محمد فاتح

محمد دوم در ادرنه، پایتخت آن زمان دولت عثمانی به دنیا آمد.پدرش سلطان مراد دوم (1404-1451) و مادرش هوما هاتون، برده ای نامشخص بود.

هنگامی که محمد دوم یازده ساله بود به همراه دو لالا (مستشار) خود به آماسیه فرستاده شد تا طبق عادت حاکمان عثمانی قبل از زمان خود، حکومت کند و در نتیجه تجربه کسب کند.سلطان مراد دوم نیز تعدادی معلم را برای او فرستاد تا زیر نظر او درس بخوانند.این تعلیم و تربیت اسلامی در شکل‌گیری طرز فکر محمد و تقویت اعتقادات مسلمان او تأثیر بسزایی داشت.او در عمل به معرفت اسلامی تحت تأثیر دست اندرکاران علم، به ویژه از استادش ملا گورانی قرار گرفت و رویکرد آنان را دنبال کرد.تأثیر اکشمس‌الدین در زندگی محمد از دوران جوانی، به‌ویژه در اجرای وظیفه اسلامی خود برای سرنگونی امپراتوری بیزانس با فتح قسطنطنیه، غالب شد.

در اولین سلطنت محمد دوم، او جنگ صلیبی به رهبری جان هونیادی را پس از تهاجم مجارستان به کشورش شکست شرایط آتش بس صلح سگد در سپتامبر 1444 شکست داد. کاردینال جولیان سزارینی، نماینده پاپ، پادشاه مجارستان را متقاعد کرده بود. که شکستن آتش بس با مسلمانان خیانت نبود.در این زمان محمد دوم از پدرش مراد دوم خواست تا تاج و تخت را پس بگیرد، اما مراد دوم نپذیرفت.بر اساس تواریخ قرن هفدهم، محمد دوم نوشت: "اگر تو سلطان هستی، بیا و لشکرانت را رهبری کن. اگر من سلطان هستم، به تو دستور می دهم که بیایی و لشکرهای من را رهبری کنی."سپس مراد دوم ارتش عثمانی را رهبری کرد و در نبرد وارنا در 10 نوامبر 1444 پیروز شد.

در سال 1448، جان هونیادی زمان مناسبی را برای رهبری لشکرکشی علیه امپراتوری عثمانی دید.پس از شکست در نبرد وارنا (1444)، او ارتش دیگری را برای حمله به عثمانی تشکیل داد.استراتژی او مبتنی بر شورش مورد انتظار مردم بالکان، حمله غافلگیرانه و نابودی نیروی اصلی عثمانی در یک نبرد بود.در نبرد سه روزه، ارتش عثمانی به فرماندهی سلطان مراد دوم، ارتش صلیبی نایب السلطنه جان هونیادی را شکست داد.

اولین محاصره Krujë در سال 1450 زمانی رخ داد که ارتش عثمانی متشکل از 100000 نفر شهر آلبانیایی Krujë را محاصره کرد.اتحادیه لژه به رهبری اسکندربیگ پس از از دست دادن سوتیگراد و برات بین سالهای 1448 و 1450 روحیه ضعیفی را تجربه کرد. پایتخت لیگ، Krujë، به هر قیمتی.اسکندربیگ پس از ترک یک پادگان حفاظتی متشکل از 4000 نفر به دست ستوان مورد اعتماد خود ورانا کونتی (همچنین به عنوان کونت اورانی) اردوگاه های عثمانی را در اطراف کروج آزار داد و به کاروان های تدارکاتی ارتش سلطان مراد دوم حمله کرد.در ماه سپتامبر، اردوگاه عثمانی به دلیل فروپاشی روحیه و شیوع بیماری، به هم ریخته بود.ارتش عثمانی تصدیق کرد که قلعه کروژ با قدرت اسلحه سقوط نخواهد کرد، محاصره را برداشته و راهی ادرنه شد.اندکی پس از آن، در زمستان 1450-1451، مراد در ادرنه درگذشت و پسرش، محمد دوم، جانشین او شد.

در سال 1446 مراد دوم به سلطنت بازگشت، محمد دوم عنوان سلطان را حفظ کرد اما فقط به عنوان فرماندار مانیسا عمل کرد.پس از مرگ مراد دوم در سال 1451، محمد دوم برای دومین بار سلطان شد.ابراهیم بیگ کرامان به منطقه مورد مناقشه حمله کرد و شورش های مختلفی را علیه حکومت عثمانی برانگیخت.محمد دوم اولین لشکرکشی را علیه ابراهیم کرامان انجام داد.بیزانسی ها اورهان مدعی عثمانی را تهدید کردند.

هنگامی که محمد دوم بار دیگر در سال 1451 بر تخت نشست، خود را وقف تقویت نیروی دریایی عثمانی کرد و مقدمات حمله به قسطنطنیه را فراهم کرد.در تنگه تنگ بسفر، قلعه Anadoluhisarı توسط پدربزرگش بایزید اول در سمت آسیا ساخته شده بود.محمد قلعه قوی تری به نام Rumelihisarı در سمت اروپایی برپا کرد و بدین ترتیب کنترل کامل تنگه را به دست آورد.پس از تکمیل قلعه های خود، محمد اقدام به اخذ عوارض از کشتی هایی کرد که از نزدیک توپ آنها عبور می کردند.یک کشتی ونیزی که علائم توقف را نادیده می گرفت با یک گلوله غرق شد و تمام ملوانان زنده مانده سر بریدند، به جز ناخدا که به عنوان یک مترسک انسانی به عنوان هشداری برای ملوانان دیگر در تنگه به ​​چوب کشیده شد و سوار شد.

ناوگان عثمانی تحت فرمان بالتوغلو به دلیل زنجیره ای که بیزانسی ها قبلاً در ورودی کشیده بودند نمی توانستند وارد شاخ طلایی شوند.محمد دستور ساخت جاده ای از کنده های روغنی را در سراسر گالاتا در سمت شمالی شاخ طلایی داد و کشتی های خود را بر فراز تپه، مستقیماً به شاخ طلایی در 22 آوریل کشید و مانع زنجیره را دور زد.این اقدام جریان تدارکات کشتی‌های جنوایی از مستعمره اسماً بی‌طرف پرا را به طور جدی تهدید می‌کرد و باعث تضعیف روحیه مدافعان بیزانس شد.

ارتش مهاجم عثمانی ، که به طور قابل توجهی از مدافعان قسطنطنیه بیشتر بود، توسط سلطان محمد دوم 21 ساله (که بعداً "فاتح" نامیده شد) فرماندهی می کرد، در حالی که ارتش بیزانس توسط امپراتور کنستانتین یازدهم پالیولوژیس رهبری می شد.پس از فتح شهر، محمد دوم، قسطنطنیه را به عنوان پایتخت جدید عثمانی، جایگزین آدریانوپل کرد.سقوط قسطنطنیه پایان امپراتوری بیزانس و عملاً پایان امپراتوری روم بود، دولتی که قدمت آن به 27 قبل از میلاد برمی گردد و نزدیک به 1500 سال دوام آورد.تصرف قسطنطنیه، شهری که نشان دهنده شکاف بین اروپا و آسیای صغیر بود، همچنین به عثمانی ها اجازه داد تا به طور مؤثرتری به سرزمین اصلی اروپا حمله کنند و در نهایت منجر به کنترل عثمانی بر بخش عمده ای از شبه جزیره بالکان شد.

اولین لشکرکشی های محمد دوم پس از قسطنطنیه در جهت صربستان بود.محمد لشکرکشی را علیه صربستان رهبری کرد زیرا حاکم صرب جوراج برانکوویچ از ارسال خراج امتناع ورزید و با پادشاهی مجارستان متحد شد.ارتش عثمانی شهر معدنی مهم نووبردو را فتح کرد.ارتش عثمانی تا بلگراد پیشروی کرد و در 14 ژوئیه 1456 در محاصره بلگراد تلاش کرد اما نتوانست شهر را از جان هونیادی فتح کند.

پس از آن تاج و تخت صربستان به استفان توماشویچ، پادشاه آینده بوسنی پیشنهاد شد که خشم سلطان محمد را برانگیخت.سلطان محمد دوم تصمیم گرفت صربستان را به طور کامل فتح کند و به اسمدروو رسید.حاکم جدید حتی سعی نکرد از شهر دفاع کند.پس از مذاکرات، بوسنیایی ها اجازه خروج از شهر را پیدا کردند و صربستان در 20 ژوئن 1459 به طور رسمی توسط ترک ها فتح شد و به وجود استبداد صرب پایان داد.

استبداد مورا از پرداخت خراج سالانه خود امتناع کرد و شورش کرد.در پاسخ، محمد لشکرکشی به موریا را رهبری کرد.محمد در ماه مه 1460 وارد موریا شد. پایتخت میسترا دقیقاً هفت سال پس از قسطنطنیه، در 29 مه 1460 سقوط کرد. دمتریوس در نهایت به زندانی عثمانی تبدیل شد و برادر کوچکترش توماس فرار کرد.در پایان تابستان، عثمانی‌ها تقریباً تمام شهرهایی را که یونانیان در اختیار داشتند، تسلیم کردند.ساکنان آن شکست خوردند و قلمروهای آنها به امپراتوری عثمانی ضمیمه شد.

پس از اینکه امپراتور ترابیزون از پرداخت خراج امتناع کرد و با آکویونلوها ائتلاف کرد، محمد لشکرکشی را از طریق خشکی و دریا علیه ترابیزون رهبری کرد.او ارتش قابل توجهی را از بورسا از طریق زمینی و نیروی دریایی عثمانی از طریق دریا، ابتدا به سینوپ رهبری کرد و به برادر اسماعیل احمد (سرخ) پیوست.سینوپ را تصرف کرد و به سلطنت رسمی سلسله ژاندریان پایان داد.پس از یک محاصره بیش از 32 روز، ترابیزون و امپراتور تسلیم شدند و امپراتوری به پایان رسید.

ولاد چوبه دار که با کمک عثمانی فرمانروای والاشی عثمانی شده بود پس از چند سال از پرداخت خراج خودداری کرد و به قلمرو عثمانی در شمال بلغارستان حمله کرد.در آن زمان محمد با ارتش اصلی عثمانی در لشکرکشی ترابیزون به آسیا بود.هنگامی که محمد از مبارزات خود در ترابیزون بازگشت، لشکرکشی را علیه والاچیا رهبری کرد.ولاد پس از مقاومت به مجارستان فرار کرد.محمد ابتدا والاچیا را به عثمانی تبدیل کرد اما سپس برادر ولاد رادو را به عنوان فرمانروای تابع منصوب کرد.

محمد به بوسنی حمله کرد و خیلی سریع آن را فتح کرد و استفان توماشویچ و عمویش رادیووی را اعدام کرد.بوسنی رسماً در سال 1463 سقوط کرد و به غربی ترین استان امپراتوری عثمانی تبدیل شد.

اولین جنگ عثمانی و ونیزی بین جمهوری ونیز و متحدانش و امپراتوری عثمانی از سال 1463 تا 1479 درگرفت. اندکی پس از تصرف قسطنطنیه و بقایای امپراتوری بیزانس توسط عثمانی‌ها درگیر شد و منجر به از دست دادن چندین نفر شد. دارایی های ونیزی در آلبانی و یونان ، از همه مهمتر جزیره نگروپونته (Euboea)، که قرن ها تحت الحمایه ونیزی ها بود.این جنگ همچنین شاهد گسترش سریع نیروی دریایی عثمانی بود که توانست ونیزی ها و شوالیه ها را برای برتری در دریای اژه به چالش بکشد.با این حال، در سالهای پایانی جنگ، جمهوری موفق شد خسارات خود را با تصاحب دوفاکتو پادشاهی صلیبی قبرس جبران کند.

اگرچه محمد در سال 1468 کرامان را اشغال کرد، اما نتوانست تعدادی از قبایل ترکمان را که در کوهستان‌هایی که تا سواحل مدیترانه امتداد داشتند را تحت سلطه خود درآورد.این قبایل تا پنجاه سال بعد رام نشدند و گهگاهی در اطراف مدعیان تاج و تخت کرامانیان شورش کردند.پس از مرگ فرمانروای کرامانیان جنگ داخلی در میان پسران او آغاز شد که در آن اوزون حسن، حاکم آکویونلوها نیز درگیر شد.پس از مدتی محمد به منطقه لشکر کشید و کرامانیان را به امپراتوری عثمانی ملحق کرد.

استفان سوم مولداوی به والاچیا، دست نشانده عثمانی حمله کرد و از پرداخت خراج سالانه خودداری کرد.ارتش عثمانی شکست خورد و محمد لشکرکشی شخصی علیه مولداوی را رهبری کرد.او مولداوی ها را در نبرد Valea Alba شکست داد، پس از آن خراج را پذیرفتند و صلح برقرار شد.

حمله به اوترانتو بخشی از تلاش نافرجام عثمانی ها برای حمله و تسخیرایتالیا بود.در تابستان 1480، نیرویی متشکل از 20000 ترک عثمانی به فرماندهی گدیک احمد پاشا به جنوب ایتالیا حمله کرد.بر اساس یک روایت سنتی، بیش از 800 نفر پس از تصرف شهر سر بریده شدند.