Francuską inwazję na Rosję rozpoczął Napoleon, aby zmusić Rosję do powrotu do blokady kontynentalnej Wielkiej Brytanii.24 czerwca 1812 r. i w kolejnych dniach pierwsza fala Wielkiej Armii przekroczyła granicę do Rosji z około 400–450 000 żołnierzy, przeciwne rosyjskie siły polowe liczyły wówczas około 180–200 000 żołnierzy.Poprzez serię długich, wymuszonych marszów Napoleon szybko przepchnął swoją armię przez zachodnią Rosję, podejmując daremną próbę zniszczenia wycofującej się armii rosyjskiej Michaela Andreasa Barclaya de Tolly'ego, wygrywając właśnie bitwę pod Smoleńskiem w sierpniu.Pod dowództwem nowego Naczelnego Wodza Michaiła Kutuzowa armia rosyjska w dalszym ciągu się wycofywała, stosując wojnę na wyniszczenie z Napoleonem, zmuszając najeźdźców do polegania na systemie zaopatrzenia, który nie był w stanie wyżywić ich dużej armii w polu.14 września Napoleon i jego armia licząca około 100 000 ludzi zajęli Moskwę, ale zastali ją opuszczoną, a miasto wkrótce stanęło w płomieniach.Z pierwotnej siły liczącej 615 000 żołnierzy, tylko 110 000 odmrożonych i na wpół zagłodzonych ocalałych wróciło do Francji.Zwycięstwo Rosji nad armią francuską w 1812 r. było znaczącym ciosem dla ambicji Napoleona dotyczących dominacji w Europie.Ta wojna była powodem, dla którego pozostali sojusznicy koalicji odnieśli raz na zawsze triumf nad Napoleonem.Jego armia była rozbita, a morale niskie, zarówno wśród żołnierzy francuskich pozostających w Rosji, toczących bitwy tuż przed zakończeniem kampanii, jak i żołnierzy na innych frontach.