Koninkrijk Goryeo

Aan het einde van de 7e eeuw verenigde het koninkrijk Silla de drie koninkrijken vanKorea en ging een periode in die in de geschiedschrijving bekend staat als "Later Silla" of "Unified Silla".Later implementeerde Silla een nationaal beleid om Baekje- en Goguryeo- vluchtelingen te integreren, de "Eenmaking van de Samhan" genaamd, verwijzend naar de Drie Koninkrijken van Korea.De vluchtelingen van Baekje en Goguryeo behielden echter hun respectieve collectieve bewustzijn en behielden een diepgewortelde wrok en vijandigheid jegens Silla.Later was Silla aanvankelijk een periode van vrede, zonder een enkele buitenlandse invasie gedurende 200 jaar, en handel, aangezien het zich bezighield met internationale handel vanuit het verre Midden-Oosten en het maritieme leiderschap in Oost-Azië behield.Beginnend in de late 8e eeuw, werd Later Silla ondermijnd door instabiliteit als gevolg van politieke turbulentie in de hoofdstad en klassenrigiditeit in het bottenstelsel, wat leidde tot de verzwakking van de centrale regering en de opkomst van de "hojok" (;) regionale heren.De militaire officier Gyeon Hwon bracht Baekje nieuw leven in 892 met de afstammelingen van de Baekje-vluchtelingen, en de boeddhistische monnik Gung Ye bracht Goguryeo in 901 nieuw leven in met de afstammelingen van de Goguryeo-vluchtelingen;deze staten worden in de geschiedschrijving "Later Baekje" en "Later Goguryeo" genoemd en vormen samen met Later Silla de "Later Three Kingdoms".

Onder de nakomelingen van Goguryeo- vluchtelingen bevond zich Wang Geon, een lid van een prominente maritieme hojok gevestigd in Kaesong, die zijn voorouders herleidde tot een grote clan van Goguryeo.Wang Geon ging in 896 op 19-jarige leeftijd in militaire dienst onder Gung Ye, voordat Later Goguryeo was opgericht, en behaalde in de loop der jaren een reeks overwinningen op Later Baekje en won het vertrouwen van het publiek.In het bijzonder, gebruikmakend van zijn maritieme capaciteiten, viel hij voortdurend de kust van Later Baekje aan en bezette hij belangrijke punten, waaronder het moderne Naju. Gung Ye was onstabiel en wreed.In 918 werd Gung Ye afgezet door zijn eigen generaals en werd Wang Geon op de troon verheven.Wang Geon, die postuum bekend zou worden onder zijn tempelnaam Taejo of "Grand Progenitor", veranderde de naam van zijn koninkrijk weer in "Goryeo", nam de jaartelling "Heaven's Mandate" aan en verplaatste de hoofdstad terug naar zijn huis van Kaesong.Goryeo beschouwde zichzelf als de opvolger van Goguryeo en claimde Mantsjoerije als zijn rechtmatige erfenis.Een van Taejo's eerste decreten was om de oude Goguryeo-hoofdstad Pyongyang, die lange tijd in puin lag, opnieuw te bevolken en te verdedigen;daarna noemde hij het de "westerse hoofdstad", en voordat hij stierf, hechtte hij er veel belang aan in zijn tien bevelen aan zijn nakomelingen.

Na de vernietiging van Balhae door de Khitan Liao-dynastie in 927, zochten de laatste kroonprins van Balhae en een groot deel van de heersende klasse hun toevlucht in Goryeo, waar ze hartelijk werden verwelkomd en land kregen van Taejo.Bovendien nam Taejo de Balhae-kroonprins op in de koninklijke familie Goryeo, waardoor de twee opvolgerstaten van Goguryeo werden verenigd en, volgens Koreaanse historici, een "echte nationale eenwording" van Korea werd bereikt.Volgens de Goryeosa jeolyo vormden de Balhae-vluchtelingen die de kroonprins vergezelden tienduizenden huishoudens.In 938 kwamen nog eens 3.000 Balhae-huishoudens naar Goryeo. De Balhae-vluchtelingen droegen 10 procent bij aan de bevolking van Goryeo.Als afstammelingen van Goguryeo waren het Balhae-volk en de Goryeo-dynastieën verwant.Taejo voelde een sterke familiale verwantschap met Balhae, noemde het zijn "relatieve land" en "getrouwd land", en beschermde de Balhae-vluchtelingen.Taejo toonde sterke vijandigheid jegens de Khitans die Balhae hadden vernietigd.De Liao-dynastie stuurde in 942 30 gezanten met 50 kamelen als geschenk, maar Taejo verbande de gezanten naar een eiland en hongerde de kamelen uit onder een brug, in wat bekend staat als het "Manbu Bridge Incident".

De laatste Silla-koning, Gyeongsun, geeft zich over aan Wang Geon, de heerser van Goryeo.Taejo accepteerde genadig de capitulatie van de laatste koning van Silla en nam de heersende klasse van Later Silla op.In 935 werd Gyeon Hwon door zijn oudste zoon van zijn troon gezet vanwege een opvolgingsgeschil en opgesloten in de Geumsansa-tempel, maar hij ontsnapte drie maanden later naar Goryeo en werd eerbiedig ontvangen door zijn voormalige aartsrivaal.In het volgende jaar veroverden Taejo en Gyeon Hwon op verzoek van Gyeon Hwon Later Baekje met een leger van 87.500 soldaten, waarmee een einde kwam aan de periode van de Later Three Kingdoms.

Na het "Manbu Bridge Incident" van 942 bereidde Goryeo zich voor op een conflict met het Khitan-rijk: Jeongjong richtte in 947 een militaire reservemacht van 300.000 soldaten op, het "Resplendent Army" genaamd, en Gwangjong bouwde forten ten noorden van de Chongchon-rivier, die zich uitbreidde in de richting van de Yalu-rivier.

De uitbarsting van de Paektu-berg in Korea en China in 946, ook bekend als de Millennium-uitbarsting of Tianchi-uitbarsting, was een van de krachtigste vulkaanuitbarstingen in de geschiedenis en is geclassificeerd als een VEI 7-gebeurtenis.De uitbarsting resulteerde in een korte periode van aanzienlijke klimaatverandering in Mantsjoerije.Het jaar van de uitbarsting is niet precies bepaald, maar een mogelijk jaar is 946 CE.

Gwangjong besteeg de troon op 13 april 949. Zijn eerste hervorming was de wet van emancipatie van slaven in 956. De adellijke families hadden veel slaven, voornamelijk krijgsgevangenen, die dienden als privésoldaten;ze waren met meer dan gewone mensen en betaalden geen belasting aan de kroon, maar aan de clan waarvoor ze werkten.Door ze te emanciperen, veranderde Gwangjong ze in gewone mensen, verzwakte de macht van de adellijke families en won hij mensen die belasting betaalden aan de koning en deel konden gaan uitmaken van zijn leger.Deze hervorming leverde zijn regering de steun van het volk op, terwijl edelen ertegen waren;zelfs koningin Daemok probeerde de koning tegen te houden omdat de wet haar familie trof, maar het mocht niet baten.

Tijdens het bewind van Gwangjong werden in Kaesong en Pyongyang medische centra opgericht die bekend staan ​​​​als Daebi-won, die gratis medicijnen verstrekten aan arme patiënten, en zich later in de provincies uitbreidden als de Hyeminguk (afdeling volksgezondheid).Taejo had regionale graanschuren opgericht om de tijden van droogte het hoofd te bieden, en Gwangjong voegde er jewibo aan toe, winkels die rente in rekening brachten op graanleningen, die vervolgens werden gebruikt voor armenzorg.Deze maatregelen, zelfs in gewijzigde vorm, bleven de volgende 900 jaar werken, parallel aan betere teeltmethoden om de bevolkingsgroei bij te houden.

In 957 werd de geleerde Shuang Ji als gezant naar Goryeo gestuurd, en op zijn advies stelde Gwangjong in 958 het nationale ambtenarijexamen in, met als doel ambtenaren te verdrijven die gerechtsposities verkregen vanwege familie-invloed of reputatie in plaats van door verdienste. .Het examen, gebaseerd op het ambtenarenexamen van de Tang en de confucianistische klassiekers, stond open voor alle mannelijke vrijgeborenen om iedereen, niet alleen de rijke en machtige mensen, de kans te geven om voor de staat te werken, maar in de praktijk alleen zonen van de adel zou de nodige opleiding kunnen krijgen om het examen af ​​​​te leggen;koninklijke familieleden van de vijf hoogste rangen werden in plaats daarvan met opzet buitengesloten.In 960 introduceerde de koning verschillende kleuren voor hofgewaden om ambtenaren van verschillende rangen te onderscheiden.De belangrijkste examens waren literair en bestonden uit twee vormen: een compositietest (jesul eop) en een test van klassieke kennis (myeonggyeong eop).Officieel zouden deze testen om de drie jaar worden gehouden, maar in de praktijk was het gebruikelijk dat ze ook op andere momenten werden gehouden.De compositietest werd als meer prestigieus beschouwd en de succesvolle kandidaten werden in drie klassen verdeeld.Aan de andere kant werden succesvolle kandidaten op het klassieke examen niet gerangschikt.In de loop van de dynastie slaagden zo'n 6000 mannen voor het compositie-examen, terwijl slechts ongeveer 450 voor het klassieke examen slaagden.

In 982 nam Seongjong de suggesties over in een gedenkteken geschreven door de confucianistische geleerde Choe Seung-ro en begon hij een regering in confucianistische stijl te creëren.Choe Seung-ro suggereerde dat Seongjong in staat zou zijn om de hervormingen van koning Gwangjong, de vierde koning van Goryeo, die hij had geërfd van Taejo van Goryeo, te voltooien.Taejo had de confucianistische 'klassieker uit de geschiedenis' benadrukt, waarin stond dat de ideale keizer het lijden van boeren zou moeten begrijpen en hun zwoegen direct zou moeten ervaren.Seongjong volgde dit principe en stelde een beleid op waarbij districtsambtenaren werden aangesteld door de centrale overheid en alle wapens in particulier bezit werden verzameld om te worden omgevormd tot landbouwwerktuigen.Seongjong trachtte de Goryeo-staat te vestigen als een gecentraliseerde confucianistische monarchie.In 983 stelde hij het systeem van twaalf mok in, de administratieve afdelingen die gedurende het grootste deel van de rest van de Goryeo-periode de overhand hadden, en stuurde hij geleerde mannen naar elk van de mok om toezicht te houden op het lokale onderwijs, als een middel om de landelijke aristocratie te integreren in de nieuw bureaucratisch systeem.Getalenteerde zonen van de aristocraten van het platteland werden opgeleid zodat ze konden slagen voor de ambtelijke examens en konden worden aangesteld op officiële regeringsposten in de hoofdstad.

De Eerste Goryeo-Khitan-oorlog was een 10e-eeuws conflict tussen de Goryeo-dynastie van Korea en de door Khitan geleide Liao-dynastie van China nabij wat nu de grens is tussen China en Noord-Korea.In 993 viel de Liao-dynastie de noordwestelijke grens van Goryeo binnen met een leger waarvan de Liao-commandant beweerde dat het uit 800.000 man bestond.Ze dwongen Goryeo om zijn zijrivierbetrekkingen met de Song-dynastie te beëindigen, een zijrivierstaat van de Liao te worden en de kalender van Liao over te nemen.Met Goryeo's instemming met deze vereisten, trokken de Liao-troepen zich terug.De Liao-dynastie gaf Goryeo toestemming om het land langs de grens van de twee staten, dat bezet was door Jurchen-stammen die lastig waren voor Liao, tot aan de Yalu-rivier in te nemen.Ondanks de nederzetting bleef Goryeo communiceren met de Song-dynastie, nadat hij zijn verdediging had versterkt door forten te bouwen in de nieuw verworven noordelijke gebieden.

Goryeo was de eerste Koreaanse staat die zijn eigen munten sloeg.Van de door Goryeo uitgegeven munten, zoals de Dongguk Tongbo, Samhan Tongbo en Haedong Tongbo, zijn ongeveer honderd varianten bekend.Munten werden niet op grote schaal gebruikt, terwijl zilveren valuta tot het einde van Goryeo werden gebruikt.In 996 sloeg Seongjong van Goryeo ijzeren munten om handel te drijven met de Khitans, die ijzeren munten gebruikten.De munten zijn mogelijk uitgegeven om centralisatie te bevorderen.Voor zover kan worden nagegaan waren de ijzeren munten niet gegraveerd.De regering heeft veel moeite gedaan om het gebruik van munten in plaats van grondstoffengeld te promoten.

Toen koning Seongjong stierf in 997, belegde de Liao-dynastie zijn opvolger Wang Song als koning van Goryeo (koning Mokjong, r. 997-1009).In 1009 werd hij vermoord door de troepen van de generaal Gang Jo.Door het als voorwendsel te gebruiken, vielen de Liao Goryeo in het volgende jaar aan.Ze verloren het eerste gevecht maar wonnen het tweede, en Gang Jo werd gevangengenomen en gedood.De Liao bezetten en verbrandden de Goryeo-hoofdstad Kaesong, maar de Goryeo-koning was al ontsnapt naar Naju.De Liao-troepen trokken zich terug en daarna beloofde Goryeo zijn zijrivierrelatie met de Liao-dynastie opnieuw te bevestigen.Niet in staat om voet aan de grond te krijgen en een tegenaanval door de gehergroepeerde Groyeo-legers te vermijden, trokken de Liao-troepen zich terug.Daarna klaagde de Goryeo-koning om vrede, maar de Liao-keizer eiste dat hij persoonlijk zou komen en ook belangrijke grensgebieden zou afstaan;de rechtbank van Goryeo wees de eisen af, wat resulteerde in een decennium van vijandigheid tussen de twee naties, waarin beide partijen hun grenzen versterkten ter voorbereiding op oorlog.Liao viel Goryeo aan in 1015, 1016 en 1017, maar de resultaten waren onbeslist.

Vanaf de zomer van 1018 bouwde de Liao-dynastie een brug over de rivier de Yalu.In december 1018 staken 100.000 Liao-soldaten onder het bevel van generaal Xiao Baiya de brug over naar Goryeo-gebied, maar werden opgewacht door een hinderlaag van Goryeo-soldaten.Koning Hyeonjong had het nieuws van de invasie gehoord en beval zijn troepen de strijd aan te gaan tegen de Liao-indringers.Generaal Gang Gam-chan, die geen enkele militaire ervaring had sinds hij regeringsfunctionaris was, werd commandant van het Goryeo-leger van ongeveer 208.000 man (de Liao had nog steeds voordelen, zelfs in de minderheid met 2 tegen 1, aangezien de Liao-troepen grotendeels waren bereden terwijl de Koreanen dat niet waren), en marcheerden naar de rivier de Yalu.De Liao-troepen drongen door om Kaesong, de hoofdstad, te naderen, maar werden verslagen door een troepenmacht onder leiding van generaal Gang Gam Chan.

Tijdens hun campagne sneed generaal Gang Gam-chan de bevoorrading van de Liao-troepen af ​​en viel hen meedogenloos lastig.Uitgeput besloten de Liao-troepen zich haastig noordwaarts terug te trekken.Generaal Gang Gam-chan volgde de beweging van hun troepen en viel hen aan in de buurt van Gwiju, wat eindigde in een volledige overwinning voor de Goryeo-dynastie.De overgegeven Liao-troepen werden verdeeld over de provincies Goryeo en vestigden zich in geïsoleerde en bewaakte gemeenschappen.Deze gevangenen werden gewaardeerd om hun vaardigheid in jagen, slachten, villen en leerlooien.In de daaropvolgende eeuwen evolueerden ze naar de Baekjeong-klasse, die de laagste kaste van het Koreaanse volk ging vormen.Na de slag volgden vredesonderhandelingen en viel de Liao-dynastie Korea niet opnieuw binnen.Korea ging een lange en vreedzame periode in met zijn buitenlandse buren aan de overkant van de rivier de Yalu.De overwinning bij de Slag om Kuju wordt beschouwd als een van de drie grootste militaire overwinningen (andere overwinningen zijn de Slag om Salsu en de Slag om Hansando) in de Koreaanse geschiedenis.

Na de Goryeo-Khitan-oorlog ontstond er in Oost-Azië een machtsevenwicht tussen Goryeo, Liao en Song.Met zijn overwinning op Liao had Goryeo vertrouwen in zijn militaire capaciteiten en maakte hij zich niet langer zorgen over een militaire dreiging van Khitan.Goryeo's gouden eeuw duurde ongeveer 100 jaar tot het begin van de 12e eeuw en was een periode van commerciële, intellectuele en artistieke prestaties.De hoofdstad was een centrum van handel en industrie, en de kooplieden ontwikkelden een van de vroegste systemen van dubbele boekhouding ter wereld, de sagae chibubeop genaamd, die tot 1920 werd gebruikt. De Goryeosa registreert de komst van kooplieden uit Arabië in 1024 , 1025 en 1040, en honderden kooplieden uit Song elk jaar, te beginnen in de jaren 1030.Er waren ontwikkelingen in het drukken en publiceren, waardoor de kennis van filosofie, literatuur, religie en wetenschap werd verspreid.Goryeo publiceerde en importeerde veelvuldig boeken, en tegen het einde van de 11e eeuw exporteerde hij boeken naar China;de Song-dynastie heeft duizenden Koreaanse boeken getranscribeerd.De heerschappij van Munjong, van 1046 tot 1083, werd een "vredesregering" genoemd en wordt beschouwd als de meest welvarende en vreedzame periode in de geschiedenis van Goryeo.Munjong werd zeer geprezen en beschreven als "welwillend" en "heilig" in de Goryeosa.Bovendien bereikte hij de belichaming van culturele bloei in Goryeo.

Cheolli Jangseong verwijst ook naar de stenen muur die tussen 1033 en 1044 werd gebouwd tijdens de Goryeo-dynastie op het Noord-Koreaanse schiereiland.Soms Goryeo Jangseong ("Grote Muur van Goryeo") genoemd, is het ongeveer 1000 li lang en ongeveer 7 meter hoog en breed.Het verbond de forten gebouwd tijdens het bewind van keizer Hyeonjong.Koning Deokjong beval Yuso om de verdediging te bouwen als reactie op invallen door de Khitan in het noordwesten en de Jurchen in het noordoosten.Het werd voltooid tijdens het bewind van keizer Jeongjong.Het liep van de monding van de Yalu-rivier tot rond Hamheung van het huidige Noord-Korea.Overblijfselen zijn nog steeds aanwezig, ook in Ŭiju en Chŏngp'yŏng.

De Jurchens ten noorden van Goryeo hadden traditioneel een eerbetoon gebracht aan de Goryeo-monarchen en Goryeo hun "moederland" genoemd, maar dankzij de nederlaag van Liao in 1018 verenigde de Wanyan-stam van de Heishui Mohe de Jurchen-stammen en won aan macht.In 1102 dreigden de Jurchen en ontstond er een nieuwe crisis.In 1107 leidde generaal Yun Gwan een nieuw gevormd leger, een troepenmacht van ongeveer 17.000 man genaamd de Byeolmuban, en viel de Jurchen aan.Hoewel de oorlog meerdere jaren duurde, werden de Jurchen uiteindelijk verslagen en gaven ze zich over aan Yun Gwan.Ter gelegenheid van de overwinning bouwde generaal Yun negen forten ten noordoosten van de grens.In 1108 kreeg generaal Yun echter het bevel zijn troepen terug te trekken van de nieuwe heerser, koning Yejong.Vanwege manipulatie en gerechtelijke intriges van tegengestelde facties werd hij uit zijn functie ontslagen.Oppositiefracties vochten om ervoor te zorgen dat de nieuwe forten werden overgedragen aan de Jurchen.

De Jurchens in het Yalu River-gebied waren zijrivieren van Goryeo sinds het bewind van Wang Geon, die een beroep op hen deed tijdens de oorlogen van de latere drie koninkrijken, maar de Jurchens wisselden meerdere keren van loyaliteit tussen Liao en Goryeo, gebruikmakend van de spanning tussen de twee naties.Toen het machtsevenwicht aan de Liao-Goryeo-grens verschoof, begonnen de Jurchens, die rond de grens tussen de twee staten woonden, hun macht uit te breiden.Uiteindelijk, in 1115, stichtte de Jurchen-leider Wányán Āgǔdǎ de Jin-dynastie in Mantsjoerije en begon hij de Liao-dynastie aan te vallen.In 1125 veroverden Jin-troepen keizer Tianzuo van Liao met hulp van de Song-dynastie, die de Jin-dynastie aanmoedigde in de hoop gebieden te veroveren die ze eerder aan de Liao hadden verloren.Overblijfselen van de keizerlijke clan Liao vluchtten naar Centraal-Azië, waar ze de Westelijke Liao-dynastie vestigden.Velen van hen werden gedwongen zich over te geven aan de Jin-dynastie.

Het Huis Yi van Inju huwde vrouwen met de koningen vanaf de tijd van Munjong tot de 17e koning, Injong.Uiteindelijk kreeg het Huis van Yi meer macht dan de vorst zelf.Dit leidde tot de staatsgreep van Yi Ja-gyeom in 1126. Die mislukte, maar de macht van de vorst was verzwakt;Goryeo onderging een burgeroorlog onder de adel.

in 1125 vernietigde Jin Liao, de suzerein van Goryeo, en begon de invasie van Song.Als reactie op de indirecte veranderingen verklaarde Goryeo zichzelf in 1126 tot een zijrivier van Jin. Daarna werd de vrede gehandhaafd en viel Jin Goryeo nooit echt binnen.

Tijdens het bewind van koning Injong van Goryeo voerde Myo Cheong aan dat Korea verzwakt was door confucianistische idealen.Zijn opvattingen waren rechtstreeks in strijd met Kim Bu-sik, een op China georiënteerde confucianistische geleerde.Op bredere schaal vertegenwoordigde dit de voortdurende strijd tussen de confucianistische en boeddhistische elementen in de Koreaanse samenleving.Het was tijdens deze periode dat een georganiseerde Jurchen-staat Goryeo onder druk zette.De problemen met de Jurchens waren gedeeltelijk te wijten aan Goryeo's onderschatting van de nieuw opgerichte staat en de slechte behandeling van zijn gezanten (dwz hen doden en hun lijk vernederen).Myo Cheong profiteerde van de situatie en was van plan de Jurchens aan te vallen en dat het verplaatsen van de hoofdstad naar Pyongyang succes zou verzekeren.Uiteindelijk leidde Myo Cheong een opstand tegen de regering.Hij verhuisde naar Pyongyang, dat in die tijd Seo-gyeong ('Westerse hoofdstad') heette, en riep de vestiging uit tot zijn nieuwe staat Daewi.Volgens Myo Cheong was Kaesong "ontdaan van deugd".Dit maakte Pyongyang de ideale locatie voor de vermeende dynastieke heropleving.Uiteindelijk werd de opstand neergeslagen door de geleerde-generaal Kim Bu-sik.

Samguk sagi is een historisch verslag van de drie koninkrijken van Korea: Goguryeo , Baekje en Silla.De Samguk sagi is geschreven in Klassiek Chinees, de geschreven taal van de literatoren van het oude Korea, en de samenstelling ervan werd besteld door koning Injong van Goryeo en uitgevoerd door de regeringsfunctionaris en historicus Kim Busik () en een team van jonge geleerden.Voltooid in 1145, staat het in Korea bekend als de oudste nog bestaande kroniek van de Koreaanse geschiedenis.

In 1170 pleegde een groep legerofficieren onder leiding van Jeong Jung-bu, Yi Ui-bang en Yi Go een staatsgreep en slaagde daarin.Koning Uijong ging in ballingschap en koning Myeongjong werd op de troon geplaatst.De effectieve macht lag echter bij een opeenvolging van generaals die een elitewachteenheid, bekend als de Tobang, gebruikten om de troon te besturen: de militaire heerschappij van Goryeo was begonnen.In 1179 kwam de jonge generaal Gyeong Dae-seung aan de macht en begon een poging om de volledige macht van de vorst te herstellen en de corruptie van de staat te zuiveren.

Choe ging, net als zijn vader, het leger in en was kolonel tot hij de leeftijd van 35 bereikte, toen hij generaal werd.Hij trad toe tot de Oorlogsraad op 40-jarige leeftijd. Choe diende onder de militaire dictators tijdens het bewind van koning Myeongjong.Toen de laatste van deze dictators, Yi Ui-min, regeerde, leidden Choe en zijn broer Choe Chung-su ( ) hun privélegers en versloegen Yi en de Oorlogsraad.Choe verving toen de zwakke Myeongjong door King Sinjong, de jongere broer van Myeongjong.Gedurende de volgende 61 jaar regeerde het Choe-huis als militaire dictators en handhaafde het de koningen als marionettenmonarchen;Choe Chung-heon werd op zijn beurt opgevolgd door zijn zoon Choe U, zijn kleinzoon Choe Hang en zijn achterkleinzoon Choe Ui.

In 1231 beval Ögedei Khan de invasie van Korea .Het ervaren Mongoolse leger werd onder bevel van generaal Saritai geplaatst.Het Mongoolse leger stak de Yalu-rivier over en verzekerde zich snel van de overgave van de grensstad Uiju.De Mongolen kregen gezelschap van Hong Bok-won, een verraderlijke Goryeo-generaal.Choe Woo mobiliseerde zoveel mogelijk soldaten in een leger dat grotendeels uit infanterie bestond, waar het tegen de Mongolen vocht bij zowel Anju als Kuju (het huidige Kusong).De Mongolen namen Anju in;ze werden echter gedwongen zich terug te trekken na het beleg van Kuju.Elementen van het Mongoolse leger bereikten Chungju op het centrale Koreaanse schiereiland;hun opmars werd echter gestopt door een slavenleger onder leiding van Ji Gwang-su, waar zijn leger tot de dood vocht.Zich realiserend dat Goryeo met de val van de hoofdstad de Mongoolse indringers niet kon weerstaan, klaagde Goryeo aan voor vrede.Er waren zes grote campagnes: 1231, 1232, 1235, 1238, 1247, 1253;tussen 1253 en 1258 lanceerden de Mongolen onder leiding van Möngke Khan's generaal Jalairtai Qorchi vier verwoestende invasies tegen Korea met enorme kosten voor het leven van burgers op het hele Koreaanse schiereiland.

De oorsprong van soju gaat terug tot de 13e eeuw Goryeo, toen de Levantijnse distillatietechniek op het Koreaanse schiereiland werd geïntroduceerd tijdens de Mongoolse invasies van Korea (1231-1259), door de Yuan Mongolen die de techniek van het distilleren van arak van de Perzen hadden verworven. tijdens hun invasies van de Levant, Anatolië en Perzië.De distilleerderijen werden opgezet rond de stad Gaegyeong, de toenmalige hoofdstad (huidige Kaesong).In de omliggende gebieden van Kaesong wordt soju nog steeds arak-ju genoemd.Andong soju, de directe wortel van moderne Zuid-Koreaanse soju-variëteiten, begon als de zelfgebrouwen drank die zich ontwikkelde in de stad Andong, waar zich in deze tijd de logistieke basis van de Yuan Mongol bevond.

In 1232 beval Choe Woo, de toenmalige militaire dictator van Goryeo, tegen de pleidooien van zowel koning Gojong als veel van zijn hoge civiele functionarissen in, het Koninklijk Hof en het grootste deel van de bevolking van Gaesong te verplaatsen van Songdo naar het eiland Ganghwa in de baai van Gyeonggi. , en begon met de bouw van belangrijke verdedigingswerken ter voorbereiding op de Mongoolse dreiging.Choe Woo maakte misbruik van de voornaamste zwakte van de Mongolen: de angst voor de zee.De regering nam elk beschikbaar schip en binnenschip in beslag om voorraden en soldaten naar het eiland Ganghwa te vervoeren.De evacuatie was zo plotseling dat koning Kojong zelf in een plaatselijke herberg op het eiland moest slapen.De regering beval het gewone volk verder het platteland te ontvluchten en te schuilen in grote steden, bergcitadellen of nabijgelegen eilanden voor de kust.Ganghwa Island zelf was een sterk verdedigingsfort.Kleinere forten werden gebouwd aan de kant van het vasteland van het eiland en er werd ook een dubbele muur gebouwd over de bergkammen van de berg Munsusan.De Mongolen protesteerden tegen deze actie en lanceerden onmiddellijk een tweede aanval .Het Mongoolse leger werd geleid door een verrader uit Pyongyang genaamd Hong Bok-won en de Mongolen bezetten een groot deel van Noord-Korea.Hoewel ze ook delen van het zuidelijke schiereiland bereikten, slaagden de Mongolen er niet in het eiland Ganghwa, dat slechts een paar kilometer uit de kust lag, te veroveren en werden ze in Gwangju afgestoten.De Mongoolse generaal daar, Saritai, werd gedood door de monnik Kim Yun-hu te midden van sterk burgerverzet tijdens de Slag om Cheoin bij Yongin, waardoor de Mongolen gedwongen werden zich opnieuw terug te trekken.

Sangjeong Yemun werd tussen 1234 en 1241 met losse metalen letters gepubliceerd. Yi Gyu-bo schreef namens Choi Yi een naschrift waarin wordt weergegeven hoe dit boek met losse metalen letters werd gepubliceerd.Uit gegevens van het Goryeo-koninkrijk blijkt dat een grote drukinspanning, de 50 delen Sangjeong Gogeum Yemun (voorgeschreven rituele tekst van het verleden en heden), met gegoten metaal werd gedrukt rond het 21e regeringsjaar van koning Gojong van de Goryeo-dynastie (rond 1234 CE).Een andere belangrijke publicatie, Nammyongcheonhwasang - Songjungdoga (boeddhistische priester Nammyongvhon uit de Song-periode), werd gedrukt met gegoten metalen letters in het 26e regeringsjaar van koning Gojong (1239 CE).

In 1235 begonnen de Mongolen een campagne die delen van de provincies Gyeongsang en Jeolla verwoestte.Het civiele verzet was sterk en het koninklijk hof van Ganghwa probeerde zijn fort te versterken.Goryeo behaalde verschillende overwinningen, maar het leger en de Rechtvaardige legers van Goryeo konden de golven van invasies niet weerstaan.Nadat de Mongolen het Ganghwa-eiland of de bergkastelen op het vasteland van Goryeo niet konden innemen, begonnen de Mongolen Goryeo-landbouwgrond in brand te steken in een poging de bevolking uit te hongeren.Toen sommige forten zich uiteindelijk overgaven, executeerden de Mongolen iedereen die zich tegen hen verzette.In 1238 gaf Goryeo toe en klaagde om vrede.De Mongolen trokken zich terug, in ruil voor Goryeo's toestemming om de koninklijke familie als gijzelaars te sturen.Goryeo stuurde echter een niet-verwant lid van de koninklijke linie.Verontwaardigd eisten de Mongolen dat de Koreaanse schepen uit de zee zouden worden gehaald, dat het hof naar het vasteland zou worden verplaatst, dat anti-Mongoolse bureaucraten zouden worden overgedragen en dat de koninklijke familie opnieuw als gijzelaars zou worden gegijzeld.Als reactie daarop stuurde Korea een verre prinses en tien kinderen van edelen.

In 1247 begonnen de Mongolen de vierde campagne tegen Goryeo, waarbij ze opnieuw de terugkeer van de hoofdstad aan Songdo en de koninklijke familie als gijzelaars eisten.Güyük stuurde Amuqan naar Korea en de Mongolen kampeerden in juli 1247 in de buurt van Yomju. Nadat koning Gojong van Goryeo weigerde zijn hoofdstad van het eiland Ganghwa naar Songdo te verplaatsen, plunderde Amuqans strijdmacht het Koreaanse schiereiland.Met de dood van Güyük Khan in 1248 trokken de Mongolen zich echter weer terug.Maar de Mongoolse invallen gingen door tot 1250.

De Tripiṭaka Koreana is een Koreaanse verzameling van de Tripiṭaka (boeddhistische geschriften en het Sanskrietwoord voor "drie manden"), uitgehouwen op 81.258 houten clichés in de 13e eeuw.Het is 's werelds meest uitgebreide en oudste intacte versie van de boeddhistische canon in Hanja-schrift, zonder bekende fouten of errata in de 52.330.152 karakters die zijn georganiseerd in meer dan 1496 titels en 6568 delen.Elk houten blok is 24 centimeter hoog en 70 centimeter lang.De dikte van de blokken varieert van 2,6 tot 4 centimeter en elk weegt ongeveer drie tot vier kilogram.De houtblokken zouden bijna net zo hoog zijn als de berg Baekdu op 2,74 km indien gestapeld en zouden 60 km lang zijn indien opgesteld, en in totaal 280 ton wegen.De houtblokken zijn in onberispelijke staat zonder kromtrekken of vervorming, ondanks dat ze meer dan 750 jaar geleden zijn gemaakt.

Bij de hemelvaart van Möngke Khan in 1251 herhaalden de Mongolen opnieuw hun eisen.Möngke Khan stuurde gezanten naar Goryeo en kondigde zijn kroning in oktober 1251 aan. Hij eiste ook dat koning Gojong persoonlijk voor hem zou worden ontboden en dat zijn hoofdkwartier van het Ganghwa-eiland naar het Koreaanse vasteland zou worden verplaatst.Maar het Goryeo-hof weigerde de koning te sturen omdat de oude koning zo ver niet kon reizen.Möngke stuurde opnieuw zijn gezanten met specifieke taken.De gezanten werden goed ontvangen door de Goryeo-functionarissen, maar ze bekritiseerden hen ook en zeiden dat hun koning de bevelen van zijn opperheer Möngke niet opvolgde.Möngke gaf prins Yeku opdracht het leger tegen Korea te leiden.Een Koreaan aan het hof van Möngke overtuigde hen er echter van om hun campagne in juli 1253 te beginnen. Yeku eiste samen met Amuqan dat de Goryeo-rechtbank zich overgaf.De rechtbank weigerde, maar verzette zich niet tegen de Mongolen en verzamelde de boeren in de bergforten en eilanden.Jalairtai Qorchi werkte samen met de Goryeo-commandanten die zich bij de Mongolen hadden aangesloten en verwoestte Korea.Toen een van Yeku's gezanten arriveerde, ontmoette Gojong hem persoonlijk in zijn nieuwe paleis in Sin Chuan-bug.Gojong stemde er uiteindelijk mee in om de hoofdstad terug naar het vasteland te verplaatsen en stuurde zijn stiefzoon Angyeong als gijzelaar.De Mongolen stemden in januari 1254 in met een staakt-het-vuren.

De Mongolen hoorden later dat topfunctionarissen van Goryeo op het eiland Ganghwa bleven en degenen hadden gestraft die met de Mongolen onderhandelden.Tussen 1253 en 1258 lanceerden de Mongolen onder Jalairtai vier verwoestende invasies in de laatste succesvolle campagne tegen Korea.Möngke realiseerde zich dat de gijzelaar niet de bloedprins van de Goryeo-dynastie was.Dus gaf Möngke de Goryeo-rechtbank de schuld van het bedriegen en vermoorden van de familie van Lee Hyeong, een pro-Mongoolse Koreaanse generaal.Möngke' commandant Jalairtai verwoestte een groot deel van Goryeo en nam in 1254 206.800 gevangenen. Hongersnood en wanhoop dwongen boeren zich over te geven aan de Mongolen.in september 1255 stuurde Mongke Khan opnieuw een groot leger samen met prins Yeongnyeong en Hong Bok-won, die door Jalaltai als kapitein waren gegijzeld, en verzamelde zich bij Gapgot Daedan (甲串岸) en toonde momentum om het eiland Ganghwa aan te vallen. .Kim Sugang (金守剛), die net naar Mongolië was gegaan, slaagde er echter in Mongke Khan te overtuigen, en de Mongolen trokken zich terug uit Goryeo.

De Mongolen vernamen later dat Goryeo-topfunctionarissen op het eiland Ganghwa waren gebleven en degenen hadden gestraft die met de Mongolen hadden onderhandeld.Tussen 1253 en 1258 lanceerden de Mongolen onder Jalairtai vier verwoestende invasies in de laatste succesvolle campagne tegen Korea.Möngke realiseerde zich dat de gijzelaar niet de bloedprins van de Goryeo-dynastie was.Dus Möngke gaf de Goryeo-rechtbank de schuld voor het bedriegen van hem en het vermoorden van de familie van Lee Hyeong, een pro-Mongoolse Koreaanse generaal.Möngke' commandant Jalairtai verwoestte een groot deel van Goryeo en nam in 1254 206.800 gevangenen. Hongersnood en wanhoop dwongen boeren zich over te geven aan de Mongolen.Ze richtten een chiliarchie-kantoor op in Yonghung met lokale functionarissen.

De Mongolen gaven overlopers opdracht schepen te bouwen en begonnen vanaf 1255 de kusteilanden aan te vallen.Op het Liaodong-schiereiland verzamelden de Mongolen uiteindelijk Koreaanse overlopers in een kolonie van 5.000 huishoudens.Mongke Khan stuurde opnieuw een groot leger samen met prins Yeongnyeong en Hong Bok-won, die door Jalaltai als kapitein waren gegijzeld, en verzamelde zich bij Gapgot Daedan en toonde momentum om het eiland Ganghwa aan te vallen.Kim Sugang, die net naar Mongolië was gegaan, slaagde er echter in Mongke Khan te overtuigen, en de Mongolen trokken zich terug uit Goryeo.

In 1258 pleegden Goryeo's koning Gojong en een van de aanhangers van de Choe-clan, Kim Injoon, een tegencoup en vermoordden het hoofd van de familie Choe, waarmee een einde kwam aan de heerschappij van de familie Choe, die zes decennia duurde.Daarna klaagde de koning om vrede met de Mongolen.Toen het Goryeo-hof de toekomstige koning Wonjong als gijzelaar naar het Mongoolse hof stuurde en beloofde terug te keren naar Kaegyong, trokken de Mongolen zich terug uit Centraal-Korea .Er waren twee partijen binnen Goryeo: de literaire partij, die zich verzette tegen de oorlog met de Mongolen, en de militaire junta – geleid door de Choe-clan – die aandrong op voortzetting van de oorlog.Toen dictator Choe door de literaire partij werd vermoord, werd het vredesverdrag gesloten.Het verdrag maakte het behoud van de soevereine macht en de traditionele cultuur van Goryeo mogelijk, wat impliceerde dat de Mongolen de integratie van Goryeo onder directe Mongoolse controle opgaven en tevreden waren met het geven van autonomie aan Goryeo, maar de koning van Goryeo moest met een Mongoolse prinses trouwen en ondergeschikt zijn aan de macht van Goryeo. Mongoolse Khan's.

In maart 1258 werd de dictator Choe Ui vermoord door Kim Jun. Zo kwam er een einde aan de dictatuur van zijn militaire groep en kwamen de geleerden die hadden aangedrongen op vrede met Mongolië aan de macht.Goryeo werd nooit veroverd door de Mongolen, maar uitgeput na decennia van vechten stuurde Goryeo kroonprins Wonjong naar de hoofdstad van Yuan om trouw te zweren aan de Mongolen;Kublai Khan accepteerde het en trouwde met een van zijn dochters met de Koreaanse kroonprins.Khubilai, die in 1260 khan van de Mongolen en keizer van China werd, legde geen directe heerschappij op over het grootste deel van Goryeo.Goryeo Korea werd, in tegenstelling tot Song China, meer behandeld als een binnen-Aziatische macht.De dynastie mocht overleven en gemengde huwelijken met Mongolen werden aangemoedigd.

De Sambyeolcho-opstand (1270–1273) was een Koreaanse opstand tegen de Goryeo-dynastie die plaatsvond in de laatste fase van de Mongoolse invasies van Korea .Het werd onderdrukt door Goryeo en de Yuan-dynastie.Na de opstand werd Goryeo een vazalstaat van de Yuan-dynastie.Na 1270 werd Goryeo een semi-autonome vazalstaat van de Yuan-dynastie.De Mongolen en het koninkrijk Goryeo waren verbonden met huwelijken en Goryeo werd ongeveer 80 jaar lang quda (huwelijksalliantie) vazal van de Yuan-dynastie en de monarchen van Goryeo waren voornamelijk keizerlijke schoonzonen (khuregen).De twee naties raakten 80 jaar lang met elkaar verweven toen alle daaropvolgende Koreaanse koningen met Mongoolse prinsessen trouwden.

In 1266 stuurde Kublai Khan afgezanten naarJapan en eiste dat Japan een vazal zou worden en eerbetoon zou sturen onder dreiging van een conflict.De afgezanten keerden echter met lege handen terug.De tweede groep afgezanten werd in 1268 gestuurd en keerde net als de eerste met lege handen terug.De Yuan-invasiemacht vertrok op 2 november 1274 vanuit Korea. Twee dagen later begonnen ze te landen op het eiland Tsushima .De Yuan-vloot stak de zee over en landde op 19 november in Hakata Bay.Tegen de ochtend waren de meeste Yuan-schepen verdwenen.Volgens een Japanse hoveling in zijn dagboek van 6 november 1274 blies een plotselinge tegenwind uit het oosten de Yuan-vloot terug.Een paar schepen strandden en ongeveer 50 Yuan-soldaten en matrozen werden gevangen genomen en geëxecuteerd.Volgens de geschiedenis van Yuan "brak er een grote storm uit en werden veel oorlogsschepen op de rotsen geslagen en vernietigd".Het is niet zeker of de storm plaatsvond bij Hakata of dat de vloot al koers had gezet naar Korea en deze op de terugweg tegenkwam.Sommige accounts bieden ongevallenrapporten die suggereren dat 200 schepen verloren zijn gegaan.Van de 30.000 sterke invasiemacht keerden er 13.500 niet terug.

Orders voor de tweede invasie kwamen in de eerste maanmaand van 1281. Er werden twee vloten voorbereid, een strijdmacht van 900 schepen in Korea en 3.500 schepen in Zuid-China met een gecombineerde strijdmacht van 142.000 soldaten en matrozen.Op 15 augustus trof een grote tyfoon, in het Japans bekend als kamikaze, de voor anker liggende vloot vanuit het westen en verwoestte deze.Toen ze de naderende tyfoon voelden, trokken Koreaanse en Zuid-Chinese zeelieden zich terug en legden tevergeefs aan in Imari Bay, waar ze werden vernietigd door de storm.Duizenden soldaten werden achtergelaten op stukken hout of spoelden aan.De Japanse verdedigers doodden al degenen die ze vonden, behalve de Zuid-Chinezen, van wie ze dachten dat ze gedwongen waren om mee te doen aan de aanval op Japan.Volgens een Koreaanse bron keerden er van de 26.989 Koreanen die met de vloot van de Oostelijke Route vertrokken, er 7.592 niet terug.Chinese en Mongoolse bronnen spreken van 60 tot 90 procent slachtoffers.Korea, dat de leiding had over de scheepsbouw voor de invasie, verloor ook zijn vermogen om schepen te bouwen en zijn vermogen om de zee te verdedigen, aangezien een grote hoeveelheid hout werd gekapt.Later, gebruikmakend van de situatie, begon het aantal Japanners dat zich bij de wokou voegde toe te nemen, en de aanvallen op de kusten van China en Korea werden heviger.

Samguk yusa of Memorabilia van de Drie Koninkrijken is een verzameling legendes, volksverhalen en historische verslagen met betrekking tot de Drie Koninkrijken van Korea ( Goguryeo , Baekje en Silla), evenals andere periodes en staten voor, tijdens en na de periode van de Drie Koninkrijken .Het is het vroegst bestaande verslag van de Dangun-legende, die de oprichting van Gojoseon als de eerste Koreaanse natie vermeldt.

Keizerin Gi werd geboren in Haengju, Goryeo, in een lagere aristocratische familie van bureaucraten.In 1333 was de tiener Lady Gi een van de concubines die door de Goryeo-koningen naar Yuan werden gestuurd, die eens in de drie jaar een bepaald aantal mooie tienermeisjes moesten leveren om als concubines van de Mongoolse keizers te dienen.Het werd als prestigieus beschouwd om met Goryeo-vrouwen te trouwen.Buitengewoon mooi en bedreven in dansen, conversatie, zang, poëzie en kalligrafie, werd Lady Gi al snel de favoriete concubine van Toghon Temür.In 1339, toen Lady Gi het leven schonk aan een zoon, van wie Toghon Temür besloot dat hij zijn opvolger zou zijn, kon hij in 1340 eindelijk Lady Gi als zijn tweede echtgenote laten benoemen. Toghon Temür verloor steeds meer interesse in regeren naarmate zijn regering voortduurde.Gedurende deze tijd werd de macht steeds meer uitgeoefend door een politiek en economisch getalenteerde Lady Gi.Lady Gi's oudere broer Gi Cheol werd dankzij haar invloed aangesteld als commandant van het Mongoolse oostelijke veldhoofdkwartier - waardoor hij in feite de echte heerser van Goryeo werd.en ze hield Goryeo-zaken nauwlettend in de gaten.Afhankelijk van Lady Gi's positie in de keizerlijke hoofdstad, bedreigde haar oudere broer Gi Cheol de positie van de koning van Goryeo, een vazalstaat van de Mongolen.Koning Gongmin van Goryeo vernietigde de Gi-familie in een staatsgreep in 1356 en werd onafhankelijk van de Yuan.Lady Gi reageerde door Tash Temür te selecteren als de nieuwe koning van Goryeo en stuurde troepen naar Goryeo.De Mongoolse troepen werden echter verslagen door het leger van Goryeo terwijl ze probeerden de Yalu-rivier over te steken.

De Goryeo-dynastie overleefde onder de Yuan totdat koning Gongmin in de jaren 1350 de Mongoolse garnizoenen van de Yuan begon terug te dringen.Tegen 1356 herwon Goryeo zijn verloren noordelijke gebieden.Toen koning Gongmin de troon besteeg, stond Goryeo onder invloed van de Mongoolse Yuan China.Toen koning Gongmin de troon besteeg, stond Goryeo onder invloed van de Mongoolse Yuan China.Zijn eerste daad was om alle pro-Mongoolse aristocraten en militaire officieren uit hun posities te verwijderen.Mongolen hadden de noordelijke provincies Goryeo na de invasies geannexeerd en opgenomen in hun rijk als de prefecturen Ssangseong en Dongnyeong.Het Goryeo-leger heroverde deze provincies mede dankzij het overlopen van Yi Jachun, een kleine Koreaanse functionaris in dienst van Mongolen in Ssangseong, en zijn zoon Yi Seonggye.Tijdens deze tumultueuze periode veroverde Goryeo tijdelijk Liaoyang in 1356, sloeg twee grote invasies door de Rode Tulbanden af ​​in 1359 en 1360, en versloeg de laatste poging van de Yuan om Goryeo te domineren toen generaal Choe Yeong in 1364 een binnenvallende Mongoolse tumen versloeg.

In december 1359 verplaatste een deel van het leger van de Rode Tulband hun basis naar het schiereiland Liaodong.Ze hadden echter een tekort aan oorlogsmateriaal en verloren hun terugtrekkingsroute naar het Chinese vasteland.Het leger van de Rode Tulband onder leiding van Mao Ju-jing viel Goryeo binnen en nam de stad Pyongyang in.In januari 1360 heroverde het Goryeo-leger onder leiding van An U en Yi Bang-sil Pyongyang en de noordelijke regio die door de vijand was veroverd.Van het Red Turban-leger dat de Yalu-rivier was overgestoken, keerden slechts 300 troepen na de oorlog terug naar Liaoning.In november 1360 vielen de Red Turban-troepen opnieuw de noordwestelijke grens van Goryeo binnen met 200.000 troepen en ze bezetten Gaegyeong, de hoofdstad van Goryeo, voor een korte periode, koning Gongmin ontsnapte naar Andong.De generaals Choe Yeong, Yi Seonggye (later Taejo van Joseon ), Jeong Seun en Yi Bang-sil sloegen echter het leger van de Rode Tulband af.Sha Liu en Guan Xiansheng, generaals van de Rode Tulband, kwamen om in de veldslagen.Het Goryeo-leger achtervolgde hun vijand voortdurend en verdreef hen van het Koreaanse schiereiland.

De Wokou waren ook een probleem tijdens het bewind van koning Gongmin.De Wokou hadden het schiereiland al een tijdje lastiggevallen en waren goed georganiseerde militaire plunderaars geworden die diep het land binnenvielen, in plaats van de "hit-and-run" bandieten die ze begonnen waren.Generaals Choi Young en Yi Seong-gye werden door koning Gongmin opgeroepen om hen te bestrijden.Volgens Koreaanse gegevens waren vooral wako-piraten ruwweg vanaf 1350 ongebreideld. Na bijna jaarlijkse invasies van de zuidelijke provincies Jeolla en Gyeongsang, migreerden ze noordwaarts naar de gebieden Chungcheong en Gyeonggi.De geschiedenis van Goryeo heeft een verslag van zeeslagen in 1380 waarbij honderd oorlogsschepen naar Jinpo werden gestuurd om daar Japanse piraten op de vlucht te jagen, waarbij 334 gevangenen werden vrijgelaten, waarna de Japanse vluchten afnamen.De wako-piraten werden effectief verdreven door het gebruik van buskruittechnologie, die de wako toen ontbeerde, nadat Goryeo in 1377 het Office of Gunpowder Weapons had opgericht (maar twaalf jaar later werd afgeschaft).

In 1388 planden koning U (zoon van koning Gongmin en een concubine) en generaal Choe Yeong een campagne om het huidige Liaoning van China binnen te vallen.Koning U gaf de generaal Yi Seong-gye (later Taejo) de leiding, maar hij stopte bij de grens en kwam in opstand.Goryeo viel in handen van generaal Yi Seong-gye, een zoon van Yi Ja-chun, die de laatste drie Goryeo-koningen ter dood bracht, de troon overnam en in 1392 de Joseon-dynastie vestigde.

Belangrijkste bevindingen:Het koninkrijk hield toezicht op een ongekende bloei in cultuur en kunst met ontwikkelingen op het gebied van architectuur, keramiek, drukwerk en papierproductie.Het koninkrijk werd in de 13e eeuw herhaaldelijk binnengevallen door de Mongolen en werd daarna minder onafhankelijk en meer cultureel beïnvloed door hun noorderburen.Koryo is de oorsprong van de Engelse naam van het moderne Korea.Het boeddhisme was rechtstreeks verantwoordelijk voor de ontwikkeling van de boekdrukkunst, want om de boeddhistische literatuur te verspreiden verbeterde de houtsnededruk en vervolgens werd in 1234 een beweegbare metalen letter uitgevonden.