جنگ روسیه و ایران 1826-1828 آخرین درگیری نظامی بزرگ بین امپراتوری روسیه و ایران بود.پس از عهدنامه گلستان که جنگ قبلی روسیه و ایران در سال 1813 به پایان رسید، صلح به مدت سیزده سال در قفقاز حاکم شد.اما فتحعلی شاه که دائماً به یارانه های خارجی نیاز داشت، به توصیه مأموران انگلیسی تکیه کرد و آنها به او توصیه کردند که سرزمین های از دست رفته به امپراتوری روسیه را دوباره فتح کند و متعهد به حمایت آنها از اقدام نظامی شدند.این موضوع در بهار 1826، زمانی که حزب ستیزه جویانه عباس میرزا در تهران غالب شد و وزیر روسیه، الکساندر سرگیویچ منشیکوف، در حصر خانگی قرار گرفت، تصمیم گیری شد.جنگ در سال 1828 در پی اشغال تبریز پایان یافت.این جنگ حتی نتایج فاجعه بارتری برای ایران داشت تا جنگ 1804-1813، زیرا معاهده ترکمانچای متعاقب آن آخرین قلمروهای باقی مانده در قفقاز را که شامل تمام ارمنستان امروزی، باقیمانده آذربایجان جنوبی امروزی و ایغدیر مدرن بود، از ایران گرفت. در ترکیه.این جنگ نشان دهنده پایان دوران جنگ های روسیه و ایران بود و روسیه اکنون قدرت مسلط بی چون و چرا در قفقاز است.