نبرد میدوی یک نبرد بزرگ دریایی در تئاتر اقیانوس آرام جنگ جهانی دوم بود که در 4 تا 7 ژوئن 1942، شش ماه پس از حمله ژاپن به پرل هاربر و یک ماه پس از نبرد دریای مرجان، رخ داد.نیروی دریایی ایالات متحده به فرماندهی دریاسالارهای چستر دبلیو نیمیتز، فرانک جی فلچر و ریموند اسپروانس، ناوگان مهاجم نیروی دریایی امپراتوری ژاپن به فرماندهی دریاسالارهای ایزوروکو یاماموتو، چویچی ناگومو و نوبوتاکه کوندو را در شمال میدوی آتول شکست داد و خسارات ویرانگری را به جزیره مرجانی وارد کرد. ناوگان ژاپنیجان کیگان، مورخ نظامی، آن را " خیره کننده ترین و قاطع ترین ضربه در تاریخ جنگ دریایی" خواند، در حالی که مورخ نیروی دریایی، کریگ سیموندز، آن را "یکی از پیامدترین درگیری های دریایی در تاریخ جهان، که در کنار سالامیس، ترافالگار، و تنگه سوشیما قرار دارد" نامید. هم از نظر تاکتیکی تعیین کننده و هم از نظر استراتژیک تأثیرگذار».اغوا کردن ناوهای هواپیمابر آمریکایی به تله و اشغال میدوی بخشی از یک استراتژی کلی "موانع" برای گسترش محدوده دفاعی ژاپن، در پاسخ به حمله هوایی دولیتل به توکیو بود.این عملیات همچنین مقدماتی برای حملات بیشتر علیه فیجی، ساموآ و خود هاوایی در نظر گرفته شد.این طرح با فرضیات نادرست ژاپنی ها در مورد واکنش آمریکا و تمایلات اولیه ضعیف تضعیف شد.مهمتر از همه، رمزنگاران آمریکایی توانستند تاریخ و مکان حمله برنامه ریزی شده را تعیین کنند و نیروی دریایی ایالات متحده را که از قبل هشدار داده شده بود قادر ساخت تا کمین خود را آماده کند.چهار ناو هواپیمابر ژاپنی و سه ناو هواپیمابر آمریکایی در این نبرد شرکت کردند.چهار ناوگروه ژاپنی - آکاگی، کاگا، سوریو و هیریو، بخشی از نیروی شش ناو که شش ماه قبل به پرل هاربر حمله کرده بودند، و همچنین رزمناو سنگین Mikuma غرق شدند.ایالات متحده ناو یورک تاون و ناوشکن هامان را از دست داد، در حالی که ناوهای ناو یو اس اس انترپرایز و یو اس اس هورنت از نبرد کاملا سالم جان سالم به در بردند.پس از میدوی و فرسایش طاقت فرسا کارزار جزایر سلیمان، ظرفیت ژاپن برای جبران خسارات خود در مواد (به ویژه ناوهای هواپیمابر) و مردان (به ویژه خلبانان آموزش دیده و خدمه تعمیر و نگهداری) به سرعت برای مقابله با تلفات فزاینده ناکافی شد، در حالی که ایالات متحده قابلیت‌های عظیم صنعتی و آموزشی جایگزینی زیان‌ها را بسیار آسان‌تر کرد.نبرد میدوی، همراه با مبارزات گوادالکانال، به طور گسترده نقطه عطفی در جنگ اقیانوس آرام در نظر گرفته می شود.