እ.ኤ.አ. በ1902 የአል ሳዑድ መሪ አብዱል-አዚዝ አል ሳዑድ ከኩዌት ስደት ተመልሶ ሪያድ ከአል ራሺድ መያዙን ጀምሮ ተከታታይ ወረራዎችን ጀመረ።እነዚህ ወረራዎች ለሶስተኛው የሳዑዲ መንግስት እና በመጨረሻም በ1930 የተመሰረተችውን የሳውዲ አረቢያ ዘመናዊ መንግስት መሰረት ጥለዋል።ለእነዚህም በሱልጣን ቢን ባጃድ አል-ኦታይቢ እና በፋይሰል አል-ዱዋይሽ የሚመራው ኢኽዋን የተባለው የወሃቢያ-ቤዱዊን የጎሳ ጦር ወረራዎች ።^[28]እ.ኤ.አ. በ1906 አብዱላዚዝ አል ራሺድን ከናጅድ አስወጥቶ እንደ ኦቶማን ደንበኛ እውቅና አግኝቷል።እ.ኤ.አ. በ 1913 አል-ሃሳን ከኦቶማን ያዘ ፣ የፋርስ ባሕረ ሰላጤ የባህር ዳርቻን እና የወደፊቱን የነዳጅ ክምችት ተቆጣጠረ ።አብዱላዚዝ በ1914 የኦቶማን ሱዘሬንቲ እውቅና በመስጠት የአረብን አመጽ አስወግዶ በሰሜናዊ አረቢያ አል ራሺድን በማሸነፍ ላይ አተኮረ።እ.ኤ.አ. በ1920 ኢክዋኖች አሲርን በደቡብ ምዕራብ ያዙ እና በ1921 አብዱላዚዝ አል ራሺድን በማሸነፍ ሰሜናዊ አረቢያን ተቀላቀለ።^[29]አብዱላዚዝ በመጀመሪያ በብሪታንያ የተጠበቀውን ሄጃዝ ከመውረር ተቆጥቧል።ነገር ግን በ1923 የእንግሊዝ ድጋፍ ስለተወገደ ሄጃዝ ላይ ኢላማ ያደረገ ሲሆን በ1925 መገባደጃ ላይ ወረራውን አስከተለ።በጥር 1926 አብዱላዚዝ እራሱን የሄጃዝ ንጉስ ብሎ በጥር 1927 የናጅድ ንጉስ አደረገ።በእነዚህ ወረራዎች የኢኽዋኖች ሚና ሂጃዝን በከፍተኛ ደረጃ በመቀየር የወሃብያን ባህል አስገድዶታል።^[30]በግንቦት 1927 የጅዳ ስምምነት የአብዱል-አዚዝ ግዛት ነፃ መውጣቱን አወቀ፣ በወቅቱ የሂጃዝ እና የናጅድ መንግሥት በመባል ይታወቅ ነበር።^[29] ከሄጃዝ ወረራ በኋላ ኢኽዋን ወደ ብሪቲሽ ግዛቶች ለመስፋፋት ፈለገ ነገር ግን በአብዱልአዚዝ ተከለከለ።ያስከተለው የኢኽዋን አመፅ በ1929 በሳቢላ ጦርነት ተደምስሷል ^{[። 31]}በ1932 የሄጃዝ እና የናጅድ መንግስታት ተባበሩ የሳውዲ አረቢያ መንግስት መሰረቱ።^[28] ከአጎራባች መንግስታት ጋር የሚዋሰኑ ድንበሮች በ1920ዎቹ በተደረጉ ስምምነቶች የተመሰረቱ ሲሆን ከየመን ጋር ያለው ደቡባዊ ድንበር በአጭር የድንበር ግጭት በ1934 የጣኢፍ ስምምነት ተወስኗል።^[32]