Imperium Rosyjskie

Piotr przeprowadził gruntowne reformy mające na celu modernizację Rosji.Pod silnym wpływem swoich doradców z Europy Zachodniej Piotr zreorganizował armię rosyjską według nowoczesnych zasad i marzył o uczynieniu z Rosji potęgi morskiej.Piotr w sposób absolutny przeprowadził modernizację społeczną, wprowadzając na swój dwór strój francuski i zachodni oraz wymagając od dworzan, urzędników państwowych i wojska golenia brody i przyjmowania nowoczesnego stylu ubioru.W procesie westernizacji Rosji chciał, aby członkowie jego rodziny poślubili inną europejską rodzinę królewską.W ramach swoich reform Peter rozpoczął wysiłki na rzecz industrializacji, które były powolne, ale ostatecznie zakończyły się sukcesem.Rosyjska produkcja i główny eksport opierały się na przemyśle wydobywczym i drzewnym.Aby poprawić pozycję swojego narodu na morzach, Piotr starał się pozyskać więcej rynków zbytu morskiego.Jego jedynym ujściem było wówczas Morze Białe w Archangielsku.Morze Bałtyckie było wówczas kontrolowane przez Szwecję na północy, podczas gdy Morze Czarne i Morze Kaspijskie były kontrolowane odpowiednio przez Imperium Osmańskie i Imperium Safawidów na południu.

Wojna rosyjsko-perska tocząca się w latach 1722–1723, znana w rosyjskiej historiografii jako perska kampania Piotra Wielkiego, była wojną pomiędzy Imperium Rosyjskim a Safawidami w Iranie, wywołaną próbą cara rozszerzenia wpływów rosyjskich na region Morza Kaspijskiego i Kaukazu oraz aby uniemożliwić swojemu rywalowi, Imperium Osmańskiemu , zdobycze terytorialne w regionie kosztem upadku Safavid Iranu .Przed wojną nominalną granicą rosyjską była rzeka Terek.Na południe od tego Chanaty Dagestanu były nominalnymi wasalami Iranu.Ostateczną przyczyną wojny była chęć ekspansji Rosji na południowy wschód i chwilowa słabość Iranu.Zwycięstwo Rosji ratyfikowało cesję przez Safavid Iran ich terytoriów na Kaukazie Północnym, Kaukazie Południowym i współczesnym północnym Iranie na rzecz Rosji, obejmujących miasta Derbent (południowy Dagestan) i Baku oraz pobliskie otaczające je ziemie, a także prowincje Gilan, Shirvan, Mazandaran i Astarabad przestrzegają traktatu petersburskiego (1723).

Pierwsza wyprawa na Kamczatkę była pierwszą rosyjską ekspedycją mającą na celu zbadanie azjatyckiego wybrzeża Pacyfiku.Został zamówiony przez Piotra Wielkiego w 1724 roku i był prowadzony przez Vitusa Beringa.W latach 1725-1731 była to pierwsza morska ekspedycja naukowa Rosji.Potwierdziło to istnienie cieśniny (obecnie znanej jako Cieśnina Beringa) między Azją a Ameryką, a następnie w 1732 r. odbyła się Druga Wyprawa Kamczatka.

Piotr zmarł w 1725 r., pozostawiając nierozstrzygnięty sukcesję.Po krótkim panowaniu wdowy po nim Katarzynie I korona przeszła w ręce cesarzowej Anny.Spowolniła reformy i poprowadziła skuteczną wojnę z Imperium Osmańskim .Spowodowało to znaczne osłabienie Chanatu Krymskiego, wasala osmańskiego i wieloletniego przeciwnika Rosji.

Traktat z Kyakhta (lub Kiakhta) wraz z traktatem z Nerczyńska (1689) regulowały stosunki między carską Rosją a chińskim imperium Qing do połowy XIX wieku.Został podpisany przez Tulišena i hrabiego Sawę Łukicha Raguzińskiego-Władysławicza w granicznym mieście Kiachta 23 sierpnia 1727 r.

Casus belli to najazd Tatarów krymskich na hetmanat kozacki ( Ukraina ) pod koniec 1735 roku i kampania wojskowa chana krymskiego na Kaukazie. Wojna ta była także wyrazem nieustannej walki Rosji o dostęp do Morza Czarnego.W lipcu 1737 Austria przystąpiła do wojny z Imperium Osmańskim , ale została kilkakrotnie pokonana, m.in. w bitwie pod Banja Luce 4 sierpnia 1737, bitwie pod Grocką 18, 21–22 lipca 1739, a następnie utraciła Belgrad. po oblężeniu osmańskim trwającym od 18 lipca do września 1739 r. W obliczu bezpośredniego zagrożenia najazdem szwedzkim i sojuszy osmańskich z Prusami, Polską i Szwecją zmusiły Rosję do podpisania 29 września traktatu niszowego z Turcją, który zakończył wojnę.Traktat pokojowy przyznał Azow Rosji i umocnił kontrolę Rosji nad Zaporożem.Dla Austrii wojna okazała się oszałamiającą porażką.Siły rosyjskie odniosły znacznie większe sukcesy na polu bitwy, ale straciły dziesiątki tysięcy z powodu chorób.Liczby strat i dezercji Osmanów są niemożliwe do oszacowania.

Wojna rosyjsko-szwedzka w latach 1741-1743 została wywołana przez Hatsów, szwedzką partię polityczną, która aspirowała do odzyskania terytoriów utraconych na rzecz Rosji podczas Wielkiej Wojny Północnej, oraz przez francuską dyplomację, która starała się odwrócić uwagę Rosji od wspierania jej długoletniej stały sojusznik monarchii habsburskiej w wojnie o sukcesję austriacką.Wojna była katastrofą dla Szwecji, która straciła więcej terytorium na rzecz Rosji.

Imperium Rosyjskie było pierwotnie sprzymierzone z Austrią, obawiając się ambicji Prus wobec Rzeczypospolitej Obojga Narodów, ale zmieniło strony po sukcesji cara Piotra III w 1762 r. Rosjanie i Austriacy byli zdeterminowani, by zmniejszyć potęgę Prus, nowe zagrożenie na u ich progu, a Austrii zależało na odzyskaniu Śląska, utraconego na rzecz Prus w wojnie o sukcesję austriacką.Wraz z Francją Rosja i Austria zgodziły się w 1756 r. na wzajemną obronę i atak Austrii i Rosji na subsydiowane przez Francję Prusy.Rosjanie kilkakrotnie pokonali Prusaków w czasie wojny, ale Rosjanom brakowało niezbędnych zdolności logistycznych, aby kontynuować swoje zwycięstwa trwałymi zdobyczami, iw tym sensie ocalenie Domu Hohenzollernów wynikało bardziej z rosyjskiej słabości w odniesieniu do logistyki niż siła pruska na polu bitwy.System zaopatrzenia, który pozwolił Rosjanom wkroczyć na Bałkany podczas wojny z Turkami w latach 1787–92, marszałek Aleksander Suworow skutecznie prowadził kampanię we Włoszech i Szwajcarii w latach 1798–99, a Rosjanom walczyć przez Niemcy i Francję w 1813 r. –14 do zdobycia Paryża powstał bezpośrednio w odpowiedzi na problemy logistyczne Rosjan podczas wojny siedmioletniej .Opodatkowanie potrzebne do wojny przysporzyło narodowi rosyjskiemu znacznych trudności, ponieważ zostało dodane do opodatkowania soli i alkoholu rozpoczętego przez cesarzową Elżbietę w 1759 r., Aby dokończyć jej budowę Pałacu Zimowego.Podobnie jak Szwecja, Rosja zawarła odrębny pokój z Prusami.

Po wstąpieniu Piotra na tron ​​rosyjski wycofał wojska rosyjskie z wojny siedmioletniej i zawarł traktat pokojowy z Prusami.Zrezygnował z rosyjskich podbojów w Prusach i zaoferował 12 000 żołnierzy do zawarcia sojuszu z Fryderykiem II Pruskim.W ten sposób Rosja zmieniła się z wroga Prus w sojusznika - wojska rosyjskie wycofały się z Berlina i maszerowały przeciwko Austriakom.Urodzony w Niemczech Piotr z trudem mówił po rosyjsku i prowadził zdecydowanie propruską politykę, co czyniło go niepopularnym przywódcą.Został zdetronizowany przez wojska wierne swojej żonie Katarzynie, byłej księżniczce Zofii z Anhalt-Zerbst, która mimo niemieckiego pochodzenia była rosyjską nacjonalistką.Zastąpiła go jako cesarzowa Katarzyna II.Piotr zmarł w niewoli wkrótce po jego obaleniu, być może za zgodą Katarzyny jako część spisku zamachu stanu.

Katarzyna II (ur. Zofia z Anhalt-Zerbst ; 2 maja 1729 w Szczecinie - 17 listopada 1796 w Sankt Petersburgu), najbardziej znana jako Katarzyna Wielka , była cesarzową regnantem całej Rosji od 1762 do 1796 roku - najdłużej rządząca przywódczynią kraju .Doszła do władzy po zamachu stanu, który obalił jej męża i drugiego kuzyna, Piotra III.Za jej rządów Rosja powiększyła się, jej kultura odżyła i została uznana za jedno z wielkich mocarstw Europy.Katarzyna zreformowała administrację rosyjskich guberni (guberni) iz jej rozkazu powstało wiele nowych miast i miasteczek.Katarzyna, wielbicielka Piotra Wielkiego, kontynuowała modernizację Rosji na wzór Europy Zachodniej.Okres panowania Katarzyny Wielkiej, Era Katarzyńska, uważany jest za Złoty Wiek Rosji.Budowa wielu szlacheckich rezydencji w stylu klasycystycznym, zaaprobowanym przez cesarzową, zmieniła oblicze kraju.Entuzjastycznie popierała ideały Oświecenia i często zaliczana jest do grona oświeconych despotów.

Wojna rosyjsko-turecka tocząca się w latach 1768–1774 była poważnym konfliktem zbrojnym, w wyniku którego broń rosyjska w dużej mierze zwyciężyła nad Imperium Osmańskim .Zwycięstwo Rosji wprowadziło w rosyjską strefę wpływów Kabardię, część Mołdawii, Jedisan między Bugiem i Dnieprem oraz Krym.Chociaż seria zwycięstw odniesionych przez Imperium Rosyjskie doprowadziła do znacznych podbojów terytorialnych, w tym bezpośredniego podboju dużej części stepu pontyjsko-kaspijskiego, bezpośrednio zaanektowano mniej terytorium osmańskiego, niż można by się spodziewać w przeciwnym razie z powodu złożonej walki w europejskim systemie dyplomatycznym o utrzymać równowagę sił akceptowalną dla innych państw europejskich i uniknąć bezpośredniej hegemonii Rosji nad Europą Wschodnią.Niemniej jednak Rosja była w stanie wykorzystać osłabienie Imperium Osmańskiego, koniec wojny siedmioletniej i wycofanie się Francji ze spraw polskich, aby utwierdzić się w pozycji jednej z głównych potęg militarnych kontynentu.Wojna pozostawiła Cesarstwo Rosyjskie na wzmocnionej pozycji umożliwiającej rozszerzenie jego terytorium i utrzymanie hegemonii nad Rzeczpospolitą Obojga Narodów, co ostatecznie doprowadziło do pierwszego rozbioru Polski .

Flota Czarnomorska Potiomkina była jak na swoje czasy ogromnym przedsięwzięciem.Do 1787 roku ambasador brytyjski zgłosił dwadzieścia siedem okrętów liniowych.Postawiło to Rosję na równi z Hiszpanią, choć daleko w tyle za Królewską Marynarką Wojenną.Okres ten stanowił szczyt potęgi morskiej Rosji w porównaniu z innymi państwami europejskimi.Potiomkin nagrodził także setki tysięcy osadników, którzy przenieśli się na jego terytoria.Szacuje się, że do 1782 r. Ludność Noworosji i Azowa podwoiła się w okresie „wyjątkowo szybkiego” rozwoju.Wśród imigrantów byli Rosjanie, cudzoziemcy, Kozacy i kontrowersyjnie Żydzi.Chociaż imigranci nie zawsze byli szczęśliwi w nowym otoczeniu, Potiomkin przynajmniej raz interweniował bezpośrednio, aby zapewnić rodzinom bydło, do którego były uprawnione.Poza Noworosją wyznaczył linię obronną Azow-Mozdok, budując forty w Georgiewsku, Stawropolu iw innych miejscach oraz zapewnił zasiedlenie całej linii.

W marcu 1783 roku książę Potiomkin dokonał retorycznego nacisku, aby zachęcić cesarzową Katarzynę do aneksji Krymu.Właśnie wrócił z Krymu i powiedział jej, że wielu Krymczyków „z radością” podda się rosyjskim rządom.Zachęcona tą wiadomością cesarzowa Katarzyna 19 kwietnia 1783 r. wydała formalną proklamację aneksji. Tatarzy nie stawiali oporu aneksji.Po latach zamętu Krymom brakowało środków i woli dalszej walki.Wielu uciekło z półwyspu, udając się do Anatolii.Krym został włączony do Cesarstwa jako Obwód Taurydzki.Później w tym samym roku Imperium Osmańskie podpisało porozumienie z Rosją, uznające utratę Krymu i innych terytoriów znajdujących się w posiadaniu Chanatu.

Wojna rosyjsko-turecka tocząca się w latach 1787–1792 była nieudaną próbą odzyskania przez Imperium Osmańskie ziem utraconych na rzecz Imperium Rosyjskiego w trakcie poprzedniej wojny rosyjsko-tureckiej (1768–1774).Miało to miejsce w czasie wojny austriacko-tureckiej (1788–1791). W 1787 r. Turcy zażądali od Rosjan ewakuacji Krymu i oddania posiadłości w pobliżu Morza Czarnego, co Rosja uznała za casus belli.Rosja wypowiedziała wojnę 19 sierpnia 1787 r., a Turcy uwięzili ambasadora Rosji Jakowa Bułhakowa.Przygotowania osmańskie były niewystarczające, a moment został źle wybrany, ponieważ Rosja i Austria były teraz w sojuszu.W związku z tym 9 stycznia 1792 r. podpisano traktat jaski, uznający aneksję Chanatu Krymskiego przez Rosję w 1783 r.Jedisan (Odessa i Oczakow) również został oddany Rosji, a Dniestr stał się rosyjską granicą w Europie, podczas gdy rosyjska granica azjatycka – rzeka Kuban – pozostała niezmieniona.

Wojna rosyjsko-szwedzka w latach 1788-1790 toczyła się między Szwecją a Rosją od czerwca 1788 do sierpnia 1790. Wojna została zakończona traktatem z Värälä 14 sierpnia 1790. Ogólnie wojna była w większości nieistotna dla zaangażowanych stron.Konflikt został zainicjowany przez króla Szwecji Gustawa III z powodów politycznych w kraju, który uważał, że krótka wojna pozostawi opozycję bez innego wyjścia, jak tylko go poprzeć.Katarzyna II uważała wojnę ze szwedzkim kuzynem za znaczne odwrócenie uwagi, ponieważ jej wojska lądowe były uwikłane w wojnę z Turcją, a także była zaniepokojona rewolucyjnymi wydarzeniami rozgrywającymi się w Rzeczypospolitej Obojga Narodów (Konstytucja 3 Maja) i w Francja (rewolucja francuska).Szwedzki atak udaremnił rosyjskie plany wysłania swojej marynarki wojennej na Morze Śródziemne w celu wsparcia jej sił walczących z Turkami, ponieważ było to potrzebne do ochrony stolicy, Sankt Petersburga.

Wojna polsko-rosyjska 1792 r. toczyła się między Rzeczpospolitą Obojga Narodów z jednej strony, a Konfederacją Targowicką i Cesarstwem Rosyjskim pod panowaniem Katarzyny Wielkiej z drugiej.Wojna toczyła się na dwóch teatrach: północnym na Litwie i południowym na terenach dzisiejszej Ukrainy .W obu przypadkach wojska polskie wycofały się przed przeważającymi liczebnie siłami rosyjskimi, choć na południu stawiały znacznie większy opór dzięki skutecznemu przywództwu polskich dowódców, księcia Józefa Poniatowskiego i Tadeusza Kościuszki.Podczas trwających trzy miesiące zmagań stoczono kilka bitew, ale żadna ze stron nie odniosła decydującego zwycięstwa.Rosja zajęła 250 000 kilometrów kwadratowych (97 000 2), podczas gdy Prusy zajęły 58 000 kilometrów kwadratowych (22 000 2) terytorium Rzeczypospolitej.Wydarzenie to zmniejszyło populację Polski do zaledwie jednej trzeciej liczby sprzed pierwszego rozbioru.

Powstanie kościuszkowskie, zwane także powstaniem polskim 1794 r. i II wojną polską, było powstaniem przeciwko Imperium Rosyjskiemu i Królestwu Prus pod wodzą Tadeusza Kościuszki w Rzeczypospolitej Obojga Narodów i zaborze pruskim w 1794 r. Było to nieudana próba wyzwolenia Rzeczypospolitej spod wpływów rosyjskich po II rozbiorze Polski (1793) i utworzeniu konfederacji targowickiej.Powstanie zakończyło się zajęciem Warszawy przez Rosjan.

16 listopada 1796 r. Catherine wstała wcześnie rano i wypiła swoją zwykłą poranną kawę , wkrótce zabierając się do pracy nad papierami;powiedziała swojej pokojówce, Marii Perekusikhinie, że spała lepiej niż od dłuższego czasu.Jakiś czas po 9:00 znaleziono ją na podłodze z purpurową twarzą, słabym tętnem, płytkim i ciężkim oddechem.Zmarła następnego wieczoru około 21:45.Syn Katarzyny, Paweł, objął tron.Panował do 1801 roku, kiedy został zamordowany.Aleksander I wstąpił na tron ​​23 marca 1801 roku i został koronowany na Kremlu 15 września tego roku.

Wojna Trzeciej Koalicji była europejskim konfliktem trwającym od 1803 do 1806 roku. Podczas wojny Francja i jej państwa klienckie pod rządami Napoleona I pokonały sojusz, Trzecią Koalicję, składającą się z Wielkiej Brytanii, Świętego Cesarstwa Rzymskiego , Imperium Rosyjskie, Neapol, Sycylia i Szwecja.Prusy pozostały neutralne w czasie wojny.W tym, co jest powszechnie uważane za największe zwycięstwo Napoleona, Wielka Armia Francji pokonała większą armię rosyjską i austriacką dowodzoną przez cesarza Aleksandra I i Świętego Cesarza Rzymskiego Franciszka II w bitwie pod Austerlitz .

Wojna wybuchła w latach 1805–1806 na tle wojen napoleońskich.W 1806 roku sułtan Selim III, zachęcony porażką Rosji pod Austerlitz i za radą Cesarstwa Francuskiego , usunął prorosyjskiego Konstantyna Ypsilantisa ze stanowiska hospodara Księstwa Wołoszczyzny i Aleksandra Mourousisa ze stanowiska Hospodara Mołdawii, obu osmańskich państw wasalnych.Jednocześnie Cesarstwo Francuskie zajęło Dalmację i groziło w każdej chwili penetracją księstw naddunajskich.Aby zabezpieczyć granicę rosyjską przed możliwym atakiem francuskim, 40-tysięczny kontyngent rosyjski wkroczył do Mołdawii i Wołoszczyzny.Sułtan zareagował, blokując Dardanele dla rosyjskich statków i wypowiedział wojnę Rosji.Zgodnie z Traktatem Imperium Osmańskie oddało wschodnią część Mołdawii Rosji (która zmieniła nazwę tego terytorium na Besarabię), choć zobowiązało się do ochrony tego regionu.Rosja stała się nową potęgą w obszarze dolnego Dunaju i posiadała opłacalną ekonomicznie, dyplomatycznie i militarnie granicę.Traktat został zatwierdzony przez Aleksandra I Rosji 11 czerwca, około 13 dni przed rozpoczęciem inwazji Napoleona na Rosję.Dowódcom udało się sprowadzić wielu rosyjskich żołnierzy z Bałkanów z powrotem na tereny zachodnie przed spodziewanym atakiem Napoleona.

Bitwa pod Frydlandem (14 czerwca 1807) była głównym starciem wojen napoleońskich między armiami Cesarstwa Francuskiego pod dowództwem Napoleona I a armiami Imperium Rosyjskiego dowodzonymi przez hrabiego von Bennigsena.Napoleon i Francuzi odnieśli decydujące zwycięstwo, które rozgromiło większość armii rosyjskiej, która pod koniec walk chaotycznie wycofała się nad rzekę Alle.Pole bitwy znajduje się we współczesnym obwodzie kaliningradzkim, w pobliżu miasta Prawdinsk w Rosji.19 czerwca cesarz Aleksander wysłał posła z prośbą o zawieszenie broni z Francuzami.Napoleon zapewnił posła, że ​​Wisła stanowi naturalną granicę między wpływami francuskimi i rosyjskimi w Europie.Na tej podstawie obaj cesarze rozpoczęli negocjacje pokojowe w mieście Tylży po spotkaniu na kultowej tratwie na Niemnie.

Wojna fińska toczyła się między Królestwem Szwecji a Imperium Rosyjskim od 21 lutego 1808 do 17 września 1809. W wyniku wojny wschodnia część Szwecji została utworzona jako autonomiczne Wielkie Księstwo Finlandii w ramach Imperium Rosyjskiego.Inne godne uwagi efekty to przyjęcie przez szwedzki parlament nowej konstytucji i ustanowienie Domu Bernadotte, nowego szwedzkiego domu królewskiego, w 1818 roku.

Francuską inwazję na Rosję rozpoczął Napoleon, aby zmusić Rosję do powrotu do blokady kontynentalnej Wielkiej Brytanii.24 czerwca 1812 r. i w kolejnych dniach pierwsza fala Wielkiej Armii przekroczyła granicę do Rosji z około 400–450 000 żołnierzy, przeciwne rosyjskie siły polowe liczyły wówczas około 180–200 000 żołnierzy.Poprzez serię długich, wymuszonych marszów Napoleon szybko przepchnął swoją armię przez zachodnią Rosję, podejmując daremną próbę zniszczenia wycofującej się armii rosyjskiej Michaela Andreasa Barclaya de Tolly'ego, wygrywając właśnie bitwę pod Smoleńskiem w sierpniu.Pod dowództwem nowego Naczelnego Wodza Michaiła Kutuzowa armia rosyjska w dalszym ciągu się wycofywała, stosując wojnę na wyniszczenie z Napoleonem, zmuszając najeźdźców do polegania na systemie zaopatrzenia, który nie był w stanie wyżywić ich dużej armii w polu.14 września Napoleon i jego armia licząca około 100 000 ludzi zajęli Moskwę, ale zastali ją opuszczoną, a miasto wkrótce stanęło w płomieniach.Z pierwotnej siły liczącej 615 000 żołnierzy, tylko 110 000 odmrożonych i na wpół zagłodzonych ocalałych wróciło do Francji.Zwycięstwo Rosji nad armią francuską w 1812 r. było znaczącym ciosem dla ambicji Napoleona dotyczących dominacji w Europie.Ta wojna była powodem, dla którego pozostali sojusznicy koalicji odnieśli raz na zawsze triumf nad Napoleonem.Jego armia była rozbita, a morale niskie, zarówno wśród żołnierzy francuskich pozostających w Rosji, toczących bitwy tuż przed zakończeniem kampanii, jak i żołnierzy na innych frontach.

Wojna kaukaska lat 1817–1864 była inwazją Imperium Rosyjskiego na Kaukaz, która doprowadziła do aneksji przez Rosję terenów Kaukazu Północnego i czystek etnicznych Czerkiesów.Składał się z szeregu działań militarnych prowadzonych przez Cesarstwo przeciwko rdzennej ludności Kaukazu, w tym Czeczenom, Adyghom, Abchazom-Abazie, Ubychom, Kumykom i Dagestańczykom, w obliczu ekspansji Rosji.Wśród muzułmanów opór wobec Rosjan określano jako dżihad.Rosyjska kontrola nad Gruzińską Autostradą Wojskową w centrum podzieliła wojnę kaukaską na wojnę rosyjsko-czerkieską na zachodzie i wojnę Muridów na wschodzie.Inne terytoria Kaukazu (obejmujące współczesną wschodnią Gruzję, południowy Dagestan, Armenię i Azerbejdżan ) zostały w różnych okresach XIX wieku włączone do Imperium Rosyjskiego w wyniku wojen Rosji z Persją .Pozostała część, zachodnia Gruzja, została w tym samym okresie odebrana Turkom przez Rosjan.

Bunt dekabrystów miał miejsce w Rosji 26 grudnia 1825 r., Podczas bezkrólewia po nagłej śmierci cesarza Aleksandra I. Następca Aleksandra, Konstantyn, prywatnie odmówił dziedziczenia, nieznany dworowi, a jego młodszy brat Mikołaj zdecydował się przejąć władzę jako cesarz Mikołaj I, w oczekiwaniu na formalne potwierdzenie.Podczas gdy część armii przysięgła wierność Mikołajowi, około 3000 żołnierzy próbowało dokonać wojskowego zamachu stanu na korzyść Konstantina.Rebelianci, choć osłabieni niezgodą między ich przywódcami, stawili czoła lojalistom przed budynkiem Senatu w obecności dużego tłumu.W zamieszaniu zamordowany został wysłannik cesarza Michaił Miloradowicz.Ostatecznie lojaliści otworzyli ogień z ciężkiej artylerii, która rozproszyła rebeliantów.Wielu skazano na powieszenie, więzienie lub zesłanie na Syberię.Spiskowcy stali się znani jako dekabryści.

Wojna rosyjsko-perska tocząca się w latach 1826–1828 była ostatnim poważnym konfliktem zbrojnym pomiędzy Imperium Rosyjskim a Persją .Po traktacie w Gulistanie, który zakończył poprzednią wojnę rosyjsko-perską w 1813 roku, na Kaukazie przez trzynaście lat panował pokój.Jednakże Fath 'Ali Shah, stale potrzebujący zagranicznych dotacji, skorzystał z rad agentów brytyjskich, którzy doradzili mu odzyskanie terytoriów utraconych na rzecz Imperium Rosyjskiego i zadeklarowali wsparcie dla działań zbrojnych.Sprawa została rozstrzygnięta wiosną 1826 r., kiedy w Teheranie zwyciężyła wojownicza partia Abbasa Mirzy, a rosyjski minister Aleksandr Siergiejewicz Mienszykow został umieszczony w areszcie domowym.Wojna zakończyła się w 1828 roku po zajęciu Tabriz.Wojna miała dla Persji jeszcze bardziej katastrofalne skutki niż wojna 1804-1813, gdy wynikający z niej traktat turkmeński pozbawił Persję ostatnich pozostałych terytoriów na Kaukazie, które obejmowały całą współczesną Armenię , południową pozostałość współczesnego Azerbejdżanu i współczesny Igdir. W Turcji.Wojna ta zakończyła erę wojen rosyjsko-perskich, a Rosja stała się obecnie niekwestionowaną dominującą potęgą na Kaukazie.

Wojna rosyjsko-turecka 1828–1829 została wywołana przez grecką wojnę o niepodległość toczoną w latach 1821–1829.Wojna wybuchła po tym, jak osmański sułtan Mahmud II zamknął Dardanele dla rosyjskich statków i unieważnił konwencję akkermańską z 1826 r. w odwecie za udział Rosji w październiku 1827 r. w bitwie pod Navarino.Rosjanie długo oblegali trzy kluczowe cytadele osmańskie we współczesnej Bułgarii : Szumlę, Warnę i Silistrę.Przy wsparciu Floty Czarnomorskiej pod dowództwem Aleksieja Greiga Warna została zdobyta 29 września.Oblężenie Szumli okazało się znacznie bardziej problematyczne, ponieważ 40-tysięczny garnizon osmański przewyższał liczebnie siły rosyjskie.W obliczu kilku porażek sułtan postanowił zwrócić się o pokój.Traktat Adrianopolski podpisany 14 września 1829 roku przyznał Rosji większość wschodniego brzegu Morza Czarnego i ujścia Dunaju.Turcja uznała zwierzchnictwo Rosji nad częściami północno-zachodniej dzisiejszej Armenii .Serbia uzyskała autonomię, a Rosji pozwolono okupować Mołdawię i Wołoszczyznę .

„Wielka Gra” była konfrontacją polityczną i dyplomatyczną, która toczyła się przez większą część XIX i na początku XX wieku pomiędzy Imperium Brytyjskim a Imperium Rosyjskim o Afganistan , Królestwo Tybetu i sąsiednie terytoria w Azji Środkowej i Południowej.Miało to także bezpośrednie konsekwencje w Persji iIndiach Brytyjskich .Wielka Brytania obawiała się, że Rosja najedzie Indie, aby powiększyć ogromne imperium, które budowała Rosja.W rezultacie między dwoma głównymi imperiami europejskimi panowała głęboka atmosfera nieufności i rozmów o wojnie.Wielka Brytania nadała wysoki priorytet ochronie wszystkich podejść do Indii, a „wielka gra” polega przede wszystkim na tym, jak Brytyjczycy to zrobili.Część historyków doszła do wniosku, że Rosja nie miała żadnych planów dotyczących Indii, co Rosjanie wielokrotnie powtarzali Brytyjczykom.Wielka Gra rozpoczęła się 12 stycznia 1830 roku, kiedy lord Ellenborough, prezes Zarządu KontroliIndii , zlecił lordowi Williamowi Bentinckowi, generalnemu gubernatorowi, utworzenie nowego szlaku handlowego do Emiratu Buchary.Wielka Brytania zamierzała przejąć kontrolę nad Emiratem Afganistanu i uczynić go protektoratem oraz wykorzystać Imperium Osmańskie , Imperium Perskie, Chanat Chiwy i Emirat Buchary jako państwa buforowe między obydwoma imperiami.

Wojna krymska była konfliktem zbrojnym toczącym się od października 1853 do lutego 1856, w którym Rosja przegrała z sojuszem złożonym z Francji , Imperium Osmańskiego , Wielkiej Brytanii i Sardynii.Bezpośrednią przyczyną wojny były prawa mniejszości chrześcijańskich w Ziemi Świętej, będącej wówczas częścią Imperium Osmańskiego.Francuzi promowali prawa katolików, podczas gdy Rosja promowała prawa Kościoła prawosławnego.Przyczyny długoterminowe obejmowały upadek Imperium Osmańskiego oraz niechęć Wielkiej Brytanii i Francji do zezwolenia Rosji na zdobycie terytorium i władzy kosztem Imperium Osmańskiego.

Reforma emancypacyjna z 1861 r. w Rosji była pierwszą i najważniejszą z liberalnych reform wprowadzonych za panowania (1855–1881) cesarza rosyjskiego Aleksandra II.Reforma skutecznie zniosła pańszczyznę w całym Imperium Rosyjskim.

Rosyjski podbój Azji Środkowej nastąpił w drugiej połowie XIX wieku.Ziemia, która stała się rosyjskim Turkiestanem, a później sowiecką Azją Środkową, jest obecnie podzielona między Kazachstan na północy, Uzbekistan w centrum, Kirgistan na wschodzie, Tadżykistan na południowym wschodzie i Turkmenistan na południowym zachodzie.Obszar ten nazwano Turkiestanem, ponieważ większość jego mieszkańców mówiła językami tureckimi, z wyjątkiem Tadżykistanu, który mówi językiem irańskim .

Zakup Alaski był przejęciem przez Stany Zjednoczone Alaski od Imperium Rosyjskiego.Alaska została formalnie przekazana Stanom Zjednoczonym 18 października 1867 roku na mocy traktatu ratyfikowanego przez Senat Stanów Zjednoczonych.Rosja była obecna w Ameryce Północnej w pierwszej połowie XVIII wieku, ale niewielu Rosjan osiedliło się na Alasce.W następstwie wojny krymskiej rosyjski car Aleksander II zaczął badać możliwość sprzedaży Alaski, której trudno byłoby obronić w przyszłej wojnie przed podbojem przez największego rywala Rosji, Wielką Brytanię.Po zakończeniu wojny secesyjnej amerykański sekretarz stanu William Seward rozpoczął negocjacje z rosyjskim ministrem Eduardem de Stoecklem w sprawie zakupu Alaski.Seward i Stoeckl zgodzili się na traktat 30 marca 1867 r., A traktat został ratyfikowany przez Senat Stanów Zjednoczonych z dużym marginesem.Zakup dodał 586 412 mil kwadratowych (1 518 800 km2) nowego terytorium do Stanów Zjednoczonych za cenę 7,2 miliona dolarów 1867.Współcześnie koszt był odpowiednikiem 133 milionów dolarów w 2020 roku, czyli 0,37 dolara za akr.

Wojna rosyjsko-turecka 1877–1878 była konfliktem pomiędzy Imperium Osmańskim a koalicją prawosławną pod przewodnictwem Imperium Rosyjskiego, składającą się z Bułgarii , Rumunii , Serbii i Czarnogóry .Walczyła na Bałkanach i na Kaukazie, a wywodzi się z rodzącego się XIX-wiecznego nacjonalizmu bałkańskiego.Dodatkowymi czynnikami były rosyjskie cele polegające na odrobieniu strat terytorialnych poniesionych podczas wojny krymskiej , ponownym zasiedleniu Morza Czarnego i wsparciu ruchu politycznego próbującego wyzwolić narody bałkańskie spod Imperium Osmańskiego.

Zabójstwo cara Rosji Aleksandra II „Wyzwoliciela” miało miejsce 13 marca 1881 roku w Sankt Petersburgu w Rosji.Aleksander II zginął podczas powrotu do Pałacu Zimowego z Michajłowskiego Maneżu w zamkniętym powozie.Aleksander II przeżył już kilka zamachów na swoje życie, m.in. Dmitrija Karakozowa i Aleksandra Sołowjowa, próbę wysadzenia w powietrze pociągu cesarskiego w Zaporożu czy zbombardowanie Pałacu Zimowego w lutym 1880 roku. najbardziej udana akcja rosyjskiego ruchu nihilistycznego XIX wieku.

Uprzemysłowienie w Imperium Rosyjskim przyniosło rozwój gospodarki przemysłowej, w wyniku której wzrosła wydajność pracy, a popyt na towary przemysłowe był częściowo pokrywany z wnętrza imperium.Industrializacja w Imperium Rosyjskim była reakcją na proces industrializacji w krajach Europy Zachodniej.Pod koniec lat osiemdziesiątych XIX wieku i do końca stulecia w szybkim tempie rozwijał się przede wszystkim przemysł ciężki, którego wielkość produkcji wzrosła czterokrotnie, a liczba pracujących podwoiła się.Rząd podjął celowe działania, które doprowadziły do ​​bezprecedensowego boomu przemysłowego, który rozpoczął się w 1893 roku. Lata tego boomu były czasem modernizacji gospodarczej Rosji pod auspicjami państwa.Sergiusz Witte był rosyjskim mężem stanu, który służył jako pierwszy „premier” Imperium Rosyjskiego, zastępując cara na stanowisku szefa rządu.Ani liberał, ani konserwatysta, przyciągał zagraniczny kapitał, aby przyspieszyć industrializację Rosji.Zmodernizował rosyjską gospodarkę i zachęcał do inwestycji zagranicznych, zwłaszcza ze strony jej nowego sojusznika, Francji .

I Zjazd RSDLP odbył się w dniach 13-15 marca 1898 r. w Mińsku w Imperium Rosyjskim (obecnie Białoruś) w tajemnicy.Miejscem zdarzenia był dom należący do Rumiancewa, pracownika kolei na przedmieściach Mińska (obecnie w centrum miasta).Na okładce było to, że obchodzili imieniny żony Rumiancewa.W sąsiednim pokoju palił się piec na wypadek, gdyby trzeba było spalić tajne dokumenty.Lenin przemycił projekt programu partii napisany mlekiem między wierszami książki.

Socjalistyczna Partia Rewolucyjna lub Partia Socjalistów-Rewolucjonistów była główną partią polityczną w późnej imperialnej Rosji oraz w obu fazach rewolucji rosyjskiej i wczesnej Rosji Sowieckiej.Partia powstała w 1902 roku z Północnego Związku Socjalistów-Rewolucjonistów (założonego w 1896), zrzeszającego wiele lokalnych socjalistycznych grup rewolucyjnych powstałych w latach 90. 1899. Program partii był demokratyczny i socjalistyczny - zyskała ona duże poparcie wśród rosyjskiego chłopstwa wiejskiego, które w szczególności popierało ich program uspołecznienia ziemi w przeciwieństwie do bolszewickiego programu nacjonalizacji ziemi - podział ziemi na chłopskich dzierżawców zamiast kolektywizacji na autorytarne zarządzanie państwem.

Wojna rosyjsko-japońska toczyła się między CesarstwemJaponii a Imperium Rosyjskim w latach 1904 i 1905 z powodu rywalizujących ambicji imperialnych w Mandżurii i Korei.Głównymi teatrami działań wojennych były Półwysep Liaodong i Mukden w południowej Mandżurii oraz morza wokół Korei, Japonii i Morze Żółte.

Rewolucja rosyjska 1905 r., znana również jako pierwsza rewolucja rosyjska, była falą masowych niepokojów politycznych i społecznych, które rozprzestrzeniły się na rozległe obszary Imperium Rosyjskiego, z których część była skierowana przeciwko władzom.Obejmował strajki robotnicze, niepokoje chłopskie i bunty wojskowe.Doprowadziło to do reformy konstytucyjnej (mianowicie „Manifestu Październikowego”), w tym powołania Dumy Państwowej, systemu wielopartyjnego i rosyjskiej konstytucji z 1906 r. Rewolucja 1905 r. Została pobudzona klęską Rosji w wojnie rosyjsko-japońskiej .Niektórzy historycy twierdzą, że rewolucja z 1905 r. przygotowała grunt pod rewolucje rosyjskie z 1917 r. i umożliwiła wyłonienie się bolszewizmu jako odrębnego ruchu politycznego w Rosji, chociaż nadal stanowił on mniejszość.Lenin, jako późniejszy przywódca ZSRR, nazwał ją „Wielką Próbą Generalną”, bez której „zwycięstwo Rewolucji Październikowej 1917 roku byłoby niemożliwe”.

Bitwa pod Cuszimą była główną bitwą morską stoczoną między Rosją aJaponią podczas wojny rosyjsko-japońskiej .Była to pierwsza i ostatnia decydująca bitwa morska w historii marynarki wojennej stoczona przez nowoczesne floty stalowych pancerników oraz pierwsza bitwa morska, w której telegrafia bezprzewodowa (radio) odegrała krytycznie ważną rolę.Został scharakteryzowany jako „umierające echo dawnej epoki - po raz ostatni w historii wojen morskich okręty linii pokonanej floty poddały się na pełnym morzu”.

W ciągu trzech dni poprzedzających 28 lipca 1914 r. Imperium Rosyjskie stopniowo przystąpiło do I wojny światowej. Rozpoczęło się to wypowiedzeniem wojny przez Austro-Węgry Serbii, która była wówczas sojusznikiem Rosji.Imperium Rosyjskie wysłało przez Sankt Petersburg do Wiednia ultimatum, ostrzegając Austro-Węgry, aby nie atakowały Serbii.Po inwazji na Serbię Rosja zaczęła mobilizować swoją armię rezerwową w pobliżu granicy z Austro-Węgrami.W rezultacie 31 lipca Cesarstwo Niemieckie w Berlinie zażądało demobilizacji Rosji.Brak reakcji spowodował, że jeszcze tego samego dnia (1 sierpnia 1914) Niemcy wypowiedzieli wojnę Rosji.Zgodnie ze swoim planem wojennym Niemcy zlekceważyły ​​Rosję i jako pierwsze wystąpiły przeciwko Francji, wypowiadając wojnę 3 sierpnia.Niemcy wysłały swoje główne armie przez Belgię, aby otoczyćParyż .Zagrożenie dla Belgii spowodowało, że 4 sierpnia Wielka Brytania wypowiedziała wojnę Niemcom. Wkrótce potem Imperium Osmańskie dołączyło do państw centralnych i walczyło z Rosją wzdłuż ich granicy.

Rewolucja rosyjska była okresem rewolucji politycznej i społecznej, która miała miejsce w byłym Imperium Rosyjskim i rozpoczęła się podczas I wojny światowej .Rozpoczęta w 1917 r. wraz z upadkiem rodu Romanowów i zakończona w 1923 r. bolszewickim utworzeniem Związku Radzieckiego (pod koniec rosyjskiej wojny domowej ), rewolucja rosyjska była serią dwóch rewolucji: pierwsza z nich obaliła rząd cesarski, a drugi dał władzę bolszewikom.Nowy rząd utworzony przez bolszewików podpisał w marcu 1918 r. Traktat brzeski z państwami centralnymi, wycofujący go z wojny;prowadząc do zwycięstwa mocarstw centralnych na froncie wschodnim i klęski Rosji w I wojnie światowej.

Rosyjska cesarska rodzina Romanowów (cesarz Mikołaj II, jego żona cesarzowa Aleksandra i ich pięcioro dzieci: Olga, Tatiana, Maria, Anastazja i Aleksiej) zostali rozstrzelani i zabici bagnetami przez bolszewickich rewolucjonistów pod dowództwem Jakowa Jurowskiego na rozkaz Uralskiej Obwodowej Rady w Jekaterynburgu w nocy z 16 na 17 lipca 1918 r.