Podboje Tamerlana

Timur został głową plemienia Barlas/Berlas po śmierci swojego ojca.Jednak niektóre relacje mówią, że zrobił to, pomagając Amirowi Husaynowi, księciu Qara'unas i de facto władcy zachodniego chanatu Czagataj.

Timur zyskał rozgłos jako przywódca wojskowy, którego żołnierze składali się głównie z tureckich plemion z regionu.Brał udział w kampaniach w Transoksanie z Chanem Chanatu Czagataj.Sprzymierzając się zarówno przyczynowo, jak i rodzinnie z Kazaghanem, detronizatorem i niszczycielem Wołgi w Bułgarii, najechał Chorasan na czele tysiąca jeźdźców.Była to druga wyprawa wojskowa, którą prowadził, a jej powodzenie zaowocowało dalszymi operacjami, m.in. ujarzmieniem Chorezmu i Urgenczu.

Timur zostaje szefem Ulus Chagatay i zaczyna rozwijać Samarkandę jako swoją stolicę.Ożenił się z żoną Husajna, Saray Mulk Khanum, potomkiem Czyngis-chana , co pozwoliło mu zostać cesarskim władcą plemienia Chaghatay.

Timur rozpoczął swoją kampanię perską od Heratu, stolicy dynastii Kartidów.Kiedy Herat się nie poddał, obrócił miasto w gruzy i zmasakrował większość jego mieszkańców;pozostawał w ruinie, dopóki Shah Rukh nie nakazał jego odbudowy.Następnie Timur wysłał generała, aby schwytał zbuntowany Kandahar.Wraz ze zdobyciem Heratu królestwo Kartid poddało się i zostało wasalami Timura;został później całkowicie zaanektowany niecałe dziesięć lat później, w 1389 r., przez syna Timura Mirana Shaha.

Wojna Tochtamysz–Timur toczyła się w latach 1386–1395 pomiędzy Tochtamyszem, chanem Złotej Ordy , a watażką i zdobywcą Timurem, założycielem Imperium Timuridów, na terenach gór Kaukazu, Turkiestanu i Europy Wschodniej.Bitwa między dwoma władcami mongolskimi odegrała kluczową rolę w upadku władzy mongolskiej nad wczesnymi księstwami rosyjskimi.

Bitwa nad rzeką Kondurcha była pierwszą dużą bitwą wojny Tokhtamysh – Timur.Miało to miejsce nad rzeką Kondurcha, w bułgarskim Ulusie Złotej Ordy , na terenie dzisiejszego obwodu samarskiego w Rosji.Kawaleria Tokhtamysza próbowała okrążyć armię Timura ze skrzydeł.Armia środkowoazjatycka wytrzymała jednak atak, po czym nagły frontalny atak zmusił wojska Hordy do ucieczki.Jednak wielu żołnierzy Złotej Ordy uciekło, by ponownie walczyć pod Terek.

Następnie Timur rozpoczął pięcioletnią kampanię na zachód w 1392 roku, atakując perski Kurdystan.W 1393 roku Shiraz został schwytany po kapitulacji, a Muzaffarydzi zostali wasalami Timura, chociaż książę Shah Mansur zbuntował się, ale został pokonany, a Muzafarydzi zostali zaanektowani.Niedługo potem Gruzja została zdewastowana tak, że Złota Horda nie mogła jej wykorzystać do zagrożenia północnego Iranu.W tym samym roku Timur zaskoczył Bagdad w sierpniu, maszerując tam w zaledwie osiem dni z Sziraz.Sułtan Ahmad Jalayir uciekł do Syrii, gdziemamelucki sułtan Barquq chronił go i zabił wysłanników Timura.Timur opuścił księcia Sarbadara Khwaja Mas'uda, aby rządził Bagdadem, ale został wypędzony, gdy wrócił Ahmad Jalayir.Ahmad był niepopularny, ale otrzymał niebezpieczną pomoc od Qary Yusufa z Kara Koyunlu;uciekł ponownie w 1399 r., tym razem do Turków .

Do 1368 roku siły chińskie Han wypędziły Mongołów zChin .Pierwszy z cesarzy nowej dynastii Ming , cesarz Hongwu, i jego syn, cesarz Yongle, stworzyli państwa dopływowe wielu krajów Azji Środkowej.Stosunki suzeren-wasal między imperium Ming a Timuridami istniały przez długi czas.W 1394 r. ambasadorowie Hongwu ostatecznie przekazali Timurowi list, w którym zwrócili się do niego jako do tematu.Nakazał zatrzymanie ambasadorów Fu An, Guo Ji i Liu Wei.Timur ostatecznie planował inwazję na Chiny.W tym celu Timur zawarł sojusz z ocalałymi plemionami mongolskimi zamieszkującymi Mongolię i przygotowywał się aż do Buchary.

Zdecydowanie rozgromił Tochtamysza w bitwie nad rzeką Terek 15 kwietnia 1395 r. Zniszczono wszystkie główne miasta chanatu: Sarai, Ukek, Majar, Azaq, Tana i Astrachań.Atak Timura na miasta Złotej Ordy w 1395 roku przyniósł jego pierwsze ofiary w Europie Zachodniej, ponieważ spowodował zniszczeniewłoskich kolonii handlowych (comptoir) w Sarai, Tanie i Astrachaniu.Podczas oblężenia Tany społeczności handlowe wysłały swoich przedstawicieli, aby rozprawili się z Timurem, ale ten wykorzystał ich jedynie w podstępie mającym na celu rozpoznanie miasta.Genueńskie miasto Caffa na Półwyspie Krymskim zostało oszczędzone, mimo że było dawnym sojusznikiem Tokhtamysza.

W 1398 roku Timur rozpoczął swoją kampanię naSubkontynencie Indyjskim (Hindustanie).W tym czasie subkontynentem rządził sułtan Nasir-ud-Din Mahmud Shah Tughluq z dynastii Tughlaq, ale został on już osłabiony przez powstawanie regionalnych sułtanatów i walkę o sukcesję w rodzinie cesarskiej.Timur rozpoczął swoją podróż od Samarkandy.Najechał północnoindyjski subkontynent (dzisiejszy Pakistan i północne Indie), przekraczając rzekę Indus 30 września 1398 r. Przeciwstawiali mu się Ahirs, Gujjars i Jats, ale Sułtanat Delhi nie zrobił nic, aby go powstrzymać.

Bitwa pomiędzy sułtanem Nasir-ud-Din Tughlaqem sprzymierzonym z Mallu Iqbalem i Timurem miała miejsce 17 grudnia 1398 r. Siły indyjskie miały słonie bojowe uzbrojone w kolczugę i truciznę na kłach.Ponieważ jego siły tatarskie bały się słoni, Timur nakazał swoim ludziom wykopać rów przed ich pozycjami.Następnie Timur załadował na wielbłądy tyle drewna i siana, ile tylko mógł unieść.Kiedy słonie bojowe zaatakowały, Timur podpalił siano i dźgnął wielbłądy żelaznymi kijami, powodując, że szarżowały na słonie, wyjąc z bólu: Timur zrozumiał, że słonie łatwo wpadają w panikę.W obliczu dziwnego widoku wielbłądów lecących prosto na nich z płomieniami buchającymi z grzbietów, słonie odwróciły się i pomaszerowały z powrotem w stronę swoich linii.Timur wykorzystał późniejsze zakłócenia w siłach Nasir-ud-Din Mahmuda Shaha Tughluqa, zapewniając łatwe zwycięstwo.Sułtan Delhi uciekł z resztkami swoich sił.Delhi zostało splądrowane i pozostawione w ruinie.Po bitwie Timur mianował Khizra Khana, gubernatora Multanu, nowym sułtanem sułtanatu Delhi pod jego zwierzchnictwem.Podbój Delhi był jednym z największych zwycięstw Timura, prawdopodobnie przewyższającym Dariusza Wielkiego, Aleksandra Wielkiego i Czyngis-chana ze względu na trudne warunki podróży i osiągnięcie zniszczenia najbogatszego wówczas miasta świata.Delhi poniosło z tego powodu wielką stratę, a jego odzyskanie zajęło stulecie.

Timur rozpoczął wojnę z Bajazydem I, sułtanem Imperium Osmańskiego imameluckim sułtanem Egiptu Nasir-ad-Din Faraj.Bayezid rozpoczął aneksję terytorium władców turkmeńskich i muzułmańskich w Anatolii.Gdy Timur ogłosił zwierzchnictwo nad władcami turkmeńskimi, schronili się za nim.

Królestwo Gruzji, chrześcijańskie królestwo dominujące na większości Kaukazu, było wielokrotnie poddawane przez Timura w latach 1386-1403. Konflikty te były ściśle powiązane z wojnami pomiędzy Timurem a Tochtamyszem, ostatnim chanem Złotej Ordy .Timur cofnął się, by raz na zawsze zniszczyć państwo gruzińskie.Zażądał, aby Jerzy VII przekazał Jalayirid Tahir, ale Jerzy VII odmówił i spotkał się z Timurem nad rzeką Sagim w Dolnej Kartli, ale poniósł porażkę.Po wojnie spośród tych, którzy przeżyli walki i represje, wiele tysięcy zmarło z głodu i chorób, a 60 000 ocalałych zostało zniewolonych i wywiezionych przez wojska Timura.Zwolnił także Śiwę w Azji Mniejszej.

Przed atakiem na syryjskie miasta Timur początkowo wysłał ambasadora do Damaszku, który został stracony przezmameluckiego wicekróla miasta, Suduna.W 1400 roku rozpoczął wojnę z mameluckim sułtanem Egiptu Nasir-ad-Din Faraj i najechał mamelucką Syrię.

Mamelucy postanowili stoczyć otwartą bitwę poza murami miasta.Po dwóch dniach potyczek kawaleria Timura ruszyła szybko po łuku, aby zaatakować flanki linii wroga, podczas gdy jego centrum, w tym słonie zIndii , nie ustępowało.Zaciekłe ataki kawalerii zmusiły mameluków pod wodzą Tamardasza, gubernatora Aleppo, do rozbicia się i ucieczki w stronę bram miasta.Następnie Timur zajął Aleppo, po czym dokonał masakry wielu mieszkańców, nakazując budowę wieży z 20 000 czaszek poza miastem.

Armia dowodzona przezmameluckiego sułtana Nasira-ad-Din Faradża została pokonana przez Timura poza Damaszkiem, pozostawiając miasto na łasce mongolskich oblegających.Po pokonaniu swojej armii sułtan mamelucki wysłał delegację z Kairu, w tym Ibn Khalduna, który z nim negocjował, ale po ich wycofaniu kazał splądrować miasto.Żołnierze Timura dopuścili się również masowych gwałtów na kobietach z Damaszku i torturowali mieszkańców miasta, paląc je, używając bastinados i miażdżąc w prasach do wina.Dzieci umierały z głodu.Timur dokonywał tych gwałtów i okrucieństw w Syrii na swoich muzułmańskich współwyznawcach.

Oblężenie Bagdadu (maj-9 lipca 1401) było jednym z najbardziej niszczycielskich zwycięstw Tamerlana i spowodowało, że miasto zostało praktycznie zniszczone po zdobyciu go szturmem pod koniec czterdziestodniowego oblężenia.Po zdobyciu miasta zamordowano 20 000 jego mieszkańców.Timur rozkazał, aby każdy żołnierz wrócił z co najmniej dwiema odciętymi ludzkimi głowami, aby mu pokazać.Kiedy zabrakło im ludzi do zabicia, wielu wojowników zabijało więźniów schwytanych na początku kampanii, a kiedy zabrakło im więźniów do zabicia, wielu uciekało się do obcinania głów własnym żonom.

Minęły lata obraźliwych listów między Timurem i Bajazydem.Obaj władcy obrażali się na swój sposób, natomiast Timur wolał podważać pozycję Bajazyda jako władcy i umniejszać znaczenie jego sukcesów militarnych.Wreszcie Timur najechał Anatolię i pokonał Bajazyda w bitwie pod Ankarą 20 lipca 1402 r. Bajazyd został schwytany w bitwie, a następnie zmarł w niewoli, rozpoczynając dwunastoletni okres bezkrólewia osmańskiego .Deklarowaną motywacją Timura do ataku na Bajazyda i Imperium Osmańskie było przywrócenie władzy Seldżuków.Timur postrzegał Seldżuków jako prawowitych władców Anatolii, ponieważ otrzymali władzę od mongolskich zdobywców, co ponownie ilustruje zainteresowanie Timura legitymacją Czyngisydów.

Po bitwie Timur przedostał się przez zachodnią Anatolię na wybrzeże Morza Egejskiego, gdzie oblegał i zdobył miasto Smyrna, twierdzę chrześcijańskich joannitów .Bitwa była katastrofalna dla państwa osmańskiego , rozbijając to, co pozostało i przynosząc niemal całkowity upadek imperium.Doprowadziło to do wojny domowej wśród synów Bajazyda.Osmańska wojna domowa trwała przez kolejne 11 lat (1413) po bitwie pod Ankarą.Bitwa ta jest również znacząca w historii osmańskiej, ponieważ była to jedyny raz, kiedy sułtan został schwytany osobiście.

Timur wolał walczyć wiosną.Jednak zmarł w drodze podczas nietypowej kampanii zimowej.W grudniu 1404 r. Timur rozpoczął kampanie wojskowe przeciwko Chinom Ming i zatrzymał wysłannika Ming.Cierpiał na chorobę podczas obozowania po drugiej stronie Syr-darii i zmarł w Farab 17 lutego 1405 r., Zanim dotarł do granicy z Chinami.Po jego śmierci wysłannicy Ming, tacy jak Fu An i pozostała świta, zostali uwolnieni przez jego wnuka Khalila Sultana.

Potęga Timuridów gwałtownie spadła w drugiej połowie XV wieku, głównie z powodu tradycji podziału imperium Timuridów.Aq Qoyunlu podbiło większość Iranu z rąk Timuridów, a do 1500 roku podzielone i ogarnięte wojną Imperium Timuridów straciło kontrolę nad większością swojego terytorium, a w kolejnych latach zostało skutecznie odepchnięte na wszystkich frontach.Persja, Kaukaz, Mezopotamia i wschodnia Anatolia szybko upadły pod panowaniem szyickiego imperium Safawidów , podbitego przez Szacha Ismaila I w następnej dekadzie.Duża część ziem Azji Środkowej została opanowana przez Uzbeków pod wodzą Muhammada Shaybaniego, którzy w latach 1505 i 1507 podbili kluczowe miasta Samarkanda i Herat i założyli Chanat Buchary.Z Kabulu w 1526 roku Babur, potomek Timura przez ojca i prawdopodobnie potomek Czyngis-chana przez matkę, założył imperium Mogołów z Kabulu.Założona przez niego dynastia jest powszechnie znana jako dynastia Mogołów, chociaż została bezpośrednio odziedziczona po Timuridach.W XVII wieku imperium Mogołów rządziło większościąIndii , ale ostatecznie upadło w następnym stuleciu.Dynastia Timuridów ostatecznie dobiegła końca, gdy pozostałe nominalne rządy Mogołów zostały zniesione przez Imperium Brytyjskie po buncie w 1857 roku.