جنگ جهانی دوم

جنگ جهانی اول با شکست قدرت های مرکزی - از جمله اتریش- مجارستان ، آلمان ، بلغارستان و امپراتوری عثمانی - و تسخیر قدرت توسط بلشویک ها در روسیه در سال 1917 که منجر به تأسیس شوروی شد، نقشه سیاسی اروپا را به شدت تغییر داده بود. اتحادیهدر این میان، متفقین پیروز جنگ جهانی اول، مانند فرانسه ، بلژیک،ایتالیا ، رومانی و یونان ، قلمرو خود را به دست آوردند و از فروپاشی اتریش-مجارستان و امپراتوری های عثمانی و روسیه، دولت-ملت های جدیدی ایجاد شدند.برای جلوگیری از جنگ جهانی آینده، جامعه ملل در کنفرانس صلح پاریس در سال 1919 ایجاد شد.اهداف اولیه این سازمان جلوگیری از درگیری مسلحانه از طریق امنیت جمعی، خلع سلاح نظامی و دریایی و حل و فصل اختلافات بین المللی از طریق مذاکرات صلح آمیز و داوری بود.علیرغم احساسات شدید صلح‌طلبانه پس از جنگ جهانی اول، ناسیونالیسم بدخواهانه و بدخواهانه در چندین کشور اروپایی در همان دوره ظهور کرد.این احساسات به ویژه در آلمان به دلیل خسارات ارضی، استعماری و مالی قابل توجهی که توسط معاهده ورسای تحمیل شده بود، مشخص شد.بر اساس این معاهده، آلمان حدود 13 درصد از قلمرو خود و تمام دارایی های خارج از کشور خود را از دست داد، در حالی که الحاق سایر ایالت ها به آلمان ممنوع بود، غرامت ها اعمال شد و محدودیت هایی برای اندازه و توانایی نیروهای مسلح کشور اعمال شد.بریتانیا ، فرانسه و ایتالیا در آوریل 1935 جبهه Stresa را تشکیل دادند تا آلمان را مهار کنند که گامی کلیدی به سوی جهانی شدن نظامی بود.با این حال، در ژوئن ژوئن، بریتانیا یک توافقنامه دریایی مستقل با آلمان منعقد کرد و محدودیت‌های قبلی را کاهش داد.اتحاد جماهیر شوروی که نگران اهداف آلمان برای تصرف مناطق وسیعی از اروپای شرقی بود، پیش نویس معاهده ای برای کمک متقابل با فرانسه تنظیم کرد.با این حال، قبل از اجرایی شدن، پیمان فرانسه و شوروی باید از بوروکراسی جامعه ملل عبور می کرد، که اساساً آن را بی دندان می کرد.ایالات متحده که نگران رویدادهای اروپا و آسیا بود، قانون بی طرفی را در اوت همان سال تصویب کرد.هیتلر با نظامی کردن مجدد راینلند در مارس 1936، معاهدات ورسای و لوکارنو را نادیده گرفت و به دلیل سیاست مماشات با مخالفت کمی روبرو شد.در اکتبر 1936، آلمان و ایتالیا محور رم-برلین را تشکیل دادند.یک ماه بعد، آلمان وژاپن پیمان ضد کمینترن را امضا کردند که ایتالیا سال بعد به آن پیوست.حزب کومینتانگ (KMT) درچین کمپین اتحاد را علیه جنگ سالاران منطقه ای به راه انداخت و در اواسط دهه 1920 چین را به طور اسمی متحد کرد، اما به زودی درگیر جنگ داخلی علیه متحدان سابق حزب کمونیست چین و جنگ سالاران جدید منطقه ای شد.در سال 1931، یک امپراتوری نظامی‌گرای فزاینده ژاپن، که مدت‌ها به دنبال نفوذ در چین به‌عنوان اولین گام از آنچه دولتش به عنوان حق این کشور برای حکومت بر آسیا می‌دید، حادثه موکدن را بهانه‌ای برای حمله به منچوری و ایجاد دولت دست نشانده به راه انداخت. مانچوکو.چین از جامعه ملل درخواست کرد تا تهاجم ژاپن به منچوری را متوقف کند.ژاپن پس از محکومیت حمله به منچوری از جامعه ملل خارج شد.دو کشور سپس چندین نبرد در شانگهای، ره و هبی انجام دادند تا اینکه آتش بس تانگگو در سال 1933 امضا شد. پس از آن، نیروهای داوطلب چینی به مقاومت در برابر تجاوزات ژاپنی در منچوری و چهار و سوئیوان ادامه دادند.پس از حادثه شیان در سال 1936، کومینتانگ و نیروهای کمونیست در مورد آتش بس برای ارائه یک جبهه متحد برای مقابله با ژاپن توافق کردند.

جنگ دوم چین و ژاپن (1937-1945) یک درگیری نظامی بود که عمدتاً بین جمهوری چین و امپراتوری ژاپن در جریان بود.این جنگ تئاتر چینی از تئاتر اقیانوس آرام در جنگ جهانی دوم را تشکیل داد.تاریخ شروع جنگ به طور معمول به حادثه پل مارکوپولو در 7 ژوئیه 1937 مربوط می شود، زمانی که اختلاف بین نیروهای ژاپنی و چینی در پکن به یک تهاجم تمام عیار تبدیل شد.این جنگ تمام عیار بین چین و امپراتوریژاپن اغلب به عنوان آغاز جنگ جهانی دوم در آسیا در نظر گرفته می شود.چین با کمک اتحاد جماهیر شوروی ، بریتانیا و ایالات متحده با ژاپن جنگید.پس از حملات ژاپن به مالایا و پرل هاربر در سال 1941، جنگ با درگیری‌های دیگری ادغام شد که به طور کلی تحت عنوان درگیری‌های جنگ جهانی دوم به عنوان بخش اصلی شناخته می‌شوند که به عنوان تئاتر هند برمه چین شناخته می‌شوند.برخی از محققان جنگ اروپا و جنگ اقیانوس آرام را جنگ های کاملاً جداگانه، هرچند همزمان، می دانند.برخی دیگر از محققان آغاز جنگ تمام عیار دوم چین و ژاپن در سال 1937 را آغاز جنگ جهانی دوم می دانند.جنگ دوم چین و ژاپن بزرگترین جنگ آسیایی در قرن بیستم بود.

پیمان مولوتوف-ریبنتروپ یک پیمان عدم تجاوز بین آلمان نازی و اتحاد جماهیر شوروی بود که این دو قدرت را قادر ساخت تا لهستان را بین خود تقسیم کنند.این پیمان در 23 اوت 1939 در مسکو توسط یواخیم فون ریبنتروپ وزیر امور خارجه آلمان و ویاچسلاو مولوتوف وزیر امور خارجه شوروی امضا شد و رسماً به عنوان معاهده عدم تجاوز بین آلمان و اتحادیه جمهوری های سوسیالیستی شوروی شناخته شد.بندهای آن تضمین کتبی صلح هر یک از طرفین در قبال طرف دیگر و تعهدی را ارائه می‌کردند که اعلام می‌کرد هیچ‌یک از دولت‌ها با دشمن دیگری متحد نمی‌شوند یا به دشمن دیگری کمک نمی‌کنند.علاوه بر مقررات عدم تجاوز که به طور عمومی اعلام شده بود، این معاهده شامل پروتکل سری نیز می شد که مرزهای حوزه نفوذ شوروی و آلمان را در سراسر لهستان، لیتوانی، لتونی، استونی و فنلاند مشخص می کرد.پروتکل محرمانه همچنین علاقه لیتوانی به منطقه ویلنیوس را به رسمیت شناخت و آلمان بی علاقگی کامل خود را به بسارابیا اعلام کرد.وجود شایعه پروتکل مخفی تنها زمانی ثابت شد که در دادگاه نورنبرگ علنی شد.

حمله به لهستان حمله آلمان نازی و اتحاد جماهیر شوروی به جمهوری لهستان بود که آغاز جنگ جهانی دوم بود.تهاجم آلمان در 1 سپتامبر 1939، یک هفته پس از امضای پیمان مولوتوف-ریبنتروپ بین آلمان و اتحاد جماهیر شوروی، و یک روز پس از تصویب این پیمان توسط شورای عالی اتحاد جماهیر شوروی آغاز شد.شوروی در 17 سپتامبر به لهستان حمله کرد.این کارزار در 6 اکتبر با تقسیم و ضمیمه کردن کل لهستان توسط آلمان و اتحاد جماهیر شوروی تحت شرایط پیمان مرزی آلمان و شوروی به پایان رسید.نیروهای آلمانی صبح بعد از حادثه گلایویتز از شمال، جنوب و غرب به لهستان حمله کردند.نیروهای نظامی اسلواکی در کنار آلمانی ها در شمال اسلواکی پیشروی کردند.با پیشروی ورماخت، نیروهای لهستانی از پایگاه های عملیاتی خود در نزدیکی مرز آلمان و لهستان به خطوط دفاعی مستقر تر در شرق عقب نشینی کردند.پس از شکست لهستانی در اواسط سپتامبر در نبرد بزورا، آلمانی ها به برتری بی چون و چرای دست یافتند.سپس نیروهای لهستانی به سمت جنوب شرقی عقب نشینی کردند و در آنجا برای دفاع طولانی از سر پل رومانیایی آماده شدند و منتظر حمایت و امداد مورد انتظار فرانسه و بریتانیا بودند.در 3 سپتامبر، بریتانیا و فرانسه بر اساس قراردادهای اتحاد خود با لهستان، به آلمان اعلان جنگ دادند.در نهایت کمک آنها به لهستان بسیار محدود بود.

نبرد آتلانتیک، طولانی‌ترین عملیات نظامی مستمر در جنگ جهانی دوم، از سال 1939 تا شکست آلمان نازی در سال 1945 ادامه یافت و بخش عمده‌ای از تاریخ دریایی جنگ جهانی دوم را پوشش داد.هسته اصلی آن محاصره دریایی متفقین آلمان بود که یک روز پس از اعلام جنگ اعلام شد و متعاقباً ضد محاصره آلمان.این مبارزات از اواسط سال 1940 تا پایان سال 1943 به اوج خود رسید.نبرد اقیانوس اطلس یوبوت ها و سایر کشتی های جنگی کریگسمارین (نیروی دریایی) آلمان و هواپیماهای لوفت وافه (نیروی هوایی) را در برابر نیروی دریایی سلطنتی، نیروی دریایی سلطنتی کانادا، نیروی دریایی ایالات متحده و کشتیرانی تجاری متفقین قرار داد.کاروان‌هایی که عمدتاً از آمریکای شمالی می‌آمدند و عمدتاً به انگلستان و اتحاد جماهیر شوروی می‌رفتند، بیشتر توسط نیروی دریایی و نیروی هوایی بریتانیا و کانادا محافظت می‌شدند.این نیروها از 13 سپتامبر 1941 توسط کشتی‌ها و هواپیماهای ایالات متحده کمک می‌شدند. پس از ورود ایتالیا که متحد محور آلمان در 10 ژوئن 1940 وارد جنگ شد، زیردریایی‌های Regia Marina ایتالیا (نیروی دریایی سلطنتی) به آلمانی‌ها پیوستند.

جنگ تلفنی یک دوره هشت ماهه در آغاز جنگ جهانی دوم بود که طی آن تنها یک عملیات زمینی نظامی محدود در جبهه غربی انجام شد، زمانی که نیروهای فرانسوی به منطقه سار آلمان حمله کردند.آلمان نازی در 1 سپتامبر 1939 به لهستان حمله کرد.دوره فونی با اعلان جنگ توسط بریتانیا و فرانسه علیه آلمان نازی در 3 سپتامبر 1939 آغاز شد، پس از آن جنگ واقعی کمی رخ داد و با تهاجم آلمان به فرانسه و کشورهای پایین در 10 مه 1940 به پایان رسید. بدون اقدام نظامی در مقیاس بزرگ توسط بریتانیا و فرانسه، آنها جنگ اقتصادی را آغاز کردند، به ویژه با محاصره دریایی، و مهاجمان سطحی آلمان را تعطیل کردند.آنها طرح‌های مفصلی برای عملیات‌های در مقیاس بزرگ ایجاد کردند که برای فلج کردن تلاش‌های جنگی آلمان طراحی شده بود.اینها شامل گشودن یک جبهه انگلیسی-فرانسوی در بالکان، حمله به نروژ برای به دست گرفتن کنترل منبع اصلی سنگ آهن آلمان و حمله به اتحاد جماهیر شوروی و قطع عرضه نفت این کشور به آلمان بود.تا آوریل 1940، اجرای طرح نروژ به تنهایی برای توقف تهاجم آلمان ناکافی تلقی شد.

جنگ زمستانی که به عنوان جنگ اول شوروی و فنلاند نیز شناخته می شود، جنگی بین اتحاد جماهیر شوروی و فنلاند بود.جنگ با حمله شوروی به فنلاند در 30 نوامبر 1939، سه ماه پس از شروع جنگ جهانی دوم آغاز شد و سه ماه و نیم بعد با پیمان صلح مسکو در 13 مارس 1940 پایان یافت. علیرغم قدرت نظامی برتر، به ویژه در تانک ها. و هواپیما، اتحاد جماهیر شوروی متحمل خسارات شدید شد و در ابتدا پیشرفت چندانی نداشت.جامعه ملل این حمله را غیرقانونی دانست و اتحاد جماهیر شوروی را از این سازمان اخراج کرد.

کارزار نروژ (8 آوریل - 10 ژوئن 1940) تلاش متفقین برای دفاع از شمال نروژ همراه با مقاومت نیروهای نروژی در برابر تهاجم آلمان نازی به این کشور در جنگ جهانی دوم را توصیف می کند.HMS Renown که به عنوان عملیات Wilfred و Plan R 4 برنامه ریزی شده بود، در حالی که حمله آلمانی ها می ترسیدند اما اتفاق نیفتاده بود، HMS Renown با دوازده ناوشکن در 4 آوریل از Scapa Flow به سمت Vestfjorden حرکت کرد.نیروهای دریایی بریتانیا و آلمان در اولین نبرد نارویک در 9 و 10 آوریل با هم دیدار کردند و اولین نیروهای بریتانیا در Åndalsnes در 13th فرود آمدند.دلیل استراتژیک اصلی آلمان برای حمله به نروژ، تصرف بندر نارویک و تضمین سنگ آهن مورد نیاز برای تولید مهم فولاد بود.مبارزات انتخاباتی تا 10 ژوئن 1940 ادامه یافت و شاهد فرار پادشاه هاکون هفتم و ولیعهد ظاهری او اولاو به بریتانیا بود.یک نیروی اعزامی بریتانیایی، فرانسوی و لهستانی متشکل از 38000 سرباز، چند روز پیش، در شمال فرود آمدند.موفقیت متوسطی داشت، اما پس از آغاز تهاجم رعد اسا آلمان به فرانسه در ماه مه، یک عقب نشینی استراتژیک سریع انجام داد.سپس دولت نروژ به دنبال تبعید در لندن بود.این کارزار با اشغال کل نروژ توسط آلمان به پایان رسید، اما نیروهای تبعیدی نروژی فرار کردند و از خارج از کشور به جنگ پرداختند.

تهاجم آلمان به دانمارک، که گاهی اوقات به دلیل کوتاهی به عنوان جنگ شش ساعته شناخته می شود، حمله آلمان به دانمارک در 9 آوریل 1940، در طول جنگ جهانی دوم بود.این حمله مقدمه ای برای حمله به نروژ بود.نبرد زمینی آلمان علیه دانمارک که تقریباً شش ساعت به طول انجامید، یکی از کوتاه ترین عملیات نظامی جنگ جهانی دوم بود.

تهاجم به بلژیک یا لشکرکشی بلژیک (10-28 مه 1940)، که اغلب در بلژیک به عنوان کمپین 18 روزه نامیده می شود، بخشی از نبرد بزرگ فرانسه، یک کارزار تهاجمی توسط آلمان در طول جنگ جهانی دوم بود.این طی 18 روز در می 1940 انجام شد و با اشغال بلژیک توسط آلمان به دنبال تسلیم ارتش بلژیک به پایان رسید.در 10 می 1940، آلمان به لوکزامبورگ، هلند و بلژیک تحت طرح عملیاتی Fall Gelb (مورد زرد) حمله کرد.ارتش متفقین تلاش کردند تا ارتش آلمان را در بلژیک متوقف کنند و معتقد بودند که نیروی اصلی آلمان است.پس از اینکه فرانسوی‌ها بهترین ارتش‌های متفقین را بین 10 تا 12 مه به بلژیک متعهد کردند، آلمانی‌ها مرحله دوم عملیات خود را انجام دادند، یک شکاف یا برش داسی از طریق آردن، و به سمت کانال مانش پیشروی کردند.ارتش آلمان (هیر) پس از پنج روز به کانال مانش رسید و ارتش متفقین را محاصره کرد.آلمانی ها به تدریج حجم نیروهای متفقین را کاهش دادند و آنها را مجبور به بازگشت به دریا کردند.ارتش بلژیک در 28 مه 1940 تسلیم شد و به نبرد پایان داد.نبرد بلژیک شامل اولین نبرد تانک جنگ، نبرد هانوت بود.این بزرگترین نبرد تانک در تاریخ در آن زمان بود، اما بعداً با نبردهای کمپین شمال آفریقا و جبهه شرقی پیشی گرفت.این نبرد همچنین شامل نبرد فورت Eben-Emael بود که اولین عملیات هوایی استراتژیک با استفاده از چتربازان بود.

تهاجم آلمان به هلند یک عملیات نظامی بخشی از Case Yellow، تهاجم آلمان به کشورهای پایین (بلژیک، لوکزامبورگ و هلند) و فرانسه در طول جنگ جهانی دوم بود.این نبرد از 10 می 1940 تا تسلیم شدن نیروهای اصلی هلندی در 14 مه ادامه داشت.نیروهای هلندی در استان نیوزیلند تا 17 مه که آلمان اشغال کل کشور را کامل کرد به مقاومت در برابر ورماخت ادامه دادند.تهاجم به هلند شاهد برخی از اولین سقوط دسته جمعی چتربازان برای اشغال نقاط تاکتیکی و کمک به پیشروی نیروهای زمینی بود.لوفت وافه آلمان از چتربازان در تصرف چندین فرودگاه در مجاورت روتردام و لاهه استفاده کرد و به تسخیر سریع کشور و بی حرکت کردن نیروهای هلندی کمک کرد.پس از بمباران ویرانگر روتردام توسط لوفت وافه در 14 مه، آلمانی ها تهدید کردند که در صورت امتناع نیروهای هلندی از تسلیم شدن، شهرهای دیگر هلند را بمباران خواهند کرد.ستاد کل می دانست که نمی تواند بمب افکن ها را متوقف کند و به ارتش هلند دستور داد تا خصومت ها را متوقف کند.آخرین بخش های اشغال شده هلند در سال 1945 آزاد شد.

نبرد فرانسه تهاجم آلمان به فرانسه، بلژیک، لوکزامبورگ و هلند در طول جنگ جهانی دوم بود.در 3 سپتامبر 1939، فرانسه پس از حمله آلمان به لهستان، به آلمان اعلام جنگ کرد.در اوایل سپتامبر 1939، فرانسه حمله محدود سار را آغاز کرد و تا اواسط اکتبر به خطوط شروع خود عقب نشینی کرد.ارتش آلمان در 10 می 1940 به بلژیک، لوکزامبورگ و هلند حمله کرد.ایتالیا در 10 ژوئن 1940 وارد جنگ شد و تلاش کرد به فرانسه حمله کند.فرانسه و کشورهای پایین فتح شدند و عملیات زمینی در جبهه غربی تا فرود نرماندی در 6 ژوئن 1944 پایان یافت.نیروهای آلمانی Fall Rot ("Case Red") را در 5 ژوئن 1940 آغاز کردند. شصت لشکر فرانسوی باقیمانده و دو لشکر بریتانیایی در فرانسه در Somme و Aisne موضع قاطعانه ای اتخاذ کردند اما توسط ترکیب برتری هوایی آلمان و تحرک زرهی شکست خوردند. .ارتش آلمان از خط دست نخورده ماژینو دور زدند و به اعماق فرانسه پیش رفتند وپاریس را بدون مخالفت در 14 ژوئن اشغال کردند.پس از فرار دولت فرانسه و فروپاشی ارتش فرانسه، فرماندهان آلمانی در 18 ژوئن با مقامات فرانسوی دیدار کردند تا در مورد پایان دادن به خصومت ها مذاکره کنند.در 22 ژوئن 1940، دومین آتش بس در کامپینی توسط فرانسه و آلمان امضا شد.دولت بی طرف ویشی به رهبری مارشال فیلیپ پتن جایگزین جمهوری سوم شد و اشغال نظامی آلمان در امتداد سواحل دریای شمال فرانسه و اقیانوس اطلس و مناطق داخلی آنها آغاز شد.

تخلیه دانکرک، با نام رمز عملیات دینامو و همچنین به عنوان معجزه دانکرک، یا فقط دانکرک شناخته می شود، تخلیه سربازان متفقین در طول جنگ جهانی دوم از سواحل و بندر دانکرک، در شمال فرانسه، بین 26 و 4 مه بود. ژوئن 1940. عملیات پس از آن آغاز شد که تعداد زیادی از نیروهای بلژیکی، بریتانیایی و فرانسوی در طول نبرد شش هفته‌ای فرانسه، توسط نیروهای آلمانی قطع شدند و آنها را محاصره کردند.وینستون چرچیل، نخست وزیر بریتانیا در سخنرانی خود در مجلس عوام این حادثه را "یک فاجعه نظامی عظیم" خواند و گفت: "کل ریشه و هسته و مغز ارتش بریتانیا" در دانکرک گیر افتاده بود و به نظر می رسید در شرف نابودی یا اسیر شدن است. .او در سخنرانی خود با عنوان "ما در سواحل می جنگیم" در 4 ژوئن، نجات آنها را به عنوان "معجزه رهایی" ستود.

تهاجم ایتالیا به فرانسه (10-25 ژوئن 1940) که نبرد آلپ نیز نامیده می شود، اولین درگیری عمده ایتالیا در جنگ جهانی دوم و آخرین درگیری بزرگ نبرد فرانسه بود.ورود ایتالیا به جنگ دامنه آن را به میزان قابل توجهی در آفریقا و دریای مدیترانه گسترش داد.هدف رهبر ایتالیا، بنیتو موسولینی، از بین بردن سلطه انگلیس و فرانسه در مدیترانه، احیای قلمرو تاریخی ایتالیا (Italia irredenta) و گسترش نفوذ ایتالیا بر بالکان و آفریقا بود.فرانسه و بریتانیا در طول دهه 1930 تلاش کردند تا موسولینی را از اتحاد با آلمان دور کنند، اما موفقیت های سریع آلمان از سال 1938 تا 1940 مداخله ایتالیا در سمت آلمان را تا می 1940 اجتناب ناپذیر کرد.ایتالیا در شامگاه 10 ژوئن به فرانسه و بریتانیا اعلام جنگ کرد تا درست بعد از نیمه شب اجرا شود.

آتش بس 22 ژوئن 1940 در ساعت 18:36 در نزدیکی کامپینی فرانسه توسط مقامات آلمان نازی و جمهوری سوم فرانسه امضا شد.تا بعد از نیمه شب 25 ژوئن اجرایی نشد.امضاکنندگان آلمان شامل ویلهلم کایتل، افسر ارشد نظامی ورماخت (نیروهای مسلح آلمان) بودند، در حالی که آنهایی که در طرف فرانسوی بودند، درجات پایین تری از جمله ژنرال چارلز هانتزیگر داشتند.پس از پیروزی قاطع آلمان در نبرد فرانسه (10 مه - 21 ژوئن 1940) در طول جنگ جهانی دوم، این آتش بس منطقه اشغالی آلمان را در شمال و غرب فرانسه ایجاد کرد که تمام بنادر کانال انگلیس و اقیانوس اطلس را در بر می گرفت و بقیه را "آزاد" می کرد. " توسط فرانسوی ها اداره شود.آدولف هیتلر عمدا جنگل کامپیگن را به دلیل نقش نمادین آن به عنوان مکان آتش بس سال 1918 با آلمان که نشان دهنده پایان جنگ جهانی اول با تسلیم آلمان بود، به عنوان مکانی برای امضای آتش بس انتخاب کرد.

نبرد بریتانیا یک کمپین نظامی جنگ جهانی دوم بود که در آن نیروی هوایی سلطنتی (RAF) و بازوی هوایی ناوگان (FAA) نیروی دریایی سلطنتی از بریتانیا در برابر حملات گسترده نیروی هوایی آلمان نازی دفاع کردند. لوفت وافهاین اولین عملیات نظامی بزرگی است که به طور کامل توسط نیروهای هوایی انجام شد.هدف اولیه نیروهای آلمانی این بود که بریتانیا را وادار به موافقت با توافق صلح از طریق مذاکره کنند.در جولای 1940، محاصره هوایی و دریایی آغاز شد و لوفت وافه عمدتاً کاروان های کشتیرانی ساحلی و همچنین بنادر و مراکز کشتیرانی مانند پورتسموث را هدف قرار داد.در 1 اوت، Luftwaffe برای دستیابی به برتری هوایی بر RAF، با هدف ناتوان کردن فرماندهی جنگنده RAF هدایت شد.12 روز بعد، حملات را به فرودگاه ها و زیرساخت های RAF منتقل کرد.با پیشرفت نبرد، لوفت‌وافه کارخانه‌هایی را نیز هدف قرار داد که در تولید هواپیما و زیرساخت‌های استراتژیک شرکت داشتند.در نهایت، بمباران تروریستی را در مناطق دارای اهمیت سیاسی و غیرنظامیان به کار گرفت.

پیمان سه جانبه که به عنوان پیمان برلین نیز شناخته می‌شود، قراردادی بین آلمان ،ایتالیا وژاپن بود که در 27 سپتامبر 1940 در برلین توسط یواخیم فون ریبنتروپ، گالیاتزو چیانو و سابورو کوروسو امضا شد.این یک اتحاد نظامی دفاعی بود که در نهایت مجارستان (20 نوامبر 1940)، رومانی (23 نوامبر 1940)، بلغارستان (1 مارس 1941) و یوگسلاوی (25 مارس 1941) و همچنین دولت مشتری آلمان اسلواکی (24) به آن پیوستند. نوامبر 1940).الحاق یوگسلاوی دو روز بعد باعث کودتا در بلگراد شد.آلمان، ایتالیا و مجارستان با حمله به یوگسلاوی پاسخ دادند.دولت مشتری ایتالیایی-آلمانی که به عنوان دولت مستقل کرواسی شناخته می شود، در 15 ژوئن 1941 به این پیمان ملحق شد.پیمان سه جانبه عمدتاً متوجه ایالات متحده بود.تأثیرات عملی آن محدود بود زیرا تئاترهای عملیاتی ایتالیا-آلمانی و ژاپنی در دو طرف جهان قرار داشتند و قدرت های قراردادی بالا منافع استراتژیک متفاوتی داشتند.به این ترتیب محور تنها یک اتحاد سست بوده است.بندهای دفاعی آن هرگز مورد استناد قرار نگرفتند و امضای توافقنامه، امضاکنندگان آن را ملزم به جنگیدن در یک جنگ مشترک فی نفسه نمی کرد.

مبارزات بالکان در جنگ جهانی دوم با تهاجم ایتالیا به یونان در 28 اکتبر 1940 آغاز شد. در ماه های اولیه 1941، حمله ایتالیا متوقف شد و ضد حمله یونانی به آلبانی رانده شد.آلمان با اعزام نیرو به رومانی و بلغارستان و حمله به یونان از شرق به ایتالیا کمک کرد.در همین حین، بریتانیا نیروها و هواپیماها را برای تقویت دفاع یونان فرود آورد.کودتای 27 مارس در یوگسلاوی باعث شد که آدولف هیتلر دستور فتح این کشور را صادر کند.تهاجم آلمان وایتالیا به یوگسلاوی در 6 آوریل 1941 همزمان با نبرد جدید یونان آغاز شد.در 11 آوریل، مجارستان به تهاجم ملحق شد.در 17 آوریل یوگسلاوی ها آتش بس امضا کردند و تا 30 آوریل تمام سرزمین اصلی یونان تحت کنترل آلمان یا ایتالیا بود.در 20 می آلمان از طریق هوا به کرت حمله کرد و تا 1 ژوئن تمام نیروهای یونانی و بریتانیایی باقی مانده در جزیره تسلیم شدند.اگرچه بلغارستان در حملات آوریل شرکت نکرده بود، اما اندکی پس از آن، بخش هایی از یوگسلاوی و یونان را برای باقیمانده جنگ در بالکان اشغال کرد.

ارتش آفریقا در 11 ژانویه 1941 تشکیل شد و یکی از ژنرال های مورد علاقه هیتلر، اروین رومل، در 11 فوریه به عنوان فرمانده تعیین شد.در ابتدا قرار بود هانس فون فانک فرماندهی آن را بر عهده بگیرد، اما هیتلر از فون فانک متنفر بود، زیرا او تا زمانی که فون فریچ در سال 1938 از کار برکنار شد، افسر ستاد شخصی ورنر فون فریچ بود.فرماندهی عالی نیروهای مسلح آلمان (Oberkommando der Wehrmacht، OKW) تصمیم گرفته بود برای حمایت از ارتش ایتالیا یک "نیروی مسدود کننده" به لیبی ایتالیا بفرستد.ارتش دهم ایتالیا توسط نیروهای بیابان غربی مشترک المنافع بریتانیا در عملیات قطب نما (9 دسامبر 1940 - 9 فوریه 1941) شکسته شد و در نبرد Beda Fomm دستگیر شد.

حمله آلمان به یونان حمله یونان متفقین توسطایتالیای فاشیست و آلمان نازی در طول جنگ جهانی دوم بود.تهاجم ایتالیا در اکتبر 1940، که معمولاً به عنوان جنگ یونان و ایتالیا شناخته می شود، با تهاجم آلمان در آوریل 1941 دنبال شد. فرود آلمان در جزیره کرت (مه 1941) پس از شکست نیروهای متفقین در سرزمین اصلی یونان انجام شد.این نبردها بخشی از کمپین بزرگ بالکان قدرت های محور و یارانشان بود.پس از تهاجم ایتالیا در 28 اکتبر 1940، یونان، با حمایت هوایی و مادی بریتانیا، حمله اولیه و ضدحمله ایتالیا را در مارس 1941 دفع کرد. هنگامی که تهاجم آلمان، معروف به عملیات ماریتا، در 6 آوریل آغاز شد، بخش عمده ای از ارتش یونان در مرز یونان با آلبانی بود که در آن زمان دست نشانده ایتالیا بود و نیروهای ایتالیایی از آنجا حمله کرده بودند.نیروهای آلمانی از بلغارستان حمله کردند و جبهه دوم را ایجاد کردند.یونان در پیش بینی حمله آلمان از نیروهای بریتانیایی ، استرالیایی و نیوزیلندی کمک کوچکی دریافت کرد.ارتش یونان در تلاش برای دفاع در برابر سربازان ایتالیایی و آلمانی از تعداد بیشتری برخوردار بود.در نتیجه، خط دفاعی متاکساس نیروهای کمکی کافی دریافت نکرد و به سرعت توسط آلمانی‌ها تسخیر شد، که سپس نیروهای یونانی را در مرز آلبانی دور زدند و آنها را مجبور به تسلیم کردند.نیروهای بریتانیایی، استرالیایی و نیوزلندی غرق شدند و مجبور به عقب نشینی شدند و هدف نهایی آن تخلیه بود.برای چند روز، نیروهای متفقین نقش مهمی در مهار پیشروی آلمان در موضع ترموپیل ایفا کردند و به کشتی‌ها اجازه دادند تا واحدهای مدافع یونان را تخلیه کنند.ارتش آلمان در 27 آوریل به پایتخت آتن و در 30 آوریل به سواحل جنوبی یونان رسید و 7000 پرسنل بریتانیایی، استرالیایی و نیوزلندی را اسیر کرد و نبرد را با پیروزی قاطع پایان داد.فتح یونان با تصرف کرت یک ماه بعد کامل شد.پس از سقوط، یونان توسط نیروهای نظامی آلمان، ایتالیا و بلغارستان اشغال شد.

عملیات بارباروسا تهاجم آلمان نازی و بسیاری از متحدان محور آن به اتحاد جماهیر شوروی بود که از روز یکشنبه 22 ژوئن 1941 در طول جنگ جهانی دوم آغاز شد.این عملیات که با نام رمز فردریک بارباروسا ("ریش قرمز")، امپراتور روم مقدس قرن دوازدهم و پادشاه آلمان نامگذاری شد، هدف ایدئولوژیک آلمان نازی برای فتح غرب اتحاد جماهیر شوروی برای سکونت مجدد آن با آلمانی ها را به اجرا گذاشت.هدف ژنرال پلان اوست آلمانی استفاده از برخی از مردم تسخیر شده به عنوان کار اجباری برای تلاش های جنگی محور و در عین حال به دست آوردن ذخایر نفتی قفقاز و همچنین منابع کشاورزی مناطق مختلف شوروی بود.هدف نهایی آنها ایجاد Lebensraum (فضای زندگی) بیشتر برای آلمان و در نهایت نابودی مردم بومی اسلاو با تبعید دسته جمعی به سیبری، آلمانی شدن، بردگی و نسل کشی بود.

حمله به پرل هاربر یک حمله نظامی غافلگیرانه توسط سرویس هوایی نیروی دریایی امپراتوری ژاپن به ایالات متحده علیه پایگاه دریایی پرل هاربر در هونولولو، قلمرو هاوایی، درست قبل از ساعت 8 صبح یکشنبه 7 دسامبر 1941 بود. ایالات متحده در آن زمان یک کشور بی طرف بود.این حمله منجر به ورود رسمی آن به جنگ جهانی دوم در روز بعد شد.رهبری نظامی ژاپن از این حمله به عنوان عملیات هاوایی و عملیات هوش مصنوعی و به عنوان عملیات Z در طول برنامه ریزی خود یاد کرد.ژاپن این حمله را به عنوان یک اقدام پیشگیرانه در نظر گرفت.هدف آن جلوگیری از مداخله ناوگان اقیانوس آرام ایالات متحده در اقدامات نظامی برنامه ریزی شده آن در جنوب شرقی آسیا علیه سرزمین های برون مرزی انگلستان ، هلند و ایالات متحده بود.در طول هفت ساعت، حملات هماهنگ ژاپنی به فیلیپین ، گوام، و جزیره ویک که تحت کنترل ایالات متحده است و به امپراتوری بریتانیا در مالایا ، سنگاپور و هنگ کنگ صورت گرفت.حمله در ساعت 7:48 صبح به وقت هاوایی (6:18 بعد از ظهر به وقت گرینویچ) آغاز شد.پایگاه توسط 353 هواپیمای امپراتوری ژاپن (شامل جنگنده ها، بمب افکن های سطح و غواصی و بمب افکن های اژدر) در دو موج مورد حمله قرار گرفت که از شش ناو هواپیمابر پرتاب شد.از هشت ناو جنگی نیروی دریایی ایالات متحده حاضر، همه آسیب دیدند و چهار فروند آن غرق شدند.همه به جز USS Arizona بعداً بزرگ شدند و شش نفر به خدمت بازگشتند و به جنگ ادامه دادند.

کمپین مالایا یک کارزار نظامی بود که توسط نیروهای متفقین و نیروهای محور در مالایا از 8 دسامبر 1941 تا 15 فوریه 1942 در طول جنگ جهانی دوم انجام شد.نبردهای زمینی بین واحدهای ارتش مشترک المنافع بریتانیا و ارتش امپراتوریژاپن ، با درگیری‌های جزئی در آغاز کارزار بین مشترک المنافع بریتانیا و پلیس سلطنتی تایلند بر آن غالب بود.ژاپنی ها از روزهای آغازین عملیات برتری هوایی و دریایی داشتند.برای نیروهای بریتانیایی،هندی ، استرالیایی و مالاییایی که از مستعمره دفاع می کردند، این کارزار یک فاجعه کامل بود.این عملیات به دلیل استفاده ژاپنی ها از پیاده نظام دوچرخه قابل توجه است، که به سربازان اجازه می داد تجهیزات بیشتری را حمل کنند و به سرعت در مناطق ضخیم جنگل حرکت کنند.مهندسان سلطنتی، مجهز به اتهامات تخریب، بیش از صد پل را در طول عقب نشینی ویران کردند، با این حال این امر باعث تاخیر ژاپنی ها نشد.تا زمانی که ژاپنی ها سنگاپور را تصرف کردند، 9657 تلفات متحمل شدند.تلفات متفقین در مجموع 145703 نفر شامل 15703 تلفات و 130000 اسیر شد.

در 8 دسامبر 1941، کنگره ایالات متحده در پاسخ به حمله غافلگیرانه آن کشور به پرل هاربر و اعلان جنگ در روز قبل، به امپراتوریژاپن اعلام جنگ کرد.این یک ساعت پس از سخنرانی بدنام رئیس جمهور فرانکلین دی. روزولت تدوین شد.پس از اعلامیه ایالات متحده، متحدان ژاپن، آلمان و ایتالیا، به ایالات متحده اعلان جنگ کردند و ایالات متحده را به طور کامل وارد جنگ جهانی دوم کردند.

مبارزات برمه مجموعه ای از نبردها بود که در مستعمره بریتانیا برمه درگرفت.این بخشی از تئاتر جنوب شرقی آسیای جنگ جهانی دوم بود و عمدتاً نیروهای متفقین را درگیر می کرد.امپراتوری بریتانیا و جمهوریچین با حمایت ایالات متحده .آنها در برابر نیروهای متجاوز امپراتوری ژاپن که توسط ارتش تایلند فایاپ حمایت می شدند و همچنین دو جنبش استقلال طلب و ارتش همکاری می کردند که اولین آنها ارتش استقلال برمه بود که رهبری حملات اولیه علیه کشور را بر عهده داشت.کشورهای دست نشانده در مناطق فتح شده تأسیس شدند و سرزمین ها ضمیمه شدند، در حالی که نیروهای متفقین بین المللی در هند بریتانیا چندین حمله نافرجام را آغاز کردند.در طول حمله بعدی 1944 بههند و متعاقب آن بازپس گیری برمه توسط متفقین، ارتش ملی هند به رهبری انقلابی سوبها سی بوز و "هند آزاد" او نیز همراه با ژاپن می جنگیدند.نیروهای امپراتوری بریتانیا در حدود 1000000 نیروی زمینی و هوایی به اوج خود رسیدند و عمدتاً از هند بریتانیا، با نیروهای ارتش بریتانیا (معادل هشت لشکر پیاده نظام منظم و شش هنگ تانک)، 100000 سرباز استعماری شرق و غرب آفریقا و تعداد کمتری از زمین جذب شدند. و نیروهای هوایی از چندین Dominion و مستعمره دیگر.

سقوط سنگاپور ، همچنین به عنوان نبرد سنگاپور شناخته می شود، در تئاتر جنوب شرقی آسیای جنگ اقیانوس آرام رخ داد.امپراتوریژاپن سنگاپور سنگاپور را که از 8 تا 15 فوریه 1942 به طول انجامید، تسخیر کرد. سنگاپور مهم‌ترین پایگاه نظامی و بندر اقتصادی بریتانیا در جنوب شرقی آسیا بود و برای استراتژی دفاعی بین‌جنگ بریتانیا اهمیت زیادی داشت.تصرف سنگاپور منجر به بزرگترین تسلیم بریتانیا در تاریخ آن شد.قبل از نبرد، ژنرال ژاپنی تومویوکی یاماشیتا با حدود 30000 سرباز در شبه جزیره مالایا در لشکرکشی مالایا پیشروی کرده بود.بریتانیایی ها به اشتباه منطقه جنگل را صعب العبور می دانستند که منجر به پیشروی سریع ژاپنی ها شد زیرا دفاع متفقین به سرعت از کناره ها خارج شد.سپهبد بریتانیایی، آرتور پرسیوال، 85000 سرباز متفقین را در سنگاپور فرماندهی می کرد، اگرچه بسیاری از یگان ها ضعیف بودند و اکثر واحدها فاقد تجربه بودند.تعداد بریتانیایی ها از ژاپنی ها بیشتر بود اما بیشتر آب جزیره از مخازن موجود در سرزمین اصلی تامین می شد.انگلیسی ها مسیر عبوری را تخریب کردند و ژاپنی ها را مجبور به عبور بداهه از تنگه جوهور کردند.سنگاپور آنقدر مهم تلقی می شد که نخست وزیر وینستون چرچیل به پرسیوال دستور داد تا آخرین نفر بجنگد.

نبرد دریای مرجان، از 4 تا 8 مه 1942، یک نبرد دریایی بزرگ بین نیروی دریایی امپراتوری ژاپن (IJN) و نیروی دریایی و هوایی ایالات متحده و استرالیا بود.این نبرد که در تئاتر اقیانوس آرام جنگ جهانی دوم اتفاق می‌افتد، از نظر تاریخی به عنوان اولین اقدامی که در آن ناوگان‌های متخاصم نه دیدند و نه به یکدیگر شلیک کردند، و در عوض با ناوهای هواپیمابر بر فراز افق حمله کردند، اهمیت تاریخی دارد.اگرچه این نبرد یک پیروزی تاکتیکی برای ژاپنی ها از نظر کشتی های غرق شده بود، اما به عنوان یک پیروزی استراتژیک برای متفقین توصیف شده است.این نبرد اولین بار از زمان شروع جنگ بود که یک پیشروی بزرگ ژاپنی به عقب برگشته بود.

نبرد میدوی یک نبرد بزرگ دریایی در تئاتر اقیانوس آرام جنگ جهانی دوم بود که در 4 تا 7 ژوئن 1942، شش ماه پس از حمله ژاپن به پرل هاربر و یک ماه پس از نبرد دریای مرجان، رخ داد.نیروی دریایی ایالات متحده به فرماندهی دریاسالارهای چستر دبلیو نیمیتز، فرانک جی فلچر و ریموند اسپروانس، ناوگان مهاجم نیروی دریایی امپراتوری ژاپن به فرماندهی دریاسالارهای ایزوروکو یاماموتو، چویچی ناگومو و نوبوتاکه کوندو را در شمال میدوی آتول شکست داد و خسارات ویرانگری را به جزیره مرجانی وارد کرد. ناوگان ژاپنیجان کیگان، مورخ نظامی، آن را " خیره کننده ترین و قاطع ترین ضربه در تاریخ جنگ دریایی" خواند، در حالی که مورخ نیروی دریایی، کریگ سیموندز، آن را "یکی از پیامدترین درگیری های دریایی در تاریخ جهان، که در کنار سالامیس، ترافالگار، و تنگه سوشیما قرار دارد" نامید. هم از نظر تاکتیکی تعیین کننده و هم از نظر استراتژیک تأثیرگذار».اغوا کردن ناوهای هواپیمابر آمریکایی به تله و اشغال میدوی بخشی از یک استراتژی کلی "موانع" برای گسترش محدوده دفاعی ژاپن، در پاسخ به حمله هوایی دولیتل به توکیو بود.این عملیات همچنین مقدماتی برای حملات بیشتر علیه فیجی، ساموآ و خود هاوایی در نظر گرفته شد.این طرح با فرضیات نادرست ژاپنی ها در مورد واکنش آمریکا و تمایلات اولیه ضعیف تضعیف شد.مهمتر از همه، رمزنگاران آمریکایی توانستند تاریخ و مکان حمله برنامه ریزی شده را تعیین کنند و نیروی دریایی ایالات متحده را که از قبل هشدار داده شده بود قادر ساخت تا کمین خود را آماده کند.چهار ناو هواپیمابر ژاپنی و سه ناو هواپیمابر آمریکایی در این نبرد شرکت کردند.چهار ناوگروه ژاپنی - آکاگی، کاگا، سوریو و هیریو، بخشی از نیروی شش ناو که شش ماه قبل به پرل هاربر حمله کرده بودند، و همچنین رزمناو سنگین Mikuma غرق شدند.ایالات متحده ناو یورک تاون و ناوشکن هامان را از دست داد، در حالی که ناوهای ناو یو اس اس انترپرایز و یو اس اس هورنت از نبرد کاملا سالم جان سالم به در بردند.پس از میدوی و فرسایش طاقت فرسا کارزار جزایر سلیمان، ظرفیت ژاپن برای جبران خسارات خود در مواد (به ویژه ناوهای هواپیمابر) و مردان (به ویژه خلبانان آموزش دیده و خدمه تعمیر و نگهداری) به سرعت برای مقابله با تلفات فزاینده ناکافی شد، در حالی که ایالات متحده قابلیت‌های عظیم صنعتی و آموزشی جایگزینی زیان‌ها را بسیار آسان‌تر کرد.نبرد میدوی، همراه با مبارزات گوادالکانال، به طور گسترده نقطه عطفی در جنگ اقیانوس آرام در نظر گرفته می شود.

نبرد استالینگراد (23 اوت 1942 - 2 فوریه 1943) یک نبرد بزرگ در جبهه شرقی جنگ جهانی دوم بود که در آن آلمان نازی و متحدانش برای کنترل شهر استالینگراد (که بعداً به ولگوگراد تغییر نام داد) با اتحاد جماهیر شوروی جنگیدند. روسیه جنوبیاین نبرد با نبردهای شدید نزدیک و حملات مستقیم به غیرنظامیان در حملات هوایی مشخص شد و نبرد مظهر جنگ شهری بود.نبرد استالینگراد مرگبارترین نبردی بود که در طول جنگ جهانی دوم اتفاق افتاد و یکی از خونین‌ترین نبردها در تاریخ جنگ است که مجموعاً 2 میلیون تلفات داشت.امروزه، نبرد استالینگراد به عنوان نقطه عطفی در تئاتر جنگ اروپا در نظر گرفته می شود، زیرا اوبرکوماندو در ورماخت (فرماندهی عالی آلمان) را مجبور کرد تا نیروهای نظامی قابل توجهی را از مناطق دیگر در اروپای اشغالی خارج کند تا تلفات آلمان در شرق را جایگزین کند. جلو.پیروزی در استالینگراد به ارتش سرخ انرژی داد و توازن قوا را به نفع شوروی تغییر داد.استالینگراد به عنوان یک مرکز صنعتی و حمل و نقل بزرگ در رودخانه ولگا برای هر دو طرف اهمیت استراتژیک داشت.هر کس استالینگراد را کنترل کند، به میدان های نفتی قفقاز دسترسی خواهد داشت.و کنترل ولگا.آلمان که قبلاً بر روی کاهش ذخایر سوخت کار می‌کرد، تلاش‌های خود را بر حرکت عمیق‌تر به داخل خاک شوروی و گرفتن میادین نفتی به هر قیمتی متمرکز کرد.در 4 آگوست، آلمان ها با استفاده از ارتش 6 و عناصر ارتش 4 پانزر، حمله ای را آغاز کردند.این حمله با بمباران شدید لوفت وافه پشتیبانی شد که بسیاری از شهر را به ویرانه تبدیل کرد.نبرد به نبرد خانه به خانه تبدیل شد زیرا هر دو طرف نیروهای کمکی را به شهر ریختند.در اواسط نوامبر، آلمانی‌ها با هزینه‌های گزاف، مدافعان شوروی را به مناطق باریک در امتداد ساحل غربی رودخانه عقب راندند.در 19 نوامبر، ارتش سرخ عملیات اورانوس را آغاز کرد، یک حمله دو طرفه که ارتش رومانیایی را که از جناحین ارتش ششم محافظت می کرد، هدف قرار داد.جناح های محور تسخیر شد و ارتش ششم قطع شد و در منطقه استالینگراد محاصره شد.آدولف هیتلر مصمم بود که شهر را به هر قیمتی حفظ کند و ارتش ششم را از تلاش برای فرار منع کرد.در عوض، تلاش شد تا از طریق هوا تامین شود و محاصره از بیرون شکسته شود.اتحاد جماهیر شوروی موفق شد آلمانها را از توانایی تامین مجدد از طریق هوا محروم کند که نیروهای آلمانی را تا نقطه شکست آنها تحت فشار قرار داد.با این وجود، نیروهای آلمانی مصمم به ادامه پیشروی خود بودند و نبردهای سنگین تا دو ماه دیگر ادامه یافت.در 2 فوریه 1943، ارتش ششم آلمان که مهمات و مواد غذایی خود را تمام کرده بود، سرانجام تسلیم شد و اولین ارتش میدانی هیتلر بود که در طول جنگ جهانی دوم پس از پنج ماه، یک هفته و سه روز نبرد تسلیم شد.

نبرد دوم العلمین (23 اکتبر - 11 نوامبر 1942) نبردی در جنگ جهانی دوم بود که در نزدیکی ایستگاه راه آهن مصر در العلمین رخ داد.نبرد اول العلمین و نبرد علم الحلفا مانع از پیشروی بیشتر محور به سمتمصر شد.در آگوست 1942، ژنرال کلود اوچینلک به عنوان فرمانده کل فرماندهی خاورمیانه برکنار شد و جانشین او، سپهبد ویلیام گوت در راه او برای جایگزینی او به عنوان فرمانده ارتش هشتم کشته شد.ژنرال برنارد مونتگومری منصوب شد و حمله ارتش هشتم را رهبری کرد.پیروزی انگلیس آغاز پایان کارزار صحرای غربی بود که تهدید محور مصر، کانال سوئز و میادین نفتی خاورمیانه و ایران را از بین برد.این نبرد روحیه متفقین را احیا کرد و اولین موفقیت بزرگ در برابر محور پس از عملیات صلیبی در اواخر سال 1941 بود. پایان نبرد با تهاجم متفقین به شمال آفریقا در عملیات مشعل در 8 نوامبر مصادف شد که جبهه دوم را باز کرد. در شمال آفریقا

عملیات مشعل (8 نوامبر 1942 - 16 نوامبر 1942) تهاجم متفقین به شمال آفریقا در طول جنگ جهانی دوم بود.مشعل یک عملیات سازش بود که هدف بریتانیا برای تضمین پیروزی در شمال آفریقا را برآورده کرد و در عین حال به نیروهای مسلح آمریکا این فرصت را داد تا در مقیاس محدود در مبارزه با آلمان نازی شرکت کنند.این اولین حضور جمعی نیروهای آمریکایی در تئاتر اروپا و آفریقای شمالی بود و اولین حمله هوایی بزرگ توسط ایالات متحده انجام شد.گروه ضربت غرب با مقاومت غیرمنتظره و آب و هوای بد روبرو شد، اما کازابلانکا، پایگاه اصلی نیروی دریایی فرانسه در اقیانوس اطلس، پس از یک محاصره کوتاه تصرف شد.هنگامی که می خواستند در آب های کم عمق فرود بیایند، نیروی ویژه مرکز آسیب هایی به کشتی های خود وارد شد، اما کشتی های فرانسوی غرق یا رانده شدند.اوران پس از بمباران کشتی های جنگی بریتانیا تسلیم شد.مقاومت فرانسه تلاش ناموفقی برای کودتا در الجزیره انجام داده بود و اگرچه این امر هوشیاری نیروهای ویشی را افزایش داد، گروه ویژه شرقی با مخالفت کمتری مواجه شد و توانست در روز اول به داخل کشور فشار بیاورد و تسلیم شود.موفقیت مشعل باعث شد که دریاسالار فرانسوا دارلان، فرمانده نیروهای فرانسوی ویشی، در ازای منصوب شدن به عنوان کمیساریای عالی، دستور همکاری با متفقین را صادر کند و بسیاری دیگر از مقامات ویشی مشاغل خود را حفظ کنند.

عملیات هاسکی یک کارزار بزرگ جنگ جهانی دوم بود که در آن متفقین به جزیره سیسیل حمله کردند و آن را از قدرت های محور (ایتالیای فاشیست و آلمان نازی ) گرفتند.این عملیات با یک عملیات بزرگ آبی خاکی و هوایی آغاز شد و به دنبال آن یک کمپین زمینی شش هفته ای انجام شد و کمپین ایتالیایی را آغاز کرد.برای انحراف بخشی از نیروهای محور به مناطق دیگر، متفقین چندین عملیات فریب را انجام دادند که معروف ترین و موفق ترین آنها عملیات گوشت چرخ کرده بود.هاسکی در شب 9 تا 10 ژوئیه 1943 آغاز شد و در 17 اوت به پایان رسید.از نظر استراتژیک، هاسکی به اهداف تعیین شده توسط برنامه ریزان متفقین دست یافت.متفقین نیروهای هوایی، زمینی و دریایی محور را از جزیره بیرون راندند و خطوط دریای مدیترانه برای کشتی‌های تجاری متفقین برای اولین بار از سال 1941 باز شد. این رویدادها منجر به برکناری رهبر ایتالیا، بنیتو موسولینی، از قدرت در ایتالیا در 25 شد. ژوئیه، و به حمله متفقین به ایتالیا در 3 سپتامبر.رهبر آلمان، آدولف هیتلر، "یک حمله بزرگ به کورسک را تنها پس از یک هفته لغو کرد، تا حدی برای انحراف نیروها به ایتالیا"، که منجر به کاهش قدرت آلمان در جبهه شرقی شد.فروپاشی ایتالیا باعث شد که نیروهای آلمانی جایگزین ایتالیایی ها در ایتالیا و تا حدودی بالکان شوند و در نتیجه یک پنجم کل ارتش آلمان از شرق به جنوب اروپا منحرف شود، این نسبت تا پایان جنگ باقی خواهد ماند. .

فرود نرماندی، عملیات فرود و عملیات هوایی مربوط به آن در روز سه شنبه، 6 ژوئن 1944، تهاجم متفقین به نرماندی در عملیات Overlord در طول جنگ جهانی دوم بود.این عملیات با نام رمز عملیات نپتون و اغلب به عنوان D-Day شناخته می شود، بزرگترین تهاجم دریایی در تاریخ بود.این عملیات آزادسازی فرانسه (و بعداً اروپای غربی) را آغاز کرد و پایه های پیروزی متفقین را در جبهه غربی پی ریزی کرد.پیش از فرودهای آبی خاکی، بمباران گسترده هوایی و دریایی و یک حمله هوایی- فرود آمدن 24000 نیروی هوابرد آمریکایی، بریتانیایی و کانادایی کمی بعد از نیمه شب انجام شد.پیاده نظام و لشکرهای زرهی متفقین در ساعت 06:30 شروع به فرود در سواحل فرانسه کردند.محدوده هدف 50 مایلی (80 کیلومتری) ساحل نرماندی به پنج بخش تقسیم شد: یوتا، اوماها، طلا، جونو و شمشیر.بادهای شدید، لندینگ کرافت را به سمت شرق مواضع مورد نظر خود، به ویژه در یوتا و اوماها، منفجر کرد.این افراد زیر آتش شدید جایگاه های تفنگ مشرف به سواحل فرود آمدند و ساحل مین گذاری شد و با موانعی مانند چوب های چوبی، سه پایه های فلزی و سیم خاردار پوشانده شد و کار تیم های پاکسازی ساحل را دشوار و خطرناک کرد.بیشترین تلفات در اوماها با صخره های مرتفع بود.در گلد، جونو و شمشیر، چندین شهر مستحکم در نبردهای خانه به خانه پاکسازی شدند و دو محل اصلی اسلحه در گلد با استفاده از تانک های تخصصی از کار افتادند.متفقین در روز اول نتوانستند به هیچ یک از اهداف خود دست یابند.Carentan، Saint-Lô، و Bayeux در دست آلمان باقی ماندند، و Caen، یک هدف اصلی، تا 21 ژوئیه دستگیر نشد.فقط دو تا از سواحل (جونو و گلد) در روز اول به هم متصل شدند و هر پنج ساحل تا 12 ژوئن به هم متصل نشدند.با این حال، این عملیات جایگاهی به دست آورد که متفقین به تدریج در ماه های آینده آن را گسترش دادند.تلفات آلمانی ها در D-Day بین 4000 تا 9000 مرد تخمین زده شده است.تلفات متفقین حداقل 10000 نفر و 4414 کشته تایید شده ثبت شده است.موزه‌ها، یادبودها و گورستان‌های جنگی در این منطقه اکنون هر ساله میزبان بازدیدکنندگان زیادی هستند.

آزادیپاریس یک نبرد نظامی بود که در طول جنگ جهانی دوم از 19 اوت 1944 رخ داد تا زمانی که پادگان آلمانی پایتخت فرانسه را در 25 اوت 1944 تسلیم کرد. پاریس از زمان امضای آتش بس کامپینی دوم در 22 ژوئن توسط آلمان نازی اشغال شده بود. 1940، پس از آن ورماخت شمال و غرب فرانسه را اشغال کرد.آزادی زمانی آغاز شد که نیروهای داخلی فرانسه - ساختار نظامی مقاومت فرانسه - با نزدیک شدن به ارتش سوم ایالات متحده، به رهبری ژنرال جورج پاتون، علیه پادگان آلمانی قیام کردند.در شب 24 اوت، عناصر لشکر 2 زرهی فرانسوی ژنرال فیلیپ لکلرک به پاریس راه یافتند و کمی قبل از نیمه شب به هتل دو ویل رسیدند.صبح روز بعد، 25 اوت، بخش عمده ای از لشکر 2 زرهی و لشکر 4 پیاده نظام ایالات متحده و سایر واحدهای متحد وارد شهر شدند.دیتریش فون کولتیتز، فرمانده پادگان آلمانی و فرماندار نظامی پاریس، در هتل لو موریس، مقر تازه تاسیس فرانسه، تسلیم فرانسوی ها شد.ژنرال شارل دوگل از ارتش فرانسه به عنوان رئیس دولت موقت جمهوری فرانسه کنترل شهر را به دست گرفت.

پیشروی متفقین از پاریس به راین مرحله‌ای از کارزار اروپای غربی در جنگ جهانی دوم بود.این مرحله از پایان نبرد نرماندی یا عملیات Overlord (25 اوت 1944) شامل ضد حمله زمستانی آلمان از طریق آردن (که معمولاً به عنوان نبرد برآمدگی شناخته می شود) و عملیات نوردویند (در آلزاس و لورن) را در بر می گیرد. تا اینکه متفقین برای عبور از راین در ماه های اولیه 1945 آماده شدند.

پس از اعلامیه هیتلر در 29 اوت 1944 مبنی بر آغاز هر چه سریعتر حملات V-2، حمله در 7 سپتامبر 1944 هنگامی که دو مورد درپاریس (که متفقین کمتر از دو هفته قبل از آن آزاد کرده بودند) آغاز شد، اما هر دو بلافاصله پس از پرتاب سقوط کردند.در 8 سپتامبر، یک راکت به سمت پاریس پرتاب شد که آسیب اندکی در نزدیکی پورت ایتالیا ایجاد کرد.- اولین فرود در جاده Staveley، Chiswick، خانم 63 ساله را کشت.دولت بریتانیا در ابتدا تلاش کرد تا علت انفجارها را با مقصر دانستن خطوط اصلی گاز معیوب پنهان کند.بنابراین، عموم مردم شروع به معرفی V-2 به عنوان "لوله های گاز پرنده" کردند.خود آلمانی‌ها سرانجام V-2 را در 8 نوامبر 1944 اعلام کردند و تنها پس از آن، در 10 نوامبر 1944، وینستون چرچیل به پارلمان و جهان اطلاع داد که انگلیس "در چند هفته گذشته" مورد حمله موشکی قرار گرفته است.به دلیل عدم دقت، این V-2 ها به شهرهای مورد نظر خود برخورد نکردند.اندکی پس از آن، تنها لندن و آنتورپ به عنوان اهداف تعیین شده توسط خود آدولف هیتلر باقی ماندند، آنتورپ در دوره 12 تا 20 اکتبر مورد هدف قرار گرفت و پس از آن زمان واحد به لاهه نقل مکان کرد.دو موشک آخر در 27 مارس 1945 منفجر شدند. یکی از آنها آخرین V-2 بود که یک غیرنظامی بریتانیایی و آخرین قربانی غیرنظامی جنگ در خاک بریتانیا را کشت: آیوی میلی‌چامپ، 34 ساله، در خانه‌اش در جاده کیناستون کشته شد. اورپینگتون در کنت

نبرد بولج که به عنوان حمله آردن نیز شناخته می شود، آخرین عملیات تهاجمی بزرگ آلمان در جبهه غربی در طول جنگ جهانی دوم بود.این حمله از 16 دسامبر 1944 تا 25 ژانویه 1945 در پایان جنگ در اروپا انجام شد.از طریق منطقه جنگلی انبوه آردن بین بلژیک و لوکزامبورگ راه اندازی شد.اهداف نظامی اولیه رد استفاده بیشتر از بندر بلژیک آنتورپ برای متفقین و تقسیم خطوط متفقین بود که به طور بالقوه می توانست به آلمانی ها اجازه دهد چهار نیروی متفقین را محاصره و نابود کنند.دیکتاتور نازی، آدولف هیتلر، که در این زمان فرماندهی مستقیم نیروهای مسلح آلمان را به عهده گرفته بود، معتقد بود که دستیابی به این اهداف، متفقین غربی را مجبور به پذیرش یک معاهده صلح به نفع قدرت های محور می کند.در این زمان، عملاً برای کل رهبری آلمان از جمله خود هیتلر قابل لمس بود که آنها هیچ امید واقع بینانه ای برای دفع حمله قریب الوقوع اتحاد جماهیر شوروی به آلمان نداشتند، مگر اینکه ورماخت بتواند تمام نیروهای باقی مانده خود را در جبهه شرقی متمرکز کند. بدیهی است که خصومت‌ها در جبهه‌های غربی و ایتالیایی پایان یابد.نبرد Bulge یکی از مهمترین نبردهای جنگ باقی مانده است، زیرا آخرین حمله بزرگی بود که توسط نیروهای محور در جبهه غرب انجام شد.آلمان پس از شکست آنها تا پایان جنگ عقب نشینی کرد.

سند تسلیم آلمان سند قانونی بود که تسلیم بی قید و شرط آلمان نازی را انجام داد و به جنگ جهانی دوم در اروپا پایان داد.تصمیم تسلیم شدن در 8 مه 1945 علنی شد. متن قطعی در شب 8 مه 1945 در کارلشورست برلین توسط نمایندگان سه سرویس مسلح Oberkommando der Wehrmacht (OKW) و نیروی اعزامی متفقین با هم امضا شد. با فرماندهی عالی ارتش سرخ شوروی، با امضای بیشتر نمایندگان فرانسه و ایالات متحده به عنوان شاهد.این امضا در 9 مه 1945 در ساعت 00:16 به وقت محلی انجام شد.

ایالات متحده دو بمب اتمی را بر فراز شهرهای هیروشیما و ناکازاکی ژاپن به ترتیب در 6 و 9 اوت 1945 منفجر کرد.این دو بمباران بین 129000 تا 226000 نفر را که اکثر آنها غیرنظامی بودند، کشتند و تنها مورد استفاده از سلاح هسته ای در درگیری های مسلحانه باقی مانده است.موافقت بریتانیا برای بمباران، همانطور که در موافقتنامه کبک الزامی بود، اخذ شد و در 25 ژوئیه توسط ژنرال توماس هندی، سرپرست ستاد ارتش ایالات متحده، دستوراتی برای استفاده از بمب های اتمی صادر شد. هیروشیما، کوکورا، نیگاتا و ناکازاکی.در 6 آگوست، یک پسر کوچک در هیروشیما رها شد، که نخست وزیر سوزوکی تعهد دولت ژاپن به نادیده گرفتن خواسته های متفقین و مبارزه را تکرار کرد.سه روز بعد یک مرد چاق در ناکازاکی انداخته شد.طی دو تا چهار ماه آینده، اثرات بمباران اتمی بین 90000 تا 146000 نفر در هیروشیما و 39000 تا 80000 نفر در ناکازاکی کشته شدند.تقریباً نیمی از آن در روز اول رخ داد.تا ماه‌ها پس از آن، بسیاری از مردم همچنان بر اثر سوختگی، بیماری تشعشع، و جراحات، که با بیماری و سوءتغذیه ترکیب شده بود، جان خود را از دست دادند.اگرچه هیروشیما دارای پادگان نظامی قابل توجهی بود، اما اکثر کشته شدگان غیرنظامی بودند.

هواپیماها برای شناسایی به عنوان جنگنده، بمب افکن و پشتیبانی زمینی مورد استفاده قرار می گرفتند و هر نقش به طور قابل توجهی پیشرفت می کرد.نوآوری شامل حمل و نقل هوایی (قابلیت جابجایی سریع تجهیزات، تجهیزات و پرسنل محدود با اولویت بالا) بود.و بمباران استراتژیک (بمباران مراکز صنعتی و جمعیتی دشمن برای از بین بردن توانایی دشمن در جنگ).استفاده از هواپیمای جت پیشگام بود و اگرچه معرفی دیرهنگام به این معنی بود که تأثیر کمی داشت، اما منجر به استاندارد شدن جت ها در نیروی هوایی در سراسر جهان شد.تقریباً در هر جنبه ای از جنگ دریایی پیشرفت هایی حاصل شد، به ویژه با ناوهای هواپیمابر و زیردریایی ها.اگرچه جنگ هوانوردی در آغاز جنگ موفقیت نسبتا کمی داشت، اما اقدامات در تارانتو، پرل هاربر و دریای مرجان، ناو را به عنوان کشتی سرمایه ای غالب به جای کشتی جنگی معرفی کرد.زیردریایی‌ها که در طول جنگ جهانی اول به عنوان یک سلاح مؤثر شناخته شده بودند، از همه طرف‌ها پیش‌بینی می‌شد که در جنگ دوم مهم باشند.بریتانیا بر توسعه تسلیحات و تاکتیک‌های ضد زیردریایی مانند سونار و کاروان‌ها تمرکز کرد، در حالی که آلمان بر بهبود قابلیت تهاجمی خود با طرح‌هایی مانند تاکتیک‌های زیردریایی Type VII و تاکتیک‌های گرگ متمرکز شد.به تدریج، بهبود فن آوری های متفقین مانند Leigh light، hedgehog، ماهی مرکب و اژدرهای خانگی بر زیردریایی های آلمانی پیروز شدند.جنگ زمینی از خطوط مقدم ثابت جنگ خندق جنگ جهانی اول ، که بر توپخانه بهبود یافته متکی بود که سرعت پیاده نظام و سواره نظام را بیشتر می کرد، به تحرک بیشتر و تسلیحات ترکیبی تغییر کرد.این تانک که عمدتاً برای پشتیبانی پیاده نظام در جنگ جهانی اول استفاده می شد، به سلاح اولیه تبدیل شده بود.اکثر متخاصمان اصلی تلاش کردند تا مشکلات پیچیدگی و امنیت مربوط به استفاده از کتاب‌های رمز بزرگ برای رمزنگاری را با طراحی ماشین‌های رمزنگاری حل کنند که معروف‌ترین آنها ماشین انیگما آلمان بود.توسعه SIGINT (هوش سیگنال ها) و تحلیل رمز، فرآیند مقابله با رمزگشایی را فعال کرد.سایر دستاوردهای فنی و مهندسی که در طول جنگ یا در نتیجه آن به دست آمده اند عبارتند از: اولین کامپیوترهای قابل برنامه ریزی جهان (Z3، Colossus و ENIAC)، موشک های هدایت شونده و راکت های مدرن، توسعه سلاح های هسته ای پروژه منهتن، تحقیق در عملیات و توسعه. بنادر مصنوعی و خطوط لوله نفت زیر کانال مانش.پنی سیلین اولین بار در طول جنگ تولید و استفاده شد.