جنگ جهانی اول با شکست قدرت های مرکزی - از جمله اتریش- مجارستان ، آلمان ، بلغارستان و امپراتوری عثمانی - و تسخیر قدرت توسط بلشویک ها در روسیه در سال 1917 که منجر به تأسیس شوروی شد، نقشه سیاسی اروپا را به شدت تغییر داده بود. اتحادیهدر این میان، متفقین پیروز جنگ جهانی اول، مانند فرانسه ، بلژیک،ایتالیا ، رومانی و یونان ، قلمرو خود را به دست آوردند و از فروپاشی اتریش-مجارستان و امپراتوری های عثمانی و روسیه، دولت-ملت های جدیدی ایجاد شدند.برای جلوگیری از جنگ جهانی آینده، جامعه ملل در کنفرانس صلح پاریس در سال 1919 ایجاد شد.اهداف اولیه این سازمان جلوگیری از درگیری مسلحانه از طریق امنیت جمعی، خلع سلاح نظامی و دریایی و حل و فصل اختلافات بین المللی از طریق مذاکرات صلح آمیز و داوری بود.علیرغم احساسات شدید صلح‌طلبانه پس از جنگ جهانی اول، ناسیونالیسم بدخواهانه و بدخواهانه در چندین کشور اروپایی در همان دوره ظهور کرد.این احساسات به ویژه در آلمان به دلیل خسارات ارضی، استعماری و مالی قابل توجهی که توسط معاهده ورسای تحمیل شده بود، مشخص شد.بر اساس این معاهده، آلمان حدود 13 درصد از قلمرو خود و تمام دارایی های خارج از کشور خود را از دست داد، در حالی که الحاق سایر ایالت ها به آلمان ممنوع بود، غرامت ها اعمال شد و محدودیت هایی برای اندازه و توانایی نیروهای مسلح کشور اعمال شد.بریتانیا ، فرانسه و ایتالیا در آوریل 1935 جبهه Stresa را تشکیل دادند تا آلمان را مهار کنند که گامی کلیدی به سوی جهانی شدن نظامی بود.با این حال، در ژوئن ژوئن، بریتانیا یک توافقنامه دریایی مستقل با آلمان منعقد کرد و محدودیت‌های قبلی را کاهش داد.اتحاد جماهیر شوروی که نگران اهداف آلمان برای تصرف مناطق وسیعی از اروپای شرقی بود، پیش نویس معاهده ای برای کمک متقابل با فرانسه تنظیم کرد.با این حال، قبل از اجرایی شدن، پیمان فرانسه و شوروی باید از بوروکراسی جامعه ملل عبور می کرد، که اساساً آن را بی دندان می کرد.ایالات متحده که نگران رویدادهای اروپا و آسیا بود، قانون بی طرفی را در اوت همان سال تصویب کرد.هیتلر با نظامی کردن مجدد راینلند در مارس 1936، معاهدات ورسای و لوکارنو را نادیده گرفت و به دلیل سیاست مماشات با مخالفت کمی روبرو شد.در اکتبر 1936، آلمان و ایتالیا محور رم-برلین را تشکیل دادند.یک ماه بعد، آلمان وژاپن پیمان ضد کمینترن را امضا کردند که ایتالیا سال بعد به آن پیوست.حزب کومینتانگ (KMT) درچین کمپین اتحاد را علیه جنگ سالاران منطقه ای به راه انداخت و در اواسط دهه 1920 چین را به طور اسمی متحد کرد، اما به زودی درگیر جنگ داخلی علیه متحدان سابق حزب کمونیست چین و جنگ سالاران جدید منطقه ای شد.در سال 1931، یک امپراتوری نظامی‌گرای فزاینده ژاپن، که مدت‌ها به دنبال نفوذ در چین به‌عنوان اولین گام از آنچه دولتش به عنوان حق این کشور برای حکومت بر آسیا می‌دید، حادثه موکدن را بهانه‌ای برای حمله به منچوری و ایجاد دولت دست نشانده به راه انداخت. مانچوکو.چین از جامعه ملل درخواست کرد تا تهاجم ژاپن به منچوری را متوقف کند.ژاپن پس از محکومیت حمله به منچوری از جامعه ملل خارج شد.دو کشور سپس چندین نبرد در شانگهای، ره و هبی انجام دادند تا اینکه آتش بس تانگگو در سال 1933 امضا شد. پس از آن، نیروهای داوطلب چینی به مقاومت در برابر تجاوزات ژاپنی در منچوری و چهار و سوئیوان ادامه دادند.پس از حادثه شیان در سال 1936، کومینتانگ و نیروهای کمونیست در مورد آتش بس برای ارائه یک جبهه متحد برای مقابله با ژاپن توافق کردند.