Inwazje mongolskie na Koreę

Imperium Mongolskie rozpoczęło kilka inwazji na Koreę pod rządami Goryeo od 1231 do 1259. Było sześć głównych kampanii: 1231, 1232, 1235, 1238, 1247, 1253;między 1253 a 1258 rokiem Mongołowie pod dowództwem generała Möngke Khana, Jalairtai Qorchi, przeprowadzili cztery niszczycielskie inwazje w ostatniej udanej kampanii przeciwko Korei, kosztem ogromnej liczby ofiar wśród ludności cywilnej na całym Półwyspie Koreańskim.Mongołowie zaanektowali północne obszary Półwyspu Koreańskiego po inwazjach i włączyli je do swojego imperium jako prefektury Ssangseong i prefektury Dongnyeong.

Uciekając przed Mongołami, w 1216 roku Chitanie najechali Goryeo i wielokrotnie pokonali armie koreańskie, docierając nawet do bram stolicy i najeżdżając głęboko na południe, ale zostali pokonani przez koreańskiego generała Kim Chwi-ryeo, który zepchnął ich z powrotem na północ do Pjongangu , gdzie pozostali Khitanie zostali wykończeni przez sprzymierzone siły mongolsko-Goryeo w 1219 roku. Ci Khitanie są prawdopodobnie źródłem Baekjeong.

W 1224 r. wysłannik mongolski zginął w niewyjaśnionych okolicznościach i Korea przestała płacić daninę.Ögedei wysłał generała Saritai, aby podbił Koreę i pomścił zmarłego wysłannika w 1231 roku. Armia mongolska przekroczyła rzekę Yalu i szybko zapewniła kapitulację granicznego miasta Uiju.

Choe Woo zmobilizował jak najwięcej żołnierzy do armii składającej się głównie z piechoty, gdzie walczył z Mongołami zarówno pod Anju, jak i Kuju (dzisiejszy Kusong).Mongołowie zajęli Andżu.

Aby zdobyć Kuju, Saritai użył pełnego zestawu broni oblężniczych, aby zniszczyć obronę miasta.Linie katapult wystrzeliwały zarówno głazy, jak i stopione metale w mury miasta.Mongołowie wysłali specjalne zespoły szturmowe, które obsadziły wieże oblężnicze i drabiny wspinaczkowe.Inne stosowane taktyki to pchanie płonących wozów pod drewniane bramy miasta i drążenie tuneli pod murami.Najbardziej makabryczną bronią używaną podczas oblężenia były bomby zapalające, które zawierały gotowany, płynny ludzki tłuszcz.Pomimo faktu, że armia Goryeo miała znaczną przewagę liczebną i po ponad trzydziestu dniach brutalnej wojny oblężniczej, żołnierze Goryeo nadal odmawiali poddania się, a wraz z rosnącymi ofiarami Mongołów armia mongolska nie mogła zdobyć miasta i musiała się wycofać.

Sfrustrowany oblężeniem Saritai zamiast tego wykorzystał doskonałą mobilność swoich armii, aby ominąć armię Goryeo i udało mu się zdobyć stolicę w Gaesong.Elementy armii mongolskiej dotarły aż do Chungju na środkowym półwyspie koreańskim;jednak ich postęp został zatrzymany przez armię niewolników dowodzoną przez Ji Gwang-su, gdzie jego armia walczyła na śmierć i życie.Zdając sobie sprawę, że wraz z upadkiem stolicy Goryeo nie był w stanie oprzeć się najeźdźcom mongolskim, Goryeo wystąpił o pokój.

Generał Saritai zaczął wycofywać swoje główne siły na północ wiosną 1232 roku, pozostawiając siedemdziesięciu dwóch mongolskich urzędników administracyjnych stacjonujących w różnych miastach północno-zachodniego Goryeo, aby zapewnić Goryeo dotrzymanie warunków pokoju.

W 1232 roku Choe Woo, wbrew prośbom zarówno króla Gojonga, jak i wielu jego wyższych urzędników cywilnych, nakazał przeniesienie dworu królewskiego i większości ludności Gaesong z Songdo na wyspę Ganghwa w zatoce Gyeonggi i rozpoczął budowę znaczących obrony, aby przygotować się na zagrożenie mongolskie.Choe Woo wykorzystał główną słabość Mongołów, strach przed morzem.Rząd zarekwirował każdy dostępny statek i barkę, aby przetransportować zapasy i żołnierzy na wyspę Ganghwa.Rząd nakazał ponadto zwykłym ludziom opuszczenie wsi i schronienie się w dużych miastach, cytadelach górskich lub pobliskich wyspach na morzu.Sama wyspa Ganghwa była silną fortecą obronną.Mniejsze fortece zostały zbudowane po stronie kontynentalnej wyspy, a także zbudowano podwójny mur w poprzek grzbietów góry Munsusan.

Mongołowie zaprotestowali przeciwko temu posunięciu i natychmiast rozpoczęli drugi atak.Armią mongolską dowodził zdrajca z Pjongjangu o imieniu Hong Bok-won, a Mongołowie zajęli znaczną część północnej Korei.Chociaż dotarli również do części południowego półwyspu, Mongołom nie udało się zdobyć wyspy Ganghwa, która znajdowała się zaledwie kilka mil od brzegu, i zostali odparci w Gwangju.Tamtejszy generał mongolski, Saritai (), został zabity przez mnicha Kim Yun-hu () pośród silnego oporu cywilów w bitwie pod Cheoin niedaleko Yongin, zmuszając Mongołów do ponownego wycofania się.

W 1235 roku Mongołowie rozpoczęli kampanię, która spustoszyła części prowincji Gyeongsang i Jeolla.Cywilny opór był silny, a dwór królewski w Ganghwa próbował wzmocnić swoją fortecę.Goryeo odniósł kilka zwycięstw, ale wojsko Goryeo i armie Sprawiedliwych nie były w stanie oprzeć się falom inwazji.Po tym, jak Mongołowie nie byli w stanie zdobyć ani wyspy Ganghwa, ani górskich zamków Goryeo na kontynencie, Mongołowie zaczęli palić pola uprawne Goryeo, próbując zagłodzić ludność.Kiedy niektóre fortece ostatecznie się poddały, Mongołowie dokonywali egzekucji na każdym, kto im się opierał.

Goryeo ustąpił i wystąpił o pokój.Mongołowie wycofali się w zamian za zgodę Goryeo na wysłanie rodziny królewskiej jako zakładników.Jednak Goryeo wysłał niepowiązanego członka linii królewskiej.Rozwścieczeni Mongołowie zażądali oczyszczenia mórz ze statków koreańskich, przeniesienia dworu na stały ląd, wydania antymongolskich biurokratów i ponownie rodziny królewskiej jako zakładników.W odpowiedzi Korea wysłała odległą księżniczkę i dziesięcioro dzieci szlachty.

Mongołowie rozpoczęli czwartą kampanię przeciwko Goryeo, ponownie żądając zwrotu stolicy Songdo i rodzinie królewskiej jako zakładników.Güyük wysłał Amuqana do Korei, a Mongołowie obozowali w pobliżu Jomju w lipcu 1247 r. Po tym, jak król Gojong z Goryeo odmówił przeniesienia swojej stolicy z wyspy Ganghwa do Songdo, siły Amuqana splądrowały Półwysep Koreański.Jednak wraz ze śmiercią Güyüka Khana w 1248 r. Mongołowie ponownie się wycofali.Ale najazdy mongolskie trwały do ​​1250 roku.

Po wniebowstąpieniu Möngke Chana w 1251 r. Mongołowie ponownie powtórzyli swoje żądania.Möngke Khan wysłał posłów do Goryeo, ogłaszając swoją koronację w październiku 1251 r. Zażądał również osobistego wezwania króla Gojonga przed siebie i przeniesienia jego kwatery głównej z wyspy Ganghwa na kontynent koreański.Ale dwór Goryeo odmówił wysłania króla, ponieważ stary król nie był w stanie podróżować tak daleko.Möngke ponownie wysłał swoich wysłanników z określonymi zadaniami.Möngke rozkazał księciu Yeku dowodzić armią przeciwko Korei.Yeku wraz z Amuqanem zażądali poddania się dworu Goryeo.Dwór odmówił, ale nie oparł się Mongołom i zgromadził chłopstwo w górskich fortecach i na wyspach.Współpracując z dowódcami Goryeo, którzy dołączyli do Mongołów, Jalairtai Qorchi spustoszył Koreę.Kiedy przybył jeden z wysłanników Yeku, Gojong osobiście spotkał się z nim w jego nowym pałacu w Sin Chuan-bug.Gojong w końcu zgodził się przenieść stolicę z powrotem na kontynent i wysłał swojego pasierba Angyeonga jako zakładnika.Mongołowie zgodzili się na zawieszenie broni w styczniu 1254 roku.

W latach 1253-1258 Mongołowie pod dowództwem Jalairtai przeprowadzili cztery niszczycielskie inwazje w ostatniej udanej kampanii przeciwko Korei.Möngke zdał sobie sprawę, że zakładnikiem nie był książę krwi z dynastii Goryeo.Więc Möngke obwinił sąd Goryeo o oszukanie go i zabicie rodziny Lee Hyeonga, który był pro-mongolskim koreańskim generałem.Dowódca Möngke, Jalairtai, zdewastował większość Goryeo i wziął 206 800 jeńców w 1254 r. Głód i rozpacz zmusiły chłopów do poddania się Mongołom.Wraz z lokalnymi urzędnikami założyli biuro chiliarchii w Yonghung.Nakazując uciekinierom budowę statków, Mongołowie zaczęli atakować przybrzeżne wyspy od 1255 roku.Na półwyspie Liaodong Mongołowie ostatecznie zgromadzili koreańskich uciekinierów w kolonii składającej się z 5000 gospodarstw domowych.W 1258 roku król Goryeo, Gojong, i jeden ze sług klanu Choe, Kim Injoon, przeprowadzili kontr-zamach stanu i zamordowali głowę rodziny Choe, kończąc panowanie rodziny Choe, które trwało sześć dekad.Następnie król wystąpił o pokój z Mongołami.Kiedy dwór Goryeo wysłał przyszłego króla Wonjonga jako zakładnika na dwór mongolski i obiecał powrót do Kaegyong, Mongołowie wycofali się z Korei Środkowej.

Znaczna część Goryeo została zdewastowana po dziesięcioleciach walk.Mówiono, że w Goryeo nie pozostały żadne drewniane konstrukcje.Nastąpiło zniszczenie kulturowe, a dziewięciopiętrowa wieża Hwangnyongsa i pierwsza Tripitaka Koreana zostały zniszczone.Po zobaczeniu, jak następca tronu Goryeo ustąpił, Kubilaj-chan był uradowany i powiedział: „Goryeo to kraj, przeciwko któremu dawno temu nawet Tang Taizong osobiście prowadził kampanię, ale nie był w stanie go pokonać, ale teraz książę koronny przychodzi do mnie, taka jest wola niebo!"Część wyspy Jeju przekształcona w pastwisko dla stacjonującej tam kawalerii mongolskiej.Dynastia Goryeo przetrwała pod wpływem mongolskiej dynastii Yuan, dopóki nie zaczęła wypierać mongolskich garnizonów, począwszy od lat pięćdziesiątych XIV wieku, kiedy dynastia Yuan już zaczynała się rozpadać, cierpiąc z powodu masowych buntów w Chinach.Korzystając z okazji, królowi Goryeo Gongminowi udało się również odzyskać część północnych terytoriów.