تهاجم فرانسه به روسیه

از سال 1792 و به بعد، فرانسه تقریباً در وضعیت جنگ دائمی با قدرت های بزرگ اروپایی بود که نتیجه انقلاب فرانسه بود.ناپلئون که در سال 1799 قدرت را به دست گرفت و به عنوان یک خودکامه بر فرانسه حکومت کرد، چندین لشکرکشی انجام داد که منجر به ایجاد اولین امپراتوری فرانسه شد.از سال 1803، جنگ های ناپلئون توانایی های ناپلئون را به اثبات رساند.او در جنگ ائتلاف سوم (1803-1806، که امپراتوری مقدس روم هزار ساله را منحل کرد)، جنگ ائتلاف چهارم (1806-1807) و جنگ ائتلاف پنجم (1809) پیروز شد.در سال 1807، ناپلئون و الکساندر اول روسیه، پس از پیروزی فرانسه در فریدلند ، معاهده تیلسیت را در رودخانه نمان امضا کردند.این معاهدات به تدریج اتحاد روسیه با فرانسه را تقویت کرده بود و ناپلئون را بر همه همسایگان خود مسلط کرده بود.این توافق روسیه را به متحد فرانسه تبدیل کرد و آنها سیستم قاره ای را که محاصره بریتانیا بود، پذیرفتند.اما این معاهده از نظر اقتصادی برای روسیه سخت بود و تزار الکساندر در 31 دسامبر 1810 محاصره قاره را ترک کرد. ناپلئون اکنون از ابزار اصلی سیاست خارجی خود علیه بریتانیا محروم شده بود.معاهده شونبرون، که به جنگ 1809 بین اتریش و فرانسه خاتمه داد، یک بند داشت که گالیسیا غربی را از اتریش خارج کرده و آن را به دوک نشین بزرگ ورشو ضمیمه می کرد.روسیه این موضوع را برخلاف منافع خود می‌دید، زیرا آنها این سرزمین را نقطه آغاز بالقوه برای تهاجم فرانسه می‌دانستند.

تهاجم در 24 ژوئن 1812 آغاز شد. ناپلئون مدت کوتاهی قبل از شروع عملیات، آخرین پیشنهاد صلح را به سن پترزبورگ فرستاده بود.او هرگز پاسخی دریافت نکرد، بنابراین دستور داد که به لهستان روسیه برود.او ابتدا با مقاومت اندکی روبرو شد و به سرعت وارد خاک دشمن شد.نیروهای ائتلاف فرانسوی متشکل از 449000 نفر و 1146 توپ بود که ارتش روسیه با ترکیب 153000 روس، 938 توپ و 15000 قزاق با آنها مخالفت کرد.مرکز توده نیروهای فرانسوی بر روی کاوناس متمرکز شده بود و گذرگاه ها توسط گارد فرانسه، سپاه I، II و III به تعداد 120000 نفر تنها در این نقطه عبور انجام شد.گذرگاه های واقعی در منطقه الکسیوتن که در آن سه پل پانتونی ساخته شد، انجام شد.این مکان ها توسط ناپلئون شخصاً انتخاب شده بود.ناپلئون چادری برافراشته بود و او نیروهای نظامی را هنگام عبور از رودخانه نمان تماشا و بررسی کرد.خطوط تدارکات به سادگی نمی توانستند با راهپیمایی های اجباری سپاه همگام شوند و تشکل های عقب همیشه از بدترین محرومیت ها رنج می بردند.

در 28 ژوئن، ناپلئون تنها با یک درگیری سبک وارد ویلنیوس شد.جست‌وجوی علوفه در لیتوانی سخت بود زیرا زمین عمدتاً بایر و جنگلی بود.ذخایر علوفه کمتر از لهستان بود و دو روز راهپیمایی اجباری وضعیت بد عرضه را بدتر کرد.مرکز اصلی این مشکل، افزایش فاصله برای تهیه مجلات و این واقعیت بود که هیچ واگن تدارکاتی نمی توانست با یک ستون پیاده نظام رژه اجباری همگام شود.

محاصره ریگا یک عملیات نظامی در طول جنگ های ناپلئون بود.این محاصره پنج ماه از ژوئیه تا دسامبر 1812 به طول انجامید و در طی آن جناح چپ "ارتش بزرگ" ناپلئون (La Grande Armée) سعی در به دست آوردن موقعیت مطلوب برای حمله به شهر بندری تحت کنترل روسیه، ریگا، مرکز استان، داشت. لیوونیاآنها نتوانستند از رودخانه داوگاوا عبور کنند و بر این اساس محاصره به طور کامل انجام نشد.

فشار سیاسی بر بارکلی برای انجام نبرد و ادامه بی میلی ژنرال برای انجام این کار (که توسط اشراف روسی به عنوان ناسازگاری تلقی می شود) منجر به برکناری او شد. میخائیل ایلاریونوویچ کوتوزوف کهنه کار محبوب او را به عنوان فرمانده کل جایگزین کرد.با این حال، کوتوزوف تا حد زیادی در امتداد خط استراتژی عمومی روسیه ادامه داد و با درگیری های گاه به گاه دفاعی مبارزه کرد، اما مراقب بود که ارتش را در یک نبرد آشکار به خطر نیندازد. در عوض، ارتش روسیه بیش از پیش به داخل روسیه سقوط کرد.پس از شکست در اسمولنسک در 16-18 اوت، او حرکت به سمت شرق را ادامه داد.کوتوزوف که نمی‌خواست مسکو را بدون جنگ تسلیم کند، حدود 75 مایلی قبل از مسکو در بورودینو موضع دفاعی گرفت.در همین حال، برنامه‌های فرانسوی‌ها برای اقامت در اسمولنسک کنار گذاشته شد و ناپلئون پس از روس‌ها، ارتش خود را تحت فشار قرار داد.

نبرد والوتینو در 19 اوت 1812 بین سپاهی متشکل از نیروهای فرانسوی و متحدانش به رهبری مارشال نی با حدود 35000 نیرو و گارد عقب قوی ارتش روسی ژنرال بارکلی دو تولی متشکل از حدود 25000 نفر به فرماندهی خود ژنرال روی داد. .روس‌ها به‌شدت در زمین‌های باتلاقی مستقر بودند که توسط یک نهر کوچک محافظت می‌شد، در حدود 20 کیلومتری شرق اسمولنسک.فرانسوی ها با قاطعیت حمله کردند و موقعیت روسیه را در مواجهه با موانع فیزیکی قابل توجهی تصرف کردند.فرانسوی ها حدود 7000 تا 8800 تلفات متحمل شدند.روس ها حدود 6000 نفر را از دست دادند.ناپلئون پس از نبرد خشمگین شد و متوجه شد که یک فرصت خوب دیگر برای به دام انداختن و نابود کردن ارتش روسیه از دست رفته است.

نبرد بورودینو که در 7 سپتامبر 1812 در گرفت، بزرگترین و خونین ترین نبرد تهاجم فرانسه به روسیه بود که بیش از 250000 سرباز در آن شرکت داشتند و حداقل 70000 تلفات به دنبال داشت.ارتش گرانده فرانسه تحت فرمان امپراتور ناپلئون اول به ارتش امپراتوری روسیه ژنرال میخائیل کوتوزوف در نزدیکی روستای بورودینو در غرب شهر موژایسک حمله کرد و در نهایت مواضع اصلی را در میدان جنگ تصرف کرد اما نتوانست ارتش روسیه را نابود کند.حدود یک سوم سربازان ناپلئون کشته یا زخمی شدند.تلفات روس ها، اگرچه سنگین تر است، به دلیل جمعیت زیاد روسیه می تواند جایگزین شود، زیرا لشکرکشی ناپلئون در خاک روسیه انجام شد.

در 14 سپتامبر 1812، ناپلئون به مسکو نقل مکان کرد.با این حال، او از اینکه هیچ هیئتی از شهر دریافت نکرد، شگفت زده شد.با نزدیک شدن یک ژنرال پیروز، مقامات مدنی به طور معمول خود را با کلیدهای شهر در مقابل دروازه های شهر حاضر کردند تا از مردم و اموال آنها محافظت کنند.از آنجایی که هیچ کس ناپلئون را دریافت نکرد، او دستیاران خود را به شهر فرستاد تا مقاماتی را که با آنها ترتیبات اشغال را انجام دهند، جستجو کنند.وقتی هیچ کدام پیدا نشد، مشخص شد که روس ها بدون قید و شرط شهر را ترک کرده اند.در یک تسلیم عادی، مسئولان شهر مجبور می‌شدند شمش‌هایی بیابند و مقدمات غذا دادن به سربازان را فراهم کنند، اما این وضعیت باعث شد تا هر مردی مجبور شود برای خود مسکن و روزی پیدا کند.ناپلئون به طور پنهانی از فقدان رسم ناامید شد زیرا احساس می کرد که پیروزی سنتی بر روس ها را از او سلب کرده است، به ویژه در تصرف چنین شهر تاریخی مهمی.بدتر از همه، فئودور روستوپچین، فرماندار آن، مسکو را از تمام تدارکات محروم کرده بود، او نیز دستور داده بود که زندان ها را باز کنند.به گفته ژرمن دو استال، که چند هفته قبل از رسیدن ناپلئون شهر را ترک کرد، این روستوپچین بود که دستور داد عمارت او را به آتش بکشند.

ناپلئون با نشستن در خاکستر شهری ویران بدون چشم‌انداز قابل پیش‌بینی تسلیم شدن روسیه، نیروهای بیکار و تدارکات کاهش یافته به دلیل استفاده و عملیات فرسایشی روسیه، چاره‌ای جز خروج ارتش خود از مسکو نداشت.او عقب نشینی طولانی را در اواسط اکتبر 1812 آغاز کرد و خود شهر را در 19 اکتبر ترک کرد. در نبرد مالویاروسلاوتس، کوتوزوف توانست ارتش فرانسه را مجبور کند از همان جاده اسمولنسک استفاده کند که قبلاً در آن به سمت شرق حرکت کرده بودند، راهرو. که توسط هر دو ارتش از غذا محروم شده بود.این اغلب به عنوان نمونه ای از تاکتیک های زمین سوخته ارائه می شود.کوتوزوف با ادامه مسدود کردن جناح جنوبی برای جلوگیری از بازگشت فرانسوی ها از مسیری دیگر، از تاکتیک های پارتیزانی برای ضربه زدن مکرر به قطار فرانسوی که در آن ضعیف ترین بود، استفاده کرد.همانطور که قطار فرانسوی در حال عقب نشینی شکسته شد و از هم جدا شد، گروه های قزاق و سواره نظام سبک روسی به واحدهای منزوی فرانسوی حمله کردند.

تامین کامل ارتش غیرممکن شد.کمبود علف و خوراک اسب‌های باقی‌مانده را تضعیف کرد، که تقریباً همه آنها مردند یا برای غذا توسط سربازان گرسنه کشته شدند.بدون اسب، سواره نظام فرانسوی دیگر وجود نداشت.سواره نظام باید پیاده راهپیمایی می کردند.کمبود اسب به این معنی بود که بسیاری از توپ ها و واگن ها باید رها می شدند.بسیاری از توپخانه های از دست رفته در سال 1813 جایگزین شد، اما از دست دادن هزاران واگن و اسب های آموزش دیده ارتش ناپلئون را برای باقیمانده جنگ هایش تضعیف کرد.گرسنگی و بیماری جان خود را از دست داد و بی بند و باری به اوج خود رسید.بسیاری از فراریان توسط دهقانان روسی اسیر یا کشته شدند.موقعیت نظامی فرانسه که در اثر این شرایط به شدت تضعیف شده بود، سقوط کرد.علاوه بر این، شکست هایی به عناصر گراند آرمی در ویازما، پولوتسک و کراسنی وارد شد.عبور از رودخانه Berezina آخرین فاجعه فرانسه بود.دو ارتش روسی تلفات سنگینی را به بقایای گراند آرمی وارد کردند که در تلاش برای فرار از طریق پل های بداهه بود.

پیروزی روسیه بر ارتش فرانسه در سال 1812 ضربه مهمی به جاه طلبی های ناپلئون برای تسلط اروپا بود.این جنگ دلیلی بود که دیگر متحدان ائتلاف یک بار برای همیشه بر ناپلئون پیروز شدند.ارتش او متلاشی شده بود و روحیه او پایین بود، هم برای سربازان فرانسوی که هنوز در روسیه بودند، هم برای سربازان در جبهه‌های دیگر، در نبردهایی که درست قبل از پایان کارزار می‌جنگیدند.ناپلئون به تنهایی قادر به حفظ هر گونه نظم و ترتیب بود.با ناپدید شدن او، مورات و سایر افسران تمام اختیارات خود را از دست دادند.در ژانویه 1813، ارتش فرانسه حدود 23000 نیرو در پشت ویستولا جمع آوری کرد.نیروهای اتریشی و پروس نیز حدود 35000 نفر را جمع آوری کردند.تعداد فراریان و فراریانی که روسیه را زنده ترک کرده اند به طور تعریف ناشناخته است.تعداد ساکنان جدید روسیه مشخص نیست.تعداد زندانیان حدود 100000 نفر تخمین زده می شود که بیش از 50000 نفر از آنها در اسارت جان باختند.جنگ ائتلاف ششم در سال 1813 آغاز شد زیرا لشکرکشی روسیه برای جنگ های ناپلئونی تعیین کننده بود و به شکست ناپلئون و تبعید در جزیره البا انجامید.برای روسیه، اصطلاح جنگ میهنی (برگردان انگلیسی روسی Отечественная война) به نمادی برای تقویت هویت ملی تبدیل شد که تأثیر زیادی بر میهن پرستی روسی در قرن نوزدهم داشت.مجموعه‌ای از انقلاب‌ها به دنبال داشت که با شورش دکابریست‌ها در سال 1825 شروع شد و با انقلاب فوریه 1917 پایان یافت.