የፖርቹጋል ታሪክ

ቅድመ-ሴልቲክ ጎሳዎች ፖርቹጋልን ይኖሩ ነበር አስደናቂ የባህል አሻራ ትተው ነበር።ሲኒቴስ የጽሑፍ ቋንቋ አዳብረዋል፣ በዋነኛነት በፖርቱጋል ደቡብ የሚገኙ ብዙ ስቴላዎችን ትተው ነበር።ከክርስቶስ ልደት በፊት በመጀመርያው ሺህ ዓመት መጀመሪያ ላይ በርካታ የኬልቶች ሞገዶች ከመካከለኛው አውሮፓ ወደ ፖርቹጋል ወረሩ እና ከአካባቢው ህዝብ ጋር በመጋባት ብዙ ጎሳዎችን ያቀፈ የተለያዩ ጎሳዎችን ፈጠሩ።በፖርቱጋል ውስጥ ያለው የሴልቲክ መገኘት በአርኪኦሎጂ እና በቋንቋ ማስረጃዎች በስፋት የሚታይ ነው።በሰሜን እና በመካከለኛው ፖርቹጋል ብዙ ተቆጣጠሩ;ነገር ግን በደቡብ ውስጥ፣ ምሽጋቸውን መመስረት አልቻሉም፣ ይህም የኢንዶ-አውሮፓዊ ባህሪውን እስከ ሮማውያን ድል ድረስ ጠብቆ ቆይቷል።በደቡባዊ ፖርቹጋል፣ አንዳንድ ትናንሽ፣ ከፊል ቋሚ የንግድ የባህር ዳርቻ ሰፈሮች በፊንቄ-ካርታጊናውያን ተመስርተዋል።

ሮማንነትን የጀመረው በ218 ዓ.ዓ. በካርቴጅ ላይ በተደረገውሁለተኛው የፑኒክ ጦርነት ወቅት የሮማውያን ጦር ወደ አይቤሪያ ባሕረ ገብ መሬት በመምጣቱ ነው።ሮማውያን ከዱሮ ወንዝ በስተደቡብ ያሉትን ሁሉንም የፖርቱጋል ግዛት እና የስፔን ኤክስትሬማዱራ ዋና ከተማውን ኤሜሪታ አውጉስታ (አሁን ሜሪዳ) ያቀፈውን ሉሲታኒያን ለመቆጣጠር ፈለጉ።ማዕድን ማውጣት ሮማውያን አካባቢውን ለመቆጣጠር ፍላጎት እንዲያድርባቸው ያደረጋቸው ቀዳሚ ምክንያት ነበር፡ ከሮም ስትራቴጂካዊ ዓላማዎች አንዱ የካርታጂያን የኢቤሪያን የመዳብ፣ የቆርቆሮ፣ የወርቅ እና የብር ማዕድን ማውጫዎች ማቋረጥ ነበር።ሮማውያን በአይቤሪያ ፒራይት ቤልት የሚገኘውን የአልጁስትሬል (ቪፓስካ) እና የሳንቶ ዶሚንጎ ፈንጂዎችን እስከ ሴቪል ድረስ በብርቱ በዝብዘዋል።የዛሬዋ ፖርቹጋል ደቡብ በአንፃራዊነት በቀላሉ በሮማውያን ተይዛ የነበረች ቢሆንም የሰሜኑ ድል የተገኘው በሴራ ዳ ኤስትሬላ በኬልቶች እና በቪሪያተስ የሚመራው ሉሲታኒያውያን በመቃወም በችግር ብቻ ነበር የሮማውያንን መስፋፋት ለዓመታት መቋቋም ችለዋል።በሽምቅ ውጊያ የተካነ የሴራዳ ኢስትሬላ እረኛ ቪሪያተስ በሮማውያን ላይ የማያባራ ጦርነት ከፍቶ በርካታ ተከታታይ የሮማ የጦር ጄኔራሎችን በማሸነፍ በ140 ከዘአበ ሮማውያን በገዙት ከዳተኞች እስከ ተገደለ ድረስ።ቪሪያተስ በፕሮቶ-ፖርቱጋል ታሪክ ውስጥ የመጀመሪያው እውነተኛ ጀግና ሰው ሆኖ ለረጅም ጊዜ ሲወደስ ቆይቷል።ቢሆንም፣ በደቡባዊ ፖርቹጋል እና ሉሲታኒያ በሚገኙ የሮማኒዝድ ክፍሎች የነዋሪዎችን ሰለባ ባደረጉት ወረራዎች ተጠያቂ ነበር።በንጉሠ ነገሥት አውግስጦስ (19 ዓክልበ.) ዘመን በካንታብሪያን ጦርነቶች የቀሩትን ካንታብሪን፣ አስቱረስ እና ጋላቺን ድል ባደረጉበት ጊዜ የኢቤሪያን ባሕረ ገብ መሬት ወረራ የተጠናቀቀው ሮማውያን ከመጡ ከሁለት መቶ ዓመታት በኋላ ነው።በ74 ዓ.ም ቬስፓሲያን የሉሲታንያ አብዛኞቹ ማዘጋጃ ቤቶችን የላቲን መብቶችን ሰጠ።እ.ኤ.አ. በ212 ዓ.ም ኮስቲቲዮ አንቶኒኒያና የሮማን ዜግነት ለግዛቱ ነፃ ለሆኑት ሁሉ ሰጠ እና በክፍለ ዘመኑ መገባደጃ ላይ ንጉሠ ነገሥት ዲዮቅላጢያን የዘመናዊውን ሰሜናዊ ፖርቱጋልን ያካተተውን የጋላሺያ ግዛት መሰረተ። አሁን ብራጋ).እንዲሁም ማዕድን ማውጣት፣ ሮማውያን በግዛቱ ውስጥ ባሉ ምርጥ የእርሻ መሬቶች ላይ ግብርናን ገነቡ።አሁን አሌንቴጆ በሚባለው አካባቢ ወይን እና ጥራጥሬዎች ይመረቱ ነበር, እና በአልጋርቭ, ፖቮዋ ደ ቫርዚም, ማቶሲንሆስ, ትሮያ እና ሊዝበን የባህር ዳርቻዎች ላይ ዓሣ ማጥመድ በሮማውያን የንግድ መስመሮች ወደ ውጭ የተላከውን ጋረም ለማምረት በከፍተኛ ሁኔታ ተከታትሏል. ለመላው ኢምፓየር።የንግድ ልውውጦች የተመቻቹት በሳንቲም እና ሰፊ የመንገድ አውታር፣ ድልድዮች እና የውሃ ማስተላለፊያ ቱቦዎች በመገንባት እንደ ትራጃን ድልድይ በአኳ ፍላቪያ (አሁን ቻቭስ) ነው።

እ.ኤ.አ. በ 409 ​​፣ ከሮማ ኢምፓየር ውድቀት ጋር ፣ የኢቤሪያ ባሕረ ገብ መሬት ሮማውያን አረመኔዎች ብለው በሚጠሩት በጀርመን ጎሳዎች ተያዙ።እ.ኤ.አ. በ 411 ከንጉሠ ነገሥት ሆኖሪየስ ጋር በተደረገው የፌዴሬሽን ውል ፣ ከእነዚህ ውስጥ ብዙዎቹ በሂስፓኒያ መኖር ጀመሩ።ዋና ከተማዋን ብራጋ ውስጥ የሱኢቢ መንግሥት የመሰረተው በጋላሲያ ከሚገኙት የሱቢ እና ቫንዳልስ የተውጣጣ ቡድን ነበር።ኤሚኒየምን (ኮኢምብራን) ለመቆጣጠር መጡ፣ እና በደቡብ በኩል ቪሲጎቶች ነበሩ።የሱቢ እና ቪሲጎቶች ከዘመናዊ ፖርቱጋል ጋር በሚዛመዱ ግዛቶች ውስጥ በጣም ዘላቂ የሆነ መገኘት የነበራቸው የጀርመን ጎሳዎች ነበሩ።እንደሌሎች የምዕራብ አውሮፓ አካባቢዎች፣ በጨለማው ዘመን የከተማ ኑሮ በከፍተኛ ደረጃ እየቀነሰ ነበር።በአምስተኛው መቶ ክፍለ ዘመን በሱቢ የተደገፉ እና ከዚያ በኋላ በቪሲጎቶች የተቀበሉት ከቤተክርስቲያን ድርጅቶች በስተቀር በጀርመን ወረራ ምክንያት የሮማውያን ተቋማት ጠፍተዋል ።የሱቤ እና ቪሲጎቶች መጀመሪያ ላይ የአሪያኒዝም እና የጵርስቅላኒዝም ተከታዮች ቢሆኑም ካቶሊክን ከአካባቢው ነዋሪዎች ወሰዱ።የብራጋው ቅዱስ ማርቲን በዚህ ጊዜ በተለይ ተደማጭነት ያለው ወንጌላዊ ነበር።በ 429 ቪሲጎቶች አላንስን እና ቫንዳልስን ለማባረር ወደ ደቡብ ተንቀሳቅሰዋል እና ዋና ከተማውን በቶሌዶ ግዛት መሰረቱ።ከ 470 ጀምሮ በሱቢ እና በቪሲጎቶች መካከል ግጭት ጨምሯል።እ.ኤ.አ. በ 585 የቪሲጎቲክ ንጉስ ሉቪጊልድ ብራጋን ድል አድርጎ ጋላሲያን ተቀላቀለ።ከዚያን ጊዜ ጀምሮ፣ የአይቤሪያ ባሕረ ገብ መሬት በቪሲጎቲክ መንግሥት ሥር አንድ ሆነ።

የኡመያድ የሂስፓኒያ ወረራ፣ እንዲሁም የቪሲጎቲክ መንግሥት የኡመያድ ወረራ በመባል የሚታወቀው፣ የኡመያድ ካሊፋነት በሂስፓኒያ (በአይቤሪያ ባሕረ ገብ መሬት) ከ 711 እስከ 718 የመጀመርያ መስፋፋት ነበር። የአል-አንዳሉስ ኡመያ ዊላያ መመስረት።በስድስተኛው የኡመያድ ኸሊፋ አል-ወሊድ 1ኛ (ረ.ዐ. 705–715) የከሊፋነት ዘመን በታሪቅ ኢብን ዚያድ የሚመራ ጦር በ711 መጀመሪያ ላይ በጅብራልታር ከሰሜን አፍሪካ በርበርስ ባካተተ ጦር መሪ ወረደ።በወሳኙ የጓዳሌት ጦርነት የቪሲጎቲክ ንጉስ ሮደሪክን ድል ካደረገ በኋላ ታሪቅ በአለቃው ዋሊ ሙሳ ኢብን ኑሰይር የሚመራ የአረብ ጦር ተጠናክሮ ወደ ሰሜን ቀጠለ።እ.ኤ.አ. በ 717 የአረብ-በርበር ጥምር ጦር ፒሬኒስን አቋርጦ ወደ ሴፕቲማኒያ ገባ።እስከ 759 ድረስ በጎል ተጨማሪ ግዛት ያዙ።

ሬኮንኲስታ በ711 በአይቤሪያ ባሕረ ገብ መሬት ታሪክ ውስጥ በኡመያድ የሂስፓኒያ ድል እና በ 1492 የግራናዳ የናስሪድ መንግሥት ውድቀት መካከል የክርስቲያን መንግስታት በጦርነት ተስፋፍተው እና አልን ድል ያደረጉበት የ 781-አመት ጊዜ ታሪካዊ ግንባታ ነው ። - አንዳሉስ ወይም የኢቤሪያ ግዛቶች በሙስሊሞች ይገዙ ነበር።የሪኮንኩዊስታ ጅምር በተለምዶ በኮቫዶንጋ ጦርነት (718 ወይም 722) የሚታወቅ ሲሆን በሂስፓኒያ ከ711 ወታደራዊ ወረራ በኋላ በክርስቲያን ወታደራዊ ኃይሎች ለመጀመሪያ ጊዜ የታወቀ ድል ነው።በፔላጊየስ የሚመሩት አማፂዎች በሰሜናዊ የሂስፓኒያ ተራሮች ላይ የሙስሊም ጦርን ድል በማድረግ የአስቱሪያን ነፃ የክርስቲያን መንግሥት አቋቋሙ።በ10ኛው ክፍለ ዘመን መገባደጃ ላይ የኡመያ ቫይዚር አልማንዞር ሰሜናዊውን የክርስቲያን መንግስታት ለመገዛት ለ30 አመታት ወታደራዊ ዘመቻ አካሂደዋል።ሠራዊቱ ሰሜኑን አጥፍቶ ታላቁን ሳንቲያጎ ደ ኮምፖስትላ ካቴድራልን እስከ ማባረር ድረስ።በ11ኛው መቶ ክፍለ ዘመን መጀመሪያ ላይ የኮርዶባ መንግስት ሲበታተን ታይፋስ በመባል የሚታወቁት ተከታታይ ጥቃቅን ተተኪ ግዛቶች ብቅ አሉ።የሰሜኑ መንግስታት ይህንን ሁኔታ ተጠቅመው ወደ አል-አንዱለስ ዘልቀው ገቡ;የእርስ በርስ ጦርነት እንዲፈጠር አድርገዋል፣ የተዳከሙትን ታይፋዎችን በማስፈራራት ለ"ጥበቃ" ትልቅ ግብር እንዲከፍሉ አደረጉ።በ12ኛው መቶ ክፍለ ዘመን በአልሞሃድስ ስር ሙስሊሞች ካገረሹ በኋላ በ13ኛው ክፍለ ዘመን የላስ ናቫስ ደ ቶሎሳ (1212) ወሳኝ ጦርነት - ኮርዶባ በ1236 እና ሴቪል በ1248 -በደቡብ የሚገኙት ታላላቅ የሙሮች ምሽጎች በክርስቲያኖች እጅ ወድቀዋል። የግራናዳ የሙስሊም ግዛት በደቡብ እንደ ገባር ግዛት።በጃንዋሪ 1492 ግራናዳ ከተገዛች በኋላ መላውን የኢቤሪያ ባሕረ ገብ መሬት በክርስቲያን ገዥዎች ተቆጣጠረች።እ.ኤ.አ. ጁላይ 30 ቀን 1492፣ በአልሃምብራ አዋጅ ምክንያት፣ ሁሉም የአይሁድ ማህበረሰብ—200,000 የሚያህሉ ሰዎች—በግዳጅ ተባረሩ።ወረራውን ተከትሎ በስፔን የሚኖሩ ሙስሊሞች ወደ ሃይማኖታቸው እንዲመለሱ ያስገደዳቸው ተከታታይ አዋጆች (1499-1526) ሲሆን በኋላም በ1609 በንጉስ ፊሊፕ ሳልሳዊ ትእዛዝ ከአይቤሪያ ባሕረ ገብ መሬት ተባረሩ።

የፖርቹጋል ካውንቲ ታሪክ በተለምዶ በፖርቱስ ካሌ (ፖርቶ) በቪማራ ፔሬዝ በ 868 እንደገና ከተቆጣጠረ በኋላ ቆጠራ ተሰይሟል እና በሊሚያ እና ዶውሮ ወንዞች መካከል ያለውን ድንበር ክልል በአስተሪያስ አልፎንሶ III ተቆጣጠረ።ከዱሮ በስተደቡብ፣ ሌላ የድንበር ካውንቲ ከብዙ አሥርተ ዓመታት በኋላ የሚቋቋመው የኮኢምብራ ካውንቲ የሚሆነው ከሙሮች በሄርሜኔጊልዶ ጉቴሬዝ ሲቆጣጠር ነው።ይህ ድንበር ከፖርቹጋል ካውንቲ ደቡባዊ ወሰኖች እንዲርቅ አድርጎታል፣ ነገር ግን አሁንም ከኮርዶባ ኸሊፋነት ተደጋጋሚ ዘመቻዎች ተጋርጦበታል።እ.ኤ.አ. በ 987 የ Coimbraን በአልማንዞር መልሶ መያዝ የፖርቱጋል ካውንቲ በሊዮኔዝ ግዛት ደቡባዊ ድንበር ላይ ለአብዛኛው የቀሪው የካውንቲ ህልውና እንደገና አስቀምጧል።በደቡብ በኩል ያሉት ክልሎች በፈርዲናንድ 1 ሊዮን እና በካስቲል የግዛት ዘመን ብቻ ነበር፣ ላሜጎ በ1057፣ ቪሴዩ በ1058 እና በመጨረሻም በ1064 ኮይምብራ ወድቋል።

ካውንቲው በሊዮን ግዛት ውስጥ በተለያየ ደረጃ በራስ የመመራት ደረጃ የቀጠለ ሲሆን በአጭር ክፍለ ጊዜ የጋሊሺያ ግዛት እስከ 1071 ድረስ ካውንቲ ኑኖ ሜንዴስ ለፖርቱጋል የበለጠ የራስ ገዝ አስተዳደር ሲፈልግ በንጉስ በፔድሮሶ ጦርነት ተሸንፎ ተገደለ። የጋሊሺያ ዳግማዊ ጋርሺያ፣ ከዚያም እራሱን የጋሊሺያ እና የፖርቱጋል ንጉስ ብሎ ያወጀው፣ ለመጀመሪያ ጊዜ የንግሥና ማዕረግ ለፖርቱጋል ጥቅም ላይ ውሏል።ነጻው ካውንቲ ተወገደ፣ ግዛቶቹ በጋሊሺያ ዘውድ ውስጥ ቀሩ፣ እሱም በተራው ደግሞ በጋርሺያ ወንድሞች፣ ሳንቾ II እና አልፎንሶ ስድስተኛ የሌዮን እና ካስቲል ግዛቶች ውስጥ ተደብቋል።

እ.ኤ.አ. በ1093 አልፎንሶ ስድስተኛ የቡርጎዲውን አማቹን ሬይመንድ የጋሊሺያ ቆጠራ አድርጎ መረጠ፣ ከዚያም ዘመናዊውን ፖርቱጋልን እስከ ደቡብ እስከ ኮይምብራ ድረስ ጨምሮ፣ አልፎንሶ ራሱ በዚያው ግዛት ላይ የንጉስነት ማዕረጉን ይዞ ቆይቷል።ይሁን እንጂ የሬይመንድ እያደገ መምጣቱን ያሳሰበው አልፎንሶ በ1096 ፖርቱጋልንና ኮይምብራን ከጋሊሺያ ነጥሎ ለሌላ አማች ለበርገንዲው ሄንሪ ሰጣቸው ከአልፎንሶ ስድስተኛ ህጋዊ ያልሆነ ሴት ልጅ ቴሬዛ ጋር አገባ።ሄንሪ Guimarãesን ለዚህ አዲስ ለተቋቋመው ካውንቲ መሠረት አድርጎ መረጠ፣ ኮንዳዶ ፖርቹካልሴ፣ በወቅቱ Terra Portucalense ወይም Província Portucalense በመባል ይታወቅ ነበር፣ ይህም ፖርቹጋል ነፃነቷን እስክታገኝ ድረስ የሚቆይ ሲሆን በ1143 በሊዮን መንግስት እውቅና ተሰጠው። ግዛቷም አብዛኛው ያካትታል። በሚንሆ ወንዝ እና በታጉስ ወንዝ መካከል ያለው የአሁኑ የፖርቱጋል ግዛት።

በ 11 ኛው ክፍለ ዘመን መገባደጃ ላይ የቡርጋንዲው ባላባት ሄንሪ የፖርቹጋል ተቆጥሮ የፖርቹጋል ካውንቲ እና የኮኢምብራ ካውንቲ በማዋሃድ ነፃነቷን ጠበቀ።ጥረቱን በሌዮን እና በካስቲል መካከል የተቀሰቀሰው እና ጠላቶቹን ትኩረቱን ባሳደረ የእርስ በርስ ጦርነት ታግዞ ነበር።የሄንሪ ልጅ አፎንሶ ሄንሪከስ ሲሞት አውራጃውን ተቆጣጠረ።የኢቤሪያ ባሕረ ገብ መሬት ኦፊሴላዊ ያልሆነ የካቶሊክ ማዕከል የሆነው ብራጋ ከተማ ከሌሎች ክልሎች አዲስ ውድድር ገጥሞታል።የኮይምብራ እና የፖርቶ ከተማ ጌቶች ከብራጋ ቀሳውስት ጋር ተዋግተው የተመለሰውን ካውንቲ ነፃነት ጠየቁ።የሳኦ ማሜዴ ጦርነት ሰኔ 24 ቀን 1128 በGuimarães አቅራቢያ የተካሄደ ሲሆን ለፖርቱጋል መንግስት መመስረት እና የፖርቹጋልን ነፃነት ያረጋገጠ ጦርነት ዋና ክስተት ተደርጎ ይወሰዳል።በአፎንሶ ሄንሪከስ የሚመራው የፖርቹጋል ጦር እናቱ ቴሬሳ በፖርቱጋላዊቷ እና በፍቅረኛዋ ፌርኖኦ ፔሬስ ደ ትራቫ የሚመራውን ጦር አሸንፏል።ሳኦ ማሜዴን ተከትሎ የወደፊቱ ንጉስ እራሱን "የፖርቹጋል ልዑል" ብሎ ሰይሟል።ከ 1139 ጀምሮ "የፖርቹጋል ንጉስ" ተብሎ ይጠራ ነበር እና በ 1143 በአጎራባች መንግስታት እውቅና አግኝቷል.

የኡሪክ ጦርነት ጁላይ 25 ቀን 1139 የተካሄደ ጦርነት ሲሆን የፖርቹጋል ጦር አፎንሶ ሄንሪከስ (የቡርገንዲ ቤት አባል) በኮርዶባ የአልሞራቪድ ገዥ መሀመድ አዝ-ዙበይር ኢብን ኡመር የሚመራውን ድል ድል አድርጓል። "ንጉሥ ይስማር" በክርስቲያናዊ ዜና መዋዕል።ከጦርነቱ በኋላ ብዙም ሳይቆይ አፎንሶ ሄንሪከስ ፖርቹጋላዊውን ከሊዮን መንግሥት ነፃ መውጣቷን ለማረጋገጥ ከብራጋ ዋና ሊቀ ጳጳስ ዘውድ በተሰጣቸው ላሜጎ የፖርቹጋል ዋና አስተዳዳሪዎች ለመጀመሪያ ጊዜ እንዲሰበሰቡ ጥሪ አቅርቧል ተብሏል።ይህ ከአይቤሪያ ህብረት በኋላ የፖርቱጋልን ሉዓላዊነት እና የጆን አራተኛን የይገባኛል ጥያቄ በሚያራምዱ ቀሳውስት፣ መኳንንት እና ደጋፊዎች የተካሔደ የሀገር ፍቅር ውሸት ነው።ስለ ስቴቶች-ጄኔራል የሚጠቅሱት ሰነዶች አፈ ታሪክን ለማስቀጠል እና በ 17 ኛው ክፍለ ዘመን የፖርቹጋል ዘውድ ህጋዊነትን ለማረጋገጥ በአልኮባካ ገዳም በሲስተር መነኮሳት "የተፈቱ" ነበሩ.

ከጁላይ 1 እስከ ጥቅምት 25 ቀን 1147 የሊዝበን ከበባ የሊዝበንን ከተማ በፖርቱጋልኛ ቁጥጥር ስር ያደረጋት እና የሞርሽ ባለስልጣኖቿን ያባረረ ወታደራዊ እርምጃ ነበር።የሊዝበን ከበባ በሁለተኛው የመስቀል ጦርነት ከተመዘገቡት ጥቂት ክርስቲያናዊ ድሎች አንዱ ነው—“በፒልግሪም ጦር የተካሄደው ሁለንተናዊ ዘመቻ ብቸኛው ስኬት” ነበር፣ ማለትም፣ ሁለተኛው የክሩሴድ፣ በቅርብ የዘመኑ የታሪክ ምሁር ሄልሞልድ፣ ምንም እንኳን ሌሎች እንዳሉት የመስቀል ጦርነት አካል ስለመሆኑ ጠየቀ።የሰፋፊው ሬኮንኲስታ ዋነኛ ጦርነት ሆኖ ይታያል።የመስቀል ጦረኞች ንጉሱ በሊዝበን ላይ ጥቃት እንዲሰነዝሩ ለመርዳት ተስማምተዋል፣ ለመስቀል ጦረኞች የከተማውን እቃዎች ዘረፋ እና ለሚጠበቁ እስረኞች ቤዛ የሚሆን ገንዘብ በማቅረብ።ከበባው የተጀመረው በጁላይ 1 ነው።በደረሱበት ወቅት የሊዝበን ከተማ ስልሳ ሺህ ቤተሰቦችን ያቀፈች ሲሆን ከነዚህም መካከል ከሳንታሬም አጎራባች ከተሞች ክርስቲያናዊ ጥቃትን ሸሽተው የመጡ ስደተኞችን እና ሌሎችንም ጨምሮ።ከአራት ወራት በኋላ የሙር ገዥዎች በጥቅምት 24 ቀን እጃቸውን ለመስጠት ተስማሙ፣ በዋናነት በከተማው ውስጥ በረሃብ ምክንያት።አብዛኞቹ የመስቀል ጦረኞች አዲስ በተያዘችው ከተማ ውስጥ ሰፈሩ፣ነገር ግን አንዳንድ የመስቀል ጦረኞች በመርከብ በመርከብ ወደ ቅድስት ሀገር ቀጠሉ።ሊዝበን በ1255 የፖርቹጋል ግዛት ዋና ከተማ ሆነች።

የፖርቹጋል ደቡባዊ ጫፍ የሆነው አልጋርቭ በመጨረሻ በ1249 ከሙሮች ተወረረ እና በ1255 ዋና ከተማዋ ወደ ሊዝበን ተዛወረች።ጎረቤትስፔን ከ250 ዓመታት በኋላ ሪኮንኩዊስታውን እስከ 1492 ድረስ አታጠናቅቅም።የፖርቱጋል የመሬት ድንበሮች በቀሪው የአገሪቱ ታሪክ ውስጥ የተረጋጋ ናቸው።ከ13ኛው መቶ ክፍለ ዘመን ጀምሮ ከስፔን ጋር ያለው ድንበር ሳይለወጥ ቆይቷል።

1383-1385 የፖርቹጋል ኢንተርሬግኑም በፖርቱጋል ታሪክ ውስጥ የእርስ በርስ ጦርነት ሲሆን በዚህ ጊዜ የፖርቹጋል ዘውድ የነገሠ ንጉሥ አልገዛም።በ1385 በአልጁባሮታ ጦርነት ድል ካደረገ በኋላ ንጉስ ፈርዲናንድ ያለ ወንድ ወራሽ ሲሞት እና በ1385 ንጉሱ ዮሐንስ ቀዳማዊ ዘውድ ሲቀዳጅ የጀመረው የግዛት ዘመን ነው።ፖርቹጋሎች ዘመኑን የካስቲሊያን ጣልቃ ገብነት ለመቃወም እንደ መጀመሪያው ብሄራዊ የተቃውሞ እንቅስቃሴያቸው አድርገው ይተረጉሙታል፣ እናም ሮበርት ዱራንድ እንደ “ትልቅ የብሔራዊ ንቃተ ህሊና ገላጭ” አድርገው ይቆጥሩታል።ቡርጂኦዚው እና መኳንንቱ የፖርቹጋል የቡርገንዲ ቤት ቅርንጫፍ የሆነውን የአቪዝ ስርወ መንግስት በአስተማማኝ ሁኔታ በገለልተኛ ዙፋን ላይ ለመመስረት ተባበሩ።ያ በፈረንሣይ ( የመቶ ዓመታት ጦርነት ) እና እንግሊዝ (የጽጌረዳዎች ጦርነት ) ከተካሄዱት ረዣዥም የእርስ በርስ ጦርነቶች ጋር ተቃርኖ ነበር፣ እነዚህ መኳንንት አንጃዎች የተማከለ ንጉሣዊ አገዛዝን በኃይል ሲዋጉ ነበር።ብዙውን ጊዜ በፖርቱጋል የ1383–1385 ቀውስ (Crise de 1383–1385) በመባል ይታወቃል።

የአልጁባሮታ ጦርነት በፖርቹጋል መንግሥት እና በካስቲል ዘውድ መካከል በነሐሴ 14 ቀን 1385 ተካሄዷል። በፖርቹጋሉ ንጉሥ ጆን 1 እና በጄኔራል ኑኖ አልቫሬስ ፔሬራ የሚታዘዙ ኃይሎች በእንግሊዝ አጋሮች ድጋፍ የንጉሥ ጆን 1ን ጦር ተቃወሙ። የካስቲል ከተማ ከአራጎኒዝ፣ ከጣሊያን እና ከፈረንሣይ አጋሮቹ ጋር በሳኦ ጆርጅ፣ በሊሪያ እና በአልኮባካ ከተሞች መካከል፣ በማዕከላዊ ፖርቱጋል።ውጤቱም ለፖርቹጋሎች ወሳኝ ድል ነበር፣ የካስቲሊያን የፖርቱጋል ዙፋን ላይ ያለውን ምኞት በማስወገድ፣ የ1383-85 ቀውስ አብቅቶ እና ጆን የፖርቹጋል ንጉስ መሆኑን አረጋግጦ ነበር።የፖርቱጋል ነፃነት ተረጋገጠ እና አዲስ ሥርወ መንግሥት የአቪዝ ቤት ተቋቋመ።በ1390 የካስቲል 1ኛ ዮሐንስ እስኪሞት ድረስ ከካስቲል ወታደሮች ጋር የተበታተነ የድንበር ግጭት ይቀጥላል፣ነገር ግን እነዚህ ለአዲሱ ስርወ መንግስት ምንም አይነት ስጋት አልፈጠሩም።

የዊንሶር ውል በግንቦት 9 ቀን 1386 በፖርቱጋል እና በእንግሊዝ መካከል በዊንሶር የተፈረመ እና በፖርቹጋሉ ንጉስ ጆን 1 (የአቪዝ ቤት) ጋብቻ የታሸገው የጋውንት ጆን ልጅ ፣ የላንካስተር 1ኛ መስፍን ሴት ልጅ ፊሊፔ የላንካስተር ዲፕሎማሲያዊ ጥምረት ነው። .በእንግሊዝ ቀስተኞች ታግዞ በአልጁባሮታ ጦርነት ድል ሲደረግ፣ 1383-1385 የነበረውን ቀውስ በማቆም ቀዳማዊ ዮሃንስ የማይከራከር የፖርቹጋል ንጉስ እንደሆነ ታወቀ።የዊንሶር ስምምነት በአገሮቹ መካከል የጋራ መደጋገፍ ስምምነትን አቋቋመ።ስምምነቱ በፖርቱጋል እና በእንግሊዝ መካከል እስከ ዛሬ ድረስ ተፈፃሚነት ያለው ጥምረት ፈጠረ።

በ1400ዎቹ መጀመሪያ ላይ ፖርቹጋል ሴኡታን ለማግኘት ዓይኗን ጣለች።ሴኡታን የመውሰድ ተስፋ ለወጣት መኳንንት ሀብትን እና ክብርን ለማሸነፍ እድል ሰጠ።የሴኡታ ጉዞ ዋና አራማጁ ጆአኦ አፎንሶ የንጉሣዊው የፋይናንስ የበላይ ተመልካች ነበር።ከጊብራልታር ባህር ዳርቻ ተቃራኒ የሆነው የሴኡታ ቦታ ከአፍሪካ የሱዳን የወርቅ ንግድ ዋና መሸጫዎች አንዱን እንዲቆጣጠር አድርጎታል።እና ፖርቹጋል በጣም አደገኛ ተቀናቃኛዋን ካስቲልን ከጎን እንድትሰለፍ ያስችላታል።እ.ኤ.አ. ኦገስት 21 ቀን 1415 ጠዋት የፖርቹጋላዊው ጆን አንደኛ ልጆቹን እና የተሰባሰቡ ሀይሎችን በመምራት በሴኡታ ላይ ድንገተኛ ጥቃት ማድረጋቸው ፕላያ ሳን አማሮ ላይ አረፈ።በ200 የፖርቹጋል መርከቦች ላይ የተጓዙት 45,000 ሰዎች የሴኡታ ተከላካዮችን ነቅተው ስለያዙ ጦርነቱ ራሱ ፀረ-climactic ነበር ማለት ይቻላል።ምሽት ላይ ከተማው ተያዘ.የሴኡታ ይዞታ በተዘዋዋሪ ወደ ተጨማሪ ፖርቱጋልኛ መስፋፋት ያመጣል።በዚህ ጊዜ የፖርቹጋል መስፋፋት ዋና ቦታ የሞሮኮ የባህር ዳርቻ ሲሆን እህል፣ከብቶች፣ስኳር እና ጨርቃ ጨርቅ እንዲሁም አሳ፣ ቆዳ፣ ሰምና ማር ነበር።የከተማዋ አቀማመጥ ከክሳር ኤስ-ሴጊር (1458)፣ አርዚላ እና ታንጊር (1471) ጋር እስኪዋሃድ ድረስ ሴኡታ ለ43 ዓመታት ብቻውን መታገስ ነበረበት።ከተማዋ በአልካኮቫስ ስምምነት (1479) እና በቶርዴሲልሃስ ስምምነት (1494) የፖርቹጋል ይዞታ መሆኗን ታውቃለች።

እ.ኤ.አ. በ 1415 ፖርቹጋላውያን በሞሮኮ ላይ ቦታ ለመያዝ ፣ በጊብራልታር የባህር ዳርቻ ላይ የሚደረገውን ጉዞ ለመቆጣጠር ፣ ክርስትናን በሊቀ ጳጳሱ ድጋፍ ለማስፋት እና ለታላቅ እና ትርፋማ ተግባራት በመኳንንት ግፊት የሰሜን አፍሪካን ሴኡታ ከተማን ተቆጣጠሩ ። ጦርነት፣ አሁን ፖርቱጋል በአይቤሪያ ባሕረ ገብ መሬት ላይ ሪኮንኩዊስታን ጨርሳለች።ከድርጊቱ ተሳታፊዎች መካከል ወጣቱ ልዑል ሄንሪ መርከበኛው ይገኝበታል።እ.ኤ.አ. በ1420 የክርስቶስ ስርዓት ገዥ ሆኖ ተሾመ ፣ በአልጋርቭ ውስጥ በሀብቶች ላይ ትርፋማ ሞኖፖሊዎችን ሲይዝ ፣ በ1460 እስኪሞት ድረስ ፖርቱጋልኛ የባህር ላይ ፍለጋን በማበረታታት ግንባር ቀደም ሚና ወሰደ። በሞሪታኒያ የባህር ዳርቻ ለመጓዝ ስፖንሰር በማድረግ ቡድን በመሰብሰብ ኢንቨስት አድርጓል። በባህር መስመሮች ላይ ፍላጎት ያላቸው ነጋዴዎች, የመርከብ ባለቤቶች, ባለድርሻ አካላት እና ተሳታፊዎች.በኋላም ወንድሙ ልዑል ፔድሮ በተገኙት አካባቢዎች ንግድ ከሚያገኘው ትርፍ ሁሉ ንጉሣዊ ሞኖፖሊ ሰጠው።እ.ኤ.አ. በ 1418 ከሄንሪ ካፒቴኖች ሁለቱ ጆአዎ ጎንቻሌቭስ ዛርኮ እና ትሪስታዎ ቫዝ ቴይሴራ በማዕበል ተገፋፍተው ፖርቶ ሳንቶ በአፍሪካ የባህር ዳርቻ ላይ ሰው አልባ ወደምትገኝ ደሴት ይሄዳሉ ከ14ኛው መቶ ክፍለ ዘመን ጀምሮ በአውሮፓውያን ዘንድ የታወቀ ሊሆን ይችላል።እ.ኤ.አ. በ 1419 ዛርኮ እና ቴክሴይራ በማዴራ ላይ መሬት ወድቀዋል።ከባርቶሎሜው ፔሬሬሎ ጋር ተመለሱ እና የፖርቱጋል ደሴቶች ሰፈር ተጀመረ።እዚያም ስንዴ እና በኋላ ላይ የሸንኮራ አገዳ እንደ አልጋርቭ, በጄኖዎች ተዘርተዋል, ትርፋማ እንቅስቃሴዎች ሆነዋል.ይህም ሁለቱም እና ልዑል ሄንሪ ሀብታም እንዲሆኑ ረድቷቸዋል.

በ1434 ጊል ኢነስ ከሞሮኮ በስተደቡብ የምትገኘው ኬፕ ቦጃዶርን አለፈ።ጉዞው የፖርቹጋል አፍሪካን ፍለጋ የጀመረበት ወቅት ነበር።ከዚህ ክስተት በፊት በአውሮፓ ከካፒው ባሻገር ስላለው ነገር የሚታወቅ ነገር በጣም ጥቂት ነበር።በ 13 ኛው ክፍለ ዘመን መገባደጃ ላይ እና በ 14 ኛው መጀመሪያ ላይ, እዚያ ለመሰማራት የሞከሩት ጠፍተዋል, ይህም የባህር ጭራቆች አፈ ታሪኮችን ወለደ.አንዳንድ መሰናክሎች ተከስተዋል፡ በ1436 ካናሪዎች በካስቲሊያን በጳጳሱ በይፋ እውቅና ተሰጥቷቸዋል - ቀደም ሲል እንደ ፖርቹጋልኛ ተደርገዋል።በ1438 ፖርቹጋላውያን ወደ ታንገር ባደረጉት ወታደራዊ ዘመቻ ተሸነፉ።

በግኝት ዘመን ግዛት እና ኢኮኖሚያዊ መስፋፋት ወቅት ፋብሪካው በፖርቹጋሎች ተስተካክሎ ከምዕራብ አፍሪካ እስከ ደቡብ ምስራቅ እስያ ድረስ ተሰራጭቷል።የፖርቹጋላዊው ፌይቶሪያስ በአብዛኛው የተመሸጉ የንግድ ቦታዎች በባሕር ዳርቻዎች ላይ ተቀምጠዋል፣ ለማማከለያነት የተገነቡ እና በዚህም ከፖርቱጋል መንግሥት (ከዚያም ወደ አውሮፓ) የምርት አካባቢያዊ ንግድን ይቆጣጠሩ ነበር።በአንድ ጊዜ በገበያ፣ በመጋዘን፣ ለአሰሳ እና ለጉምሩክ ድጋፍ ያገለገሉ ሲሆን ንግዱን በማስተዳደር፣ በንጉሱ ስም ምርቶችን በመግዛትና በመገበያየት እና ግብር በመሰብሰብ (በተለምዶ 20%) የሚተዳደረው በፌይተር ("ፋክተር") ነበር።የመጀመሪያው የፖርቹጋል ፌኢቶሪያ በባህር ማዶ የተቋቋመው በ1445 በሞሪታኒያ የባህር ዳርቻ በምትገኘው በአርጊን ደሴት ነው።ሙስሊም ነጋዴዎችን ለመሳብ እና በሰሜን አፍሪካ በሚጓዙት መስመሮች ውስጥ ንግዱን በብቸኝነት ለመቆጣጠር ነው የተሰራው።እሱ ለአፍሪካውያን ፌይቶሪያስ ሰንሰለት ሞዴል ሆኖ አገልግሏል፣ Elmina Castle በጣም ዝነኛ ነው።በ15ኛው እና በ16ኛው መቶ ክፍለ ዘመን መካከል ወደ 50 የሚጠጉ የፖርቹጋል ምሽግዎች በምዕራብ እና ምስራቅ አፍሪካ፣ በህንድ ውቅያኖስ፣ በቻይና፣ በጃፓን እና በደቡብ አሜሪካ የባህር ዳርቻዎች የሚገኙ feitorias ይኖሩ ነበር።የፖርቹጋላዊው ምስራቅ ኢንዲስ ዋና ፋብሪካዎች በጎዋ፣ ማላካ፣ ኦርሙዝ፣ ቴርኔት፣ ማካዎ እና የባሴይን የበለፀገው ንብረት እንደ ቦምቤይ (ሙምባይ) የህንድ የፋይናንስ ማዕከል ሆነ።በዋናነት በጊኒ የባህር ዳርቻ በወርቅ እና በባሪያ ንግድ፣ በህንድ ውቅያኖስ ላይ በቅመማ ቅመም እና በአዲሱ አለም በሸንኮራ አገዳ ንግድ ይመራ ነበር።እንደ ጎዋ-ማካው-ናጋሳኪ ባሉ በርካታ ግዛቶች መካከል እንደ ስኳር፣ በርበሬ፣ ኮኮናት፣ እንጨት፣ ፈረሶች፣ እህል፣ ላባዎች ከኢንዶኔዥያ ወፎች ላባዎች፣ የከበሩ ድንጋዮች፣ ሐር እና የምስራቅ ሸክላዎች ባሉ በርካታ ግዛቶች መካከል ለአካባቢያዊ የሶስትዮሽ ንግድ አገልግሎት ይውሉ ነበር። , ከሌሎች በርካታ ምርቶች መካከል.በህንድ ውቅያኖስ ውስጥ በፖርቹጋል ፋብሪካዎች ውስጥ ያለው የንግድ ልውውጥ በንግድ መርከብ ፈቃድ አሰጣጥ ስርዓት ተፈጻሚ እና ጨምሯል-ካርታዝስ።ከ feitorias, ምርቶቹ ጎዋ ውስጥ ወደሚገኘው ዋናው መውጫ ሄዱ, ከዚያም ወደ ፖርቱጋል ወደ ካሳ ዳ ኢንዲያ ይገበያዩ ነበር, እሱም ደግሞ ወደ ሕንድ መላክን ያስተዳድራል.እዚያም የተሸጡት ወይም በድጋሚ ወደ አንትወርፕ ወደሚገኘው የሮያል ፖርቱጋል ፋብሪካ ተላኩ፤ በዚያም ለተቀረው አውሮፓ ተከፋፍለዋል።በቀላሉ የሚቀርቡት እና የሚከላከሉት በባህር ፋብሪካዎቹ እራሳቸውን የቻሉ የቅኝ ግዛት ማዕከሎች ሆነው ሰርተዋል።ለፖርቹጋሎችም ሆነ አንዳንድ ጊዜ ለተገነቡባቸው ግዛቶች ደህንነትን ይሰጡ ነበር, ይህም የማያቋርጥ ፉክክር እና የባህር ላይ ወንበዴዎችን ይከላከላሉ.ፖርቹጋል በአትላንቲክ ውቅያኖስ እና በህንድ ውቅያኖሶች ላይ ያለውን የንግድ እንቅስቃሴ እንድትቆጣጠር ፈቅደዋለች፣ የሰው እና የግዛት ሃብቶች ያለው ሰፊ ግዛት በመመስረት።በጊዜ ሂደት, feitorias አንዳንድ ጊዜ ለግል ሥራ ፈጣሪዎች ፈቃድ ተሰጥቷቸዋል, ይህም በአሳዳጊ የግል ፍላጎቶች እና በአካባቢው ህዝቦች መካከል አንዳንድ ግጭቶች እንዲፈጠሩ አድርጓል, ለምሳሌ በማልዲቭስ ውስጥ.

በ1470ዎቹ የፖርቹጋል የንግድ መርከቦች ወደ ጎልድ ኮስት ደረሱ።በ1471 ፖርቹጋላውያን ከብዙ አመታት ሙከራ በኋላ ታንጊርን ያዙ።ከአሥራ አንድ ዓመታት በኋላ በጊኒ ባሕረ ሰላጤ ጎልድ ኮስት ላይ በምትገኘው በኤልሚና ከተማ የሚገኘው የሳኦ ሆርጌ ዳ ሚና ምሽግ ተሠራ።

እ.ኤ.አ. በ 1488 ባርቶሎሜዩ ዲያስ የአፍሪካን ደቡባዊ ጫፍ በመዞር በጣም ውጤታማው የደቡብ አቅጣጫ መርከቦች ክፍት በሆነው ውቅያኖስ ላይ መሆኑን ለማሳየት የመጀመሪያው አውሮፓዊ መርከበኛ ሆነ ።የእሱ ግኝቶች በአውሮፓ እና በእስያ መካከል ያለውን የባህር መንገድ በትክክል አቋቋሙ.

ሰኔ 7 1494 በቶርዴሲላስ ፣ ስፔን የተፈረመው እና በሴቱባል ፣ ፖርቱጋል የተረጋገጠው የቶርዴሲላስ ስምምነት ከአውሮፓ ውጭ የተገኙትን በፖርቹጋል ኢምፓየር እና በስፔን ኢምፓየር (የካስቲል ዘውድ) መካከል ከሜሪዲያን 370 ሊጎች ጋር በምዕራብ በኩል ተከፋፍሏል። በአፍሪካ ምዕራባዊ የባህር ዳርቻ የኬፕ ቨርዴ ደሴቶች.ያ የድንበር መስመር በኬፕ ቨርዴ ደሴቶች (ቀድሞውንም ፖርቹጋልኛ) እና ክሪስቶፈር ኮሎምበስ በመጀመርያ ጉዞው የገቡት ደሴቶች (ካስቲል እና ሊዮን ይባላሉ) መካከል ግማሽ ያህሉ ነበር፣ በስምምነቱ ውስጥ ሲፓንጉ እና አንቲሊያ (ኩባ እና ሂስፓኒኖላ) ተብለው ተሰይመዋል።በምስራቅ በኩል ያሉት መሬቶች የፖርቹጋል እና በስተ ምዕራብ ያሉት ምድሮች ለካስቲል ናቸው ፣ ይህም ቀደም ሲል በጳጳስ አሌክሳንደር 6ኛ የቀረበውን ክፍፍል አሻሽሏል።ስምምነቱ በስፔን ፣ ጁላይ 2 1494 ፣ እና በፖርቱጋል ፣ 5 ሴፕቴምበር 1494 ተፈርሟል። ሌላኛው የዓለም ክፍል ከጥቂት አሥርተ ዓመታት በኋላ በዛራጎዛ ስምምነት ተከፋፈለ ፣ ኤፕሪል 22 ቀን 1529 የተፈረመ ሲሆን ይህም አንቲሜሪዲያንን በመስመር ላይ ገልጿል። በቶርዴሲላስ ውል ውስጥ የተገለጸው የድንበር ማካለል.የሁለቱም ስምምነቶች ዋና ቅጂዎች በስፔን የሕንድ አጠቃላይ መዝገብ እና በፖርቱጋል በቶሬ ዶ ቶምቦ ብሔራዊ መዝገብ ቤት ተቀምጠዋል።ስለ አዲሱ ዓለም ጂኦግራፊ በቂ መረጃ ባይኖርም ፖርቱጋል እናስፔን ስምምነቱን በእጅጉ አክብረውታል።ይሁን እንጂ ሌሎቹ የአውሮፓ ኃያላን ስምምነቱን አልፈረሙም እና በአጠቃላይ ውሉን ችላ ብለዋል፣ በተለይም ከተሃድሶው በኋላ ፕሮቴስታንት የሆኑትን .

ወደ ሕንድ የሚወስደውን የባሕር መስመር የፖርቹጋል ግኝቶች ከአውሮፓ ወደ ህንድ ክፍለ አህጉር በቀጥታ በኬፕ ኦፍ ጉድ ተስፋ የተደረገ ጉዞ ነው።በፖርቹጋላዊው አሳሽ ቫስኮ ዳ ጋማ ትእዛዝ፣ በንጉሥ ማኑዌል 1 የግዛት ዘመን በ1495-1499 ተካሄዷል።በግኝት ዘመን ከታዩት አስደናቂ ጉዞዎች አንዱ ተደርጎ የፖርቱጋል የባህር ላይ ንግድን በፎርት ኮቺን እና በሌሎች የህንድ ውቅያኖስ ክፍሎች ፣በጎዋ እና ቦምቤይ የፖርቹጋሎችን ወታደራዊ መገኘት እና ሰፈራ አስጀምሯል።

በኤፕሪል 1500 ሁለተኛው ፖርቱጋላዊው ህንድ አርማዳ በፔድሮ አልቫሬስ ካብራል የሚመራ ከባለሞያ ካፒቴኖች ጋር ባርቶሎሜው ዲያስ እና ኒኮላ ኮሎሆን ጨምሮ የብራዚል የባህር ጠረፍ በአትላንቲክ ውቅያኖስ ላይ ወደ ምዕራብ ሲዘዋወር አጋጠመው። በጊኒ ባሕረ ሰላጤ ውስጥ መረጋጋትን ለማስወገድ.እ.ኤ.አ. ኤፕሪል 21 ቀን 1500 ሞንቴ ፓስካል የሚል ስም ያለው ተራራ ታየ ፣ እና ኤፕሪል 22 ፣ ካብራል በባህር ዳርቻ ላይ በፖርቶ ሴጉሮ አረፈ።መሬቱ ደሴት እንደሆነች በማመን ስሙን ኢልሃ ዴ ቬራ ክሩዝ (የእውነተኛ መስቀል ደሴት) ብሎ ሰየማት።ቀደም ሲል የቫስኮ ዳ ጋማ ወደ ሕንድ የተደረገው ጉዞ በ1497 በምእራብ ክፍት በሆነው የአትላንቲክ ውቅያኖስ መስመር አቅራቢያ በርካታ የመሬት ምልክቶችን አስመዝግቧል ። በተጨማሪም ዱርቴ ፓቼኮ ፔሬራ የብራዚልን የባህር ዳርቻዎች በ 1498 እንዳገኘ ተጠቁሟል ። የጉዞው ትክክለኛ ቦታ እና የተዳሰሱ ክልሎች ግልጽ አይደሉም.በሌላ በኩል፣ አንዳንድ የታሪክ ተመራማሪዎች ፖርቹጋላውያን በ‹ቮልታ ዶ ማር› (በደቡብ ምዕራብ አትላንቲክ ውቅያኖስ ውቅያኖስ ውቅያኖስ ውቅያኖስ ውቅያኖስ ውቅያኖስ) እየተጓዙ ሳሉ የደቡብ አሜሪካን እብጠቶች ቀደም ብለው አጋጥመውት ሊሆን እንደሚችል ይገልጻሉ፣ ስለዚህም የንጉሥ ዮሐንስ 2ኛ መስመር ከመስመሩ ወደ ምዕራብ እንዲዘዋወር አጥብቀው ጠይቀዋል። እ.ኤ.አ. በ1494 በቶርዴሲላስ ስምምነት ተስማምተዋል። ከምስራቃዊው የባህር ጠረፍ ተነስተው መርከቦቹ ወደ ምስራቅ አቅጣጫ በመዞር ወደ አፍሪካ ደቡባዊ ጫፍ እና ህንድ ጉዞ ቀጠሉ።በአዲሱ ዓለም ማረፍ እና ወደ እስያ መድረስ፣ ጉዞው በታሪክ ለመጀመሪያ ጊዜ አራት አህጉሮችን አገናኘ።

የዲዩ ጦርነት እ.ኤ.አ. እ.ኤ.አ. የካቲት 3 ቀን 1509 በአረቢያ ባህር ፣ በዲዩ ወደብ ፣ ህንድ ፣ በፖርቹጋል ኢምፓየር እና በጉጃራት ሱልጣን ጥምር መርከቦች ፣በግብፅማምሉክ ቡርጂ ሱልጣኔት እና በዛሞሪን መካከል የተደረገ የባህር ኃይል ጦርነት ነበር ። የካሊካት የቬኒስ ሪፐብሊክ እና የኦቶማን ኢምፓየር ድጋፍ .የፖርቹጋላዊው ድል ወሳኝ ነበር፡ ታላቁ የሙስሊም ህብረት በድምፅ ተሸንፎ የህንድ ውቅያኖስን የመቆጣጠር የፖርቱጋል ስትራቴጂ በመቅለል የንግድ ልውውጥን ወደ ኬፕ ኦፍ ጉድ ተስፋ በማቅለል፣ በአረቦች እና በቬኒሺያኖች በቀይ ባህር በኩል የሚቆጣጠሩትን ታሪካዊ የቅመማ ቅመም ንግድ በመቅረፍ እና የፋርስ ባሕረ ሰላጤ.ከጦርነቱ በኋላ የፖርቹጋል መንግሥት በህንድ ውቅያኖስ ውስጥ ጎዋ፣ ሴሎን፣ ማላካ፣ ቦም ባይም እና ኦርሙዝን ጨምሮ በርካታ ቁልፍ ወደቦችን በፍጥነት ያዘ።የግዛቱ ኪሳራ የማምሉክ ሱልጣኔትን እና የጉጃራት ሱልጣኔትን ሽባ አድርጎታል።ጦርነቱ የፖርቹጋል ኢምፓየር እድገትን አስከትሏል እናም የፖለቲካ የበላይነቱን ከመቶ በላይ አስመዝግቧል።በምስራቅ ያለው የፖርቱጋል ሃይል በጎዋ እና ቦምቤይ-ባሴይን፣ የፖርቹጋል የመልሶ ማቋቋም ጦርነት እና በኔዘርላንድ የሴሎን ቅኝ ግዛት ማሽቆልቆል ይጀምራል።የዲዩ ጦርነት ከሊፓንቶ ጦርነት እና ከትራፋልጋር ጦርነት ጋር የሚመሳሰል የመጥፋት ጦርነት ሲሆን በአለም የባህር ኃይል ታሪክ ውስጥ በጣም አስፈላጊ ከሆኑት መካከል አንዱ ነበር ምክንያቱም እስከ ሁለተኛው አለም ድረስ የሚዘልቅ አውሮፓውያን በእስያ ባህሮች ላይ የበላይነት መጀመሩን የሚያሳይ ነው ። ጦርነት.

የፖርቹጋላዊው ጎዋ ወረራ የተከሰተው ገዥው አፎንሶ ደ አልቡከርኬ ከተማዋን በ1510 ከአዲል ሻሂ ሲይዝ ነው።የፖርቱጋል ኢስት ኢንዲስ ዋና ከተማ የሆነችው ጎዋ እና እንደ ቦም ባይም ያሉ የፖርቹጋል ህንድ ግዛቶች አልበከርኪን ሊቆጣጠር ከነበረባቸው ቦታዎች መካከል አልነበረችም።ይህን ያደረገው የቲሞጂ እና የሰራዊቱ ድጋፍ እና መመሪያ ከቀረበለት በኋላ ነው።አልበከርኪ ሆርሙዝን፣ ኤደንን እና ማላካን ብቻ እንዲይዝ በፖርቹጋላዊው ማኑኤል 1 ትዕዛዝ ተሰጥቶት ነበር።

በ1511 የማልካን መያዙ የፖርቱጋል ህንድ አፎንሶ ደ አልቡከርኬ ማላካን ከተማን በ1511 ሲቆጣጠር ነበር።የወደብ ከተማ ማላካ ጠባብ ስትራቴጂካዊውን የማላካን ባህር ተቆጣጠረች፣በዚህም በቻይና እና ህንድ መካከል የባህር ላይ የንግድ ልውውጥ ያተኮረ ነበር።የማላካ መያዙ የፖርቹጋሉ ንጉስ ማኑኤል 1 እቅድ ሲሆን ከ1505 ጀምሮ ካስቲሊያኖችን ወደ ሩቅ ምስራቅ ለመምታት አስቦ እና አልበከርኪ ከሆርሙዝ፣ ጎዋ እና ኤደን ጋር በመሆን ለፖርቱጋል ህንድ ጽኑ መሰረት የመሠረተ የራሱ ፕሮጀክት ነው። በመጨረሻም የንግድ እንቅስቃሴን ለመቆጣጠር እና በህንድ ውቅያኖስ ላይ ያለውን የሙስሊም የመርከብ ጭነት ለማደናቀፍ በሚያዝያ ወር 1511 ከኮቺን መጓዝ ከጀመረ ጉዞው በተቃራኒ ዝናብ ንፋስ ምክንያት መዞር ባልቻለ ነበር።ኢንተርፕራይዙ ቢወድቅ ኖሮ ፖርቹጋላውያን ማጠናከሪያዎችን ተስፋ ማድረግ አልቻሉም እና ወደ ህንድ መሰረታቸው መመለስ አይችሉም ነበር።እስከዚያው ድረስ በሰው ልጅ ታሪክ ውስጥ እጅግ በጣም የራቀ የግዛት ወረራ ነበር።

የኦቶማን እና የፖርቱጋል ግጭቶች (ከ1538 እስከ 1559) በህንድ ውቅያኖስ እና በፋርስ ባህረ ሰላጤ እና በቀይ ባህር ከክልላዊ አጋሮች ጋር በፖርቱጋል ኢምፓየር እና በኦቶማን ኢምፓየር መካከል የታጠቁ ወታደራዊ ግጭቶች ነበሩ።ይህ በኦቶማን እና ፖርቱጋልኛ ግጭት ወቅት የግጭት ጊዜ ነው።

እ.ኤ.አ. በ1542 የየየሱሳውያን ሚስዮናዊ ፍራንሲስ ዣቪየር የፖርቹጋሉ ንጉሥ ጆን ሳልሳዊ የሐዋርያዊ ቤተ ክርስቲያን አስተዳዳሪ ሆኖ ጎዋ ደረሰ።በተመሳሳይ ጊዜ ፍራንሲስኮ ዘይሞቶ፣ አንቶኒዮ ሞታ እና ሌሎች ነጋዴዎች ለመጀመሪያ ጊዜጃፓን ደረሱ።በዚህ ጉዞ ውስጥ ነኝ ያለው ፌርናዎ ሜንዴስ ፒንቶ እንደገለጸው፣ ታኔጋሺማ ደርሰው የአካባቢው ነዋሪዎች በአውሮፓውያን የጦር መሳሪያዎች ተደንቀው ነበር፣ ይህም ወዲያውኑ በጃፓኖች በሰፊው ይሠራል።እ.ኤ.አ. በ 1557 የቻይና ባለስልጣናት ፖርቹጋላውያን በማካው እንዲሰፍሩ ፈቅደውላቸዋል ፣ ይህም በቻይና ፣ ጃፓን እና አውሮፓ መካከል ባለው የሶስትዮሽ ንግድ ውስጥ መጋዘን ፈጠረ ።እ.ኤ.አ. በ 1570 ፖርቹጋላውያን የናጋሳኪን ከተማ የመሰረቱበት የጃፓን ወደብ ገዙ ፣ በዚህም ለብዙ ዓመታት ከጃፓን ወደ ዓለም የሚወስደው የንግድ ማእከል ፈጠረ ።

የአይቤሪያ ህብረት በ1580 እና 1640 መካከል የነበረው እና መላውን የኢቤሪያ ባሕረ ገብ መሬት፣ እንዲሁም የፖርቹጋል የባሕር ማዶ ንብረቶችን ያመጣውን የካስቲል እና የአራጎን መንግሥት እና የፖርቱጋል መንግሥት በካስቲል ዘውድ ሥር የነበረውን ሥርወ-መንግሥት አንድነትን ያመለክታል። II, ፊሊፕ III እና ፊሊፕ IV.ህብረቱ የጀመረው ከፖርቹጋላዊው የመተካካት ቀውስ እና ከተከተለው የፖርቹጋል ተተኪ ጦርነት በኋላ ሲሆን እስከ ፖርቹጋላዊው የመልሶ ማቋቋም ጦርነት ድረስ የቀጠለ ሲሆን የብራጋንዛ ቤት እንደ ፖርቱጋል አዲስ ገዥ ስርወ መንግስት እስከተመሰረተበት ጊዜ ድረስ ቆየ።የሀብስበርግ ንጉስ፣ በርካታ መንግስታትን እና ግዛቶችን ያገናኘ ብቸኛው አካል፣ በስድስት የተለያዩ የካስቲል፣ የአራጎን፣ የፖርቹጋል፣ የጣሊያን፣ የፍላንደርዝ እና የኢንዲ የመንግስት ምክር ቤቶች ይገዛ ነበር።የእያንዳንዱ መንግሥት መንግስታት፣ ተቋማት እና ህጋዊ ወጎች አንዳቸው ከሌላው ነፃ ሆነው ቆይተዋል።የAlien ሕጎች (Leyes de extranjería) የአንድ መንግሥት ዜጋ በሁሉም ሌሎች መንግሥታት ውስጥ ባዕድ እንደሆነ ወስኗል።

የፖርቹጋል የመልሶ ማቋቋም ጦርነት በ1640 በፖርቹጋል አብዮት የጀመረው እና በ 1668 በሊዝበን ስምምነት የተጠናቀቀው በፖርቹጋል እናበስፔን መካከል የተደረገ ጦርነት ሲሆን ይህም የኢቤሪያ ህብረትን መደበኛ አበቃ።እ.ኤ.አ. ከ1640 እስከ 1668 ያለው ጊዜ በፖርቱጋል እና በስፔን መካከል በየጊዜው በተደረጉ ግጭቶች እንዲሁም አጫጭር የከባድ ጦርነቶች ታይቷል ፣ አብዛኛው በስፔን እና ፖርቱጋልኛ ከአይቤሪያ ኃይላት ጋር በፈጠሩት ጥልፍልፍ የተከሰተ ነበር።ስፔን እስከ 1648 ባለውየሰላሳ አመት ጦርነት እና በፍራንኮ-ስፓኒሽ ጦርነት እስከ 1659 ድረስ ተካፍላለች፣ ፖርቹጋል ግን እስከ 1663 በደች-ፖርቱጋል ጦርነት ውስጥ ተካፍላለች። ፖርቹጋል እና ሌሎች ቦታዎች፣ እንደ አክላሜሽን ጦርነት።ጦርነቱ የብራጋንዛን ቤት እንደ ፖርቱጋል አዲስ ገዥ ሥርወ መንግሥት አቋቋመ፣ ከ1581 የውርስ ቀውስ በኋላ ከፖርቹጋላዊው ዘውድ ጋር የተዋሃደውን የሃብስበርግ ቤትን ተክቷል።

በ1693 ብራዚል ውስጥ በምትገኘው ሚናስ ገራይስ ወርቅ ተገኘ።ዋና ዋና የወርቅ ግኝቶች እና ፣በኋላ ፣በሚናስ ገራይስ ፣ማቶ ግሮሶ እና ጎያስ አልማዝ ወደ “ወርቅ ጥድፊያ” አመሩ ፣ ብዙ ስደተኞች ይጎርፋሉ።መንደሩ በፈጣን ሰፈራ እና አንዳንድ ግጭቶች የግዛቱ አዲስ የኢኮኖሚ ማዕከል ሆነ።ይህ የወርቅ ዑደት የውስጥ ገበያ እንዲፈጠር ምክንያት ሆኗል እና በርካታ ስደተኞችን ስቧል።የወርቅ ጥድፊያው የፖርቹጋል አክሊል ገቢን በእጅጉ ጨምሯል፣ እሱም ከማዕድን ማውጫው ውስጥ አምስተኛውን ወይም “አምስተኛውን” ያስከፍላል።ማዘዋወር እና ማዘዋወር ተደጋጋሚ ነበር፣ ከፓውሊስታስ (የሳኦ ፓውሎ ነዋሪዎች) እና ኢምቦባስ (ከፖርቹጋል እና ከሌሎች የብራዚል ስደተኞች የመጡ ስደተኞች) መካከል ከተፈጠረ አለመግባባት ጋር ተያይዞ አጠቃላይ የቢሮክራሲ ቁጥጥር በ1710 በሳኦ ፓውሎ እና ሚናስ ገራይስ አለቃ ተጀመረ።እ.ኤ.አ. በ 1718 ሳኦ ፓውሎ እና ሚናስ ጌራይስ ሁለት ካፒቴን ሆኑ ፣ በኋለኛው ውስጥ ስምንት ቪላዎች ተፈጥረዋል።ዘውዱ የአልማዝ ማዕድን ማውጣት በስልጣኑ ውስጥ እና ለግል ተቋራጮች ብቻ ገድቧል።ምንም እንኳን ወርቅ ዓለም አቀፋዊ ንግድን የሚያበረታታ ቢሆንም፣ የዕፅዋት ኢንዱስትሪ በዚህ ወቅት ለብራዚል ቀዳሚ ኤክስፖርት ሆነ።ስኳር በ 50% ወደ ውጭ ከተላኩ ምርቶች (ከወርቅ በ 46%) በ 1760.በማቶ ግሮሶ እና ጎያስ የተገኘው ወርቅ የቅኝ ግዛቱን ምዕራባዊ ድንበሮች ለማጠናከር ፍላጎት አነሳ።እ.ኤ.አ. በ 1730 ዎቹ ውስጥ ከስፔን የውጭ ፖስቶች ጋር መገናኘት ብዙ ጊዜ ተከስቷል ፣ እና ስፔናውያን እነሱን ለማስወገድ ወታደራዊ ጉዞ ሊጀምሩ አስፈራሩ።ይህ ሊሆን አልቻለም እና በ 1750 ዎቹ ፖርቹጋሎች በአካባቢው የፖለቲካ ምሽግ መትከል ቻሉ.

እ.ኤ.አ. የ 1755 የሊዝበን የመሬት መንቀጥቀጥ ፣ እንዲሁም ታላቁ የሊዝበን የመሬት መንቀጥቀጥ ፣ በፖርቱጋል ፣ በአይቤሪያ ባሕረ ገብ መሬት እና በሰሜን ምዕራብ አፍሪካ ቅዳሜ ህዳር 1 ቀን ፣ የሁሉም ቅዱሳን በዓል ፣ በአካባቢው ሰዓት 09:40 አካባቢ ላይ ተጽዕኖ አሳድሯል።ከተከሰቱት የእሳት ቃጠሎዎች እና ሱናሚ ጋር በማጣመር የመሬት መንቀጥቀጡ ሊዝበንን እና አጎራባች አካባቢዎችን ሙሉ በሙሉ ወድሟል።የመሬት መንቀጥቀጡ ተመራማሪዎች የሊዝበን የመሬት መንቀጥቀጥ 7.7 ወይም ከዚያ በላይ በሆነ መጠን እንደነበረው ይገምታሉ፣ ማዕከሉ በአትላንቲክ ውቅያኖስ ውስጥ ከኬፕ ሴንት ቪንሰንት በስተ ምዕራብ-ደቡብ ምዕራብ 200 ኪሜ (120 ማይል) ርቀት ላይ እና በደቡብ ምዕራብ 290 ኪሜ (180 ማይል) ሊዝበንበጊዜ ቅደም ተከተል፣ ከተማዋን የመታ ሦስተኛው የታወቀ ትልቅ የመሬት መንቀጥቀጥ ነበር (ከ1321 እና 1531 በኋላ)።በሊዝበን የሟቾች ቁጥር ከ12,000 እና 50,000 ሰዎች መካከል እንደሚገኝ ይገመታል፣ ይህም በታሪክ እጅግ አስከፊ የሆነ የመሬት መንቀጥቀጥ ያደርገዋል።የመሬት መንቀጥቀጡ በፖርቱጋል ያለውን የፖለቲካ ውጥረት አጽንኦት ሰጥቶ የሀገሪቱን የቅኝ ግዛት ምኞት በእጅጉ አጨናግፏል።ዝግጅቱ በአውሮፓ የእውቀት ፈላስፋዎች በስፋት ተወያይቶበት እና ሲሰራበት የቆየ ሲሆን በቲዎዲዝም ውስጥ ዋና ዋና እድገቶችን አነሳሳ።የመጀመርያው የመሬት መንቀጥቀጥ በሰፊ ቦታ ላይ ያስከተለውን ተጽእኖ ሳይንሳዊ በሆነ መንገድ ሲያጠና፣ ዘመናዊ የመሬት መንቀጥቀጥ እና የመሬት መንቀጥቀጥ ምህንድስና መወለድ ምክንያት ሆኗል።

ፖምባል በ 1755 በሊዝበን የመሬት መንቀጥቀጥ በወሰደው ወሳኝ አስተዳደር በታሪክ ውስጥ እጅግ ገዳይ የመሬት መንቀጥቀጦች አንዱ የሆነውን የበላይነቱን አረጋግጧል።የህዝብን ፀጥታ አስጠብቆ፣ የእርዳታ ስራዎችን አደራጅቷል፣ እና የዋና ከተማውን መልሶ ግንባታ በፖምባላይን የስነ-ህንፃ ዘይቤ ተቆጣጠረ።ፖምባል በ1757 የአገር ውስጥ ጉዳይ ስቴት ፀሐፊ ሆኖ ተሾመ እና በ1759 በታቮራ ጉዳይ ሥልጣኑን አጠናከረ፣ ይህም የመኳንንቱ ፓርቲ መሪ አባላት ተገድሏል እናም ፖምባል የኢየሱስን ማኅበር እንዲገታ አስችሎታል።በ1759 ጆሴፍ ለፖምባል የኦኢራስ ቆጠራ ማዕረግ እና በ1769 የፖምባል ማርኲስ ማዕረግ ሰጠው።በብሪታንያ የንግድ እና የሀገር ውስጥ ፖሊሲ ምልከታዎች ከፍተኛ ተጽዕኖ ያሳደረበት መሪ ኢስትራጄራዶ ፖምባል ሰፊ የንግድ ማሻሻያዎችን አድርጓል ፣ እያንዳንዱን ኢንዱስትሪ የሚመራ የኩባንያዎች እና የድርጅት ድርጅቶች ስርዓትን ዘርግቷል።እነዚህ ጥረቶች የወደብ ወይን ምርትን እና ንግድን ለመቆጣጠር የተፈጠረውን የዱሮ ወይን ክልል ማካለልን ያጠቃልላል።በውጭ ፖሊሲ፣ ፖምባል በታላቋ ብሪታንያ ላይ የፖርቹጋልን ጥገኝነት ለመቀነስ ቢፈልግም፣ በሰባት ዓመታት ጦርነት ፖርቹጋልንከስፔን ወረራ በተሳካ ሁኔታ የጠበቀውን የአንግሎ ፖርቹጋላዊ ህብረትን ጠበቀ።እ.ኤ.አ. በ 1759 ጀየሳውያንን አስወጥቷል ፣ ለሴኩላር የመጀመሪያ ደረጃ እና ሁለተኛ ደረጃ ትምህርት ቤቶች መሠረት ፈጠረ ፣ የሙያ ስልጠና አስተዋውቋል ፣ በመቶዎች የሚቆጠሩ አዳዲስ የማስተማር ቦታዎችን ፈጠረ ፣ በኮይምብራ ዩኒቨርሲቲ የሂሳብ እና የተፈጥሮ ሳይንስ ትምህርቶችን ጨምሯል እና ለእነዚህ ክፍያዎች አዲስ ግብር አስተዋውቋል ። ማሻሻያ.ፖምባል በፖርቹጋል እናበፖርቹጋል ሕንድ ውስጥ ጥቁር ባሪያዎችን ወደ አገር ውስጥ እንዳይገቡ መከልከልን ጨምሮ ሊበራል የቤት ውስጥ ፖሊሲዎችን አውጥቷል እና የፖርቹጋል ኢንኩዊዚሽንን በእጅጉ አዳክሟል እና ለአዲሶቹ ክርስቲያኖች የሲቪል መብቶችን ሰጥቷል።እነዚህ ማሻሻያዎች ቢኖሩም፣ ፖምባል በራስ ገዝ አስተዳድር፣ የግለሰቦችን ነፃነት በመግፈፍ፣ የፖለቲካ ተቃውሞን በማፈን እና ወደ ብራዚል የባሪያ ንግድ እንዲስፋፋ አድርጓል።እ.ኤ.አ. በ1777 የንግሥት ማሪያ 1ኛ ንግስት መቀላቀሏን ተከትሎ ፖምባል ከቢሮው ተነጥቆ በመጨረሻ ወደ ግዛቱ ተሰደደ እና በ1782 ሞተ።

ከግንቦት 5 እስከ ህዳር 24 ቀን 1762 የስፔን የፖርቹጋል ወረራ በሰባት አመታት ጦርነት ውስጥስፔን እና ፈረንሳይ በአንግሎ-ፖርቱጋል ህብረት ሰፊ ህዝባዊ ተቃውሞ የተሸነፉበት ወታደራዊ ምዕራፍ ነበር።ፈረንሳይ እና ታላቋ ብሪታንያ ከየአጋሮቻቸው ጎን ሆነው በግጭቱ ውስጥ ጣልቃ እስኪገቡ ድረስ በመጀመሪያ የስፔንና የፖርቹጋል ኃይሎችን አሳትፏል።ጦርነቱም በተራራማው አገር የሽምቅ ውጊያ ከስፔን የሚሰጣቸውን አቅርቦቶች ባቋረጡበት እና በጠላትነት ፈርጀው ገበሬዎች፣ ወራሪው ጦር እየቀረበ ሲመጣ ወራሪዎችን ለረሃብና ወታደራዊ አቅርቦት በማጣትና በማስገደድ የተቃጠለ የምድር ፖሊሲ ተግባራዊ አድርጓል። በአብዛኛው በረሃብ፣ በበሽታ እና በረሃ በከፍተኛ ኪሳራ ወደ ማፈግፈግ።

የፖርቹጋላዊው ንጉሣዊ ፍርድ ቤት በኅዳር 27 ቀን 1807 ወደ 10,000 የሚጠጉ ሰዎች በፖርቹጋላዊቷ ንግሥት ማሪያ ፣ ልዑል ሬጀንት ጆን ፣ የብራጋንዛ ንጉሣዊ ቤተሰብ ፣ ቤተ መንግሥቱ እና ከፍተኛ የሥራ ኃላፊዎች ከሊዝበን ወደ ፖርቹጋል ቅኝ ግዛት ተዛወረ። መርከቧ የተካሄደው በ 27 ኛው ቀን ነው, ነገር ግን በአየር ሁኔታ ምክንያት, መርከቦቹ በኖቬምበር 29 ላይ ብቻ መሄድ ቻሉ.የብራጋንዛ ንጉሣዊ ቤተሰብ ዲሴምበር 1 የናፖሊዮን ኃይሎች ሊዝበንን ከመውረራቸው ጥቂት ቀናት ቀደም ብሎ ወደ ብራዚል ሄደ።የፖርቹጋላዊው ዘውድ በብራዚል ከ1808 ጀምሮ እስከ 1820 የሊበራል አብዮት ድረስ የፖርቹጋላዊው ጆን 6ኛ በኤፕሪል 26 ቀን 1821 እንዲመለሱ አድርጓል።ለአስራ ሶስት አመታት፣ ሪዮ ዴ ጄኔሮ፣ ብራዚል፣ አንዳንድ የታሪክ ተመራማሪዎች ሜትሮፖሊታን መቀልበስ ብለው በሚጠሩት የፖርቱጋል ግዛት ዋና ከተማ ሆና ሰራች (ማለትም፣ ቅኝ ግዛት በጠቅላላ የአንድ ኢምፓየር አስተዳደር)።ፍርድ ቤቱ በሪዮ የሚገኝበት ጊዜ በከተማዋ እና በነዋሪዎቿ ላይ ትልቅ ለውጥ አምጥቷል እና በብዙ እይታዎች ሊተረጎም ይችላል።በብራዚል ማህበረሰብ፣ ኢኮኖሚክስ፣ መሠረተ ልማት እና ፖለቲካ ላይ ከፍተኛ ተጽዕኖ አሳድሯል።የንጉሱ እና የንጉሣዊው ፍርድ ቤት ሽግግር "ንጉሱ ወዲያውኑ የብራዚል ወደቦችን ለውጭ መላኪያ ስለከፈቱ እና የቅኝ ግዛት ዋና ከተማን ወደ የመንግስት መቀመጫ ስለለወጡት የብራዚልን ነፃነት የመጀመሪያውን እርምጃ ይወክላል."

ባሕረ ገብ መሬት (1807-1814) በአይቤሪያ ባሕረ ገብ መሬት በስፔን፣ ፖርቱጋል እና ዩናይትድ ኪንግደም በናፖሊዮን ጦርነቶች ወቅት የመጀመርያውን የፈረንሳይ ግዛት ወራሪዎች እና ወራሪዎች በመቃወም የተደረገ ወታደራዊ ግጭት ነው።በስፔን ውስጥ ከስፔን የነጻነት ጦርነት ጋር መደራረብ ተደርጎ ይቆጠራል።ጦርነቱ የጀመረው በ1807 የፈረንሳይ እና የስፔን ጦር ፖርቹጋልን በመውረር በስፔን አቋርጦ በመሸጋገር እና በ1808 ናፖሊዮን ፈረንሳይ አጋር የነበረችውን ስፔንን ከያዘች በኋላ ተባብሷል።ናፖሊዮን ቦናፓርት የፈርዲናንድ ሰባተኛ እና የአባቱን ቻርልስ አራተኛን ከስልጣን እንዲለቁ አስገድዶ ወንድሙን ጆሴፍ ቦናፓርትን በስፔን ዙፋን ላይ አስቀምጦ የባዮንን ህገ መንግስት አወጀ።አብዛኞቹ ስፔናውያን የፈረንሳይ አገዛዝን ውድቅ በማድረግ ደም አፋሳሽ ጦርነትን ከስልጣን ለማውረድ ተዋግተዋል።በስድስተኛው ቅንጅት ናፖሊዮንን በ1814 አሸንፎ እስኪያሸንፍ ድረስ በባህረ ሰላጤው ላይ የተካሄደው ጦርነት የዘለቀው ጦርነት ከመጀመሪያዎቹ የብሄራዊ ነፃነት ጦርነቶች አንዱ ተደርጎ የሚወሰድ ሲሆን ለሰፋፊ የሽምቅ ውጊያ መፈጠር ትልቅ ጠቀሜታ አለው።

የፖርቱጋል ዩናይትድ ኪንግደም፣ ብራዚል እና አልጋርቭስ የፖርቹጋል ቅኝ ግዛት ብራዚል የተባለችውን ግዛት ወደ ግዛት ደረጃ ከፍ በማድረግ እና በዚያ የብራዚል ግዛት ከፖርቹጋል እና መንግስቱ ጋር በአንድ ጊዜ በተዋሃዱ የብዙ አህጉራዊ ንጉሳዊ አገዛዝ ነበር። የአልጋርቭስ ፣ ሶስት መንግስታትን ያቀፈ አንድ ነጠላ ግዛት።በፖርቹጋል ናፖሊዮን ወረራ ወቅት የፖርቹጋል ፍርድ ቤት ወደ ብራዚል መሸጋገሩን ተከትሎ በ1815 የፖርቹጋል ፣ ብራዚል እና አልጋርቭስ የተመሰረቱት እና ፍርድ ቤቱ ወደ አውሮፓ ከተመለሰ በኋላ ለአንድ አመት ያህል ቆይቷል ። በ1822 ብራዚል ነፃነቷን ስታወጅ ፈረሰ።የዩናይትድ ኪንግደም መፍረስ በፖርቱጋል ተቀባይነት አግኝቶ በ 1825 ፖርቹጋል ነፃ የብራዚል ኢምፓየር እውቅና ባገኘችበት ጊዜ ዴ ጁሬ መደበኛ ሆነ።ዩናይትድ ኪንግደም የፖርቹጋል፣ ብራዚል እና አልጋርቬስ በኖረችበት ወቅት ከፖርቹጋል ኢምፓየር ጋር ሙሉ በሙሉ አልተፃፉም ነበር፡ ይልቁንም ዩናይትድ ኪንግደም የፖርቹጋል ቅኝ ግዛትን የተቆጣጠረች የአትላንቲክ ሜትሮፖሊስ ነበረች፣ ከባህር ማዶ ንብረቶቿ በአፍሪካ እና በእስያ .ስለዚህ፣ ከብራዚል አንፃር፣ ወደ መንግሥት ደረጃ መሸጋገሩ እና የዩናይትድ ኪንግደም መፈጠር ከቅኝ ግዛት ወደ እኩል የፖለቲካ ህብረት አባልነት ለውጥ ያመለክታሉ።እ.ኤ.አ. በ 1820 በፖርቱጋል በተካሄደው የሊበራል አብዮት ማግስት የራስ ገዝ አስተዳደርን እና የብራዚልን አንድነት እንኳን ለማጣጣል የተደረጉ ሙከራዎች የሕብረቱ መፈራረስ ምክንያት ሆነዋል ።

የ1820 የሊበራል አብዮት በ1820 የፈነዳው የፖርቱጋል የፖለቲካ አብዮት ነው። በሰሜን ፖርቱጋል በምትገኘው በፖርቶ ከተማ በወታደራዊ ዓመፅ የጀመረው በፍጥነት እና በሰላም ወደተቀረው የአገሪቱ ክፍል ተዛመተ።አብዮቱ በ 1821 የፖርቹጋል ፍርድ ቤት ወደ ፖርቱጋል ከብራዚል ተመልሶ በፔንሱላር ጦርነት ወቅት ከሸሸችበት እና የ 1822 ሕገ መንግሥት የፀደቀበት እና የተተገበረበትን ሕገ መንግሥታዊ ጊዜ ፈጠረ ።የንቅናቄው ሊበራል አስተሳሰቦች በ19ኛው ክፍለ ዘመን በፖርቱጋል ማህበረሰብ እና የፖለቲካ ድርጅት ላይ ትልቅ ተጽእኖ ነበራቸው።

የብራዚል ነፃነት የብራዚል መንግሥት ከዩናይትድ ኪንግደም ፖርቱጋል፣ ብራዚል እና አልጋርቬስ እንደ ብራዚል ኢምፓየር ነፃ እንድትወጣ ያደረጉ ተከታታይ ፖለቲካዊ እና ወታደራዊ ዝግጅቶችን አካትቷል።አብዛኛዎቹ ክስተቶች የተከሰቱት በባሂያ፣ ሪዮ ዴ ጄኔሮ እና ሳኦ ፓውሎ በ1821-1824 መካከል ነው።እ.ኤ.አ. ሐምሌ 2 ቀን 1823 የነፃነት ጦርነት በተካሄደበት በሳልቫዶር ፣ ባሂያ ከሳልቫዶር ከበባ በኋላ እውነተኛው ነፃነት የተከሰተ እንደሆነ ውዝግብ ቢኖርም ሴፕቴምበር 7 ላይ ይከበራል።ነገር ግን፣ መስከረም 7 ቀን በ1822 ልኡል ገዥ ዶም ፔድሮ ብራዚል ከንጉሣዊ ቤተሰቡ በፖርቱጋል እና ከቀድሞ ዩናይትድ ኪንግደም ፖርቱጋል፣ ብራዚል እና አልጋርቬስ ነፃ መውጣቷን ያወጀበት ቀን ነው።መደበኛ እውቅና ከሦስት ዓመታት በኋላ በአዲሱ የብራዚል ኢምፓየር እና የፖርቱጋል መንግሥት በ1825 መጨረሻ የተፈረመ ስምምነት ጋር መጣ።

በ 19 ኛው ክፍለ ዘመን በአውሮፓ ቅኝ ግዛት ከፍተኛ ደረጃ ላይ በነበረበት ወቅት ፖርቹጋል በደቡብ አሜሪካ እና በእስያ ከሚገኙት ጥቂት ማዕከሎች በስተቀር ግዛቷን አጥታ ነበር.በዚህ ምዕራፍ ላይ፣ የፖርቹጋል ቅኝ አገዛዝ በአፍሪካ ያለውን ምሽግ በማስፋፋት ላይ ያተኮረ ሲሆን እዚያም ካሉ ሌሎች የአውሮፓ ኃያላን መንግሥታት ጋር ለመወዳደር ብሔርን ወደ ሆኑ ግዛቶች በማስፋፋት ላይ ነበር።ፖርቹጋል ወደ አንጎላ እና ሞዛምቢክ የገባች ሲሆን አሳሾች ሰርፓ ፒንቶ፣ ሄርሜኔጊልዶ ካፔሎ እና ሮቤርቶ ኢቨንስ አፍሪካን ከምዕራብ ወደ ምስራቅ ካቋረጡ የመጀመሪያዎቹ አውሮፓውያን መካከል ናቸው።በአንጎላ የፖርቹጋል ቅኝ ግዛት በነበረችበት ወቅት ከተሞች፣ ከተሞች እና የንግድ ቦታዎች ተመስርተዋል፣ የባቡር መስመሮች ተከፍተዋል፣ ወደቦች ተገንብተዋል፣ እና ምዕራባዊያን ማህበረሰብ ቀስ በቀስ እየጎለበተ ነበር፣ በአንጎላ ውስጥ ጥቂቶቹ የአውሮፓ ገዥዎች የነበሩበት ጥልቅ ባህላዊ የጎሳ ቅርስ ቢሆንም። ለማጥፋት ፈቃደኛም ሆነ ፍላጎት የለውም.

እ.ኤ.አ. በ 1890 የብሪቲሽ ኡልቲማተም በብሪታንያ መንግስት በጥር 11 ቀን 1890 ለፖርቱጋል መንግሥት የተላለፈ የመጨረሻ ጊዜ ነበር።ኡልቲማቱ የፖርቹጋል ወታደራዊ ሃይሎችን ታሪካዊ ግኝት እና የቅርብ ጊዜ ፍለጋን መሰረት በማድረግ በፖርቱጋል የይገባኛል ጥያቄ ከቀረበባቸው አካባቢዎች እንዲያፈገፍግ አስገድዶ ነበር፣ነገር ግን ዩናይትድ ኪንግደም በውጤታማ ወረራ መሰረት ተናገረች።ፖርቹጋል በቅኝ ግዛቶቿ ሞዛምቢክ እና አንጎላ መካከል የዛሬዋን ዚምባብዌ እና ዛምቢያን እና ሰፊውን የማላዊ ክፍል ጨምሮ በፖርቹጋል "የሮዝ ቀለም ካርታ" ውስጥ የተካተተውን ሰፊ ​​መሬት ለመጠየቅ ሞክራ ነበር።አንዳንድ ጊዜ የእንግሊዝ መንግስት ተቃውሞ የተነሳው የፖርቹጋሎች አባባል ከኬፕ እስከ ካይሮ የባቡር መስመር ለመፍጠር ካለው ፍላጎት ጋር በመጋጨቱ ቅኝ ግዛቶቹን ከደቡብ አፍሪካ ከሰሜን ካሉት ጋር በማገናኘት ነው ተብሏል።እ.ኤ.አ. በ1890 ጀርመን ጀርመንን ምስራቅ አፍሪካን አሁን ታንዛኒያን ተቆጣጠረች እና ሱዳን በመሀመድ አህመድ ነፃ ሆና ስለነበረ ይህ የማይመስል ይመስላል።ይልቁንም የብሪታንያ መንግሥት እርምጃ እንዲወስድ ግፊት የተደረገበት በሴሲል ሮድስ የብሪቲሽ ደቡብ አፍሪካ ኩባንያ በ1888 ከዛምቤዚ በስተደቡብ እና በአፍሪካ ሐይቆች ኩባንያ እና በሰሜን የሚገኙት የብሪታንያ ሚስዮናውያን ተመሠረተ።

የጥቅምት 5 1910 አብዮት ለዘመናት የቆየውን የፖርቱጋል ንጉሣዊ አገዛዝ ገርስሶ በመጀመርያ ፖርቱጋል ሪፐብሊክ ተተካ።በፖርቹጋል ሪፐብሊካን ፓርቲ የተቀናጀ መፈንቅለ መንግስት ውጤት ነበር።እ.ኤ.አ. በ 1910 የፖርቹጋል መንግሥት ከፍተኛ ቀውስ ውስጥ ገብቷል - በ 1890 የብሪቲሽ ኡልቲማተም ብሔራዊ ቁጣ ፣ የንጉሣዊው ቤተሰብ ወጪዎች ፣ በ 1908 የንጉሱ እና የአልጋ ወራሽ መገደል ፣ ሃይማኖታዊ እና ማህበራዊ አመለካከቶችን መለወጥ ፣ የሁለቱ የፖለቲካ ፓርቲዎች አለመረጋጋት (ፕሮግረሲቭ) እና ሬጄኔራዶር)፣ የጆዋኦ ፍራንኮ አምባገነንነት እና አገዛዙ ከዘመኑ ጋር መላመድ አለመቻሉ በንጉሣዊው ስርዓት ላይ ሰፊ ቅሬታ አስከትሏል።የሪፐብሊኩ ደጋፊዎች በተለይም የሪፐብሊካን ፓርቲ ሁኔታውን ለመጠቀም መንገዶችን አግኝተዋል.የሪፐብሊካኑ ፓርቲ የጠፋውን አቋም ወደ አገሪቱ ለመመለስ እና ፖርቹጋልን በእድገት ጎዳና ላይ ለማስቀመጥ የሚያስችል መርሃ ግብር ያለው እራሱን እንደ ብቸኛ አድርጎ አቅርቧል.ከጥቅምት 3 እስከ 4 ቀን 1910 ዓ.ም ያመፁትን ወደ ሁለት ሺህ የሚጠጉ ወታደሮችን እና መርከበኞችን ለመዋጋት ወታደሩ እምቢተኛ ከሆነ በኋላ ሪፐብሊኩ በሊዝበን ከተማ በሚገኘው የሊዝበን ከተማ አዳራሽ በረንዳ ላይ በማግስቱ 9 ሰአት ላይ ታወጀ።ከአብዮቱ በኋላ፣ በቴኦፊሎ ብራጋ የሚመራ ጊዜያዊ መንግሥት የመጀመርያው ሪፐብሊክ የጀመረበትን ሕገ መንግሥት እ.ኤ.አ. በ1911 እስኪፀድቅ ድረስ የአገሪቱን ዕጣ ፈንታ መርቷል።ከሌሎች ነገሮች በተጨማሪ፣ ከሪፐብሊኩ መመስረት ጋር፣ ብሔራዊ ምልክቶች ተለውጠዋል፡ ብሔራዊ መዝሙር እና ባንዲራ።አብዮቱ አንዳንድ ህዝባዊ እና ሃይማኖታዊ ነጻነቶችን አፍርቷል።

የመጀመሪያው የፖርቱጋል ሪፐብሊክ በፖርቱጋል ታሪክ ውስጥ በጥቅምት 5 1910 አብዮት በተገለጸው የሕገ መንግሥት ንጉሣዊ አገዛዝ ዘመን ማብቂያ እና በግንቦት 28 ቀን 1926 መፈንቅለ መንግሥት በተደረገው የ16 ዓመታት ጊዜ ውስጥ ውስብስብ የሆነ የ 16 ዓመታት ጊዜን ይሸፍናል ።የኋለኛው እንቅስቃሴ ዲታዱራ ናሲዮናል (ብሔራዊ አምባገነንነት) በመባል የሚታወቀውን ወታደራዊ አምባገነንነት አቋቋመ፣ እሱም በአንቶኒዮ ዴ ኦሊቬራ ሳላዛር ኮርፖራቲስት ኢስታዶ ኖቮ (አዲሱ ግዛት) አገዛዝ ይከተላል።የመጀመርያው ሪፐብሊክ አስራ ስድስቱ አመታት ዘጠኝ ፕሬዚዳንቶችን እና 44 ሚኒስቴሮችን ያዩ ሲሆን በአጠቃላይ በፖርቱጋል መንግስት እና በኤስታዶ ኖቮ መካከል የተቀናጀ የአስተዳደር ጊዜ ከመሆን የበለጠ ሽግግር ነበሩ።

ፖርቱጋል በአንደኛው የዓለም ጦርነት የተካፈለው የትብብር ሥርዓት አካል ስላልነበረች በ1914 ግጭቱ ሲጀመር ገለልተኛ ሆና ቆይታለች። ሆኖም ፖርቹጋልና ጀርመን በይፋ በሰላም ቢቆዩም ከአንድ ዓመት ተኩል በኋላ አንደኛው የዓለም ጦርነት በሁለቱ አገሮች መካከል ብዙ የጥላቻ ድርጊቶች ነበሩ።ፖርቹጋል የብሪታንያ የእርዳታ ጥያቄን ለማክበር እና በአፍሪካ ያሉ ቅኝ ግዛቶቿን ለመጠበቅ ፈልጋ ነበር፣ በ1914 እና 1915 (እ.ኤ.አ.) በ1914 እና በ1915 ከጀርመን ደቡብ ምዕራብ አፍሪካ ጋር በምትዋሰነው የፖርቱጋል አንጎላ ደቡብ ከጀርመን ወታደሮች ጋር ግጭት አስከትሏል (በአንጎላ የጀርመን ዘመቻ ይመልከቱ)።በጀርመን እና በፖርቱጋል መካከል ውጥረቱ የተነሳው በጀርመን ዩ-ጀልባ ጦርነት ምክንያት ዩናይትድ ኪንግደምን ለመዝጋት በፈለገበት ወቅት የፖርቹጋል ምርቶች ገበያ በጣም አስፈላጊ ነበር ።በመጨረሻም ውጥረቱ በፖርቱጋል ወደቦች ውስጥ የተጠለፉትን የጀርመን መርከቦች ተወረሱ፣ ጀርመንም በመጋቢት 9 ቀን 1916 ጦርነት በማወጅ ምላሽ ሰጥታለች፣ እናም በፍጥነት የፖርቹጋል አጸፋዊ መግለጫን ተከትሎ።በአንደኛው የዓለም ጦርነት ወቅት በግምት 12,000 የሚሆኑ የፖርቹጋል ወታደሮች ሞተዋል፣ በጦር ኃይሉ በቅኝ ግዛት ውስጥ ያገለገሉ አፍሪካውያንን ጨምሮ።በፖርቱጋል የዜጎች ሞት ከ220,000 በልጧል፡ 82,000 በምግብ እጥረት እና 138,000 በስፔን ጉንፋን ሳቢያ።

የግንቦት 28 ቀን 1926 መፈንቅለ መንግስት ፣ አንዳንድ ጊዜ የግንቦት 28 አብዮት ተብሎ የሚጠራው ወይም በአንባገነኑ ኢስታዶ ኖቮ (እንግሊዝኛ: አዲስ ግዛት) ጊዜ ፣ ​​ብሄራዊ አብዮት (ፖርቹጋልኛ : Revolução Nacional) የብሄርተኝነት መነሻ ወታደራዊ መፈንቅለ መንግስት ነበር። ይህ ያልተረጋጋውን የፖርቱጋል የመጀመሪያ ሪፐብሊክ ያቆመ እና በፖርቱጋል ውስጥ የ48 ዓመታት የአምባገነን አገዛዝ የጀመረው።በመፈንቅለ መንግሥቱ ወዲያውኑ ያስከተለው ገዥ አካል ዲታዱራ ናሲዮናል (ብሔራዊ አምባገነንነት) ከጊዜ በኋላ ወደ ኢስታዶ ኖቮ (አዲስ ግዛት) ይለወጣል ይህም በተራው እስከ 1974 የካርኔሽን አብዮት ድረስ ይቆያል።

ዲታዱራ ናሲዮናል እ.ኤ.አ. ከ1926 ጀምሮ ፖርቹጋልን ያስተዳደረው አገዛዝ፣ ጄኔራል ኦስካር ካርሞና በድጋሚ ለፕሬዝዳንትነት ከተመረጡ በኋላ እስከ 1933 ድረስ የተሰጠ ስም ነው። ከግንቦት 28 ቀን 1926 መፈንቅለ መንግስት በኋላ የጀመረው ወታደራዊ አምባገነናዊ አገዛዝ état ዲታዱራ ሚሊታር (ወታደራዊ አምባገነንነት) በመባል ይታወቃል።በ1933 አዲስ ሕገ መንግሥት ካፀደቀ በኋላ አገዛዙ ስሙን ወደ ኢስታዶ ኖቮ (አዲስ ግዛት) ቀይሮታል።የዲታዱራ ናሲዮናል፣ ከኢስታዶ ኖቮ ጋር፣ የፖርቹጋል ሁለተኛ ሪፐብሊክ (1926-1974) ታሪካዊ ጊዜን ይመሰርታል።

እ.ኤ.አ. በግንቦት 28 ቀን 1926 በዲሞክራሲያዊ ግን ያልተረጋጋ የመጀመሪያ ሪፐብሊክ ላይ ከተካሄደው መፈንቅለ መንግስት በኋላ ከተቋቋመው ከዲታዱራ ናሲዮናል ("ብሔራዊ አምባገነንነት") የተገኘ የፖርቹጋል ግዛት የEstado Novo በ1933 የተጫነው የፖርቹጋል ግዛት ነው።የዲታዱራ ናሲዮናል እና ኢስታዶ ኖቮ አንድ ላይ ሆነው የታሪክ ተመራማሪዎች ሁለተኛው የፖርቱጋል ሪፐብሊክ (ፖርቹጋልኛ፡ ሴጋንዳ ሪፑብሊካ ፖርቱጌሳ) በመባል ይታወቃሉ።ኢስታዶ ኖቮ በወግ አጥባቂ፣ ፋሺስታዊ እና ፈላጭ ቆራጭ ርዕዮተ ዓለም በእጅጉ ተመስጦ የተሰራው ከ1932 ጀምሮ የሚኒስትሮች ምክር ቤት ፕሬዝዳንት በነበሩት አንቶኒዮ ዴ ኦሊቬራ ሳላዛር በህመም በ1968 ከስልጣን እስኪወርዱ ድረስ ነበር።ኢስታዶ ኖቮ በ 20 ኛው ክፍለ ዘመን በአውሮፓ ውስጥ ከረጅም ጊዜ የተረፉ አምባገነን መንግስታት አንዱ ነበር።ኮሚኒዝምን፣ ሶሻሊዝምን፣ ሲንዲካሊዝምን፣ አናርኪዝምን፣ ሊበራሊዝምን እና ፀረ-ቅኝ አገዛዝን በመቃወም፣ አገዛዙ ወግ አጥባቂ፣ ድርጅታዊ፣ ብሔራዊ እና ፋሺስት ተፈጥሮ የፖርቹጋልን ባህላዊ ካቶሊካዊነት የሚከላከል ነበር።ፖሊሲው ፖርቹጋል በሉሶትሮፒካሊዝም አስተምህሮ ስር እንደ ብዙ አህጉራዊ ሀገር እንድትቆይ፣ አንጎላ፣ ሞዛምቢክ እና ሌሎች የፖርቹጋል ግዛቶች የፖርቹጋል ራሷን አስፋፍታ እንድትቀጥል ታሳቢ ያደረገች ሲሆን ይህም በአፍሪካ እና በእስያ ላሉ የባህር ማዶ ማህበረሰቦች የስልጣኔ እና የመረጋጋት ምንጭ ናት ተብሎ ይታሰባል። ንብረቶች.በኢስታዶ ኖቮ ስር ፖርቱጋል በድምሩ 2,168,071 ስኩዌር ኪሎ ሜትር (837,097 ስኩዌር ማይልስ) ስፋት ያለው ለዘመናት የቆየ ኢምፓየር ለማስቀጠል ሞክሯል፣ ሌሎች የቀድሞ ቅኝ ገዢዎች ግን በዚህ ጊዜ፣ እራስን በራስ የመወሰን ጥሪዎችን ተቀብለው ነበር። እና የባህር ማዶ ቅኝ ግዛቶቻቸው ነፃነት።ፖርቱጋል በ1955 የተባበሩት መንግስታት ድርጅትን (UN) ተቀላቀለች እና የኔቶ (1949)፣ OECD (1961) እና ኢኤፍቲኤ (1960) መስራች አባል ነበረች።እ.ኤ.አ. በ 1968 ማርሴሎ ካታኖ በዕድሜ የገፉ እና የተዳከመ ሳላዛርን በመተካት ጠቅላይ ሚኒስትር ሆነው ተሾሙ ።እ.ኤ.አ. በ 1972 ከአውሮፓ ኢኮኖሚክ ማህበረሰብ (ኢኢኢኢ) ጋር አስፈላጊ የሆነ የነፃ ንግድ ስምምነትን በመፈረም ከአውሮፓ ጋር ወደ ኢኮኖሚያዊ ውህደት እና በሀገሪቱ ውስጥ ከፍ ያለ የኢኮኖሚ ነፃነት መንገዱን ጠርጓል።ከ1950 እስከ ሳላዛር እ.ኤ.አ.እ.ኤ.አ. በ 1974 በኤስታዶ ኖቮ ውድቀት አስደናቂ የኢኮኖሚ እድገት እና ኢኮኖሚያዊ ትስስር ቢኖርም ፣ፖርቱጋል አሁንም ዝቅተኛው የነፍስ ወከፍ ገቢ እና በምዕራብ አውሮፓ ዝቅተኛው የማንበብ ደረጃ ነበራት (ምንም እንኳን ይህ ከውድቀት በኋላ እውነት ሆኖ ቆይቷል ፣ እና እስከ እ.ኤ.አ.) የአሁኑ ቀን)።እ.ኤ.አ. ኤፕሪል 25 ቀን 1974 በሊዝበን ውስጥ የካርኔሽን አብዮት ፣ በግራ ክንፍ የፖርቹጋል ወታደራዊ መኮንኖች የተደራጀ ወታደራዊ መፈንቅለ መንግስት - የጦር ኃይሎች ንቅናቄ (ኤምኤፍኤ) - ወደ ኢስታዶ ኖቮ መጨረሻ አመራ።

እ.ኤ.አ. እና ያደርግ ነበር።በሴፕቴምበር 5 1939 በረዳት-ሜሞየር የብሪቲሽ መንግስት መረዳቱን አረጋግጧል።የአዶልፍ ሂትለር ወረራ አውሮፓን ሲያጠቃልል ገለልተኛ ፖርቱጋል ከአውሮፓ የመጨረሻ የማምለጫ መንገዶች አንዷ ሆናለች።ፖርቹጋል ገለልተኝነቷን መጠበቅ የቻለችው እ.ኤ.አ. እስከ 1944 ድረስ ዩናይትድ ስቴትስ በአዞሬስ ውስጥ በሳንታ ማሪያ ወታደራዊ ሰፈር እንድትመሠርት ወታደራዊ ስምምነት እስከተፈረመበት ጊዜ ድረስ አቋሟም ለአሊያንስ ወደ ወራሪነት ተቀየረ።

የፖርቹጋል ቅኝ ግዛት ጦርነት በፖርቹጋል ጦር እና በፖርቹጋል የአፍሪካ ቅኝ ግዛቶች ውስጥ በ1961 እና 1974 በተፈጠሩት ብሄራዊ ንቅናቄዎች መካከል ለ13 ዓመታት የፈጀ ጦርነት ነበር።በወቅቱ የፖርቹጋል አልትራኮንሰርቫቲቭ አገዛዝ ኢስታዶ ኖቮ በ1974 በወታደራዊ መፈንቅለ መንግስት ተወገደ። ፣ እና የመንግስት ለውጥ ግጭቱን አቆመ።ጦርነቱ በሉሶፎን አፍሪካ፣ በዙሪያዋ ባሉ አገሮች እና በዋና ምድር ፖርቹጋል ውስጥ ወሳኝ የርዕዮተ ዓለም ትግል ነበር።

የካርኔሽን አብዮት በሊዝበን አፕሪል 25 ቀን 1974 የኢስታዶ ኖቮን አገዛዝ አስወግዶ በፖርቱጋል እና በባህር ማዶ ቅኝ ግዛቶቿ በፕሮሴሶ ሪቮልቺዮናሪዮ ከፍተኛ ማህበራዊ፣ ኢኮኖሚያዊ፣ ግዛታዊ፣ ስነ-ሕዝብ እና ፖለቲካዊ ለውጦችን ያደረገ የግራ ዘመም ወታደራዊ መኮንኖች ወታደራዊ መፈንቅለ መንግስት ነበር። ኢም ኩርሶፖርቹጋላዊው ወደ ዲሞክራሲ እንዲሸጋገር እና የፖርቹጋል ቅኝ ግዛት ጦርነት እንዲያበቃ ምክንያት ሆኗል።አብዮቱ የጀመረው በጦር ኃይሎች ንቅናቄ (ፖርቹጋላዊ፡ ሞቪሜንቶ ዳስ ፎርሳ አርማዳስ፣ ኤምኤፍኤ) የተደራጀ መፈንቅለ መንግሥት ሲሆን አገዛዙን በሚቃወሙ ወታደራዊ መኮንኖች ነበር፣ ነገር ግን ብዙም ሳይቆይ ያልታሰበ የሕዝብ ተቃውሞ ዘመቻ ጋር ተጣመረ።ከአፍሪካ የነጻነት ንቅናቄዎች ጋር ድርድር ተጀመረ እና እ.ኤ.አ. በ1974 መገባደጃ ላይ የፖርቹጋል ወታደሮች ከፖርቹጋል ጊኒ እንዲወጡ ተደረገ።በ1975 ኬፕ ቨርዴ፣ ሞዛምቢክ፣ ሳኦ ቶሜ እና ፕሪንሲፔ እና አንጎላ በአፍሪካ ነፃ መውጣታቸው እና የምስራቅ ቲሞር ነጻነቷን በደቡብ ምሥራቅ እስያ አወጀ።እነዚህ ክስተቶች የፖርቹጋል ዜጎችን ከፖርቱጋል አፍሪካ ግዛቶች (በአብዛኛው ከአንጎላ እና ከሞዛምቢክ) ለመሰደድ አነሳስተዋል፣ ከአንድ ሚሊዮን በላይ የፖርቹጋል ስደተኞችን ፈጥረዋል - ሪቶርናዶስ።የካርኔሽን አብዮት ስያሜውን ያገኘው ምንም አይነት ጥይት ስላልተተኮሰ እና የሬስቶራንቱ ሰራተኛ ሰለስተ ካይሮ ለወታደሮቹ ስጋብ ሲያቀርብ ህዝቡ የአምባገነኑን ስርዓት ማብቃት ለማክበር ወደ አደባባይ በወጣበት ወቅት ሌሎች ተቃዋሚዎችም ተከትለው የስጋ አስከሬን ለወታደሮች በማቅረብ ነው። የጠመንጃ አፈሙዝ እና የወታደሮቹ ዩኒፎርም ላይ።በፖርቱጋል ኤፕሪል 25 አብዮቱን የሚዘክር ብሔራዊ በዓል ነው።