Wojna rosyjsko-perska tocząca się w latach 1722–1723, znana w rosyjskiej historiografii jako perska kampania Piotra Wielkiego, była wojną pomiędzy Imperium Rosyjskim a Safawidami w Iranie, wywołaną próbą cara rozszerzenia wpływów rosyjskich na region Morza Kaspijskiego i Kaukazu oraz aby uniemożliwić swojemu rywalowi, Imperium Osmańskiemu , zdobycze terytorialne w regionie kosztem upadku Safavid Iranu .Przed wojną nominalną granicą rosyjską była rzeka Terek.Na południe od tego Chanaty Dagestanu były nominalnymi wasalami Iranu.Ostateczną przyczyną wojny była chęć ekspansji Rosji na południowy wschód i chwilowa słabość Iranu.Zwycięstwo Rosji ratyfikowało cesję przez Safavid Iran ich terytoriów na Kaukazie Północnym, Kaukazie Południowym i współczesnym północnym Iranie na rzecz Rosji, obejmujących miasta Derbent (południowy Dagestan) i Baku oraz pobliskie otaczające je ziemie, a także prowincje Gilan, Shirvan, Mazandaran i Astarabad przestrzegają traktatu petersburskiego (1723).