Historia Korei

-100

Kupeo

-100

Dobra

1443

Hangul

dodatki

postacie

przypisy

Bibliografia


Play button

8000 BCE - 2023

Historia Korei



Historia Korei sięga epoki dolnego paleolitu, kiedy to najwcześniejsza znana działalność człowieka na Półwyspie Koreańskim i w Mandżurii miała miejsce około pół miliona lat temu.[1] Okres neolitu rozpoczął się po roku 6000 p.n.e., co zostało podkreślone przez pojawienie się ceramiki około 8000 roku p.n.e.Około 2000 roku p.n.e. rozpoczęła się epoka brązu, a około 700 roku p.n.e. nastąpiła epoka żelaza.[2] Co ciekawe, według Historii Korei lud paleolitu nie jest bezpośrednim przodkiem obecnego narodu koreańskiego, ale szacuje się, że jego bezpośrednimi przodkami był lud neolitu żyjący około 2000 roku p.n.e.[3]Mityczny Samguk Yusa opowiada o powstaniu królestwa Gojoseon w północnej Korei i południowej Mandżurii.[4] Chociaż dokładne pochodzenie Gojoseon pozostaje spekulatywne, dowody archeologiczne potwierdzają jego istnienie na Półwyspie Koreańskim i Mandżurii co najmniej od IV wieku p.n.e.Stan Jin w Korei Południowej powstał w III wieku p.n.e.Pod koniec II wieku p.n.e. Wiman Joseon zastąpił Giję Joseona, a następnie uległ chińskiej dynastii Han .Doprowadziło to do okresu Proto-Trzech Królestw, burzliwej epoki naznaczonej ciągłymi wojnami.Trzy Królestwa Korei, obejmujące Goguryeo , Baekje i Silla, zaczęły dominować na półwyspie i Mandżurii od I wieku p.n.e.Zjednoczenie Silli w 676 roku n.e. oznaczało koniec tej trójstronnej reguły.Wkrótce potem, w 698, King Go założył Balhae na byłych terytoriach Goguryeo, zapoczątkowując okres Stanów Północnych i Południowych (698–926), gdzie Balhae i Silla współistniały.Pod koniec IX wieku Silla rozpadła się na Późniejsze Trzy Królestwa (892–936), które ostatecznie zjednoczyły się pod rządami dynastii Goryeo Wang Geona.W tym samym czasie Balhae padło ofiarą dynastii Liao pod przywództwem Khitan, a pozostałości, w tym ostatni książę koronny, zintegrowały się z Goryeo.[5] Era Goryeo charakteryzowała się kodyfikacją prawa, zorganizowanym systemem służby cywilnej i kwitnącą kulturą pod wpływem buddyzmu.Jednak w XIII wieku najazdy mongolskie sprawiły, że Goryeo znalazło się pod wpływem imperium mongolskiego i chińskiejdynastii Yuan .[6]Generał Yi Seong-gye założył dynastię Joseon w 1392 roku po udanym zamachu stanu na dynastię Goryeo .[7] Epoka Joseon była świadkiem znaczącego postępu, szczególnie za panowania króla Sejonga Wielkiego (1418–1450), który wprowadził liczne reformy i stworzył koreański alfabet Hangul.Jednak koniec XVI i początek XVII wieku zostały naznaczone obcymi najazdami i wewnętrznymi niezgodami, zwłaszcza japońskimi najazdami na Koreę .Pomimo skutecznego odparcia tych najazdów z pomocą Chin Ming , oba narody poniosły rozległe szkody.Następnie dynastia Joseon stawała się coraz bardziej izolacjonistyczna, czego kulminacją był XIX wiek, kiedy Korea, niechętna modernizacji, została zmuszona do podpisania nierównych traktatów z mocarstwami europejskimi.Ten okres upadku ostatecznie doprowadził do powstania Imperium Koreańskiego (1897–1910), krótkiej ery szybkiej modernizacji i reform społecznych.Niemniej jednak do 1910 roku Korea stała się kolonią japońską i utrzymała ten status do 1945 roku.Koreański opór przeciwko japońskim rządom osiągnął szczyt wraz z powszechnym Ruchem 1 Marca w 1919 r. Po drugiej wojnie światowej , w 1945 r., alianci podzielili Koreę na region północny, nadzorowany przez Związek Radziecki , i region południowy pod nadzorem Stanów Zjednoczonych .Podział ten ugruntował się w 1948 r. wraz z utworzeniem Korei Północnej i Południowej.Wojna koreańska , zainicjowana przez Kim Ir Sena w Korei Północnej w 1950 r., miała na celu zjednoczenie półwyspu pod rządami komunistów.Pomimo zakończenia zawieszenia broni w 1953 r., konsekwencje wojny trwają do dziś.Korea Południowa przeszła znaczną demokratyzację i wzrost gospodarczy, osiągając status porównywalny z rozwiniętymi krajami zachodnimi.Z drugiej strony Korea Północna, pod totalitarnymi rządami rodziny Kim, nadal boryka się z trudnościami gospodarczymi i jest zależna od pomocy zagranicznej.
HistoryMaps Shop

Odwiedź sklep

Okres paleolitu w Korei
Artystyczna interpretacja okresu paleolitu na Półwyspie Koreańskim. ©HistoryMaps
500000 BCE Jan 1 - 8000 BCE

Okres paleolitu w Korei

Korea
Okres paleolitu w Korei to najwcześniejsza znana era prehistoryczna Półwyspu Koreańskiego, obejmująca okres od około 500 000 do 10 000 lat temu.Epoka ta charakteryzuje się pojawieniem się i użyciem narzędzi kamiennych przez wczesnych przodków człowieka.Na całym Półwyspie Koreańskim znaleziono prymitywne siekacze, topory ręczne i inne narzędzia kamienne, które stanowią dowód na wczesne zamieszkiwanie ludzi i ich zdolność przystosowania się do środowiska.Z biegiem czasu narzędzia i artefakty z tego okresu ewoluowały pod względem złożoności, odzwierciedlając postęp w technikach wytwarzania narzędzi.Na stanowiskach z wczesnego paleolitu często odkryto narzędzia wykonane z kamyków rzecznych, podczas gdy na stanowiskach z późniejszego paleolitu znajdują się dowody na istnienie narzędzi wykonanych z większych kamieni lub materiału wulkanicznego.Narzędzia te były używane głównie do polowań, zbieractwa i innych codziennych czynności związanych z przetrwaniem.Co więcej, okres paleolitu w Korei jest istotny ze względu na wiedzę na temat wzorców migracji i osadnictwa wczesnych ludzi.Dowody kopalne sugerują, że pierwsi ludzie migrowali na Półwysep Koreański z innych części Azji.Gdy klimat się zmienił i stał się bardziej gościnny, populacje te osiedliły się i zaczęły pojawiać się odrębne kultury regionalne.Koniec okresu paleolitu oznaczał przejście do epoki neolitu, kiedy ceramika i rolnictwo zaczęły odgrywać bardziej centralną rolę w życiu codziennym.
▲
●
Koreański neolit
Okres neolitu. ©HistoryMaps
8000 BCE Jan 1 - 1503 BCE

Koreański neolit

Korean Peninsula
Okres ceramiki Jeulmun, obejmujący lata 8000–1500 p.n.e., obejmuje zarówno fazę kulturową mezolitu, jak i neolitu w Korei.[8] Epoka ta, czasami nazywana „neolitem koreańskim”, słynie ze zdobionych naczyń ceramicznych, szczególnie znanych z okresu 4000-2000 p.n.e.Termin „Jeulmun” oznacza „wzorzysty grzebień”.Okres ten odzwierciedla styl życia zdominowany przez łowiectwo, zbieractwo i uprawę roślin na małą skalę.[9] Godne uwagi miejsca z tej epoki, takie jak Gosan-ni na wyspie Jeju-do, sugerują, że początki Jeulmun sięgają 10 000 lat p.n.e.[10] Znaczenie ceramiki z tego okresu podkreśla jej potencjał bycia jedną z najstarszych znanych form ceramiki na świecie.Wczesne Jeulmun, trwające około 6000–3500 lat p.n.e., charakteryzowało się polowaniem, rybołówstwem dalekomorskim i zakładaniem półstałych osad w kopalniach.[11] Kluczowe miejsca z tego okresu, takie jak Seopohang, Amsa-dong i Osan-ri, oferują wgląd w codzienne życie i praktyki utrzymania mieszkańców.Co ciekawe, dowody z regionów przybrzeżnych, takich jak Ulsan Sejuk-ri i Dongsam-dong, wskazują, że skupiano się na zbieraniu skorupiaków, chociaż wielu archeologów uważa, że ​​te kopce muszli pojawiły się później we wczesnym Jeulmun.[12]Okres środkowego Jeulmun (ok. 3500-2000 p.n.e.) dostarcza dowodów na praktyki uprawy.[13] Warto zauważyć, że na stanowisku Dongsam-dong Shellmidden dokonano bezpośredniego datowania metodą AMS nasion prosa udomowionego na tę epokę.[14] Jednak pomimo pojawienia się upraw, rybołówstwo głębinowe, łowiectwo i zbieranie skorupiaków pozostały istotnymi aspektami utrzymania.Ceramika z tego okresu, znana jako „klasyczna ceramika Jeulmun” lub Bitsalmunui, wyróżnia się misternymi dekoracjami w formie grzebieni i owiniętymi sznurkami, które pokrywają całą powierzchnię naczynia.W późnym okresie Jeulmun, trwającym około 2000–1500 p.n.e., nastąpiła zmiana w modelach utrzymania, ze zmniejszeniem nacisku na eksploatację skorupiaków.[15] W głębi lądu zaczęły pojawiać się osady, takie jak Sangchon-ri i Imbul-ri, co sugeruje przejście w kierunku polegania na roślinach uprawnych.Okres ten przebiega równolegle dokultury Dolnego Xiajiadian w Liaoning w Chinach.Gdy era późnego Jeulmun dobiegła końca, mieszkańcy stanęli w obliczu konkurencji ze strony przybyszów biegłych w uprawie metodą cięcia i wypalania oraz używających niedekorowanej ceramiki Mumun.Zaawansowane praktyki rolnicze tej grupy wkroczyły na tradycyjne tereny łowieckie ludu Jeulmun, wyznaczając znaczącą zmianę w krajobrazie kulturowym i egzystencjalnym regionu.
▲
●
Koreańska epoka brązu
Artystyczna reprezentacja koreańskiej osady z epoki brązu. ©HistoryMaps
1500 BCE Jan 1 - 303 BCE

Koreańska epoka brązu

Korea
Okres ceramiki Mumun, obejmujący około 1500-300 lat p.n.e., to znacząca epoka w prehistorii Korei.Okres ten charakteryzuje się przede wszystkim pozbawionymi dekoracji lub zwykłymi naczyniami do gotowania i przechowywania, które były widoczne zwłaszcza w latach 850–550 p.n.e.Era Mumun zapoczątkowała intensywne rolnictwo i ewolucję złożonych społeczeństw zarówno na Półwyspie Koreańskim, jak i na Archipelagu Japońskim.Pomimo tego, że czasami jest określana jako „koreańska epoka brązu”, klasyfikacja ta może wprowadzać w błąd, ponieważ lokalna produkcja brązu rozpoczęła się znacznie później, około końca VIII wieku p.n.e., a w tym okresie rzadko znajdowano artefakty z brązu.Gwałtowny wzrost badań archeologicznych od połowy lat 90. XX wieku wzbogacił naszą wiedzę na temat tego kluczowego okresu w prehistorii Azji Wschodniej.[16]Poprzedzony okresem ceramiki Jeulmun (ok. 8000-1500 p.n.e.), który charakteryzował się polowaniem, zbieractwem i minimalną uprawą, początki okresu Mumun są nieco zagadkowe.Znaczące znaleziska z dorzecza rzeki Liao i Korei Północnej z okresu około 1800-1500 p.n.e., takie jak pochówki megalityczne, ceramika Mumun i duże osady, prawdopodobnie wskazują na początek okresu Mumun w Korei Południowej.Wydawało się, że w tej fazie osoby, które zajmowały się uprawą metodą cięcia i wypalania przy użyciu ceramiki Mumun, wyparły osoby żyjące według wzorców utrzymania z okresu Jeulmun.[17]Wczesny Mumun (ok. 1500-850 p.n.e.) charakteryzował się zmianami w rolnictwie, rybołówstwie, łowiectwie i pojawieniem się odrębnych osad z prostokątnymi, półpodziemnymi chatami.Osady z tej epoki zlokalizowane były głównie w dolinach rzek środkowo-zachodniej Korei.Pod koniec tego podokresu zaczęły pojawiać się większe osady, a długotrwałe tradycje związane z systemami ceremonii i grobowców Mumun, takie jak pochówki megalityczne i produkcja ceramiki polerowanej na czerwono, zaczęły nabierać kształtu.W środkowym Mumun (ok. 850-550 p.n.e.) rozwinęło się intensywne rolnictwo, a w Daepyeong, znaczącym miejscu osadniczym, odkryto rozległe pozostałości suchych pól.Okres ten był także świadkiem wzrostu nierówności społecznych i rozwoju wczesnych naczelników.[18]Późny Mumun (550-300 p.n.e.) charakteryzował się wzrostem konfliktów, ufortyfikowanymi osadami na wzgórzach i większą koncentracją ludności w południowych regionach przybrzeżnych.W tym okresie nastąpił zauważalny spadek liczby osad, prawdopodobnie z powodu nasilenia konfliktów lub zmian klimatycznych prowadzących do nieurodzaju.Około 300 roku p.n.e. dobiegł końca okres Mumun, naznaczony wprowadzeniem żelaza i pojawieniem się szybów z wewnętrznymi kompozytowymi piecami paleniskowymi, przypominającymi okres historyczny.[19]Cechy kulturowe epoki Mumun były zróżnicowane.Chociaż krajobraz językowy tego okresu sugeruje wpływy zarówno języka japońskiego, jak i koreańskiego, gospodarka w dużej mierze opierała się na produkcji domowej, z pewnymi przypadkami specjalistycznej produkcji rzemieślniczej.Schemat utrzymania Mumun był szeroki i obejmował łowiectwo, rybołówstwo i rolnictwo.Wzorce osadnictwa ewoluowały od dużych wielopokoleniowych gospodarstw domowych we wczesnym Mumun do mniejszych jednostek rodzin nuklearnych w oddzielnych chatach w środkowym Mumun.Praktyki grobowe były zróżnicowane, przy czym powszechne były pochówki megalityczne, pochówki w kamiennych cysternach i pochówki w słoikach.[20]
▲
●
1100 BCE
Starożytna Koreaornament
Gojoseon
Mit stworzenia Dangun. ©HistoryMaps
1100 BCE Jan 2 - 108 BCE

Gojoseon

Pyongyang, North Korea
Gojoseon, znane również jako Joseon, było najwcześniejszym królestwem na Półwyspie Koreańskim, założonym prawdopodobnie przez mitycznego króla Danguna w 2333 roku p.n.e.Według Pamiątek Trzech Królestw Dangun był potomkiem niebiańskiego księcia Hwanunga i niedźwiedzicy o imieniu Ungnyeo.Chociaż istnienie Danguna pozostaje niepotwierdzone, jego historia ma ogromne znaczenie w kształtowaniu koreańskiej tożsamości, a zarówno Korea Północna, jak i Południowa obchodzą utworzenie Gojoseon jako Narodowy Dzień Fundacji.W historii Gojoseon widoczne były wpływy zewnętrzne, takie jak Jizi, mędrzec zdynastii Shang , który podobno wyemigrował na północny Półwysep Koreański w XII wieku p.n.e., co doprowadziło do założenia Gija Joseon.Jednak nadal trwają debaty na temat autentyczności i interpretacji istnienia Giji Joseona oraz jego roli w historii Gojoseon.[21] Do roku 194 p.n.e. dynastia Gojoseon została obalona przez Wi Mana, uchodźcę z Yan, zapoczątkowując erę Wimana Joseona.W 108 roku p.n.e. Wiman Joseon stanął w obliczu podboju ze strony dynastii Han pod wodzą cesarza Wu, co doprowadziło do założenia czterech chińskich komandorii na dawnych terytoriach Gojoseon.To chińskie panowanie osłabło w III wieku, a do 313 roku n.e. region został przejęty przez Goguryeo.Wanggeom, obecnie współczesny Pjongjang, służył jako stolica Gojoseon od II wieku p.n.e., podczas gdy państwo Jin powstało w południowych częściach półwyspu w III wieku p.n.e.[22]
▲
●
Konfederacja Jin
©Anonymous
300 BCE Jan 1 - 100 BCE

Konfederacja Jin

South Korea
Państwo Jin, istniejące między IV a II wiekiem p.n.e., było konfederacją państw w południowej części Półwyspu Koreańskiego, sąsiadującą od północy z królestwem Gojoseon.[23] Jego stolica znajdowała się gdzieś na południe od rzeki Han.Chociaż dokładna struktura organizacyjna Jin jako formalnej jednostki politycznej pozostaje niepewna, wydaje się, że była to federacja mniejszych państw, podobna do późniejszych konfederacji Samhan.Pomimo niepewności interakcje Jina z Wimanem Joseonem i próby nawiązania przez niego stosunków dyplomatycznych zzachodnią dynastią Han wskazują na pewien stopień stabilnej władzy centralnej.Warto zauważyć, że po tym, jak Wiman uzurpował sobie tron, mówi się, że król Jun z Gojoseon szukał schronienia w Jin.Co więcej, niektórzy uczeni uważają, że chińskie odniesienia do Gaeguka lub Gaemaguka mogą odnosić się do Jina.[24]Upadek Jina jest tematem debaty wśród historyków.[25] Niektóre zapisy sugerują, że przekształciła się ona w konfederację Jinhan, podczas gdy inne twierdzą, że rozgałęziła się, tworząc szerszy Samhan, obejmujący Mahan, Jinhan i Byeonhan.Znaleziska archeologiczne związane z Jinem odkryto głównie na obszarach, które później stały się częścią Mahan.Chiński tekst historyczny „Zapisy Trzech Królestw” stwierdza, że ​​Jinhan był bezpośrednim następcą Jina.Dla kontrastu, Księga Późniejszego Hana zakłada, że ​​Mahan, Jinhan i Byeonhan, wraz z 78 innymi plemionami, wywodzą się ze stanu Jin.[26]Pomimo jego rozwiązania, dziedzictwo Jina przetrwało w kolejnych epokach.Imię „Jin” nadal odbijało się echem w konfederacji Jinhan, a termin „Byeonjin” był alternatywną nazwą Byeonhan.Dodatkowo przez pewien okres przywódca Mahana przyjął tytuł „króla Jin”, symbolizujący nominalną zwierzchność nad plemionami Samhan.
▲
●
Cztery Dowództwa Han
Cztery Dowództwa Han ©Anonymous
108 BCE Jan 1 - 300

Cztery Dowództwa Han

Liaotung Peninsula, Gaizhou, Y
Cztery Komandorie Han byłychińskimi komandoriami założonymi na północnym Półwyspie Koreańskim i części Półwyspu Liaodong od końca II wieku p.n.e. do początków IV wieku n.e.Zostały założone przez cesarza Wu z dynastii Han na początku II wieku p.n.e., po podbiciu przez niego Wiman Joseon, i były postrzegane jako chińskie kolonie w dawnym regionie Gojoseon, sięgające aż do rzeki Han.Powstały komanderie Lelang, Lintun, Zhenfan i Xuantu, przy czym Lelang było najdłużej działającym i znaczącym ośrodkiem wymiany kulturalnej i gospodarczej z kolejnymi chińskimi dynastiami.Z biegiem czasu trzy komanderie upadły lub wycofały się, ale Lelang pozostał przez cztery stulecia, wpływając na rdzenną ludność i niszcząc tkankę społeczeństwa Gojoseon.Goguryeo, założone w 37 roku p.n.e., zaczęło wchłaniać te komanderie na swoje terytorium już na początku V wieku.Początkowo, po klęsce Gojoseona w 108 roku p.n.e., utworzono trzy komanderie Lelang, Lintun i Zhenfan, a w 107 roku p.n.e. założono Dowództwo Xuantu.Do I wieku n.e. Lintun połączył się z Xuantu, a Zhenfan z Lelang.W 75 roku p.n.e. Xuantu przeniosło swoją stolicę ze względu na lokalny opór.Komanderie, zwłaszcza Lelang, nawiązały stosunki handlowe z sąsiednimi państwami koreańskimi, takimi jak Jinhan i Byeonhan.Gdy rdzenne grupy zintegrowały się z kulturą Han, w I i II wieku n.e. pojawiła się wyjątkowa kultura Lelang.Gongsun Du, znacząca postać z Dowództwa Liaodong, rozszerzył swoją działalność na terytoria Goguryeo i objął dominację na północnym wschodzie.Jego panowanie było świadkiem konfrontacji z Goguryeo i ekspansji na jego ziemie.Po jego śmierci w 204 r. jego następcy nadal umacniali swoje wpływy, a Gongsun Kang nawet zaanektował części Goguryeo na początku III wieku.Jednak pod koniec III wieku Sima Yi z Cao Wei najechał i przejął ich terytoria.Po upadku komandorii Han Goguryeo urósł w siłę, ostatecznie podbijając komanderie Lelang, Daifang i Xuantu na początku lat trzydziestych XX wieku.
▲
●
Konfederacja Samhan
Konfederacja Samhan. ©HistoryMaps
108 BCE Jan 2 - 280

Konfederacja Samhan

Korean Peninsula
Samhan, znany również jako Trzej Han, odnosi się do konfederacji Byeonhan, Jinhan i Mahan, które powstały w I wieku p.n.e. podczas Proto-Trzech Królestw Korei.Konfederacje te, zlokalizowane w środkowej i południowej części Półwyspu Koreańskiego, przekształciły się później w królestwa Baekje, Gaya i Silla.Termin „Samhan” pochodzi od chińsko-koreańskiego słowa „Sam” oznaczającego „trzy” i koreańskiego słowa „Han”, które oznacza „wielki” lub „duży”.Imię „Samhan” było również używane do opisania Trzech Królestw Korei, a termin „Han” jest nadal powszechny w różnych terminach koreańskich.Różni się jednak od Han w języku chińskim Han oraz od chińskich królestw i dynastii zwanych także Han.Uważa się, że konfederacje Samhan powstały po upadku Gojoseon w 108 roku p.n.e.Powszechnie postrzega się je jako luźne ugrupowania państw otoczonych murami miejskimi.Mahan, największe i najwcześniejsze z całej trójki, znajdowało się na południowym zachodzie i później stało się podstawą Królestwa Baekje.Jinhan, składające się z 12 państw, dało początek Królestwu Silla i uważa się, że znajdowało się na wschód od doliny rzeki Nakdong.Byeonhan, również składający się z 12 stanów, doprowadził do powstania konfederacji Gaya, która później została włączona do Silla.Dokładne terytoria konfederacji Samhan są przedmiotem dyskusji, a ich granice prawdopodobnie zmieniały się z biegiem czasu.Osady budowano zazwyczaj w bezpiecznych dolinach górskich, a transport i handel ułatwiały głównie szlaki rzeczne i morskie.W epoce Samhan na południowy Półwysep Koreański systematycznie wprowadzano żelazo, co doprowadziło do postępu w rolnictwie oraz produkcji i eksportu wyrobów żelaznych, zwłaszcza przez państwa Byeonhan.W okresie tym rozwinął się także handel międzynarodowy, zwłaszcza z chińskimi komanderiami założonymi na dawnych terytoriach Gojoseon.Handel z wschodzącymi państwami japońskimi obejmował wymianę japońskich ozdobnych wyrobów z brązu na koreańskie żelazo.W III wieku dynamika handlu uległa zmianie, gdy federacja Yamatai w Kiusiu przejęła kontrolę nad japońskim handlem z Byeonhanem.
▲
●
Kupeo
Kupeo. ©Angus McBride
100 BCE Jan 1 - 494

Kupeo

Nong'an County, Changchun, Jil
Buyeo, [27] , znane również jako Puyŏ lub Fuyu, [28] było starożytnym królestwem położonym w północnej Mandżurii i współczesnych północno-wschodnich Chinach, między II wiekiem p.n.e. a 494 rokiem n.e.Czasami jest uznawane za królestwo koreańskie ze względu na jego powiązania z ludem Yemaek, uważanym za prekursorów współczesnych Koreańczyków.[29] Buyeo jest postrzegany jako znaczący poprzednik koreańskich królestw Goguryeo i Baekje.Początkowo, w późniejszym okresie zachodnich Han (202 p.n.e. – 9 n.e.), Buyeo znajdowało się pod jurysdykcją Dowództwa Xuantu, jednej z Czterech Dowództw Han.[30] Jednakże w połowie I wieku n.e. Buyeo wyłonił się jako kluczowy sojusznik wschodniej dynastii Han, służący jako bufor przed zagrożeniami ze strony Xianbei i Goguryeo.Pomimo najazdów i wyzwań politycznych Buyeo utrzymał strategiczny sojusz z różnymi chińskimi dynastiami, co odzwierciedla jego znaczenie w regionie.[31]Przez całe swoje istnienie Buyeo stawiało czoła wielu zagrożeniom zewnętrznym.Inwazja plemienia Xianbei w 285 roku doprowadziła do przeniesienia jego dworu do Okjeo.Dynastia Jin pomogła później w przywróceniu Buyeo, ale królestwo przeszło dalszy upadek z powodu ataków Goguryeo i kolejnej inwazji Xianbei w 346 r. Do 494 r., pod naciskiem rosnącego plemienia Wuji (lub Mohe), pozostałości Buyeo przeniosły się i ostatecznie poddały do Goguryeo, oznaczając jego koniec.Warto zauważyć, że teksty historyczne, takie jak Kroniki Trzech Królestw, podkreślają więzi językowe i kulturowe między Buyeo a jego południowymi sąsiadami, Goguryeo i Ye.Dziedzictwo Buyeo przetrwało w kolejnych królestwach Korei.Zarówno Goguryeo, jak i Baekje, dwa z Trzech Królestw Korei, uważały się za następców Buyeo.Uważa się, że król Onjo z Baekje jest potomkiem króla Dongmyeonga, założyciela Goguryeo.Co więcej, Baekje oficjalnie zmieniło nazwę na Nambuyeo (South Buyeo) w 538 r. Dynastia Goryeo również uznała swoje rodowe powiązania z Buyeo, Goguryeo i Baekje, co oznacza trwały wpływ i dziedzictwo Buyeo w kształtowaniu koreańskiej tożsamości i historii.
▲
●
Dobra
Artystyczna reprezentacja stanu Okjeo. ©HistoryMaps
100 BCE Jan 1 - 400

Dobra

Korean Peninsula
Okjeo, starożytne koreańskie państwo plemienne, istniało na północnym Półwyspie Koreańskim potencjalnie od II wieku p.n.e. do V wieku n.e.Podzielono go na dwa główne regiony: Dong-okjeo (wschodnie Okjeo), obejmujące obszar dzisiejszych prowincji Hamgyŏng w Korei Północnej oraz Buk-okjeo (północne Okjeo), położone wokół regionu rzeki Duman.Podczas gdy Dong-okjeo było często określane po prostu jako Okjeo, Buk-okjeo miało alternatywne imiona, takie jak Chiguru lub Guru, przy czym to drugie było również imieniem Goguryeo.[32] Okjeo sąsiadowało z mniejszym stanem Dongye na południu i jego historia przeplatała się z większymi sąsiednimi potęgami, takimi jak Gojoseon, Goguryeo i różnymi chińskimi komanderiami.[33]Przez całe swoje istnienie Okjeo doświadczało naprzemiennych okresów dominacji chińskich komanderii i Goguryeo.Od III wieku p.n.e. do 108 roku p.n.e. znajdowało się pod kontrolą Gojoseona.Do 107 roku p.n.e. Dowództwo Xuantu wywarło wpływy na Okjeo.Później, wraz z rozwojem Goguryeo, Okjeo stało się częścią wschodniego Dowództwa Lelang.Państwo ze względu na swoje strategiczne położenie często służyło jako schronienie dla sąsiednich królestw;na przykład król Goguryeo Dongcheon i dwór Buyeo szukali schronienia w Okjeo podczas najazdów odpowiednio w 244 i 285 roku.Jednak na początku V wieku Gwanggaeto Wielki z Goguryeo całkowicie podbił Okjeo.Informacje kulturowe na temat Okjeo, choć skąpe, sugerują, że jego ludzie i praktyki są podobne do tych z Goguryeo.„Samguk Sagi” opisuje wschodnie Okjeo jako żyzną krainę położoną pomiędzy morzem a górami, a jej mieszkańców jako odważnych i wykwalifikowanych żołnierzy piechoty.Ich styl życia, język i zwyczaje – w tym aranżowane małżeństwa i praktyki pochówku – były podobne do Goguryeo.Mieszkańcy Okjeo chowali członków rodziny w jednej trumnie, a dzieci-panny młode mieszkały z rodziną pana młodego aż do osiągnięcia dorosłości.
▲
●
57 BCE - 668
Trzy królestwa Koreiornament
Play button
57 BCE Jan 1 - 668

Trzy królestwa Korei

Korean Peninsula
Trzy Królestwa Korei, w skład których wchodzą Goguryeo , Baekje i Silla, rywalizowały w starożytności o dominację nad Półwyspem Koreańskim.Królestwa te powstały po upadku Wimana Joseona, wchłaniając mniejsze państwa i konfederacje.Pod koniec okresu Trzech Królestw pozostały tylko Goguryeo, Baekje i Silla, po aneksji państw takich jak Buyeo w 494 r. i Gaya w 562 r. Razem zajmowali cały półwysep i część Mandżurii, dzieląc podobną kulturę i język.Buddyzm , wprowadzony w III wieku n.e., stał się religią państwową wszystkich trzech królestw, począwszy od Goguryeo w 372 roku n.e.[34]Okres Trzech Królestw zakończył się w VII wieku, kiedy Silla, sprzymierzona zchińską dynastią Tang , zjednoczyła półwysep.To zjednoczenie nastąpiło po podbojach Gaya w 562 r., Baekje w 660 r. i Goguryeo w 668 r. Jednak po zjednoczeniu ustanowiono krótki rząd wojskowy dynastii Tang w niektórych częściach Korei.Silla, wspierana przez lojalistów Goguryeo i Baekje, przeciwstawiła się dominacji Tang, co ostatecznie doprowadziło do Późniejszych Trzech Królestw i aneksji Silli przez państwo Goryeo .Przez całą tę epokę każde królestwo zachowało swoje unikalne wpływy kulturowe: Goguryeo z północnych Chin, Baekje z południowych Chin i Silla ze stepu euroazjatyckiego i lokalnych tradycji.[35]Pomimo wspólnych korzeni kulturowych i językowych każde królestwo miało odrębną tożsamość i historię.Jak zapisano w Księdze Sui, „zwyczaje, prawa i stroje Goguryeo, Baekje i Silla są generalnie identyczne”.[36] Początkowo zakorzenione w praktykach szamańskich, coraz większy wpływ na nie miały filozofie chińskie, takie jak konfucjanizm i taoizm.W IV wieku buddyzm rozprzestrzenił się na całym półwyspie, stając się na krótko dominującą religią wszystkich trzech królestw.Dopiero za panowania dynastii Goryeo powstała zbiorowa historia Półwyspu Koreańskiego.[37]
▲
●
Play button
57 BCE Jan 1 - 933

Królestwo Silla

Gyeongju, Gyeongsangbuk-do, So
Silla, znana również jako Shilla, była jednym ze starożytnych królestw koreańskich, które istniało od 57 roku p.n.e. do 935 roku n.e., położonym głównie w południowej i środkowej części Półwyspu Koreańskiego.Razem z Baekje i Goguryeo utworzyli historyczne Trzy Królestwa Korei.Spośród nich Silla miała najmniejszą populację, około 850 000 ludzi, czyli znacznie mniej niż 3 800 000 Baekje i 3 500 000 Goguryeo.[38] Założone przez Hyeokgeose z Silla z rodziny Park, królestwo było dominowane przez klan Gyeongju Kim przez 586 lat, klan Miryang Park przez 232 lata i klan Wolseong Seok przez 172 lata.Silla początkowo należała do konfederacji Samhan, a później sprzymierzyła się z chińskimi dynastiami Sui i Tang.Ostatecznie zjednoczył Półwysep Koreański, podbijając Baekje w 660 i Goguryeo w 668. Następnie Unified Silla rządziła większością półwyspu, podczas gdy na północy pojawiło się Balhae, państwo-następca Goguryeo.Po tysiącleciu Silla podzieliła się na Późniejsze Trzy Królestwa, które później przekazały władzę Goryeo w 935 r. [39]Wczesna historia Silla sięga okresu Proto-Trzech Królestw, podczas którego Korea została podzielona na trzy konfederacje zwane Samhan.Silla powstała jako „Saro-guk”, stan wchodzący w skład 12-osobowej konfederacji zwanej Jinhan.Z biegiem czasu Saro-guk przekształcił się w Sześć Klanów Jinhan, wywodzących się ze dziedzictwa Gojoseona.[40] Koreańskie zapisy historyczne, zwłaszcza legenda o założeniu Silla, mówią o Bak Hyeokgeose zakładającym królestwo wokół dzisiejszego Gyeongju w 57 roku p.n.e.Ciekawa legenda mówi, że Hyeokgeose urodziła się z jaja złożonego przez białego konia i została koronowana na króla w wieku 13 lat. Istnieją inskrypcje sugerujące, że królewski ród Silla miał powiązania z Xiongnu poprzez księcia o imieniu Kim Il-je, czyli Jin Midi w źródłach chińskich.[41] Niektórzy historycy spekulują, że plemię to mogło być pochodzenia koreańskiego i dołączyło do konfederacji Xiongnu, później wróciło do Korei i połączyło się z rodziną królewską Silla.Społeczeństwo Silli, zwłaszcza po tym, jak stało się państwem scentralizowanym, było wyraźnie arystokratyczne.Członkowie rodziny królewskiej Silla posługiwali się systemem rang, określającym status społeczny, przywileje, a nawet oficjalne stanowiska.Istniały dwie podstawowe klasy członków rodziny królewskiej: „święta kość” i „prawdziwa kość”.To rozwidlenie zakończyło się panowaniem królowej Jindeok, ostatniej władczyni „świętej kości”, w roku [654.] Chociaż król lub królowa była teoretycznie monarchą absolutnym, arystokraci posiadali znaczące wpływy, a „Hwabaek” służył jako rada królewska podejmowanie kluczowych decyzji, takich jak wybór religii państwowej.[43] Po zjednoczeniu rządy Silli czerpały inspirację zchińskich modeli biurokratycznych.Była to zmiana w stosunku do wcześniejszych czasów, kiedy monarchowie Silla mocno kładli nacisk na buddyzm i przedstawiali siebie jako „królów Buddy”.Wczesna struktura wojskowa Silla skupiała się na straży królewskiej, która chroniła rodzinę królewską i szlachtę.Ze względu na zagrożenia zewnętrzne, zwłaszcza ze strony Baekje, Goguryeo i Yamato w Japonii, Silla utworzyła lokalne garnizony w każdej dzielnicy.Z biegiem czasu garnizony te ewoluowały, prowadząc do powstania jednostek „zaprzysiężonego sztandaru”.Hwarang, odpowiednik zachodnich rycerzy, wyłonił się jako znaczący przywódcy wojskowi i odegrał kluczową rolę w podbojach Silla, zwłaszcza w zjednoczeniu Półwyspu Koreańskiego.Technologia wojskowa Silli, w tym kusze Cheonbono, słynęła ze swojej wydajności i trwałości.Dodatkowo Dziewięć Legionów, centralna armia Silla, składała się z różnych grup z Silla, Goguryeo, Baekje i Mohe.[44] Godne uwagi były także zdolności morskie Silla, przy czym marynarka wojenna wspierała jej silny przemysł stoczniowy i żeglarstwo.Znaczna część dziedzictwa kulturowego Silla znajduje się w Gyeongju, a liczne grobowce Silla nadal są nienaruszone.Artefakty kulturowe Silla, zwłaszcza złote korony i biżuteria, dają wgląd w kunszt i rzemiosło królestwa.Kluczowym cudem architektury jest Cheomseongdae, najstarsze zachowane obserwatorium astronomiczne w Azji Wschodniej.Na arenie międzynarodowej Silla nawiązała stosunki poprzez Jedwabny Szlak, a zapisy o Silli można znaleźć w perskich eposach, takich jak Kushnameh.Handlarze i kupcy ułatwili przepływ dóbr kulturowych i handlowych między Sillą a innymi częściami Azji, zwłaszcza Persją .[45]Japońskie teksty Nihon Shoki i Kojiki również odwołują się do Silli, opowiadając o legendach i powiązaniach historycznych między obydwoma regionami.
▲
●
Goguryeo
Goguryeo Katafrakt, koreańska ciężka kawaleria. ©Jack Huang
37 BCE Jan 1 - 668

Goguryeo

Liaoning, China
Goguryeo , znane również jako Goryeo, było koreańskim królestwem istniejącym od 37 roku p.n.e. do 668 roku n.e.Położone w północnej i środkowej części Półwyspu Koreańskiego, rozszerzyło swoje wpływy na współczesne północno-wschodnie Chiny, wschodnią Mongolię, Mongolię Wewnętrzną i części Rosji.Jako jedno z Trzech Królestw Korei, wraz z Baekje i Sillą, Goguryeo odegrało kluczową rolę w dynamice władzy Półwyspu Koreańskiego i utrzymywało znaczące interakcje z sąsiednimi państwami w Chinach i Japonii.Sagi Samguk, zapis historyczny z XII wieku, podaje, że Goguryeo zostało założone w 37 roku p.n.e. przez Jumonga, księcia z Buyeo.Nazwa „Goryeo” została przyjęta jako oficjalna nazwa w V wieku i stanowi początek współczesnego angielskiego terminu „Korea”.Wczesne rządy Goguryeo charakteryzowały się federacją pięciu plemion, które przekształciły się w okręgi o rosnącej centralizacji.W IV wieku królestwo ustanowiło regionalny system administracji skupiony wokół fortec.W miarę rozwoju Goguryeo rozwinął system broni, formę administracji okręgowej.System dalej dzielił regiony na seong (fortece) i chon (wioski), a hrabstwo nadzorował susa lub inni urzędnicy.Pod względem militarnym Goguryeo był siłą, z którą należy się liczyć w Azji Wschodniej.Państwo posiadało wysoce zorganizowaną armię, zdolną w szczytowym okresie zmobilizować do 300 000 żołnierzy.Struktura wojskowa ewoluowała z biegiem czasu, a reformy przeprowadzone w IV wieku doprowadziły do ​​znaczących podbojów terytorialnych.Każdy obywatel płci męskiej był zobowiązany do służby wojskowej, z alternatywami, takimi jak płacenie dodatkowego podatku zbożowego.Militarystyczna sprawność królestwa była widoczna w licznych grobowcach i artefaktach, z których wiele miało malowidła ścienne przedstawiające działania wojenne, ceremonie i architekturę Goguryeo.Mieszkańcy Goguryeo prowadzili tętniący życiem styl życia, a malowidła ścienne i artefakty przedstawiały ich w poprzednikach współczesnego hanboku.Angażowali się w takie zajęcia, jak picie, śpiewanie, taniec i zapasy.Festiwal Dongmaeng, odbywający się co roku w październiku, był znaczącym wydarzeniem, podczas którego odprawiano rytuały ku czci przodków i bogów.Polowanie było także popularną rozrywką, zwłaszcza wśród mężczyzn, służącą zarówno rozrywce, jak i szkoleniu wojskowemu.Zawody łucznicze były powszechne, co podkreślało znaczenie tej umiejętności w społeczeństwie Goguryeo.Pod względem religijnym Goguryeo był zróżnicowany.Ludzie czcili swoich przodków i czcili mityczne bestie.Buddyzm został wprowadzony do Goguryeo w 372 roku i stał się wpływową religią, a za panowania królestwa zbudowano wiele klasztorów i świątyń.Szamanizm był również integralną częścią kultury Goguryeo.Dziedzictwo kulturowe Goguryeo, w tym sztuka, taniec i innowacje architektoniczne, takie jak ondol (system ogrzewania podłogowego), przetrwały i nadal można je zobaczyć we współczesnej kulturze koreańskiej.
▲
●
Play button
18 BCE Jan 1 - 660

Baekje

Incheon, South Korea
Baekje, znane również jako Paekche, było znaczącym królestwem w południowo-zachodniej części Półwyspu Koreańskiego, z bogatą historią obejmującą okres od 18 roku p.n.e. do 660 roku n.e.Było to jedno z Trzech Królestw Korei, wraz z Goguryeo i Sillą.Królestwo zostało założone przez Onjo, trzeciego syna założyciela Goguryeo, Jumonga, i jego małżonki Soseono, w Wiryeseong, będącym obecnie częścią południowego Seulu.Baekje uważany jest za następcę Buyeo, państwa położonego na terenie dzisiejszej Mandżurii.Królestwo odegrało istotną rolę w kontekście historycznym regionu, często angażując się w sojusze militarne i polityczne oraz konflikty z sąsiednimi królestwami, Goguryeo i Silla.U szczytu swojej potęgi w IV wieku Baekje znacznie rozszerzyło swoje terytorium, kontrolując dużą część zachodniego Półwyspu Koreańskiego i potencjalnie nawet części Chin, sięgając aż do Pjongjangu.Królestwo było strategicznie położone, co pozwoliło mu stać się główną potęgą morską w Azji Wschodniej.Baekje nawiązał szerokie stosunki polityczne i handlowe z królestwamiChin iJaponii .Jego potencjał morski nie tylko ułatwił handel, ale także pomógł w rozpowszechnianiu innowacji kulturowych i technologicznych w całym regionie.Baekje było znane ze swojego wyrafinowania kulturowego i kluczowej roli w rozpowszechnianiu buddyzmu w całej Azji Wschodniej.Królestwo przyjęło buddyzm w IV wieku, co doprowadziło do rozkwitu kultury i sztuki buddyjskiej.Baekje odegrał kluczową rolę we wprowadzeniu buddyzmu do Japonii, znacząco wpływając na japońską kulturę i religię.Królestwo było również znane ze swojego postępu w technologii, sztuce i architekturze, wnosząc znaczący wkład w dziedzictwo kulturowe Korei.Jednak dobrobyt Baekje nie trwał w nieskończoność.Królestwo stawiało czoła ciągłym zagrożeniom militarnym ze strony sąsiednich królestw i sił zewnętrznych.W połowie VII wieku Baekje zostało zaatakowane przez koalicję dynastii Tang i Silla.Pomimo zaciekłego oporu Baekje zostało ostatecznie podbite w 660 roku n.e., co oznaczało koniec jego niezależnego istnienia.Upadek Baekje był znaczącym wydarzeniem w historii Trzech Królestw Korei, prowadzącym do okresu restrukturyzacji politycznej w regionie.Dziedzictwo Baekje przetrwało do dziś, a królestwo jest pamiętane ze względu na osiągnięcia kulturalne, rolę w szerzeniu buddyzmu i wyjątkową pozycję w historii Azji Wschodniej.Miejsca historyczne związane z Baekje, w tym pałace, grobowce i fortece, nadal cieszą się dużym zainteresowaniem historyków, badaczy i turystów, rzucając światło na bogatą historię i kulturę tego starożytnego królestwa.
▲
●
Play button
42 Jan 1 - 532

Konfederacja Gaja

Nakdong River
Gaya, konfederacja koreańska istniejąca w latach 42–532 n.e., była położona w dorzeczu rzeki Nakdong w południowej Korei, wyłaniając się z konfederacji Byeonhan z okresu Samhan.Konfederacja ta składała się z małych miast-państw i została zaanektowana przez królestwo Silla, jedno z Trzech Królestw Korei.Dowody archeologiczne z III i IV wieku wskazują na przejście od konfederacji Byeonhan do konfederacji Gaya, przy czym zauważalne są zmiany w działalności wojskowej i zwyczajach pogrzebowych.Do ważnych stanowisk archeologicznych należą cmentarze z kopcami Daeseong-dong i Bokcheon-dong, interpretowane jako królewskie cmentarze polityków Gaya.[46]Legenda zapisana w XIII-wiecznym Samguk Yusa opowiada o założeniu Gaya.Opowiada o sześciu jajach, które zstąpiły z nieba w roku 42 n.e., z których urodziło się i szybko dojrzało sześciu chłopców.Jeden z nich, Suro, został królem Geumgwan Gaya, podczas gdy pozostali założyli pozostałych pięć Gaya.Polityka Gaya wyewoluowała z dwunastu plemion konfederacji Byeonhan, przechodząc pod koniec III wieku do ideologii bardziej militarystycznej, pod wpływem elementów z królestwa Buyeo.[47]Gaya doświadczyła w trakcie swojego istnienia nacisków zewnętrznych i zmian wewnętrznych.Po wojnie Ośmiu Królestw Portowych (209–212) między Sillą i Gają, Konfederacji Gaya udało się utrzymać niezależność pomimo rosnących wpływów Silli, dyplomatycznie wykorzystując wpływy Japonii i Baekje.Jednak niepodległość Gai zaczęła słabnąć pod naciskiem Goguryeo (391–412) i została całkowicie zaanektowana przez Sillę w 562 r., po pomocy Baekje w wojnie z Sillą.Na uwagę zasługują wysiłki dyplomatyczne Ara Gaya, w tym zorganizowanie konferencji w Anra, mające na celu utrzymanie niepodległości i podniesienie jej statusu międzynarodowego.[48]Gospodarka Gaya była zróżnicowana i opierała się na rolnictwie, rybołówstwie, odlewnictwie metali i handlu na duże odległości, ze szczególną sławą w obróbce żelaza.Ta wiedza specjalistyczna w produkcji żelaza ułatwiła stosunki handlowe z Baekje i Królestwem Wa, do którego Gaya eksportowała rudę żelaza, zbroję i broń.W przeciwieństwie do Byeonhana, Gaya starała się utrzymać silne więzi polityczne z tymi królestwami.Pod względem politycznym Konfederacja Gaya utrzymywała dobre stosunki z Japonią i Baekje, często tworząc sojusze przeciwko ich wspólnym wrogom, Silli i Goguryeo.Władze Gaya utworzyły konfederację skupioną wokół Geumgwan Gayi w II i III wieku, która później została odrodzona wokół Daegaya w V i VI wieku, chociaż ostatecznie upadła w wyniku ekspansji Silla.[49]Po aneksji elita Gaya została zintegrowana ze strukturą społeczną Silla, w tym z jej systemem rang.Przykładem tej integracji jest generał Sillan Kim Yu-sin, potomek królewskiego rodu Gai, który odegrał kluczową rolę w zjednoczeniu Trzech Królestw Korei.Wysoka pozycja Kima w hierarchii Silla podkreśla integrację i wpływ szlachty Gaya w królestwie Silla, nawet po upadku Konfederacji Gaya.[50]
▲
●
Hanji: Wprowadzono koreańską gazetę
Hanji, wprowadzono koreańską gazetę. ©HistoryMaps
300 Jan 1

Hanji: Wprowadzono koreańską gazetę

Korean Peninsula
W Korei produkcja papieru rozpoczęła się niedługo po jej narodzinach wChinach , między III a końcem VI wieku, początkowo wykorzystując surowce, takie jak skrawki konopi i ramii.W okresie Trzech Królestw (57 p.n.e. – 668 n.e.) każde królestwo zapisywało swoją oficjalną historię na papierze, przy znaczącym postępie w produkcji papieru i atramentu.Najstarszy zachowany na świecie druk z bloków drewna, Sutra Czystego Światła Dharani, wydrukowany na hanji około 704 roku, stanowi świadectwo wyrafinowania koreańskiego wyrobu papieru tamtej epoki.Rozkwitło rzemiosło papiernicze, a zwłaszcza Królestwo Silla głęboko zintegrowało produkcję papieru z kulturą koreańską, nazywając ją Gyerimji.Okres Goryeo (918–1392) to złoty wiek hanji, w którym nastąpił znaczny wzrost jakości i wykorzystania hanji, szczególnie w grafice.Hanji używano do różnych celów, w tym do pieniędzy, tekstów buddyjskich , książek medycznych i zapisów historycznych.Wsparcie rządu dla uprawy daku doprowadziło do jego powszechnego sadzenia, co wzmocniło reputację hanji jako kraju siły i blasku w całej Azji.Do godnych uwagi osiągnięć tego okresu należy wyrzeźbienie Tripitaki Koreana i wydrukowanie w 1377 r. Jikji, najstarszej zachowanej księgi na świecie wydrukowanej metalową czcionką ruchomą.Okres Joseon (1392–1910) był świadkiem ciągłego rozprzestrzeniania się hanji w życiu codziennym, którego zastosowanie rozszerzyło się na książki, artykuły gospodarstwa domowego, wachlarze i woreczki na tytoń.Innowacje obejmowały papier kolorowy i papier wykonany z różnych włókien.Rząd utworzył agencję administracyjną zajmującą się produkcją papieru, a nawet używał papierowej zbroi dla żołnierzy.Jednakże wprowadzenie zachodnich metod produkcji masy papierniczej w 1884 r. oznaczało znaczącą zmianę, stawiając wyzwania dla tradycyjnego przemysłu hanji.
▲
●
koreański buddyzm
Założono buddyzm koreański. ©HistoryMaps
372 Jan 1

koreański buddyzm

Korean Peninsula
Podróż buddyzmu do Korei rozpoczęła się wieki po jego początkach wIndiach .Jedwabnym Szlakiem buddyzm mahajany dotarł doChin w I wieku n.e., a następnie dotarł do Korei w IV wieku w okresie Trzech Królestw, by ostatecznie zostać przeniesiony doJaponii .W Korei buddyzm został przyjęty jako religia państwowa przez Trzy Królestwa: Goguryeo w 372 roku n.e., Silla w 528 roku n.e. i Baekje w 552 roku n.e.[51] Szamanizm, rdzenna religia Korei, współistniała harmonijnie z buddyzmem, umożliwiając włączenie jego nauk.Trzej kluczowi mnisi, którzy odegrali kluczową rolę we wprowadzeniu buddyzmu do Korei, to Malananta, który sprowadził go do Baekje w 384 roku n.e.;Sundo, który przedstawił go Goguryeo w 372 roku n.e.;i Ado, którzy przynieśli go do Silli.[52]W pierwszych latach swojej obecności w Korei buddyzm był powszechnie akceptowany, a w okresie Goryeo (918–1392 n.e.) stał się ideologią państwową.Jednak jego wpływ osłabł w epoce Joseon (1392–1897 n.e.), która trwała ponad pięć stuleci, gdy neokonfucjanizm wyłonił się jako dominująca filozofia.Prześladowania wobec nich ustały dopiero wtedy, gdy mnisi buddyjscy odegrali kluczową rolę w odparciu japońskich najazdów na Koreę w latach 1592–1598.Niemniej jednak buddyzm pozostawał stosunkowo stonowany aż do końca okresu Joseon .Po epoce Joseon rola buddyzmu w Korei odrodziła się, szczególnie w okresie kolonialnym od 1910 do 1945. Mnisi buddyjscy nie tylko przyczynili się do końca japońskiego panowania w 1945 r., ale także rozpoczęli znaczące reformy swoich tradycji i praktyk, podkreślając wyjątkową tożsamość religijną.W tym okresie narodziła się ideologia Mingung Pulgyo, czyli „buddyzm dla ludu”, która skupiała się na rozwiązywaniu codziennych problemów zwykłego człowieka.[53] Po drugiej wojnie światowej szkoła buddyzmu koreańskiego Seon odzyskała znaczenie i akceptację w społeczeństwie koreańskim.
▲
●
System rang kości
System rang kości w Królestwie Silla. ©HistoryMaps
520 Jan 1

System rang kości

Korean Peninsula
System rang kości w starożytnym koreańskim królestwie Silla był dziedzicznym systemem kastowym używanym do segregacji społeczeństwa, zwłaszcza arystokracji, w oparciu o ich bliskość do tronu i poziom władzy.Na system ten prawdopodobnie wpływały przepisy administracyjne zChin , ustanowione przez króla Beopheunga w 520 r. Samguk Sagi, koreański tekst historyczny z XII wieku, zawiera szczegółowy opis tego systemu, w tym jego wpływ na takie aspekty życia, jak status oficjalny, prawa małżeńskie, ubiór i warunki życia, chociaż przedstawienie społeczeństwa Silla było krytykowane za nadmierną statyczność.[54]Najwyższą rangą w systemie rang kości była „święta kość” (Seonggol), a następnie „prawdziwa kość” (Jingol), przy czym król po Muyeolu z Silla należał do tej drugiej kategorii, co oznacza zmianę w królewskim rodowodzie przez ponad 281 lat, aż do śmierci Silli.Poniżej „prawdziwej kości” znajdowały się stopnie przywódcze, przy czym poświadczone [były] jedynie stopnie 6., 5. i 4., a pochodzenie i definicje tych niższych stopni pozostawały tematem debaty naukowej.Członkowie szóstej rangi mogli zajmować znaczące stanowiska w systemie administracyjnym, natomiast członkowie czwartej i piątej rangi ograniczali się do mniejszych stanowisk.Sztywność Systemu Rangi Kości i ograniczenia, jakie nałożył na jednostki, zwłaszcza te z przywódcą szóstej klasy, odegrały znaczącą rolę w polityce zmarłego Silli, a wielu szukało możliwości w konfucjanizmie lub buddyzmie jako alternatywie.Sztywność Systemu Rangi Kości przyczyniła się do osłabienia Silla pod koniec okresu Unified Silla, mimo że w grę wchodziły również inne czynniki.Po upadku Silli system został całkowicie zniesiony, chociaż różne systemy kastowe przetrwały w Korei aż do końca XIX wieku.Sfrustrowane ambicje przywódców szóstej klasy i późniejsze poszukiwanie przez nich możliwości poza tradycyjnym systemem administracyjnym podkreślają restrykcyjny charakter systemu i jego wpływ na społeczeństwo koreańskie w tym okresie.
▲
●
Wojna Goguryeo – Sui
Wojna Goguryeo – Sui ©Angus McBride
598 Jan 1 - 614

Wojna Goguryeo – Sui

Liaoning, China
Wojna Goguryeo-Sui, trwająca od 598 do 614 roku n.e., była serią inwazji wojskowych zainicjowanych przezchińską dynastię Sui przeciwko Goguryeo, jednemu z Trzech Królestw Korei.Pod przywództwem cesarza Wena i późniejszego jego następcy, cesarza Yanga, dynastia Sui dążyła do podbicia Goguryeo i zapewnienia swojej dominacji w regionie.Goguryeo, na którego czele stał król Pyeongwon, a następnie król Yeongyang, przeciwstawił się tym wysiłkom, nalegając na utrzymanie równych stosunków z dynastią Sui.Początkowe próby ujarzmienia Goguryeo spotkały się z silnym oporem, w tym wczesną porażką w 598 r. z powodu niesprzyjających warunków pogodowych i zaciekłej obrony Goguryeo, co spowodowało ciężkie straty Sui.Najbardziej znacząca kampania miała miejsce w 612 r., kiedy cesarz Yang zmobilizował potężną armię, liczącą podobno ponad milion osób, do podboju Goguryeo.Kampania obejmowała długotrwałe oblężenia i bitwy, podczas których Goguryeo pod dowództwem generała Eulji Mundeoka zastosował strategiczne odwroty i taktykę partyzancką.Pomimo początkowych sukcesów w przekraczaniu rzeki Liao i zbliżaniu się do terytoriów Goguryeo, siły Sui zostały ostatecznie zdziesiątkowane, zwłaszcza w bitwie nad rzeką Salsu, gdzie siły Goguryeo wpadły w zasadzkę i zadały armię Sui poważne straty.Kolejne inwazje w latach 613 i 614 przyniosły podobne wzorce agresji Sui, które spotkały się z niezachwianą obroną Goguryeo, co doprowadziło do dalszych niepowodzeń Sui.Wojny Goguryeo-Sui odegrały kluczową rolę w osłabieniu dynastii Sui, zarówno militarnie, jak i ekonomicznie, przyczyniając się do jej ostatecznego upadku w 618 r. i powstania dynastii Tang .Masowe ofiary śmiertelne, wyczerpywanie się zasobów i utrata zaufania do rządów Sui wywołały powszechne niezadowolenie i bunt w całych Chinach.Pomimo ogromnej skali inwazji i początkowej potęgi sił Sui, odporność Goguryeo i przenikliwość strategiczna pod dowództwem takich przywódców jak król Yeongyang i generał Eulji Mundeok umożliwiły im przeciwstawienie się atakowi i ochronę swojej suwerenności, zaznaczając wojny jako znaczący rozdział w języku koreańskim historia.
▲
●
Wojna Goguryeo – Tang
Wojna Goguryeo – Tang ©Anonymous
645 Jan 1 - 668

Wojna Goguryeo – Tang

Korean Peninsula
Wojna Goguryeo – Tang (645–668) była konfliktem między królestwem Goguryeo a dynastią Tang , naznaczonym sojuszami z różnymi państwami i strategiami wojskowymi.W początkowej fazie wojny (645–648) Goguryeo skutecznie odepchnął siły Tang.Jednak po wspólnym podboju Baekje przez Tanga i Sillę w 660 r. rozpoczęli skoordynowaną inwazję na Goguryeo w 661 r., by w 662 r. zostać zmuszeni do odwrotu. Śmierć dyktatora wojskowego Goguryeo, Yeona Gaesomuna, w 666 r. doprowadziła do wewnętrznych konfliktów i dezercji i demoralizacja, która wyszła na korzyść sojuszu Tang – Silla.Rozpoczęli ponowną inwazję w 667 r., a pod koniec 668 r. Goguryeo uległ liczebnie przeważającym armiom dynastii Tang i Silla, kończąc okres Trzech Królestw Korei i przygotowując grunt pod późniejszą wojnę Silla – Tang.[56]Na początek wojny miały wpływ prośby Silli o wsparcie militarne Tanga przeciwko Goguryeo i ich równoczesny konflikt z Baekje.W latach 641 i 642 w królestwach Goguryeo i Baekje doszło do zmiany władzy wraz z dojściem do władzy odpowiednio Yeona Gaesomuna i króla Uija, co doprowadziło do wzmożenia działań wojennych i wzajemnego sojuszu przeciwko Tangowi i Silli.Cesarz Taizong z Tang zainicjował pierwszy konflikt w 645 r., wysyłając znaczną armię i flotę, zdobywając kilka twierdz Goguryeo, ale ostatecznie nie udało mu się zdobyć twierdzy Ansi, co doprowadziło do odwrotu Tang.[57]W kolejnych fazach wojny (654–668) pod rządami cesarza Gaozonga dynastia Tang zawarła sojusz wojskowy z Sillą.Pomimo początkowych niepowodzeń i nieudanej inwazji w 658 r., sojusz Tang-Silla z powodzeniem podbił Baekje w 660 r. Następnie uwaga skupiła się na Goguryeo, wraz z nieudaną inwazją w 661 r. i ponownym atakiem w 667 r. po śmierci Yeona Gaesomuna i wynikającej z tego niestabilności Goguryeo.Wojna zakończyła się upadkiem Pjongjangu i podbojem Goguryeo w 668 r., co doprowadziło do ustanowienia przez dynastię Tang Protektoratu Generalnego, który miał uspokoić Wschód.Jednak wyzwania logistyczne i strategiczne przejście cesarzowej Wu w stronę bardziej pacyfistycznej polityki w obliczu pogarszającego się stanu zdrowia cesarza Gaozonga ostatecznie przygotowały grunt pod ruch oporu i nadchodzący konflikt między Silla i Tang.[58]
▲
●
667 - 926
Okres stanów północnych i południowychornament
Ujednolicona Sila
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
668 Jan 1 - 935

Ujednolicona Sila

Gyeongju, Gyeongsangbuk-do, So
Zjednoczona Silla, znana również jako Późna Silla, istniała od 668 do 935 roku n.e., co oznaczało zjednoczenie Półwyspu Koreańskiego pod królestwem Silla.Era ta rozpoczęła się po tym, jak Silla zawarł sojusz z dynastią Tang , co doprowadziło do podboju Baekje w wojnie Baekje – Tang i aneksji południowych terytoriów Goguryeo po wojnach Goguryeo – Tang i wojnie Silla – Tang.Pomimo tych podbojów, Zjednoczona Silla stanęła w obliczu zawirowań politycznych i buntu na swoich północnych terytoriach, pozostałościach Baekje i Goguryeo , co doprowadziło do okresu Późniejszych Trzech Królestw pod koniec IX wieku.Stolicą Unified Silla było Gyeongju, a rząd wykorzystał system „Klanu Kości”, aby utrzymać władzę, z niewielką elitą rządzącą większością populacji.Unified Silla była zamożna kulturowo i gospodarczo, znana ze swojej sztuki, kultury i sprawności morskiej.Królestwo zdominowało morza wschodnioazjatyckie i szlaki handlowe międzyChinami , Koreą iJaponią w VIII i IX wieku, głównie dzięki wpływom takich postaci jak Jang Bogo.Dominującymi ideologiami były buddyzm i konfucjanizm, a wielu koreańskich buddystów zyskało sławę w Chinach.Rząd przeprowadził również szeroko zakrojone spisy ludności i prowadzenie rejestrów, a także położył duży nacisk na astrologię i postęp technologiczny, zwłaszcza w rolnictwie.Jednak królestwo nie było pozbawione wyzwań.Niestabilność polityczna i intrygi były stałymi problemami, a władza elity była zagrożona przez siły wewnętrzne i zewnętrzne.Pomimo tych wyzwań Unified Silla utrzymywała bliskie stosunki z dynastią Tang, wspierając wymianę kulturalną i naukę.Era dobiegła końca w 935 roku n.e., kiedy król Gyeongsun poddał się Goryeo , co oznaczało koniec dynastii Silla i początek okresu Goryeo.
▲
●
Play button
698 Jan 1 - 926

balhae

Dunhua, Yanbian Korean Autonom
Balhae było wieloetnicznym królestwem, którego ziemie rozciągają się na dzisiejsze północno-wschodnie Chiny, Półwysep Koreański i rosyjski Daleki Wschód.Zostało założone w 698 roku przez Dae Joyeong (Da Zuorong) i początkowo było znane jako Królestwo Jin (Zhen) do 713 roku, kiedy to zmieniono jego nazwę na Balhae.Wczesna historia Balhae obejmowała trudne stosunki z dynastią Tang , która była świadkiem konfliktów militarnych i politycznych, ale pod koniec VIII wieku stosunki te stały się serdeczne i przyjazne.Dynastia Tang ostatecznie uznała Balhae za „Prosperujący Kraj Wschodu”.Dokonano licznych wymian kulturalnych i politycznych.Balhae zostało podbite przez dynastię Liao pod przywództwem Khitanów w 926 r. Balhae przetrwało jako odrębna grupa ludności przez kolejne trzy stulecia w dynastiach Liao i Jin, zanim zniknęło pod rządami Mongołów .Historia powstania państwa, jego skład etniczny, narodowość rządzącej dynastii, odczytywanie ich imion i granice są przedmiotem historiograficznego sporu między Koreą, Chinami i Rosją.Źródła historyczne zarówno z Chin, jak i Korei opisują założyciela Balhae, Dae Joyeonga, jako spokrewnionego z ludem Mohe i Goguryeo.
▲
●
Przenosić
Gwageo, pierwsze egzaminy państwowe. ©HistoryMaps
788 Jan 1

Przenosić

Korea
Pierwsze egzaminy państwowe przeprowadzono w królestwie Silla począwszy od 788 r., Po tym, jak konfucjański uczony Choe Chiwon przedstawił dziesięć pilnych punktów reformy królowej Jinseong , ówczesnej władczyni Silla.Jednak ze względu na zakorzeniony w Silli system rang kości, który narzucał nominacje na podstawie urodzenia, badania te nie miały silnego wpływu na rząd.
▲
●
Później Trzy Królestwa
Później Trzy Królestwa Korei. ©HistoryMaps
889 Jan 1 - 935

Później Trzy Królestwa

Korean Peninsula
Okres Późniejszych Trzech Królestw w Korei (889–936 n.e.) był burzliwą erą, kiedy niegdyś zjednoczone królestwo Silla (668–935 n.e.) stanęło w obliczu upadku z powodu sztywnego systemu rang i wewnętrznego sprzeciwu, co doprowadziło do powstania regionalnych watażków i powszechny bandytyzm.Ta próżnia władzy przygotowała grunt pod pojawienie się Późnych Trzech Królestw, gdy oportunistyczni przywódcy, tacy jak Gyeon Hwon i Gung Ye, wyrzeźbili własne państwa z pozostałości Silla.Gyeon Hwon wskrzesił starożytne Baekje na południowym zachodzie do roku 900 n.e., podczas gdy Gung Ye utworzył Później Goguryeo na północy do roku 901 n.e., ukazując fragmentację i walkę o dominację na Półwyspie Koreańskim.Tyrańskie rządy Gung Ye i samogłoszenie się jako Budda Maitreja doprowadziły do ​​jego upadku i zabójstwa w 918 roku n.e., umożliwiając jego ministrowi Wang Geonowi przejęcie i ustanowienie państwa Goryeo.W międzyczasie Gyeon Hwon stanął w obliczu wewnętrznych konfliktów w ramach swojego odrodzenia Baekje i ostatecznie został obalony przez swojego syna.Pośród chaosu Silla, najsłabsze ogniwo, szukała sojuszy i stawiła czoła inwazjom, zwłaszcza splądrowaniu jej stolicy, Gyeongju, w 927 roku n.e.Gyeongae o późniejszym samobójstwie Silli i powołaniu marionetkowego władcy tylko pogłębił kryzys Silli.Zjednoczenie Korei zostało ostatecznie osiągnięte pod rządami Wanga Geona, który wykorzystał zamieszanie na terytoriach Baekje i Goguryeo.Po znaczących zwycięstwach militarnych i dobrowolnej kapitulacji ostatniego władcy Silla, Gyeongsuna, w 935 roku n.e., Wang umocnił swoją kontrolę.Jego zwycięstwo nad wojną domową w Baekje w 936 roku n.e. doprowadziło do powstania dynastii Goryeo , która miała sprawować władzę w Korei przez ponad pięć stuleci, kładąc podwaliny pod nowoczesny naród i jego nazwę.
▲
●
918 - 1392
Goryeoornament
Play button
918 Jan 2 - 1392

Królestwo Goryeo

Korean Peninsula
Założone w 918 r., w okresie Późnych Trzech Królestw, Goryeo zjednoczyło Półwysep Koreański aż do 1392 r., co było wyczynem obchodzonym przez koreańskich historyków jako „prawdziwe zjednoczenie narodowe”.To zjednoczenie było znaczące, ponieważ połączyło tożsamość wcześniejszych Trzech Królestw i włączyło elementy klasy rządzącej Balhae, następcy Goguryeo.Sama nazwa „Korea” pochodzi od słowa „Goryeo”, co jest świadectwem trwałego wpływu dynastii na koreańską tożsamość narodową.Goryeo jest uznawany za prawowitego następcę zarówno późniejszego Goguryeo, jak i starożytnego królestwa Goguryeo, kształtując w ten sposób bieg historii i kultury Korei.Era Goryeo, współistniejąca z Unified Silla, znana jest w Korei jako „złoty wiek buddyzmu”, kiedy religia państwowa osiągnęła niespotykany dotąd poziom.W XI wieku w stolicy znajdowało się 70 świątyń, co odzwierciedlało głęboko zakorzeniony wpływ buddyzmu na królestwo.W tym okresie kwitł również handel, z sieciami handlowymi rozciągającymi się na Bliski Wschód, a stolica współczesnego Kaesong rozkwitła i stała się ośrodkiem handlu i przemysłu.Krajobraz kulturowy Goryeo naznaczony był znaczącymi osiągnięciami w sztuce i kulturze koreańskiej, wzbogacając dziedzictwo narodu.Pod względem militarnym Goryeo był potężny, angażując się w konflikty z północnymi imperiami, takimi jak Liao (Khitanie) i Jin (Jurchens), a także rzucając wyzwanie słabnącej dynastii Mongołów-Yuan.Wysiłki te były częścią doktryny ekspansji na północ Goryeo, mającej na celu odzyskanie ziem ich poprzedników Goguryeo.Pomimo swojej kulturowej wyrafinowania, Goryeo był w stanie zgromadzić potężne siły zbrojne, aby stawić czoła zagrożeniom, takim jak Rebelianci Czerwonych Turbanów i japońscy piraci.Jednak tej prężnej dynastii dobiegł końca, gdy planowany atak na dynastię Ming wywołał zamach stanu pod wodzą generała Yi Seong-gye w 1392 r., zamykając rozdział Goryeo w historii Korei.
▲
●
Gukjagam
Gukjagam ©HistoryMaps
992 Jan 1

Gukjagam

Kaesŏng, North Hwanghae, North
Założony w 992 roku za panowania króla Seongjonga, Gukjagam był szczytem systemu edukacyjnego dynastii Goryeo , zlokalizowanym w stolicy, Gaegyeong.Na przestrzeni całej swojej historii nosił nazwę Gukhak, a później Seonggyungwan, co odzwierciedlało jego ewolucję jako centrum zaawansowanej nauki w chińskiej klasyce.Instytucja ta była kluczowym elementem konfucjańskich reform Seongjonga, które obejmowały także egzaminy do służby cywilnej w Gwageo i zakładanie szkół prowincjonalnych, znanych jako hyanggyo.An Hyang, wybitny uczony neokonfucjański, wzmocnił znaczenie Gukjagam podczas swoich wysiłków reformatorskich w późniejszych latach Goryeo.Program nauczania w Gukjagam był początkowo podzielony na sześć kursów, z których trzy były przeznaczone dla dzieci wysokich rangą urzędników – Gukjahaka, Taehaka i Samunhaka – i obejmowały klasykę konfucjańską przez dziewięć lat.Ukończenie pozostałych trzech dywizji, Seohak, Sanhak i Yulhak, wymagało sześciu lat i były dostępne dla dzieci urzędników niższych szczebli, łącząc szkolenie techniczne z klasyczną edukacją.W 1104 r. wprowadzono kurs wojskowy zwany Gangyejae, będący pierwszą formalną edukacją wojskową w historii Korei, choć krótkotrwałą z powodu napięć arystokratyczno-wojskowych i usuniętą w 1133 r.Wsparcie finansowe dla Gukjagam było znaczne;Dekret Seongjonga z 992 r. zapewnił ziemię i niewolników na utrzymanie instytucji.Mimo to koszty czesnego były wysokie, generalnie ograniczając dostęp do bogatych aż do 1304 roku, kiedy An Hyang nałożył podatek na urzędników w celu dotowania czesnego dla studentów, czyniąc edukację bardziej dostępną.Jeśli chodzi o nazwę, zmieniono ją na Gukhak w 1275 r., następnie na Seonggyungam w 1298 r. i na Seonggyungwan w 1308 r. Na krótko powróciła do Gukjagam za panowania króla Gongmina w 1358 r., zanim ostatecznie osiedliła się w Seonggyungwan w 1362 r. aż do końca dynastii Goryeo .
▲
●
Wojna Goryeo-Khitan
Khitańscy wojownicy ©HistoryMaps
993 Jan 1 - 1019

Wojna Goryeo-Khitan

Korean Peninsula
Wojna Goryeo – Khitan, toczona między koreańską dynastią Goryeo achińską dynastią Liao pod przywództwem Khitan, obejmowała kilka konfliktów na przestrzeni X i XI wieku w pobliżu dzisiejszej granicy chińsko-koreańskiej.Tło tych wojen ma swoje korzenie we wcześniejszych zmianach terytorialnych po upadku Goguryeo w 668 r., z późniejszymi zmianami władzy po wyparciu Göktürków przez dynastię Tang, dojściu do władzy Ujgurów i pojawieniu się ludu Khitan, który założył dynastii Liao w 916. Wraz z upadkiem dynastii Tang, Khitan urósł w siłę, a stosunki między Goryeo i Khitanem uległy pogorszeniu, szczególnie po podboju Balhae przez Khitan w 926 i późniejszej polityce ekspansji Goryeo na północ pod rządami króla Taejo.Początkowe interakcje między Goryeo a dynastią Liao były dość serdeczne i obejmowały wymianę prezentów.Jednak w 993 roku napięcie przerodziło się w otwarty konflikt, kiedy Liao najechali Goryeo, zdobywając siły 800 000.Impas militarny doprowadził do negocjacji i zapanował niepewny pokój, a Goryeo zerwał więzi z dynastią Song, złożył hołd Liao i rozszerzył swoje terytorium na północ, aż do rzeki Yalu, po wypędzeniu plemion Jurchen.Mimo to Goryeo utrzymywał komunikację z dynastią Song i ufortyfikował jej północne terytoria.Późniejsze najazdy Liao w 1010 r., pod wodzą cesarza Shengzonga, doprowadziły do ​​splądrowania stolicy Goryeo i ciągłych działań wojennych, pomimo niezdolności Liao do utrzymania znaczącej obecności na ziemiach Goryeo.Trzecia duża inwazja w 1018 r. była punktem zwrotnym, kiedy generał Kang Kamch'an z Goryeo wykorzystał strategiczne uwolnienie tamy, aby zaatakować siły Liao i zadać ciężkie straty, czego kulminacją była znacząca bitwa pod Gwiju, w której wojska Liao zostały prawie unicestwione.Utrzymujący się konflikt i niszczycielskie straty poniesione przez Liao podczas tej inwazji ostatecznie doprowadziły oba państwa do podpisania traktatu pokojowego w 1022 r., kończącego wojnę Goryeo-Khitan i stabilizującego region na pewien okres.
▲
●
Cheolli Jangseong
Cheolli Jangseong ©HistoryMaps
1033 Jan 1

Cheolli Jangseong

Hamhung, South Hamgyong, North

Cheolli Jangseong (dosł. „Ściana tysiąca Li”) w historii Korei zwykle odnosi się do XI-wiecznej północnej struktury obronnej zbudowanej za czasów dynastii Goryeo w dzisiejszej Korei Północnej, chociaż odnosi się również do sieci garnizonów wojskowych z VII wieku w dzisiejsze północno-wschodnie Chiny, zbudowane przez Goguryeo, jedno z Trzech Królestw Korei.

▲
●
Samguk Sagi
Samguk Sagi. ©HistoryMaps
1145 Jan 1

Samguk Sagi

Korean Peninsula
Samguk Sagi to historyczny zapis Trzech Królestw Korei: Goguryeo, Baekje i Silla.Samguk Sagi jest napisany w klasycznym języku chińskim, pisanym języku literatów starożytnej Korei, a jego kompilacja została zamówiona przez króla Injonga z Goryeo (r. 1122-1146) i podjęta przez urzędnika państwowego i historyka Kim Busika oraz zespół młodsi naukowcy.Ukończona w 1145 roku, jest dobrze znana w Korei jako najstarsza zachowana kronika historii Korei.Dokument został zdigitalizowany przez Narodowy Instytut Historii Korei i jest dostępny online wraz z tłumaczeniem na współczesny koreański w języku hangul i oryginalnym tekstem w klasycznym języku chińskim.
▲
●
Play button
1170 Jan 1 - 1270

Reżim wojskowy Goryeo

Korean Peninsula
Reżim wojskowy Goryeo rozpoczął się od zamachu stanu w 1170 r., na którego czele stał generał Jeong Jung-bu i jego towarzysze, co oznaczało koniec dominacji urzędników cywilnych w rządzie centralnym dynastii Goryeo .To wydarzenie nie miało miejsca samotnie;wpływ na to miały konflikty wewnętrzne i zagrożenia zewnętrzne, które od lat obciążały królestwo.Siła zbrojna wzrosła w wyniku trwających wojen, zwłaszcza konfliktów z plemionami Jurchen na północy i dynastią Liao pod przywództwem Khitan.Przejęcie władzy przez Choe Chung-heona w 1197 r. jeszcze bardziej umocniło rządy wojskowe.Reżim wojskowy istniał na tle wielokrotnych najazdów imperium mongolskiego , które rozpoczęły się na początku XIII wieku.Przedłużające się najazdy mongolskie, które rozpoczęły się w 1231 r., były istotnym czynnikiem zewnętrznym, który zarówno uzasadniał kontrolę wojska, jak i kwestionował jego władzę.Pomimo początkowego oporu dynastia Goryeo stała się półautonomicznym państwem wasalnym dynastii mongolskiej Yuan, a przywódcy wojskowi nawiązali złożone stosunki z Mongołami, aby zachować władzę.Przez cały okres reżimu wojskowego dwór Goryeo pozostawał miejscem intryg i zmiennych sojuszy, a rodzina Choe utrzymywała władzę dzięki manewrom politycznym i strategicznym małżeństwom, aż do ich obalenia przez dowódcę wojskowego Kim Jun w 1258 r. Malejący wpływ reżimu wojskowego na koniec XIII wieku i wewnętrzne walki o władzę przygotowały grunt pod ostateczny dominację generała Yi Seong-gye, który później założył dynastię Joseon w 1392 roku. Przejście to naznaczone było również słabnącym wpływem mongolskiej dynastii Yuan wChinach oraz powstanie dynastii Ming , która zmieniła krajobraz geopolityczny Azji Wschodniej.Upadek reżimu wojskowego zakończył erę, w której wojsko często mogło unieważniać władzę cywilną, i otworzył drogę dla systemu rządów dynastii Joseon , bardziej opartego na konfucjaństwie.
▲
●
Play button
1231 Jan 1 - 1270

Inwazje mongolskie na Koreę

Korean Peninsula
W latach 1231–1270 Imperium Mongolskie przeprowadziło serię siedmiu głównych kampanii przeciwko dynastii Goryeo w Korei.Kampanie te miały niszczycielski wpływ na życie cywilów i spowodowały, że Goryeo stało się państwem wasalnym dynastii Yuan na około 80 lat.Mongołowie początkowo najechali w 1231 r. pod rozkazami Ögedei Khana, co doprowadziło do kapitulacji stolicy Goryeo, Gaesong, i zażądali znacznych danin i zasobów, w tym skór wydr, koni, jedwabiu, odzieży, a nawet dzieci i rzemieślników jako niewolników.Goryeo został zmuszony do wystąpienia o pokój, a Mongołowie wycofali się, ale stacjonowali urzędnicy w północno-zachodnim Goryeo, aby egzekwować swoje warunki.Podczas drugiej inwazji w 1232 roku Goryeo przeniosło swoją stolicę do Ganghwado i zbudowało silną obronę, wykorzystując strach Mongołów przed morzem.Chociaż Mongołowie zajęli część Korei Północnej, nie udało im się zdobyć wyspy Ganghwa i zostali odparci w Gwangju.Trzecia inwazja, trwająca od 1235 do 1239 roku, obejmowała kampanie mongolskie, które spustoszyły części prowincji Gyeongsang i Jeolla.Goryeo stawiał zaciekły opór, ale Mongołowie uciekli się do spalenia pól uprawnych, aby zagłodzić ludność.Ostatecznie Goryeo ponownie wystąpił o pokój, wysyłając zakładników i zgadzając się na warunki Mongołów.Nastąpiły kolejne kampanie, ale dziewiąty najazd w 1257 r. zapoczątkował negocjacje i traktat pokojowy.W następstwie znaczna część Goryeo została zniszczona, powodując zniszczenia kulturowe i znaczne straty.Goryeo pozostawało państwem wasalnym i obowiązkowym sojusznikiemdynastii Yuan przez około 80 lat, a na dworze królewskim trwały walki wewnętrzne.Dominacja Mongołów ułatwiła wymianę kulturalną, w tym przekazywanie koreańskich idei i technologii.Goryeo stopniowo odzyskiwał część północnych terytoriów w latach pięćdziesiątych XIV wieku, gdy dynastia Yuan osłabła w wyniku buntów w Chinach.
▲
●
Wynaleziono ruchome metalowe czcionki
©HistoryMaps
1234 Jan 1

Wynaleziono ruchome metalowe czcionki

Korea
W 1234 roku w Korei dynastii Goryeo opublikowano pierwsze książki, o których wiadomo, że zostały wydrukowane metaliczną czcionką.Tworzą zestaw ksiąg rytualnych, Sangjeong Gogeum Yemun, opracowany przez Choe Yun-ui.Chociaż te książki nie przetrwały, najstarszą istniejącą na świecie książką wydrukowaną metalowymi ruchomymi czcionkami jest Jikji, wydrukowana w Korei w 1377 r. Azjatycka Czytelnia Biblioteki Kongresu w Waszyngtonie zawiera przykłady tego rodzaju metalu.Komentując wynalezienie typów metalicznych przez Koreańczyków, francuski uczony Henri-Jean Martin opisał to jako „bardzo podobne] do Gutenberga”.Jednak koreański druk ruchomych czcionek metalowych różnił się od druku europejskiego materiałami użytymi do wykonania czcionki, stempla, matrycy, formy oraz sposobem wykonania odcisku.„Konfucjański zakaz komercjalizacji druku” również utrudniał rozprzestrzenianie się ruchomych czcionek, ograniczając rządowi dystrybucję książek wyprodukowanych nową metodą.Technika ta była ograniczona do użytku przez królewską odlewnię tylko do oficjalnych publikacji państwowych, gdzie skupiono się na przedruku chińskich klasyków utraconych w 1126 r., Kiedy biblioteki i pałace Korei zginęły w konflikcie między dynastiami.
▲
●
Goryeo pod panowaniem mongolskim
Goryeo pod panowaniem mongolskim ©HistoryMaps
1270 Jan 1 - 1356

Goryeo pod panowaniem mongolskim

Korean Peninsula
W okresie Goryeo pod panowaniem mongolskim, który trwał od około 1270 do 1356 roku, Półwysep Koreański faktycznie znajdował się pod panowaniem imperium mongolskiego i pod przewodnictwem Mongołów dynastii Yuan.Epoka ta rozpoczęła się od najazdów Mongołów na Koreę , które obejmowały sześć głównych kampanii między 1231 a 1259 rokiem. Najazdy te doprowadziły do ​​aneksji terytoriów Korei Północnej przez Mongołów, którzy założyli prefektury Ssangseong i Dongnyeong.Po najazdach Goryeo stało się półautonomicznym państwem wasalnym i obowiązkowym sojusznikiemdynastii Yuan .Członkowie rodziny królewskiej Goryeo pobrali się z małżonkami z cesarskiego klanu Yuan, co umocniło ich status cesarskich zięciów.Władcy Goryeo mogli rządzić jako wasale, a Yuan utworzył Sekretariat Oddziału ds. Kampanii Wschodnich w Korei, aby nadzorować mongolski nadzór i władzę polityczną w regionie.Przez cały ten okres zachęcano do małżeństw mieszanych między Koreańczykami i Mongołami, co doprowadziło do bliskich stosunków między obiema dynastiami.Koreańskie kobiety weszły do ​​imperium mongolskiego jako łup wojenny, a elity koreańskie poślubiły księżniczki mongolskie.Królowie Goryeo mieli wyjątkowy status w mongolskiej hierarchii imperialnej, podobnie jak inne ważne rodziny państw podbitych lub państw klienckich.Sekretariat Oddziału ds. Kampanii Wschodnich odegrał znaczącą rolę w administrowaniu Goryeo i utrzymaniu kontroli Mongołów.Podczas gdy Goryeo zachował pewną autonomię w kierowaniu własnym rządem, Sekretariat Oddziału zapewnił Mongołom wpływy w różnych aspektach koreańskiego rządzenia, w tym w egzaminach cesarskich.Z biegiem czasu stosunki Goryeo z dynastią Yuan ewoluowały.Król Gongmin z Goryeo zaczął odpierać garnizony mongolskie w latach pięćdziesiątych XIV wieku, co zbiegło się z upadkiem dynastii Yuan w Chinach.Ostatecznie Goryeo zerwała więzi z Mongołami w 1392 roku, co doprowadziło do powstania dynastii Joseon .Pod rządami Mongołów północna obrona Goryeo została osłabiona, a stała armia została zlikwidowana.Mongolski system wojskowy, znany jako tumen, został wprowadzony do Goryeo, a żołnierze i oficerowie Goryeo dowodzili tymi jednostkami.Kultura koreańska również doświadczyła znaczącego wpływu zwyczajów mongolskich, w tym ubioru, fryzur, kuchni i języka.Z ekonomicznego punktu widzenia papierowa waluta Yuan weszła na rynki Goryeo, co doprowadziło do presji inflacyjnej.Szlaki handlowe łączyły Goryeo ze stolicą Yuan, Khanbaliq, ułatwiając wymianę towarów i walut.
▲
●
1392 - 1897
Królestwo Joseonornament
Play button
1392 Jan 1 - 1897

Dynastia Joseon

Korean Peninsula
Joseon zostało założone przez Yi Seong-gye w lipcu 1392 r., po obaleniu dynastii Goryeo , i przetrwało do zastąpienia go przez Cesarstwo Koreańskie w październiku 1897 r. Królestwo, założone początkowo na terenie dzisiejszego Kaesong, wkrótce przeniosło swoją stolicę do nowoczesnego -dzień Seul.Joseon rozszerzył swoje terytorium o najbardziej wysunięte na północ regiony aż do rzek Amnok (Yalu) i Tumen poprzez ujarzmienie Jurczenów, umacniając swoją kontrolę nad Półwyspem Koreańskim.Przez pięć stuleci Joseon charakteryzowało się promocją konfucjanizmu jako ideologii państwowej, która w znaczący sposób ukształtowała społeczeństwo koreańskie.Okres ten oznaczał upadek buddyzmu , który był świadkiem sporadycznych prześladowań.Pomimo wewnętrznych wyzwań i obcych zagrożeń, w tym niszczycielskich najazdów japońskich w latach 90. XVI wieku oraz najazdów późniejszych dynastii Jin i Qing w latach 1627 i 1636–1637, Joseon było czasem rozkwitu kulturowego, naznaczonego postępem w literaturze, handlu i nauce.Dziedzictwo dynastii Joseon jest głęboko zakorzenione we współczesnej kulturze koreańskiej, wpływając na wszystko, od języka i dialektów po normy społeczne i systemy biurokratyczne.Jednak pod koniec XIX wieku wewnętrzne podziały, walki o władzę i naciski zewnętrzne spowodowały gwałtowny upadek, co doprowadziło do upadku dynastii i powstania Imperium Koreańskiego.
▲
●
hangul
Hangul stworzony przez króla Sejonga Wielkiego. ©HistoryMaps
1443 Jan 1

hangul

Korean Peninsula
Przed stworzeniem języka Hangul Koreańczycy używali klasycznego języka chińskiego i różnych rodzimych pism fonetycznych, takich jak Idu, Hyangchal, Gugyeol i Gakpil [59] , co sprawiało, że umiejętność czytania i pisania była wyzwaniem dla niewykształconych klas niższych ze względu na złożoność języków i dużą liczbę chińskich znaków.Aby rozwiązać ten problem, król Sejong Wielki z dynastii Joseon wymyślił w XV wieku język Hangul, aby promować umiejętność czytania i pisania wśród wszystkich Koreańczyków, niezależnie od statusu społecznego.Ten nowy pismo zostało zaprezentowane w 1446 roku w dokumencie zatytułowanym „Hunminjeongeum” (Właściwe dźwięki dla edukacji ludu), który położył podwaliny pod użycie pisma.[60]Pomimo swojego praktycznego projektu, Hangul spotkał się ze sprzeciwem elity literackiej, która była głęboko zakorzeniona w tradycjach konfucjańskich i postrzegała używanie chińskich znaków jako jedyną legalną formę pisma.Opór ten doprowadził do okresów, w których alfabet był tłumiony, zwłaszcza w 1504 r. przez króla Yeonsanguna i ponownie w 1506 r. przez króla Jungjonga, co zahamowało jego rozwój i standaryzację.Jednak pod koniec XVI wieku język Hangul doświadczył odrodzenia, szczególnie w literaturze popularnej, takiej jak poezja gasa i sijo, a także w XVII wieku wraz z pojawieniem się powieści w alfabecie koreańskim, pomimo braku standaryzacji ortograficznej.[61]Odrodzenie i zachowanie języka Hangul trwało do XVIII i XIX wieku, przyciągając uwagę zagranicznych uczonych, takich jak Holender Izaak Tjingh, który wprowadził koreańską książkę do świata zachodniego.Włączenie języka Hangul do oficjalnej dokumentacji nastąpiło w 1894 r. pod wpływem koreańskiego nacjonalizmu, ruchów reformatorskich i zachodnich misjonarzy, co zaznaczyło jego ugruntowanie we współczesnej koreańskiej umiejętności czytania i pisania oraz edukacji, o czym świadczy włączenie go do podstawowych tekstów z 1895 r. oraz do dwujęzycznej gazety Tongnip Sinmun w 1896.
▲
●
Play button
1592 May 23 - 1598 Dec 16

Japońskie inwazje na Koreę

Korean Peninsula
Wojna Imjin , trwająca od 1592 do 1598 roku, została zainicjowana przez Toyotomi Hideyoshi z Japonii, który miał na celu podbój Półwyspu Koreańskiego, a następnieChin , rządzonych odpowiednio przez dynastie Joseon i Ming.Podczas pierwszej inwazji w 1592 roku siły japońskie szybko zajęły duże obszary Korei, lecz napotkały zaciekły opór ze strony posiłków Ming [62] i ataków marynarki Joseon na ich floty zaopatrzeniowe [63] , co zmusiło Japonię do wycofania się z północnych prowincji.Wojna partyzancka prowadzona przez milicję cywilną Joseon [64] i problemy z zaopatrzeniem doprowadziły do ​​impasu i zakończenia pierwszej fazy konfliktu w 1596 r., po których nastąpiły nieudane rozmowy pokojowe.Konflikt wznowił się wraz z drugą inwazją Japonii w 1597 r., powtarzając wzorce szybkich początkowych zdobyczy terytorialnych, po których nastąpił impas.Pomimo zajęcia kilku miast i fortec, Japończycy zostali zepchnięci z powrotem na południowe wybrzeża Korei przez siły Ming i Joseon, które nie były wówczas w stanie wyprzeć Japończyków, co doprowadziło do dziesięciomiesięcznego impasu.[65] Wojna znalazła się w impasie i żadna ze stron nie była w stanie poczynić znaczących postępów.Wojna zakończyła się po śmierci Toyotomi Hideyoshiego w 1598 r., co wraz z ograniczonymi zdobyczami terytorialnymi i ciągłym zakłócaniem japońskich linii zaopatrzenia przez koreańskie siły morskie spowodowało wycofanie się Japonii do Japonii zgodnie z rozkazem Rady Pięciu Starszych.Ostateczne negocjacje pokojowe, które trwały kilka lat, ostatecznie doprowadziły do ​​normalizacji stosunków między zaangażowanymi stronami.[66] Skala japońskich inwazji, w których wzięło udział ponad 300 000 ludzi, określiła je jako największe inwazje morskie aż do lądowania w Normandii w 1944 roku.
▲
●
Późniejsza inwazja Jin na Joseon
Koreański obraz przedstawiający dwóch wojowników Jurchen i ich konie ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1627 Jan 1 - Mar 1

Późniejsza inwazja Jin na Joseon

Korean Peninsula
Na początku 1627 roku Późniejszy Jin pod wodzą księcia Amina rozpoczął inwazję na Joseon , która zakończyła się po trzech miesiącach, gdy Późniejszy Jin narzucił Joseon stosunki dopływowe.Mimo to Joseon nadal współpracował z dynastią Ming i okazywał opór późniejszemu Jinowi.Tło inwazji obejmowało wsparcie militarne Joseona dla Ming przeciwko późniejszemu Jinowi w 1619 r. oraz przewrót polityczny w Joseon, podczas którego króla Gwanghaeguna zastąpił Injo w 1623 r., po którym nastąpił nieudany bunt Yi Gwala w 1624 r. Frakcja „ludzi z Zachodu”, przyjęcie zdecydowanego stanowiska popierającego Ming i przeciwnego Jurchenowi, wpłynęło na Injo do zerwania więzi z Późniejszym Jinem, podczas gdy działania wojskowe generała Ming Mao Wenlonga przeciwko Jurchenom były wspierane przez Joseona.[67]Późniejsza inwazja Jin rozpoczęła się od 30-tysięcznych sił dowodzonych przez Amina, które napotkały początkowy opór, ale szybko pokonały obronę Joseon i zajęły kilka kluczowych miejsc, w tym Pjongjang, pod koniec stycznia 1627 r. Król Injo odpowiedział uciekając z Seulu i rozpoczynając negocjacje w sprawie pokoju.Późniejszy traktat wymagał od Joseona porzucenia nazwy z epoki Ming, zaoferowania zakładnika i poszanowania wzajemnej suwerenności terytorialnej.Jednak pomimo wycofania armii Jin do Mukden, Joseon kontynuował handel z Ming i nie przestrzegał w pełni warunków traktatu, co doprowadziło do skarg ze strony Hong Taiji.[68]W okresie po inwazji Późniejszy Jin wyciągał od Joseon ustępstwa gospodarcze, aby złagodzić własne trudności.Niełatwe stosunki między nimi zaostrzyły się, gdy w 1636 r. Mandżurowie zażądali zmiany warunków dyplomatycznych, co Joseon odrzucił, co doprowadziło do dalszego konfliktu.Zaangażowanie Minga w konflikt spadło po postawieniu w stan oskarżenia generała Yuan Chonghuana i egzekucji Mao Wenlonga w 1629 r. za jego nieautoryzowane działania, co jeszcze bardziej nadwyrężyło stosunki, a Yuan uzasadniał egzekucję środkiem wzmocnienia władzy cesarskiej.[69]
▲
●
Play button
1636 Dec 9 - 1637 Jan 30

Inwazja Qing na Joseon

Korean Peninsula
Druga inwazja mandżurska na Koreę w 1636 r. stanowiła krytyczny punkt w historii Azji Wschodniej, gdy dynastia Qing próbowała wyprzeć wpływy dynastii Ming w regionie, co doprowadziło do bezpośredniej konfrontacji z Koreą Joseon zrzeszoną w Ming.Inwazja została przyspieszona przez złożoną grę rosnących napięć i nieporozumień.Do najważniejszych wydarzeń zaliczały się zacięte bitwy i oblężenia, w szczególności znaczące oblężenie twierdzy Namhan na górze, którego kulminacją była upokarzająca kapitulacja króla Injo i nałożenie na Joseon surowych żądań, takich jak wzięcie królewskich zakładników.Następstwa inwazji miały głębokie konsekwencje dla Joseon, wpływając na jego politykę wewnętrzną i zagraniczną.Nastąpiło jawne ustanowienie dopływowych stosunków z Qing, w połączeniu z ukrytym poczuciem urazy i determinacją, aby zachować dziedzictwo kulturowe dynastii Ming.To złożone nastroje doprowadziły do ​​podwójnej polityki oficjalnej uległości i prywatnego sprzeciwu.Trauma inwazji znacząco wpłynęła na późniejsze wysiłki wojskowe i dyplomatyczne Joseona, w tym na ambitny, ale niezrealizowany plan króla Hyojonga dotyczący rozpoczęcia wyprawy na północ przeciwko Qing, odzwierciedlający utrzymujące się pragnienie suwerenności i autonomii.Konsekwencje podboju Qing wykraczały daleko poza granice Korei.Sukces Qing przeciwko Joseonowi symbolizował dominację dynastii i stanie się dominującą potęgą w Azji Wschodniej, ostatecznie zmniejszając wpływ dynastii Ming w regionie.Ta zmiana miała trwałe konsekwencje, zmieniając krajobraz polityczny Azji Wschodniej i przygotowując grunt pod dynamikę władzy w regionie, która utrzyma się przez stulecia, znacząco wpływając na bieg historii Korei i jej strategiczną pozycję w regionie.
▲
●
Bunt Donghaków
Bunt Donghak był zbrojnym buntem w Korei kierowanym przez chłopów i wyznawców religii Donghak. ©HistoryMaps
1894 Jan 11 - 1895 Dec 25

Bunt Donghaków

Korean Peninsula
Rewolucja chłopska Donghak w Korei, wywołana opresyjną polityką miejscowego sędziego Jo Byeong-gapa w 1892 r., wybuchła 11 stycznia 1894 r. i trwała do 25 grudnia 1895 r. Rozpoczęło się powstanie chłopskie, na którego czele stanęli zwolennicy ruchu Donghak. w Gobu-gun i początkowo przewodzili jej przywódcy Jeon Bong-jun i Kim Gae-nam.Pomimo wczesnych niepowodzeń, takich jak stłumienie buntu przez Yi Yong-tae i tymczasowy odwrót Jeon Bong-juna, rebelianci przegrupowali się na górze Paektu.Odzyskali Gobu w kwietniu, odnieśli zwycięstwa w bitwie pod Hwangtojae i bitwie nad rzeką Hwangryong oraz zdobyli Twierdzę Jeonju.Po traktacie z Jeonju w maju zapanował niepewny pokój, chociaż stabilność regionu pozostawała niepewna przez całe lato.Rząd Joseon , czując się zagrożony eskalacją buntu, zwrócił się o pomoc do dynastii Qing, co doprowadziło do rozmieszczenia 2700 żołnierzy Qing.Ta interwencja, sprzeczna z Konwencją z Tientsin i pozostająca nieujawniona Japonii, wywołałapierwszą wojnę chińsko-japońską .Konflikt ten znacznie ograniczył chińskie wpływy w Korei i osłabił chiński ruch samowzmacniający.Rosnąca obecność i wpływyJaponii w Korei po wojnie zwiększyły niepokoje rebeliantów Donghak.W odpowiedzi przywódcy rebeliantów zbierali się w Samrye od września do października, ostatecznie gromadząc siły od 25 000 do 200 000 żołnierzy do ataku na Gongju.Bunt spotkał się z poważną porażką, gdy rebelianci ponieśli miażdżącą klęskę w bitwie pod Ugeumchi, po której nastąpiła kolejna porażka w bitwie pod Taein.Straty te zapoczątkowały koniec rewolucji, podczas której jej przywódcy zostali schwytani i w większości straceni przez masowe powieszenie w marcu 1895 r., gdy działania wojenne trwały aż do wiosny tego roku.Rewolucja chłopska w Donghak, charakteryzująca się głębokim oporem wobec wewnętrznej tyranii i zagranicznej interwencji, ostatecznie przekształciła społeczno-polityczny krajobraz Korei pod koniec XIX wieku.
▲
●
1897 - 1910
Współczesna historiaornament
Imperium Koreańskie
Gojong Cesarstwa Koreańskiego ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1897 Jan 1 - 1910

Imperium Koreańskie

Korean Peninsula
Cesarstwo Koreańskie, proklamowane w październiku 1897 roku przez króla Gojonga, zapoczątkowało przejście dynastii Joseon do nowoczesnego państwa.W tym okresie miała miejsce reforma Gwangmu, której celem była modernizacja i westernizacja wojska, gospodarki, systemów lądowych, edukacji i przemysłu.Cesarstwo istniało aż do aneksji Korei przezJaponię w sierpniu 1910 roku. Powstanie imperium było odpowiedzią na dopływowe stosunki Korei zChinami i wpływ idei zachodnich.Powrót Gojonga z rosyjskiego wygnania doprowadził do proklamacji imperium, a rok Gwangmu był początkiem nowej ery w 1897 r. Pomimo początkowego sceptycyzmu zagranicznego, deklaracja stopniowo zyskała ukryte uznanie międzynarodowe.W ciągu swojego krótkiego istnienia Imperium Koreańskie przeprowadziło znaczące reformy.Reforma Gwangmu, kierowana przez mieszankę konserwatywnych i postępowych urzędników, przywróciła drobne podatki w celu sfinansowania tych zmian, zwiększając bogactwo rządu cesarskiego i umożliwiając dalsze reformy.Armię modernizowano przy pomocy Rosji do 1897 r., podjęto wysiłki mające na celu utworzenie nowoczesnej marynarki wojennej i promowanie industrializacji.Rozpoczęto reformy gruntów mające na celu lepsze zdefiniowanie własności na potrzeby opodatkowania, ale napotkały one wewnętrzny opór.Imperium Koreańskie stanęło w obliczu wyzwań dyplomatycznych, zwłaszcza ze strony Japonii.W 1904 roku, pośród rosnących wpływów Japonii, Korea ogłosiła swoją neutralność, uznaną przez główne mocarstwa.Jednak memorandum Tafta – Katsury z 1905 r. Zasygnalizowało akceptację przez Stany Zjednoczone japońskich wskazówek dotyczących Korei.Poprzedziło to traktat z Portsmouth z 1905 r., który zakończył wojnę rosyjsko-japońską i potwierdził wpływy Japonii w Korei.Cesarz Gojong podejmował desperackie próby tajnej dyplomacji, aby zachować suwerenność, ale stanął w obliczu rosnącej kontroli Japonii i niepokojów wewnętrznych, co doprowadziło do jego abdykacji w 1907 r [. 70]Wniebowstąpienie cesarza Sunjonga oznaczało mocniejsze trzymanie się Korei przez Japonię na mocy traktatu z 1907 r., zwiększając obecność Japonii w rolach rządowych.Doprowadziło to do rozbrojenia i rozwiązania koreańskich sił zbrojnych oraz pobudziło zbrojny opór ze strony prawych armii, który ostatecznie został stłumiony przez siły japońskie.Do 1908 roku znaczny procent koreańskiej urzędników stanowili Japończycy, co wyparło koreańskich urzędników i przygotowało grunt pod aneksję Korei przez Japonię w 1910 roku.Pomimo tych wyzwań politycznych Imperium Koreańskie udało się osiągnąć postęp gospodarczy.PKB na mieszkańca w 1900 roku był wyjątkowo wysoki i w tej epoce zrodziły się nowoczesne koreańskie przedsiębiorstwa, z których część przetrwała do dziś.Gospodarce zagrażał jednak napływ japońskich produktów i słabo rozwinięty system bankowy.Warto zauważyć, że postacie bliskie cesarzowi odegrały kluczową rolę w zakładaniu firm w tym okresie.[71]
▲
●
Korea pod panowaniem japońskim
Japońska piechota morska lądująca z Unyo na wyspie Yeongjong, która znajduje się w pobliżu Ganghwa ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1910 Jan 1 - 1945

Korea pod panowaniem japońskim

Korean Peninsula
W okresiepanowania Japonii w Korei, począwszy od Traktatu o aneksji Japonii do Korei w 1910 r., suwerenność Korei była mocno kwestionowana.Japonia twierdziła, że ​​traktat był zgodny z prawem, ale Korea kwestionowała jego ważność, twierdząc, że został podpisany pod przymusem i bez niezbędnej zgody cesarza Korei.[72] Koreański opór wobec japońskich rządów ucieleśniał utworzenie Armii Sprawiedliwych.Pomimo prób Japonii stłumienia kultury koreańskiej i czerpania korzyści gospodarczych z kolonii, znaczna część zbudowanej przez nią infrastruktury została później zniszczona podczas wojny koreańskiej .[73]Śmierć cesarza Gojonga w styczniu 1919 r. zapoczątkowała Ruch 1 Marca, serię ogólnokrajowych protestów przeciwko japońskim rządom.Szacuje się, że zainspirowani zasadami samostanowienia Woodrowa Wilsona wzięło w nich udział około 2 miliony Koreańczyków, chociaż japońskie dane wskazują, że jest ich mniej.Protesty spotkały się z brutalnym stłumieniem przez Japończyków, w wyniku czego zginęło około 7 000 Koreańczyków.[74] Powstanie to doprowadziło do utworzenia Rządu Tymczasowego Republiki Korei w Szanghaju, który jest uznawany w konstytucji Korei Południowej za jej prawowity rząd od 1919 do 1948 roku [. 75]Polityka edukacyjna pod rządami Japonii była segregowana według języka, co dotyczyło zarówno uczniów japońskich, jak i koreańskich.Program nauczania w Korei przeszedł radykalne zmiany, wprowadzając ograniczenia w nauczaniu języka koreańskiego i historii.Pomimo tych wyzwań do 1945 roku wskaźnik alfabetyzacji w Korei osiągnął 22%.[76] Dodatkowo japońska polityka wymuszała asymilację kulturową, na przykład obowiązkowe japońskie imiona dla Koreańczyków i zakaz wydawania gazet w języku koreańskim.Splądrowano także artefakty kulturowe, a 75 311 przedmiotów wywieziono do Japonii.[77]Koreańska Armia Wyzwolenia (KLA) stała się symbolem koreańskiego ruchu oporu, składającego się z Koreańczyków na wygnaniu w Chinach i innych miejscach.Zaangażowali się w wojnę partyzancką przeciwko siłom japońskim wzdłuż granicy chińsko-koreańskiej i brali udział w operacjach sojuszniczych w Chinach i Azji Południowo-Wschodniej.KLA była wspierana przez dziesiątki tysięcy Koreańczyków, którzy dołączyli także do innych armii ruchu oporu, takich jak Armia Ludowo-Wyzwoleńcza i Narodowa Armia Rewolucyjna.Po kapitulacji Japonii w 1945 r. Korea stanęła w obliczu znacznej próżni w wiedzy administracyjnej i technicznej.Obywatele Japonii, którzy stanowili niewielki procent populacji, ale posiadali znaczną władzę w ośrodkach miejskich i dziedzinach zawodowych, zostali wydaleni.To skłoniło w dużej mierze rolniczą populację koreańską do odbudowy i przejścia po dziesięcioleciach okupacji kolonialnej.[78]
▲
●
wojna koreańska
Kolumna 1. Dywizji Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych przechodzi przez chińskie linie podczas ucieczki ze zbiornika Chosin. ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1950 Jun 25 - 1953 Jul 27

wojna koreańska

Korean Peninsula
Wojna koreańska , znaczący konflikt epoki zimnej wojny , rozpoczęła się 25 czerwca 1950 r., kiedy Korea Północna, wspierana przez Chiny i Związek Radziecki , rozpoczęła inwazję na Koreę Południową , wspieraną przez Stany Zjednoczone i ich sojuszników z ONZ.Działania wojenne wynikły z podziału Korei w wyniku okupacji sił amerykańskich i radzieckich na 38. równoleżniku po kapitulacjiJaponii 15 sierpnia 1945 r., co zakończyło jej 35-letnie panowanie nad Koreą.Do 1948 roku podział ten skrystalizował się w dwa antagonistyczne państwa – komunistyczną Koreę Północną pod rządami Kim Il Sunga i kapitalistyczną Koreę Południową pod rządami Syngmana Rhee.Obydwa reżimy odmówiły uznania granicy za stałą i rościły sobie suwerenność nad całym półwyspem.[79]Starcia wzdłuż 38. równoleżnika i powstanie na południu, wspierane przez Północ, przygotowały grunt pod inwazję Korei Północnej, która wywołała wojnę.W odpowiedzi ONZ, pozbawiona sprzeciwu ze strony ZSRR, który bojkotował Radę Bezpieczeństwa, zgromadziła siły z 21 krajów, głównie żołnierzy amerykańskich, w celu wsparcia Korei Południowej.Ten międzynarodowy wysiłek był pierwszą poważną akcją wojskową pod auspicjami ONZ.[80]Początkowe natarcia Korei Północnej zepchnęły siły południowokoreańskie i amerykańskie do małej enklawy obronnej, obwodu Pusan.Odważna kontrofensywa ONZ pod Incheon we wrześniu 1950 r. odwróciła sytuację, odcinając i wypierając siły północnokoreańskie.Jednak obraz wojny zmienił się, gdy siły chińskie wkroczyły w październiku 1950 r., co zmusiło wojska ONZ do wycofania się z Korei Północnej.Po serii ofensyw i kontrofensyw, linie frontu ustabilizowały się w pobliżu pierwotnej dywizji na 38 równoleżniku.[81]Pomimo zaciętych walk front ostatecznie ustabilizował się blisko pierwotnej linii podziału, co doprowadziło do impasu.W dniu 27 lipca 1953 r. Podpisano koreańskie porozumienie o zawieszeniu broni, tworząc strefę zdemilitaryzowaną w celu oddzielenia obu Korei, chociaż formalny traktat pokojowy nigdy nie został zawarty.Od 2018 roku obie Korei wykazały zainteresowanie formalnym zakończeniem wojny, demonstrując ciągły charakter konfliktu.[82]Wojna koreańska była jednym z najbardziej niszczycielskich konfliktów XX wieku, z ofiarami cywilnymi przewyższającymi straty z II wojny światowej i wojny w Wietnamie , znaczącymi okrucieństwami popełnionymi przez obie strony i powszechnymi zniszczeniami w Korei.W konflikcie zginęło około 3 miliony ludzi, a bombardowania spowodowały znaczne zniszczenia w Korei Północnej.Wojna spowodowała także ucieczkę 1,5 miliona Koreańczyków z Północy, co dodało do dziedzictwa wojny znaczący kryzys uchodźczy.[83]
▲
●
Podział Korei
Moon i Kim podają sobie ręce nad linią demarkacyjną ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1953 Jan 1 - 2022

Podział Korei

Korean Peninsula
Podział Korei na dwie odrębne jednostki wynika z zakończenia II wojny światowej, kiedy kapitulacjaJaponii 15 sierpnia 1945 r. skłoniła mocarstwa alianckie do rozważenia przyszłości koreańskiej samorządności.Początkowo Korea miała zostać wyzwolona spod okupacji japońskiej i objęta międzynarodowym powiernictwem, zgodnie z ustaleniami aliantów.Podział na 38. równoleżniku został zaproponowany przez Stany Zjednoczone i uzgodniony przez Związek Radziecki i miał być środkiem tymczasowym do czasu ustalenia powiernictwa.Jednak początek zimnej wojny i niepowodzenie w negocjacjach unieważniły jakiekolwiek porozumienie w sprawie powiernictwa, pozostawiając Koreę w zawieszeniu.Do 1948 r. utworzono oddzielne rządy: 15 sierpnia Republiki Korei na południu i Koreańską Republikę Ludowo-Demokratyczną na północy 9 września, każdy wspierany odpowiednio przez Stany Zjednoczone i Związek Radziecki.Napięcia między obiema Koreami osiągnęły punkt kulminacyjny w inwazji Północy na Południe w dniu 25 czerwca 1950 r., rozpoczynając wojnę koreańską , która trwała do 1953 r. Pomimo ogromnych strat i zniszczeń konflikt zakończył się impasem, co doprowadziło do utworzenia Koreańskiej Strefy Zdemilitaryzowanej ( DMZ), która od tego czasu pozostaje trwałym symbolem podziału między Koreą Północną i Południową.Wysiłki na rzecz pojednania i ponownego zjednoczenia były kontynuowane z przerwami, a znaczący przełom nastąpił podczas szczytów międzykoreańskich w 2018 r.W dniu 27 kwietnia 2018 r. przywódcy obu Korei podpisali Deklarację z Panmunjom, w której uzgodnili kroki w kierunku pokoju i zjednoczenia.Postęp obejmował likwidację posterunków wartowniczych i utworzenie stref buforowych w celu zmniejszenia napięć militarnych.W historycznym posunięciu 12 grudnia 2018 r. żołnierze obu stron po raz pierwszy przekroczyli Wojskową Linię Demarkacyjną w geście pokoju i współpracy.[84]
▲
●

Appendices



APPENDIX 1

THE HISTORY OF KOREAN BBQ


Play button




APPENDIX 2

The Origins of Kimchi and Soju with Michael D. Shin


Play button




APPENDIX 3

HANBOK, Traditional Korean Clothes


Play button




APPENDIX 4

Science in Hanok (The Korean traditional house)


Play button

Characters



Geunchogo of Baekje

Geunchogo of Baekje

13th King of Baekje

Dae Gwang-hyeon

Dae Gwang-hyeon

Last Crown Prince of Balhae

Choe Museon

Choe Museon

Goryeo Military Commander

Gang Gam-chan

Gang Gam-chan

Goryeo Military Commander

Muyeol of Silla

Muyeol of Silla

Unifier of the Korea's Three Kingdoms

Jeongjo of Joseon

Jeongjo of Joseon

22nd monarch of the Joseon dynasty

Empress Myeongseong

Empress Myeongseong

Empress of Korea

Hyeokgeose of Silla

Hyeokgeose of Silla

Founder of Silla

Gwanggaeto the Great

Gwanggaeto the Great

Nineteenth Monarch of Goguryeo

Taejong of Joseon

Taejong of Joseon

Third Ruler of the Joseon Dynasty

Kim Jong-un

Kim Jong-un

Supreme Leader of North Korea

Yeon Gaesomun

Yeon Gaesomun

Goguryeo Dictator

Seon of Balhae

Seon of Balhae

10th King of Balhae

Syngman Rhee

Syngman Rhee

First President of South Korea

Taejodae of Goguryeo

Taejodae of Goguryeo

Sixth Monarch of Goguryeo

Taejo of Goryeo

Taejo of Goryeo

Founder of the Goryeo Dynasty

Gojong of Korea

Gojong of Korea

First Emperor of Korea

Go of Balhae

Go of Balhae

Founder of Balhae

Gongmin of Goryeo

Gongmin of Goryeo

31st Ruler of Goryeo

Kim Jong-il

Kim Jong-il

Supreme Leader of North Korea

Yi Sun-sin

Yi Sun-sin

Korean Admiral

Kim Il-sung

Kim Il-sung

Founder of North Korea

Jizi

Jizi

Semi-legendary Chinese Sage

Choe Je-u

Choe Je-u

Founder of Donghak

Yeongjo of Joseon

Yeongjo of Joseon

21st monarch of the Joseon Dynasty

Gyeongsun of Silla

Gyeongsun of Silla

Final Ruler of Silla

Park Chung-hee

Park Chung-hee

Dictator of South Korea

Onjo of Baekje

Onjo of Baekje

Founder of Baekje

Mun of Balhae

Mun of Balhae

Third Ruler of Balhae

Taejo of Joseon

Taejo of Joseon

Founder of Joseon Dynasty

Sejong the Great

Sejong the Great

Fourth Ruler of the Joseon Dynasty

Empress Gi

Empress Gi

Empress of Toghon Temür

Gim Yu-sin

Gim Yu-sin

Korean Military General

Jang Bogo

Jang Bogo

Sillan Maritime Figure

Footnotes



  1. Eckert, Carter J.; Lee, Ki-Baik (1990). Korea, old and new: a history. Korea Institute Series. Published for the Korea Institute, Harvard University by Ilchokak. ISBN 978-0-9627713-0-9, p. 2.
  2. Eckert & Lee 1990, p. 9.
  3. 金両基監修『韓国の歴史』河出書房新社 2002, p.2.
  4. Sin, Hyong-sik (2005). A Brief History of Korea. The Spirit of Korean Cultural Roots. Vol. 1 (2nd ed.). Seoul: Ewha Womans University Press. ISBN 978-89-7300-619-9, p. 19.
  5. Pratt, Keith (2007). Everlasting Flower: A History of Korea. Reaktion Books. p. 320. ISBN 978-1-86189-335-2, p. 63-64.
  6. Seth, Michael J. (2011). A History of Korea: From Antiquity to the Present. Lanham, MD: Rowman & Littlefield. ISBN 978-0-7425-6715-3. OCLC 644646716, p. 112.
  7. Kim Jongseo, Jeong Inji, et al. "Goryeosa (The History of Goryeo)", 1451, Article for July 934, 17th year in the Reign of Taejo.
  8. Bale, Martin T. 2001. Archaeology of Early Agriculture in Korea: An Update on Recent Developments. Bulletin of the Indo-Pacific Prehistory Association 21(5):77-84. Choe, C.P. and Martin T. Bale 2002. Current Perspectives on Settlement, Subsistence, and Cultivation in Prehistoric Korea. Arctic Anthropology 39(1-2):95-121. Crawford, Gary W. and Gyoung-Ah Lee 2003. Agricultural Origins in the Korean Peninsula. Antiquity 77(295):87-95. Lee, June-Jeong 2001. From Shellfish Gathering to Agriculture in Prehistoric Korea: The Chulmun to Mumun Transition. PhD dissertation, University of Wisconsin-Madison, Madison. Proquest, Ann Arbor. Lee, June-Jeong 2006. From Fisher-Hunter to Farmer: Changing Socioeconomy during the Chulmun Period in Southeastern Korea, In Beyond "Affluent Foragers": The Development of Fisher-Hunter Societies in Temperate Regions, eds. by Grier, Kim, and Uchiyama, Oxbow Books, Oxford.
  9. Lee 2001, 2006.
  10. Choe and Bale 2002.
  11. Im, Hyo-jae 2000. Hanguk Sinseokgi Munhwa [Neolithic Culture in Korea]. Jibmundang, Seoul.
  12. Lee 2001.
  13. Choe and Bale 2002, p.110.
  14. Crawford and Lee 2003, p. 89.
  15. Lee 2001, p.323.
  16. Ahn, Jae-ho (2000). "Hanguk Nonggyeongsahoe-eui Seongnib (The Formation of Agricultural Society in Korea)". Hanguk Kogo-Hakbo (in Korean). 43: 41–66.
  17. Lee, June-Jeong (2001). From Shellfish Gathering to Agriculture in Prehistoric Korea: The Chulmun to Mumun Transition. Madison: University of Wisconsin-Madison Press.
  18. Bale, Martin T. (2001). "Archaeology of Early Agriculture in Korea: An Update on Recent Developments". Bulletin of the Indo-Pacific Prehistory Association. 21 (5): 77–84.
  19. Rhee, S. N.; Choi, M. L. (1992). "Emergence of Complex Society in Prehistoric Korea". Journal of World Prehistory. 6: 51–95. doi:10.1007/BF00997585. S2CID 145722584.
  20. Janhunen, Juha (2010). "Reconstructing the Language Map of Prehistorical Northeast Asia". Studia Orientalia (108): 281–304. ... there are strong indications that the neighbouring Baekje state (in the southwest) was predominantly Japonic-speaking until it was linguistically Koreanized."
  21. Kim, Djun Kil (2014). The History of Korea, 2nd Edition. ABC-CLIO. p. 8. ISBN 9781610695824.
  22. "Timeline of Art and History, Korea, 1000 BC – 1 AD". Metropolitan Museum of Art.
  23. Lee Injae, Owen Miller, Park Jinhoon, Yi Hyun-Hae, 〈Korean History in Maps〉, 2014, pp.18-20.
  24. Records of the Three Kingdomsof the Biographies of the Wuhuan, Xianbei, and Dongyi.
  25. Records of the Three Kingdoms,Han dynasty(韓),"有三種 一曰馬韓 二曰辰韓 三曰弁韓 辰韓者古之辰國也".
  26. Book of the Later Han,Han(韓),"韓有三種 一曰馬韓 二曰辰韓 三曰弁辰 … 凡七十八國 … 皆古之辰國也".
  27. Escher, Julia (2021). "Müller Shing / Thomas O. Höllmann / Sonja Filip: Early Medieval North China: Archaeological and Textual Evidence". Asiatische Studien - Études Asiatiques. 74 (3): 743–752. doi:10.1515/asia-2021-0004. S2CID 233235889.
  28. Pak, Yangjin (1999). "Contested ethnicities and ancient homelands in northeast Chinese archaeology: the case of Koguryo and Puyo archaeology". Antiquity. 73 (281): 613–618. doi:10.1017/S0003598X00065182. S2CID 161205510.
  29. Byington, Mark E. (2016), The Ancient State of Puyŏ in Northeast Asia: Archaeology and Historical Memory, Cambridge (Massachusetts) and London: Harvard University Asia Center, ISBN 978-0-674-73719-8, pp. 20–30.
  30. "夫餘本屬玄菟", Dongyi, Fuyu chapter of the Book of the Later Han.
  31. Lee, Hee Seong (2020). "Renaming of the State of King Seong in Baekjae and His Political Intention". 한국고대사탐구학회. 34: 413–466.
  32. 임기환 (1998). 매구루 (買溝婁 [Maeguru]. 한국민족문화대백과사전 [Encyclopedia of Korean Culture] (in Korean). Academy of Korean Studies.
  33. Byeon, Tae-seop (변태섭) (1999). 韓國史通論 (Hanguksa tongnon) [Outline of Korean history] (4th ed.). Seoul: Samyeongsa. ISBN 978-89-445-9101-3., p. 49.
  34. Lee Injae, Owen Miller, Park Jinhoon, Yi Hyun-Hae, 2014, Korean History in Maps, Cambridge University Press, pp. 44–49, 52–60.
  35. "한국사데이터베이스 비교보기 > 風俗·刑政·衣服은 대략 高[句]麗·百濟와 같다". Db.history.go.kr.
  36. Hong, Wontack (2005). "The Puyeo-Koguryeo Ye-maek the Sushen-Yilou Tungus, and the Xianbei Yan" (PDF). East Asian History: A Korean Perspective. 1 (12): 1–7.
  37. Susan Pares, Jim Hoare (2008). Korea: The Past and the Present (2 vols): Selected Papers From the British Association for Korean Studies Baks Papers Series, 1991–2005. Global Oriental. pp. 363–381. ISBN 9789004217829.
  38. Chosun Education (2016). '[ 기획 ] 역사로 살펴본 한반도 인구 추이'.
  39. '사단법인 신라문화진흥원 – 신라의 역사와 문화'. Archived from the original on 2008-03-21.
  40. '사로국(斯盧國) ─ The State of Saro'.
  41. 김운회 (2005-08-30). 김운회의 '대쥬신을 찾아서' 금관의 나라, 신라. 프레시안. 
  42. "성골 [聖骨]". Empas Encyclopedia. Archived from the original on 2008-06-20.
  43. "The Bone Ranks and Hwabaek". Archived from the original on 2017-06-19.
  44. "구서당 (九誓幢)". e.g. Encyclopedia of Korean Culture.
  45. "Cultural ties put Iran, S Korea closer than ever for cooperation". Tehran Times. 2016-05-05.
  46. (2001). Kaya. In The Penguin Archaeology Guide, edited by Paul Bahn, pp. 228–229. Penguin, London.
  47. Barnes, Gina L. (2001). Introducing Kaya History and Archaeology. In State Formation in Korea: Historical and Archaeological Perspectives, pp. 179–200. Curzon, London, p. 180-182.
  48. 백승옥. 2004, "安羅高堂會議'의 성격과 安羅國의 위상", 지역과 역사, vol.0, no.14 pp.7-39.
  49. Farris, William (1996). "Ancient Japan's Korean Connection". Korean Studies. 20: 6-7. doi:10.1353/ks.1996.0015. S2CID 162644598.
  50. Barnes, Gina (2001). Introducing Kaya History and Archaeology. In State Formation in Korea: Historical and Archaeological Perspectives. London: Curzon. p. 179-200.
  51. Lee Injae, Owen Miller, Park Jinhoon, Yi Hyun-Hae, 2014, Korean History in Maps, Cambridge University Press, pp. 44-49, 52-60.
  52. "Malananta bring Buddhism to Baekje" in Samguk Yusa III, Ha & Mintz translation, pp. 178-179.
  53. Woodhead, Linda; Partridge, Christopher; Kawanami, Hiroko; Cantwell, Cathy (2016). Religion in the Modern World- Traditions and Transformations (3rd ed.). London and New York: Routledge. pp. 96–97. ISBN 978-0-415-85881-6.
  54. Adapted from: Lee, Ki-baik. A New History of Korea (Translated by Edward W. Wagner with Edward J. Shultz), (Cambridge, MA:Harvard University Press, 1984), p. 51. ISBN 0-674-61576-X
  55. "國人謂始祖赫居世至眞德二十八王 謂之聖骨 自武烈至末王 謂之眞骨". 三國史記. 654. Retrieved 2019-06-14.
  56. Shin, Michael D., ed. (2014). Korean History in Maps: From Prehistory to the Twenty-first Century. Cambridge University Press. p. 29. ISBN 978-1-107-09846-6. The Goguryeo-Tang War | 645–668.
  57. Seth, Michael J. (2010). A history of Korea: From antiquity to the present. Lanham: Rowman & Littlefield. ISBN 9780742567177, p. 44.
  58. Lee, Kenneth B. (1997). Korea and East Asia: The story of a phoenix. Westport: Praeger. ISBN 9780275958237, p. 17.
  59. "Different Names for Hangeul". National Institute of Korean Language. 2008. Retrieved 3 December 2017.
  60. Hannas, W[illia]m C. (1997). Asia's Orthographic Dilemma. University of Hawaiʻi Press. ISBN 978-0-8248-1892-0, p. 57.
  61. Pratt, Rutt, Hoare, 1999. Korea: A Historical and Cultural Dictionary. Routledge.
  62. "明史/卷238 – 維基文庫，自由的圖書館". zh.wikisource.org.
  63. Ford, Shawn. "The Failure of the 16th Century Japanese Invasions of Korea" 1997.
  64. Lewis, James (December 5, 2014). The East Asian War, 1592–1598: International Relations, Violence and Memory. Routledge. pp. 160–161. ISBN 978-1317662747.
  65. "Seonjo Sillok, 31년 10월 12일 7번, 1598". Records of the Joseon Dynasty.
  66. Turnbull, Stephen; Samurai Invasions of Korea 1592–1598, pp. 5–7.
  67. Swope, Kenneth (2014), The Military Collapse of China's Ming Dynasty, Routledge, p. 23.
  68. Swope 2014, p. 65.
  69. Swope 2014, p. 65-66.
  70. Hulbert, Homer B. (1904). The Korea Review, p. 77.
  71. Chu, Zin-oh. "독립협회와 대한제국의 경제정책 비 연구" (PDF).
  72. Kawasaki, Yutaka (July 1996). "Was the 1910 Annexation Treaty Between Korea and Japan Concluded Legally?". Murdoch University Journal of Law. 3 (2).
  73. Kim, C. I. Eugene (1962). "Japanese Rule in Korea (1905–1910): A Case Study". Proceedings of the American Philosophical Society. 106 (1): 53–59. ISSN 0003-049X. JSTOR 985211.
  74. Park, Eun-sik (1972). 朝鮮独立運動の血史 1 (The Bloody History of the Korean Independence Movement). Tōyō Bunko. p. 169.
  75. Lee, Ki-baik (1984). A New History of Korea. Cambridge, MA: Harvard University Press. ISBN 978-0-674-61576-2, pp. 340–344.
  76. The New Korea”, Alleyne Ireland 1926 E.P. Dutton & Company pp.198–199.
  77. Kay Itoi; B. J. Lee (2007-10-17). "Korea: A Tussle over Treasures — Who rightfully owns Korean artifacts looted by Japan?". Newsweek.
  78. Morgan E. Clippinger, “Problems of the Modernization of Korea: the Development of Modernized Elites Under Japanese Occupation” ‘’Asiatic Research Bulletin’’ (1963) 6#6 pp 1–11.
  79. Millett, Allan. "Korean War". britannica.com.
  80. United Nations Security Council Resolution 83.
  81. Devine, Robert A.; Breen, T.H.; Frederickson, George M.; Williams, R. Hal; Gross, Adriela J.; Brands, H.W. (2007). America Past and Present. Vol. II: Since 1865 (8th ed.). Pearson Longman. pp. 819–21. ISBN 978-0321446619.
  82. He, Kai; Feng, Huiyun (2013). Prospect Theory and Foreign Policy Analysis in the Asia Pacific: Rational Leaders and Risky Behavior. Routledge. p. 50. ISBN 978-1135131197.
  83. Fisher, Max (3 August 2015). "Americans have forgotten what we did to North Korea". Vox.
  84. "Troops cross North-South Korea Demilitarized Zone in peace for 1st time ever". Cbsnews.com. 12 December 2018.

References



  • Association of Korean History Teachers (2005a). Korea through the Ages, Vol. 1 Ancient. Seoul: Academy of Korean Studies. ISBN 978-89-7105-545-8.
  • Association of Korean History Teachers (2005b). Korea through the Ages, Vol. 2 Modern. Seoul: Academy of Korean Studies. ISBN 978-89-7105-546-5.
  • Buzo, Adrian (2002). The Making of Modern Korea. Routledge.
  • Cumings, Bruce (2005). Korea's Place in the Sun: A Modern History (2nd ed.). W W Norton.
  • Eckert, Carter J.; Lee, Ki-Baik (1990). Korea, old and new: a history. Korea Institute Series. Published for the Korea Institute, Harvard University by Ilchokak. ISBN 978-0-9627713-0-9.
  • Grayson, James Huntley (1989). Korea: a religious history.
  • Hoare, James; Pares, Susan (1988). Korea: an introduction. New York: Routledge. ISBN 978-0-7103-0299-1.
  • Hwang, Kyung-moon (2010). A History of Korea, An Episodic Narrative. Palgrave Macmillan. p. 328. ISBN 978-0-230-36453-0.
  • Kim, Djun Kil (2005). The History of Korea. Greenwood Press. ISBN 978-0-313-03853-2. Retrieved 20 October 2016. Via Internet Archive
  • Kim, Djun Kil (2014). The History of Korea (2nd ed.). ABC-CLIO. ISBN 978-1-61069-582-4. OCLC 890146633. Retrieved 21 July 2016.
  • Kim, Jinwung (2012). A History of Korea: From "Land of the Morning Calm" to States in Conflict. Indiana University Press. ISBN 978-0-253-00078-1. Retrieved 15 July 2016.
  • Korea National University of Education. Atlas of Korean History (2008)
  • Lee, Kenneth B. (1997). Korea and East Asia: The Story of a Phoenix. Greenwood Publishing Group. ISBN 978-0-275-95823-7. Retrieved 28 July 2016.
  • Lee, Ki-baik (1984). A New History of Korea. Cambridge, MA: Harvard University Press. ISBN 978-0-674-61576-2.
  • Lee, Hyun-hee; Park, Sung-soo; Yoon, Nae-hyun (2005). New History of Korea. Paju: Jimoondang. ISBN 978-89-88095-85-0.
  • Li, Narangoa; Cribb, Robert (2016). Historical Atlas of Northeast Asia, 1590-2010: Korea, Manchuria, Mongolia, Eastern Siberia. ISBN 978-0-231-16070-4.
  • Nahm, Andrew C. (2005). A Panorama of 5000 Years: Korean History (2nd revised ed.). Seoul: Hollym International Corporation. ISBN 978-0-930878-68-9.
  • Nahm, Andrew C.; Hoare, James (2004). Historical dictionary of the Republic of Korea. Lanham: Scarecrow Press. ISBN 978-0-8108-4949-5.
  • Nelson, Sarah M. (1993). The archaeology of Korea. Cambridge, UK: Cambridge University Press. p. 1013. ISBN 978-0-521-40783-0.
  • Park, Eugene Y. (2022). Korea: A History. Stanford: Stanford University Press. p. 432. ISBN 978-1-503-62984-4.
  • Peterson, Mark; Margulies, Phillip (2009). A Brief History of Korea. Infobase Publishing. p. 328. ISBN 978-1-4381-2738-5.
  • Pratt, Keith (2007). Everlasting Flower: A History of Korea. Reaktion Books. p. 320. ISBN 978-1-86189-335-2.
  • Robinson, Michael Edson (2007). Korea's twentieth-century odyssey. Honolulu: U of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-3174-5.
  • Seth, Michael J. (2006). A Concise History of Korea: From the Neolithic Period Through the Nineteenth Century. Lanham, MD: Rowman & Littlefield. ISBN 978-0-7425-4005-7. Retrieved 21 July 2016.
  • Seth, Michael J. (2010). A History of Korea: From Antiquity to the Present. Lanham, MD: Rowman & Littlefield. p. 520. ISBN 978-0-7425-6716-0.
  • Seth, Michael J. (2011). A History of Korea: From Antiquity to the Present. Lanham, MD: Rowman & Littlefield. ISBN 978-0-7425-6715-3. OCLC 644646716.
  • Sin, Hyong-sik (2005). A Brief History of Korea. The Spirit of Korean Cultural Roots. Vol. 1 (2nd ed.). Seoul: Ewha Womans University Press. ISBN 978-89-7300-619-9.