Opowieść o kawie

Kaldi lub Khalid był legendarnym etiopskim pasterzem kóz, który według popularnej legendy odkrył kawę około 850 roku n.e., po czym weszła ona do świata islamu, a potem do reszty świata.

Najwcześniejsza wzmianka o kawie, odnotowana przez literackiego handlarza kawą Philippe'a Sylvestre'a Dufoura, to nawiązanie do pęczka w pracach perskiego lekarza Muhammada ibn Zakariya al-Razi z X wieku n.e., znanego na Zachodzie jako Rhazes.

Do 1414 roku roślina ta była znana w Mekce, a na początku XVI wieku rozprzestrzeniła się z jemeńskiego portu Mocha do sułtanatumameluckiego wEgipcie i Afryce Północnej.

Zakazy te miały jednak zostać uchylone w 1524 roku na mocy rozkazu osmańskiego sułtana Sulejmana I , na mocy którego wielki mufti Mehmet Ebussuud el-İmadi wydał fatwę zezwalającą na spożywanie kawy.

Kawiarnie te otwarto także w Syrii, zwłaszcza w kosmopolitycznym mieście Aleppo, a następnie w 1554 roku w Stambule, stolicy Imperium Osmańskiego .

W 1580 roku wenecki botanik i lekarz Prospero Alpini sprowadził do Republiki Weneckiej kawę zEgiptu i wkrótce kawiarnie zaczęły otwierać się jedna po drugiej, gdy kawa się rozprzestrzeniła i stała się napojem intelektualistów, spotkań towarzyskich, a nawet kochanków w postaci talerzy czekolady i kawę uważano za romantyczny prezent.

W Niemczech kawiarnie powstały w portach Morza Północnego, w tym w Bremie (1673) i Hamburgu (1677).

Pierwsza wzmianka o uprawie kawy wIndiach pochodzi z wprowadzenia ziaren kawy z Jemenu przez Babę Budana na wzgórza Chikmagalur w Karnatace.

Po Boston Tea Party w 1773 r. podczas rewolucji amerykańskiej duża liczba Amerykanów przeszła na picie kawy, ponieważ picie herbaty stało się niepatriotyczne

Pierwsza kawiarnia w stylu europejskim została otwarta w Tokiow Japonii w 1888 roku i zamknięta cztery lata później.