فتوحات تامرلن

تیمور با مرگ پدرش رئیس قبیله بارلاس/برلاس شد.با این حال برخی گزارش ها می گویند که او این کار را با کمک به امیرحسین، شاهزاده قرائوناس و حاکم واقعی خانات چاگاتای غربی انجام داد.

تیمور به عنوان یک رهبر نظامی که اکثراً سربازانش از قبایل ترک منطقه بودند، شهرت یافت.او در مبارزات انتخاباتی در ماوراءالنهر با خان خانات چاگاتای شرکت کرد.او که هم از جهت و هم به دلیل پیوند خانوادگی با قزاقان، خلع کننده و ویرانگر ولگا بلغارستان، متحد شد، در رأس هزار سوار به خراسان حمله کرد.این دومین لشکرکشی نظامی بود که او رهبری کرد و موفقیت آن منجر به عملیات های بعدی از جمله انقیاد خوارزم و اورگنچ شد.

تیمور رئیس اولوس چاگاتای می شود و شروع به توسعه سمرقند به عنوان پایتخت خود می کند.او با همسر حسین، سرای ملك خانم، از نوادگان چنگیزخان ازدواج كرد و به او اجازه داد تا فرمانروای امپراتوری قبیله چغاتای شود.

تیمور لشکرکشی به ایران را با هرات، پایتخت خاندان کارتید آغاز کرد.وقتی هرات تسلیم نشد، شهر را به ویرانه تبدیل کرد و اکثر شهروندانش را قتل عام کرد.ویرانه باقی ماند تا اینکه شاهرخ دستور بازسازی آن را داد.سپس تیمور یک ژنرال را برای تصرف قندهار یاغی فرستاد.با تصرف هرات، پادشاهی کارتید تسلیم شد و تابع تیمور شد.بعداً کمتر از یک دهه بعد در سال 1389 توسط میران شاه پسر تیمور ضمیمه شد.

جنگ توختامیش و تیمور از سال 1386 تا 1395 بین توختامیش، خان هورد طلایی ، و تیمور جنگ‌سالار و فاتح، بنیانگذار امپراتوری تیموری، در مناطق کوه‌های قفقاز، ترکستان و اروپای شرقی درگرفت.نبرد بین دو فرمانروای مغول نقش اساسی در افول قدرت مغول بر شاهزادگان اولیه روسیه داشت.

نبرد رود کندورچا اولین نبرد مهم جنگ توختامیش و تیمور بود.این رویداد در رودخانه کندورچا، در اولوس بلغار از گروه ترکان طلایی ، در منطقه امروزی سامارا در روسیه اتفاق افتاد.سواره نظام توختامیش کوشید تا لشکر تیمور را از جناحین محاصره کند.با این حال، ارتش آسیای مرکزی در برابر حمله مقاومت کرد و پس از آن حمله ناگهانی جبهه ای آن، نیروهای هورد را فراری داد.با این حال، بسیاری از سربازان گلدن هورد فرار کردند تا دوباره در Terek بجنگند.

سپس تیمور در سال 1392 لشکرکشی پنج ساله به غرب را آغاز کرد و به کردستان فارس حمله کرد.در سال 1393 شيراز پس از تسليم تصرف شد و مظفريان تابع تيمور شدند، اگرچه شاهزاده شاه منصور قيام كرد اما شكست خورد و مظفريان ضميمه شدند.اندکی پس از آن که گرجستان ویران شد به طوری که گلدن هورد نتوانست از آن برای تهدید شمال ایران استفاده کند.در همان سال، تیمور در ماه اوت بغداد را غافلگیر کرد و تنها در هشت روز از شیراز به آنجا رفت.سلطان احمد جلایر به سوریه گریخت و سلطان بارقوقمملوک از او محافظت کرد و فرستادگان تیمور را کشت.تیمور خواجه مسعود شاهزاده سربدار را برای اداره بغداد ترک کرد، اما با بازگشت احمد جلایر او را بیرون کردند.احمد نامحبوب بود اما از قره یوسف از کارا کویونلوها کمک خطرناکی دریافت کرد.او دوباره در سال 1399 گریخت و این بار به عثمانی گریخت .

تا سال 1368، نیروهای چینی هان، مغول ها را ازچین بیرون راندند.اولین امپراتور از سلسله جدید مینگ ، امپراتور هونگوو، و پسرش، امپراتور یونگل، ایالت های خراجی بسیاری از کشورهای آسیای مرکزی را ایجاد کردند.رابطه سلطنتی و رعیت بین امپراتوری مینگ و تیموری برای مدت طولانی وجود داشت.در سال 1394، سفیران هونگوو سرانجام نامه ای را به تیمور ارائه کردند که او را موضوع خطاب قرار داده بود.او سفیران فو آن، گوئو جی و لیو وی را بازداشت کرد.تیمور در نهایت قصد داشت به چین حمله کند.برای این منظور تیمور با قبایل مغول باقیمانده مستقر در مغولستان ائتلاف کرد و تمام راه را به بخارا آماده کرد.

او با قاطعیت توختامیش را در نبرد رودخانه ترک در 15 آوریل 1395 شکست داد. تمام شهرهای بزرگ خانات: سارای، اوکک، ماجار، آزاق، تانا و آستاراخان ویران شدند.حمله تیمور به شهرهای اردوی طلایی در سال 1395 اولین قربانیان اروپای غربی او را به همراه داشت، زیرا باعث نابودی مستعمرات تجاریایتالیا در سارای، تانا و آستاراخان شد.در زمان محاصره تانا، جوامع تجاری نمایندگانی را برای درمان با تیمور فرستادند، اما تیمور فقط از آنها برای شناسایی شهر استفاده کرد.شهر جنوایی کافا در شبه جزیره کریمه علیرغم اینکه متحد سابق توختامیش بود در امان ماند.

در سال 1398 تیمور لشکرکشی به سویشبه قاره هند (هندوستان) آغاز کرد.در آن زمان شبه قاره توسط سلطان نصیرالدین محمود شاه تغلق از سلسله تغلق اداره می شد، اما با تشکیل سلاطین منطقه ای و مبارزه برای جانشینی در خاندان شاهنشاهی تضعیف شده بود.تیمور سفر خود را از سمرقند آغاز کرد.او در 30 سپتامبر 1398 با عبور از رود سند به شمال شبه قاره هند (پاکستان و شمال هند) حمله کرد.

نبرد بین سلطان نصیرالدین تغلق متحد ملو اقبال و تیمور در 17 دسامبر 1398 روی داد. نیروهای هندی فیل‌های جنگی زره ​​پوش با تسمه زنجیر و سم روی عاج خود داشتند.از آنجایی که نیروهای تاتار او از فیل ها می ترسیدند، تیمور به افراد خود دستور داد در مقابل مواضع خود خندقی حفر کنند.سپس تیمور شترهای خود را با چوب و یونجه که می توانستند حمل کنند بار کرد.هنگامی که فیل‌های جنگی حمله کردند، تیمور یونجه را آتش زد و شترها را با چوب‌های آهنی به حرکت درآورد و باعث شد که آنها به سمت فیل‌ها حمله کنند و از درد زوزه بکشند: تیمور فهمیده بود که فیل‌ها به راحتی وحشت زده می‌شوند.فیل‌ها در مواجهه با منظره عجیب شترهایی که مستقیماً به سمت آنها پرواز می‌کردند و شعله‌های آتش از پشت آنها می‌پریدند، فیل‌ها برگشتند و به سمت خطوط خود حرکت کردند.تیمور از اخلال بعدی در نیروهای ناصرالدین محمود شاه تغلق بهره برد و پیروزی آسانی را به دست آورد.سلطان دهلی با بقایای نیروهایش فرار کرد.دهلی غارت شد و ویران شد.پس از جنگ، تیمور خضرخان، والی مولتان را به عنوان سلطان جدید دهلی تحت فرمانروایی خود منصوب کرد.فتح دهلی یکی از بزرگ‌ترین پیروزی‌های تیمور بود که می‌توان گفت به دلیل شرایط سخت سفر و دستیابی به سقوط ثروتمندترین شهر جهان در آن زمان، از داریوش بزرگ، اسکندر مقدونی و چنگیزخان پیشی گرفت.دهلی به این دلیل متحمل خسارت بزرگی شد و یک قرن طول کشید تا بهبود یابد.

تیمور جنگی را با بایزید اول، سلطان امپراتوری عثمانی و سلطانممالیک مصر نصیرالدین فرج آغاز کرد.بایزید شروع به الحاق قلمرو حاکمان ترکمن و مسلمان در آناتولی کرد.چون تیمور ادعای سیادت بر امرای ترکمان داشت، پشت سر او پناه گرفتند.

پادشاهی گرجستان، یک پادشاهی مسیحی که بر بیشتر قفقاز مسلط بود، بارها بین سال‌های 1386 و 1403 توسط تیمور مورد تسلط قرار گرفت.تیمور به عقب رفت تا یک بار برای همیشه دولت گرجستان را نابود کند.او از جرج هفتم خواست که طاهر جلایری را تحویل دهد اما جورج هفتم نپذیرفت و در کنار رود ساگیم در کارتلی سفلی با تیمور ملاقات کرد، اما شکست خورد.پس از جنگ، از کسانی که از جنگ و انتقام جان سالم به در بردند، هزاران نفر بر اثر گرسنگی و بیماری جان خود را از دست دادند و 60000 بازمانده به بردگی و بردگی توسط سپاهیان تیمور برده شدند.او همچنین سیواس را در آسیای صغیر غارت کرد.

قبل از حمله به شهرهای سوریه، تیمور ابتدا سفیری را به دمشق فرستاده بود که توسط نایب السلطنهمملوک شهر، سودون، اعدام شد.در سال 1400 با سلطان ممالیک مصر نصیرالدین فرج جنگ را آغاز کرد و به سوریه ممالیک حمله کرد.

ممالیک تصمیم گرفتند در خارج از حصار شهر نبردی آشکار انجام دهند.پس از دو روز درگیری، سواره نظام تیمور به سرعت به شکل قوسی حرکت کرد تا به جناحین خطوط دشمن حمله کند، در حالی که مرکز او شامل فیل هایی ازهند استوار بود.حملات شدید سواره نظام، ممالیک را به رهبری تامرداش، والی حلب، وادار به شکستن و فرار به سمت دروازه های شهر کرد.پس از آن، تیمور حلب را گرفت، سپس بسیاری از ساکنان را قتل عام کرد و دستور ساخت برجی از 20000 جمجمه را در خارج از شهر داد.

سپاهی به رهبری سلطان نصیرالدین فرجمملوک در خارج از دمشق از تیمور شکست خورد و شهر را به رحمت محاصره کنندگان مغول ترک کرد.سلطان مملوک با شکست لشکریانش، هیئتی از قاهره از جمله ابن خلدون فرستاد که با او مذاکره کرد، اما پس از عقب نشینی آنها شهر را غارت کرد.سربازان تیمور همچنین مرتکب تجاوز دسته جمعی به زنان دمشق شدند و مردم شهر را با سوزاندن آنها، استفاده از باستینادو و له کردن آنها در ماشین های شراب شکنجه کردند.بچه ها از گرسنگی مردند.تیمور این تجاوزها و جنایات را در سوریه علیه هم کیشان مسلمان خود انجام داد.

محاصره بغداد (9 مه-9 ژوئیه 1401) یکی از ویرانگرترین پیروزی های تامرلن بود و پس از اینکه در پایان یک محاصره چهل روزه توسط طوفان گرفته شد، شهر تقریباً ویران شد.پس از تصرف شهر، 20000 نفر از شهروندان آن قتل عام شدند.تیمور دستور داد هر سربازی حداقل با دو سر بریده برگردد تا به او نشان دهند.وقتی تعداد مردان برای کشتن آنها تمام شد، بسیاری از جنگجویان زندانیانی را که قبلاً در مبارزات اسیر شده بودند، کشتند، و زمانی که تعداد اسیران برای کشتن آنها تمام شد، بسیاری به گردن زدن زنان خود متوسل شدند.

سالها نامه های توهین آمیز بین تیمور و بایزید گذشته بود.هر دو حاکم به روش خود به یکدیگر توهین کردند در حالی که تیمور ترجیح داد موقعیت بایزید به عنوان یک حاکم را تضعیف کند و اهمیت موفقیت های نظامی او را کم اهمیت جلوه دهد.سرانجام، تیمور به آناتولی حمله کرد و بایزید را در نبرد آنکارا در 20 ژوئیه 1402 شکست داد. بایزید در نبرد اسیر شد و متعاقباً در اسارت درگذشت و آغاز دوره دوازده ساله بین سلطنتی عثمانی بود.انگیزه اعلام شده تیمور از حمله به بایزید و امپراتوری عثمانی، اعاده اقتدار سلجوقیان بود.تیمور سلجوقیان را فرمانروایان برحق آناتولی می‌دید، زیرا فاتحان مغول به آنها حکومت می‌کردند، و این نشانگر علاقه تیمور به مشروعیت چنگیزید بود.

پس از نبرد، تیمور از طریق آناتولی غربی به سواحل دریای اژه رفت و در آنجا شهر Smyrna را که دژی از شوالیه‌های مسیحی بود، محاصره کرد.این نبرد برای دولت عثمانی فاجعه بار بود و آنچه را که باقی مانده بود شکست و تقریباً فروپاشی کامل امپراتوری را به همراه داشت.این امر منجر به جنگ داخلی میان پسران بایزید شد.جنگ داخلی عثمانی 11 سال دیگر (1413) پس از نبرد آنکارا ادامه یافت.این نبرد همچنین در تاریخ عثمانی مهم است زیرا تنها زمانی بود که یک سلطان شخصاً اسیر شد.

تیمور ترجیح داد که نبردهای خود را در بهار انجام دهد.با این حال، او در مسیر طی یک کارزار زمستانی نامشخص درگذشت.در دسامبر 1404، تیمور لشکرکشی علیه چین مینگ آغاز کرد و یک فرستاده مینگ را بازداشت کرد.او در حالی که در سمت دورتر سیرداریا اردو زده بود، از بیماری رنج برد و در 17 فوریه 1405 قبل از رسیدن به مرز چین در فاراب درگذشت.پس از مرگ او، فرستادگان مینگ مانند فو آن و سایر همراهان توسط نوه او خلیل سلطان آزاد شدند.

قدرت تیموریان در نیمه دوم قرن پانزدهم به سرعت کاهش یافت که عمدتاً به دلیل سنت تیموریان در تقسیم امپراتوری بود.آق قویونلوها بیشتر ایران را از تیموریان فتح کردند و تا سال 1500 امپراتوری تجزیه شده و جنگ زده تیموری کنترل بیشتر قلمرو خود را از دست داد و در سال های بعد عملاً در همه جبهه ها عقب رانده شد.ایران، قفقاز، بین النهرین و آناتولی شرقی به سرعت به دست امپراتوری صفویه شیعی افتاد که توسط شاه اسماعیل اول در دهه بعد تضمین شد.بسیاری از سرزمین های آسیای مرکزی توسط ازبک های محمد شیبانی تسخیر شد که شهرهای کلیدی سمرقند و هرات را در سال های 1505 و 1507 فتح کردند و خانات بخارا را تأسیس کردند.از کابل، امپراتوری مغول در سال 1526 توسط بابر، یکی از نوادگان تیمور از طریق پدرش و احتمالاً از نوادگان چنگیزخان از طریق مادرش، تأسیس شد.سلسله ای که او تأسیس کرد معمولاً به عنوان سلسله مغول شناخته می شود اگرچه مستقیماً از تیموریان به ارث رسیده است.در قرن هفدهم، امپراتوری مغول بر بیشترهندوستان حکومت می کرد، اما در نهایت در طول قرن بعد از بین رفت.سلسله تیموریان سرانجام به پایان رسید زیرا حکومت اسمی باقی مانده مغول ها توسط امپراتوری بریتانیا پس از شورش 1857 لغو شد.