امپراتوری هخامنشی تأثیری ماندگار بر میراث و هویت فرهنگی آسیا، اروپا و خاورمیانه بر جای گذاشت و بر توسعه و ساختار امپراتوری‌های آینده تأثیر گذاشت.در واقع یونانیان و بعداً رومی ها بهترین ویژگی های روش ایرانی را برای اداره یک امپراتوری اتخاذ کردند.الگوی حکومتی ایرانی به ویژه در گسترش و حفظ خلافت عباسی که حکومت آن را دوره «عصر طلایی اسلامی» می‌دانند، شکل‌دهنده بود.مانند ایرانیان باستان، خاندان عباسی امپراتوری وسیع خود را در بین النهرین (در شهرهای تازه تاسیس بغداد و سامرا، نزدیک به مکان تاریخی بابل) متمرکز کردند، بسیاری از حمایت های خود را از اشراف ایرانی به دست آوردند و به شدت زبان و معماری ایرانی را در خود جای دادند. به فرهنگ اسلامیامپراتوری هخامنشی در تاریخ غرب به عنوان آنتاگونیست دولت شهرهای یونان در طول جنگ های یونان و ایران و برای رهایی یهودیان تبعیدی در بابل مورد توجه قرار گرفته است.نشانه تاریخی امپراتوری بسیار فراتر از تأثیرات سرزمینی و نظامی آن بود و تأثیرات فرهنگی، اجتماعی، فناوری و مذهبی را نیز در بر می گرفت.به عنوان مثال، بسیاری از آتنیان آداب و رسوم هخامنشی را در یک تبادل فرهنگی متقابل در زندگی روزمره خود پذیرفتند، برخی از آنها توسط شاهان ایرانی به کار گرفته شدند یا با آنها متحد شدند.تأثیر فرمان کوروش در متون یهودی- مسیحی ذکر شده است و این امپراتوری در گسترش دین زرتشتی تا شرقچین نقش بسزایی داشت.این امپراتوری همچنین لحن سیاست، میراث و تاریخ ایران (همچنین به نام پارس) را تعیین کرد.آرنولد توینبی، مورخ، جامعه عباسی را «ادغام مجدد» یا «تناسخ» جامعه هخامنشی می‌دانست، زیرا ترکیب شیوه‌های حکمرانی و دانش ایرانی، ترکی و اسلامی امکان گسترش فرهنگ ایرانی را در گستره وسیعی از اوراسیا از طریق ترک‌ها فراهم می‌کرد. اصل امپراتوری سلجوقی ، عثمانی ، صفویه و مغول .