Historia Korei Południowej

W 1945 r., po klęsce Japonii w wojnie na Pacyfiku, region koreański, który był jej terytorium, został zajęty przez wojska amerykańskie i sowieckie .Dwa lata później Korea Południowa ogłosiła niepodległość odJaponii jako Republika Korei.Zostało to oficjalnie uznane przez Japonię, kiedy zatwierdziła ona niepodległość regionu koreańskiego na mocy traktatu pokojowego z San Francisco w 1952 r., czyniąc go w pełni niezależnym i suwerennym krajem na mocy prawa międzynarodowego.Doprowadziło to do podziału Korei na dwie strefy okupacyjne – jedną administrowaną przez Stany Zjednoczone, a drugą przez Związek Radziecki – co miało być tymczasowe.Jednak kiedy Stany Zjednoczone, Wielka Brytania , Związek Radziecki i Chiny nie były w stanie uzgodnić jednego rządu dla półwyspu, w 1948 roku powstały dwa odrębne rządy o przeciwnych ideologiach: Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna (KRLD) i sprzymierzona z Zachodem Pierwsza Republika Korei.Obaj twierdzili, że są prawowitym rządem całej Korei.

Rząd Wojskowy Armii Stanów Zjednoczonych w Korei (USAMGIK) dowodził południową częścią Półwyspu Koreańskiego od 8 września 1945 r. do 15 sierpnia 1948 r. W tym czasie kraj borykał się z trudnościami politycznymi i gospodarczymi z powodu różnych powody.Negatywne skutki okupacji japońskiej były nadal obecne w strefie okupowanej, a także na północy.Ludzie nie byli zadowoleni z poparcia USAMGIK dla poprzedniego japońskiego rządu kolonialnego, utrzymywania przez nich byłych japońskich gubernatorów jako doradców, lekceważenia przez nich popularnej Koreańskiej Republiki Ludowej oraz poparcia dla wyborów ONZ, które doprowadziły do ​​podziału kraj.Ponadto armia USA nie była dobrze wyposażona do zarządzania krajem, ponieważ nie znała języka ani sytuacji politycznej, co prowadziło do niezamierzonych konsekwencji ich polityki.Do niestabilności przyczynił się napływ uchodźców z Korei Północnej (szacowany na 400 tys.) i reemigrantów z zagranicy.

Powstanie jesienne 1946 roku było serią protestów i demonstracji, które miały miejsce w Korei Południowej przeciwko Rządowi Wojskowemu Armii Stanów Zjednoczonych w Korei (USAMGIK).Protesty te zostały wywołane wsparciem USAMGIK dla byłego japońskiego rządu kolonialnego i ich decyzją o pozostawieniu byłych japońskich gubernatorów jako doradców, a także lekceważeniem przez nich lubianej Koreańskiej Republiki Ludowej.Protesty były również wynikiem zawirowań gospodarczych i politycznych, w jakich znalazł się kraj po II wojnie światowej i podziale Półwyspu Koreańskiego.Powstanie jesienne doprowadziło do rozprawy ze strony USAMGIK, w wyniku której aresztowano i uwięziono wielu koreańskich przywódców i działaczy.Powstanie jesienne jest uważane za znaczące wydarzenie w historii Korei Południowej, ponieważ było pierwszym powszechnym oporem przeciwko rządom USAMGIK na dużą skalę i było prekursorem większych ruchów politycznych i społecznych, które pojawiły się w następnych latach.

Powstanie Jeju było popularnym buntem, który miał miejsce na wyspie Jeju w Korei Południowej od 3 kwietnia 1948 do maja 1949. Powstanie zostało zainicjowane decyzją nowo utworzonego rządu Republiki Korei o przeprowadzeniu kontrowersyjnych wyborów dla Zgromadzenia Narodowego, które wielu na Jeju postrzegało jako fikcję, która wykluczałaby lewicowe i postępowe grupy z procesu politycznego.Rebelia była prowadzona przez lewicowe i postępowe grupy, które były przeciwne rządowi.W odpowiedzi rząd wysłał wojsko, by stłumiło rebelię, co doprowadziło do brutalnej rozprawy, w wyniku której zginęły tysiące ludzi, a wiele innych zostało rannych.Represje charakteryzowały się masowymi mordami, torturami, gwałtami i wymuszonymi zaginięciami dziesiątek tysięcy ludzi, głównie cywilów podejrzanych o wspieranie rebelii.Powstanie w Jeju jest uważane za mroczny rozdział w historii Korei Południowej i do dziś jest drażliwym tematem.

Pierwsza Republika Korei istniała od sierpnia 1948 do kwietnia 1960 i była rządem Korei Południowej.Powstał 15 sierpnia 1948 r., po przekazaniu władzy Rządowi Wojskowemu Armii Stanów Zjednoczonych , który rządził Koreą Południową od zakończenia rządów japońskich w 1945 r. Był to pierwszy niezależny rząd republikański w Korei, z Syngmanem Rhee wybrany na pierwszego prezydenta Korei Południowej w maju 1948 r., a Zgromadzenie Narodowe w Seulu uchwaliło w lipcu tego samego roku pierwszą konstytucję, która ustanowiła prezydencki system rządów.Pierwsza republika twierdziła, że ​​ma władzę nad całą Koreą, ale kontrolowała tylko obszar na południe od 38 równoleżnika do końca wojny koreańskiej w 1953 r., Po czym zmieniono granicę.Pierwsza republika charakteryzowała się autorytarnymi rządami i korupcją Rhee, ograniczonym rozwojem gospodarczym, silnym antykomunizmem, a pod koniec lat pięćdziesiątych rosnącą niestabilnością polityczną i społecznym sprzeciwem wobec Rhee.Rewolucja kwietniowa w 1960 roku doprowadziła do rezygnacji Rhee i początku drugiej Republiki Korei.

Masakra w Mungyeong była masowym mordem, do którego doszło 24 grudnia 1949 r., w którym armia południowokoreańska zabiła od 86 do 88 nieuzbrojonych cywilów, głównie dzieci i osoby starsze.Ofiary były podejrzane o bycie zwolennikami lub współpracownikami komunistów, jednak rząd Korei Południowej przez dziesięciolecia obwiniał o zbrodnię komunistycznych partyzantów.W 2006 roku Komisja Prawdy i Pojednania Korei Południowej ustaliła, że ​​masakry dokonała armia Korei Południowej.Mimo to południowokoreański sąd orzekł, że oskarżenie rządu o masakrę zostało przedawnione, aw 2009 roku południowokoreański sąd najwyższy oddalił skargę rodzin ofiar.Jednak w 2011 roku Sąd Najwyższy Korei zdecydował, że rząd powinien zrekompensować ofiary nieludzkich zbrodni, których się dopuścił, niezależnie od terminu na złożenie wniosku.

Wojna koreańska była konfliktem zbrojnym między Koreą Północną i Południową, który trwał od 25 czerwca 1950 r. do 27 lipca 1953 r. Północ zaatakowała Południe 25 czerwca 1950 r., próbując zjednoczyć kraj pod rządami komunistów.Organizacja Narodów Zjednoczonych pod przewodnictwem Stanów Zjednoczonych interweniowała w imieniu Korei Południowej, a koalicja sił ONZ, głównie ze Stanów Zjednoczonych, walczyła z armiami Korei Północnej i Chin .Wojna była naznaczona brutalnymi walkami, z ciężkimi stratami po obu stronach.27 lipca 1953 r. ogłoszono zawieszenie broni i utworzono strefę zdemilitaryzowaną wzdłuż 38 równoleżnika, który do dziś służy jako granica między Koreą Północną i Południową.Wojna koreańska doprowadziła do śmierci milionów ludzi i pozostawiła Półwysep Koreański podzielony i silnie zmilitaryzowany.

Masakra Ligi Bodo odnosi się do masowego mordu więźniów politycznych i podejrzanych o sympatyzowanie z komunizmem, który miał miejsce w Korei Południowej latem 1960 roku. Zabójstwa zostały przeprowadzone przez grupę zwaną Ligą Bodo, która została utworzona i kontrolowana przez rząd.Liga składała się z członków południowokoreańskiej policji i wojska, a także cywilów rekrutowanych do przeprowadzania zabójstw.Ofiary były zbierane i zabierane w odległe miejsca, takie jak wyspy lub regiony górskie, gdzie były masowo zabijane.Liczbę ofiar szacuje się na około 100 000.Masakra Ligi Bodo była systematycznym, pozasądowym zabójstwem na dużą skalę, zorganizowanym przez rząd Korei Południowej w celu wyeliminowania przeciwników politycznych i utrzymania kontroli nad ludnością.Wydarzenie jest uważane za jedno z najpoważniejszych naruszeń praw człowieka w historii Korei Południowej.

Koreańskie porozumienie o zawieszeniu broni było porozumieniem o zawieszeniu broni podpisanym 27 lipca 1953 r. między Koreą Północną a Organizacją Narodów Zjednoczonych reprezentowaną przez Stany Zjednoczone w celu zakończenia walk w wojnie koreańskiej .Porozumienie ustanowiło strefę zdemilitaryzowaną (DMZ) oddzielającą Koreę Północną i Południową oraz stworzyło koreańską strefę zdemilitaryzowaną (DMZ), która istnieje do dziś.Zawieszenie broni zostało podpisane przez północnokoreańskiego generała Nam Ila i generała porucznika armii amerykańskiej Williama K. Harrisona Jr. i było nadzorowane przez Wojskową Komisję Rozejmu (MAC) i Komisję Nadzorczą Narodów Neutralnych (NNSC).Zawieszenie broni nigdy nie zostało formalnie zakończone, a technicznie nadal istnieje stan wojny między obiema Koreami.

Druga Republika Korei odnosi się do systemu politycznego i rządu Korei Południowej, który powstał po rewolucji kwietniowej 1960 r., która doprowadziła do rezygnacji prezydenta Syngmana Rhee i końca Pierwszej Republiki Korei.Rewolucja kwietniowa była serią masowych protestów, które zostały zapoczątkowane odkryciem ciała miejscowego ucznia liceum, który został zabity przez policję podczas demonstracji przeciwko sfałszowanym wyborom w marcu.Druga Republika Korei powstała po upadku rządu Rhee i zastąpieniu go przez prezydenta Yun Posuna.Druga Rzeczpospolita charakteryzowała się przejściem do demokracji, z nową konstytucją przyjętą w październiku 1960 r., która przewidywała podział władzy, dwuizbową władzę ustawodawczą i silną prezydenturę.Rząd II Rzeczypospolitej charakteryzował się przejściem od rządów autorytarnych do bardziej demokratycznego systemu z wolnymi i uczciwymi wyborami, swobodami obywatelskimi i wolną prasą.Jednak II RP miała również swoje wyzwania, w tym niestabilność polityczną i trudności gospodarcze, które doprowadziły do ​​serii zamachów stanu oraz dyktaturę wojskową pod przywództwem Park Chung-hee, która trwała do 1979 r. Po niej nastąpiła III RP Korea Południowa, która była rządem demokratycznym, który przetrwał do 1987 roku.

Rewolucja kwietniowa, znana również jako rewolucja 19 kwietnia lub ruch 19 kwietnia, była serią masowych protestów, które miały miejsce w Korei Południowej przeciwko prezydentowi Syngmanowi Rhee i Pierwszej Republice.Protesty te rozpoczęły się 11 kwietnia w mieście Masan i zostały zapoczątkowane śmiercią miejscowego licealisty z rąk policji podczas wcześniejszych demonstracji przeciwko sfałszowanym wyborom.Protesty były napędzane powszechnym niezadowoleniem z autorytarnego stylu przywództwa Rhee, korupcją, stosowaniem przemocy wobec przeciwników politycznych i nierównomiernym rozwojem kraju.Protesty w Masan szybko rozprzestrzeniły się na stolicę Seulu, gdzie zostały brutalnie stłumione.W wyniku trwających dwa tygodnie protestów zginęło 186 osób.26 kwietnia Rhee złożył rezygnację i uciekł do Stanów Zjednoczonych.Zastąpił go Yun Posun, wyznaczając początek Drugiej Republiki Korei Południowej.

„Zamach stanu z 16 maja” odnosi się do wojskowego zamachu stanu, który miał miejsce w Korei Południowej 16 maja 1961 r. Zamachem kierował generał dywizji Park Chung-hee, który przejął władzę od prezydenta Yun Bo-seon i rządzącej Partia Demokratyczna.Zamach zakończył się sukcesem, a Park Chung-hee ustanowił dyktaturę wojskową, która trwała aż do jego zamachu w 1979 roku. Podczas swoich 18-letnich rządów Park przeprowadził szereg reform gospodarczych i politycznych, które pomogły zmodernizować Koreę Południową i przekształcić ją w kraj rozwinięty .Jednak jego reżim był również znany z tłumienia sprzeciwu politycznego i łamania praw człowieka.

Rząd wojskowy powołał KCIA w czerwcu 1961 r. jako sposób monitorowania opozycji, a jej pierwszym dyrektorem został Kim Dzong-pil, krewny Parka.KCIA jest odpowiedzialna za nadzorowanie i koordynację działań wywiadowczych zarówno w kraju, jak i za granicą, a także dochodzeń kryminalnych prowadzonych przez rządowe agencje wywiadowcze, w tym wojsko.Dzięki szerokim kompetencjom agencja mogła zaangażować się w politykę.Agenci przechodzą szeroko zakrojone szkolenia i kontrole przeszłości, zanim zostaną oficjalnie wprowadzeni i przydzieleni do swoich pierwszych zadań.

Trzecia Republika Korei odnosi się do rządu Korei Południowej w latach 1987-1993.Był to drugi i ostatni rząd cywilny na mocy konstytucji z 1987 r., który rozpoczął się wraz z objęciem urzędu prezydenta Roh Tae-woo w 1988 r. W tym okresie Korea Południowa przeżywała okres szybkiego wzrostu gospodarczego i demokratyzacji, naznaczony końcem rządów wojskowych, zniesienie cenzury politycznej i bezpośrednie wybory prezydenckie.Dodatkowo poprawiły się stosunki Korei Południowej z Koreą Północną i innymi krajami, co doprowadziło do nawiązania stosunków dyplomatycznych z Chinami i wieloma innymi narodami.

Korea Południowa odegrała ważną rolę w wojnie w Wietnamie (1964-1975).Po wycofaniu się Stanów Zjednoczonych w 1973 roku Korea Południowa wysłała własne wojska na pomoc rządowi Wietnamu Południowego.Siły Ekspedycyjne Armii Republiki Korei (ROK) zapewniły pomoc wojskową i wsparcie Wietnamowi Południowemu, w sumie 320 000 żołnierzy biorących udział w działaniach wojennych.Siły Republiki Korei stacjonowały głównie na Wyżynach Centralnych i wzdłuż Szlaku Ho Szi Mina.Zapewniali bezpieczeństwo miejscowym obywatelom Wietnamu i pomagali armii Wietnamu Południowego w ochronie ich granic.Ponadto siły południowokoreańskie zbudowały infrastrukturę dla projektów rozwojowych, w tym drogi, mosty, systemy irygacyjne i lotniska.Obecność wojsk koreańskich w Wietnamie była kontrowersyjna, a niektórzy oskarżali ich o łamanie praw człowieka.Jednak przypisywano im udzielenie bardzo potrzebnej pomocy rządowi Wietnamu Południowego w trudnym okresie jego historii.Armia koreańska została wycofana z Wietnamu w 1978 roku, a jej wkład w wysiłek wojenny został w dużej mierze zapomniany w historii.

Saemaul Undong (znany również jako New Village Movement) to południowokoreański program rozwoju obszarów wiejskich, który rozpoczął się w latach 70. XX wieku pod przewodnictwem ówczesnego prezydenta Park Chung-hee.Jego celem jest ograniczanie ubóstwa i poprawa warunków życia na obszarach wiejskich poprzez wzmacnianie pozycji społeczności lokalnych i zachęcanie do inicjatyw samopomocowych.Program kładzie nacisk na wspólne działanie, współpracę, samodyscyplinę i ciężką pracę.Obejmuje szereg działań, takich jak rolnictwo spółdzielcze, ulepszone techniki rolnicze, rozwój infrastruktury i organizacja społeczności.Programowi przypisuje się pomoc w ograniczaniu ubóstwa i poprawie poziomu życia na obszarach wiejskich.Został również wykorzystany jako model dla podobnych programów w innych krajach na całym świecie.

W 1972 r. w wyniku referendum konstytucyjnego, w którym zatwierdzono konstytucję Yushin, ustanowiono IV Republikę, która de facto dawała prezydentowi Parkowi Chung-hee władzę dyktatorską.Pod rządami Parka i jego Demokratycznej Partii Republikańskiej kraj wszedł w autorytarny okres znany jako system Yushin.Po zabójstwie Parka w 1979 roku Choi Kyu-hah objął stanowisko prezydenta, ale ogłoszono stan wojenny i kraj popadł w niestabilność polityczną.Następnie Chun Doo-hwan obalił Choi i przeprowadził zamach stanu w grudniu 1979 r. Następnie stłumił Ruch Demokratyzacji Gwangju przeciwko stanowi wojennemu w maju 1980 r., Po czym rozwiązał Zgromadzenie Narodowe i został wybrany na przewodniczącego Narodowej Rady Zjednoczenia.Czwarta republika została następnie rozwiązana, gdy w marcu 1981 r. Przyjęto nową konstytucję i zastąpiono ją Piątą Republiką Korei.

Zabójstwo Park Chung-hee było ważnym wydarzeniem politycznym w Korei Południowej, które miało miejsce 26 października 1979 r. Park Chung-hee był trzecim prezydentem Korei Południowej i sprawował władzę od 1961 r. Przewodził autorytarnemu reżimowi i przeprowadził szeroko zakrojone reformy gospodarcze, które przyniosły krajowi szybki wzrost gospodarczy.26 października 1979 roku Park brał udział w obiedzie w kwaterze głównej Koreańskiej Centralnej Agencji Wywiadowczej (KCIA) w Seulu.Podczas kolacji został postrzelony przez Kim Jae-gyu, dyrektora KCIA.Kim był bliskim sojusznikiem Parka i przez wiele lat służył jako jego ochroniarz.Wiadomość o zabójstwie Parka szybko rozeszła się po całym kraju i wywołała powszechne protesty.Wiele osób postrzegało Parka jako dyktatora i cieszyło się, że odszedł.Jednak inni postrzegali jego śmierć jako wielką stratę, ponieważ podczas swoich rządów przyniósł Korei Południowej duży dobrobyt gospodarczy.W następstwie śmierci Parka kraj wszedł w okres zawirowań politycznych.Doprowadziło to do wyboru Chun Doo-hwana na prezydenta w 1980 r., który następnie kierował autorytarnym reżimem wojskowym do 1987 r., kiedy to ponownie odbyły się demokratyczne wybory.Zabójstwo Park Chung-hee pozostaje znaczącym wydarzeniem w historii Korei i nadal jest pamiętane.Był to pierwszy zamach na prezydenta Korei i oznaczało to koniec ery autorytarnych rządów w tym kraju.

Generał dywizji Chun Doo-hwan, dowódca Dowództwa Bezpieczeństwa Obrony, bez upoważnienia pełniącego obowiązki prezydenta Choi Kyu-haha, aresztował generała Jeong Seung-hwa, szefa sztabu armii ROK, oskarżając go o udział w zabójstwie prezydenta Park Chung-hee .Następnie wojska lojalne wobec Chun najechały centrum Seulu i aresztowały dwóch sojuszników Jeonga, generała dywizji Jang Tae-wana i generała dywizji Jeong Byeong-ju.Major Kim Oh-rang, adiutant Jeong Byeong-ju, zginął w strzelaninie.Następnego ranka Ministerstwo Obrony i dowództwo armii były pod kontrolą Chuna z pomocą jego kolegów z 11. klasy absolwentów Koreańskiej Akademii Wojskowej.Ten zamach stanu, wraz z masakrą w Gwangju, doprowadził do aresztowania Chuna w 1995 roku przez administrację Kim Young-sam i ustanowił Piątą Republikę Korei Południowej.

Powstanie Gwangju było powszechnym powstaniem w mieście Gwangju w Korei Południowej w dniach 18-27 maja 1980 r. Rozpoczęło się jako protest przeciwko dyktaturze prezydenta Chun Doo-hwana i rządowi wojskowemu, a szybko przerodziło się w demonstrację dla demokracji i praw człowieka.Powstanie zostało brutalnie stłumione przez wojsko Korei Południowej, a incydent spowodował śmierć setek obywateli.Powstanie rozpoczęło się, gdy 18 maja studenci i robotnicy poprowadzili protest przeciwko rządowi wojskowemu.Demonstracja szybko rozprzestrzeniła się po całym mieście, a obywatele przyłączali się, domagając się demokracji i praw człowieka.Wojsko odpowiedziało siłą, używając gazu łzawiącego, pałek i ostrej amunicji, aby rozproszyć tłumy.W ciągu następnych kilku dni starcia między protestującymi a wojskiem przerodziły się w bitwę na pełną skalę.27 maja wojsko ogłosiło stan wojenny w Gwangju i wysłało więcej żołnierzy, aby stłumić rebelię.Mimo to protestujący stawiali opór aż do 3 czerwca, kiedy ostatecznie zniesiono stan wojenny.

Piąta republika została założona w marcu 1981 roku przez Chun Doo-hwana, wojskowego kolegę długoletniego prezydenta i dyktatora Parka Chung-hee, po niestabilności politycznej i rządach wojskowych w czwartej republice od zabójstwa Parka w październiku 1979 roku. piąta republika była rządzona przez Chuna i Demokratyczną Partię Sprawiedliwości jako de facto dyktatura i jednopartyjne państwo w celu szeroko zakrojonej reformy Korei Południowej w celu demokratyzacji i demontażu autokratycznego systemu Park.Piąta republika spotkała się z rosnącym sprzeciwem ruchu demokratyzacyjnego powstania w Gwangju , a czerwcowy Ruch Demokratyczny z 1987 r. Doprowadził do wyboru Roh Tae-woo w wyborach prezydenckich w grudniu 1987 r .Piąta republika została rozwiązana trzy dni po wyborach wraz z przyjęciem nowej konstytucji, która położyła podwaliny pod stosunkowo stabilny system demokratyczny obecnej szóstej Republiki Korei.

9 października 1983 r. w Rangunie w Birmie (dzisiejszy Rangun, Mjanma) doszło do zamachu na Chun Doo-hwana, piątego prezydenta Korei Południowej.Uważa się, że za atakiem stoi Korea Północna, w którym zginęło 21 osób, a 46 zostało rannych.Jeden podejrzany został zabity, a dwóch innych zostało zatrzymanych, z których jeden przyznał się, że jest oficerem wojskowym Korei Północnej.

Czerwcowa Walka Demokratyczna, zwana także Czerwcowym Ruchem Demokratycznym i Czerwcowym Powstaniem Demokratycznym, była ogólnokrajowym ruchem prodemokratycznym, który miał miejsce w Korei Południowej od 10 do 29 czerwca 1987 r. Protesty wywołane ogłoszeniem reżimu wojskowego Roh Tae-woo jako kolejnego prezydenta, zmusiło rząd do przeprowadzenia wyborów i innych demokratycznych reform, które doprowadziły do ​​powstania VI Republiki.W obawie przed przemocą przed Igrzyskami Olimpijskimi w Seulu w 1988 r. Chun i Roh przyjęli żądania bezpośrednich wyborów prezydenckich i przywrócenia swobód obywatelskich.Doprowadziło to ostatecznie do tego, że Roh został wybrany na prezydenta w grudniu zwykłą większością głosów, torując drogę do demokratycznej konsolidacji w Korei Południowej.

Szósta Republika Korei Południowej to obecny rząd Korei Południowej, utworzony w 1988 roku po zakończeniu rządów wojskowych.Ta konstytucja przewiduje bardziej demokratyczną formę rządów z prezydentem wybieranym w głosowaniu powszechnym i jednoizbową władzą ustawodawczą.Zawiera również Kartę Praw, która gwarantuje wolności obywatelskie, takie jak wolność słowa, zgromadzeń i prasy.Wzrost gospodarczy Korei Południowej podczas szóstej republiki był niezwykły.Kraj przeszedł z gospodarki rozwijającej się do jednej z największych gospodarek świata, z PKB na mieszkańca porównywalnym z niektórymi krajami europejskimi.Ten wzrost gospodarczy był w dużej mierze spowodowany skuteczną polityką gospodarczą tego kraju zorientowaną na eksport, wysokimi poziomami inwestycji w edukację i badania oraz silnym naciskiem na innowacje oparte na technologii.Szósta republika była również świadkiem powstania potężnego ruchu robotniczego, który odegrał kluczową rolę w poprawie warunków pracy i płac mieszkańców Korei Południowej.Przyniosła też reformy wymiaru sprawiedliwości, w tym zmiany, które ułatwiły obywatelom pozywanie korporacji za łamanie ich praw.

Letnie Igrzyska Olimpijskie 1988 odbyły się w Seulu w Korei Południowej od 17 września do 2 października 1988. To był pierwszy raz, kiedy Letnie Igrzyska Olimpijskie odbyły się w Korei Południowej i po raz pierwszy odbyły się w Azji od igrzysk w 1964 roku w Tokio , Japonia.Igrzyska obejmowały 237 wydarzeń w 27 dyscyplinach sportowych i wzięło w nich udział około 8391 sportowców ze 159 krajów, co czyniło je największą liczbą krajów uczestniczących w igrzyskach olimpijskich w tamtym czasie.Igrzyska zostały uznane za duży sukces Korei Południowej, ponieważ pokazały szybki rozwój gospodarczy i społeczny kraju w latach poprzedzających igrzyska olimpijskie.

K-dramy stały się niezwykle popularne w Azji i na całym świecie, odkąd zaczęły być emitowane na początku lat 90.Te koreańskie dramaty telewizyjne często zawierają skomplikowane romantyczne historie, poruszające tematy rodzinne oraz mnóstwo akcji i napięcia.Oprócz dostarczania rozrywki widzom, K-dramy wywarły ogromny wpływ na gospodarkę i soft power Korei Południowej.Popularność K-dramatów pomogła ożywić gospodarkę Korei Południowej, ponieważ sprzedaż płyt DVD z dramatami, ścieżek dźwiękowych i powiązanych produktów stała się ważnym źródłem dochodów dla kraju.Co więcej, sukces K-dramatów doprowadził do wzrostu turystyki w Korei Południowej, ponieważ fani tych dram gromadzą się, aby poznać kulturę i miejsca, które zainspirowały programy.Oprócz skutków ekonomicznych K-dramy miały również znaczący wpływ na soft power Korei Południowej.Melodramatyczne historie i atrakcyjni aktorzy sprawili, że programy te są niezwykle popularne w całej Azji, pomagając wzmocnić kulturowy wpływ Korei Południowej w regionie.Miało to również pozytywny wpływ na stosunki międzynarodowe Korei Południowej, ponieważ kraje, które wcześniej były wrogo nastawione do tego kraju, zaczęły go akceptować ze względu na jego obecność kulturową.

Sunshine Policy jest podstawą podejścia Korei Południowej do Korei Północnej w zakresie stosunków zagranicznych.Po raz pierwszy została ustanowiona i wprowadzona w życie za prezydentury Kim Dae-junga.Polityka ta doprowadziła do zainicjowania wspólnych przedsięwzięć biznesowych między obiema Koreami, w tym rozwoju kolei i ustanowienia Regionu Turystycznego Mount Kumgang, który pozostawał otwarty dla gości z Korei Południowej do 2008 roku, kiedy doszło do strzelaniny i wizyty zostały wstrzymane .Pomimo wyzwań zorganizowano również trzy zjazdy rodzinne.W 2000 roku przywódcy obu Korei, Kim Dae-jung i Kim Dzong-il, spotkali się na szczycie po raz pierwszy od wojny koreańskiej .Podczas tego spotkania przyjęto 15 czerwca Wspólną Deklarację Północ-Południe, w której obie Koree uzgodniły pięć punktów: dążenie do niezależnego i pokojowego zjednoczenia, zajęcie się kwestiami humanitarnymi, takimi jak rozdzielone rodziny, promowanie współpracy i wymiany gospodarczej oraz przeprowadzenie dialog między obiema Koreami.Jednak po szczycie rozmowy między obydwoma państwami utknęły w martwym punkcie.Krytyka polityki wzrosła, a minister zjednoczenia Lim Dong-won stanął w obliczu wotum nieufności 3 września 2001 r. Po spotkaniu z nowo wybranym prezydentem George'em Bushem Kim Dae-jung poczuł się upokorzony i prywatnie wyraził rozczarowanie twardą linią prezydenta Busha postawa.To spotkanie doprowadziło również do odwołania jakiejkolwiek możliwości wizyty Korei Północnej w Korei Południowej.Kiedy administracja Busha określiła Koreę Północną jako część „osi zła”, Korea Północna wycofała się z traktatu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej, wydaliła inspektorów ONZ i wznowiła swój program nuklearny.W 2002 r. konfrontacja morska o sporne terytoria połowowe doprowadziła do śmierci sześciu południowokoreańskich żołnierzy marynarki wojennej, co jeszcze bardziej pogorszyło stosunki.

K-pop (koreański pop) to gatunek muzyki popularnej wywodzący się z Korei Południowej.Zaczęło się na początku lat 90. i od tego czasu stało się jednym z najpopularniejszych gatunków muzycznych na świecie.K-pop charakteryzuje się chwytliwymi melodiami, mocnym bitem i zabawnymi, optymistycznymi tekstami.Często zawiera elementy z innych gatunków, takich jak hip hop, R&B i EDM.Gatunek ten odnotował stały wzrost popularności od samego początku i nadal rośnie.Miało to również wpływ na globalną kulturę, a gwiazdy K-popu pojawiały się w programach telewizyjnych, filmach, a nawet na wybiegach mody na całym świecie.K-pop staje się również coraz bardziej popularny w Ameryce Północnej i Europie, a fani uczęszczają na koncerty i śledzą swoich ulubionych artystów.Pod koniec 2000 i na początku 2010 roku K-pop zaczął zyskiwać popularność w innych częściach świata, zwłaszcza w Azji Południowo-Wschodniej i Stanach Zjednoczonych.Było to w dużej mierze spowodowane sukcesem grup takich jak Girls 'Generation, Super Junior i 2NE1, które miały silną międzynarodową rzeszę fanów.W 2012 roku „Gangnam Style” grupy K-pop PSY stało się wirusową sensacją, gromadząc ponad 3 miliardy wyświetleń na YouTube.Ta piosenka pomogła sprowadzić K-pop do globalnej publiczności i znacznie zwiększyła popularność K-popu na całym świecie.

Prom MV Sewol zatonął rankiem 16 kwietnia 2014 roku na trasie z Incheon w kierunku Jeju w Korei Południowej.Statek o masie 6825 ton wysłał sygnał o niebezpieczeństwie z odległości około 2,7 km (1,7 mil; 1,5 mil morskich) na północ od Byeongpungdo o godzinie 08:58 KST (23:58 UTC, 15 kwietnia 2014 r.).Spośród 476 pasażerów i załogi 306 zginęło w katastrofie, w tym około 250 uczniów z Danwon High School (miasto Ansan). Spośród około 172 ocalałych ponad połowa została uratowana przez łodzie rybackie i inne statki handlowe, które przybyły na miejsce zdarzenia około 40 minut przed Koreańską Strażą Przybrzeżną (KCG). Zatonięcie Sewol wywołało powszechną reakcję społeczną i polityczną w Korei Południowej.Wiele osób krytykowało działania kapitana promu i większości załogi.Skrytykowano również operatora promu, Chonghaejin Marine, oraz organy regulacyjne, które nadzorowały jego operacje, wraz z administracją prezydenta Park Geun-hye za jej reakcję na katastrofę i próby bagatelizowania winy rządu, a także KCG za złe traktowanie promu. katastrofy i postrzeganej bierności załogi łodzi ratowniczej na miejscu zdarzenia.Wyrażono również oburzenie z powodu początkowego fałszywego doniesienia o katastrofie przez rząd i południowokoreańskie media, które twierdziły, że wszyscy na pokładzie zostali uratowani, a także przeciwko rządowi, który przedkładał wizerunek publiczny nad życie swoich obywateli, odrzucając pomoc z innych krajów, i publiczne bagatelizowanie powagi katastrofy. 15 maja 2014 r. kapitanowi i trzem członkom załogi postawiono zarzut morderstwa, a pozostałych jedenastu członków załogi postawiono w stan oskarżenia o opuszczenie statku.W ramach rządowej kampanii mającej na celu zarządzanie nastrojami społecznymi w związku z oficjalną reakcją na zatonięcie, wydano nakaz aresztowania Yoo Byung-euna (opisanego jako właściciel Chonghaejin Marine), ale nie udało się go znaleźć pomimo ogólnokrajowej obławy.22 lipca 2014 r. Policja ujawniła, że ​​ustaliła, że ​​martwy mężczyzna znaleziony na polu w Suncheon, około 290 kilometrów (180 mil) na południe od Seulu, to Yoo.

Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2018, oficjalnie znane jako XXIII Zimowe Igrzyska Olimpijskie i powszechnie znane jako PyeongChang 2018, były międzynarodową zimową imprezą sportową, która odbyła się w dniach 9-25 lutego 2018 r. w hrabstwie Pyeongchang w Korei Południowej.Łącznie rozegrano 102 imprezy w 15 dyscyplinach 7 dyscyplin sportowych.Gospodarze, Korea Południowa, zdobyli 17 medali, w tym 5 złotych.Igrzyska wyróżniały się udziałem Korei Północnej, która wysłała 22 sportowców do rywalizacji w 3 dyscyplinach sportowych.

Szczyt międzykoreański z kwietnia 2018 r. był spotkaniem przywódców Korei Północnej i Korei Południowej, które odbyło się 27 kwietnia 2018 r. Szczyt był pierwszym tego rodzaju od ponad dekady i stanowił ważny krok w kierunku pokoju i pojednanie między dwoma krajami, które technicznie są w stanie wojny od wojny koreańskiej w latach pięćdziesiątych XX wieku.Szczyt odbył się w Domu Pokoju, budynku położonym po południowej stronie strefy zdemilitaryzowanej (DMZ), która oddziela Koreę Północną i Południową.Przywódcy Korei Północnej i Południowej, odpowiednio Kim Jong-un i Moon Jae-in, spotkali się i przedyskutowali szeroki zakres kwestii, w tym denuklearyzację Półwyspu Koreańskiego, zmniejszenie napięć wojskowych oraz poprawę sytuacji gospodarczej i kulturowej więzi między obydwoma krajami.W wyniku szczytu obaj przywódcy podpisali wspólne oświadczenie, w którym zobowiązali się do działań na rzecz pełnej denuklearyzacji Półwyspu Koreańskiego i poprawy stosunków między oboma państwami.

W dniu 29 października 2022 r. około godziny 22:20 podczas obchodów Halloween w Itaewon w Seulu w Korei Południowej doszło do poważnego ścisku tłumu.W tym tragicznym wydarzeniu zginęło 159 osób, a 196 zostało rannych.Wśród ofiar śmiertelnych były dwie osoby, które zmarły w wyniku odniesionych obrażeń w następstwie zdarzenia, oraz 27 obcokrajowców, przy czym ofiarami byli głównie młodzi dorośli.Incydent ten jest najbardziej katastrofalnym zmiażdżeniem tłumu w historii Korei Południowej, przyćmiewając katastrofę na stadionie miejskim w Busan w 1959 roku, w której zginęło 67 osób.Oznacza to również najkrwawszą katastrofę w kraju od zatonięcia MV Sewol w 2014 r. i najważniejsze wydarzenie masowe w Seulu od czasu zawalenia się domu towarowego Sampoong w 1995 r.Specjalny policyjny zespół dochodzeniowy ustalił, że tragedia była spowodowana przede wszystkim tym, że policja i agencje rządowe nie przygotowały się odpowiednio na tak duży tłum, pomimo kilku wcześniejszych ostrzeżeń.Dochodzenie zakończyło się 13 stycznia 2023 r.Po katastrofie rząd Korei Południowej i policja spotkały się z szeroką krytyką i protestami.Prezydent Yoon Suk Yeol i jego administracja byli celem licznych protestów wzywających do jego rezygnacji, mimo że pozostał na stanowisku.