف کردند.در ژانویه 1971، به نظر می رسید که ترکیه در وضعیت هرج و مرج به سر می برد.دانشگاه ها از کار افتاده بودند.دانش‌آموزان با تقلید از چریک‌های شهری آمریکای لاتین، بانک‌ها را سرقت کردند و سربازان آمریکایی را ربودند، همچنین به اهداف آمریکایی حمله کردند.خانه های اساتید دانشگاه منتقد دولت توسط شبه نظامیان نئوفاشیست بمباران شد.کارخانه‌ها در اعتصاب بودند و روزهای کاری بیشتری بین 1 ژانویه و 12 مارس 1971 نسبت به هر سال قبل از دست رفت.جنبش اسلام‌گرا تهاجمی‌تر شده بود و حزب آن، حزب نظم ملی، آشکارا آتاتورک و کمالیسم را رد کرد و خشم نیروهای مسلح ترکیه را برانگیخت.دولت دمیرل که به دلیل فرار از نظام تضعیف شده بود، در مواجهه با دانشگاه و خشونت خیابانی فلج به نظر می رسید و قادر به تصویب هیچ قانون جدی در مورد اصلاحات اجتماعی و مالی نبود.یادداشت نظامی ترکیه در سال 1971 (به ترکی: 12 Mart Muhtırası) که در 12 مارس همان سال صادر شد، دومین مداخله نظامی بود که در جمهوری ترکیه انجام شد که 11 سال پس از سلف آن در سال 1960 صورت گرفت.این به عنوان "کودتا با یادداشت" شناخته می شود، که ارتش به جای ارسال تانک، همانطور که قبلا انجام داده بود، ارائه کرد.این رویداد در بحبوحه تشدید منازعات داخلی رخ داد، اما در نهایت کاری برای متوقف کردن این پدیده انجام نداد.

تهاجم ترکیه به قبرس در 20 ژوئیه 1974 آغاز شد و طی ماه بعد در دو مرحله پیشرفت کرد.این اتفاق که در پس زمینه خشونت بین جوامع یونانی و ترک قبرس رخ داد و در پاسخ به کودتای قبرس تحت حمایت حکومت یونان پنج روز قبل، به تصرف و اشغال بخش شمالی جزیره توسط ترکیه انجامید.این کودتا به دستور حکومت نظامی در یونان و توسط گارد ملی قبرس همراه با EOKA B انجام شد. این کودتا اسقف اعظم ماکاریوس سوم، رئیس جمهور قبرس را برکنار کرد و نیکوس سامپسون را سر کار آورد.هدف از کودتا اتحاد (انوسیس) قبرس با یونان و اعلام جمهوری یونانی قبرس بود.نیروهای ترکیه در 20 ژوئیه در قبرس فرود آمدند و 3 درصد از جزیره را قبل از اعلام آتش بس تصرف کردند.حکومت نظامی یونان سقوط کرد و یک دولت غیرنظامی جایگزین آن شد.پس از شکست مذاکرات صلح، تهاجم دیگر ترکیه در اوت 1974 منجر به تصرف حدود 36 درصد از جزیره شد.خط آتش بس از اوت 1974 به منطقه حائل سازمان ملل متحد در قبرس تبدیل شد و معمولاً به عنوان خط سبز شناخته می شود.حدود 150000 نفر (که بیش از یک چهارم کل جمعیت قبرس و یک سوم جمعیت یونانی قبرس را تشکیل می دهند) از قسمت شمالی جزیره، جایی که یونانی های قبرس 80 درصد جمعیت را تشکیل می دادند، اخراج شدند.در طول سال بعد، تقریباً 60000 ترک قبرس، که معادل نیمی از جمعیت ترک‌های قبرس است، از جنوب به شمال آواره شدند.تهاجم ترکیه با تقسیم قبرس در امتداد خط سبز تحت نظارت سازمان ملل که هنوز قبرس را تقسیم می کند و تشکیل یک اداره خودمختار ترک قبرس در شمال به پایان رسید.در سال 1983، جمهوری ترک قبرس شمالی (TRNC) استقلال خود را اعلام کرد، اگرچه ترکیه تنها کشوری است که آن را به رسمیت می شناسد.جامعه بین‌المللی قلمرو TRNC را سرزمین‌های تحت اشغال ترکیه در جمهوری قبرس می‌داند.این اشغال طبق قوانین بین‌المللی غیرقانونی تلقی می‌شود و از زمان عضویت قبرس به عنوان اشغال غیرقانونی قلمرو اتحادیه اروپا به شمار می‌رود.

یک گروه انقلابی به نام حزب کارگران کردستان (PKK) در سال 1978 در روستای فیس، لیس توسط گروهی از دانشجویان کرد به رهبری عبدالله اوجالان تأسیس شد.دلیل اولیه پ ک ک برای این کار ظلم کردها در ترکیه بود.در آن زمان استفاده از زبان، لباس، فولکلور و اسامی کردی در مناطق کردنشین ممنوع بود.دولت ترکیه در تلاش برای انکار وجود آنها، کردها را در دهه های 1930 و 1940 به عنوان "ترک های کوهستانی" طبقه بندی کرد.واژه های "کرد"، "کردستان" یا "کرد" به طور رسمی توسط دولت ترکیه ممنوع شد.پس از کودتای نظامی 1980، زبان کردی به طور رسمی در زندگی عمومی و خصوصی تا سال 1991 ممنوع بود. بسیاری از کسانی که به زبان کردی صحبت می کردند، منتشر می کردند یا می خواندند، دستگیر و زندانی شدند.پ ک ک در تلاشی برای ایجاد حقوق زبانی، فرهنگی و سیاسی برای اقلیت کرد ترکیه تشکیل شد.با این حال، شورش تمام عیار تا 15 اوت 1984 آغاز نشد، زمانی که پ‌ک‌ک قیام کردها را اعلام کرد.از زمان آغاز درگیری، بیش از 40000 نفر کشته شده اند که اکثریت قریب به اتفاق آنها غیرنظامیان کرد بودند.هر دو طرف به نقض حقوق بشر متعدد در جریان درگیری متهم شدند.اگرچه درگیری کردها و ترکیه به بسیاری از مناطق گسترش یافته است، اما بیشتر درگیری ها در شمال کردستان رخ داده است که با جنوب شرقی ترکیه مطابقت دارد.حضور پ.ک.ک در کردستان عراق باعث شده است که نیروهای مسلح ترکیه حملات زمینی و حملات هوایی و توپخانه ای مکرر را در این منطقه انجام دهند و نفوذ آن در کردستان سوریه نیز منجر به فعالیت های مشابه در آنجا شده است.این درگیری برای اقتصاد ترکیه حدود 300 تا 450 میلیارد دلار هزینه داشته است که بیشتر آن هزینه نظامی است.

در دوران جنگ سرد، ترکیه شاهد خشونت سیاسی (1976-1980) بین چپ‌های افراطی، راست افراطی (گرگ‌های خاکستری)، گروه‌های شبه‌نظامی اسلام‌گرا و دولت بود.خشونت برای دوره‌ای پس از کودتا با رکود شدیدی روبرو شد، که برخی به دلیل برقراری نظم با اعدام سریع 50 نفر و دستگیری 500000 نفر مورد استقبال قرار گرفتند که صدها نفر از آنها در زندان خواهند مرد.کودتای 1980 ترکیه به ریاست ژنرال کنان اورن، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح، سومین کودتا در تاریخ جمهوری ترکیه بود.برای سه سال بعد، نیروهای مسلح ترکیه از طریق شورای امنیت ملی، قبل از احیای دموکراسی با انتخابات عمومی ترکیه در سال 1983، کشور را اداره کردند.این دوره شاهد تشدید ناسیونالیسم ترکی دولت از جمله ممنوعیت زبان کردی بود.ترکیه در سال 1983 تا حدی و در سال 1989 به طور کامل به دموکراسی بازگشت.

ظرف دو سال پس از کودتای 1980 ترکیه، ارتش دولت را به دست غیرنظامیان بازگرداند، اگرچه کنترل نزدیکی بر صحنه سیاسی داشت.نظام سیاسی تحت حکومت تک حزبی تحت حکومت حزب مادر وطن (ANAP) تورگوت اوزال (نخست وزیر از 1983 تا 1989) قرار گرفت.ANAP یک برنامه اقتصادی جهانی را با ترویج ارزش های اجتماعی محافظه کارانه ترکیب کرد.در دوران اوزال، اقتصاد رونق گرفت و شهرهایی مانند غازیانتپ از مراکز استان های کوچک به شهرهای رونق اقتصادی متوسط ​​تبدیل شد.حکومت نظامی در پایان سال 1983 شروع به حذف تدریجی کرد. به ویژه در استان های جنوب شرقی ترکیه، وضعیت اضطراری جایگزین آن شد.

تانسو چیلر، دانشگاهی، اقتصاددان و سیاستمدار ترکیه ای است که از سال 1993 تا 1996 به عنوان بیست و دومین نخست وزیر ترکیه خدمت کرده است. او اولین و تنها نخست وزیر زن ترکیه تا به امروز است.او به عنوان رهبر حزب راه راست، به طور همزمان به عنوان معاون نخست وزیر ترکیه و به عنوان وزیر امور خارجه بین سال های 1996 و 1997 خدمت کرد.نخست‌وزیری او قبل از تشدید درگیری مسلحانه بین نیروهای مسلح ترکیه و پ‌ک‌ک بود که در نتیجه چیلر اصلاحات متعددی را در دفاع ملی و اجرای طرح قلعه انجام داد.دولت چیلر با نظامی مجهزتر توانست ایالات متحده و اتحادیه اروپا را متقاعد کند که پ ک ک را به عنوان یک سازمان تروریستی ثبت کنند.با این حال، چیلر مسئول جنایات جنگی و جنایات علیه بشریت بود که توسط ارتش، نیروهای امنیتی و شبه نظامی ترکیه علیه مردم کرد انجام شد.مدت کوتاهی پس از پیروزی در انتخابات محلی 1994، فرار سرمایه در مقیاس بزرگ به دلیل عدم اعتماد به اهداف کسری بودجه چیلر منجر به سقوط تقریباً لیر ترکیه و ذخایر ارز خارجی شد.در بحبوحه بحران اقتصادی متعاقب و اقدامات ریاضتی، دولت او در سال 1995 اتحادیه گمرکی اتحادیه اروپا و ترکیه را امضا کرد. گفته می شود که دولت او از کودتای 1995 آذربایجان حمایت کرده و پس از ادعای حاکمیت بر یونان، ریاست تشدید تنش ها با یونان را بر عهده داشته است. جزایر ایمیا/کاردک.

مجموعه ای از شوک های اقتصادی منجر به انتخابات جدید در سال 2002 شد و حزب محافظه کار عدالت و توسعه (AKP) را به قدرت رساند.ریاست آن را رجب طیب اردوغان شهردار سابق استانبول بر عهده داشت.اصلاحات سیاسی حزب عدالت و توسعه آغاز مذاکرات با اتحادیه اروپا را تضمین کرده است.حزب عدالت و توسعه مجدداً در انتخابات 2007 پیروز شد، که پس از انتخابات جنجالی ریاست جمهوری اوت 2007، طی آن عبدالله گل عضو حزب عدالت و توسعه در دور سوم به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد.تحولات اخیر در عراق (توضیح در مواضع تروریسم و ​​امنیت)، نگرانی های سکولار و مذهبی، مداخله ارتش در مسائل سیاسی، روابط با اتحادیه اروپا، ایالات متحده آمریکا و جهان اسلام موضوعات اصلی بودند.نتیجه این انتخابات که احزاب قومی/ملی گرای ترک و کرد (MHP و DTP) را وارد پارلمان کرد، بر درخواست ترکیه برای عضویت در اتحادیه اروپا تأثیر گذاشت.حزب عدالت و توسعه تنها دولتی در تاریخ سیاسی ترکیه است که توانسته در سه انتخابات سراسری متوالی با افزایش تعداد آرا در هر یک پیروز شود.حزب عدالت و توسعه به لطف ثباتی که از زمان روی کار آمدن آنها در سال 2002 به دلیل رشد اقتصادی ثابت ایجاد کرده است، خود را در نقطه میانی صحنه سیاسی ترکیه قرار داده است.

در 10 اکتبر 2015 در ساعت 10:04 به وقت محلی (EEST) در آنکارا، پایتخت ترکیه، دو بمب در خارج از ایستگاه راه آهن مرکزی آنکارا منفجر شد.با کشته شدن 109 غیرنظامی، این حمله از بمب گذاری ریحانلی در سال 2013 پیشی گرفت و به عنوان مرگبارترین حمله تروریستی در تاریخ ترکیه شناخته شد.500 نفر دیگر نیز مجروح شدند.هیچ سازمانی تاکنون مسئولیت این حمله را بر عهده نگرفته است.دادستان کل آنکارا اعلام کرد که در حال بررسی احتمال وقوع دو مورد بمب گذاری انتحاری هستند.در 19 اکتبر، یکی از دو بمب گذار انتحاری رسما به عنوان برادر کوچکتر عامل بمب گذاری سوروچ شناسایی شد.هر دو برادر مظنون به ارتباط با دولت اسلامی عراق و شام (داعش) و گروه Dokumacılar وابسته به داعش بودند.

در 6 اکتبر 2019، دولت ترامپ به نیروهای آمریکایی دستور خروج از شمال شرق سوریه را داد، جایی که ایالات متحده از متحدان کرد خود حمایت می کرد.عملیات نظامی در 9 اکتبر 2019 زمانی آغاز شد که نیروی هوایی ترکیه حملات هوایی را به شهرهای مرزی انجام داد.این درگیری منجر به آواره شدن بیش از 300000 نفر و کشته شدن بیش از 70 غیرنظامی در سوریه و 20 غیرنظامی در ترکیه شده است.به گفته رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه، هدف از این عملیات بیرون راندن نیروهای دموکراتیک سوریه (SDF) بود که توسط ترکیه به عنوان یک سازمان تروریستی «به دلیل روابطش با حزب کارگران کردستان (پ‌ک‌ک)» معرفی شده بود، اما از نظر وظیفه مشترک، متحدی علیه داعش محسوب می‌شود. نیرو - عملیات تصمیم ذاتی - از منطقه مرزی و همچنین ایجاد یک "منطقه امن" به عمق 30 کیلومتر (20 مایل) در شمال سوریه که برخی از 3.6 میلیون آواره سوری در ترکیه در آنجا اسکان داده شوند.از آنجایی که منطقه شهرک پیشنهادی از نظر جمعیتی به شدت کردنشین است، این قصد به عنوان تلاشی برای پاکسازی قومی مورد انتقاد قرار گرفته است، انتقادی که توسط دولت ترکیه رد شد و مدعی شد که قصد "اصلاح" جمعیتی را که ادعا می کند توسط نیروهای SDF تغییر کرده است، رد شده است.دولت سوریه در ابتدا از نیروهای دموکراتیک سوریه به خاطر تهاجم ترکیه انتقاد کرد و آن را به تجزیه طلبی و عدم سازش با دولت متهم کرد و در عین حال تهاجم خارجی به خاک سوریه را نیز محکوم کرد.با این حال، چند روز بعد، نیروهای دموکراتیک سوریه به توافقی با دولت سوریه دست یافتند که در آن به ارتش سوریه اجازه ورود به شهرهای منبج و کوبانی تحت کنترل نیروهای SDF را می داد تا از این شهرک ها در برابر تهاجم ترکیه دفاع کند.اندکی پس از آن، شبکه دولتی سوریه سانا اعلام کرد که نیروهای ارتش سوریه شروع به استقرار در شمال این کشور کرده اند.ترکیه و SNA در همان روز حمله ای را برای تصرف منبج آغاز کردند.در 17 اکتبر 2019، معاون رئیس جمهور ایالات متحده مایک پنس اعلام کرد که ایالات متحده و ترکیه بر سر توافقی به توافق رسیدند که در آن ترکیه با آتش بس پنج روزه در سوریه در ازای عقب نشینی کامل نیروهای دموکراتیک سوریه از مواضع خود در مورد سوریه-ترکیه موافقت می کند. مرز.در ۲۲ اکتبر ۲۰۱۹، ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه و رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه به توافق رسیدند در صورتی که نیروهای دموکراتیک سوریه ۳۰ کیلومتر از مرزها و همچنین از تل رفعت و منبج دور شوند، آتش‌بس را ۱۵۰ ساعت دیگر تمدید کنند.مفاد این قرارداد همچنین شامل گشت زنی مشترک روسیه و ترکیه در 10 کیلومتری سوریه از مرز به جز شهر قامشلی بود.آتش بس جدید در ساعت 12 بعد از ظهر به وقت محلی در 23 اکتبر آغاز شد.منطقه تصرف شده همچنان بخشی از اشغال شمال سوریه توسط ترکیه است.

در 6 فوریه 2023، در ساعت 04:17 TRT (01:17 UTC)، زمین لرزه ای به قدرت 7.8 مگاوات جنوب و مرکز ترکیه و شمال و غرب سوریه را لرزاند.کانون زمین لرزه در 37 کیلومتری غرب تا شمال غرب غازیانتپ بود.این زمین لرزه دارای حداکثر شدت مرکالی XII (شدید) در بخش هایی از آنتاکیا در استان هاتای بود.پس از آن در ساعت 13:24 زلزله ای به قدرت 7.7 مگاوات رخ داد.مرکز این زمین لرزه در 95 کیلومتری (59 مایلی) شمال-شمال شرقی اول بود.خسارات گسترده و ده ها هزار کشته برجای گذاشت.زمین لرزه 7.8 مگاواتی بزرگترین زمین لرزه ترکیه از زمان زمین لرزه ارزنجان در سال 1939 به همین بزرگی است و به طور مشترک دومین زمین لرزه قوی ثبت شده در این کشور پس از زلزله 1668 آناتولی شمالی است.همچنین یکی از قوی ترین زمین لرزه هایی است که تاکنون در شام ثبت شده است.تامصر ، اسرائیل ، فلسطین، لبنان، قبرس و سواحل دریای سیاه ترکیه احساس شد.در سه هفته بعد بیش از 10000 پس لرزه رخ داد.توالی لرزه ای نتیجه گسلش امتداد لغز کم عمق بود.خسارات گسترده ای در منطقه ای به مساحت حدود 350000 کیلومتر مربع (140000 مایل مربع) (تقریباً به اندازه آلمان) وارد شد.حدود 14 میلیون نفر یا 16 درصد از جمعیت ترکیه تحت تأثیر این بیماری قرار گرفتند.کارشناسان توسعه از سازمان ملل تخمین می زنند که حدود 1.5 میلیون نفر بی خانمان مانده اند.تا 10 مارس 2023، بیش از 55100 مرگ تایید شده است: بیش از 47900 در ترکیه و بیش از 7200 در سوریه.این مرگبارترین زمین لرزه در ترکیه امروزی از زمان زلزله 526 انطاکیه است که آن را به مرگبارترین بلای طبیعی در تاریخ مدرن آن تبدیل کرده است.همچنین این مرگبارترین در سوریه از زمان زلزله 1822 حلب است.مرگبارترین در سراسر جهان از زمان زلزله 2010 هائیتی.و پنجمین مرگبار قرن بیست و یکم.خسارات وارده در ترکیه بیش از 100 میلیارد دلار و در سوریه 5.1 میلیارد دلار برآورد شده است که آنها را به چهارمین زمین لرزه پرهزینه تاریخ تبدیل کرده است.