የሳውዲ አረቢያ ታሪክ የጊዜ መስመር

ተጨማሪዎች

ቁምፊዎች

የግርጌ ማስታወሻዎች

ማጣቀሻዎች


የሳውዲ አረቢያ ታሪክ
History of Saudi Arabia ©HistoryMaps

1727 - 2024

የሳውዲ አረቢያ ታሪክ



የሳውዲ አረቢያ እንደ ሀገር ታሪክ የጀመረው በ1727 በአል ሳኡድ ስርወ መንግስት መነሳት እና የዲሪያ ኢሚሬትስ ምስረታ ነው።ይህ አካባቢ በጥንታዊ ባህሎች እና ሥልጣኔዎች የሚታወቀው ለጥንት የሰው ልጅ እንቅስቃሴ ጉልህ ነው።በ 7 ኛው ክፍለ ዘመን ብቅ ያለው እስልምና በ 632 መሐመድ ከሞተ በኋላ ፈጣን የግዛት መስፋፋት ታይቷል ፣ ይህም በርካታ ተደማጭነት ያላቸው የአረብ ስርወ-መንግስቶች እንዲመሰረት አድርጓል።አራት ክልሎች - ሄጃዝ ፣ ናጅድ ፣ ምስራቃዊ አረቢያ እና ደቡብ አረቢያ - በ 1932 በአብዱልአዚዝ ቢን አብዱል ራህማን (ኢብኑ ሳዑድ) የተዋሃዱ የዛሬዋ ሳውዲ አረቢያን መሰረቱ።በ1902 ሳውዲ አረቢያን እንደ ፍፁም ንጉሣዊ አገዛዝ በመመሥረት ወረራውን ጀመረ።በ 1938 የፔትሮሊየም ግኝት ወደ ዋና ዘይት አምራች እና ላኪነት ለውጦታል.የአብዱልአዚዝ አገዛዝ (1902–1953) ተከትለው በተከታታይ የልጆቻቸው ንግስና እያንዳንዱ ለሳዑዲ አረቢያ ፖለቲካዊ እና ኢኮኖሚያዊ ገጽታ እድገት አስተዋፅዖ አድርጓል።ሳውድ ንጉሣዊ ተቃውሞ ገጠመው;ፋይሰል (1964-1975) በዘይት-ነዳጅ እድገት ወቅት መርቷል;ካሊድ በ1979 የታላቁ መስጊድ መናድ አይቷል;ፋህድ (1982–2005) የውስጥ ውጥረቶችን እና የ1991 የባህረ ሰላጤውን ጦርነት አሰላለፍ ተመልክቷል።አብዱላህ (2005-2015) መጠነኛ ማሻሻያዎችን አነሳ;እና ሳልማን (ከ2015 ጀምሮ) የመንግስት ስልጣንን በአዲስ መልክ አደራጅተው፣ በአብዛኛው በልጃቸው መሀመድ ቢን ሳልማን፣ በሕግ፣ በማህበራዊ እና በኢኮኖሚ ማሻሻያዎች እና በየመን የእርስ በርስ ጦርነት ጣልቃ ገብነት ላይ ተጽዕኖ ያሳደሩት።
ቅድመ-እስልምና አረቢያ
Lahkmids & Ghassanids. ©Angus McBride
3000 BCE Jan 1 - 632

ቅድመ-እስልምና አረቢያ

Arabia
ከእስልምና በፊት የነበረችው አረቢያ በ610 ዓ.ም እስልምና ከመፈጠሩ በፊት የተለያዩ ስልጣኔዎችና ባህሎች ያላት ክልል ነበረች።ይህ ወቅት የሚታወቀው በአርኪዮሎጂያዊ ማስረጃዎች፣ በውጫዊ ዘገባዎች እና በኋላም የእስልምና ታሪክ ጸሐፊዎች የቃል ወጎች ቅጂዎች ናቸው።ቁልፍ ሥልጣኔዎች ሰሙድን (ከ3000 ዓክልበ. እስከ 300 ዓ.ም. አካባቢ) እና ዲልሙን (ከአራተኛው ሺህ ዓመት መጨረሻ እስከ 600 ዓ.ም. አካባቢ) ያካትታሉ።[1] ከክርስቶስ ልደት በፊት ከሁለተኛው ሺህ ዓመት ጀምሮ፣ [2] ደቡባዊ አረቢያ እንደ ሳባውያን፣ ሚናውያን እና ምስራቃዊ አረቢያ ያሉ ግዛቶች የሴማዊ ቋንቋ ተናጋሪዎች መኖሪያ ነበረች።የአርኪዮሎጂ ጥናት ውስን ነው፣ የአገር በቀል የጽሑፍ ምንጮች በዋናነት ከደቡብ አረቢያ የመጡ ጽሑፎች እና ሳንቲሞች ናቸው።ከግብፃውያን ፣ ግሪኮች ፣ ፋርሶች ፣ ሮማውያን እና ሌሎች የውጭ ምንጮች ተጨማሪ መረጃ ይሰጣሉ።እነዚህ ክልሎች እንደ ሳባውያን፣ አውሳን፣ ሂሚያር እና ናባቲያውያን ያሉ ዋና ዋና መንግስታት የበለፀጉ የቀይ ባህር እና የህንድ ውቅያኖስ ንግድ ዋና አካል ነበሩ።የሃድራማት የመጀመሪያ ጽሑፎች የተጻፉት ከክርስቶስ ልደት በፊት በ8ኛው ክፍለ ዘመን ነው፣ ምንም እንኳን ውጫዊ ማጣቀሻዎች በ7ኛው ክፍለ ዘመን ከዘአበ ቢታዩም።ዲልሙን በሱመሪያን ኩኒፎርም ከክርስቶስ ልደት በፊት ከ4ኛው ሺህ ዓመት መጨረሻ ጀምሮ ተጠቅሷል።[3] የሳባውያን ስልጣኔ በየመን እና በአንዳንድ የኤርትራ እና የኢትዮጵያ ክፍሎች ተደማጭነት ያለው፣ ከ2000 ዓክልበ. እስከ 8ኛው ክፍለ ዘመን ከዘአበ የዘለቀ፣ በኋላም በሂሚያራይቶች ተቆጣጠረ።[4]አውሳን, ሌላው አስፈላጊ የደቡብ አረቢያ መንግሥት በ 7 ኛው ክፍለ ዘመን ከክርስቶስ ልደት በፊት በሳባውያን ንጉስ ካሪቢል ዋታር ተደምስሷል.ከ110 ዓክልበ. ጀምሮ የነበረው የሂሚያራይት ግዛት በመጨረሻ እስከ 525 ዓ.ም ድረስ አረቢያን ተቆጣጠረ።ኢኮኖሚያቸው በግብርና እና ንግድ ላይ በተለይም በዕጣን፣ ከርቤ እና በዝሆን ጥርስ ላይ የተመሰረተ ነበር።የናባቲያን አመጣጥ ግልጽ አይደለም፣ ለመጀመሪያ ጊዜ በእርግጠኝነት በ312 ዓ.ዓ.ጉልህ የንግድ መስመሮችን ተቆጣጠሩ እና በዋና ከተማቸው ፔትራ ይታወቃሉ።በ 2 ኛው ክፍለ ዘመን በየመን ስደተኞች የተመሰረተው የላክሚድ መንግሥት በደቡባዊ ኢራቅ ውስጥ የአረብ ክርስቲያን መንግሥት ነበር።በተመሳሳይ፣ በ3ኛው መቶ ክፍለ ዘመን መጀመሪያ ላይ ከየመን ወደ ደቡብ ሶሪያ የሚሰደዱ ጋሳኒዶች የደቡብ አረቢያ ክርስቲያን ጎሳዎች ነበሩ።[5]ከ106 ዓ.ም እስከ 630 ዓ.ም ድረስ ሰሜናዊ ምዕራብ አረቢያ የሮማ ግዛት አካል ነበረች እንደ አረቢያ ፔትራ።[6] ጥቂት መስቀለኛ ነጥቦች በኢራን የፓርቲያን እና የሳሳኒያ ግዛቶች ተቆጣጠሩ።በአረቢያ ከእስልምና በፊት ከነበሩት ሃይማኖታዊ ልምምዶች መካከል ብዙ አማልክትን፣ የጥንት ሴማዊ ሃይማኖቶችን፣ ክርስትናን ፣ ይሁዲዝምን ፣ ሳምራውያንን፣ ማንዳኢዝምን፣ ማኒኬይዝምን፣ ዞራስትሪያንን እና አልፎ አልፎ ሂንዱይዝም እና ቡዲዝምን ያካትታሉ።
አረብ ፔትራ
አረብ ፔትራ ©Angus McBride
106 Jan 1 - 632

አረብ ፔትራ

Petra, Jordan
አረቢያ ፔትራ፣ የሮማ አረቢያ ግዛት በመባልም የሚታወቀው፣ በ2ኛው ክፍለ ዘመን የሮማ ግዛት ድንበር ግዛት ሆኖ ተመሠረተ።የደቡባዊ ሌቫንትን፣ የሲና ባሕረ ገብ መሬትን እና ሰሜናዊ ምዕራብ አረቢያን ባሕረ ገብ መሬትን የሚሸፍን የቀድሞ የናባቲያን መንግሥት ያቀፈ ሲሆን ዋና ከተማዋ ፔትራ ናት።ድንበሯ በሰሜን በሶርያ፣ ይሁዳ (ከ135 ዓ.ም. ጀምሮ ከሶርያ ጋር የተዋሃደችው) እና በምዕራብበግብፅ ፣ የተቀረው አረብ ደግሞ አረቢያ በረሃ እና አረብ ፊሊክስ በደቡብ እና በምስራቅ ተወስኗል።ንጉሠ ነገሥት ትራጃን ግዛቱን ያዘ፣ እና እንደ አርሜኒያ ፣ ሜሶጶጣሚያ እና አሦር ካሉ ምስራቃዊ ግዛቶች በተቃራኒ አረቢያ ፔትራ ከትራጃን አገዛዝ በዘለለ የሮማ ግዛት አካል ሆና ቆይታለች።የግዛቱ በረሃ ድንበር፣ ሊምስ አራቢከስ፣ ከፓርቲያን ሒንተርላንድ አጠገብ ለነበረው ቦታ ጠቃሚ ነበር።አረቢያ ፔትራ በ204 ዓ.ም አካባቢ አፄ ፊሊጶስን አፈራች።እንደ ድንበር አውራጃ፣ በአረብ ጎሳዎች የተሞሉ አካባቢዎችን ያካትታል።ከፓርቲያውያን እና ከፓልሚረኔስ ጥቃቶች እና ፈተናዎች ቢያጋጥማትም፣ አረቢያ ፔትራ እንደ ጀርመን እና ሰሜን አፍሪካ ባሉ ሌሎች የሮማውያን ድንበር አካባቢዎች የሚታየውን የማያቋርጥ ወረራ አላጋጠማትም።በተጨማሪም፣ ሌሎች የሮም ኢምፓየር ምስራቃዊ ግዛቶችን የሚለይ ተመሳሳይ የሄሌናይዝድ ባህላዊ መኖር ደረጃ አልነበራትም።
የእስልምና መስፋፋት።
የሙስሊም ድል. ©HistoryMaps
570 Jan 1

የእስልምና መስፋፋት።

Mecca Saudi Arabia
የመካ የመጀመሪያ ታሪክ በደንብ አልተመዘገበም [7] በ 741 እዘአነቢዩ መሐመድ ከሞቱ በኋላ በባይዛንታይን-አረብ ዜና መዋዕል ውስጥ ለመጀመሪያ ጊዜ እስላማዊ ያልሆነ ማጣቀሻ ታየ።ይህ ምንጭ በስህተት መካን በሜሶጶጣሚያ ያገኘችው በምዕራብ አረቢያ የሄጃዝ ክልል ሳይሆን የአርኪኦሎጂ እና የጽሑፍ ምንጮች እምብዛም አይደሉም።[8]በሌላ በኩል መዲና ቢያንስ ከ9ኛው ክፍለ ዘመን ዓክልበ. ጀምሮ ትኖር ነበር።[9] በ4ኛው መቶ ክፍለ ዘመን ከየመን የመጡ የአረብ ነገዶች እና ሶስት የአይሁድ ጎሳዎች፡ ባኑ ቀይኑቃ፣ ባኑ ቁራይዛ እና ባኑ ናዲር ይኖሩ ነበር።[10]የእስልምና ነቢይ የሆነውመሐመድ በ570 ዓ.ም አካባቢ በመካ ተወልዶ አገልግሎቱን የጀመረው በ610 ዓ.ም.በ622 ዓ.ም ወደ መዲና ፈለሰ፣ በዚያም የአረብ ነገዶችን በእስልምና ስር አንድ አደረገ።እ.ኤ.አ.ይህ ወቅት የራሺዱን ኸሊፋነት መመስረትን ያመለክታል።በራሺዱን እና በሚከተለው የኡመያ ኸሊፋነት ሙስሊሞች ከአይቤሪያ ባሕረ ገብ መሬት እስከ ሕንድ ድረስ ግዛታቸውን በከፍተኛ ሁኔታ አስፋፉ ።የባይዛንታይን ጦርን አሸንፈው የፋርስን ኢምፓየር በማፍረስ የሙስሊሙን ዓለም ፖለቲካዊ ትኩረት ወደ እነዚህ አዲስ የተገዙ ግዛቶች አዙረው።እነዚህ መስፋፋቶች ቢኖሩም መካ እና መዲና የእስልምና መንፈሳዊነት ማዕከል ሆነው ቆይተዋል።ቁርዓን ወደ መካ የሐጅ ጉዞን ለሁሉም አቅም ላላቸው ሙስሊሞች አዝዟል።በመካ የሚገኘው መስጂድ አል-ሃራም፣ ከካባ ጋር፣ እና መዲና የሚገኘው መስጂድ አል-ነብዊ፣ የመሐመድን መቃብር የያዘው ከ7ኛው ክፍለ ዘመን ጀምሮ ወሳኝ የሐጅ ስፍራዎች ናቸው።[11]በ750 ዓ.ም የኡመያድ ኢምፓየር መፈራረስ ተከትሎ፣ ሳውዲ አረቢያ የሆነው ክልል በአብዛኛው ወደ ባህላዊ የጎሳ አስተዳደር ተመለሰ፣ ይህም ከመጀመሪያው የሙስሊሞች ወረራ በኋላ ጸንቷል።ይህ አካባቢ በጎሳዎች፣ በጎሳ ኢሚሬትስ እና በኮንፌዴሬሽን መልክዓ ምድራዊ አቀማመጥ የሚለዋወጥ ሲሆን ብዙ ጊዜ የረጅም ጊዜ መረጋጋት ይጎድለዋል።[12]የመጀመሪያው የኡመያ ኸሊፋ እና የመካ ተወላጅ የሆነው ሙዓውያህ ቀዳማዊ በትውልድ ከተማው ህንፃዎችን እና የውሃ ጉድጓዶችን በመስራት ኢንቨስት አድርጓል።[13] በማርዋኒድ ዘመን መካ ወደ ገጣሚዎች እና ሙዚቀኞች የባህል ማዕከል ሆነች።ይህ ሆኖ ሳለ መዲና ከጊዜ ወደ ጊዜ እያደገ የመጣው የሙስሊም መኳንንት መኖሪያ በመሆኗ ለኡመውያ ዘመን ትልቅ ቦታ ነበራት።[13]የየዚድ የግዛት ዘመን ጉልህ የሆነ ትርምስ አይቻለሁ።የአብዱላህ ቢን አል-ዙበይር አመጽ የሶሪያ ወታደሮች መካ ገቡ።በዚህ ወቅት ኢብኑል ዙበይርን በመቀጠል እንደገና የገነባው የካዕባን ከባድ የእሳት አደጋ ታይቷል።[13] እ.ኤ.አ. በ 747 የከሪጂት አማፂ ከየመን ለአጭር ጊዜ ያለምንም ተቃውሞ መካን ያዘ ነገር ግን ብዙም ሳይቆይ በማርዋን 2ኛ ተገለበጠ።[13] በመጨረሻ፣ በ750፣ መካን መቆጣጠር እና ትልቁ ከሊፋነት ወደ አባሲዶች ተሸጋገረ።[13]
ኦቶማን አረቢያ
ኦቶማን አረቢያ ©HistoryMaps
1517 Jan 1 - 1918

ኦቶማን አረቢያ

Arabia
ከ1517 ጀምሮ፣ በሴሊም 1፣ የኦቶማን ኢምፓየር ሳውዲ አረቢያ የሚሆነውን ቁልፍ ክልሎች ማዋሃድ ጀመረ።ይህ መስፋፋት በቀይ ባህር እና በፋርስ ባህረ ሰላጤ የባህር ዳርቻ ላይ የሚገኘውን አል-ሃሳን አካባቢ ሄጃዝ እና አሲርን ያጠቃልላል።ኦቶማኖች የውስጥ ለውስጥ ይገባኛል ቢሉም፣ ቁጥራቸው በአብዛኛው ስመ ነበር፣ ከማዕከላዊው ባለስልጣን በአራት መቶ ዓመታት ውስጥ ከነበረው ተለዋዋጭ ጥንካሬ ጋር ይለያያል።[14]በሄጃዝ ውስጥ፣ የመካ ሸሪፍዎች ከፍተኛ ራስን በራስ የማስተዳደር ደረጃ ይዘው ቆይተዋል፣ ምንም እንኳን የኦቶማን ገዥዎች እና የጦር ሰፈሮች በመካ ውስጥ ይገኙ ነበር።በምስራቅ በኩል የአል-ሃሳ ክልል ቁጥጥር እጅ ተለወጠ;በ 17 ኛው ክፍለ ዘመን በአረብ ጎሳዎች ጠፍቷል እና በኋላ በኦቶማኖች በ 19 ኛው ክፍለ ዘመን እንደገና አግኝቷል.በዚህ ጊዜ ውስጥ የአገር ውስጥ ክልሎች ካለፉት መቶ ዘመናት ጋር የሚመሳሰል ስርዓትን በማስጠበቅ በብዙ የጎሳ መሪዎች መመራታቸውን ቀጥለዋል።[14]
1727 - 1818
የመጀመሪያው የሳዑዲ ግዛትornament
የመጀመርያው የሳውዲ መንግስት፡ የዲሪያ ኢሚሬትስ
በ1744 በሪያድ አቅራቢያ የሚገኘው የአድዲርያህ የጎሳ መሪ መሐመድ ኢብን ሳዑድ የዋሃቢ እንቅስቃሴ መስራች ከሆነው መሐመድ ኢብን አብዱል-ወሃብ ጋር ጥምረት ሲፈጥር አንድ ወሳኝ ወቅት ተከስቷል። ©HistoryMaps
1727 Jan 1 00:01 - 1818

የመጀመርያው የሳውዲ መንግስት፡ የዲሪያ ኢሚሬትስ

Diriyah Saudi Arabia
በመካከለኛው አረቢያ የሳውዲ ስርወ መንግስት የተመሰረተው በ1727 ነው። በ1744 በሪያድ አቅራቢያ የሚገኘው የአድዲሪያህ የጎሳ መሪ መሀመድ ኢብኑ ሳኡድ ከመሐመድ ኢብን አብድ-አል-ወሃብ ጋር ህብረት ሲፈጥር አንድ ወሳኝ ወቅት ተከስቷል [።] የወሃቢ እንቅስቃሴ መስራች.[16] ይህ በ18ኛው ክፍለ ዘመን የነበረው ህብረት ለሳውዲ መስፋፋት ሃይማኖታዊ እና ርዕዮተ ዓለም መሰረት የሰጠ እና የሳውዲ አረቢያ ስርወ መንግስት አገዛዝን መሰረት አድርጎ ቀጥሏል።በሪያድ አካባቢ በ1727 የተመሰረተው የመጀመሪያው የሳዑዲ መንግስት በፍጥነት ተስፋፍቷል።ከ1806 እስከ 1815 ባለው ጊዜ ውስጥ በ1806 መካን ጨምሮ [17] እና በኤፕሪል [1804] መዲናን ጨምሮ የሳውዲ አረቢያን አብዛኛው ክፍል ያዘ።ሱልጣን ሙስጠፋ አራተኛበግብፅ የሚገኘውን ምክትሉን መሐመድ አሊ ፓሻን ክልሉን መልሶ እንዲቆጣጠር አዘዙ።የዓሊ ልጆች ቱሱን ፓሻ እና ኢብራሂም ፓሻ በ1818 የሳውዲ ጦርን በተሳካ ሁኔታ በማሸነፍ የአል ሳኡድን ኃይል በእጅጉ ቀንሰዋል።[19]
የዋሃቢ ጦርነት፡ የኦቶማን/የግብፅ-ሳዑዲ ጦርነት
የዋሃቢ ጦርነት ©HistoryMaps
1811 Jan 1 - 1818 Sep 15

የዋሃቢ ጦርነት፡ የኦቶማን/የግብፅ-ሳዑዲ ጦርነት

Arabian Peninsula
የዋሃቢ ጦርነቶች (1811-1818) የጀመሩት በኦቶማን ሱልጣን መሀሙድ 2ኛግብፃዊው መሐመድ አሊ የዋሃቢን ግዛት እንዲያጠቃ በማዘዝ ነው።የመሐመድ አሊ ዘመናዊ ወታደራዊ ሃይል ከዋሃቢዎች ጋር በመፋለሙ ከፍተኛ ግጭቶችን አስከትሏል።[20] በግጭቱ ውስጥ ዋና ዋና ክንውኖች በ 1811 ያንቡ መያዝ፣ በ1812 የአል-ሳፍራ ጦርነት እና በ1812 እና 1813 የኦቶማን ጦር መዲና እና መካን መያዙን ያካትታሉ። በ1815 የሰላም ስምምነት ቢደረግም ጦርነቱ እንደገና ቀጥሏል። እ.ኤ.አ. በ 1816 የናጅድ ጉዞ (1818) በኢብራሂም ፓሻ የሚመራው የዲሪያን ከበባ እና በመጨረሻም የዋሃቢ መንግስት ወድሟል።[21] ጦርነቱን ተከትሎ ታዋቂ የሳዑዲ እና የዋሃቢ መሪዎች በኦቶማኖች ተገድለዋል ወይም ተሰደዱ ይህም በዋሃቢ እንቅስቃሴ ላይ ያላቸውን ጥልቅ ቅሬታ ያሳያል።ከዚያም ኢብራሂም ፓሻ ተጨማሪ ግዛቶችን አሸንፏል, እና የብሪቲሽ ኢምፓየር የንግድ ፍላጎቶችን ለማስጠበቅ እነዚህን ጥረቶች ደግፏል.[22] የዋሃቢ እንቅስቃሴ አፈና ሙሉ በሙሉ የተሳካ ስላልሆነ በ1824 ሁለተኛውን የሳዑዲ መንግስት መመስረት አስከትሏል።
1824 - 1891
ሁለተኛው የሳዑዲ ግዛትornament
ሁለተኛው የሳዑዲ ግዛት፡ የነጅድ ኢሚሬት
የሳውዲ ተዋጊ በፈረስ ላይ። ©HistoryMaps
1824 Jan 1 - 1891

ሁለተኛው የሳዑዲ ግዛት፡ የነጅድ ኢሚሬት

Riyadh Saudi Arabia
እ.ኤ.አ. በ1818 የዲሪያ ኢሚሬትስ ከወደቀ በኋላ ፣የመጨረሻው ገዥ አብዱላህ ኢብን ሳዑድ ወንድም ሚሻሪ ቢን ሳኡድ ስልጣኑን መልሶ ለማግኘት ሞክሮ ነበር ፣ነገር ግንበግብፃውያን ተይዞ ተገደለ።በ1824 የመጀመርያው የሳዑዲ ኢማም መሐመድ ኢብን ሳኡድ የልጅ ልጅ የሆነው ቱርኪ ኢብን አብዱላህ ኢብን ሙሐመድ የግብፅን ጦር በተሳካ ሁኔታ ከሪያድ በማባረር ሁለተኛውን የሳዑዲ ሥርወ መንግሥት መሠረተ።የዘመናችን የሳዑዲ ነገሥታት ቅድመ አያት ናቸው።ቱርኪ ዋና ከተማውን በሪያድ መስርቷል፣ ከግብፅ ግዞት ያመለጡ ዘመዶች ልጁ ፋይሰል ኢብን ቱርኪ አል ሳዑድን ጨምሮ።ቱርኪ እ.ኤ.አ.ሆኖም ፋይሰል ሌላ የግብፅ ወረራ ገጥሞት ተሸንፎ በ1838 ተማረከ።ሌላው የሳውዲ ስርወ መንግስት ዘመድ ካሊድ ቢን ሳኡድ በሪያድ በግብፆች ተሾመ።እ.ኤ.አ. በ1840 ግብፅ በውጪ በተነሳ ግጭት ጦሯን ስታስወጣ፣ ካሊድ በአካባቢው ያለው ድጋፍ እጦት ለውድቀት አበቃው።ከአል ቱናያን ቅርንጫፍ የነበረው አብዱላህ ቢን ቱናያን ለአጭር ጊዜ ስልጣን ያዘ፣ነገር ግን ፋይሰል በዚያ አመት ከእስር ተፈቶ በሃይል አል ራሺድ ገዥዎች ታግዞ ሪያድን እንደገና ተቆጣጠረ።ፋይሰል የኦቶማን ሱዘሬንቲ እንደ "የአረቦች ሁሉ ገዥ" እውቅና ለማግኘት ተቀበለው።[23]በ1865 የፋይሰል ሞት ተከትሎ፣ የሳውዲ መንግስት በልጁ አብዱላህ፣ ሳኡድ፣ አብዱል ራህማን እና የሳኡድ ልጆች መካከል በተፈጠረው የአመራር ውዝግብ ምክንያት ውድቅ አደረገ።አብዱላህ መጀመሪያ ላይ በሪያድ መምራት ቢችልም ከወንድሙ ሳውድ ተግዳሮቶች ገጥሟቸው ነበር፣ ይህም ለረጅም ጊዜ የእርስ በርስ ጦርነት እንዲካሄድና በሪያድ ላይ ተፈራርቆ እንዲቆጣጠር አድርጓል።የሳውዲ ቫሳል የነበረው የሃይል መሀመድ ቢን አብዱላህ አል ራሺድ በግጭቱ ተጠቅሞ በናጅድ ላይ ያለውን ተጽእኖ በማስፋፋት በመጨረሻ የመጨረሻውን የሳዑዲ መሪ አብዱልራህማን ቢን ፋይሰልን በ1891 ከሙላይዳ ጦርነት በኋላ አባረረው [። 24 ]] ሳውዲዎች ወደ ኩዌት በግዞት ሲሄዱ የራሺድ ቤት በሰሜን በኩል ካለው የኦቶማን ኢምፓየር ጋር የወዳጅነት ግንኙነት ፈለገ።በ 19 ኛው ክፍለ ዘመን ኦቶማኖች ተጽዕኖ እና ህጋዊነት ስላጡ ይህ ጥምረት ትርፋማ እየሆነ መጣ።
1902 - 1932
ሦስተኛው የሳውዲ ግዛትornament
ሦስተኛው የሳዑዲ መንግሥት፡ የሳውዲ አረቢያ ውህደት
ሳውዲ ዓረቢያ ©Anonymous
1902 Jan 13 00:01

ሦስተኛው የሳዑዲ መንግሥት፡ የሳውዲ አረቢያ ውህደት

Riyadh Saudi Arabia
እ.ኤ.አ. በ1902 የአል ሳዑድ መሪ አብዱል-አዚዝ አል ሳዑድ ከኩዌት ስደት ተመልሶ ሪያድ ከአል ራሺድ መያዙን ጀምሮ ተከታታይ ወረራዎችን ጀመረ።እነዚህ ወረራዎች ለሶስተኛው የሳዑዲ መንግስት እና በመጨረሻም በ1930 የተመሰረተችውን የሳውዲ አረቢያ ዘመናዊ መንግስት መሰረት ጥለዋል።ለእነዚህም በሱልጣን ቢን ባጃድ አል-ኦታይቢ እና በፋይሰል አል-ዱዋይሽ የሚመራው ኢኽዋን የተባለው የወሃቢያ-ቤዱዊን የጎሳ ጦር ወረራዎች ።[28]እ.ኤ.አ. በ1906 አብዱላዚዝ አል ራሺድን ከናጅድ አስወጥቶ እንደ ኦቶማን ደንበኛ እውቅና አግኝቷል።እ.ኤ.አ. በ 1913 አል-ሃሳን ከኦቶማን ያዘ ፣ የፋርስ ባሕረ ሰላጤ የባህር ዳርቻን እና የወደፊቱን የነዳጅ ክምችት ተቆጣጠረ ።አብዱላዚዝ በ1914 የኦቶማን ሱዘሬንቲ እውቅና በመስጠት የአረብን አመጽ አስወግዶ በሰሜናዊ አረቢያ አል ራሺድን በማሸነፍ ላይ አተኮረ።እ.ኤ.አ. በ1920 ኢክዋኖች አሲርን በደቡብ ምዕራብ ያዙ እና በ1921 አብዱላዚዝ አል ራሺድን በማሸነፍ ሰሜናዊ አረቢያን ተቀላቀለ።[29]አብዱላዚዝ በመጀመሪያ በብሪታንያ የተጠበቀውን ሄጃዝ ከመውረር ተቆጥቧል።ነገር ግን በ1923 የእንግሊዝ ድጋፍ ስለተወገደ ሄጃዝ ላይ ኢላማ ያደረገ ሲሆን በ1925 መገባደጃ ላይ ወረራውን አስከተለ።በጥር 1926 አብዱላዚዝ እራሱን የሄጃዝ ንጉስ ብሎ በጥር 1927 የናጅድ ንጉስ አደረገ።በእነዚህ ወረራዎች የኢኽዋኖች ሚና ሂጃዝን በከፍተኛ ደረጃ በመቀየር የወሃብያን ባህል አስገድዶታል።[30]በግንቦት 1927 የጅዳ ስምምነት የአብዱል-አዚዝ ግዛት ነፃ መውጣቱን አወቀ፣ በወቅቱ የሂጃዝ እና የናጅድ መንግሥት በመባል ይታወቅ ነበር።[29] ከሄጃዝ ወረራ በኋላ ኢኽዋን ወደ ብሪቲሽ ግዛቶች ለመስፋፋት ፈለገ ነገር ግን በአብዱልአዚዝ ተከለከለ።ያስከተለው የኢኽዋን አመፅ በ1929 በሳቢላ ጦርነት ተደምስሷል [። 31]በ1932 የሄጃዝ እና የናጅድ መንግስታት ተባበሩ የሳውዲ አረቢያ መንግስት መሰረቱ።[28] ከአጎራባች መንግስታት ጋር የሚዋሰኑ ድንበሮች በ1920ዎቹ በተደረጉ ስምምነቶች የተመሰረቱ ሲሆን ከየመን ጋር ያለው ደቡባዊ ድንበር በአጭር የድንበር ግጭት በ1934 የጣኢፍ ስምምነት ተወስኗል።[32]
የሪያድ መልሶ መያዝ
እ.ኤ.አ. ጥር 15 ቀን 1902 ምሽት ኢብኑ ሳዑድ 40 ሰዎችን በከተማይቱ ቅጥር ላይ በተዘበራረቁ የዘንባባ ዛፎች እየመራ ከተማዋን ያዘ። ©HistoryMaps
1902 Jan 15

የሪያድ መልሶ መያዝ

Riyadh Saudi Arabia
እ.ኤ.አ. በ1891 የሳውድ ቤት ተቀናቃኝ የነበረው መሀመድ ቢን አብዱላህ አል ራሺድ ሪያድን በመያዙ የ15 ዓመቱ ኢብን ሳኡድን እና ቤተሰቡን ጥገኝነት ጠየቀ።መጀመሪያ ላይ ከአል ሙራህ ቤዱዊን ጎሳ ጋር ተጠልለው ከዚያ ለሁለት ወራት ወደ ኳታር ሄደው ለአጭር ጊዜ በባህሬን ቆዩ እና በመጨረሻም በኦቶማን ፍቃድ በኩዌት መኖር ጀመሩ ለአስር አመታት ያህል ኖሩ።[25]እ.ኤ.አ. ህዳር 14 ቀን 1901 ኢብኑ ሳዑድ ከግማሽ ወንድሙ ሙሐመድ እና ሌሎች ዘመዶቹ ጋር በመሆን ከራሺዲዎች ጋር በተባበሩ ጎሳዎች ላይ በማነጣጠር ወደ ነጅድ ወረራ ጀመሩ።[26] ድጋፍ እየቀነሰ እና የአባቱ ተቀባይነት ባይኖረውም ኢብኑ ሳውድ ዘመቻውን በመቀጠል በመጨረሻ ሪያድ ደረሰ።እ.ኤ.አ. ጥር 15 ቀን 1902 ምሽት ኢብኑ ሳዑድ እና 40 ሰዎች የከተማዋን ግድግዳ የዘንባባ ዛፎችን በመጠቀም ሪያድን በተሳካ ሁኔታ ያዙ።የራሺዲ ገዥ አጅላን የተገደለው በአብደላህ ቢን ጂሉዊ ዘመቻ ሲሆን ይህም የሶስተኛው የሳዑዲ ግዛት መጀመሩን ያመለክታል።[27] ከዚህ ድል በኋላ የኩዌቱ ገዥ ሙባረክ አል ሳባህ 70 ተጨማሪ ተዋጊዎችን በኢብኑ ሳውድ ታናሽ ወንድም ሰአድ የሚመራውን እንዲደግፉት ላከ።ከዚያም ኢብኑ ሳውድ መኖሪያቸውን በአያታቸው ፋይሰል ቢን ቱርኪ ሪያድ በሚገኘው ቤተ መንግስት አቋቋሙ።[26]
የሄጃዝ መንግሥት
የሄጃዝ መንግሥት ©HistoryMaps
1916 Jan 1 - 1925

የሄጃዝ መንግሥት

Jeddah Saudi Arabia
እንደ ካሊፋዎች፣ የኦቶማን ሱልጣኖች የመካ ሻሪፍን ሾሙ፣ አብዛኛውን ጊዜ የሃሺሚት ቤተሰብ አባል እየመረጡ ነገር ግን የተጠናከረ የሃይል መሰረትን ለመከላከል በቤተሰብ ውስጥ ፉክክር እንዲፈጠር ያደርጉ ነበር።በአንደኛው የአለም ጦርነት ሱልጣን መህመድ አምስተኛ በኢንቴንቴ ሀይሎች ላይ ጂሃድ አወጀ።እንግሊዞች ሂጃዝ የሕንድ ውቅያኖስ መንገዶቻቸውን አደጋ ላይ ሊጥል ይችላል በሚል ፍራቻ ከሸሪፍ ጋር ለመስማማት ፈለጉ።እ.ኤ.አ. በ 1914 ፣ ሻሪፍ የኦቶማንን ከስልጣን ለማውረድ ያለውን ፍላጎት በመፍራት በብሪታንያ የሚደገፈውን የአረብ አመፅ ለመደገፍ ተስማምተው ነፃ የአረብ መንግስት ቃል ገብተዋል።ኦቶማን በአረብ ብሄርተኞች ላይ የወሰደውን እርምጃ ከተመለከተ በኋላ ከመዲና በስተቀር ሂጃዝን በተሳካ ሁኔታ አመፅን መርቷል።በጁን 1916 ሁሴን ቢን አሊ እራሱን የሄጃዝ ንጉስ አወጀ፣ ኢንቴንቴም የማዕረጉን እውቅና ሰጠ።[36]ፈረንሣይ በሶሪያ ላይ እንድትቆጣጠር በፈቀደው ስምምነት እንግሊዞች ተገድበው ነበር።ይህም ሆኖ፣ በትራንስጆርዳን፣ በኢራቅ እና በሄጃዝ በሃሺማይት የሚተዳደሩ መንግስታትን መሰረቱ።ነገር ግን፣ የድንበር ጥርጣሬዎች፣ በተለይም በሄጃዝ እና ትራንስጆርዳን መካከል፣ በተቀየረው የኦቶማን ሄጃዝ Vilayet ድንበሮች ምክንያት ተከሰቱ።[37] ንጉስ ሁሴን እ.ኤ.አ. በ1919 የቬርሳይን ስምምነት አላፀደቀም እና በ1921 ብሪታኒያ የማንዴት ስርአትን በተለይም ፍልስጤምን እና ሶሪያን በተመለከተ ያቀረበችውን ሀሳብ ውድቅ አደረገው።[37] በ1923–24 የተካሄደው ያልተሳካ የስምምነት ድርድር እንግሊዞች የሁሴንን ድጋፍ እንዲያቆሙ አድርጓቸዋል፣ በመጨረሻም የሑሴንን መንግሥት ድል ያደረገውን ኢብን ሳኡድን በመደገፍ።[38]
የአረብ አመፅ
በ1916-1918 በነበረው የአረቦች አመጽ ወቅት በአረብ ጦር ውስጥ ያሉ ወታደሮች የአረብ ዓመፅን ባንዲራ ይዘው እና በአረብ በረሃ ውስጥ ተሳሉ። ©Anonymous
1916 Jun 10 - 1918 Oct 25

የአረብ አመፅ

Middle East
በ 20 ኛው ክፍለ ዘመን መጀመሪያ ላይ የኦቶማን ኢምፓየር በአብዛኛዎቹ የአረብ ባሕረ ገብ መሬት ላይ የስም ሱዘራንቲን ጠብቆ ቆይቷል።ይህ ክልል በ1902 ከስደት የተመለሰውን አል ሳዑድን ጨምሮ የጎሳ ገዥዎች ሞዛይክ ነበር።የመካ ሻሪፍ ሄጃዝን በመምራት ትልቅ ቦታ ነበረው።[33]እ.ኤ.አ. በ 1916 የመካ ሻሪፍ ሁሴን ቢን አሊ በኦቶማን ኢምፓየር ላይ የአረቦችን አመጽ አስነሳ።በብሪታንያ እና በፈረንሣይ የተደገፈ፣ [34] ከዚያም በአንደኛው የዓለም ጦርነት ከኦቶማኖች ጋር በተደረገ ጦርነት፣ ዓመፁ የአረብን ነፃነት ለማግኘት እና አንድ ወጥ የሆነ የአረብ መንግሥት ከሶሪያ አሌፖ እስከ የመን እስከ ኤደን ድረስ ለመመሥረት ያለመ።ከመካ ሸሪፎች ጋር ለረጅም ጊዜ የዘለቀው ፉክክር እና በመሀል አገር አል ራሺድን ድል ለማድረግ ባደረጉት ትኩረት የተነሳ ቤዱይንን እና ሌሎች ከባሕረ ገብ መሬት የተውጣጡ የአረብ ጦር አል ሳዑድን እና አጋሮቻቸውን አላካተቱም።የተባበረ አረብ ሀገር የመመስረት አላማውን ባያሳካም አመፁ በመካከለኛው ምስራቅ ግንባር ከፍተኛ ሚና በመጫወት የኦቶማን ወታደሮችን በማሰር እና በአንደኛው የአለም ጦርነት ለኦቶማን ሽንፈት አስተዋጽኦ አድርጓል [። 33]ከአንደኛው የዓለም ጦርነት በኋላ የኦቶማን ኢምፓየር መከፋፈል ብሪታንያ እና ፈረንሣይ ለሑሴን የገቡትን ቃል ወደ ኋላ ሲያፈገፍጉ ተመልክቷል።ሁሴን የሂጃዝ ንጉስ እንደሆነ ቢታወቅም ብሪታንያ በመጨረሻ ድጋፏን ወደ አል ሳኡድ በማዛወር ሁሴንን በዲፕሎማሲያዊ እና በወታደራዊ ኃይሉ ገለል አድርጋለች።በዚህም ምክንያት የአረብ አመፅ የታሰበውን የፓን-አረብ መንግስት አላመጣም ነገር ግን አረቢያን ከኦቶማን ቁጥጥር ነፃ ለማውጣት አስተዋጾ አድርጓል።[35]
ሳውዲ የሄጃዝ ወረራ
ሳውዲ የሄጃዝ ወረራ ©Anonymous
1924 Sep 1 - 1925 Dec

ሳውዲ የሄጃዝ ወረራ

Jeddah Saudi Arabia
የሳውዲ የሄጃዝ ወረራ፣ ሁለተኛው የሳውዲ-ሃሸሚት ጦርነት ወይም የሄጃዝ-ነጅድ ጦርነት በመባል የሚታወቀው በ1924–25 ነው።በሂጃዝ ሃሺሚቶች እና በሪያድ (ኔጅድ) ሳውዲዎች መካከል ያለው የረዥም ጊዜ ፉክክር አካል የሆነው ይህ ግጭት ሂጃዝ ወደ ሳውዲ ግዛት እንዲገባ ምክንያት ሆኗል፣ ይህም የሃሺሚት የሂጃዝ መንግስት ፍጻሜ ነው።ከኔጅድ የመጡ ምዕመናን በሂጃዝ የሚገኙ ቅዱሳን ቦታዎችን እንዳይጎበኙ በመከልከላቸው ግጭቱ ተቀሰቀሰ።[39] የነጅድ አብዱላዚዝ ዘመቻውን በነሐሴ 29 ቀን 1924 አነሳስቷል፣ ጣኢፍን በትንሽ ተቃውሞ ያዘ።ሻሪፍ ሁሴን ቢን አሊ የብሪታንያ እርዳታ ለማግኘት ያቀረበው ጥያቄ ውድቅ ከተደረገ በኋላ መካ በጥቅምት 13 ቀን 1924 በሳዑዲ ጦር እጅ ወደቀች።የመካ ውድቀትን ተከትሎ በሪያድ በጥቅምት ወር 1924 ኢስላሚክ ኮንፈረንስ ኢብኑ ሳውድ ከተማዋን መቆጣጠር አወቀ።የሳውዲ ጦር እየገፋ ሲሄድ የሂጃዚ ጦር ተበታተነ።[39] መዲና በታህሳስ 9 ቀን 1925 እጅ ሰጠች፣ በመቀጠልም ያንቡ።በዲሴምበር 1925 ጂዳህ በጃንዋሪ 8 ቀን 1926 የሳውዲ ጦር ገባ ፣ ንጉስ ቢን አሊ ፣ አብዱላዚዝ እና የእንግሊዝ ቆንስል ጋር በተደረገው ድርድር ።አብዱላዚዝ ድልን ተከትሎ የሂጃዝ ንጉስ ተብሎ ታውጆ ነበር፣ እናም ክልሉ በነጅድ እና በሄጃዝ ግዛት በሱ አገዛዝ ተዋህዷል።የሂጃዝ ሰው ሁሴን ከስልጣን እንደወረደ የልጁን ወታደራዊ ጥረት ለመደገፍ ወደ አካባ ሄደ ነገር ግን በእንግሊዞች ወደ ቆጵሮስ ተሰደደ።[40] አሊ ቢን ሁሴን በጦርነቱ መካከል የሄጃዚን ዙፋን ያዘ፣ ነገር ግን የመንግስቱ መውደቅ የሃሺማይት ስርወ መንግስትን ለስደት ዳርጓል።ይህም ሆኖ ሃሺማውያን በትራንስጆርዳን እና በኢራቅ መግዛታቸውን ቀጥለዋል።
ኢኽዋን አመፅ
የሶስተኛውን የሳውዲ መንግስት ባንዲራ እና የሳውድ ስርወ መንግስት ባንዲራ፣ ባንዲራ እና የአክዋን ጦር በግመሎች ላይ ከአክዋን ሚን ታአ አላህ ሰራዊት። ©Anonymous
1927 Jan 1 - 1930

ኢኽዋን አመፅ

Nejd Saudi Arabia
በ20ኛው ክፍለ ዘመን መባቻ ላይ በአረቢያ የጎሳ ግጭቶች በአል ሳዑድ መሪነት ወደ ውህደት ያመሩት በዋነኛነት በኢኽዋን፣ በሱልጣን ቢን ባጃድ እና በፋሲል አል ዳዊሽ የሚመራ ወሃቢስት-ቤዱዊን የጎሳ ጦር ነው።ከአንደኛው የዓለም ጦርነት በኋላ የኦቶማን ኢምፓየር ውድቀትን ተከትሎ ኢኽዋን በ1925 ዘመናዊ ሳውዲ አረቢያን ለመመስረት ረድቷል።አብዱላዚዝ በጥር 10 ቀን 1926 የሂጃዝ ንጉስ እና የነጅድ ንጉስ ጃንዋሪ 27 ቀን 1927 ማዕረጉን 'ሱልጣን' ከሚለው ለውጦ እራሱን አወጀ። ወደ 'ንጉሥ'.ከሄጃዝ ወረራ በኋላ፣ አንዳንድ የኢክዋን አንጃዎች፣ በተለይም በአል-ዳዊሽ ስር ያሉት የሙታይር ጎሳ፣ ወደ ብሪቲሽ ጥበቃ ግዛቶች ተጨማሪ መስፋፋት ፈልገው በኩዌት-ናጅድ የድንበር ጦርነት እና ትራንስጆርዳን ላይ ወረራ እና ከፍተኛ ኪሳራ አስከትለዋል።እ.ኤ.አ. በኖቬምበር 1927 በቡዛያ፣ ኢራቅ አካባቢ ጉልህ የሆነ ግጭት ተከስቷል፣ ይህም ጉዳት አስከትሏል።በምላሹ ኢብን ሳውድ የኢኽዋን አባላትን ጨምሮ 800 የጎሳ እና የሃይማኖት መሪዎች የተሳተፉበት የአል ሪያድ ኮንፈረንስ በህዳር 1928 ጠራ።ኢብኑ ሳውድ ከእንግሊዞች ጋር ሊፈጠር የሚችለውን ግጭት በመገንዘብ የኢክዋንን ሃይለኛ መስፋፋት ተቃወመ።ኢኽዋን ምንም እንኳን ወሃብያ ያልሆኑ ካፊሮች እንደሆኑ ቢያምኑም ኢብኑ ሳውድ ከብሪታንያ ጋር ስለነበሩ ስምምነቶች ያውቁ ነበር እና በቅርቡ የብሪታንያ እንደ ገለልተኛ ገዥ እውቅና አግኝቷል።ይህም ኢኽዋኖች በታህሳስ 1928 በግልፅ እንዲያምፁ አድርጓቸዋል።በሳውድ ቤት እና በኢኽዋኖች መካከል የነበረው ፍጥጫ ወደ ግልፅ ግጭት ተሸጋገረ ፣በእ.ኤ.አ. ማርች 29 ቀን 1929 በሣቢላ ጦርነት ፣ የአመፁ ዋና ቀስቃሾች ተሸነፉ።በነሀሴ 1929 በጃባል ሻማር ክልል ተጨማሪ ግጭቶች ተከስተዋል እና ኢኽዋን በጥቅምት 1929 በአዋዚም ጎሳ ላይ ጥቃት ሰነዘረ። ፋይሰል አል ዳዊሽ ወደ ኩዌት ሸሸ በኋላ ግን በእንግሊዞች ተይዞ ለኢብን ሳዑድ ተሰጠ።በጥር 10 ቀን 1930 ዓመፁ ታፍኗል፣ ሌሎች የኢኽዋን መሪዎች ለእንግሊዝ ተገዙ።ውጤቱም የኢኽዋን አመራር መጥፋት ታይቷል፣ እናም የተረፉት ወደ ሳውዲ መደበኛ ክፍሎች ተቀላቅለዋል።የኢክዋን ቁልፍ መሪ ሱልጣን ቢን ባጃድ የተገደለው በ1931 ሲሆን አል ዳዊሽ በሪያድ እስር ቤት በጥቅምት 3 1931 ሞተ።
1932
ዘመናዊነትornament
በሳውዲ አረቢያ ውስጥ የነዳጅ ፍለጋ
በሳውዲ አረቢያ መጋቢት 4 ቀን 1938 ለመጀመሪያ ጊዜ የንግድ መጠን ያለው ዘይት የተገኘበት የዘይት ጉድጓድ ቁጥር 7 ነው። ©Anonymous
1938 Mar 4

በሳውዲ አረቢያ ውስጥ የነዳጅ ፍለጋ

Dhahran Saudi Arabia
እ.ኤ.አ. በ 1930 ዎቹ ውስጥ በሳውዲ አረቢያ ውስጥ ዘይት ስለመኖሩ መጀመሪያ ላይ እርግጠኛ ያልሆነ ነገር ነበር።ነገር ግን በ1932 በባህሬን የነዳጅ ዘይት ግኝት ተገፋፍታ ሳውዲ አረቢያ የራሷን ፍለጋ ጀመረች።[41] አብዱል አዚዝ ለሳውዲ አረቢያ የነዳጅ ቁፋሮ ለካሊፎርኒያ ስታንዳርድ ኦይል ኩባንያ ስምምነት ሰጠ።ይህም በ 1930 ዎቹ መጨረሻ ላይ በዳህራን የነዳጅ ጉድጓዶች እንዲገነባ ምክንያት ሆኗል.በመጀመሪያዎቹ ስድስት ጉድጓዶች (ዳማም ቁጥር 1-6) ላይ ከፍተኛ የሆነ ዘይት ማግኘት ባይቻልም ቁፋሮው በዌል ቁጥር 7 ቀጥሏል፣በአሜሪካዊው የጂኦሎጂስት ማክስ ስቲኔኬ የሚመራው እና በሳዑዲ ቤዱዊን ካሚስ ቢን ሪምታን እገዛ።[42] ማርች 4፣ 1938 ጉልህ የሆነ ዘይት በግምት 1,440 ሜትሮች ጥልቀት ላይ በጥሩ ሁኔታ ቁጥር 7 ተገኘ። ይህም በየቀኑ የሚወጣው ምርት በፍጥነት ይጨምራል።[43] በእለቱ 1,585 በርሜል ዘይት ከጉድጓድ የተመረተ ሲሆን ከስድስት ቀናት በኋላ ይህ የቀን ምርት ወደ 3,810 በርሜል አድጓል።[44]በሁለተኛው የዓለም ጦርነት ወቅት እና በኋላ የሳዑዲ አረቢያ የነዳጅ ምርት በከፍተኛ ሁኔታ ጨምሯል, ይህም በአብዛኛው የአሊዎችን ፍላጎት አሟልቷል.የዘይት ፍሰትን ለመጨመር አራምኮ (የአረብ አሜሪካን ኦይል ኩባንያ) በ1945 ወደ ባህሬን የውሃ ውስጥ ቧንቧ ገነባ።የነዳጅ ዘይት መገኘቱ የአብዱላዚዝ ወታደራዊ እና ፖለቲካዊ ስኬት ቢያስመዘግብም ሲታገል የነበረውን የሳዑዲ አረቢያ ኢኮኖሚ ለውጦታል።በ 1946 የመጀመሪያ እድገትን ተከትሎ በሁለተኛው የዓለም ጦርነት ዘግይቶ በ 1949 ሙሉ ዘይት ማምረት ተጀመረ.[45] በሳውዲ እና አሜሪካ ግንኙነት ውስጥ ወሳኝ ወቅት የተከሰተው በየካቲት 1945 አብዱላዚዝ ከዩኤስ ፕሬዝዳንት ፍራንክሊን ዲ.ለሳውዲ አረቢያ የአሜሪካ ወታደራዊ ጥበቃ ለሳዑዲ አረቢያ መንግስት ዘይት ለአሜሪካ እንድታቀርብ እስከ ዛሬ ድረስ የሚሰራ ጉልህ ስምምነት ፈጥረዋል።[46] የዚህ የዘይት ምርት የፋይናንሺያል ተፅእኖ ከፍተኛ ነበር፡ በ1939 እና 1953 መካከል፣ ለሳውዲ አረቢያ የነዳጅ ዘይት ገቢ ከ 7 ሚሊዮን ዶላር ወደ 200 ሚሊዮን ዶላር ከፍ ብሏል።በዚህ ምክንያት የመንግሥቱ ኢኮኖሚ በነዳጅ ገቢ ላይ በእጅጉ ጥገኛ ሆነ።
የሳውዲ አረቢያ
ከአባቱ ንጉሥ አብዱላዚዝ (ተቀምጦ) እና ከግማሽ ወንድሙ ልዑል ፋይሰል (በኋላ ንጉሥ፣ በግራ)፣ በ1950ዎቹ መጀመሪያ ላይ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1953 Jan 1 - 1964

የሳውዲ አረቢያ

Saudi Arabia
እ.ኤ.አ. በ1953 የአባቱን ሞት ተከትሎ ሲነግሥ ሳዑድ የሚኒስትሮችን ምክር ቤት የሚመራውን ንጉሱ ወግ በማቋቋም የሳዑዲ መንግስት እንደገና ማደራጀትን ተግባራዊ አደረገ።የዓረብ ሀገራትን በእስራኤል ላይ በሚያደርጉት ውዝግብ ከዩናይትድ ስቴትስ ጋር የወዳጅነት ግንኙነት እንዲኖር ለማድረግ ያለመ ነው።በእርሳቸው የንግሥና ዘመን ሳውዲ አረቢያ በ1961 ዓ.ም.የግዛቱ ኢኮኖሚ ከፍተኛ ብልጽግና ያገኘው በዘይት ምርት መጨመር ምክንያት ሲሆን ይህም በዓለም አቀፍ ደረጃ ፖለቲካዊ ተጽኖውን አሳድጎታል።ሆኖም ይህ ድንገተኛ ሀብት ባለ ሁለት አፍ ጎራዴ ነበር።የባህል ልማት፣ በተለይም በሄጃዝ ክልል፣ እንደ ጋዜጦች እና ራዲዮ ባሉ የመገናኛ ብዙሃን ግስጋሴዎች ተፋጠነ።ሆኖም የውጭ አገር ዜጎች መጉረፍ ነባሩን የጥላቻ ዝንባሌዎች ከፍ አድርጎታል።በተመሳሳይ ሁኔታ የመንግስት ወጪ ከመጠን በላይ እና ብክነት እየጨመረ መጣ።ምንም እንኳን አዲስ የተገኘ የነዳጅ ሀብት ቢኖርም መንግሥቱ በ1950ዎቹ በንጉሥ ሳዑድ የግዛት ዘመን በነበረው ከፍተኛ የወጪ ልማዶች ምክንያት የመንግስት ጉድለቶች እና የውጭ ብድር አስፈላጊነትን ጨምሮ የፋይናንስ ችግሮች ገጥሟታል።[47]በ1953 ከአባታቸው አብዱላዚዝ (ኢብኑ ሳውድ) የተካው ሳውድ ግዛቱን በገንዘብ ችግር ውስጥ እንደመራት ብዙ ገንዘብ አውጭ ተደርጎ ይታይ ነበር።የስልጣን ዘመኑ በገንዘብ አያያዝ ጉድለት እና በልማት ላይ ያለማተኮር ነበር።በአንፃሩ ብቃት ያለው ሚኒስትር እና ዲፕሎማት ሆነው ሲያገለግሉ የነበሩት ፋይሰል በፋይስ ወግ አጥባቂ እና ልማት ላይ ያተኮሩ ነበሩ።በሳውድ አገዛዝ የግዛቱ የኢኮኖሚ አለመረጋጋት እና በነዳጅ ገቢ ላይ ጥገኛ መሆኗ ያሳሰበው ነበር።የፋሲል የፋይናንሺያል ማሻሻያ እና ዘመናዊነት መገፋፋትና ዘላቂ የኢኮኖሚ ፖሊሲን ተግባራዊ ለማድረግ ካለው ፍላጎት ጋር ተዳምሮ ከሳዑድ ፖሊሲና አካሄድ ጋር ተቃርኖታል።ይህ መሠረታዊ የአስተዳደር እና የፋይናንስ አስተዳደር ልዩነት በሁለቱ ወንድማማቾች መካከል አለመግባባት እንዲፈጠር አድርጓል፣ በመጨረሻም በ1964 ፋሲል ሳዑድን በመተካት ንጉስ አድርጎ ሾመ። የፋሲል ዕርገት የሳዑድ አስተዳደር በደል ላይ ተጽዕኖ ያሳደረባቸው የንጉሣዊ ቤተሰብ እና የሃይማኖት መሪዎች ግፊት ተጽዕኖ አሳድሯል። የመንግሥቱ መረጋጋት እና የወደፊት.በጋመል አብደል ናስር የተባበሩት አረብ ሪፐብሊክ እና የአሜሪካን ደጋፊ በሆኑት የአረብ ንጉሶች መካከል በነበረው የአረብ ቀዝቃዛ ጦርነት ወቅት ይህ ልዩ አሳሳቢ ነበር።በዚህ ምክንያት ሳውድ በ1964 ለፋሲል ከስልጣን ተባረሩ [። 48]
የሳውዲ አረቢያ ፋሲል
የአረብ መሪዎች በካይሮ፣ መስከረም 1970 ተገናኙ። ከግራ ወደ ቀኝ፡ ሙአመር ጋዳፊ (ሊቢያ)፣ ያሲር አራፋት (ፍልስጤም)፣ ጃፋር አል ኒሜሪ (ሱዳን)፣ ጋማል አብደል ናስር (ግብፅ)፣ ንጉስ ፋይሰል (ሳውዲ አረቢያ) እና ሼክ ሳባህ (ኵዌት) ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1964 Jan 1 - 1975

የሳውዲ አረቢያ ፋሲል

Saudi Arabia
ንጉስ ሳውድ ከስልጣን ከወጡ በኋላ፣ ንጉስ ፋይሰል ዘመናዊነትን እና ማሻሻያዎችን ጀምሯል፣ በፓን እስልምና፣ ፀረ-ኮምኒዝም እና ፍልስጤምን በመደገፍ ላይ አተኩሯል።የሀይማኖት ባለስልጣናትን ተጽእኖ ለመቀነስም ጥረት አድርጓል።ከ1962 እስከ 1970 ሳውዲ አረቢያ በየመን የእርስ በርስ ጦርነት ከፍተኛ ፈተና ገጥሟታል።[49] ግጭቱ በየመን ንጉሣውያን እና ሪፐብሊካኖች መካከል ተፈጠረ፣ ሳዑዲ አረቢያ ንጉሣውያንንበግብፅ በሚደገፉ ሪፐብሊካኖች ላይ ትደግፋለች።ከ1967 በኋላ የግብፅ ወታደሮች ከየመን መውጣታቸውን ተከትሎ በሳዑዲ አረቢያ እና በየመን መካከል ያለው ውጥረት ቀነሰ።እ.ኤ.አ. በ 1965 ሳውዲ አረቢያ እና ዮርዳኖስ ግዛቶች ተለዋወጡ ፣ ዮርዳኖስ በአቃባ አቅራቢያ ለምትገኝ ትንሽ የባህር ዳርቻ ሰፊ የበረሃ ቦታ ለቅቃለች።የሳውዲ-ኩዌቲ ገለልተኛ ዞን በ1971 በአስተዳደራዊ ሁኔታ የተከፋፈለ ሲሆን ሁለቱም ሀገራት የነዳጅ ሀብቱን በእኩል መጠን መካፈላቸውን ቀጥለዋል።[48]በጁን 1967 የሳውዲ ጦር የስድስት ቀን ጦርነት ውስጥ ባይሳተፍም የሳውዲ መንግስት በመቀጠል ለግብፅ፣ ዮርዳኖስ እና ሶሪያ የገንዘብ ድጋፍ በማድረግ ኢኮኖሚያቸውን ለመርዳት አመታዊ ድጎማ አድርጓል።ይህ እርዳታ የሳዑዲ አረቢያ ሰፊ የክልል ስትራቴጂ አካል ሲሆን በመካከለኛው ምስራቅ ፖለቲካ ውስጥ ያለውን አቋም ያንፀባርቃል።[48]እ.ኤ.አ. በ 1973 የአረብ እና የእስራኤል ጦርነት ፣ ሳዑዲ አረቢያ በዩናይትድ ስቴትስ እና በኔዘርላንድስ ላይ የዓረብ ዘይት ማቋረጥን ተቀላቀለች።እንደ OPEC አባል ከ1971 ጀምሮ መጠነኛ የሆነ የነዳጅ ዋጋ ጭማሪ አካል ነበር። ከጦርነቱ በኋላ የነበረው ጊዜ የነዳጅ ዋጋ ላይ ከፍተኛ ጭማሪ አሳይቷል፣ የሳዑዲ አረቢያን ሀብት እና የአለምን ተፅእኖ አሳድጎታል።[48]የሳውዲ አረቢያ ኢኮኖሚ እና መሠረተ ልማት የተገነባው ከዩናይትድ ስቴትስ በተገኘ ከፍተኛ ድጋፍ ነው።ይህ ትብብር በሁለቱ ሀገራት መካከል ጠንካራ ግን ውስብስብ ግንኙነት እንዲኖር አድርጓል።የአሜሪካ ኩባንያዎች የሳዑዲ የፔትሮሊየም ኢንዱስትሪን፣ መሠረተ ልማትን፣ የመንግስትን ማዘመን እና የመከላከያ ኢንዱስትሪን በማቋቋም ወሳኝ ሚና ተጫውተዋል።[50]የንጉሥ ፋሲል የግዛት ዘመን በ1975 በወንድማቸው ልጅ በልዑል ፋሲል ቢን ሙሳዒድ ተገደለ።[51]
1973 የነዳጅ ቀውስ
በአገልግሎት ጣቢያ ውስጥ ያለ አንድ አሜሪካዊ ከሰዓት በኋላ ጋዜጣ ላይ ስለ ቤንዚን አመዳደብ ስርዓት ያነባል።ከበስተጀርባ ያለው ምልክት ምንም ነዳጅ እንደሌለ ይናገራል.በ1974 ዓ.ም ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1973 Oct 1

1973 የነዳጅ ቀውስ

Middle East
እ.ኤ.አ. በ 1970 ዎቹ መጀመሪያ ላይ ፣ በ 1973 የነዳጅ ቀውስ በዓለም አቀፍ ኢኮኖሚ ውስጥ አስደንጋጭ ማዕበልን ስላሳየ ዓለም በኃይል ገጽታ ላይ የመሬት መንቀጥቀጥ ለውጥ አሳይቷል።ይህ አንገብጋቢ ክስተት በፖለቲካዊ ውጥረቶች እና በኢኮኖሚያዊ ውሳኔዎች በመመራት ብሄሮች የሃይል ሀብታቸውን የሚመለከቱበትን እና የሚተዳደሩበትን መንገድ የሚቀይሩ ተከታታይ ጉልህ ክንውኖች የታዩበት ነበር።በ1970 የፔትሮሊየም ላኪ አገሮች ድርጅት (ኦፔክ) አዲስ የተገኘውን የኤኮኖሚ ጡንቻውን ለማራዘም ውሳኔ ባደረገበት ወቅት መድረኩ ተቀምጧል።በዋነኛነት የመካከለኛው ምስራቅ ዘይት አምራች ሀገራትን ያቀፈው OPEC በባግዳድ ስብሰባ አካሂዶ በ70% የነዳጅ ዋጋ ለመጨመር ተስማምቷል ይህም በነዳጅ ጂኦፖለቲካ ውስጥ አዲስ ዘመን መጀመሩን ያመለክታል።ዘይት አምራች አገሮች ሀብታቸውን የበለጠ ለመቆጣጠር እና ከምዕራባውያን የነዳጅ ኩባንያዎች ጋር በተሻለ ሁኔታ ለመደራደር ቆርጠዋል።በ1973 የመካከለኛው ምሥራቅ ጂኦፖለቲካዊ ውጥረቱ ሲባባስ ግን ለውጥ መጣ።በዮም ኪፑር ጦርነት ወቅት አሜሪካ ለእስራኤል ለሰጠችው ድጋፍ ኦፔክ የዘይት መሳሪያውን እንደ ፖለቲካ መሳሪያ ለመጠቀም ወሰነ።እ.ኤ.አ ኦክቶበር 17፣ 1973 ኦፔክ እስራኤልን ሲደግፉ በሚታዩ አገሮች ላይ ያነጣጠረ የነዳጅ ማዕቀብ አወጀ።ይህ እገዳ የጨዋታ ለውጥ ነበር, ይህም ወደ ዓለም አቀፍ የኃይል ቀውስ አመራ.በእገዳው ቀጥተኛ ውጤት ምክንያት የነዳጅ ዋጋ ከዚህ በፊት ታይቶ በማይታወቅ ደረጃ ጨምሯል፣ የበርሜል ዋጋ ከ3 ወደ 12 ዶላር በአራት እጥፍ ጨምሯል።የቤንዚን እጥረት በነዳጅ ማደያዎች ረዣዥም መስመር፣የነዳጅ ዋጋ መናር እና በብዙ የነዳጅ ጥገኛ በሆኑ ሀገራት የኢኮኖሚ ውድቀት ስላስከተለ ተጽእኖው በመላው አለም ተሰምቷል።ቀውሱ በአሜሪካ ከፍተኛ ድንጋጤ እና ፍርሀት እንዲፈጠር አድርጓል፣ ይህም በአብዛኛው ከውጭ በሚመጣ ዘይት ላይ ጥገኛ ነበረች።እ.ኤ.አ. ህዳር 7 ቀን 1973 ፕሬዝዳንት ሪቻርድ ኒክሰን አሜሪካ በውጭ ዘይት ላይ ያላትን ጥገኝነት ለመቀነስ ብሔራዊ ጥረት የፕሮጀክት ነፃነት መጀመሩን አስታወቁ።ይህ ተነሳሽነት በአማራጭ የኃይል ምንጮች ፣ በኃይል ቁጠባ እርምጃዎች እና በአገር ውስጥ የዘይት ምርት መስፋፋት ላይ ከፍተኛ መዋዕለ ንዋይ ማፍሰስ ጅምር ሆኗል ።በችግሩ መሀል ዩናይትድ ስቴትስ በፕሬዚዳንት ኒክሰን መሪነት በመካከለኛው ምስራቅ የተኩስ አቁም ስምምነትን ለመደራደር ፈልጋ በመጨረሻ የዮም ኪፑር ጦርነት እንዲያበቃ አድርጓል።የግጭቱ አፈታት ውጥረቱን ለማርገብ ረድቷል፣ በመጋቢት 1974 ኦህዴድ ማዕቀቡን እንዲያነሳ አመራ።ነገር ግን በቀውሱ ወቅት የተማረው ትምህርት ዘልቋል፣ እና አለም ውስን እና በፖለቲካዊ ተለዋዋጭ ሀብቶች ላይ ጥገኛ የመሆኑን ደካማነት ተገንዝቧል።እ.ኤ.አ. በ 1973 የነዳጅ ቀውስ ብዙ ውጤቶችን አስከትሏል ፣ ለሚቀጥሉት አስርት ዓመታት የኢነርጂ ፖሊሲዎችን እና ስትራቴጂዎችን በመቅረጽ።የአለም ኢኮኖሚን ​​ተጋላጭነት ለኃይል መቆራረጥ አጋልጦ ለኢነርጂ ደህንነት አዲስ ትኩረት እንዲሰጥ አድርጓል።ሀገራት የሃይል ምንጫቸውን ማብዛት፣ በታዳሽ ሃይል ቴክኖሎጂዎች ላይ ኢንቨስት ማድረግ እና በመካከለኛው ምስራቅ ዘይት ላይ ያላቸውን ጥገኝነት መቀነስ ጀመሩ።በተጨማሪም ቀውሱ ኦፔክን በዓለም አቀፍ ፖለቲካ ውስጥ እንደ ዋና ተዋናይነት ከፍ አድርጎታል, ይህም ዘይት እንደ ስትራቴጂካዊ እና ኢኮኖሚያዊ መሳሪያነት ያለውን ጠቀሜታ አጽንኦት ሰጥቷል.
የሳውዲ አረቢያ ካሊድ
የሳውዲ ወታደሮች በመካ ታላቁ መስጊድ ስር በሚገኘው ቃቡ ስር እየተዋጉ ነበር፣ 1979 ©Anonymous
1975 Jan 1 - 1982

የሳውዲ አረቢያ ካሊድ

Saudi Arabia
ንጉስ ካሊድ የወንድሙን ንጉስ ፋይሰልን ተክተው በስልጣን ዘመናቸው ከ1975 እስከ 1982 ሳውዲ አረቢያ ከፍተኛ ኢኮኖሚያዊ እና ማህበራዊ እድገት አሳይታለች።የሀገሪቱ መሠረተ ልማት እና የትምህርት ሥርዓት በፍጥነት የዘመነ ሲሆን የውጭ ፖሊሲም ከዩናይትድ ስቴትስ ጋር ያለውን ግንኙነት በማጠናከር ተለይቷል።እ.ኤ.አ. በ 1979 ሁለት ዋና ዋና ክስተቶች የሳዑዲ አረቢያን የሀገር ውስጥ እና የውጭ ፖሊሲዎች ላይ ከፍተኛ ተጽዕኖ አሳድረዋል ።1. የኢራን እስላማዊ አብዮት፡- በሳውዲ አረቢያ ምስራቃዊ ግዛት የነዳጅ ዘይት ቦታዎች በሚገኙበት የሺዓ ጥቂቶች በኢራን አብዮት ተጽዕኖ ሊያምፁ ይችላሉ የሚል ስጋት ነበር።በ1979 እና 1980 በክልሉ በተከሰቱት በርካታ ፀረ-መንግስት አመጾች ይህ ስጋት ተባብሷል።2. በመካ የሚገኘውን ታላቁ መስጊድ በእስላማዊ ጽንፈኞች መያዙ፡- አክራሪዎቹ በከፊል የተነሳው የሳዑዲ መንግስት ሙስና እና ከእስልምና መርሆች ያፈነገጠ ግንዛቤ ነው።ይህ ክስተት የሳዑዲ አረቢያን ንጉሳዊ አገዛዝ በእጅጉ አናግጦታል።[52]ለዚህ ምላሽ የሳዑዲ ንጉሣዊ ቤተሰብ እስላማዊ እና ባህላዊ የሳዑዲ አረቢያ ህጎችን (ለምሳሌ ሲኒማ ቤቶችን መዝጋት) በጥብቅ እንዲከተሉ እና የዑለማኦች (የሃይማኖት ሊቃውንት) በአስተዳደር ውስጥ ያላቸውን ሚና ጨምሯል።ሆኖም፣ እነዚህ እርምጃዎች የተሳካላቸው በከፊል ብቻ ነው፣ የእስልምና ስሜቶች ማደግ ሲቀጥሉ።[52]ኪንግ ካሊድ አለም አቀፍ እና የሀገር ውስጥ ጉዳዮችን በመምራት ረገድ ትልቅ ሚና ለነበራቸው ልዑል ፋህድ ትልቅ ሀላፊነቶችን ሰጡ።ሳውዲ አረቢያ በክልላዊ ፖለቲካ እና በአለም ኢኮኖሚ ጉዳዮች ላይ ትልቅ ሚና በመጫወት የኢኮኖሚ እድገት በፍጥነት ቀጥሏል።[] [48] ​​ዓለም አቀፍ ድንበሮችን በተመለከተ የሳዑዲ-ኢራቅ ገለልተኛ ዞን የመከፋፈል ጊዜያዊ ስምምነት በ1981 ከተጠናቀቀ በኋላ [እ.ኤ.አ.]
የሳውዲ አረቢያ ፋህድ
የዩናይትድ ስቴትስ የመከላከያ ሚኒስትር ዲክ ቼኒ የኩዌትን ወረራ እንዴት መያዝ እንዳለባቸው ከሳዑዲ መከላከያ ሚኒስትር ሱልጣን ቢን አብዱላዚዝ ጋር ተወያይተዋል።ታኅሣሥ 1 ቀን 1990 ዓ.ም. ©Sgt. Jose Lopez
1982 Jan 1 - 2005

የሳውዲ አረቢያ ፋህድ

Saudi Arabia
ንጉስ ፋህድ በ1982 ካሊድን በመተካት የሳዑዲ አረቢያ ገዥ በመሆን ከዩናይትድ ስቴትስ ጋር የጠበቀ ግንኙነት በመፍጠር እና ከአሜሪካ እና ከብሪታንያ ወታደራዊ ግዢዎችን በማጎልበት .እ.ኤ.አ. በ1970ዎቹ እና 1980ዎቹ ውስጥ ሳውዲ አረቢያ በአለም ትልቁ የነዳጅ ዘይት አምራች ሆና ብቅ አለች፣ ይህም በህብረተሰቡ እና በኢኮኖሚዋ ላይ ከፍተኛ ለውጥ አስመዝግቧል፣ ይህም በአብዛኛው በነዳጅ ገቢ ላይ ተጽዕኖ አሳድሯል።ይህ ወቅት ፈጣን የከተሞች መስፋፋት ፣የህዝብ ትምህርት መስፋፋት ፣የውጭ ሀገር ሰራተኞች ፍልሰት እና ለአዳዲስ ሚዲያዎች መጋለጥ የታየ ሲሆን ይህም የሳዑዲ ማህበረሰብ እሴቶችን በጋራ የለወጠው።ነገር ግን፣ የንጉሣዊው ቤተሰብ ጥብቅ ቁጥጥር በማድረግ፣ ሰፊ የመንግስት ተሳትፎ በሚፈልጉ ሳውዲዎች መካከል ቅሬታ እየፈጠረ በመምጣቱ፣ የፖለቲካ ሂደቶች በአብዛኛው አልተለወጡም።[48]የፋህድ የግዛት ዘመን (1982-2005) በዋና ዋና ክስተቶች የታየው ነበር በ1990 የኢራቅ ኩዌትን ወረራ ጨምሮ።ሳዑዲ አረቢያ ፀረ-ኢራቅ ጥምረትን ተቀላቀለች እና ፋህድ የኢራቅን ጥቃት በመፍራት የአሜሪካ እና የቅንጅት ሀይሎችን ወደ ሳዑዲ ምድር ጋበዘ።የሳውዲ ወታደሮች በወታደራዊ ዘመቻዎች ተሳትፈዋል፣ ነገር ግን የውጭ ወታደሮች መገኘት በሀገሪቱ እና በውጪ ያለው እስላማዊ ሽብርተኝነት እንዲጨምር አድርጓል፣ በተለይም በሴፕቴምበር 11 ጥቃት ላይ የተሳተፉትን ሳውዲዎች አክራሪነት እንዲፈጠር አስተዋፅዖ አድርጓል።[48] ​​ሀገሪቱ በኢኮኖሚ መቀዛቀዝ እና የስራ አጥነት መጨመር ህዝባዊ አመጽ እና በንጉሣዊው ቤተሰብ ላይ እርካታ አላገኘም።በምላሹ፣ እንደ መሰረታዊ ህግ ያሉ ውስን ማሻሻያዎች ተካሂደዋል፣ ነገር ግን አሁን ባለው የፖለቲካ ሁኔታ ላይ ከፍተኛ ለውጥ አላመጣም።ፋህድ ከእስልምና መርሆች ጋር በሚስማማ መልኩ በመመካከር (ሹራ) አስተዳደርን በመደገፍ ዲሞክራሲን በግልፅ ውድቅ አድርጓል።[48]እ.ኤ.አ. በ1995 የስትሮክ በሽታ መከሰቱን ተከትሎ ልዑል አልጋ ወራሽ አብዱላህ የእለት ከእለት የመንግስት ሀላፊነቶችን ተረክበዋል።መለስተኛ ማሻሻያዎችን ቀጠለ እና ከዩኤስ የበለጠ የራቀ የውጭ ፖሊሲን ጀምሯል፣ በተለይም እ.ኤ.አ. በ2003 የአሜሪካን የኢራቅ ወረራ ለመደገፍ ፈቃደኛ አልሆነም።[48] ​​በፋህድ ስር የተደረጉ ለውጦች የምክር ምክር ቤቱን ማስፋፋት እና በአስደናቂ ሁኔታ ሴቶች በስብሰባዎቹ ላይ እንዲገኙ መፍቀድን ያጠቃልላል።እ.ኤ.አ. በ2002 እንደ የወንጀል ህግ ማሻሻያ ያሉ የህግ ማሻሻያዎች ቢደረጉም የሰብአዊ መብት ጥሰቶች አሁንም ቀጥለዋል።እ.ኤ.አ. በ2003 አሜሪካ ከሳውዲ አረቢያ ብዙ ወታደሮችን ማውጣቷ ከ1991 የባህረ ሰላጤው ጦርነት ጀምሮ የነበረው ወታደራዊ ቆይታ ማብቃቱን አመልክቷል ፣ ምንም እንኳን ሀገራቱ አጋር ሆነው ቆይተዋል።[48]እ.ኤ.አ. በ2000ዎቹ መጀመሪያ ላይ በሳውዲ አረቢያ የአሸባሪዎች እንቅስቃሴዎች መበራከታቸውን፣ እ.ኤ.አ.[53] በዚህ ወቅት በሳውዲ ሙሁራን እና ህዝባዊ ሰላማዊ ሰልፎች ጉልህ የሆነ አቤቱታ በማቅረብ የፖለቲካ ማሻሻያ ጥሪዎች ታይተዋል።እነዚህ ጥሪዎች ቢኖሩም፣ አገዛዙ እ.ኤ.አ. በ2004 የተባባሰው የታጣቂዎች ጥቃት፣ በርካታ ጥቃቶች እና ሞት በተለይም የውጭ ዜጎችን እና የጸጥታ ሃይሎችን ጨምሮ ቀጣይ ተግዳሮቶች አጋጥመውታል።የምህረት አዋጁን ጨምሮ ታጣቂዎችን ለመግታት መንግስት ያደረገው ጥረት ውስን ስኬት ነበረው።[54]
የሳውዲ አረቢያ አብዱላህ
ንጉሥ አብዱላህ ከቭላድሚር ፑቲን ጋር በየካቲት 11 ቀን 2007 ዓ.ም ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
2005 Jan 1 - 2015

የሳውዲ አረቢያ አብዱላህ

Saudi Arabia
የንጉሥ ፋህድ ግማሽ ወንድም አብዱላህ በ2005 የሳውዲ አረቢያ ንጉስ ሆነ፣ ከጊዜ ወደ ጊዜ እየጨመረ የመጣው የለውጥ ፍላጎት መጠነኛ ማሻሻያ ፖሊሲን ቀጥሏል።[55] በአብዱላህ የግዛት ዘመን የሳውዲ አረቢያ ኢኮኖሚ በነዳጅ ላይ ከፍተኛ ጥገኛ የነበረው ፈተናዎች ገጥመውታል።አብዱላህ የተገደበ ቁጥጥር፣ ፕራይቬታይዜሽን እና የውጭ ኢንቨስትመንትን አስተዋውቋል።እ.ኤ.አ. በ2005 ከ12 ዓመታት ድርድር በኋላ ሳዑዲ አረቢያ የዓለም ንግድ ድርጅትን ተቀላቀለች።[] [56] ይሁን እንጂ ሀገሪቱ በ43 ቢሊየን ፓውንድ የአል ያማማህ የጦር መሳሪያ ስምምነት ከብሪታንያ ጋር አለም አቀፍ ምርመራ ገጥሟታል፣ ይህም በ 2006 የብሪታንያ የማጭበርበር ምርመራ አጨቃጫቂ እንዲቆም አድርጓል። በዩናይትድ ኪንግደም የሙስና ጥያቄው መቆሙን አስመልክቶ በህግ ውዝግቦች መካከል።[58]በአለም አቀፍ ግንኙነት ንጉስ አብዱላህ እ.ኤ.አ. በ2009 ከአሜሪካው ፕሬዝዳንት ባራክ ኦባማ ጋር ተገናኝተው ነበር እና በ2010 አሜሪካ ከሳውዲ አረቢያ ጋር የ60 ቢሊዮን ዶላር የጦር መሳሪያ ስምምነት አረጋግጣለች።[60] ዊኪሊክስ እ.ኤ.አ. በ2010 የወጣው መረጃ ሳዑዲ ለአሸባሪ ቡድኖች የምትሰጠውን ገንዘብ በተመለከተ የአሜሪካና የሳዑዲ ግንኙነትን አሻከረ፣ ነገር ግን የጦር መሳሪያ ዝውውሩ ቀጥሏል።[60] በአገር ውስጥ የጅምላ እስራት በ2007 እና 2012 በመቶዎች የሚቆጠሩ ተጠርጣሪዎች ታስረው በሽብርተኝነት ላይ ቁልፍ የሆነ የጸጥታ ስትራቴጂ ነበር [። 61]እ.ኤ.አ. በ2011 የአረብ አብዮት ሲቀጣጠል፣ አብዱላህ የ10.7 ቢሊዮን ዶላር የበጎ አድራጎት ወጪ መጨመርን አስታውቋል ነገር ግን የፖለቲካ ማሻሻያዎችን አላመጣም።[62] ሳውዲ አረቢያ እ.ኤ.አ.[63] ሀገሪቱ የቃቲፍ አስገድዶ መድፈር ጉዳይ እና የሺዓ ተቃዋሚዎችን አያያዝ ጨምሮ በሰብአዊ መብት ጉዳዮች ላይ ትችት ገጥሟታል።[64]በ2011 እና 2013 በሴት አሽከርካሪዎች ላይ የተጣለውን እገዳ በመቃወም ተምሳሌታዊ ተቃውሞ በማሳየቱ የሴቶች መብትም ጨምሯል፣ ይህም የሴቶችን ድምጽ የመምረጥ መብት እና በሹራ ካውንስል ውስጥ ውክልናን ጨምሮ ማሻሻያ አድርጓል።[65] እንደ ዋጀሃ አል-ሁዋይደር ባሉ አክቲቪስቶች የሚመራው የሳውዲ ፀረ ወንድ-ጠባቂ ዘመቻ በአብዱላህ ዘመነ መንግስት መበረታቻ አግኝቷል።[66]በውጭ ፖሊሲ ሳዑዲ አረቢያ እ.ኤ.አ. በ 2013የግብፅ ጦር እስላሞችን ስትደግፍ የኢራንን የኒውክሌር መርሃ ግብር ተቃወመች።[67] እ.ኤ.አ. በ2014 የፕሬዚዳንት ኦባማ ጉብኝት የዩኤስ እና የሳዑዲ ግንኙነትን በተለይም የሶሪያን እና ኢራንን ግንኙነት ለማጠናከር ያለመ ነበር።[67] በዚያው ዓመት ሳውዲ አረቢያ የመካከለኛው ምስራቅ የመተንፈሻ ሲንድሮም (MERS) ከባድ ወረርሽኝ ገጥሟታል፣ ይህም በጤና ጥበቃ ሚኒስትሩ ላይ ለውጥ አስከትሏል።እ.ኤ.አ. በ 2014 62 ወታደራዊ አባላት በሽብርተኝነት ግንኙነት ተጠርጥረው በቁጥጥር ስር መዋላቸው ቀጣይነት ያለውን የደህንነት ስጋት አጉልቶ ያሳያል።[68] የንጉስ አብዱላህ የግዛት ዘመን በሞቱ እ.ኤ.አ. ጥር 22 ቀን 2015 አብቅቷል፣ በወንድሙ ሳልማን ተተካ።
የሳውዲ አረቢያ ሰልማን
ሳልማን፣ የአሜሪካው ፕሬዝዳንት ዶናልድ ትራምፕ እና የግብፁ ፕሬዝዳንት አብዱልፈታህ ኤል-ሲሲ በ2017 የሪያድ የመሪዎች ጉባኤ ላይ ደማቅ ሉል ነክተዋል። ©The White house
2015 Jan 1

የሳውዲ አረቢያ ሰልማን

Saudi Arabia
እ.ኤ.አ. በ2015 የንጉስ አብዱላሂን ሞት ተከትሎ ልዑል ሳልማን እንደ ንጉስ ሳልማን ወደ ሳዑዲ ዙፋን ወጡ።በርካታ ቢሮክራሲያዊ ክፍሎችን በማጥፋት የመንግስትን መልሶ ማደራጀት አድርጓል።[(69)] በሁለተኛው የየመን የእርስ በርስ ጦርነት ውስጥ የንጉስ ሳልማን ተሳትፎ ጉልህ የሆነ የውጭ ግንኙነት ፖሊሲን ያሳያል።እ.ኤ.አ. በ 2017 ልጃቸውን መሐመድ ቢን ሳልማን (ኤምቢኤስ) ዘውድ ልዑል አድርገው ሾሟቸው ፣ እሱም ከዚያን ጊዜ ጀምሮ ገዥ ነው።MBS በጸረ-ሙስና ዘመቻ 200 ልኡላኖችን እና ነጋዴዎችን በሪያድ ሪትዝ ካርልተን ማሰሩን የሚጠቀስ ነው።[70]MBS የሳዑዲ ቪዥን 2030ን በመምራት የሳውዲ ኢኮኖሚ ከነዳጅ ጥገኝነት ባለፈ የተለያዩ ለማድረግ ያለመ ነው።[71] የሳውዲ ሀይማኖታዊ ፖሊሶችን ስልጣን በመቀነስ እና የሴቶችን መብት ማሳደግ፣ በ2017 የማሽከርከር መብቶችን፣ [72] ያለ ወንድ አሳዳጊ ፈቃድ ንግዶችን በ2018 ከፍተው እና ከፍቺ በኋላ ልጅን በማሳደግ ረገድ ማሻሻያዎችን ተግባራዊ አድርጓል።ሆኖም ኤምቢኤስ በጋዜጠኛ ጀማል ኻሾጊ ግድያ እና በአገዛዙ ስር ባሉ ሰፊ የሰብአዊ መብት ጉዳዮች ላይ በነበራቸው ተሳትፎ አለም አቀፍ ትችት ገጥሞታል።

Appendices



APPENDIX 1

Saudi Arabia's Geographic Challenge


Play button




APPENDIX 2

Why 82% of Saudi Arabians Just Live in These Lines


Play button




APPENDIX 3

Geopolitics of Saudi Arabia


Play button

Characters



Abdullah bin Saud Al Saud

Abdullah bin Saud Al Saud

Last ruler of the First Saudi State

Fahd of Saudi Arabia

Fahd of Saudi Arabia

King and Prime Minister of Saudi Arabia

Faisal of Saudi Arabia

Faisal of Saudi Arabia

King of Saudi Arabia

Abdullah of Saudi Arabia

Abdullah of Saudi Arabia

King and Prime Minister of Saudi Arabia

Mohammed bin Salman

Mohammed bin Salman

Prime Minister of Saudi Arabia

Muhammad ibn Abd al-Wahhab

Muhammad ibn Abd al-Wahhab

Founder of Wahhabi movement

Muhammad bin Saud Al Muqrin

Muhammad bin Saud Al Muqrin

Founder of the First Saudi State and Saud dynasty

Hussein bin Ali

Hussein bin Ali

King of Hejaz

Muhammad bin Abdullah Al Rashid

Muhammad bin Abdullah Al Rashid

Emirs of Jabal Shammar

Salman of Saudi Arabia

Salman of Saudi Arabia

King of Saudi Arabia

Ibn Saud

Ibn Saud

King of Saudi Arabia

Khalid of Saudi Arabia

Khalid of Saudi Arabia

King and Prime Minister of Saudi Arabia

Turki bin Abdullah Al Saud (1755–1834)

Turki bin Abdullah Al Saud (1755–1834)

Founder of the Second Saudi State

Saud of Saudi Arabia

Saud of Saudi Arabia

King of Saudi Arabia

Footnotes



  1. Jr, William H. Stiebing (July 1, 2016). Ancient Near Eastern History and Culture. Routledge. ISBN 9781315511153 – via Google Books.
  2. Kenneth A. Kitchen The World of "Ancient Arabia" Series. Documentation for Ancient Arabia. Part I. Chronological Framework and Historical Sources p.110.
  3. Crawford, Harriet E. W. (1998). Dilmun and its Gulf neighbours. Cambridge: Cambridge University Press, 5. ISBN 0-521-58348-9
  4. Stuart Munro-Hay, Aksum: An African Civilization of Late Antiquity, 1991.
  5. Ganie, Mohammad Hafiz. Abu Bakr: The Beloved Of My Beloved. Mohammad Hafiz Ganie. ISBN 9798411225921. Archived from the original on 2023-01-17. Retrieved 2022-03-09.
  6. Taylor, Jane (2005). Petra. London: Aurum Press Ltd. pp. 25–31. ISBN 9957-451-04-9.
  7. Peters, F. E. (1994). Mecca : a Literary History of the Muslim Holy Land. Princeton: Princeton University Press. pp. 135–136. ISBN 978-1-4008-8736-1. OCLC 978697983.
  8. Holland, Tom; In the Shadow of the Sword; Little, Brown; 2012; p. 471.
  9. Masjid an-Nabawi at the time of Prophet Muhammad - Madain Project (En). madainproject.com.
  10. Jewish Encyclopedia Medina Archived 18 September 2011 at the Wayback Machine.
  11. Goldschmidt, Jr., Arthur; Lawrence Davidson (2005). A Concise History of the Middle East (8th ed.), p. 48 ISBN 978-0813342757.
  12. Encyclopædia Britannica Online: History of Arabia Archived 3 May 2015 at the Wayback Machine retrieved 18 January 2011.
  13. M. Th. Houtsma (1993). E.J. Brill's First Encyclopaedia of Islam, 1913–1936. Brill. pp. 441–442. ISBN 978-9004097919. Archived from the original on 6 May 2016. Retrieved 12 June 2013.
  14. Goodwin, Jason (2003). Lords of the Horizons: A History of the Ottoman Empire. Macmillan. ISBN 978-0312420666.
  15. King Abdul Aziz Information Resource – First Ruler of the House of Saud Archived 14 April 2011 at the Wayback Machine retrieved 20 January 2011.
  16. 'Wahhabi', Encyclopædia Britannica Online Archived 30 April 2015 at the Wayback Machine retrieved 20 January 2011.
  17. Shazia Farhat (2018). Exploring the Perspectives of the Saudi State's Destruction of Holy Sites: Justifications and Motivations (Master of Liberal Arts thesis). Harvard Extension School.
  18. Jerald L. Thompson (December 1981). H. St. John Philby, Ibn Saud and Palestine (MA thesis). University of Kansas. Archived from the original on 24 March 2022.
  19. Saudi Embassy (US) Website Archived 4 March 2016 at the Wayback Machine retrieved 20 January 2011.
  20. Crawford, Michael (2014). "Chapter 8: Wahhabism, Saudi States, and Foreign Powers". Makers of the Muslim World: Ibn 'Abd al-Wahhab. London: One World Publishers. pp. 92, 96. ISBN 978-1-78074-589-3.
  21. Borisovich Lutsky, Vladimir (1969). "Chapter VI. The Egyptian Conquest of Arabia". Modern History of the Arab Countries. Moscow: Progress Publishers, USSR Academy of Sciences, Institute of the Peoples of Asia. ISBN 0-7147-0110-6.
  22. Simons, Geoff (1998). Saudi Arabia: The Shape of a Client Feudalism. London: MacMillian Press. p. 153. ISBN 978-1-349-26728-6. The British in India had welcomed Ibrahim Pasha's siege of Diriyah: if the 'predatory habits' of the Wahhabists could be extirpated from the Arabian peninsula, so much the better for British trade in the region. It was for this reason that Captain George Forster Sadleir, an officer of the British Army in India (HM 47th regiment), was sent from Bombay to consult Ibrahim Pasha in Diriyah.
  23. Safran, Nadav. Saudi Arabia: The Ceaseless Quest for Security. Cornell University Press. 2018.
  24. Mohamed Zayyan Aljazairi (1968). Diplomatic history of Saudi Arabia, 1903-1960's (PDF) (PhD thesis). University of Arizona. p. 13. Retrieved 26 November 2020.
  25. Mohammad Zaid Al Kahtani (December 2004). The Foreign Policy of King Abdulaziz (PhD thesis). University of Leeds.
  26. Lawrence Paul Goldrup (1971). Saudi Arabia 1902–1932: The Development of a Wahhabi Society (PhD thesis). University of California, Los Angeles. p. 25. ProQuest 302463650.
  27. Current Biography 1943', pp. 330–334.
  28. Global Security Archived 25 December 2018 at the Wayback Machine Retrieved 19 January 2011.
  29. Joshua Teitelbaum. "Saudi Arabia History". Encyclopædia Britannica Online. Archived from the original on 19 December 2013. Retrieved 18 January 2013.
  30. Schulze, Reinhard, A Modern History of the Islamic World (New York: New York University Press, 2002), p. 69.
  31. 'Arabian Sands' by Wilfred Thesiger, 1991, pp. 248–249.
  32. Country Data – External boundaries Archived 10 June 2011 at the Wayback Machine retrieved 19 January 2011.
  33. Encyclopædia Britannica Online: History of Arabia Archived 3 May 2015 at the Wayback Machine retrieved 18 January 2011.
  34. Murphy, David The Arab Revolt 1916–1918, London: Osprey, 2008 p. 18.
  35. David Murphy, The Arab Revolt 1916–18: Lawrence Sets Arabia Ablaze, Osprey Publishing, 2008.
  36. Randall Baker (1979), King Husain and the Kingdom of Hejaz, Cambridge, England. New York: Oleander Press, ISBN 978-0-900891-48-9.
  37. Mousa, Suleiman (1978). "A Matter of Principle: King Hussein of the Hijaz and the Arabs of Palestine". International Journal of Middle East Studies. 9 (2): 183–194. doi:10.1017/S0020743800000052, p. 185.
  38. Huneidi, Sahar, ed. (2001). A Broken Trust: Sir Herbert Samuel, Zionism and the Palestinians. I.B.Tauris. p. 84. ISBN 978-1-86064-172-5, p.72.
  39. Fattouh Al-Khatrash. The Hijaz-Najd War (1924 – 1925).
  40. Strohmeier, Martin (3 September 2019). "The exile of Husayn b. Ali, ex-sharif of Mecca and ex-king of the Hijaz, in Cyprus (1925–1930)". Middle Eastern Studies. 55 (5): 733–755. doi:10.1080/00263206.2019.1596895. ISSN 0026-3206.
  41. Wilson, Augustus O. (2020). The Middle and Late Jurassic Intrashelf Basin of the Eastern Arabian Peninsula. Geological Society. p. 14. ISBN 9781786205261.
  42. "How a Bedouin helped discover first Saudi oil well 80 years ago". saudigazette.com. Saudi Gazette. March 8, 2018. Retrieved October 21, 2023.
  43. Kingston, A.J. (2023). "Chapter 1: The Black Gold Rush: Saudi Arabia's Oil Revolution (Early 1900s)". House of Saud: Saudi Arabia's Royal Dynasty. Vol. Book 2: Oil, Power and Influence — House of Saud in the 20th Century (1900s–2000s). A.J. Kingston. ISBN 9781839384820.
  44. Kotilaine, Jarmo T. (August 16, 2023). Sustainable Prosperity in the Arab Gulf — From Miracle to Method. Taylor & Francis. ISBN 9781000921762.
  45. Syed, Muzaffar Husain; Akhtar, Syed Saud; Usmani, B D (14 September 2011). Concise history of Islam. Vij Books India Private Limited. p. 362. ISBN 9789382573470.
  46. Coetzee, Salidor Christoffel (2 March 2021). The Eye of the Storm. Singapore: Partridge Publishing. ISBN 978-1543759501.
  47. Encyclopædia Britannica Online: "History of Arabia" Archived 2015-05-03 at the Wayback Machine retrieved 18 January 2011.
  48. Joshua Teitelbaum. "Saudi Arabia History". Encyclopædia Britannica Online. Archived from the original on 2013-12-19. Retrieved 2013-01-18.
  49. Mann, Joseph (2 January 2014). "J Mann, "Yemeni Threat to Saudi Arabia's Internal Security, 1962–70." Taylor & Francis Online. Jun 25, 2014". Journal of Arabian Studies. 4 (1): 52–69. doi:10.1080/21534764.2014.918468. S2CID 153667487. Archived from the original on October 1, 2022. Retrieved September 1, 2020.
  50. Wright, Lawrence, Looming Tower: Al Qaeda and the Road to 9/11, by Lawrence Wright, NY, Knopf, 2006, p.152.
  51. Robert Lacey, The Kingdom: Arabia and the House of Saud (Harcourt, Brace and Jovanovich Publishing: New York, 1981) p. 426.
  52. al-Rasheed, Madawi, A History of Saudi Arabia (Cambridge University Press, 2002) ISBN 0-521-64335-X.
  53. Jihad in Saudi Arabia: Violence and Pan-Islamism since 1979' by Thomas Hegghammer, 2010, Cambridge Middle East Studies ISBN 978-0-521-73236-9.
  54. Cordesman, Anthony H. (2009). Saudi Arabia: national security in a troubled region. Bloomsbury Academic. pp. 50–52. ISBN 978-0-313-38076-1.
  55. "Saudi Arabia | The Middle East Channel". Mideast.foreignpolicy.com. Archived from the original on 2013-01-22. Retrieved 2013-01-18.
  56. "Accession status: Saudi Arabia". WTO. Archived from the original on 2017-08-14. Retrieved 2013-01-18.
  57. "FRONTLINE/WORLD: The Business of Bribes: More on the Al-Yamamah Arms Deal". PBS. 2009-04-07. Archived from the original on 2013-06-07. Retrieved 2013-01-18.
  58. David Pallister (2007-05-29). "The arms deal they called the dove: how Britain grasped the biggest prize". The Guardian. London. Archived from the original on 2017-09-19. Retrieved 2013-01-18.
  59. Carey, Glen (2010-09-29). "Saudi Arabia Has Prevented 220 Terrorist Attacks, Saudi Press Agency Says". Bloomberg. Archived from the original on 2013-10-29. Retrieved 2013-01-18.
  60. "Saudi deals boosted US arms sales to record $66.3 bln in 2011". Reuters India. 27 August 2012. Archived from the original on 2016-10-27. Retrieved 2016-10-26.
  61. "The Kingdom of Saudi Arabia: Initiatives and Actions to Combat Terrorism" (PDF). May 2009. Archived from the original (PDF) on 30 May 2009.
  62. "Saudi king announces new benefits". Al Jazeera English. 23 February 2011. Archived from the original on 6 August 2011. Retrieved 23 February 2011.
  63. Fisk, Robert (5 May 2011). "Saudis mobilise thousands of troops to quell growing revolt". The Independent. London. Archived from the original on 6 March 2011. Retrieved 3 May 2011.
  64. "Saudi Arabia accused of repression after Arab Spring". BBC News. 1 December 2011. Archived from the original on 2018-06-27. Retrieved 2013-01-18.
  65. MacFarquhar, Neil (17 June 2011). "Women in Saudi Arabia Drive in Protest of Law". The New York Times. Archived from the original on 7 January 2017. Retrieved 27 February 2017.
  66. Dankowitz, Aluma (28 December 2006). "Saudi Writer and Journalist Wajeha Al-Huwaider Fights for Women's Rights". Middle East Media Research Institute. Archived from the original on 16 August 2018. Retrieved 19 June 2011.
  67. Fischetti, P (1997). Arab-Americans. Washington: Washington: Educational Extension Systems.
  68. "Affairs". Royal Embassy of Saudi Arabia. Archived from the original on 2016-07-15. Retrieved 2014-05-16.
  69. Mohammad bin Nayef takes leading role in Saudi Arabia Archived 18 October 2017 at the Wayback Machine Gulf News. 17 February 2015. Retrieved 13 March 2015.
  70. Bergen, Peter (17 November 2018). "Trump's uncritical embrace of MBS set the stage for Khashoggi crisis". CNN. Archived from the original on 4 November 2018. Retrieved 13 January 2019.
  71. "Full text of Saudi Arabia's Vision 2030". Al Arabiya. Saudi Vision 2030. 13 May 2016. Archived from the original on 24 May 2016. Retrieved 23 May 2016.
  72. "Saudi Arabia will finally allow women to drive". The Economist. 27 September 2017. Archived from the original on 28 September 2017.

References



  • Bowen, Wayne H. The History of Saudi Arabia (The Greenwood Histories of the Modern Nations, 2007)
  • Determann, Jörg. Historiography in Saudi Arabia: Globalization and the State in the Middle East (2013)
  • Kostiner, Joseph. The Making of Saudi Arabia, 1916–1936: From Chieftaincy to Monarchical State (1993)
  • Parker, Chad H. Making the Desert Modern: Americans, Arabs, and Oil on the Saudi Frontier, 1933–1973 (U of Massachusetts Press, 2015), 161 pp.
  • al-Rasheed, M. A History of Saudi Arabia (2nd ed. 2010)
  • Vassiliev, A. The History of Saudi Arabia (2013)
  • Wynbrandt, James and Fawaz A. Gerges. A Brief History of Saudi Arabia (2010)