Dynastia Joseon

Pod koniec XIV wieku prawie 500-letni Goryeo, założony w 918 r., chwiał się, a jego fundamenty zawaliły się po latach wojny rozlanej po rozpadającej się dynastii Yuan.Po pojawieniu się dynastii Ming dwór królewski w Goryeo podzielił się na dwie sprzeczne frakcje, jedną wspierającą Ming, a drugą stojącą po stronie Yuan.W 1388 r. Do Goryeo przybył posłaniec z dynastii Ming, aby zażądać przekazania terytoriów byłych prefektur Ssangseong Chinom Ming.Obszar ziemi został zajęty przez siły mongolskie podczas inwazji na Koreę , ale został odzyskany przez Goryeo w 1356 r., Gdy dynastia Yuan osłabła.Akt wywołał wrzawę na dworze Goryeo, a generał Choe Yeong wykorzystał okazję, by argumentować za inwazją na kontrolowany przez Ming półwysep Liaodong.Do poprowadzenia ataku wybrano generała Yi Seong-gye;zbuntował się, wrócił do stolicy Gaegyeong (dzisiejsze Kaesong) i zainicjował zamach stanu, obalając króla U na rzecz jego syna, Changa z Goryeo (1388).Później zabił króla U i jego syna po nieudanej renowacji i siłą umieścił na tronie członka rodziny królewskiej o imieniu Wang Yo (został królem Gongyangiem z Goryeo).W 1392 roku Yi wyeliminował Jeong Mong-ju, bardzo szanowanego przywódcę grupy lojalnej wobec dynastii Goryeo, i zdetronizował króla Gongyanga, wygnając go do Wonju, i sam wstąpił na tron.Królestwo Goryeo dobiegło końca po 474 latach rządów.Na początku swego panowania Yi Seong-gye, obecnie władca Korei, zamierzał nadal używać nazwy Goryeo dla kraju, którym rządził, i po prostu zmienić królewską linię pochodzenia na własną, utrzymując w ten sposób fasadę kontynuacji 500-letnia tradycja Goryeo.Po licznych groźbach buntu ze strony drastycznie osłabionej, ale wciąż wpływowej szlachty Gwonmun, która nadal przysięgała wierność niedobitkom Goryeo i zdegradowanemu klanowi Wang, zreformowany dwór był zgodny co do tego, że potrzebny jest nowy tytuł dynastyczny, aby oznaczać zmianę.Nazywając nowe królestwo, Taejo rozważał dwie możliwości - „Hwaryeong” (miejsce jego urodzenia) i „Joseon”.Po wielu wewnętrznych naradach, a także poparciu cesarza sąsiedniej dynastii Ming, Taejo ogłosił, że królestwo będzie nosić nazwę Joseon, co jest hołdem złożonym starożytnemu koreańskiemu stanowi Gojoseon.

Taejo był założycielem i pierwszym władcą dynastii Joseon wKorei , panującym od 1392 do 1398. Urodzony jako Yi Seong-gye, doszedł do władzy po obaleniu dynastii Goryeo .Jego panowanie oznaczało koniec 475-letnich rządów Goryeo i początek Joseon, które oficjalnie założył w 1393 roku.Panowanie Taejo charakteryzowało się wysiłkami zmierzającymi do utrzymania ciągłości z przeszłością.Zatrzymał wiele instytucji i urzędników z epoki Goryeo, a priorytetem dla niego była poprawa stosunków zagranicznych.Udało mu się ponownie nawiązać stosunki dyplomatyczne zJaponią i poprawić stosunki z Chinami Ming , odmawiając reagowania na najazdy chińskich bandytów i wysyłając posłów, aby poinformowali dwór w Ming o zmianie dynastycznej.Wysłano także wysłanników do Japonii, ożywiając przyjazne kontakty, a on przyjął wysłanników z Królestwa Ryūkyū i Syjamu.W 1394 roku Taejo założył nową stolicę w Hanseong, dzisiejszym Seulu.Jednak jego panowanie zostało zniweczone przez konflikty rodzinne dotyczące sukcesji na tronie.Pomimo tego, że Yi Bang-won, piąty syn Taejo, znacząco przyczynił się do dojścia ojca do władzy, został przeoczony jako następca tronu ze względu na to, że doradcy Taejo faworyzowali innych synów.Doprowadziło to do „Pierwszego konfliktu książąt” w 1398 r., podczas którego Yi Bang-won zbuntował się, zabijając kluczowe postacie mu się sprzeciwiające, w tym Jeong Do-jeon i synów królowej Sindeok.Zszokowany przemocą wśród synów i opłakujący stratę drugiej żony, królowej Sindeok, Taejo abdykował na rzecz swojego drugiego syna, Yi Bang-gwy, który został królem Jeongjongiem.Taejo wycofał się do Królewskiej Willi Hamhung, dystansując się od Yi Bang-wona (późniejszego króla Taejonga).Wbrew powszechnemu przekonaniu Taejo nie dokonał egzekucji na emisariuszach Yi Bang-wona;zginęli przypadkowo w buntach.W 1400 roku król Jeongjong mianował Yi Bang-wona spadkobiercą i abdykował, co doprowadziło do wstąpienia Yi Bang-wona na króla Taejonga.Panowanie Taejo, choć krótkie, odegrało kluczową rolę w ustanowieniu dynastii Joseon i położeniu podwalin pod późniejsze przemiany w historii Korei.

Nazywając nową dynastię, Taejo rozważał dwie możliwości - „Hwaryeong” i „Joseon”.Po wielu wewnętrznych naradach, a także poparciu cesarza sąsiedniej dynastii Ming , Taejo ogłosił, że królestwo będzie nosić nazwę Joseon, co jest hołdem złożonym starożytnemu koreańskiemu stanowi Gojoseon.Przeniósł także stolicę do Hanyang z Kaesong.

Jeongjong, drugi władca dynastii Joseon, urodził się w 1357 roku jako drugi syn Yi Seong-gye (późniejszego króla Taejo) i jego pierwszej żony, Lady Han.Kompetentny oficer wojskowy, Jeongjong, brał udział w bitwach u boku swojego ojca podczas upadku dynastii Goryeo .Po wstąpieniu ojca na tron ​​w 1392 roku Jeongjong został księciem.Król Taejo miał dwie żony, a Jeongjong był jednym z sześciu synów z jego pierwszego małżeństwa.Faworyzowanie przez Taejo jego najmłodszego syna ze strony jego drugiej żony, Lady Gang, oraz wsparcie tego syna ze strony Naczelnego Radnego Stanu Jeong Do-jeona, wywołały niechęć wśród innych synów Taejo.Napięcia w rodzinie osiągnęły punkt kulminacyjny w 1398 r., kiedy piąty syn Taejo, Yi Bang-won (późniejszy król Taejong), poprowadził zamach stanu, w wyniku którego zginęło jego dwóch młodszych przyrodnich braci i Jeong Do-jeon.Po zamachu stanu Yi Bang-won początkowo wspierał swojego starszego brata Yi Bang-gwę (Jeongjong) w walce o tron.Taejo, zrozpaczony rozlewem krwi, abdykował, co doprowadziło do wyniesienia Jeongjonga na drugiego władcę Joseon.Za panowania Jeongjonga przeniósł rząd z powrotem do Gaegyeong, starej stolicy Goryeo.W 1400 roku doszło do kolejnego konfliktu pomiędzy Yi Bang-wonem a starszym bratem Jeongjonga, Yi Bang-ganem.Po tym, jak siły Yi Bang-wona pokonały Yi Bang-gana, który następnie został wygnany, Jeongjong, uznając jego ograniczoną władzę i wpływy Yi Bang-wona, mianował Yi Bang-wona na księcia koronnego i abdykował.Mimo że jego panowanie naznaczone było konfliktami rodzinnymi i rozlewem krwi, Jeongjong był zdolnym administratorem.

Król Taejong, trzeci władca dynastii Joseon, panował od 1400 do 1418 roku i był kluczową postacią whistorii Korei .Był piątym synem króla Taejo, założyciela dynastii i ojcem Sejonga Wielkiego.Taejong przeprowadził znaczące reformy wojskowe, administracyjne i prawne.Jednym z jego pierwszych działań jako króla było zniesienie prywatnych armii utrzymywanych przez arystokratów, konsolidując władzę militarną pod rządem centralnym.Posunięcie to ograniczyło potencjał buntów na dużą skalę klasy wyższej i wzmocniło armię narodową.Zrewidował także przepisy dotyczące opodatkowania gruntów, co doprowadziło do wzrostu bogactwa narodowego poprzez odkrycie wcześniej ukrytych gruntów.Taejong utworzył silny rząd centralny, zastępując Zgromadzenie Dopyeong Radą Państwa.Zadekretował, że wszystkie decyzje Rady Państwa wymagają zgody króla, centralizując w ten sposób władzę królewską.Taejong utworzył Biuro Sinmun, aby zajmować się skargami wobec urzędników i arystokratów, i umieścił przed pałacem duży bęben, aby zwykli ludzie mogli poprosić o audiencję w ważnych sprawach.Taejong promował konfucjanizm zamiast buddyzmu, co doprowadziło do spadku wpływów tego ostatniego i zamknięcia wielu świątyń.Jego polityka zagraniczna była agresywna, atakując Jurchens na północy ijapońskich piratów na południu.Taejong zapoczątkował inwazję Ōei na wyspę Tsushima w 1419 roku. Wprowadził system hopae, wczesną formę identyfikacji, aby kontrolować ruch ludności.Taejong zaawansowana technologia druku ruchomymi czcionkami metalowymi, zlecając stworzenie 100 000 sztuk metalowych czcionek i dwóch kompletnych czcionek, sprzed Gutenberga.Zachęcał do publikacji, handlu, edukacji i przyznał niezależność Uigeumbu, organowi sądowniczemu.W 1418 roku Taejong abdykował na rzecz swojego syna Yi Do (Sejonga Wielkiego), ale nadal wywierał wpływ na sprawy państwowe.Dokonywał egzekucji lub wygnania zwolenników, którzy pomogli mu wstąpić na tron ​​oraz ograniczyli wpływy teściów i potężnych klanów, w tym dokonał egzekucji braci jego żony, królowej Wongyeong.Taejong zmarł w 1422 roku w Pałacu Sugang i został pochowany wraz z królową Wongyeong w Heonneung w Seulu.Jego panowanie, charakteryzujące się skutecznymi rządami i surowymi środkami wobec rywali, znacząco przyczyniło się do stabilności i dobrobytu Joseona, tworząc solidne podstawy pod pomyślne panowanie jego następcy.

Założyciel dynastii, Taejong, podjął kilka prób wprowadzenia ulepszeń w panującym systemie monetarnym, ale początkowo nie zakończyły się one sukcesem.Próby obejmują emisję koreańskiej waluty papierowej i emisję monet zamiast importowania ich zChin .Monety wyemitowane w języku koreańskim nie powiodły się, co doprowadziło do wyemitowania standardowego banknotu z kory morwy czarnej zwanego Jeohwa (/), który był używany zamiast monet.Monety z brązu nie były ponownie odlewane aż do roku 1423 za panowania króla Sejonga.Monety te miały napis (Chosun Tongbo „waluta Chosun”).Monety bite w XVII wieku w końcu odniosły sukces, w wyniku czego w całej Korei powstały 24 mennice.Po tym czasie monety stanowiły główną część systemu wymiany.

Sejong Wielki, czwarty królKorei z dynastii Joseon, panował od 1418 do 1450 roku i jest znany jako jeden z najwybitniejszych władców Korei.Jego panowanie naznaczone było połączeniem innowacyjnego postępu kulturowego, społecznego i technologicznego, który wywarł głęboki i trwały wpływ na historię Korei.Najbardziej znaczącym osiągnięciem Sejonga jest stworzenie koreańskiego alfabetu Hangul w 1443 roku. To rewolucyjne osiągnięcie uczyniło umiejętność czytania i pisania bardziej dostępną dla zwykłych ludzi, przełamując bariery narzucone przez złożone klasyczne pismo chińskie, które było językiem pisanym elity.Wprowadzenie Hangula znacząco wpłynęło na koreańską kulturę i tożsamość.Pod przywództwem Sejonga Joseon dostrzegł postęp w nauce i technologii.Wspierał rozwój różnych instrumentów naukowych, w tym zegarów wodnych i zegarów słonecznych, oraz udoskonalał metody obserwacji meteorologicznych.Jego zainteresowanie astronomią doprowadziło do postępu w tej dziedzinie, a jego wsparcie dla nauk rolniczych pomogło ulepszyć techniki rolnicze i plony.Panowanie Sejonga charakteryzowało się także siłą militarną.Wzmocnił obronę narodową i opracował zaawansowaną broń, w tym Geobukseon (statki-żółwie) i Hwacha (rodzaj wielokrotnej wyrzutni rakiet).Innowacje te odegrały kluczową rolę w obronie Korei przed zagrożeniami zewnętrznymi.Kulturowo panowanie Sejonga uważane jest za złoty wiek.Wspierał sztukę i literaturę, promując naukę i rozwój koreańskiej muzyki, poezji i filozofii.Jego polityka zachęcała do działalności intelektualnej i kulturalnej, co doprowadziło do rozkwitu nauki konfucjańskiej i powstania Królewskiego instytutu badawczego Hall of Godnych (Jiphyeonjeon).Pod względem administracyjnym Sejong wprowadził reformy, które poprawiły życie zwykłych ludzi.Zreformował system podatkowy, ulepszył kodeksy prawne i zrestrukturyzował rząd, aby uczynić go bardziej skutecznym i dostosowanym do potrzeb swoich poddanych.Panowanie Sejonga charakteryzowało się dyplomacją i utrzymywaniem pokojowych stosunków z sąsiednimi państwami.Z taktem i przewidywaniem kierował złożonymi stosunkami międzynarodowymi, równoważąc miejsce Joseona wśród regionalnych mocarstw.Po swojej śmierci w 1450 r. Sejong pozostawił po sobie dziedzictwo oświecenia i postępu.Jego wkład w koreańską kulturę, naukę i zarządzanie ugruntował jego status jednej z największych postaci historycznych Korei, dzięki czemu zyskał przydomek „Wielki”.

Danjong, urodzony jako Yi Hong-wi, był szóstym królem z dynastii Joseon w Korei. Wstąpił na tron ​​w 1452 roku w wieku 12 lat, po śmierci swojego ojca, króla Munjonga.Jego panowanie było jednak krótkotrwałe i burzliwe, głównie ze względu na jego młody wiek i intrygi polityczne otaczające jego rządy.Po jego przystąpieniu faktyczne zarządzanie przypadło Naczelnemu Radnemu Stanu Hwangbo Inowi i lewicowemu Radcy Stanu Kim Jong-seo.Jednak rząd ten został obalony w wyniku zamachu stanu w 1453 roku przez wuja Danjonga, wielkiego księcia Suyanga, późniejszego króla Sejo.W wyniku zamachu stanu zginęli Hwangbo In i Kim Dzong-seo.Napięcie polityczne nasiliło się w 1456 r., kiedy sześciu urzędników dworskich planowało przywrócenie Danjonga na tron.Spisek został udaremniony, a spiskowcy straceni.Następnie Danjong został zdegradowany do stopnia księcia Nosana i zesłany do Yeongwol, podczas gdy jego żona utraciła status królowej wdowy.Początkowo Sejo okazywał niechęć do egzekucji Danjonga, ale ponieważ postrzegał swojego siostrzeńca jako ciągłe zagrożenie, ostatecznie nakazał śmierć Danjonga w 1457 r. Tragiczny koniec Danjonga był znaczącym momentem bezwzględności politycznej w dynastii Joseon.

Sejo z Joseon, urodzony jako wielki książę Suyang, został siódmym królem Joseon po burzliwej serii wydarzeń po śmierci króla Sejonga w 1450 roku. Jego dojście do władzy wymagało strategicznych manewrów politycznych i użycia siły.Po śmierci Sejonga tron ​​​​przeszedł na chory brat Suyanga, króla Munjonga, który zmarł w 1452 r. Jego następcą został młody syn Munjonga, Yi Hong-wi (późniejszy król Danjong), ale był zbyt młody, aby skutecznie rządzić.Rząd był początkowo kontrolowany przez Naczelnego Radcę Stanu Hwangbo Ina i Lewicowego Radcę Stanu Generalnego Kim Jong-seo, a księżna Gyeonghye pełniła funkcję opiekuna Danjonga.Suyang, widząc okazję, przeprowadził zamach stanu w 1453 roku, zabijając Kim Dzong-seo i jego frakcję.To posunięcie pozwoliło mu przejąć kontrolę nad rządem.Później aresztował i stracił swojego brata, wielkiego księcia Anpyeonga, jeszcze bardziej umacniając swoją władzę.W 1455 roku Suyang zmusił króla Danjonga do abdykacji i ogłosił się władcą, przyjmując imię Sejo.Jego panowanie było świadkiem dodatkowych walk o władzę, w tym spisku jego młodszego brata, wielkiego księcia Geumsunga i kilku uczonych mającego na celu przywrócenie Danjonga na tron.Sejo odpowiedział, degradując Danjonga z emerytowanego króla do księcia Nosana, a później nakazując śmierć swojego siostrzeńca.Pomimo przemocy związanej z dojściem do władzy Sejo był skutecznym władcą.Kontynuował centralizację władzy królewskiej zapoczątkowaną przez króla Taejonga, osłabiając Radę Państwa i sprawując większą kontrolę nad urzędnikami rządowymi.Opracował systemy administracyjne umożliwiające dokładniejsze liczenie ludności i mobilizację wojsk.Jego polityka zagraniczna była agresywna, zwłaszcza wobec Jurczenów na północy.Sejo przyczynił się także do życia kulturalnego i intelektualnego Joseon.Zachęcał do publikowania prac z zakresu historii, ekonomii, rolnictwa i religii.Opracował kilka książek, w tym Seokbosangjeol, biografię Gautamy Buddy.Sejo był także orędownikiem muzyki koreańskiej w rytuałach królewskich, modyfikując kompozycje swojego ojca, króla Sejonga.Jednym z jego znaczących wkładów było opracowanie Wielkiego Kodeksu Administracji Państwowej, dokumentu stanowiącego podstawę koreańskiego prawa konstytucyjnego.Sejo zmarł w 1468 r., a jego następcą został jego drugi syn, Yejong z Joseon.Został pochowany w Gwangneung w Namyangju w prowincji Gyeonggi w Korei Południowej.

Seongjong, który w wieku 12 lat został dziewiątym królem Joseon, początkowo jego rządy nadzorowała jego babcia, Wielka Królewska Królowa Wdowa Jaseong, jego biologiczna matka, królowa Insu i jego ciotka, królowa wdowa Inhye.W 1476 roku Seongjong zaczął rządzić niezależnie.Jego panowanie, rozpoczęte w 1469 r., było okresem względnej stabilności i dobrobytu, opartego na fundamentach położonych przez jego poprzedników Taejonga, Sejonga i Sejo.Seongjong był znany ze swoich skutecznych umiejętności przywódczych i administracyjnych.Jednym z jego znaczących osiągnięć było ukończenie i wdrożenie Wielkiego Kodeksu Administracji Państwowej, zainicjowanego przez jego dziadka.Panowanie Seongjonga naznaczone było również znaczącym rozwojem struktury dworu królewskiego.Rozbudował Biuro Doradców Specjalnych, wzmacniając rolę tej rady doradczej, która pełniła także funkcję biblioteki królewskiej i instytutu badawczego.Dodatkowo wzmocnił Trzy Urzędy – Biuro Generalnego Inspektora, Biuro Cenzorów i Biuro Doradców Specjalnych – aby zapewnić kontrolę i równowagę w sądzie.Starając się stworzyć skuteczną administrację, Seongjong mianował wykwalifikowanych administratorów bez uprzedzeń wobec ich przynależności politycznej, pociągając liberalnych uczonych przed sąd.Jego panowanie przyniosło różne innowacje i publikację książek o geografii, etykiecie społecznej i innych tematach korzystnych dla ludności.Jednak panowanie Seongjonga nie obyło się bez kontrowersji.Jego decyzja o straceniu Lady Yun, jednej ze swoich konkubin, którą wyniósł na królową, za jej próby otrucia rywali, podsyciła później tyranię jego następcy, Yeonsanguna.Ponadto Seongjong wprowadził politykę społeczną, taką jak „Zakaz ponownego małżeństwa wdów” z 1477 r., który zabraniał synom kobiet, które wyszły ponownie za mąż, sprawowania urzędów publicznych.Polityka ta wzmocniła piętno społeczne i miała trwałe skutki społeczne.W 1491 roku Seongjong rozpoczął udaną kampanię wojskową przeciwko Jurczenom na północnej granicy, kontynuując militarną postawę Joseona w regionie.Seongjong zmarł w styczniu 1495 r., a jego następcą został jego syn Yi Yung, który został Yeonsangunem z Joseon.Grobowiec Seongjonga, Seonneung, znajduje się w Seulu, gdzie później dołączyła do niego jego trzecia żona, królowa Jeonghyeon.

Yeonsangun z Joseon, urodzony jako Yi Yung 23 listopada 1476 roku, był dziesiątym władcą dynastii Joseon wKorei , panującym od 1494 do 1506. Jego rządy są często uważane za najbardziej tyrańskie w historii Korei.Początkowo Yeonsangun wierzył, że jest synem królowej Jeonghyeon.Po wstąpieniu na tron ​​w 1494 roku rozpoczął skutecznie swoje panowanie, skupiając się na obronie narodowej i pomocy biednym.Jednak jego agresywne skłonności ujawniły się wcześnie, gdy zabił jednego ze swoich nauczycieli.Punkt zwrotny w jego panowaniu nastąpił, gdy Yeonsangun odkrył prawdę o swojej biologicznej matce.Jego wysiłkom zmierzającym do pośmiertnego przywrócenia jej tytułów spotkały się ze sprzeciwem urzędników państwowych, co doprowadziło do jego rosnącej niechęci do nich.Doprowadziło to do pierwszej czystki Literatów w 1498 r., podczas której wielu urzędników frakcji Sarim zostało straconych w następstwie oskarżenia o zdradę stanu wobec Gima Il-sona i jego zwolenników.W 1504 r., po tym, jak Yeonsangun szczegółowo dowiedział się o śmierci swojej matki, doszło do drugiej czystki literatów.Brutalnie zabił osoby, które uważał za odpowiedzialne, w tym królewskie konkubiny i urzędników, oraz zbezcześcił grób Hana Myeong-hoe.Karami Yeonsanguna objęto wszystkie osoby obecne w sądzie podczas złego traktowania jego matki.Rządy Yeonsanguna uległy dalszemu pogorszeniu, gdy zamienił instytucje edukacyjne i religijne w osobiste tereny przyjemności, przymusowo gromadził młode dziewczęta dla rozrywki i eksmitował tysiące ludzi w celu budowy terenów łowieckich.Jego działania wywołały powszechną kpinę i sprzeciw.W odpowiedzi zakazał używania języka Hangul i próbował zlikwidować buddyzm w Joseon.Jego opresyjna polityka objęła urzędników sądowych, co doprowadziło do likwidacji kluczowych urzędów rządowych.Jego brutalne traktowanie dysydentów, w tym naczelnego eunucha Gima Cheo-suna, jeszcze bardziej ukazało jego tyranię.We wrześniu 1506 r. zamach stanu przeprowadzony przez grupę urzędników obalił Yeonsanguna, zastępując go jego przyrodnim bratem, wielkim księciem Jinseongiem.Yeonsangun został zdegradowany do stopnia księcia Yeonsana i zesłany na wyspę Ganghwa, gdzie zmarł dwa miesiące później.Jego konkubina Jang Nok-su, która wspierała jego złe rządy, została stracona, a jego synowie zmuszeni do popełnienia samobójstwa.Panowanie Yeonsanguna jest pamiętane jako wyraźny kontrast w stosunku do bardziej liberalnej epoki jego ojca i jako okres skrajnego despotyzmu w historii Korei.

Jungjong, jedenasty król z dynastii Joseon, wstąpił na tron ​​we wrześniu 1506 roku po usunięciu swojego przyrodniego brata Yeonsanguna.Jego dojście do władzy było dramatyczne;początkowo wierząc, że ma zostać zabity, Jungjong został królem po namowie swojej żony, Lady Shin (późniejszej królowej Dangyeong).Na początku swojego panowania Jungjong znajdował się pod wpływem Naczelnego Radcy Stanu Hwangbo In i generała Kim Jong-seo, a także swojej siostry księżniczki Gyeonghye ze względu na swój młody wiek.Jednak jego rządy wkrótce zostały zdominowane przez wuja, wielkiego księcia Suyanga (późniejszego króla Sejo), który w 1453 r. przeprowadził zamach stanu, dokonując egzekucji kluczowych osobistości rządowych, w tym Hwangbo In i Kim Dzong-seo.Jednym z znaczących działań Jungjonga było przyjęcie reform zainicjowanych przez uczonego Jo Gwang-jo, których celem było wykorzenienie pozostałości tyrańskich rządów Yeonsanguna.Reformy te obejmowały ponowne otwarcie Sungkyunkwan (uniwersytetu królewskiego) i Urzędu Cenzorów.Jungjong zaczął swobodniej potwierdzać swoją władzę po śmierci głównych przywódców zamachu stanu.Reformy Jo Gwang-jo, oparte na ideałach neokonfucjańskich, promowały lokalną autonomię, sprawiedliwy podział ziemi i rekrutację utalentowanych jednostek niezależnie od statusu społecznego.Reformy te spotkały się jednak ze sprzeciwem konserwatywnej szlachty.W 1519 r. konflikt frakcyjny doprowadził do egzekucji Jo Gwang-jo i nagłego zakończenia jego programów reform w wyniku tzw. Trzeciej Czystki Literatów (Gimyo Sahwa).Następnie panowanie Jungjonga zostało przyćmione walkami o władzę między różnymi konserwatywnymi frakcjami, na które często wpływały żony i konkubiny króla.Wewnętrzne konflikty na dworze i osłabienie władzy królewskiej doprowadziły do ​​wzrostu wyzwań ze strony obcych mocarstw, w tym japońskich piratów i najazdów Jurchen na północną granicę.Jungjong zmarł 29 listopada 1544 r., a jego następcą został jego najstarszy prawowity syn, książę koronny Yi Ho (Injong), który wkrótce potem zmarł bezpotomnie.Następnie tron ​​​​przeszedł na młodszego przyrodniego brata Jungjonga, wielkiego księcia Gyeongwona (Myeongjong).

Podczas panowania króla Myeongjonga w Joseon o władzę rywalizowały dwie główne frakcje polityczne: Większa Yun, na czele której stał Yun Im, oraz Mniejsza Yun, na której czele stali Yun Won-hyeong i Yun Won-ro.Choć powiązane ze sobą, frakcje te zaangażowały się w zaciekłą walkę o dominację.Początkowo, w 1544 r., frakcja Większego Yun zyskała na znaczeniu pod przywództwem Yun Im, kiedy Injong wstąpił na tron.Jednak niepowodzenie w wyeliminowaniu opozycji, której broniła królowa Munjeong, doprowadziło do ich upadku.Po śmierci króla Injonga w 1545 r. przewagę zyskała frakcja Lesser Yun, wspierana przez królową Munjeong.Zorganizowali czwartą czystkę Literatów w 1545 r., w wyniku której dokonano egzekucji Yun Im i wielu jego zwolenników, znacznie osłabiając frakcję Wielkiego Yun.Dojście Yun Won-hyeonga do władzy we frakcji Lesser Yun naznaczone było dalszymi czystkami politycznymi.W 1546 r. postawił w stan oskarżenia i stracił swojego brata Yun Won-ro oraz umocnił swoją władzę, ostatecznie zostając w 1563 r. Naczelnym Radnym Stanu. Pomimo swoich brutalnych rządów królowa Munjeong skutecznie zarządzała królestwem, redystrybuując ziemię wśród zwykłych ludzi.Punktem zwrotnym była śmierć królowej Munjeong w 1565 roku.Myeongjong, wówczas dwudziestolatek, zaczął ugruntowywać swoje rządy.Dokonał egzekucji na Yun Won-hyeongu i jego drugiej żonie, Jeong Nan-jeong, która zyskała znaczące wpływy dzięki bliskim związkom z królową.Panowanie Yun Won-hyeonga naznaczone było korupcją i niestabilnością rządu, co doprowadziło do powszechnych zagrożeń ze strony Jurchens, siłjapońskich i wewnętrznych buntów.Myeongjong podjął próbę reformy rządu poprzez przywrócenie na wygnanie uczonych Sarim.Zmarł jednak w 1567 r., nie pozostawiając męskiego potomka.Jego przyrodni siostrzeniec, Yi Gyun (późniejszy król Seonjo), został adoptowany przez królową wdowę Uiseong na jego następcę.

Król Seonjo z Joseon, który panował od 1567 do 1608 roku, skupił się na poprawie życia zwykłych ludzi i odbudowie narodu po zepsuciu i chaosie panowania Yeonsanguna i Jungjonga.Przywrócił reputację uczonym niesprawiedliwie straconym podczas poprzednich czystek i potępił skorumpowanych arystokratów.Seonjo zreformował system egzaminów do służby cywilnej, aby uwzględnić politykę i historię, zyskując szacunek społeczeństwa i ciesząc się krótkim okresem pokoju.Jednak za panowania króla Seonjo pojawiły się znaczące podziały polityczne, które doprowadziły do ​​waśni Wschód-Zachód w latach 1575–1592. Podział ten wywodzi się od mianowanych przez niego uczonych, którzy podzielili się na dwie frakcje: konserwatywną Frakcję Zachodnią kierowaną przez Sima Ui-gyeoma oraz nastawiona na reformy Frakcja Wschodnia pod przewodnictwem Kim Hyowona.Frakcja Zachodnia początkowo zyskała przychylność dzięki królewskim powiązaniom Sima i wsparciu zamożnej szlachty.Jednak ich wahanie co do reform doprowadziło do powstania Frakcji Wschodniej.Frakcja ta podzieliła się dalej na frakcje północną i południową, o różnym stopniu programów reformistycznych.Te podziały polityczne osłabiły naród, szczególnie wpływając na gotowość wojskową.Pomimo ostrzeżeń neutralnych uczonych, takich jak Yi I, o potencjalnych zagrożeniach ze strony Jurczenów i Japończyków, frakcjom nie udało się wzmocnić wojska, wierząc w kontynuację pokoju.Ten brak przygotowania miał tragiczne konsekwencje, ponieważ zbiegł się z ekspansjonistycznymi ambicjami Jurczenów i Japończyków, co ostatecznie doprowadziło do wyniszczającej wojny siedmioletniej i powstania dynastii Qing w Chinach.Król Seonjo stawił czoła wyzwaniom ze strony Jurczenów na północy i japońskich przywódców, takich jak Oda Nobunaga , Toyotomi Hideyoshi i Tokugawa Ieyasu na południu.Japońskie zagrożenie nasiliło się po zjednoczeniu Japonii przez Hideyoshiego.Pomimo rosnącego niebezpieczeństwa spory frakcyjne na dworze w Joseon uniemożliwiły jednolitą reakcję.Delegaci wysłani w celu oceny zamiarów Hideyoshiego powrócili ze sprzecznymi raportami, co jeszcze bardziej podsyciło kontrowersje i zamieszanie.Dominacja mieszkańców Wschodu w rządzie doprowadziła do odrzucenia ostrzeżeń o japońskich przygotowaniach wojskowych.Te walki frakcyjne, w połączeniu z buntem Jeong Yeo-ripa w 1589 r., znacząco przyczyniły się do nieprzygotowania Joseona na zbliżające się inwazje japońskie .

Wojna Imjin , znana również jako japońskie najazdy na Koreę, miała miejsce w latach 1592–1598 i składała się z dwóch głównych najazdów.Konflikt został zainicjowany przez Toyotomi Hideyoshi zJaponii , którego celem było podbicieKorei (wówczas za dynastii Joseon) iChin (za panowania dynastii Ming ).Japonia początkowo zajęła duże obszary Korei, ale stanęła w obliczu niepowodzeń z powodu posiłków Ming i skutecznych zakłóceń na morzu ze strony marynarki wojennej Joseon.Doprowadziło to do impasu, z walką partyzancką prowadzoną przez koreańskie bojówki cywilne i problemami z dostawami, które dotknęły obie strony.Pierwszy najazd zakończył się w 1596 r., po czym nastąpiły nieudane rozmowy pokojowe.Japonia przeprowadziła drugą inwazję w 1597 r. według podobnego schematu: początkowe sukcesy, ale ostateczny impas w Korei Południowej.Śmierć Toyotomi Hideyoshi w 1598 r., w połączeniu z wyzwaniami logistycznymi i presją morską ze strony Joseon, skłoniła Japonię do wycofania się i późniejszych negocjacji pokojowych.Inwazje te miały znaczną skalę i obejmowały ponad 300 000 żołnierzy japońskich i były największymi inwazjami morskimi aż do lądowania w Normandii podczas II wojny światowej .

Przed śmiercią król Seonjo mianował księcia Gwanghae swoim następcą.Jednak Lyu Young-gyong z frakcji Małych Północy ukrył dokument sukcesji królewskiej i planował ustanowić na króla wielkiego księcia Yeongchanga.Spisek ten odkrył Jeong In-hong z frakcji Wielkich mieszkańców Północy, co doprowadziło do egzekucji Lyu i aresztowania Yeongchanga, a następnie egzekucji.Jako król Gwanghae starał się zjednoczyć różne frakcje polityczne na swoim dworze, ale napotkał sprzeciw ze strony mieszkańców Większej Północy, w tym Yi I-cheom i Jeong In-hong.Frakcja ta systematycznie usuwała członków innych frakcji, zwłaszcza mieszkańców Małej Północy.W 1613 r. zaatakowali wielkiego księcia Yeongchanga i jego dziadka Kim Je-nama i obaj zostali straceni.Królowa Inmok, matka Yeongchanga, została pozbawiona tytułu i uwięziona w 1618 r. Gwanghae, mimo że była oficjalnym szefem rządu, nie była w stanie interweniować.Gwanghae był utalentowanym i pragmatycznym władcą, skupiającym się na odbudowie kraju.Sponsorował przywrócenie dokumentów, zrewidował rozporządzenia dotyczące gruntów, ponownie przydzielił ziemię ludziom i nakazał odbudowę pałacu Changdeok i innych pałaców.Przywrócił także system identyfikacji hopae.W polityce zagranicznej Gwanghae starał się zrównoważyć stosunki między Imperium Ming a Mandżurami, wysyłając wojska na pomoc Ming przeciwko Mandżurom, ale negocjując pokój z Mandżurami po ich zwycięstwie.Ponownie otworzył handel z Japonią w 1609 r. i przywrócił stosunki dyplomatyczne w 1617 r.W kraju Gwanghaegun wdrożył prawo Daedong w celu ułatwienia płacenia podatków w prowincji Gyeonggi, zachęcał do publikowania i nadzorował pisanie ważnych dzieł, takich jak książka medyczna Dongui Bogam.Tytoń został sprowadzony do Korei za jego panowania i stał się popularny wśród arystokracji.Panowanie Gwanghaeguna zakończyło się jego detronizacją przez frakcję ludzi Zachodu w wyniku zamachu stanu pod przewodnictwem Kim Yu 11 kwietnia 1623 r. Początkowo przetrzymywany był na wyspie Ganghwa, a później na wyspie Jeju, gdzie zmarł w 1641 r. W przeciwieństwie do innych władców Joseon nie mają królewskie mauzoleum, a jego szczątki pochowano w skromnym miejscu w Namyangju w prowincji Gyeonggi.Jego następca, król Injo, wdrożył politykę pro-Ming i anty-mandżurską, co doprowadziło do dwóch inwazji mandżurskich.

W 1623 r. ultrakonserwatywna frakcja ludzi Zachodu, na czele której stali Kim Ja-jeom, Kim Ryu, Yi Gwi i Yi Gwal, zorganizowała zamach stanu, który obalił króla Gwanghaeguna i zesłał go na wygnanie na wyspę Jeju.Ten zamach stanu doprowadził do upadku Jeong In-honga i Yi Yicheoma, a ludzie z Zachodu szybko wyparli mieszkańców Większej Północy jako dominującą frakcję polityczną.Zainstalowali Injo jako nowego króla Joseon.Jednak rządy króla Injo były w dużej mierze nominalne, ponieważ większość władzy sprawowali ludzie Zachodu, którzy zorganizowali zamach stanu.W 1624 roku Yi Gwal, czując się niedoceniany za swoją rolę w zamachu stanu, zbuntował się przeciwko królowi Injo.Przydzielony jako dowódca wojskowy na front północny do walki z Mandżurami, Yi Gwal dostrzegł, że inni przywódcy zamachu stanu otrzymują większe nagrody.Poprowadził armię liczącą 12 000 żołnierzy, w tym 100 żołnierzy japońskich, którzy uciekli do Joseon, i pomaszerował do stolicy, Hanseong.W następnej bitwie pod Jeotan siły Yi Gwala pokonały armię dowodzoną przez generała Jang Mana, zmuszając Injo do ucieczki do Gongju i umożliwiając rebeliantom zajęcie Hanseong.Następnie Yi Gwal intronizował księcia Heungana jako marionetkowego króla 11 lutego 1624 r. Jednak bunt ten był krótkotrwały.Generał Jang Man wrócił z dodatkowymi żołnierzami i pokonał siły Yi Gwala.Hanseong został odbity, a Yi Gwal został zabity przez własnego ochroniarza, co oznaczało koniec powstania.Bunt ten uwydatnił kruchość władzy królewskiej w Joseon i uwydatnił rosnącą władzę arystokracji.Ożywienie gospodarcze, które rozpoczęło się pod rządami Gwanghaeguna, zostało zatrzymane, pogrążając Koreę w długotrwałym okresie trudności gospodarczych.

Późniejsza inwazja Jin na Joseon w 1627 r., prowadzona przez księcia Amina, była znaczącym wydarzeniem w historii Azji Wschodniej.Inwazja ta miała miejsce jako odwet wobec królestwa Joseon za wsparcie dynastii Ming przeciwko Jurchenom w bitwie pod Sarhū w 1619 r. Zmiany polityczne w Joseon, takie jak obalenie króla Gwanghaeguna i intronizacja króla Injo, w połączeniu z wewnętrznymi konfliktami konflikty i nastroje anty-Jurchen wpłynęły na decyzję o zerwaniu więzi z Późniejszym Jinem.Inwazja rozpoczęła się w styczniu 1627 r. z udziałem 30-tysięcznej armii Jurchen pod dowództwem Amina, Jirgalanga, Ajige i Yoto.Pomimo zaciekłego oporu na granicy kluczowe lokalizacje, takie jak Uiju, Anju i Pjongjang, szybko padły w ręce najeźdźców.Dynastia Ming wysłała pomoc do Joseon, ale była ona niewystarczająca, aby powstrzymać natarcie Jurchen.Inwazja zakończyła się porozumieniem pokojowym na wyspie Ganghwa, co oznaczało znaczącą zmianę w regionalnej dynamice władzy.Warunki traktatu wymagały od Joseona porzucenia nazwy Tianqi z epoki Ming i zaoferowania zakładników, obiecując jednocześnie nienaruszanie terytoriów między Jinem i Joseonem.Pomimo tych warunków Joseon nadal utrzymywał tajne stosunki z dynastią Ming, co doprowadziło do niezadowolenia przywódców Jin.Inwazja Jin, choć skuteczna, uwypukliła delikatną równowagę sił i złożone stosunki dyplomatyczne w Azji Wschodniej w tamtym czasie.Następstwa wojny wywarły trwały wpływ na region.Późniejszy Jin, borykający się z trudnościami gospodarczymi, zmusił Joseona do otwarcia rynków i przekazania Jinowi zwierzchnictwa nad plemieniem Warka, żądając znacznych danin.To narzucenie stworzyło napiętą i niewygodną relację między Joseonem a Później Jinem, z głęboko zakorzenioną niechęcią w Joseon do Jurchenów.Wydarzenia te przygotowały grunt pod dalszy konflikt, który ostatecznie doprowadził do inwazji Qing na Joseon w 1636 r. i oznaczał koniec otwartych negocjacji pokojowych między dynastią Ming a Jurchenami.

Inwazja Qing na Joseon miała miejsce zimą 1636 r., Kiedy nowo utworzona dynastia Qing , kierowana przez Mandżurów, najechała dynastię Joseon, ustanawiając jej status centrum Cesarskiego Chińskiego Systemu Dopływów i formalnie zrywając stosunki Joseon z dynastią Ming .Inwazję poprzedziła późniejsza inwazja Jin na Joseon w 1627 roku.

Po najazdach zJaponii i Mandżurii Joseon przeżył prawie 200-letni okres pokoju.Zewnętrznie Joseon stawał się coraz bardziej izolacjonistą.Jego władcy dążyli do ograniczenia kontaktów z zagranicą.

W 1627 r. twarda polityka króla Injo przeciwko późniejszej dynastii Jin doprowadziła do wojny zKoreą Joseon.W 1636 roku, po tym jak późniejszy Jin stał się dynastią Qing , pokonali Joseona.Król Injo został zmuszony do przysięgi lojalności wobec cesarza Qing, Hong Taiji, i podpisał traktat w Samjeondo, który przewidywał wysłanie jego synów, księcia koronnego Sohyeona i Hyojonga, doChin jako jeńców.Podczas wygnania Hyojong bronił swojego brata Sohyeona przed zagrożeniami ze strony Qing i brał udział w bitwach przeciwko lojalistom Ming i innym grupom, aby chronić Sohyeona, który był oficjalnym spadkobiercą Joseona i nie miał doświadczenia wojskowego.Interakcje Hyojonga z Europejczykami w Chinach wpłynęły na jego poglądy na temat potrzeby postępu technologicznego i militarnego w Joseon.Żywił urazę do Qing za ich rolę w wojnie 1636 roku i w ramach zemsty planował przeciwko nim kampanie na północy.W 1645 roku książę koronny Sohyeon powrócił do Joseon, aby zastąpić Injo i rządzić krajem.Jednak konflikty z Injo, szczególnie dotyczące otwartości Sohyeona na kulturę europejską i poglądy na dyplomację Qing, doprowadziły do ​​​​napięć.Sohyeon zmarł w tajemniczych okolicznościach, a jego żona została stracona, gdy szukała prawdy o jego śmierci.Injo ominął syna Sohyeona i wybrał Wielkiego Księcia Bonga Rima (Hyojonga) na swojego następcę.Po zostaniu królem w 1649 r. Hyojong zainicjował reformy wojskowe i ekspansję.Usunął skorumpowanych urzędników, takich jak Kim Ja-jeom, i wezwał zwolenników wojny przeciwko Qing, w tym Song Si-yeol i Kim Sang-heon.Jego wysiłki militarne obejmowały budowę fortec wzdłuż rzeki Yalu i przyjęcie nowych technologii, takich jak muszkiety, z pomocą holenderskich marynarzy.Pomimo tych przygotowań planowane kampanie Hyojonga na północ przeciwko Qing nigdy nie doszły do ​​skutku.Dynastia Qing urosła w siłę, asymilując ogromną armię Han.Jednak zreformowana armia Joseon okazała się skuteczna w latach 1654 i 1658, pomagając Qing przeciwko rosyjskim najazdom w bitwach, które pokazały stabilność armii Joseon.Hyojong skupił się również na rozwoju rolnictwa i kontynuował wysiłki na rzecz odbudowy rozpoczęte przez Gwanghaeguna.Pomimo tych osiągnięć stanął w obliczu ogromnego stresu spowodowanego różnymi wyzwaniami wewnętrznymi i zewnętrznymi i zmarł w 1659 roku w wieku 39 lat z powodu powikłań związanych z cukrzycą i uszkodzeniem tętnicy skroniowej.Chociaż jego plany podboju północy pozostały niezrealizowane, Hyojong jest pamiętany jako oddany władca, który starał się wzmocnić i chronić Joseon.

Spór w Yesong był znaczącym konfliktem politycznym za panowania dynastii Joseon, skupionym wokół obrzędów pogrzebowych króla Hyojonga, który zmarł w 1659 roku. W debacie wzięły udział frakcje ludzi Zachodu, na czele której stał Song Si-yeol, oraz frakcja Południowców, na czele której stał Heo Jeok. i dotyczyło czasu, w którym królowa Jangryeol, druga żona króla Injo, powinna obchodzić żałobę po Hyojongu.Mieszkańcy Zachodu opowiadali się za rocznym okresem żałoby, zwyczajowym w przypadku drugiego pasierba, podczas gdy mieszkańcy Południa opowiadali się za trzyletnim okresem, odzwierciedlającym status Hyojonga jako następcy króla Injo.Król Hyeonjong, następca Hyojonga, ostatecznie stanął po stronie mieszkańców Zachodu, wymuszając roczny okres żałoby.Jednak zachował Heo Jeoka na stanowisku premiera, aby zachować równowagę i uniemożliwić ludziom Zachodu obezwładnienie władzy królewskiej.Decyzja ta tymczasowo uspokoiła obie frakcje, ale podstawowe napięcia pozostały.Problem powrócił wraz ze śmiercią królowej Inseon w 1674 r. Południowcy i Zachód ponownie nie zgodzili się co do okresu żałoby, tym razem po królowej Jaeui.Hyeonjong stanął po stronie Południowców, co doprowadziło do ich awansu na główną frakcję polityczną.Kontrowersje trwały nawet po śmierci Hyeonjonga w 1675 r. i zostały rozstrzygnięte dopiero przez jego następcę, króla Sukjonga, który zakazał dalszej debaty w tej sprawie.Spór wpłynął na oficjalną historię ery Hyeonjonga, początkowo napisaną przez mieszkańców Południa, ale później poprawioną przez mieszkańców Zachodu.Za panowania Hyeonjonga do godnych uwagi wydarzeń należał wyjazd Holendra Hendricka Hamela zKorei w 1666 r. Pisma Hamela o jego doświadczeniach w Korei przedstawiły europejskim czytelnikom dynastię Joseon.Ponadto w latach 1670–1671 Koreę nawiedził dotkliwy głód, powodując powszechne trudności.Hyeonjong porzucił ambitne plany Hyojonga dotyczące podboju północy, uznając rosnącą potęgę dynastii Qing .Kontynuował ekspansję militarną i wysiłki na rzecz odbudowy kraju oraz zachęcał do postępu w astronomii i drukowaniu.Hyeonjong uchwalił także przepisy zabraniające małżeństw między krewnymi a osobami o tym samym nazwisku.Jego panowanie zakończyło się śmiercią w 1674 r., a jego następcą został jego syn, król Sukjong.

Panowanie króla Sukjonga w Joseon, trwające od 1674 do 1720 roku, naznaczone było intensywnymi konfliktami politycznymi między frakcjami południowymi i zachodnimi, a także znaczącymi reformami i rozwojem kulturalnym.W 1680 r. Gyeongsin hwanguk był świadkiem, jak przywódcy frakcji południowej, Heo Jeok i Yun Hyu, zostali oskarżeni przez frakcję zachodnią o zdradę stanu, co doprowadziło do ich egzekucji i czystki we frakcji.Następnie frakcja zachodnia podzieliła się na frakcje Noron (Stara Nauka) i Soron (Nowa Nauka).Znacząca zmiana nastąpiła, gdy Sukjong zdetronizował królową Min (królową Inhyeon) na rzecz Małżonki Jang Hui-bin, co wywołało incydent z Gisą Hwanguk.Frakcja południa, wspierająca Consort Jang i jej syna, odzyskała władzę i dokonała egzekucji kluczowych postaci zachodnich frakcji, w tym Song Si-yeola.W 1694 roku, podczas incydentu z Gapsul Hwanguk, przesunął poparcie z powrotem na frakcję zachodnią, degradując Consort Jang i przywracając królową Min.Consort Jang został później stracony.Walka o stanowisko księcia koronnego pomiędzy wspieranym przez Sorona Yi Yunem (synem Małżonki Janga) a wspieranym przez Norona księciem Yeoningiem (później Yeongjo z Joseon) trwała nadal.Panowanie Sukjonga przyniosło znaczące reformy administracyjne i gospodarcze, w tym reformę podatkową i nowy system walutowy, promujące mobilność społeczną i rozwój regionalny.W 1712 roku jego rząd współpracował z Qing China przy wyznaczaniu granicy Joseon-Qing wzdłuż rzek Yalu i Tumen.Wspierał także rozwój rolnictwa i kultury.Kwestia sukcesji pozostała nierozwiązana po jego śmierci w 1720 r. Pomimo braku oficjalnych źródeł uważa się, że Sukjong mianował księcia Yeoninga Gyeongjongiem z Joseon.Doprowadziło to do dalszych czystek frakcyjnych w kolejnych latach.Panowanie Sukjonga zakończyło się po 46 latach.Jego epoka, pomimo naznaczona zawirowaniami politycznymi, wniosła znaczący wkład w krajobraz administracyjny i kulturowy Joseon.

Po śmierci króla Sukjonga w 1720 r. jego syn Yi Yun, znany jako książę koronny Hwiso, wstąpił na tron ​​​​jako król Gyeongjong w wieku 31 lat. W tym okresie nieobecność historiografa lub kronikarza przy łożu śmierci króla Sukjonga doprowadziła do podejrzeń i podziałów frakcyjnych konflikty pomiędzy frakcjami Sorona i Noronu.Panowanie króla Gyeongjonga nękał zły stan zdrowia, który ograniczał jego zdolność do skutecznego rządzenia.Frakcja Noronów, uznając jego słabość, wywierała presję, aby mianować jego przyrodniego brata, księcia Yeoninga (późniejszego króla Yeongjo), na księcia koronnego w celu zarządzania sprawami państwowymi.Nominacja ta miała miejsce zaledwie dwa miesiące po panowaniu Gyeongjonga w 1720 roku.Pojawiły się zarzuty, że problemy zdrowotne Gyeongjonga wynikały z obrażeń zadanych przez jego matkę, Lady Jang, która została stracona w wyniku otrucia w 1701 r. Krążyły pogłoski, że przypadkowo skrzywdziła Gyeongjonga, pozostawiając go bezpłodnego i niezdolnego do spłodzenia potomka.Panowanie Gyeongjonga zostało jeszcze bardziej zdestabilizowane przez intensywne walki o władzę frakcyjną, co doprowadziło do znaczących czystek politycznych znanych jako Shinimsahwa.Frakcja Sorona, która wspierała Gyeongjong, wykorzystała sytuację na swoją korzyść, oskarżając frakcję Noron o próbę zamachu stanu.Doprowadziło to do usunięcia członków Noronu ze stanowiska i egzekucji kilku ich przywódców.Za panowania Gyeongjonga naznaczyły dwie główne masakry: Sinchuk-oksa i Imin-oksa, zwane łącznie Sinim-sahwa.Incydenty te dotyczyły czystki frakcji Sorona na frakcji Noron, która opowiadała się za zaangażowaniem księcia Yeoninga w sprawy państwowe ze względu na problemy zdrowotne Gyeongjonga.Podczas swojego panowania król Gyeongjong zainicjował pewne reformy, takie jak stworzenie małej broni palnej wzorowanej na broni zachodniej oraz reformy w zakresie pomiaru gruntów w południowych regionach kraju.Śmierć króla Gyeongjonga w 1724 r. wywołała dalsze spekulacje i kontrowersje.Niektórzy członkowie frakcji Soronów podejrzewali księcia Yeoninga (Yeongjo) o udział w śmierci Gyeongjonga, biorąc pod uwagę wcześniejsze próby wyniesienia Yeoninga na tron ​​przez Noronów.

Król Yeongjo, 21. monarcha z dynastii Joseon, panował przez prawie 52 lata, co czyni go jednym z najdłużej panujących koreańskich monarchów.Jego panowanie, od 1724 do 1776, charakteryzowało się wysiłkami na rzecz stabilizacji królestwa poprzez reformy i zarządzania konfliktami frakcyjnymi, szczególnie między frakcjami Noron i Soron.Urodzony w nisko urodzonej matce, Yeongjo stanął w obliczu niechęci i wyzwań politycznych ze względu na swoje pochodzenie.Mimo to jest ceniony za swoje przywiązanie do wartości konfucjańskich i zarządzania.Jego panowanie przyniosło znaczący postęp w konfucjanizacji i ożywieniu gospodarczym po zawirowaniach na przełomie XVI i XVII wieku.Polityka Yeongjo w Tangpyeong miała na celu zminimalizowanie walk frakcyjnych i wspieranie jedności narodowej.Skoncentrował się na reformach podatkowych, aby złagodzić obciążenia zwykłych obywateli i poprawić finanse państwa.Jedną z jego najbardziej kontrowersyjnych i tragicznych decyzji była egzekucja jego jedynego syna, księcia koronnego Sado, w 1762 r., która pozostaje przedmiotem debaty i smutku w historii Korei.Wczesne lata panowania Yeongjo były świadkami buntu Yi In-jwa, wszczętego przez koalicję Namin i wykluczonych frakcji Sorona.Powstanie zostało stłumione, a Yi In-jwa i jego rodzina zostali straceni.Zrównoważone podejście Yeongjo do rekrutacji i administracji miało na celu ograniczenie konfliktów frakcyjnych i promowanie skutecznego zarządzania.Panowanie Yeongjo było świadkiem rozwoju tętniącego życiem życia gospodarczego i kulturalnego w Joseon.Wspierał drukowanie i dystrybucję ważnych książek w języku Hangul, w tym tekstów rolniczych, co zwiększyło umiejętność czytania i pisania oraz edukację wśród zwykłych ludzi.Hanseong (dzisiejszy Seul) rozkwitło jako centrum handlowe, ze zwiększoną działalnością kupiecką i organizacjami cechowymi.Tradycyjne podziały społeczne zaczęły się zacierać, gdy arystokraci i zwykli ludzie z Yangban zajęli się handlem.Administracja Yeongjo była także świadkiem postępu technologicznego, takiego jak powszechne zastosowanie pluwiometru i duże projekty robót publicznych.Jego polityka podniosła status zwykłych ludzi, promując mobilność społeczną i zmiany.Pomimo jego osiągnięć panowanie Yeongjo nie było pozbawione wyzwań.Przez całe życie borykał się z problemami zdrowotnymi i był pierwszym monarchą, który wystąpił przeciwko rosnącym wpływom katolicyzmu w Korei , oficjalnie zakazując go w 1758 r. Panowanie Yeongjo zakończyło się jego śmiercią w 1776 r., pozostawiając dziedzictwo władcy, który dążył do zrównoważonego rozwoju i humanitarne zarządzanie, jednocześnie radząc sobie ze złożonością polityki sądowej i zmian społecznych.

Król Jeongjo, 22. monarcha z dynastii Joseon, panował od 1776 do 1800 roku i był znany ze swoich wysiłków na rzecz zreformowania i ulepszenia narodu.Kładąc nacisk na empatię wobec swojego ludu, Jeongjo aktywnie reagował na klęski żywiołowe, takie jak susze i epidemie odry, zapewniając społeczeństwu leki i odprawiając rytuały wywołujące deszcz.Pod względem politycznym Jeongjo kontynuował politykę Tangpyeong swojego dziadka, króla Yeongjo, mającą na celu ograniczenie podziałów i uhonorowanie swojego ojca, księcia koronnego Sado.Po wstąpieniu na tron ​​ogłosił się synem Sado i przeniósł dwór do Suwon, aby być bliżej grobu ojca, budując Twierdzę Hwaseong, aby strzec grobowca.Panowanie Jeongjo stanęło w obliczu zagrożeń ze strony wewnętrznych frakcji, zwłaszcza frakcji Noron.W 1776 roku udaremnił wojskowy zamach stanu prowadzony przez członków Noronu, Hong Sang-beoma i Hong Kye-neunga.Dokonał egzekucji na spiskowcach, ale nie postawił w stan oskarżenia Hong Guk-yeonga, kluczowej postaci politycznej, aby zapobiec koncentracji władzy w jednej rodzinie.Jeongjo przedstawił Changyongyeong, królewską jednostkę straży przybocznej i rekrutował funkcjonariuszy w drodze egzaminów konkursowych, zastępując mniej zaufanego Naekeunwe.Posunięcie to było częścią jego szerszych wysiłków mających na celu kontrolowanie polityki krajowej i promowanie postępu.Reformy kulturalne i edukacyjne były znaczące za panowania Jeongjo.Założył Kyujanggak, bibliotekę królewską, aby poprawić status kulturowy i polityczny Joseon oraz rekrutować zdolnych oficerów.Zniósł także ograniczenia na stanowiskach rządowych, umożliwiając służbę osobom o różnym statusie społecznym.Jeongjo był zagorzałym zwolennikiem nauk humanistycznych i neokonfucjanizmu, współpracując z uczonymi z Silhak, takimi jak Jeong Yak-yong i Pak Ji-won.Jego panowanie przyniosło rozwój kultury popularnej Joseon.Faworyzował frakcje Sorona i Namina nad dominującą frakcją Noron, aby ustanowić równowagę sił i wzmocnić władzę królewską.W 1791 roku Jeongjo uchwalił Shinhae Tonggong (prawo o wolnym handlu), zezwalając na sprzedaż na otwartym rynku i znosząc prawo Gumnanjeonguoun, które ograniczało udział w rynku do niektórych grup handlowych.Posunięcie to miało na celu złagodzenie trudności ekonomicznych ludności.Nagła śmierć Jeongjo w 1800 roku w wieku 47 lat pozostawiła wiele jego inicjatyw niezrealizowanych.Jego śmierć pozostaje owiana tajemnicą, spekulacjami i licznymi książkami poświęconymi okolicznościom jej towarzyszącym.Jego następcą został król Sunjo, jego drugi syn, poślubiając Lady Kim z klanu Andong, zaaranżowany przez Jeongjo przed jego śmiercią.

Król Sunjo, 23. monarcha z dynastii Joseon, rządził od 1800 do 1834 roku. Urodzony jako książę Yi Gong, wstąpił na tron ​​w wieku 10 lat po śmierci swojego ojca, króla Jeongjo.W 1802 roku, w wieku 13 lat, Sunjo poślubił Lady Kim, która pośmiertnie stała się znana jako królowa Sunwon.Była córką Kim Jo-suna, wybitnej postaci w klanie Andong Kim.Ze względu na swój młody wiek królowa wdowa Jeongsun, druga królowa króla Yeongjo, początkowo rządziła jako królowa regentka.Jej wpływ był znaczący na początku panowania Sunjo, wpływając na traktowanie i status Lady Hyegyeong, babci Sunjo.Pomimo późniejszych wysiłków Sunjo nie udało mu się w pełni przywrócić statusu Lady Hyegyeong, co skomplikowała kontrowersyjna śmierć jej męża, księcia koronnego Sado, za panowania króla Yeongjo.Panowanie króla Sunjo było świadkiem niestabilności politycznej i korupcji, szczególnie w administracji rządowej i systemie egzaminów państwowych.Zamieszanie to przyczyniło się do niepokojów społecznych i kilku powstań, w tym znaczącego buntu pod wodzą Hong Gyeong-nae w latach 1811–1812.Za panowania Sunjo wprowadzono Ogajaktongbeop, system rejestracji spisu ludności grupujący pięć gospodarstw domowych w jedną całość, co spowodowało nasilenie ucisku wobec rzymskiego katolicyzmu .Panowanie króla Sunjo, trwające 35 lat, zakończyło się jego śmiercią w 1834 roku w wieku 44 lat.

Heonjong z Joseon, 24. król dynastii Joseon, panował od 1834 do 1849 roku. Urodzony jako Yi Hwan w rodzinie księżnej koronnej Jo i księcia koronnego Hyomyeonga, narodziny Heonjonga były naznaczone pomyślnymi znakami, w tym snem o rzeźbionym w jadeitowym drzewie i latających żurawiach wokół pałacu.Jego ojciec, książę koronny Hyomyeong, pośmiertnie nazwany Munjo z Joseon, zmarł przedwcześnie, pozostawiając Heonjongowi odziedziczyć tron. Wstępując na tron ​​w wieku 7 lat po śmierci swojego dziadka, króla Sunjo, Heonjong został najmłodszym monarchą w historii Joseon.Jego wczesne panowanie było nadzorowane przez jego babcię, królową Sunwon, która pełniła funkcję królowej regentki.Jednak nawet gdy osiągnął dorosłość, Heonjong miał trudności z sprawowaniem kontroli politycznej nad królestwem.Wpływ klanu Andong Kim, rodziny królowej Sunwon, znacznie wzrósł za panowania Heonjonga, szczególnie po antykatolickich prześladowaniach Gihae w 1839 r. Dominacja klanu w sprawach dworskich przyćmiła rządy Heonjonga.Za panowania Heonjonga zbudowano także kompleks Nakseonjae w pałacu Changdeok, który kontrowersyjnie przeznaczył do wyłącznego użytku swojej konkubiny Kim Gyeong-bin.Panowanie króla Heonjonga zakończyło się jego śmiercią w 1849 roku w wieku 21 lat, po 15 latach rządów.Jego śmierć bez następcy doprowadziła do przekazania tronu królowi Cheoljongowi, dalekiemu potomkowi króla Yeongjo.

Król Cheoljong z Joseon, 25. monarcha, panował od 1852 r. aż do swojej śmierci w 1864 r. Urodzony w 1831 r. był wnukiem króla Sunjo.Jego ojciec, książę koronny Hyomyeong, pośmiertnie znany jako Munjo z Joseon, zmarł przed wstąpieniem na tron.Cheoljong poślubił Lady Kim, pośmiertnie znaną jako królowa Cheorin i była członkinią potężnego klanu Andong Kim.Za jego panowania królowa Sunwon, babcia Cheoljonga, początkowo wywarła znaczący wpływ na sprawy państwowe.Klan Andong Kim, do którego należały królowa Sunwon i królowa Cheorin, utrzymywał kontrolę nad polityką przez całe panowanie Cheoljonga, czyniąc go w dużej mierze marionetkowym monarchą.Panowanie Cheoljonga było świadkiem kilku znaczących wydarzeń i wyzwań.Sympatyzował z pospólstwem, zwłaszcza podczas dotkliwej suszy w 1853 r., i próbował zreformować skorumpowany system egzaminacyjny, ale z ograniczonym sukcesem.Jego panowanie naznaczone było także buntem w Jinju w prowincji Gyeongsang w 1862 roku, co wskazywało na powszechne niezadowolenie i pogarszającą się sytuację w królestwie.Panowanie Cheoljonga zbiegło się w czasie ze wzmożonymi interakcjami i najazdami z zagranicą.Warto zauważyć, że statki europejskie i amerykańskie często pojawiały się na wodach terytorialnych Joseon, co doprowadziło do kilku incydentów, w tym bombardowania przez nieznaną zagraniczną łódź w hrabstwie Uljin oraz przybycia statków francuskich i amerykańskich.Pomimo oficjalnej polityki izolacji, katolicyzm rozprzestrzenił się w Joseon za panowania Cheoljonga, wraz ze znacznym wzrostem liczby chrześcijan i francuskich misjonarzy w stolicy.Śmierć Cheoljonga w 1864 roku w wieku 32 lat oznaczała koniec jego rodu na tronie.Bez męskiego potomka sukcesja stała się kontrowersyjna.Yi Jae-hwang, drugi syn księcia Heungseona (później Heungseon Daewongun) i Lady Min, był faworyzowany przez Cheoljonga w kwestii sukcesji.Jednak wybór ten był kwestionowany w sądzie, zwłaszcza przez klan Andong Kim.Ostatecznie królowa Sinjeong, matka króla Heonjonga, odegrała kluczową rolę w adopcji Yi Jae-hwanga i ogłoszeniu go nowym królem, Gojongiem Korei.Przystąpienie Gojonga zapoczątkowało wpływową rolę Heungseona Daewonguna w królestwie.

Gojong, urodzony jako Yi Myŏngbok, był przedostatnim monarchąKorei , panującym od 1864 do 1907. Jego rządy oznaczały przejście od dynastii Joseon do Imperium Koreańskiego, a Gojong został jej pierwszym cesarzem.Rządził jako ostatni król Joseon do 1897 r., a następnie jako cesarz aż do swojej przymusowej abdykacji w 1907 r.Panowanie Gojonga zbiegło się z burzliwym okresem w historii Korei, charakteryzującym się szybkimi zmianami i najazdami z zagranicy.Koronowany początkowo w wieku dwunastu lat w 1863 r., aż do 1874 r. znajdował się pod regencją swojego ojca Heungseona Daewonguna i matki Sunmoka Budaebuina. W tym czasie Korea zachowała swoje tradycyjne izolacjonistyczne stanowisko, co stanowi jaskrawy kontrast z szybką modernizacją Japonii w okresie restauracji Meiji.W 1876 roku Japonia siłą otworzyła Koreę na handel zagraniczny, rozpoczynając długi proces wprowadzania Korei pod swoje wpływy.W tym okresie doszło do kilku znaczących wydarzeń, w tym incydentu Imo w 1882 r., zamachu stanu w Gapsin w 1884 r., powstania chłopskiego w Donghak w latach 1894–1895 oraz zabójstwa żony Gojonga, cesarzowej Myeongseong, w 1895 r. Wydarzenia te były głęboko powiązane z zaangażowaniem obcych mocarstw .Gojong podjął próbę modernizacji i wzmocnienia Korei poprzez reformę Gwangmu, koncentrując się na ulepszeniach wojskowych, przemysłowych i edukacyjnych.Jednak jego reformy spotkały się z krytyką za niewystarczające, co doprowadziło do napięć z takimi grupami jak Klub Niepodległości.Po pierwszej wojnie chińsko-japońskiej (1894–1895)Chiny utraciły wieloletnią zwierzchność nad Koreą.W 1897 roku Gojong ogłosił utworzenie Imperium Koreańskiego, ogłaszając niepodległość Korei i wynosząc się na cesarza.Posunięcie to jednak zaostrzyło napięcia zJaponią .

Francuska wyprawa do Korei była ekspedycją karną z 1866 r. Podjętą przez Drugie Cesarstwo Francuskie w odwecie za wcześniejszą egzekucję w Korei siedmiu francuskich misjonarzy katolickich.Spotkanie nad wyspą Ganghwa trwało prawie sześć tygodni.Rezultatem był ostateczny odwrót Francji i sprawdzenie francuskich wpływów w regionie.Spotkanie utwierdziło również Koreę w jej izolacjonizmie na kolejną dekadę, dopókiJaponia nie zmusiła jej do otwarcia się na handel w 1876 r. Traktatem z Ganghwa.

Wyprawa Stanów Zjednoczonych do Korei, znana przez Koreańczyków jako Shinmiyangyo (: niem. „Western Disturbance in the Shinmi (1871) Year”) lub po prostu ekspedycja koreańska, w 1871 r., Była pierwszą amerykańską akcją wojskową w Korei.10 czerwca około 650 Amerykanów wylądowało i zdobyło kilka fortów, zabijając ponad 200 żołnierzy koreańskich, tracąc tylko trzech żołnierzy amerykańskich.Korea nadal odmawiała negocjacji ze Stanami Zjednoczonymi do 1882 roku.

Rewolucja chłopska Donghak (1894-1895) w Korei była znaczącym powstaniem chłopskim, na które wpłynął ruch Donghak, który sprzeciwiał się zachodniej technologii i ideałom.Zaczęło się w Gobu-gun z powodu opresyjnej polityki Jo Byeong-gapa, mianowanego sędziego w 1892 r. Bunt pod przewodnictwem Jeona Bong-juna i Kim Gae-nama rozpoczął się w marcu 1894 r., ale początkowo został stłumiony przez Yi Yong-tae .Następnie Jeon Bong-jun zgromadził siły na górze Paektu, odbił Gobu i wygrał kluczowe bitwy, w tym bitwę pod Hwangtojae i bitwę nad rzeką Hwangryong.Rebelianci przejęli kontrolę nad Twierdzą Jeonju, co doprowadziło do oblężenia i późniejszego traktatu w Jeonju w maju 1894 r., ustanawiającego krótki, niestabilny pokój.Prośba rządu koreańskiego o pomoc wojskową ze strony dynastii Qing doprowadziła do eskalacji napięć, co doprowadziło do pierwszej wojny chińsko-japońskiej po tym, jak Japonia poczuła się zdradzona przez jednostronną akcję Qing, naruszającą Konwencję z Tientsin.Wojna ta oznaczała upadek chińskich wpływów w Korei i ruch samowzmacniający się w Chinach.Wraz ze wzrostem wpływów Japonii w Korei rebelianci Donghak, zaniepokojeni tym rozwojem, opracowywali strategię w Samrye od września do października.Utworzyli armię koalicyjną, atakując Gongju siłami różnej wielkości.Jednak rebelianci ponieśli zdecydowane porażki w bitwie pod Ugeumchi i ponownie w bitwie pod Taein.Bunt trwał do początku 1895 roku, ale wiosną większość przywódców rebeliantów została schwytana i stracona w regionie Honam.

Pierwsza wojna chińsko-japońska (25 lipca 1894 - 17 kwietnia 1895) była konfliktem między chińską dynastią Qing a CesarstwemJaponii , głównie o wpływy w Korei Joseon.Po ponad sześciu miesiącach nieprzerwanych sukcesów japońskich sił lądowych i morskich oraz utracie portu Weihaiwei, rząd Qing wystąpił o pokój w lutym 1895 roku.

Okres Joseon pozostawił pokaźną spuściznę współczesnej Korei;znaczna część współczesnej koreańskiej kultury, etykiety, norm i postaw społecznych wobec aktualnych problemów, wraz ze współczesnym językiem koreańskim i jego dialektami, wywodzi się z kultury i tradycji Joseon.W okresie Joseon powstała również nowoczesna koreańska biurokracja i podziały administracyjne.