Królestwo Goryeo

Pod koniec VII wieku królestwo Silla zjednoczyło Trzy KrólestwaKorei i weszło w okres znany w historiografii jako „Późniejsza Silla” lub „Unified Silla”.Później Silla wdrożyła krajową politykę integracji uchodźców Baekje i Goguryeo zwaną „Zjednoczeniem Samhan”, odnosząc się do Trzech Królestw Korei.Jednak uchodźcy Baekje i Goguryeo zachowali swoją zbiorową świadomość i zachowali głęboko zakorzenioną niechęć i wrogość wobec Silli.Później Silla była początkowo okresem pokoju, bez ani jednej obcej inwazji przez 200 lat, i handlu, ponieważ zajmowała się handlem międzynarodowym z tak odległych miejsc jak Bliski Wschód i utrzymywała przywództwo morskie w Azji Wschodniej.Począwszy od końca VIII wieku, późniejsza Silla była osłabiona przez niestabilność z powodu politycznych zawirowań w stolicy i sztywności klasowej w systemie rangi kości, co doprowadziło do osłabienia rządu centralnego i powstania „hojok” (;) panowie.Oficer wojskowy Gyeon Hwon ożywił Baekje w 892 wraz z potomkami uchodźców z Baekje, a buddyjski mnich Gung Ye wskrzesił Goguryeo w 901 wraz z potomkami uchodźców z Goguryeo;stany te nazywane są w historiografii „Later Baekje” i „Later Goguryeo” i razem z Later Silla tworzą „Późne Trzy Królestwa”.

Wśród potomków uchodźców Goguryeo był Wang Geon, członek wybitnego morskiego hojoka z siedzibą w Kaesong, który prześledził swoje pochodzenie od wielkiego klanu Goguryeo.Wang Geon wstąpił do służby wojskowej pod dowództwem Gung Ye w wieku 19 lat w 896 r., Zanim powstało Później Goguryeo, i przez lata zgromadził serię zwycięstw nad Później Baekje i zyskał zaufanie opinii publicznej.W szczególności, wykorzystując swoje zdolności morskie, uporczywie atakował wybrzeże Późniejszego Baekje i zajmował kluczowe punkty, w tym współczesny Naju. Gung Ye był niestabilny i okrutny.W 918 Gung Ye został obalony przez własnych generałów, a Wang Geon został wyniesiony na tron.Wang Geon, który pośmiertnie był znany pod świątynnym imieniem Taejo lub „Wielki Protoplasta”, zmienił nazwę swojego królestwa z powrotem na „Goryeo”, przyjął nazwę epoki „Niebiański Mandat” i przeniósł stolicę z powrotem do swojego domu z Kaesongu.Goryeo uważał się za następcę Goguryeo i rościł sobie pretensje do Mandżurii jako swojego prawowitego dziedzictwa.Jednym z pierwszych dekretów Taejo było ponowne zaludnienie i obrona starożytnej stolicy Goguryeo, Pjongjangu, która od dawna leżała w ruinie;później przemianował ją na „Zachodnią Stolicę”, a przed śmiercią przywiązywał do niej wielką wagę w swoich Dziesięciu Nakazach dla swoich potomków.

Po zniszczeniu Balhae przez dynastię Khitan Liao w 927 roku, ostatni następca tronu Balhae i większość klasy rządzącej szukali schronienia w Goryeo, gdzie zostali ciepło przyjęci i otrzymali ziemię od Taejo.Ponadto Taejo włączył następcę tronu Balhae do rodziny królewskiej Goryeo, jednocząc dwa państwa będące następcami Goguryeo i, według koreańskich historyków, osiągając „prawdziwe zjednoczenie narodowe” Korei.Według Goryeosa jeolyo uchodźcy Balhae, którzy towarzyszyli księciu koronnemu, liczyli dziesiątki tysięcy gospodarstw domowych.Dodatkowe 3000 gospodarstw domowych Balhae przybyło do Goryeo w 938 roku. Uchodźcy z Balhae stanowili 10 procent populacji Goryeo.Jako potomkowie Goguryeo, lud Balhae i dynastowie Goryeo byli spokrewnieni.Taejo czuł silne rodzinne pokrewieństwo z Balhae, nazywając to swoim „krewnym krajem” i „krajem małżeńskim” oraz chronił uchodźców Balhae.Taejo wykazywał silną niechęć do Khitanów, którzy zniszczyli Balhae.Dynastia Liao wysłała 30 posłów z 50 wielbłądami w prezencie w 942 r., Ale Taejo wygnał posłów na wyspę i zagłodził wielbłądy pod mostem, co jest znane jako „Incydent na moście Manbu”.

Ostatni król Silla, Gyeongsun, poddaje się Wang Geonowi, władcy Goryeo.Taejo łaskawie przyjął kapitulację ostatniego króla Silla i włączył klasę rządzącą Późniejszej Silla.W 935 roku Gyeon Hwon został usunięty z tronu przez swojego najstarszego syna z powodu sporu o sukcesję i uwięziony w świątyni Geumsansa, ale trzy miesiące później uciekł do Goryeo i został z szacunkiem przyjęty przez swojego byłego arcyrywala.W następnym roku, na prośbę Gyeon Hwon, Taejo i Gyeon Hwon podbili Późniejsze Baekje z armią 87 500 żołnierzy, kończąc okres Późniejszych Trzech Królestw.

Po „incydencie na moście Manbu” w 942 r., Goryeo przygotowało się do konfliktu z Imperium Khitan: Jeongjong utworzył w 947 r. Rezerwę wojskową składającą się z 300 000 żołnierzy zwaną „Armią Olśniewającą”, a Gwangjong zbudował fortece na północ od rzeki Chongchon, rozszerzając się w kierunku rzeki Yalu.

Erupcja góry Paektu w Korei i Chinach w 946 r., znana również jako erupcja milenijna lub erupcja Tianchi, była jedną z najpotężniejszych erupcji wulkanów w zarejestrowanej historii i jest klasyfikowana jako wydarzenie VEI 7.Erupcja spowodowała krótki okres znaczących zmian klimatycznych w Mandżurii.Rok erupcji nie został dokładnie określony, ale możliwy rok to 946 n.e.

Gwangjong wstąpił na tron ​​13 kwietnia 949 r. Jego pierwszą reformą było prawo emancypacji niewolników w 956 r. Rodziny szlacheckie miały wielu niewolników, głównie jeńców wojennych, którzy służyli jako szeregowi żołnierze;było ich więcej niż zwykłych ludzi i nie płacili podatków koronie, ale klanowi, dla którego pracowali.Emancypując ich, Gwangjong zmienił ich w plebsu, osłabiając potęgę rodów szlacheckich i pozyskując ludzi, którzy płacili podatki królowi i mogli stać się częścią jego armii.Ta reforma przyniosła jego rządowi poparcie ludu, podczas gdy szlachta była jej przeciwna;nawet królowa Daemok próbowała powstrzymać króla, ponieważ prawo dotyczyło jej rodziny, ale bezskutecznie.

Za panowania Gwangjonga w Kaesong i Pjongjangu powstały ośrodki medyczne znane jako Daebi-won , które dostarczały bezpłatne leki biednym pacjentom, a później rozszerzyły się na prowincje jako Hyeminguk (wydział zdrowia publicznego).Taejo założył regionalne spichlerze, aby stawić czoła suszom, a Gwangjong dodał jewibo, sklepy, które naliczały odsetki od pożyczek zbożowych, które były następnie wykorzystywane do pomocy biednym.Środki te, nawet jeśli w zmodyfikowanej formie, działały przez następne 900 lat, równolegle z lepszymi metodami uprawy, aby nadążyć za wzrostem populacji.

W 957 r. Uczony Shuang Ji został wysłany do Goryeo jako wysłannik i za jego radą Gwangjong ustanowił w 958 r. Krajowy egzamin do służby cywilnej w celu wydalenia urzędników, którzy zdobyli stanowiska sądowe z powodu wpływów rodziny lub reputacji, a nie zasługi .Egzamin, oparty na egzaminie do służby cywilnej Tanga i klasykach konfucjańskich, był otwarty dla wszystkich wolno urodzonych mężczyzn, aby dać każdemu, nie tylko bogatym i wpływowym ludziom, możliwość pracy na rzecz państwa, ale w praktyce tylko synom szlachta mogła zdobyć wykształcenie niezbędne do zdania egzaminu;zamiast tego celowo pominięto królewskich krewnych pięciu najwyższych stopni.W 960 roku król wprowadził różne kolory szat dworskich, aby wyróżnić urzędników różnych stopni.Główne egzaminy miały charakter literacki i miały dwie formy: test z kompozycji (jesul eop) i test z wiedzy klasycznej (myeonggyeong eop).Oficjalnie testy te miały odbywać się co trzy lata, ale w praktyce zdarzało się, że odbywały się również w innych terminach.Test składu zaczął być postrzegany jako bardziej prestiżowy, a kandydaci, którzy pomyślnie przeszli, zostali podzieleni na trzy stopnie.Z drugiej strony kandydaci, którzy pomyślnie zdali egzamin klasyczny, nie zostali sklasyfikowani.W okresie dynastii egzamin z kompozycji zdało około 6000 mężczyzn, a egzamin z klasyki zdało tylko około 450.

W 982 Seongjong przyjął sugestie zawarte w memoriału napisanym przez konfucjańskiego uczonego Choe Seung-ro i zaczął tworzyć rząd w stylu konfucjańskim.Choe Seung-ro zasugerował, że Seongjong będzie w stanie dokończyć reformy króla Gwangjonga, czwartego króla Goryeo, którego odziedziczył po Taejo z Goryeo.Taejo podkreślał konfucjański „Klasyk historii”, który stwierdzał, że idealny cesarz powinien rozumieć cierpienie rolników i bezpośrednio doświadczać ich trudu.Seongjong postępował zgodnie z tą zasadą i ustanowił politykę, zgodnie z którą władze centralne mianowały urzędników dystryktu, a cała prywatna broń była zbierana w celu przekształcenia jej w narzędzia rolnicze.Seongjong postanowił ustanowić stan Goryeo jako scentralizowaną monarchię konfucjańską.W 983 ustanowił system dwunastu moków, podział administracyjny, który obowiązywał przez większość pozostałej części okresu Goryeo, i wysłał uczonych mężów do każdego z moków, aby nadzorowali lokalną edukację, jako sposób na integrację wiejskiej arystokracji z nowy system biurokratyczny.Utalentowani synowie wiejskiej arystokracji byli kształceni, aby mogli zdać egzaminy do służby cywilnej i objąć oficjalne stanowiska rządowe w stolicy.

Pierwsza wojna Goryeo-Khitan była X-wiecznym konfliktem między koreańską dynastią Goryeo a chińską dynastią Liao pod przywództwem Khitan, w pobliżu dzisiejszej granicy między Chinami a Koreą Północną.W 993 dynastia Liao dokonała inwazji na północno-zachodnią granicę Goryeo z armią, która według dowódcy Liao liczyła 800 000 osób.Zmusili Goryeo do zerwania stosunków z dynastią Song, stania się państwem dopływowym Liao i przyjęcia kalendarza Liao.Za zgodą Goryeo na te wymagania siły Liao wycofały się.Dynastia Liao dała Goryeo pozwolenie na włączenie ziemi wzdłuż granicy obu państw, okupowanej przez uciążliwe dla Liao plemiona Jurchen, aż do rzeki Yalu.Pomimo osady Goryeo nadal komunikował się z dynastią Song, wzmacniając jej obronę, budując fortece na nowo zdobytych terytoriach północnych.

Goryeo było pierwszym państwem koreańskim, które wybiło własne monety.Wśród monet emitowanych przez Goryeo, takich jak Dongguk Tongbo, Samhan Tongbo i Haedong Tongbo, znanych jest około stu wariantów.Monety nie zyskały powszechnego zastosowania, podczas gdy srebrne waluty były używane do końca Goryeo.W 996 Seongjong z Goryeo wybijał żelazne monety, aby handlować z Chitanami, którzy używali żelaznych monet.Monety mogły zostać wyemitowane w celu promowania centralizacji.O ile można ustalić, żelazne monety nie były wyryte.Rząd podjął wiele wysiłków, aby promować używanie monet zamiast pieniądza towarowego.

Kiedy król Seongjong zmarł w 997 r., dynastia Liao powierzyła jego następcy Wang Song król Goryeo (król Mokjong, r. 997-1009).W 1009 roku został zamordowany przez siły generała Gang Jo.Wykorzystując to jako pretekst, Liao zaatakowali Goryeo w następnym roku.Przegrali pierwszą bitwę, ale wygrali drugą, a Gang Jo został schwytany i zabity.Liao zajęli i spalili stolicę Goryeo, Kaesong, ale król Goryeo zdążył już uciec do Naju.Wojska Liao wycofały się, a potem Goryeo obiecał potwierdzić swój lenny związek z dynastią Liao.Nie mogąc ustanowić przyczółka i uniknąć kontrataku przegrupowanych armii Groyeo, siły Liao wycofały się.Później król Goryeo wystąpił o pokój, ale cesarz Liao zażądał, aby przybył osobiście, a także scedował kluczowe obszary przygraniczne;sąd Goryeo odrzucił żądania, co doprowadziło do dekady wrogości między dwoma narodami, podczas której obie strony umocniły swoje granice w ramach przygotowań do wojny.Liao zaatakował Goryeo w 1015, 1016 i 1017, ale wyniki były niezdecydowane.

Począwszy od lata 1018 r., dynastia Liao zbudowała most na rzece Yalu.W grudniu 1018 r. 100 000 żołnierzy Liao pod dowództwem generała Xiao Baiya przekroczyło most na terytorium Goryeo, ale napotkało zasadzkę żołnierzy Goryeo.Król Hyeonjong usłyszał wieści o inwazji i rozkazał swoim żołnierzom walczyć z najeźdźcami z Liao.Generał Gang Gam-chan, który nie miał żadnego doświadczenia wojskowego od czasu, gdy był urzędnikiem państwowym, został dowódcą armii Goryeo liczącej około 208 000 ludzi (Liao nadal miało przewagę liczebną, nawet 2 do 1, ponieważ wojska Liao były w większości konne podczas gdy Koreańczycy nie byli) i pomaszerowali w kierunku rzeki Yalu.Oddziały Liao przedarły się, by zbliżyć się do Kaesong, stolicy, ale zostały pokonane przez siły dowodzone przez generała Gang Gam Chana.

Podczas ich kampanii generał Gang Gam-chan odciął zapasy wojskom Liao i bezlitośnie ich nękał.Wyczerpane wojska Liao postanowiły pospiesznie wycofać się na północ.Monitorując ruch swoich wojsk generał Gang Gam-chan zaatakował ich w okolicach Gwiju, kończąc na całkowitym zwycięstwie dynastii Goryeo.Poddane wojska Liao zostały podzielone między prowincje Goryeo i osiedlone w odizolowanych i strzeżonych społecznościach.Więźniowie ci byli cenieni za umiejętność polowania, rzeźnictwa, skórowania i garbowania skór.W ciągu następnych kilku stuleci ewoluowali w klasę Baekjeong, która utworzyła najniższą kastę narodu koreańskiego.Po bitwie nastąpiły negocjacje pokojowe i dynastia Liao nie najechała ponownie Korei.Korea weszła w długi i pokojowy okres ze swoimi zagranicznymi sąsiadami po drugiej stronie rzeki Yalu.Zwycięstwo w bitwie pod Kuju jest uważane za jedno z trzech największych zwycięstw militarnych (inne zwycięstwa to bitwa pod Salsu i bitwa pod Hansando) w historii Korei.

Po wojnie Goryeo – Khitan w Azji Wschodniej ustanowiono równowagę sił między Goryeo, Liao i Song.Dzięki zwycięstwu nad Liao Goryeo był pewny swoich zdolności militarnych i nie martwił się już zagrożeniem militarnym Khitan.Złoty wiek Goryeo trwał około 100 lat do początku XII wieku i był okresem osiągnięć handlowych, intelektualnych i artystycznych.Stolica była ośrodkiem handlu i przemysłu, a jej kupcy opracowali jeden z najwcześniejszych systemów podwójnego zapisu na świecie, zwany sagae chibubeop, który był używany do 1920 r. Goryeosa odnotowuje przybycie kupców z Arabii w 1024 r. , 1025 i 1040 oraz setki kupców z Song każdego roku, począwszy od lat trzydziestych XI wieku.Nastąpił rozwój druku i działalności wydawniczej, szerzący wiedzę z zakresu filozofii, literatury, religii i nauki.Goryeo obficie publikował i importował książki, a pod koniec XI wieku eksportował książki do Chin;dynastia Song dokonała transkrypcji tysięcy koreańskich książek.Panowanie Munjonga, od 1046 do 1083 roku, było nazywane „panowaniem pokoju” i jest uważane za najbardziej pomyślny i pokojowy okres w historii Goryeo.Munjong był bardzo chwalony i opisywany jako „życzliwy” i „święty” w Goryeosa.Ponadto osiągnął uosobienie kulturowego rozkwitu w Goryeo.

Cheolli Jangseong odnosi się również do kamiennego muru zbudowanego w latach 1033-1044 za panowania dynastii Goryeo na północnym półwyspie koreańskim.Czasami nazywany Goryeo Jangseong („Wielki Mur Goryeo”), ma około 1000 li długości i około 24 stóp wysokości i szerokości.Łączył twierdze zbudowane za panowania cesarza Hyeonjonga.Król Deokjong nakazał Yuso zbudować obronę w odpowiedzi na najazdy Khitan z północnego zachodu i Jurchen z północnego wschodu.Został ukończony za panowania cesarza Jeongjonga.Biegła od ujścia rzeki Yalu do okolic Hamheung w dzisiejszej Korei Północnej.Pozostałości nadal istnieją, w tym w Ŭiju i Chŏngp'yŏng.

Jurczeni na północ od Goryeo tradycyjnie oddawali hołd monarchom Goryeo i nazywali Goryeo swoim „krajem macierzystym”, ale dzięki klęsce Liao w 1018 r. Plemię Wanyan z Heishui Mohe zjednoczyło plemiona Jurchen i zyskało na sile.W 1102 r. Jurchen zagroził i pojawił się kolejny kryzys.W 1107 roku generał Yun Gwan poprowadził nowo utworzoną armię, liczącą około 17 000 ludzi zwaną Byeolmuban, i zaatakował Jurchen.Chociaż wojna trwała kilka lat, Jurchen zostali ostatecznie pokonani i poddali się Yun Gwanowi.Aby zaznaczyć zwycięstwo, generał Yun zbudował dziewięć fortec na północny wschód od granicy.Jednak w 1108 r. nowy władca, król Yejong, generał Yun otrzymał rozkaz wycofania swoich wojsk.W wyniku manipulacji i dworskich intryg ze strony przeciwnych frakcji został zwolniony ze stanowiska.Frakcje opozycji walczyły o przekazanie Jurchenom nowych fortec.

Jurczeni w regionie rzeki Yalu byli dopływami Goryeo od czasów panowania Wang Geona, który wzywał ich podczas wojen okresu późniejszych Trzech Królestw, ale Jurchenowie wielokrotnie zmieniali lojalność między Liao i Goryeo, wykorzystując napięcie między dwa narody.Gdy równowaga sił na granicy Liao-Goryeo uległa zmianie, Jurchenowie, którzy mieszkali w pobliżu granicy między dwoma stanami, zaczęli rozszerzać swoją władzę.Wreszcie w 1115 r. wódz Jurchen Wányán Āgǔdǎ założył dynastię Jin w Mandżurii i zaczął atakować dynastię Liao.W 1125 roku wojska Jin schwytały cesarza Tianzuo z Liao z pomocą dynastii Song, która zachęcała dynastię Jin w nadziei na zdobycie terytoriów, które wcześniej utracili na rzecz Liao.Resztki cesarskiego klanu Liao uciekły do ​​Azji Środkowej, gdzie założyły zachodnią dynastię Liao.Wielu z nich zostało zmuszonych do poddania się dynastii Jin.

Ród Yi z Inju poślubiał kobiety królom od czasów Munjong do 17. króla, Injonga.Ostatecznie Dom Yi zyskał większą władzę niż sam monarcha.Doprowadziło to do zamachu stanu Yi Ja-gyeom w 1126 r. Nie powiódł się, ale władza monarchy została osłabiona;Goryeo przeżył wojnę domową wśród szlachty.

w 1125 roku Jin unicestwił Liao, który był zwierzchnikiem Goryeo, i rozpoczął inwazję na Song.W odpowiedzi na okolicznościowe zmiany Goryeo ogłosiło się stanem dopływowym Jin w 1126 r. Po tym pokoju został utrzymany i Jin nigdy tak naprawdę nie najechał Goryeo.

Za panowania króla Injonga z Goryeo Myo Cheong argumentował, że Korea została osłabiona przez konfucjańskie ideały.Jego poglądy były bezpośrednio sprzeczne z Kim Bu-sik, zorientowanym na Chiny konfucjańskim uczonym.Na szerszą skalę oznaczało to trwającą walkę między elementami konfucjańskimi i buddyjskimi w społeczeństwie koreańskim.To właśnie w tym okresie zorganizowane państwo Jurchen wywierało presję na Goryeo.Kłopoty z Jurczenami wynikały częściowo z niedoceniania przez Goryeo nowo utworzonego państwa i złego traktowania jego wysłanników (tj. zabijania ich i upokarzania ich zwłok).Wykorzystując sytuację, Myo Cheong zamierzał zaatakować Jurczenów, a przeniesienie stolicy do Pjongjangu zapewniłoby sukces.Ostatecznie Myo Cheong poprowadził bunt przeciwko rządowi.Przeniósł się do Pjongjangu, który w tamtym czasie nazywał się Seo-gyeong („Zachodnia Stolica”) i ogłosił ustanowienie nowego państwa Daewi.Według Myo Cheong, Kaesong był „pozbawiony cnót”.To sprawiło, że Pjongjang stał się idealną lokalizacją dla rzekomego odrodzenia dynastycznego.W końcu bunt został stłumiony przez generała-uczonego Kim Bu-sika.

Samguk sagi to historyczny zapis Trzech Królestw Korei: Goguryeo , Baekje i Silla.Samguk sagi jest napisany w klasycznym języku chińskim, pisanym języku literatów starożytnej Korei, a jego kompilacja została zamówiona przez króla Injong z Goryeo i przeprowadzona przez urzędnika państwowego i historyka Kim Busika () oraz zespół młodszych uczonych.Ukończona w 1145 roku, jest dobrze znana w Korei jako najstarsza zachowana kronika historii Korei.

W 1170 roku grupa oficerów pod dowództwem Jeong Jung-bu, Yi Ui-bang i Yi Go dokonała zamachu stanu i odniosła sukces.Król Uijong udał się na wygnanie, a król Myeongjong został osadzony na tronie.Skuteczna władza spoczywała jednak w rękach kolejnych generałów, którzy używali elitarnej jednostki gwardii znanej jako Tobang do kontrolowania tronu: rozpoczęło się wojskowe rządy Goryeo.W 1179 roku do władzy doszedł młody generał Gyeong Dae-seung, który rozpoczął próbę przywrócenia pełnej władzy monarchy i oczyszczenia państwa z korupcji.

Choe wstąpił do wojska, podobnie jak jego ojciec, i był pułkownikiem do 35 roku życia, kiedy został generałem.Wstąpił do Rady Wojennej w wieku 40 lat. Choe służył pod rządami dyktatorów wojskowych za panowania króla Myeongjonga.Kiedy rządził ostatni z tych dyktatorów, Yi Ui-min, Choe i jego brat Choe Chung-su () poprowadzili swoje prywatne armie i pokonali Yi i Radę Wojenną.Następnie Choe zastąpił słabego Myeongjonga królem Sinjongiem, młodszym bratem Myeongjonga.Przez następne 61 lat ród Choe rządził jako dyktatorzy wojskowi, utrzymując królów jako marionetkowych monarchów;Następcą Choe Chung-heona został kolejno jego syn Choe U, wnuk Choe Hang i prawnuk Choe Ui.

W 1231 roku Ögedei Khan zarządził inwazję na Koreę .Doświadczona armia mongolska została oddana pod dowództwo generała Saritai.Armia mongolska przekroczyła rzekę Yalu i szybko zapewniła kapitulację granicznego miasta Uiju.Do Mongołów dołączył Hong Bok-won, zdrajca generał Goryeo.Choe Woo zmobilizował jak najwięcej żołnierzy do armii składającej się głównie z piechoty, gdzie walczył z Mongołami zarówno pod Anju, jak i Kuju (dzisiejszy Kusong).Mongołowie zajęli Andżu;zostali jednak zmuszeni do odwrotu po oblężeniu Kuju.Elementy armii mongolskiej dotarły aż do Chungju na środkowym półwyspie koreańskim;jednak ich postęp został zatrzymany przez armię niewolników dowodzoną przez Ji Gwang-su, gdzie jego armia walczyła na śmierć i życie.Zdając sobie sprawę, że wraz z upadkiem stolicy Goryeo nie był w stanie oprzeć się najeźdźcom mongolskim, Goryeo wystąpił o pokój.Było sześć głównych kampanii: 1231, 1232, 1235, 1238, 1247, 1253;między 1253 a 1258 rokiem Mongołowie pod dowództwem generała Möngke Khana, Jalairtai Qorchi, przeprowadzili cztery niszczycielskie inwazje na Koreę, kosztem ogromnej liczby ofiar wśród ludności cywilnej na całym Półwyspie Koreańskim.

Początki soju sięgają XIII wieku Goryeo, kiedy technika destylacji lewantyńskiej została wprowadzona na Półwysep Koreański podczas najazdów Mongołów na Koreę (1231–1259) przez Mongołów Yuan, którzy przejęli technikę destylacji araku od Persów podczas najazdów na Lewant, Anatolię i Persję.Destylarnie powstały wokół miasta Gaegyeong, ówczesnej stolicy (obecnego Kaesong).W okolicach Kaesong soju nadal nazywa się arak-ju.Andong soju, bezpośredni korzeń współczesnych południowokoreańskich odmian soju, powstał jako domowy trunek opracowany w mieście Andong, gdzie w tamtych czasach znajdowała się baza logistyczna Yuan Mongol.

W 1232 roku Choe Woo, ówczesny dyktator wojskowy Goryeo, wbrew prośbom zarówno króla Gojonga, jak i wielu jego wyższych urzędników cywilnych, nakazał dwór królewski i większość populacji Gaesong przenieść z Songdo na wyspę Ganghwa w zatoce Gyeonggi i rozpoczął budowę znaczących umocnień, aby przygotować się na zagrożenie mongolskie.Choe Woo wykorzystał podstawową słabość Mongołów, strach przed morzem.Rząd zarekwirował każdy dostępny statek i barkę w celu transportu zaopatrzenia i żołnierzy na wyspę Ganghwa.Ewakuacja była tak nagła, że ​​sam król Kojong musiał nocować w miejscowej gospodzie na wyspie.Następnie rząd nakazał zwykłym ludziom ucieczkę ze wsi i schronienie się w dużych miastach, górskich cytadelach lub pobliskich przybrzeżnych wyspach.Sama wyspa Ganghwa była silną fortecą obronną.Mniejsze fortece zbudowano po kontynentalnej stronie wyspy, a także podwójny mur w poprzek grzbietów góry Munsusan.Mongołowie zaprotestowali i natychmiast przypuścili drugi atak .Armią mongolską dowodził zdrajca z Pjongjangu imieniem Hong Bok-won, a Mongołowie zajęli znaczną część Korei Północnej.Chociaż dotarli także do części południowego półwyspu, Mongołom nie udało się zdobyć wyspy Ganghwa, która znajdowała się zaledwie kilka mil od brzegu, i zostali odparci w Gwangju.Tam mongolski generał Saritai został zabity przez mnicha Kim Yun-hu pośród silnego oporu cywilnego w bitwie pod Cheoin niedaleko Yongin, zmuszając Mongołów do ponownego wycofania się.

Sangjeong yemun zostało opublikowane ruchomą metalową czcionką w latach 1234–1241. Yi Gyu-bo napisał w imieniu Choi Yi postscriptum, które pokazuje, jak ta książka została opublikowana ruchomą metalową czcionką.Zapisy królestwa Goryeo wskazują, że 50-tomowy Sangjeong Gogeum Yemun (Przepisany tekst rytuału z przeszłości i teraźniejszości) został wydrukowany z odlewanego metalu około 21. roku panowania króla Gojonga z dynastii Goryeo (około 1234 roku n.e.).Inna ważna publikacja, Nammyongcheonhwasang - Songjungdoga (Kazania buddyjskiego kapłana Nammyongvhon z okresu pieśni) została wydrukowana odlewaną metalową czcionką w 26. roku panowania króla Gojonga (1239 n.e.).

W 1235 roku Mongołowie rozpoczęli kampanię , która spustoszyła części prowincji Gyeongsang i Jeolla.Opór cywilny był silny, a dwór królewski w Ganghwie próbował wzmocnić swoją fortecę.Goryeo odniósł kilka zwycięstw, ale wojsko Goryeo i armie Sprawiedliwych nie były w stanie wytrzymać fal inwazji.Po tym, jak Mongołowie nie byli w stanie zająć ani wyspy Ganghwa, ani górskich zamków Goryeo na kontynencie, Mongołowie zaczęli palić pola uprawne Goryeo, próbując zagłodzić ludność.Kiedy niektóre fortece w końcu się poddały, Mongołowie rozstrzelali wszystkich, którzy stawiali im opór.W 1238 Goryeo ustąpił i wystąpił o pokój.Mongołowie wycofali się w zamian za zgodę Goryeo na wysłanie rodziny królewskiej jako zakładników.Jednak Goryeo wysłał niepowiązanego członka linii królewskiej.Rozwścieczeni Mongołowie zażądali oczyszczenia mórz z koreańskich statków, przeniesienia dworu na kontynent, wydania antymongolskich biurokratów i ponownie rodziny królewskiej jako zakładników.W odpowiedzi Korea wysłała odległą księżniczkę i dziesięcioro dzieci szlachty.

W 1247 Mongołowie rozpoczęli czwartą kampanię przeciwko Goryeo, ponownie żądając zwrotu stolicy Songdo i rodzinie królewskiej jako zakładników.Güyük wysłał Amuqana do Korei, a Mongołowie rozbili obóz w pobliżu Yomju w lipcu 1247 r. Po tym, jak król Gojong z Goryeo odmówił przeniesienia swojej stolicy z wyspy Ganghwa do Songdo, siły Amuqana splądrowały Półwysep Koreański.Jednak wraz ze śmiercią Güyüka Khana w 1248 roku Mongołowie ponownie się wycofali.Ale najazdy mongolskie trwały do ​​​​1250 roku.

Tripiṭaka Koreana to koreańska kolekcja Tripiṭaka (pism buddyjskich i sanskryckiego słowa oznaczającego „trzy kosze”), wyryta na 81 258 drewnianych blokach drukarskich w XIII wieku.Jest to najbardziej wszechstronna i najstarsza na świecie nienaruszona wersja kanonu buddyjskiego zapisana pismem Hanja, bez znanych błędów ani errat w 52 330 152 znakach, które są zorganizowane w ponad 1496 tytułach i 6568 tomach.Każdy drewniany klocek ma 24 centymetry wysokości i 70 centymetrów długości.Grubość bloków waha się od 2,6 do 4 centymetrów, a każdy waży około trzech do czterech kilogramów.Drewniane bloki byłyby prawie tak wysokie jak góra Baekdu i miałyby 2,74 km, gdyby były ułożone w stos, i mierzyłyby 60 km długości, gdyby były ułożone w linii, i ważyły ​​łącznie 280 ton.Drewniane klocki są w nieskazitelnym stanie, bez wypaczeń i deformacji, mimo że powstały ponad 750 lat temu.

Po wniebowstąpieniu Möngke-chana w 1251 r. Mongołowie ponownie powtórzyli swoje żądania.Möngke Khan wysłał posłów do Goryeo, ogłaszając jego koronację w październiku 1251 r. Zażądał także osobistego wezwania przed siebie króla Gojonga i przeniesienia jego siedziby z wyspy Ganghwa na kontynent koreański.Ale dwór Goryeo odmówił wysłania króla, ponieważ stary król nie był w stanie podróżować tak daleko.Möngke ponownie wysłał swoich posłów z określonymi zadaniami.Wysłannicy zostali dobrze przyjęci przez urzędników Goryeo, ale także ich skrytykowali, twierdząc, że ich król nie wykonał rozkazów swojego zwierzchnika Möngkego.Möngke nakazał księciu Yeku dowodzenie armią przeciwko Korei.Jednak Koreańczyk na dworze Möngke przekonał ich do rozpoczęcia kampanii w lipcu 1253 roku. Yeku wraz z Amuqanem zażądali poddania się dworu Goryeo.Dwór odmówił, ale nie stawiał oporu Mongołom i gromadził chłopstwo w górskich fortecach i na wyspach.Współpracując z dowódcami Goryeo, którzy dołączyli do Mongołów, Jalairtai Qorchi spustoszył Koreę.Kiedy przybył jeden z wysłanników Yeku, Gojong osobiście spotkał się z nim w jego nowym pałacu w Sin Chuan-bug.Gojong w końcu zgodził się przenieść stolicę z powrotem na kontynent i wysłał swojego pasierba Angyeonga jako zakładnika.Mongołowie zgodzili się na zawieszenie broni w styczniu 1254 r.

Mongołowie dowiedzieli się później, że najwyżsi urzędnicy Goryeo pozostali na wyspie Ganghwa i ukarali tych, którzy negocjowali z Mongołami.W latach 1253–1258 Mongołowie pod wodzą Jalairtai przeprowadzili cztery niszczycielskie najazdy w ostatniej udanej kampanii przeciwko Korei.Möngke zdał sobie sprawę, że zakładnik nie był księciem krwi z dynastii Goryeo.Dlatego Möngke obwinił sąd w Goryeo za oszukanie go i zabicie rodziny Lee Hyeonga, który był promongolskim koreańskim generałem.Dowódca Möngkego, Jalairtai, zdewastował znaczną część Goryeo i w 1254 r. wziął 206 800 jeńców. Głód i rozpacz zmusiły chłopów do poddania się Mongołom.we wrześniu 1255 Mongke Khan po raz kolejny wysłał dużą armię wraz z księciem Yeongnyeongiem i Hong Bok-wonem, który został wzięty jako zakładnik przez Jalaltai jako kapitan, i zebrał się w Gapgot Daedan (甲串岸) i wykazał impet, by zaatakować wyspę Ganghwa .Jednak Kim Sugang (金守剛), który właśnie udał się do Mongolii, udało się przekonać Mongke Khana i Mongołowie wycofali się z Goryeo.

Mongołowie później dowiedzieli się, że najwyżsi urzędnicy Goryeo pozostali na wyspie Ganghwa i ukarali tych, którzy negocjowali z Mongołami.W latach 1253-1258 Mongołowie pod dowództwem Jalairtai przeprowadzili cztery niszczycielskie inwazje w ostatniej udanej kampanii przeciwko Korei.Möngke zdał sobie sprawę, że zakładnikiem nie był książę krwi z dynastii Goryeo.Więc Möngke obwinił sąd Goryeo o oszukanie go i zabicie rodziny Lee Hyeonga, który był pro-mongolskim koreańskim generałem.Dowódca Möngke, Jalairtai, zdewastował większość Goryeo i wziął 206 800 jeńców w 1254 r. Głód i rozpacz zmusiły chłopów do poddania się Mongołom.Wraz z lokalnymi urzędnikami założyli biuro chiliarchii w Yonghung.

Nakazując uciekinierom budowę statków, Mongołowie zaczęli atakować przybrzeżne wyspy od 1255 roku.Na półwyspie Liaodong Mongołowie ostatecznie zgromadzili koreańskich uciekinierów w kolonii liczącej 5000 gospodarstw domowych.Mongke Khan po raz kolejny wysłał dużą armię wraz z księciem Yeongnyeongiem i Hong Bok-wonem, który został wzięty jako zakładnik przez Jalaltai jako kapitan, zebrał się w Gapgot Daedan i wykazał impet, by zaatakować wyspę Ganghwa.Jednak Kim Sugang, który właśnie udał się do Mongolii, udało się przekonać Mongke Khana i Mongołowie wycofali się z Goryeo.

W 1258 roku król Goryeo Gojong i jeden ze sług klanu Choe, Kim Injoon, przeprowadzili kontratak i zamordowali głowę rodziny Choe, kończąc panowanie rodziny Choe, które trwało sześć dekad.Następnie król wystąpił o pokój z Mongołami.Kiedy dwór Goryeo wysłał przyszłego króla Wonjonga jako zakładnika na dwór mongolski i obiecał powrót do Kaegyong, Mongołowie wycofali się z Korei Środkowej .W Goryeo istniały dwie partie: partia literatów, która sprzeciwiała się wojnie z Mongołami, oraz junta wojskowa pod przewodnictwem klanu Choe, która nalegała na kontynuowanie wojny.Kiedy dyktator Choe został zamordowany przez partię literacką, traktat pokojowy został zawarty.Traktat zezwalał na utrzymanie suwerennej władzy i tradycyjnej kultury Goryeo, co sugerowało, że Mongołowie zrezygnowali z włączenia Goryeo pod bezpośrednią kontrolę Mongołów i byli zadowoleni z przyznania Goryeo autonomii, ale król Goryeo musi poślubić mongolską księżniczkę i podlegać mongolskiej władzy Chanowie mongolscy.

W marcu 1258 r. Kim Jun zamordował dyktatora Choe Ui. W ten sposób dyktatura jego grupy wojskowej dobiegła końca, a władzę zdobyli uczeni, którzy nalegali na pokój z Mongolią.Goryeo nigdy nie został podbity przez Mongołów, ale wyczerpany po dziesięcioleciach walk Goryeo wysłał księcia Wonjonga do stolicy Yuan, aby złożył przysięgę wierności Mongołom;Kubilaj-chan zgodził się i poślubił jedną ze swoich córek z koreańskim księciem koronnym.Khubilai, który został chanem Mongołów i cesarzem Chin w 1260 roku, nie narzucił bezpośredniej władzy nad większością Goryeo.Goryeo Korea, w przeciwieństwie do Song China, była traktowana bardziej jak mocarstwo Azji Środkowej.Dynastii pozwolono przetrwać i zachęcano do małżeństw mieszanych z Mongołami.

Powstanie Sambyeolcho (1270–1273) było koreańskim buntem przeciwko dynastii Goryeo, który miał miejsce na ostatnim etapie najazdów mongolskich na Koreę .Został stłumiony przez Goryeo i dynastię Yuan.Po buncie Goryeo stało się wasalem dynastii Yuan.Po 1270 roku Goryeo stało się półautonomicznym państwem klienckim dynastii Yuan.Mongołowie i Królestwo Goryeo związali małżeństwami, a Goryeo został quda (przymierzem małżeńskim) wasalem dynastii Yuan na około 80 lat, a monarchowie Goryeo byli głównie zięciami cesarskimi (khuregen).Oba narody zostały ze sobą powiązane na 80 lat, kiedy wszyscy kolejni królowie koreańscy poślubili księżniczki mongolskie.

W 1266 roku Kubilaj-chan wysłał emisariuszy doJaponii , żądając, aby Japonia została wasalem i wysłała daninę pod groźbą konfliktu.Jednak wysłannicy wrócili z pustymi rękami.Drugi zestaw emisariuszy został wysłany w 1268 roku i wrócił z pustymi rękami, podobnie jak pierwszy.Siły inwazyjne Yuan wyruszyły z Korei 2 listopada 1274 r. Dwa dni później rozpoczęły lądowanie na wyspie Cuszima .Flota Yuan przekroczyła morze i 19 listopada wylądowała w zatoce Hakata.Do rana większość statków Yuan zniknęła.Według japońskiego dworzanina w swoim dzienniku z 6 listopada 1274 r. Nagły przeciwny wiatr ze wschodu odrzucił flotę Yuan.Kilka statków zostało wyrzuconych na brzeg, a około 50 żołnierzy i marynarzy juanów zostało schwytanych i straconych.Według Historii Yuan „zerwał się wielki sztorm i wiele okrętów wojennych roztrzaskało się o skały i zostało zniszczonych”.Nie jest pewne, czy burza miała miejsce w Hakata, czy też flota wyruszyła już do Korei i napotkała ją w drodze powrotnej.Niektóre konta zawierają raporty o ofiarach, które sugerują utratę 200 statków.Z 30 000 silnych sił inwazyjnych 13 500 nie wróciło.

Rozkazy na drugą inwazję nadeszły w pierwszym miesiącu księżycowym 1281 r. Przygotowano dwie floty, składające się z 900 statków w Korei i 3500 statków w południowych Chinach, o łącznej sile 142 000 żołnierzy i marynarzy.15 sierpnia wielki tajfun, znany po japońsku jako kamikaze, uderzył w zakotwiczoną flotę od zachodu i zdewastował ją.Wyczuwając zbliżający się tajfun, koreańscy i południowochińscy marynarze wycofali się i bezskutecznie zacumowali w zatoce Imari, gdzie zostali zniszczeni przez burzę.Tysiące żołnierzy dryfowało na kawałkach drewna lub zostało wyrzuconych na brzeg.Japońscy obrońcy zabili wszystkich, których znaleźli, z wyjątkiem południowych Chińczyków, którzy ich zdaniem zostali zmuszeni do przyłączenia się do ataku na Japonię.Według koreańskiego źródła, z 26 989 Koreańczyków, którzy wyruszyli z flotą Szlaku Wschodniego, 7592 nie wróciło.Źródła chińskie i mongolskie wskazują na śmiertelność od 60 do 90 procent.Korea, która była odpowiedzialna za budowę statków podczas inwazji, również straciła zdolność do budowy statków i zdolność do obrony morza, ponieważ wycięto dużą ilość drewna.Później, wykorzystując sytuację, liczba Japończyków dołączających do wokou zaczęła wzrastać, a ataki na wybrzeża Chin i Korei nasiliły się.

Samguk yusa lub Memorabilia of the Three Kingdoms to zbiór legend, opowieści ludowych i relacji historycznych odnoszących się do Trzech Królestw Korei ( Goguryeo , Baekje i Silla), a także do innych okresów i stanów przed, w trakcie i po okresie Trzech Królestw .Jest to najwcześniejsza zachowana wzmianka o legendzie Dangun, która opisuje powstanie Gojoseon jako pierwszego narodu koreańskiego.

Cesarzowa Gi urodziła się w Haengju w Goryeo w niższej rangi arystokratycznej rodzinie biurokratów.W 1333 roku nastoletnia Lady Gi była jedną z konkubin wysłanych do Yuan przez królów Goryeo, którzy raz na trzy lata musieli dostarczyć pewną liczbę pięknych nastoletnich dziewcząt, które miały służyć jako konkubiny cesarzy mongolskich.Poślubienie kobiet Goryeo uznano za prestiżowe.Niezwykle piękna i utalentowana w tańcu, konwersacji, śpiewie, poezji i kaligrafii Lady Gi szybko stała się ulubioną konkubiną Toghon Temur.W 1339 roku, kiedy Lady Gi urodziła syna, którego Toghon Temür zdecydował, że będzie jego następcą, w końcu mógł w 1340 roku nazwać Lady Gi swoją drugorzędną żoną. Toghon Temür coraz bardziej tracił zainteresowanie rządzeniem w miarę jego panowania.W tym czasie władzę w coraz większym stopniu sprawowała utalentowana politycznie i ekonomicznie Lady Gi.Starszy brat Lady Gi, Gi Cheol, został mianowany dowódcą mongolskiej wschodniej kwatery polowej - co w efekcie uczyniło go prawdziwym władcą Goryeo - dzięki jej wpływowi.i ściśle monitorowała sprawy Goryeo.W zależności od pozycji Lady Gi w stolicy cesarstwa, jej starszy brat Gi Cheol przybył, aby zagrozić pozycji króla Goryeo, który był klientem Mongołów.Król Gongmin z Goryeo wytępił rodzinę Gi w zamachu stanu w 1356 roku i uniezależnił się od Yuan.Lady Gi odpowiedziała, wybierając Tasha Temur na nowego króla Goryeo i wysłała wojska do Goryeo.Jednak wojska mongolskie zostały pokonane przez armię Goryeo podczas próby przekroczenia rzeki Yalu.

Dynastia Goryeo przetrwała pod rządami Yuan, dopóki król Gongmin nie zaczął wypierać mongolskich garnizonów Yuan w latach pięćdziesiątych XIV wieku.Do 1356 roku Goryeo odzyskało utracone terytoria północne.Kiedy król Gongmin wstąpił na tron, Goryeo znajdował się pod wpływem mongolskich Yuan China.Kiedy król Gongmin wstąpił na tron, Goryeo znajdował się pod wpływem mongolskich Yuan China.Jego pierwszym aktem było usunięcie ze stanowisk wszystkich pro-mongolskich arystokratów i oficerów wojskowych.Mongołowie zaanektowali północne prowincje Goryeo po inwazjach i włączyli je do swojego imperium jako prefektury Ssangseong i Dongnyeong.Armia Goryeo odzyskała te prowincje częściowo dzięki ucieczce od Yi Jachun, pomniejszego koreańskiego urzędnika w służbie Mongołów w Ssangseong i jego syna Yi Seonggye.W tym burzliwym okresie Goryeo na chwilę podbił Liaoyang w 1356 r., Odparł dwie duże inwazje Czerwonych Turbanów w 1359 i 1360 r. I pokonał ostatnią próbę Yuan zdominowania Goryeo, kiedy generał Choe Yeong pokonał najeźdźcę mongolskiego tumen w 1364 r.

W grudniu 1359 roku część armii Czerwonych Turbanów przeniosła swoją bazę na Półwysep Liaodong.Jednak brakowało im materiałów wojennych i stracili drogę wycofania się do Chin kontynentalnych.Armia Czerwonych Turbanów dowodzona przez Mao Ju-jinga najechała Goryeo i zajęła miasto Pjongjang.W styczniu 1360 roku armia Goryeo dowodzona przez An U i Yi Bang-sila odbiła Pjongjang i północny region, który został zdobyty przez wroga.Z armii Czerwonych Turbanów, która przekroczyła rzekę Yalu, po wojnie do Liaoning wróciło tylko 300 żołnierzy.W listopadzie 1360 roku wojska Czerwonych Turbanów ponownie zaatakowały północno-zachodnią granicę Goryeo z 200 000 żołnierzy i zajęły Gaegyeong, stolicę Goryeo, na krótki okres. Król Gongmin uciekł do Andong.Jednak generałowie Choe Yeong, Yi Seonggye (później Taejo z Joseon ), Jeong Seun i Yi Bang-sil odparli armię Czerwonych Turbanów.Sha Liu i Guan Xiansheng, którzy byli generałami Czerwonych Turbanów, zginęli w bitwach.Armia Goryeo nieustannie ścigała wroga i usuwała go z Półwyspu Koreańskiego.

Wokou były również problemem napotkanym podczas panowania króla Gongmina.Wokou nękali półwysep od jakiegoś czasu i stali się dobrze zorganizowanymi wojskowymi rabusiami najeżdżającymi w głąb kraju, zamiast bandytami typu „uderz i uciekaj”, jak zaczynali.Generałowie Choi Young i Yi Seong-gye zostali wezwani przez króla Gongmina do walki z nimi.Według koreańskich zapisów piraci wako byli szczególnie nieokiełznani mniej więcej od 1350 roku. Po prawie corocznych inwazjach na południowe prowincje Jeolla i Gyeongsang, migrowali na północ, do obszarów Chungcheong i Gyeonggi.Historia Goryeo zawiera zapis bitew morskich w 1380 r., W których wysłano sto okrętów wojennych do Jinpo, aby rozgromić tam japońskich piratów, uwalniając 334 jeńców, po czym liczba japońskich lotów spadła.Piraci wako zostali skutecznie wypędzeni dzięki zastosowaniu technologii prochowej, której wówczas brakowało wako, po tym, jak Goryeo założył Biuro Broni Prochowej w 1377 roku (ale zniesione dwanaście lat później).

W 1388 roku król U (syn króla Gongmina i konkubiny) i generał Choe Yeong zaplanowali kampanię mającą na celu inwazję na dzisiejsze Liaoning w Chinach.King U powierzył dowództwo generałowi Yi Seong-gye (później Taejo), ale zatrzymał się na granicy i zbuntował.Goryeo padło pod panowaniem generała Yi Seong-gye, syna Yi Ja-chuna, który uśmiercił ostatnich trzech królów Goryeo, uzurpował sobie tron ​​i ustanowił w 1392 roku dynastię Joseon .

Kluczowe wnioski:Królestwo nadzorowało bezprecedensowy rozkwit kultury i sztuki wraz z rozwojem architektury, ceramiki, drukarstwa i papiernictwa.W XIII wieku królestwo było wielokrotnie najeżdżane przez Mongołów , po czym stało się mniej niezależne i pod większymi wpływami kulturowymi swoich północnych sąsiadów.Koryo jest źródłem angielskiej nazwy współczesnej Korei.Buddyzm był bezpośrednio odpowiedzialny za rozwój druku, ponieważ to właśnie dzięki szerzeniu literatury buddyjskiej udoskonalono druk drzeworytniczy, a następnie w 1234 roku wynaleziono ruchome metalowe czcionki.