Russische Rijk

Peter voerde ingrijpende hervormingen door die gericht waren op de modernisering van Rusland.Sterk beïnvloed door zijn adviseurs uit West-Europa reorganiseerde Peter het Russische leger langs moderne lijnen en droomde ervan van Rusland een maritieme macht te maken.Peter voerde sociale modernisering op een absolute manier door door Franse en westerse kleding aan zijn hof te introduceren en door hovelingen, staatsfunctionarissen en het leger te verplichten hun baard te scheren en moderne kledingstijlen aan te nemen.In zijn proces om Rusland te verwesteren, wilde hij dat leden van zijn familie met andere Europese vorsten zouden trouwen.Als onderdeel van zijn hervormingen begon Peter een industrialisatie-inspanning die langzaam maar uiteindelijk succesvol verliep.De Russische productie en de belangrijkste export waren gebaseerd op de mijnbouw en de houtindustrie.Om de positie van zijn land op zee te verbeteren, probeerde Peter meer maritieme afzetmogelijkheden te verwerven.Zijn enige uitlaatklep destijds was de Witte Zee bij Archangelsk.De Baltische Zee werd destijds gecontroleerd door Zweden in het noorden, terwijl de Zwarte Zee en de Kaspische Zee respectievelijk werden gecontroleerd door het Ottomaanse Rijk en het Safavid-rijk in het zuiden.

De Russisch-Perzische oorlog van 1722-1723, in de Russische geschiedschrijving bekend als de Perzische campagne van Peter de Grote, was een oorlog tussen het Russische rijk en het Safavid- Iran, veroorzaakt door de poging van de tsaar om de Russische invloed in de regio's van de Kaspische Zee en de Kaukasus uit te breiden. om te voorkomen dat zijn rivaal, het Ottomaanse Rijk , territoriale winsten in de regio zou behalen ten koste van het in verval rakende Safavid Iran .Vóór de oorlog was de nominale Russische grens de rivier de Terek.Ten zuiden daarvan waren de Khanaten van Dagestan in naam vazallen van Iran.De uiteindelijke oorzaak van de oorlog was de wens van Rusland om uit te breiden naar het zuidoosten en de tijdelijke zwakte van Iran.De Russische overwinning werd bekrachtigd voor de overdracht door Safavid Iran van hun grondgebied in de Noord-Kaukasus, de Zuid-Kaukasus en het huidige Noord-Iran aan Rusland, bestaande uit de steden Derbent (zuidelijk Dagestan) en Baku en hun nabijgelegen omliggende landen, evenals de provincies Gilan. Shirvan, Mazandaran en Astarabad conformeren zich aan het Verdrag van Sint-Petersburg (1723).

De eerste Kamtsjatka-expeditie was de eerste Russische expeditie die de kust van de Aziatische Stille Oceaan verkende.Het werd gebouwd in opdracht van Peter de Grote in 1724 en werd geleid door Vitus Bering.Ver weg van 1725 tot 1731, was het de eerste wetenschappelijke zee-expeditie van Rusland.Het bevestigde de aanwezigheid van een zeestraat (nu bekend als Beringstraat) tussen Azië en Amerika en werd in 1732 gevolgd door de Tweede Kamtsjatka-expeditie.

Peter stierf in 1725 en liet een onzekere opvolging achter.Na een korte regeerperiode van zijn weduwe Catharina I ging de kroon over op keizerin Anna.Ze vertraagde de hervormingen en leidde een succesvolle oorlog tegen het Ottomaanse Rijk .Dit resulteerde in een aanzienlijke verzwakking van de Krim-Khanate, een Ottomaanse vazal en langdurige Russische tegenstander.

Het Verdrag van Kyakhta (of Kiakhta), samen met het Verdrag van Nerchinsk (1689), regelde de betrekkingen tussen het keizerlijke Rusland en het Qing-rijk van China tot halverwege de 19e eeuw.Het werd op 23 augustus 1727 ondertekend door Tulišen en graaf Sava Lukich Raguzinskii-Vladislavich in de grensstad Kyakhta.

De casus belli waren de aanvallen van de Krim-Tataren op Kozakken Hetmanate ( Oekraïne ) eind 1735 en de militaire campagne van de Krim-Khan in de Kaukasus. De oorlog vertegenwoordigde ook de voortdurende strijd van Rusland om toegang tot de Zwarte Zee.In juli 1737 ging Oostenrijk de oorlog in tegen het Ottomaanse Rijk , maar werd een aantal keren verslagen, onder meer in de Slag om Banja Luka op 4 augustus 1737, de Slag om Grocka op 18 en 21-22 juli 1739, en verloor vervolgens Belgrado. na een Ottomaanse belegering van 18 juli tot september 1739. Met de onmiddellijke dreiging van een Zweedse invasie en Ottomaanse allianties met Pruisen, Polen en Zweden dwongen Rusland op 29 september het Verdrag van Niš met Turkije te ondertekenen, waarmee een einde kwam aan de oorlog.Het vredesverdrag verleende Azov aan Rusland en consolideerde de Russische controle over Zaporizja.Voor Oostenrijk bleek de oorlog een verbluffende nederlaag.De Russische strijdkrachten waren veel succesvoller op het veld, maar ze verloren tienduizenden door ziekten.De verlies- en desertiecijfers voor de Ottomanen zijn onmogelijk in te schatten.

De Russisch-Zweedse oorlog van 1741-1743 werd geïnitieerd door de Hats, een Zweedse politieke partij die ernaar streefde de gebieden terug te winnen die tijdens de Grote Noordelijke Oorlog aan Rusland verloren waren gegaan, en door de Franse diplomatie, die de aandacht van Rusland probeerde af te leiden van het steunen van zijn langdurige oorlog. bondgenoot van de Habsburgse monarchie in de Oostenrijkse Successieoorlog.De oorlog was een ramp voor Zweden, dat meer grondgebied verloor aan Rusland.

Het Russische rijk was oorspronkelijk afgestemd op Oostenrijk, uit angst voor de ambitie van Pruisen op het Pools-Litouwse Gemenebest, maar wisselde van kant na de opvolging van tsaar Peter III in 1762. De Russen en de Oostenrijkers waren vastbesloten om de macht van Pruisen, de nieuwe dreiging op voor de deur, en Oostenrijk verlangde ernaar Silezië terug te krijgen, dat in de Oostenrijkse Successieoorlog van Pruisen was verloren.Samen met Frankrijk kwamen Rusland en Oostenrijk in 1756 overeen tot wederzijdse verdediging en een aanval van Oostenrijk en Rusland op Pruisen, gesubsidieerd door Frankrijk .De Russen versloegen de Pruisen verschillende keren in de oorlog, maar het ontbrak de Russen aan de nodige logistieke capaciteit om hun overwinningen op te volgen met blijvende winsten, en in die zin was de redding van het Huis van Hohenzollern meer te danken aan de Russische zwakte met betrekking tot logistiek. dan de Pruisische kracht op het slagveld.Het bevoorradingssysteem dat de Russen in staat stelde om op te rukken naar de Balkan tijdens de oorlog met de Ottomanen in 1787-1792, maarschalk Alexander Suvorov om effectief campagne te voeren in Italië en Zwitserland in 1798-1799, en voor de Russen om in heel Duitsland en Frankrijk te vechten in 1813 –14 om Parijs in te nemen is rechtstreeks in het leven geroepen als reactie op de logistieke problemen die de Russen tijdens de Zevenjarige Oorlog ondervonden.De belasting die nodig was voor oorlog bezorgde het Russische volk aanzienlijke ontberingen, omdat ze werd toegevoegd aan de belasting op zout en alcohol waarmee keizerin Elizabeth in 1759 was begonnen om haar toevoeging aan het Winterpaleis te voltooien.Net als Zweden sloot Rusland een afzonderlijke vrede met Pruisen.

Nadat Peter de Russische troon was opgevolgd, trok hij de Russische troepen terug uit de Zevenjarige Oorlog en sloot hij een vredesverdrag met Pruisen.Hij gaf de Russische veroveringen in Pruisen op en bood 12.000 troepen aan om een ​​alliantie te sluiten met Frederik II van Pruisen.Rusland veranderde zo van een vijand van Pruisen in een bondgenoot: Russische troepen trokken zich terug uit Berlijn en marcheerden tegen de Oostenrijkers.De in Duitsland geboren Peter sprak nauwelijks Russisch en voerde een sterk pro-Pruisisch beleid, wat hem tot een impopulaire leider maakte.Hij werd afgezet door troepen die loyaal waren aan zijn vrouw, Catherine, de voormalige prinses Sophie van Anhalt-Zerbst die, ondanks haar eigen Duitse afkomst, een Russische nationalist was.Ze volgde hem op als keizerin Catharina II.Peter stierf kort na zijn omverwerping in gevangenschap, misschien met de goedkeuring van Catherine als onderdeel van de samenzwering tot staatsgreep.

Catherine II (geboren Sophie van Anhalt-Zerbst; 2 mei 1729 in Stettin - 17 november 1796 in Sint-Petersburg), beter bekend als Catharina de Grote, was keizerin van heel Rusland van 1762 tot 1796 - de langst regerende vrouwelijke leider van het land .Ze kwam aan de macht na een staatsgreep die haar man en achterneef, Peter III, ten val bracht.Onder haar heerschappij werd Rusland groter, de cultuur werd nieuw leven ingeblazen en het werd erkend als een van de grote mogendheden van Europa.Catherine hervormde het bestuur van Russische gouvernementen (gouvernementen) en op haar bevel werden veel nieuwe steden en dorpen gesticht.Catherine, een bewonderaar van Peter de Grote, bleef Rusland langs West-Europese lijnen moderniseren.De periode van de heerschappij van Catharina de Grote, de Catherinian Era, wordt beschouwd als een Gouden Eeuw van Rusland.De bouw van vele herenhuizen van de adel, in de klassieke stijl die door de keizerin werd onderschreven, veranderde het aanzien van het land.Ze steunde enthousiast de idealen van de Verlichting en wordt vaak gerekend tot de gelederen van de verlichte despoten.

De Russisch-Turkse oorlog van 1768–1774 was een groot gewapend conflict waarin Russische wapens grotendeels de overwinning behaalden op het Ottomaanse Rijk .De overwinning van Rusland bracht Kabardia, een deel van Moldavië, de Yedisan tussen de rivieren Bug en Dnjepr, en de Krim in de Russische invloedssfeer.Hoewel een reeks overwinningen van het Russische Rijk leidde tot substantiële territoriale veroveringen, waaronder de directe verovering van een groot deel van de Pontisch-Kaspische steppe, werd er minder Ottomaans grondgebied rechtstreeks geannexeerd dan anders zou worden verwacht als gevolg van een complexe strijd binnen het Europese diplomatieke systeem om een machtsevenwicht handhaven dat aanvaardbaar was voor andere Europese staten en directe Russische hegemonie over Oost-Europa vermeed.Niettemin kon Rusland profiteren van het verzwakte Ottomaanse Rijk, het einde van de Zevenjarige Oorlog en de terugtrekking van Frankrijk uit Poolse aangelegenheden om zichzelf te laten gelden als een van de belangrijkste militaire machten van het continent.De oorlog bracht het Russische rijk in een versterkte positie om zijn grondgebied uit te breiden en de hegemonie over het Pools-Litouwse Gemenebest te behouden, wat uiteindelijk leidde tot de eerste verdeling van Polen .

De Zwarte Zeevloot van Potemkin was een enorme onderneming voor die tijd.In 1787 rapporteerde de Britse ambassadeur zevenentwintig linieschepen.Het zette Rusland op marinebasis met Spanje, hoewel ver achter de Royal Navy.De periode vertegenwoordigde het hoogtepunt van de Russische zeemacht ten opzichte van andere Europese staten.Potemkin beloonde ook honderdduizenden kolonisten die naar zijn territoria trokken.Geschat wordt dat tegen 1782 de bevolking van Novorossiya en Azov was verdubbeld tijdens een periode van "uitzonderlijk snelle" ontwikkeling.Immigranten waren onder meer Russen, buitenlanders, Kozakken en controversieel joden.Hoewel de immigranten niet altijd gelukkig waren in hun nieuwe omgeving, kwam Potemkin bij minstens één gelegenheid rechtstreeks tussenbeide om ervoor te zorgen dat gezinnen het vee kregen waarop ze recht hadden.Buiten Novorossiya trok hij de verdedigingslinie Azov-Mozdok op, bouwde forten bij Georgievsk, Stavropol en elders en zorgde ervoor dat de hele linie werd gevestigd.

In maart 1783 deed prins Potemkin een retorische poging om keizerin Catharina aan te moedigen de Krim te annexeren.Toen hij net was teruggekeerd van de Krim, vertelde hij haar dat veel Krim-mensen zich "gelukkig" zouden onderwerpen aan de Russische overheersing.Aangemoedigd door dit nieuws vaardigde keizerin Catherine op 19 april 1783 een formele proclamatie van annexatie uit. De Tataren verzetten zich niet tegen de annexatie.Na jaren van onrust ontbrak het de Krim aan de middelen en de wil om door te gaan met vechten.Velen ontvluchtten het schiereiland en vertrokken naar Anatolië.De Krim werd bij het rijk ingelijfd als de Oblast Taurida.Later dat jaar tekende het Ottomaanse Rijk een overeenkomst met Rusland waarin het verlies werd erkend van de Krim en andere gebieden die in handen waren van de Khanate.

De Russisch-Turkse oorlog van 1787–1792 omvatte een mislukte poging van het Ottomaanse Rijk om land terug te winnen dat verloren was gegaan aan het Russische rijk in de loop van de vorige Russisch-Turkse oorlog (1768–1774).Het vond gelijktijdig plaats met de Oostenrijks-Turkse oorlog (1788-1791). In 1787 eisten de Ottomanen dat de Russen de Krim zouden evacueren en hun bezittingen nabij de Zwarte Zee zouden opgeven, wat Rusland als een casus belli zag.Rusland verklaarde op 19 augustus 1787 de oorlog en de Ottomanen namen de Russische ambassadeur Jakov Boelgakov gevangen.De Ottomaanse voorbereidingen waren ontoereikend en het moment was slecht gekozen, aangezien Rusland en Oostenrijk nu een bondgenootschap hadden gesloten.Dienovereenkomstig werd op 9 januari 1792 het Verdrag van Jassy ondertekend, waarin de Russische annexatie van de Krim-Khanate in 1783 werd erkend.Yedisan (Odessa en Ochakov) werd ook aan Rusland afgestaan, en de Dnjestr werd tot de Russische grens in Europa gemaakt, terwijl de Russisch-Aziatische grens – de rivier de Kuban – onveranderd bleef.

De Russisch-Zweedse oorlog van 1788–1790 werd uitgevochten tussen Zweden en Rusland van juni 1788 tot augustus 1790. De oorlog werd beëindigd door het Verdrag van Värälä op 14 augustus 1790. De oorlog was over het algemeen grotendeels onbeduidend voor de betrokken partijen.Het conflict werd om binnenlandse politieke redenen geïnitieerd door koning Gustav III van Zweden, omdat hij geloofde dat een korte oorlog de oppositie geen andere mogelijkheid zou bieden dan hem te steunen.Catherine II beschouwde de oorlog tegen haar Zweedse neef als een aanzienlijke afleiding, aangezien haar landtroepen vastzaten in de oorlog tegen Turkije, en ze was eveneens bezorgd over de revolutionaire gebeurtenissen die zich ontvouwden in het Pools-Litouwse Gemenebest (de grondwet van 3 mei) en in Frankrijk (de Franse Revolutie).De Zweedse aanval verijdelde de Russische plannen om zijn marine naar de Middellandse Zee te sturen om zijn troepen te ondersteunen die tegen de Ottomanen vochten, aangezien dit nodig was om de hoofdstad Sint-Petersburg te beschermen.

De Pools-Russische oorlog van 1792 werd uitgevochten tussen het Pools-Litouwse Gemenebest aan de ene kant en de Targowica Confederatie en het Russische rijk onder leiding van Catharina de Grote aan de andere kant.De oorlog vond plaats in twee theaters: noordelijk in Litouwen en zuidelijk in wat nu Oekraïne is.In beide trokken de Poolse troepen zich terug voor de numeriek superieure Russische strijdkrachten, hoewel ze aanzienlijk meer weerstand boden in het zuiden, dankzij het effectieve leiderschap van de Poolse commandanten Prins Józef Poniatowski en Tadeusz Kościuszko.Tijdens de drie maanden durende strijd werden verschillende veldslagen uitgevochten, maar geen enkele partij behaalde een beslissende overwinning.Rusland nam 250.000 vierkante kilometer (97.000 vierkante mijl) in beslag, terwijl Pruisen 58.000 vierkante kilometer (22.000 vierkante mijl) van het grondgebied van het Gemenebest in beslag nam.Deze gebeurtenis bracht de bevolking van Polen terug tot slechts een derde van wat het was vóór de Eerste Partitie.

De Kościuszko-opstand, ook wel bekend als de Poolse opstand van 1794 en de Tweede Poolse Oorlog, was een opstand tegen het Russische rijk en het koninkrijk Pruisen onder leiding van Tadeusz Kościuszko in het Pools-Litouwse Gemenebest en de Pruisische partitie in 1794. Het was een mislukte poging om het Pools-Litouwse Gemenebest te bevrijden van Russische invloed na de tweede deling van Polen (1793) en de oprichting van de Targowica Confederatie.De opstand eindigde met de Russische bezetting van Warschau.

Op 16 november 1796 stond Catherine vroeg in de ochtend op en dronk haar gebruikelijke ochtendkoffie , waarna ze zich al snel ging settelen om aan de papieren te werken;ze vertelde de meid van haar dame, Maria Perekusikhina, dat ze beter had geslapen dan in lange tijd.Ergens na 9.00 uur werd ze op de grond gevonden met een paarsachtig gezicht, een zwakke pols en een oppervlakkige en moeizame ademhaling.Ze stierf de volgende avond rond 21.45 uur.Catherine's zoon Paul volgde de troon op.Hij regeerde tot 1801 toen hij werd vermoord.Alexander I volgde op 23 maart 1801 de troon op en werd op 15 september van dat jaar in het Kremlin gekroond.

De Derde Coalitieoorlog was een Europees conflict dat zich uitstrekte van 1803 tot 1806. Tijdens de oorlog versloeg Frankrijk en zijn vazalstaten onder Napoleon I een alliantie, de Derde Coalitie, bestaande uit het Verenigd Koninkrijk, het Heilige Roomse Rijk , het Russische rijk, Napels, Sicilië en Zweden.Pruisen bleef tijdens de oorlog neutraal.In wat algemeen wordt beschouwd als de grootste overwinning van Napoleon, versloeg de Grande Armée van Frankrijk een groter Russisch en Oostenrijks leger onder leiding van keizer Alexander I en de heilige Romeinse keizer Frans II in de slag bij Austerlitz.

De oorlog brak uit in 1805-1806 tegen de achtergrond van de Napoleontische oorlogen.In 1806 zette sultan Selim III, aangemoedigd door de Russische nederlaag bij Austerlitz en geadviseerd door het Franse rijk , de pro-Russische Constantijn Ypsilantis af als Hospodar van het Vorstendom Walachije en Alexander Mourousis als Hospodar van Moldavië, beide Ottomaanse vazalstaten.Tegelijkertijd bezette het Franse rijk Dalmatië en dreigde het op elk moment de Donau-vorstendommen binnen te dringen.Om de Russische grens te beschermen tegen een mogelijke Franse aanval, rukte een Russisch contingent van 40.000 man op naar Moldavië en Walachije.De sultan reageerde door de Dardanellen voor Russische schepen te blokkeren en verklaarde Rusland de oorlog.Volgens het Verdrag stond het Ottomaanse Rijk de oostelijke helft van Moldavië af aan Rusland (dat het gebied omdoopte tot Bessarabië), hoewel het zich ertoe had verbonden die regio te beschermen.Rusland werd een nieuwe macht in het beneden-Donaugebied en beschikte over een economisch, diplomatiek en militair winstgevende grens.Het verdrag werd op 11 juni goedgekeurd door Alexander I van Rusland, zo'n 13 dagen voordat Napoleons invasie van Rusland begon.De commandanten waren in staat om veel van de Russische soldaten op de Balkan terug te krijgen naar de westelijke gebieden vóór de verwachte aanval van Napoleon.

De Slag bij Friedland (14 juni 1807) was een belangrijk gevecht in de Napoleontische oorlogen tussen de legers van het Franse rijk onder bevel van Napoleon I en de legers van het Russische rijk onder leiding van graaf von Bennigsen.Napoleon en de Fransen behaalden een beslissende overwinning die een groot deel van het Russische leger op de vlucht joeg, dat zich tegen het einde van de gevechten chaotisch terugtrok over de rivier de Alle.Het slagveld bevindt zich in de hedendaagse oblast Kaliningrad, nabij de stad Pravdinsk, Rusland.Op 19 juni stuurde keizer Alexander een gezant om een ​​wapenstilstand met de Fransen te zoeken.Napoleon verzekerde de gezant dat de rivier de Vistula de natuurlijke grens vertegenwoordigde tussen de Franse en Russische invloed in Europa.Op basis daarvan begonnen de twee keizers vredesonderhandelingen in de stad Tilsit na een ontmoeting op een iconisch vlot op de rivier de Niemen.

De Finse oorlog werd uitgevochten tussen het Koninkrijk Zweden en het Russische rijk van 21 februari 1808 tot 17 september 1809. Als gevolg van de oorlog werd het oostelijke derde deel van Zweden opgericht als het autonome Groothertogdom Finland binnen het Russische rijk.Andere opmerkelijke effecten waren de goedkeuring van een nieuwe grondwet door het Zweedse parlement en de oprichting van het Huis van Bernadotte, het nieuwe Zweedse koningshuis, in 1818.

De Franse invasie van Rusland werd door Napoleon begonnen om Rusland terug te dwingen tot de continentale blokkade van het Verenigd Koninkrijk.Op 24 juni 1812 en de daaropvolgende dagen stak de eerste golf van de Grande Armée de grens met Rusland over met ongeveer 400.000 à 450.000 soldaten; de Russische strijdkrachten telden op dat moment ongeveer 180.000 à 200.000 soldaten.Via een reeks lange gedwongen marsen duwde Napoleon zijn leger snel door West-Rusland in een vergeefse poging om het terugtrekkende Russische leger van Michael Andreas Barclay de Tolly te vernietigen, waarbij hij in augustus alleen de Slag om Smolensk won.Onder zijn nieuwe opperbevelhebber Michail Kutuzov bleef het Russische leger zich terugtrekken door gebruik te maken van een uitputtingsoorlog tegen Napoleon, waardoor de indringers gedwongen werden te vertrouwen op een bevoorradingssysteem dat niet in staat was hun grote leger in het veld te voeden.Op 14 september bezetten Napoleon en zijn leger van ongeveer 100.000 man Moskou, maar troffen het verlaten aan, en de stad stond al snel in vuur en vlam.Van de oorspronkelijke troepenmacht van 615.000 strompelden slechts 110.000 bevroren en half uitgehongerde overlevenden terug naar Frankrijk.De Russische overwinning op het Franse leger in 1812 was een zware klap voor Napoleons ambities van Europese dominantie.Deze oorlog was de reden dat de andere coalitiebondgenoten voor eens en altijd over Napoleon zegevierden.Zijn leger was verbrijzeld en het moreel was laag, zowel voor de Franse troepen die nog in Rusland waren, waar ze veldslagen vochten vlak voordat de campagne eindigde, als voor de troepen op andere fronten.

De Kaukasische oorlog van 1817-1864 was een invasie van de Kaukasus door het Russische rijk, die resulteerde in de annexatie door Rusland van de gebieden van de Noord-Kaukasus en de etnische zuivering van Circassians.Het bestond uit een reeks militaire acties van het rijk tegen de inheemse volkeren van de Kaukasus, waaronder de Tsjetsjenen, Adyghe, Abchaz-Abaza, Ubykhs, Kumyks en Dagestanen, terwijl Rusland probeerde uit te breiden.Onder de moslims werd het verzet tegen de Russen omschreven als jihad.De Russische controle over de Georgische Militaire Snelweg in het centrum verdeelde de Kaukasische Oorlog in de Russisch-Circassische Oorlog in het westen en de Muridenoorlog in het oosten.Andere gebieden van de Kaukasus (bestaande uit het hedendaagse Oost-Georgië, het zuiden van Dagestan, Armenië en Azerbeidzjan ) werden op verschillende momenten in de 19e eeuw opgenomen in het Russische rijk als resultaat van Russische oorlogen met Perzië .Het resterende deel, West-Georgië, werd in dezelfde periode door de Russen op de Ottomanen veroverd.

De Decembrist-opstand vond plaats in Rusland op 26 december 1825, tijdens het interregnum na de plotselinge dood van keizer Alexander I. Alexanders troonopvolger, Konstantin, had privé de opvolging afgewezen, buiten de rechtbank om, en zijn jongere broer Nicholas besloot de macht over te nemen. als keizer Nicolaas I, in afwachting van formele bevestiging.Terwijl een deel van het leger loyaliteit aan Nicholas had gezworen, probeerde een troepenmacht van ongeveer 3.000 troepen een militaire staatsgreep te plegen ten gunste van Konstantin.De rebellen, hoewel verzwakt door onenigheid tussen hun leiders, confronteerden de loyalisten buiten het Senaatsgebouw in aanwezigheid van een grote menigte.In de verwarring werd de gezant van de keizer, Michail Miloradovich, vermoord.Uiteindelijk openden de loyalisten het vuur met zware artillerie, die de rebellen verspreidde.Velen werden veroordeeld tot ophanging, gevangenisstraf of verbanning naar Siberië.De samenzweerders werden bekend als de Decembristen.

De Russisch-Perzische oorlog van 1826-1828 was het laatste grote militaire conflict tussen het Russische rijk en Perzië .Na het Verdrag van Gulistan, waarmee de vorige Russisch-Perzische oorlog in 1813 werd beëindigd, heerste er dertien jaar lang vrede in de Kaukasus.Fath 'Ali Shah, die voortdurend buitenlandse subsidies nodig had, vertrouwde echter op het advies van Britse agenten, die hem adviseerden de gebieden te heroveren die verloren waren gegaan aan het Russische rijk en hun steun beloofden voor militaire actie.Over de zaak werd beslist in het voorjaar van 1826, toen een oorlogszuchtige partij van Abbas Mirza de overhand had in Teheran en de Russische minister, Aleksandr Sergejevitsj Menshikov, onder huisarrest werd geplaatst.De oorlog eindigde in 1828 na de bezetting van Tabriz.De oorlog had zelfs nog rampzaliger gevolgen voor Perzië dan de oorlog van 1804-1813, toen het daaropvolgende Verdrag van Turkmenchay Perzië ontnam van zijn laatst overgebleven gebieden in de Kaukasus, die het hele moderne Armenië , de zuidelijke rest van het moderne Azerbeidzjan en het moderne Igdir omvatte. in Turkije.De oorlog markeerde het einde van het tijdperk van de Russisch-Perzische oorlogen, waarbij Rusland nu de onbetwiste dominante macht in de Kaukasus is.

De Russisch-Turkse oorlog van 1828-1829 werd aangewakkerd door de Griekse Onafhankelijkheidsoorlog van 1821-1829.De oorlog brak uit nadat de Ottomaanse sultan Mahmud II de Dardanellen voor Russische schepen had gesloten en de Akkerman-conventie van 1826 had ingetrokken als vergelding voor de Russische deelname in oktober 1827 aan de Slag om Navarino.De Russen belegerden langdurig drie belangrijke Ottomaanse citadellen in het moderne Bulgarije : Shumla, Varna en Silistra.Met de steun van de Zwarte Zeevloot onder Aleksey Greig werd Varna op 29 september veroverd.De belegering van Shumla bleek veel problematischer, aangezien het 40.000 man sterke Ottomaanse garnizoen in de minderheid was dan de Russische strijdkrachten.Geconfronteerd met verschillende nederlagen besloot de sultan om vrede te eisen.Het Verdrag van Adrianopel, ondertekend op 14 september 1829, gaf Rusland het grootste deel van de oostelijke oever van de Zwarte Zee en de monding van de Donau.Turkije erkende de Russische soevereiniteit over delen van het noordwesten van het huidige Armenië .Servië kreeg autonomie en Rusland mocht Moldavië en Walachije bezetten.

"The Great Game" was een politieke en diplomatieke confrontatie die gedurende het grootste deel van de 19e eeuw en het begin van de 20e eeuw bestond tussen het Britse rijk en het Russische rijk, over Afghanistan , het Tibetaanse koninkrijk en aangrenzende gebieden in Centraal- en Zuid-Azië.Het had ook directe gevolgen in Perzië enBrits-Indië .Groot-Brittannië was bang dat Rusland India zou binnenvallen om iets toe te voegen aan het enorme imperium dat Rusland aan het opbouwen was.Als gevolg hiervan ontstond er een diepe sfeer van wantrouwen en werd er gesproken over oorlog tussen de twee grote Europese rijken.Groot-Brittannië maakte er een hoge prioriteit van om alle toegangen tot India te beschermen, en het ‘grote spel’ is vooral hoe de Britten dit deden.Sommige historici zijn tot de conclusie gekomen dat Rusland geen plannen had om India erbij te betrekken, zoals de Russen herhaaldelijk tegen de Britten verklaarden.Het Grote Spel begon op 12 januari 1830 toen Lord Ellenborough, de voorzitter van de Raad van Toezicht voorIndia , Lord William Bentinck, de gouverneur-generaal, de opdracht gaf een nieuwe handelsroute naar het emiraat Buchara aan te leggen.Groot-Brittannië was van plan controle te krijgen over het emiraat Afghanistan en er een protectoraat van te maken, en het Ottomaanse rijk , het Perzische rijk, het kanaat Khiva en het emiraat Buchara te gebruiken als bufferstaten tussen beide rijken.

De Krimoorlog was een militair conflict dat werd uitgevochten van oktober 1853 tot februari 1856, waarbij Rusland verloor van een alliantie bestaande uit Frankrijk , het Ottomaanse Rijk , het Verenigd Koninkrijk en Sardinië.De directe oorzaak van de oorlog betrof de rechten van christelijke minderheden in het Heilige Land, dat destijds deel uitmaakte van het Ottomaanse Rijk.De Fransen bevorderden de rechten van de rooms-katholieken, terwijl Rusland die van de oosters-orthodoxe kerk promootte.Oorzaken op de langere termijn waren onder meer de teloorgang van het Ottomaanse Rijk en de onwil van Groot-Brittannië en Frankrijk om Rusland toe te staan ​​grondgebied en macht te verwerven ten koste van het Ottomaanse Rijk.

De emancipatiehervorming van 1861 in Rusland was de eerste en belangrijkste van de liberale hervormingen die werden doorgevoerd tijdens het bewind (1855-1881) van keizer Alexander II van Rusland.Door de hervorming werd de lijfeigenschap in het hele Russische rijk effectief afgeschaft.

De Russische verovering van Centraal-Azië vond plaats in de tweede helft van de negentiende eeuw.Het land dat Russisch-Turkestan en later Sovjet-Centraal-Azië werd, is nu verdeeld tussen Kazachstan in het noorden, Oezbekistan in het midden, Kirgizië in het oosten, Tadzjikistan in het zuidoosten en Turkmenistan in het zuidwesten.Het gebied werd Turkestan genoemd omdat de meeste inwoners Turkse talen spraken, met uitzondering van Tadzjikistan, dat een Iraanse taal spreekt.

De Alaska-aankoop was de overname van Alaska door de Verenigde Staten van het Russische rijk.Alaska werd op 18 oktober 1867 formeel overgedragen aan de Verenigde Staten door middel van een verdrag dat werd geratificeerd door de Senaat van de Verenigde Staten.Rusland had in de eerste helft van de 18e eeuw een aanwezigheid in Noord-Amerika gevestigd, maar er waren maar weinig Russen die zich ooit in Alaska vestigden.In de nasleep van de Krimoorlog begon de Russische tsaar Alexander II de mogelijkheid te onderzoeken om Alaska te verkopen, dat in een toekomstige oorlog moeilijk te verdedigen zou zijn tegen verovering door de aartsrivaal van Rusland, het Verenigd Koninkrijk.Na het einde van de Amerikaanse Burgeroorlog begon de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken William Seward onderhandelingen met de Russische minister Eduard de Stoeckl voor de aankoop van Alaska.Seward en Stoeckl gingen op 30 maart 1867 akkoord met een verdrag, en het verdrag werd met een ruime marge geratificeerd door de Senaat van de Verenigde Staten.De aankoop voegde 586.412 vierkante mijl (1.518.800 km2) nieuw territorium toe aan de Verenigde Staten voor een bedrag van $ 7,2 miljoen (1867 dollar).In moderne termen waren de kosten gelijk aan $ 133 miljoen in dollars van 2020 of $ 0,37 per acre.

De Russisch-Turkse oorlog van 1877-1878 was een conflict tussen het Ottomaanse Rijk en de oosters-orthodoxe coalitie onder leiding van het Russische rijk en bestaande uit Bulgarije , Roemenië , Servië en Montenegro .Het vocht op de Balkan en in de Kaukasus en vond zijn oorsprong in het opkomende 19e-eeuwse Balkan-nationalisme.Bijkomende factoren waren onder meer de Russische doelstellingen om de territoriale verliezen die tijdens de Krimoorlog waren geleden te herstellen, zichzelf te herstellen in de Zwarte Zee en de politieke beweging te steunen die probeerde de Balkanlanden te bevrijden van het Ottomaanse Rijk.

De moord op tsaar Alexander II van Rusland "de bevrijder" vond plaats op 13 maart 1881 in Sint-Petersburg, Rusland.Alexander II werd gedood toen hij in een gesloten koets terugkeerde naar het Winterpaleis vanuit Mikhailovski Manège.Alexander II had eerder verschillende aanslagen op zijn leven overleefd, waaronder de pogingen van Dmitry Karakozov en Alexander Soloviev, de poging om de keizerlijke trein in Zaporizhzhia op te blazen en het bombardement op het Winterpaleis in februari 1880. De moord wordt algemeen beschouwd als de meest succesvolle actie van de Russische nihilistbeweging van de 19e eeuw.

Door de industrialisatie in het Russische rijk ontstond een industriële economie, waarbij de arbeidsproductiviteit toenam en de vraag naar industriële goederen gedeeltelijk vanuit het rijk werd voorzien.Industrialisatie in het Russische rijk was een reactie op het industrialisatieproces in West-Europese landen.Aan het einde van de jaren 1880 en tot het einde van de eeuw ontwikkelde zich in hoog tempo voornamelijk de zware industrie, waarvan het productievolume vier keer toenam en het aantal arbeiders verdubbelde.De regering deed opzettelijke inspanningen die leidden tot een ongekende industriële bloei die begon in 1893. De jaren van deze bloei waren een tijd van economische modernisering van Rusland onder auspiciën van de staat.Sergius Witte, was een Russische staatsman die diende als de eerste "premier" van het Russische rijk, ter vervanging van de tsaar als hoofd van de regering.Noch liberaal noch conservatief trok hij buitenlands kapitaal aan om de industrialisatie van Rusland te stimuleren.Hij moderniseerde de Russische economie en moedigde buitenlandse investeringen aan, met name van zijn nieuwe bondgenoot, Frankrijk .

Het eerste congres van de RSDLP werd tussen 13 maart en 15 maart 1898 in het geheim gehouden in Minsk, het Russische rijk (nu Wit-Rusland).De locatie was een huis van Rumyantsev, een spoorwegarbeider aan de rand van Minsk (nu in het stadscentrum).Het coverstory was dat ze de naamdag van Rumyantsevs vrouw vierden.In de kamer ernaast werd een kachel brandend gehouden voor het geval er geheime papieren moesten worden verbrand.Lenin smokkelde tussen de regels van een boek een ontwerpprogramma voor het feest in melk geschreven.

De Sociaal-Revolutionaire Partij, of Partij van Sociaal-Revolutionairen, was een belangrijke politieke partij in het late keizerlijke Rusland, en beide fasen van de Russische Revolutie en het vroege Sovjet-Rusland.De partij werd in 1902 opgericht uit de Noordelijke Unie van sociaal-revolutionairen (opgericht in 1896) en bracht veel lokale socialistische revolutionaire groepen samen die in de jaren 1890 waren opgericht, met name de Arbeiderspartij voor politieke bevrijding van Rusland, opgericht door Catherine Breshkovsky en Grigory Gershuni in 1899. Het programma van de partij was democratisch en socialistisch - het oogstte veel steun onder de Russische boeren op het platteland, die in het bijzonder hun programma van landsocialisatie steunden in tegenstelling tot het bolsjewistische programma van landnationalisatie - verdeling van land in pachters in plaats van collectivisatie in autoritair staatsmanagement.

De Russisch-Japanse oorlog werd uitgevochten tussen het rijk vanJapan en het Russische rijk in 1904 en 1905 vanwege rivaliserende imperiale ambities in Mantsjoerije en Korea.De belangrijkste theaters van militaire operaties waren het schiereiland Liaodong en Mukden in Zuid-Mantsjoerije, en de zeeën rond Korea, Japan en de Gele Zee.

De Russische Revolutie van 1905, ook wel bekend als de Eerste Russische Revolutie, was een golf van massale politieke en sociale onrust die zich verspreidde over uitgestrekte delen van het Russische rijk, waarvan sommige gericht waren tegen de regering.Het omvatte arbeidersstakingen, boerenonrust en militaire muiterijen.Het leidde tot constitutionele hervormingen (namelijk het "Oktobermanifest"), waaronder de oprichting van de Doema, het meerpartijenstelsel en de Russische grondwet van 1906. De revolutie van 1905 werd gestimuleerd door de Russische nederlaag in de Russisch-Japanse oorlog .Sommige historici beweren dat de revolutie van 1905 de weg vrijmaakte voor de Russische revoluties van 1917 en het bolsjewisme in staat stelde om naar voren te komen als een aparte politieke beweging in Rusland, hoewel het nog steeds een minderheid was.Lenin, als later hoofd van de USSR, noemde het "The Great General Rehearsal", zonder welke "de overwinning van de Oktoberrevolutie in 1917 onmogelijk zou zijn geweest".

De slag om Tsushima was een grote zeeslag tussen Rusland enJapan tijdens de Russisch-Japanse oorlog .Het was de eerste en laatste beslissende zeeslag in de zeegeschiedenis, uitgevochten door moderne stalen slagschipvloten, en de eerste zeeslag waarin draadloze telegrafie (radio) een cruciale rol speelde.Het wordt gekarakteriseerd als de "stervende echo van het oude tijdperk - voor de laatste keer in de geschiedenis van de oorlogsvoering op zee gaven linieschepen van een verslagen vloot zich over op volle zee".

Het Russische rijk kwam geleidelijk in de Eerste Wereldoorlog terecht gedurende de drie dagen voorafgaand aan 28 juli 1914. Dit begon met de oorlogsverklaring van Oostenrijk-Hongarije aan Servië, dat destijds een Russische bondgenoot was.Het Russische rijk stuurde via Sint-Petersburg een ultimatum naar Wenen, waarin Oostenrijk-Hongarije werd gewaarschuwd Servië niet aan te vallen.Na de invasie van Servië begon Rusland zijn reserveleger te mobiliseren nabij de grens met Oostenrijk-Hongarije.Bijgevolg eiste het Duitse Rijk in Berlijn op 31 juli de Russische demobilisatie.Er kwam geen reactie, wat resulteerde in de Duitse oorlogsverklaring aan Rusland op dezelfde dag (1 augustus 1914).In overeenstemming met zijn oorlogsplan negeerde Duitsland Rusland en trok eerst tegen Frankrijk op, waarbij hij op 3 augustus de oorlog verklaarde.Duitsland stuurde zijn belangrijkste legers door België omParijs te omsingelen.De dreiging voor België zorgde ervoor dat Groot-Brittannië op 4 augustus de oorlog aan Duitsland verklaarde. Kort daarna sloot het Ottomaanse Rijk zich aan bij de Centrale Mogendheden en vocht tegen Rusland langs hun grens.

De Russische Revolutie was een periode van politieke en sociale revolutie die plaatsvond in het voormalige Russische Rijk en begon tijdens de Eerste Wereldoorlog .De Russische Revolutie begon in 1917 met de val van het Huis van Romanov en eindigde in 1923 met de bolsjewistische oprichting van de Sovjet-Unie (aan het einde van de Russische Burgeroorlog ). keizerlijke regering en de tweede plaatste de bolsjewieken aan de macht.De nieuwe regering, opgericht door de bolsjewieken, ondertekende in maart 1918 het Verdrag van Brest-Litovsk met de Centrale Mogendheden, waarmee ze uit de oorlog werd gehaald;leidend tot de overwinning van de Centrale Mogendheden aan het oostfront en de Russische nederlaag in de Eerste Wereldoorlog.

De Russische keizerlijke Romanov-familie (keizer Nicolaas II, zijn vrouw keizerin Alexandra en hun vijf kinderen: Olga, Tatiana, Maria, Anastasia en Alexei) werden neergeschoten en met bajonetten doodgeschoten door bolsjewistische revolutionairen onder leiding van Yakov Yurovsky op bevel van de Oeral Regionale Sovjet in Jekaterinenburg in de nacht van 16 op 17 juli 1918.