Het vroegste verslag van Goguryeo is te herleiden van de geografische monografieën van het Boek van Han, de naam Goguryeo wordt bevestigd in de naam van Gaogouli County (Goguryeo County), Xuantu -commandant sinds 113 v.Chr., Het jaar waarin keizer Wu van Han China veroverde Gojoseon en de vier commanderingen vestigde. Beckwith betoogde echter dat het record onjuist was. In plaats daarvan suggereerde hij dat het Guguryeo -volk zich voor het eerst in of rond Liaoxi (westerse liaoning en delen van Inner Mongolië ) bevond en later naar het oosten migreerde, wijzend op een ander verslag in het boek van Han. De vroege Goguryeo -stammen stonden onder de administratie van Xuantu Commandery en werden door de Han als betrouwbare klanten of bondgenoten gezien. Goguryeo -leiders kregen Han -rang en status verleend, de meest prominente is de markies van Goguryeo, die een relatief onafhankelijke autoriteit binnen Xuantu droeg. Sommige historici schrijven in deze periode meer macht toe aan de Goguryeo en koppelen hun opstand aan de ineenstorting van de eerste Xuantu -commandant in 75 v.Chr.

In het oude Book of Tang (945) wordt vastgelegd dat keizer Taizong naar de geschiedenis van Goguryeo verwijst als ongeveer 900 jaar oud. Volgens de 12e-eeuwse Samguk Sagi en de 13e-eeuwse Samgungnyusa vluchtten een prins uit het Buineo-koninkrijk genaamd Jumong na een machtsstrijd met andere prinsen van de rechtbank en richtte Goguryeo in 37 v.Chr. In een regio genaamd Jolbon Buineo, meestal gedacht te zijn in de midden Yalu en Tongjia River, overlappende de huidige China-North Korea-grens.

Chumo was de grondlegger van het koninkrijk van Goguryeo en werd aanbeden als een god-koning door mensen van Goguryeo. Chumo was oorspronkelijk een Buineo -jargon voor een uitstekende boogschutter, die later zijn naam werd. Hij werd vaak opgenomen als jumong door verschillende Chinese literatuur, waaronder geschiedenisboeken geschreven door Northern Qi en Tang - de naam werd dominant in toekomstige geschriften, waaronder Samguk Sagi en Samguk Yusa.

Koning Yuri was de tweede heerser van Goguryeo, de noordelijkste van de drie koninkrijken van Korea. Hij was de oudste zoon van de oprichter van het koninkrijk Chumo The Holy. Zoals bij veel andere vroege Koreaanse heersers, zijn de gebeurtenissen in zijn leven grotendeels bekend van de Samguk Sagi.

Yuri wordt beschreven als een krachtige en militair succesvolle koning. Hij veroverde een Xianbei-stam in 9 v.Chr. Met behulp van Bu Bun-No. In 3 v.Chr. Verhaalde Yuri de hoofdstad van Jolbon naar Gungnae. De Han -dynastie werd omvergeworpen door Wang Mang, die de Xin -dynastie vestigde. In 12 CE stuurde Wang Mang een boodschapper naar Goguryeo om troepen te vragen om te helpen bij de verovering van de Xiongnu. Yuri verwierp het verzoek en viel in plaats daarvan Xin aan. Hij had zes zonen en onder hen waren Haemyeong en Muhyul.

Koning Daemusin was de derde heerser van Goguryeo, de noordelijkste van de drie koninkrijken van Korea. Hij leidde vroege Goguryeo door een periode van massale territoriale expansie en veroverde verschillende kleinere landen en het krachtige koninkrijk van Dongbuyeo.

Daemusin versterkte de centrale heerschappij van Goguryeo en breidde zijn grondgebied uit. Hij annexeerde Dongbuyeo en doodde zijn koning Daeso in 22 CE. In 26 CE veroverde hij Gaema-Guk, langs de Amnok-rivier, en veroverde later Guda-Guk. Nadat hij de aanval van China in 28 had afgewezen, stuurde hij zijn zoon, Prins Hodong, die toen ongeveer 16 was, om de Nangnang -commandant aan te vallen. Hij versloeg ook het Nakrang -koninkrijk in het noordwesten van Korea in 32. Hij vernietigde Nangnang in 37, maar een leger van Eastern Han gestuurd door keizer Guangwu van Han, veroverde het in 44.

Koning Minjung was de vierde heerser van Goguryeo, de noordelijkste van de drie koninkrijken van Korea. Volgens de geschiedenis van de drie koninkrijken was hij de jongere broer van de derde heerser van het land, koning Daemusin, en de vijfde zoon van de tweede heerser, koning Yuri.

Tijdens Minjung's vijf jaar bewind vermeed hij militair conflict en handhaafde hij vrede in het grootste deel van het koninkrijk. Een enorme gratie van gevangenen vond plaats in zijn eerste jaar van bewind. Verschillende natuurrampen markeerden zijn bewind, waaronder een overstroming tijdens zijn tweede jaar van bewind dat plaatsvond in de oostelijke provincies waardoor verschillende burgers hun huizen verliezen en verhongeren. Toen hij dit zag, opende Minjung de voedselopslag en verdeelde ze voedsel aan de mensen.

Koning Taejo (DAE) was de zesde monarch van Goguryeo, de noordelijkste van de drie koninkrijken van Korea. Onder zijn bewind breidde de jonge staat zijn grondgebied uit en ontwikkelde zich tot een centraal geregeerd koninkrijk. Zijn 93-jarige bewind wordt beschouwd als de derde langste van elke vorst ter wereld, hoewel dit wordt betwist.

Tijdens het eerste jaar van zijn bewind centraliseerde hij het koninkrijk door de vijf clans in vijf provincies te veranderen geregeerd door een gouverneur van die clan, die onder de directe controle van de koning stond. Daardoor stelde hij de koninklijke controle over het leger, de economie en de politiek stevig vast.

Bij het centraliseren zou Goguryeo mogelijk niet in staat zijn geweest om voldoende middelen uit de regio te benutten om de bevolking te voeden en dus, volgens historische pastoralistische neigingen, zou hebben geprobeerd om naburige samenlevingen te plunderen en te exploiteren voor hun land en middelen. Agressieve militaire activiteiten kunnen ook de uitbreiding hebben geholpen, waardoor Goguryeo een eerbetoon van hun tribale buren kan exacte en hen politiek en economisch domineren.

Hij vocht bij verschillende gelegenheden met de Chinese Han -dynastie en verstoorde handel tussen Lelang en Han. In 55 bestelde hij de bouw van een fort in de Liaodong -commandant. Hij viel Chinese grensregio's aan in 105, 111 en 118. In 122 verbond zich Taejo met de Mahan Confederacy van Centraal Korea en de naburige Yemaek -stam om Liaodong aan te vallen, waardoor het rijk van Goguryeo sterk werd uitgebreid. Hij lanceerde nog een grote aanval in 146.

Koning Gogukcheon van Goguryeo was de negende monarch van Goguryeo, een van de drie koninkrijken van Korea.

In 180 trouwde Gogukcheon met Lady U, de dochter van U So van de Jena-Bu, de centrale macht verder consolideren. Tijdens zijn bewind werden de namen van vijf 'bu', of krachtige regionale clans, namen van districten van het centrale koninkrijk, en rebellies door de aristocratie werden onderdrukt, met name in 191.

In 184 stuurde Gogukcheon zijn jongere broer, Prins Gye-Su om de Chinese Han-dynastie-invasiekracht van de gouverneur van Liaodong te bestrijden. Hoewel prins Gye-Su het leger kon blokkeren, leidde de koning later rechtstreeks zijn legers om Han-troepen in 184 af te weren. In 191 nam koning Gogukcheon een meritocratisch systeem aan voor het selecteren van regeringsambtenaren. Als gevolg hiervan ontdekte hij veel getalenteerde mensen uit heel Goguryeo, het grootste van hen was Eul Pa-SO, die de positie van de premier kreeg.

De Liaodong -campagne van Sima Yi vond plaats in 238 CE tijdens de Three Kingdoms -periode van de Chinese geschiedenis. Sima Yi, een generaal van de staat Cao Wei, leidde een kracht van 40.000 troepen om het koninkrijk van Yan aan te vallen onder leiding van krijgsheer Gongsun Yuan, wiens clan onafhankelijk van de centrale regering had geregeerd voor drie generaties in het noordoostelijke grondgebied van Liaodong (hedendaagse oosterse liaoning). Na een belegering dat drie maanden duurde, viel het hoofdkantoor van Gongsun Yuan aan Sima Yi met hulp van Goguryeo (een van de drie koninkrijken van Korea), en velen die het Yan -koninkrijk dienden, waren afgeslacht. Naast het elimineren van de rivaal van Wei in het noordoosten, liet de verwerving van Liaodong als gevolg van de succesvolle campagne het contact met de niet-Han-volkeren van Manchuria, het Koreaanse schiereiland en de Japanse archipel. Aan de andere kant verminderden de oorlog en het daaropvolgende centralisatiebeleid de Chinese greep op het grondgebied, waardoor een aantal niet-hanstaten zich in het gebied in latere eeuwen konden vormen.

De Goguryeo -Wei -oorlog was een reeks invasies van het Koreaanse koninkrijk van Goguryeo van 244 tot 245 door de Chinese staat Cao Wei. De invasies, een vergelding tegen een Goguryeo -inval in 242, vernietigden de Goguryeo -hoofdstad van Hwando, stuurden zijn koning vluchtend en braken de zijrivierrelaties tussen Goguryeo en de andere stammen van Korea die veel van de economie van Goguryeo vormden. Hoewel de koning de verovering ontweek en zich zou vestigen in een nieuwe hoofdstad, was Goguryeo een tijdje sterk verminderd en zou de volgende halve eeuw zijn heersende structuur opnieuw opbouwen en controle over zijn mensen herwinnen, niet worden genoemd door de Chinese historische teksten.

Korea en zijn buren op 204 CE. © KOR PH

Tegen de tijd dat Goguryeo weer verscheen in Chinese annalen, was de staat geëvolueerd tot een veel krachtigere politieke entiteit - de Wei -invasie werd door historici geïdentificeerd als een keerpunt in de geschiedenis van Goguryeo die de verschillende stadia van Gogurye's groei verdeelde. Bovendien omvatte de tweede campagne van de oorlog de verste expeditie naar Manchuria door een Chinees leger tot die tijd en was daarom een ​​belangrijke rol bij het verstrekken van de vroegste beschrijvingen van de volkeren die daar woonden.

In 259 op het 12e jaar van bewind van de koning Jungcheon viel de Cao Wei -generaal Yuchi Kai (尉遲楷 尉遲楷 尉遲楷 尉遲楷 尉遲楷 尉遲楷 尉遲楷 尉遲楷 尉遲楷 尉遲楷 尉遲楷 尉遲楷 尉遲楷) binnen. De koning stuurde 5.000 cavalerie om hen te bestrijden in de regio Yangmaek; De Wei -troepen werden verslagen en ongeveer 8.000 mensen gedood.

In slechts 70 jaar herbouwde Goguryeo zijn hoofdstad Hwando en begon opnieuw de commandanten van Liaodong, Lelang en Xuantu te overvallen. Terwijl Goguryeo zijn bereik uitbreidde naar het schiereiland Liaodong, werd de laatste Chinese commandant in Lelang veroverd en geabsorbeerd door Micheon in 313, waardoor het resterende noordelijke deel van het Koreaanse schiereiland in de vouw werd gebracht. Deze verovering resulteerde in het einde van de Chinese heerschappij over territorium op het noordelijke Koreaanse schiereiland, dat 400 jaar had overspannen. Vanaf dat moment, tot de 7e eeuw, zou territoriale controle over het schiereiland voornamelijk worden betwist door de drie koninkrijken van Korea.

Goguryeo ontmoette grote tegenslagen en nederlagen tijdens het bewind van Gogukwon in de 4e eeuw. In het begin van de 4e eeuw bezetten het nomadische proto-Mongol Xianbei-volk noord-China. In de winter van 342 vielen de Xianbei van voormalig Yan, geregeerd door de Murong -clan, Goguryeo's hoofdstad Hwando aan en vernietigde hij 50.000 Goguryeo -mannen en vrouwen om te gebruiken als slavenarbeid naast het nemen van de koningin -moeder en koningin gevangene en dwong King Gogukwon een tijdje te vluchten. De Xianbei verwoestte ook Buineo in 346 en versnelde Buineo -migratie naar het Koreaanse schiereiland.

Koning Sosurim van Goguryeo werd koning in 371 toen zijn vader koning Gogugwon werd gedood door de aanval van de Baekje King Gunchogo op het kasteel van Pyongyang.

Sosurim wordt geacht de centralisatie van autoriteit in Goguryeo te hebben versterkt, door religieuze instellingen van de staat op te richten om het tribale factie te overstijgen. De ontwikkeling van gecentraliseerd overheidssysteem werd grotendeels toegeschreven aan het verzoeningsbeleid van Sosurim met zijn zuidelijke tegenstander, Baekje.

Het jaar 372 was zijn cruciale belang in de Koreaanse geschiedenis, niet alleen voor het boeddhisme , maar ook voor confucianisme en daoïsme. Sosurim richtte ook de Confuciaanse instellingen van Taehak (태학, 太學) op om de kinderen van de adel op te leiden. In 373 kondigde hij een wettencode op de naam (율령, 律令) die de geïnstitutionaliseerde wetsystemen stimuleerde, waaronder strafcodes en gecodificeerde regionale gebruiken.

In 374, 375 en 376 viel hij het Koreaanse koninkrijk Baekje in het zuiden aan en werd in 378 aangevallen door de Khitan vanuit het noorden. Het grootste deel van het bewind en het leven van koning Sosurim werd besteed aan het proberen om Goguryeo onder controle te houden en ook de koninklijke autoriteit te versterken. Hoewel hij niet in staat was om de dood van zijn vader en vorige Goguryeo -heerser, King Gogugwon, te wreken, speelde hij een belangrijke rol bij het opzetten van de basis die de grote veroveringen van zijn neef en later heerser van Goguryeo, koning Gwanggaeto de grote roekeloze onderwerpingen maakten.

In 372 ontving koning Sosurim het boeddhisme door reizende monniken van voormalig Qin en bouwde ze tempels om ze te huisvesten. Er wordt gezegd dat de koning van de voormalige Qin tijdens de zestien koninkrijksperiode monnik Sundo heeft gestuurd met beelden en geschriften van Boeddha en; Monk Ado, native Goguryeo keerde twee jaar later terug. Onder de volle steun van de koninklijke familie werd gezegd dat de eerste tempel, het Heungguk-klooster van Koreaanse koninkrijken zogenaamd rond de hoofdstad werd gebouwd. Hoewel er verschillende bewijzen zijn dat het boeddhisme werd opgericht vóór het jaar van 372, zoals mausoleumstijlen uit het midden van de 4e eeuw onder de boeddhistische invloed, wordt het goed geaccepteerd dat sosurim geconsolideerde boeddhistische voetafdrukken niet alleen op de geestelijke wereld van het Koreaanse volk, maar ook in termen van bureaucratie-systemen en ideologie.

De Goguryeo -Wa -oorlog vond plaats aan het einde van de 4e eeuw en het begin van de 5e eeuw tussen Goguryeo en de Baekje - Wa Alliance. Dientengevolge maakte Goguryeo zowel Silla als Baekje tot zijn onderwerpen, waardoor een eenwording van de drie koninkrijken van Korea die ongeveer 50 jaar duurde, tot stand bracht.

Gwanggaeto de Grote was de negentiende monarch van Goguryeo. Onder Gwanggaeto begon Goguryeo een gouden eeuw en werd hij een krachtig rijk en een van de grote krachten in Oost -Azië. Gwanggaeto maakte enorme vooruitgang en veroveringen tot: West -Manchuria tegen Khitan -stammen; Inner Mongolië en de maritieme provincie Rusland tegen talloze naties en stammen; en de Han River Valley in Centraal-Korea om te controleren over tweederde van het Koreaanse schiereiland.

Wat het Koreaanse schiereiland betreft, versloeg Gwanggaeto Baekje, de toenmalige machtigste van de drie koninkrijken van Korea, in 396, die de hoofdstad Wiryeseong veroverde in het huidige Seoul. In 399 zocht Silla, het zuidoostelijke koninkrijk van Korea, hulp van Goguryeo vanwege invallen door Baekje -troepen en hun WA -allerlei uit de Japanse archipel. Gwanggaeto stuurde 50.000 expeditionele troepen, verpletterde zijn vijanden en beveiligde Silla als een de facto protectoraat; Hij onderworpen dus de andere Koreaanse koninkrijken en bereikte een losse eenwording van het Koreaanse schiereiland onder Goguryeo. In zijn westerse campagnes versloeg hij de Xianbei van het latere Yan -rijk en veroverde hij het schiereiland Liaodong, en herwon het oude domein van Gojoseon.

De prestaties van Gwanggaeto worden opgenomen op de Gwanggaeto Stele, opgericht in 414 op de veronderstelde site van zijn graf in Ji'an langs de huidige China-Noord-Korea-grens.

Jangsu van Goguryeo was de 20e monarch van Goguryeo, de noordelijkste van de drie koninkrijken van Korea. Jangsu regeerde tijdens de Gouden Eeuw van Goguryeo, toen het een krachtig rijk was en een van de grote krachten in Oost -Azië. Hij bleef voortbouwen op de territoriale uitbreiding van zijn vader door verovering, maar stond ook bekend om zijn diplomatieke vaardigheden. Net als zijn vader, Gwanggaeto de Grote, bereikte Jangsu ook een losse eenwording van de drie koninkrijken van Korea. Bovendien zag Jangsu's lange bewind de vervolging van de politieke, economische en andere institutionele regelingen van Goguryeo. Tijdens zijn bewind veranderde Jangsu de officiële naam Goguryeo (Koguryŏ) in de verkorte Goryeo (Koryŏ), waaruit de naam Korea voortkomt.

In 427 bracht hij de Goguryeo-hoofdstad over van Gungnae Fortress (huidige ji'an aan de grens van China-Noord-Korea) naar Pyongyang, een geschikter regio om te groeien tot een ontluikende grootstedelijke hoofdstad, waardoor Goguryeo een hoog niveau van culturele en economische welvaart bereikte.

Goguryeo bereikte zijn hoogtepunt in de 6e eeuw. Hierna begon het echter een gestage achteruitgang. Anjang werd vermoord en opgevolgd door zijn broer Anwon, tijdens wiens bewind aristocratisch factie toenam. Een politiek schisma werd verdiept toen twee facties voor opvolging van verschillende vorsten pleitten, totdat de achtjarige Yang-won eindelijk werd gekroond. Maar de machtsstrijd werd nooit definitief opgelost, omdat Renegade Magistrates met particuliere legers zichzelf de facto heersers van hun controlegebieden benoemde.

Profiteer van de interne strijd van Goguryeo, een nomadische groep genaamd de Tuchueh viel Goguryeo's noordelijke kastelen aan in de jaren 550 en veroverde enkele van Goguryeo's noordelijke landen. Goguryeo nog meer verzwakken, terwijl de burgeroorlog bleef onder feodale heren over koninklijke opvolging, Baekje en Silla verbonden om Goguryeo uit het zuiden aan te vallen in 551.

De Goguryeo -SUI -oorlog was een reeks invasies gelanceerd door de Sui -dynastie van China tegen Goguryeo, een van de drie koninkrijken van Korea, tussen CE 598 en CE 614. Het resulteerde in de nederlaag van de SII en was een van de pivotale factoren in de stort van de dynastie, die leidde tot de tang door de tang in de dynastie in CE 618.

De SUI -dynastie verenigde China in CE 589, versloeg de Chen -dynastie en beëindigde de divisie van het land dat bijna 300 jaar besloeg. Na de eenwording van China beweerde SUI zijn positie als een overheersing van buurlanden. In Goguryeo, een van de drie koninkrijken van Korea, stonden koning Pyeongwon en zijn opvolger, Yeongyang, echter erop een gelijke relatie met de Sui -dynastie te onderhouden.

Keizer Wen van Sui was ontevreden over de uitdaging van Goguryeo, die kleinschalige invallen in de noordgrens van Sui bleef. Wen stuurden diplomatieke papieren in 596 nadat Sui -gezanten Goguryeo -diplomaten in de yurt van het Oost -Turkse Khanaat hadden gezien en eiste dat de Goguryeo elke militaire alliantie met de Turks annuleerde, de jaarlijkse overvallen van Sui -grensregio's te stoppen en Su te erkennen als hun Overlord. Na het ontvangen van de boodschap lanceerde Yeongyang een gezamenlijke preventieve invasie met de malgal tegen de Chinezen langs de grens in de huidige provincie Hebei in 597.

In 612 viel keizer Yang van Sui Goguryeo binnen met ruim een ​​miljoen mannen. Niet in staat om de trouwe Goguryeo -verdediging in Liaoyang/Yoyang te overwinnen, stuurde hij 300.000 troepen naar Pyongyang, de hoofdstad van Goguryeo.

De SUI -troepen waren niet in staat om verder te gaan vanwege de interne onenigheid binnen het SUI -dynastiecommando, en het gebrek aan voorraden vanwege de geheime verwijdering van de persoonlijke apparatuur en munitie van de soldaten in het midden. Goguryeo -generaal Eulji Mundeok, die de SUI -troepen al enkele maanden had geblokkeerd, merkte dit op. Hij bereidde zich voor om de Salsu -rivier (Cheongcheon River) aan te vallen en veroorzaakte schade terwijl hij zich deed alsof hij zich diep in Goguryeo -grondgebied terugtrok. Eulji Mundeok had van tevoren de waterstroom met een dam afgesneden en toen de Sui -troepen de rivier bereikten, was het waterniveau ondiep. Toen de nietsvermoedende SUI -troepen halverwege de rivier waren, opende Eulji Mundeok de dam, waardoor de aanval van water duizenden vijandelijke soldaten verdronk. De Goguryeo -cavalerie beschuldigde vervolgens de resterende SII -krachten, die enorme slachtoffers toebrachten.

De overlevende Sui -troepen werden gedwongen zich in een razend tempo terug te trekken naar het schiereiland Liaodong om te voorkomen dat ze worden gedood of gevangen genomen. Veel terugtrekkende soldaten stierven aan ziekte of honger toen hun leger hun voedselvoorraden had uitgeput. Dit leidde tot een algemeen campagneverlies van alle behalve 2.700 SUI -troepen van 300.000 mannen. De Slag om Salsu staat vermeld tot de meest dodelijke 'klassieke vorming' -gevechten in de wereldgeschiedenis.

Met een overwinning op Sui China aan de Salsu -rivier won Goguryeo uiteindelijk de Goguryeo -SUI -oorlog, terwijl de Sui -dynastie, verlamd door het enorme verlies van mankracht en middelen als gevolg van zijn Koreaanse campagnes, begonnen om van binnenuit te brokkelen en uiteindelijk werd afgebracht door interne streng, snel vervangen door de tang.

In de winter van 642 was koning Yeongnyu ongerust over Yeon Gaesomun, een van de grote edelen van Goguryeo, en uitgezet met andere ambtenaren om hem te doden. Yeon Gaesomun ving echter nieuws over het complot en doodde Yeongnyu en 100 ambtenaren, met een staatsgreep. Hij ging over tot de neef van Yeongnyu, Go Jang, als koning Bojang terwijl hij de facto controle over Goguryeo zelf hanteerde toen de Generalissimo, Yeon Gaesomun een steeds provocerende houding tegen Silla Korea en Tang China nam. Al snel vormde Goguryeo een alliantie met Baekje en viel Silla, Daeya-Song (Modern Hapchon) binnen en ongeveer 40 grensforten werden veroverd door de Goguryeo-Baekje Alliance.

Het eerste conflict van de Goguryeo -Tangoorlog begon toen keizer Taizong (r. 626–649) van de Tang -dynastie in 645 een militaire campagne tegen Goguryeo leidde om Silla te beschermen en Generalissimo Yeon Gaesomun te straffen voor het doden van koning Yeongnyu. De Tang -troepen werden onder bevel van keizer Taizong zelf, generaals Li Shiji, Li Daozong en Zhangsun Wuji. In 645, na het vangen van meerdere Goguryeo -forten en het verslaan van grote legers op zijn pad, leek keizer Taizong klaar om te marcheren op de hoofdstad Pyongyang en Conquer Goguryeo, maar kon de sterke verdediging bij Ansi Fortress niet overwinnen, die op het moment van Yang Manchun werd bevolen. Keizer Taizong trok zich terug na meer dan 60 dagen gevechten en mislukte belegering.

Oorlogen tussen Tang -dynastie en koninkrijken van het Koreaanse schiereiland, waaronder Goguryeo, Silla en Baekje. © Sy

De Goguryeo -Tang -oorlog vond plaats van 645 tot 668 en werd gevochten tussen Goguryeo en de Tang -dynastie . In de loop van de oorlog verbonden de twee partijen met verschillende andere staten. Goguryeo heeft met succes de binnenvallende tanglegers afgeslagen tijdens de eerste Tang -invasies van 645-648. Na het veroveren van Baekje in 660, vielen Tang en Silla -legers Goguryeo binnen uit het noorden en zuiden in 661, maar werden gedwongen zich terug te trekken in 662. In 666 stierf Yeon Gaesomun en Goguryeo werden geplaagd door gewelddadige dissectie, talloze defecten, talrijke defecten, talrijke defecten, talrijke defecten, talrijke defecten en wijdverbreide demoralisatie. De Tang - Silla Alliance heeft het volgende jaar een nieuwe invasie opgezet, geholpen door de overloper Yeon Namsaeng. Eind 668, uitgeput van talloze militaire aanvallen en lijdend aan interne politieke chaos, bezweek Goguryeo en de overblijfselen van het Baekje -leger aan de numeriek superieure legers van de Tang -dynastie en Silla. De oorlog markeerde het einde van de drie koninkrijken van de Korea -periode die sinds 57 v.Chr. Had geduurd. Het veroorzaakte ook de Silla -Tang -oorlog waarin het Silla -koninkrijk en het Tang -rijk vochten over de buit die ze hadden gewonnen.

Het beleg van Ansi was een strijd tussen Goguryeo en Tang Forces in Ansi, een fort op het schiereiland Liaodong en het hoogtepunt van de eerste campagne in de Goguryeo -Tang -oorlog. De confrontatie duurde ongeveer 3 maanden van 20 juni 645 tot 18 september 645. De eerste fase van de gevecht resulteerde in de nederlaag van een Gorguryeo Relief Force van 150.000 en resulteerde in de tangtroepen die belegerd aan het fort legden. Na een belegering van ongeveer 2 maanden, bouwden de Tang -troepen een wallen. De walk stond echter op het punt van voltooiing, toen een deel ervan instortte en door de verdedigers werd overgenomen. Dit, samen met aankomende Goguryeo -versterkingen en het gebrek aan voorraden, dwong Tang -troepen in een retraite. Meer dan 20.000 Goguryeo -troepen werden gedood tijdens het beleg.

In 666 CE leidde de dood van Yeon Gaesomun, een krachtige leider van Goguryeo, tot interne onrust. Zijn oudste zoon, Yeon Namsaeng, volgde hem op, maar werd geconfronteerd met geruchten over conflict met zijn broers, Yeon Namgeon en Yeon Namsan. Deze strijd culmineerde in de rebellie van Yeon Namgeon en machtsopvang. Temidden van deze gebeurtenissen zocht Yeon Namsaeng hulp van de Tang -dynastie en veranderde zijn familienaam in Cheon in het proces. Keizer Gaozong van Tang zag dit als een kans om in te grijpen en lanceerde een militaire campagne tegen Goguryeo.

In 667 staken Tang -troepen de Liao -rivier over, veroverden belangrijke forten en geconfronteerd met weerstand van Yeon Namgeon. Met de hulp van overlopers, waaronder Yeon Namsaeng, overwonnen ze oppositie aan de Yalu -rivier. Tegen 668 legden Tang en geallieerde Silla -troepen belegering aan Pyongyang. Yeon Namsan en koning Bojang gaven zich over, maar Yeon Namgeon verzette zich totdat hij werd verraden door zijn generaal, Shin Seong. Ondanks zijn poging tot zelfmoord, werd Yeon Namgeon levend gevangen genomen, wat het einde van Goguryeo markeerde. De Tang -dynastie annexeerde het gebied en vestigde het Andong -protectoraat.

De ondergang van Goguryeo werd grotendeels toegeschreven aan het interne conflict na de dood van Yeon Gaesomun, die de overwinning van de Tang - Silla Alliance vergemakkelijkte. De heerschappij van Tang werd echter weerstaan, wat leidde tot geforceerde verhuizingen van Goguryeo -mensen en hun opname in Tang Society, waarbij sommigen als Go Sagye en zijn zoon Gao Xianzhi de Tang -regering dienden.

Ondertussen bereikte Silla eenheid van het grootste deel van het Koreaanse schiereiland met 668, maar werd geconfronteerd met uitdagingen vanwege de afhankelijkheid van Tang. Ondanks het verzet van Silla, handhaafde de Tang -dynastie de controle over voormalige Goguryeo -gebieden. De Silla -Tang -oorlogen volgden, waardoor Tang -troepen werden verdreven uit gebieden ten zuiden van de Taedong -rivier, maar Silla kon de Noordelijke Territories niet terugvorderen.

De cultuur van Goguryeo werd gevormd door haar klimaat, religie en de gespannen samenleving die mensen te maken hadden vanwege de vele oorlogen Goguryeo voerde. Er is niet veel bekend over de Goguryeo -cultuur, omdat veel records verloren zijn gegaan. Goguryeo -kunst, grotendeels bewaard in grafschilderijen, staat bekend om de kracht en fijne details van zijn beelden. Veel van de kunstwerken hebben een originele stijl van schilderen, met verschillende tradities die zijn doorgegaan in de geschiedenis van Korea. Culturele nalatenschappen van Goguryeo zijn bijvoorbeeld te vinden in de moderne Koreaanse cultuur, bijvoorbeeld: Korean Fortress, Ssireum, Taektyeon, Koreaanse dans, Ondol (Goguryeo's vloersysteem) en de Hanbok .

Overblijfselen van ommuurde steden, forten, paleizen, graven en artefacten zijn gevonden in Noord -Korea en Manchuria, inclusief oude schilderijen in een Goguryeo -grafcomplex in Pyongyang. Sommige ruïnes zijn ook nog steeds zichtbaar in het huidige China, bijvoorbeeld op Wunü Mountain, vermoedelijk de locatie van Jolbon Fortress, in de buurt van Huanren in Liaoning Province aan de huidige grens met Noord-Korea. Ji'an is ook de thuisbasis van een grote verzameling Goguryeo Era-graven, waaronder wat Chinese geleerden beschouwen als de graven van Gwanggaeto en zijn zoon Jangsu, evenals misschien wel de bekendste Goguryeo Artifact, de Gwanggaeto Stele, die een van de primaire bronnen is voor de primaire bronnen voor de pre-5e-eeuwige goguryeo-geschiedenis.

De moderne Engelse naam 'Korea' is afgeleid van Goryeo (ook gespeld als Koryŏ) (918–1392), die zichzelf beschouwde als de legitieme opvolger van Goguryeo. De naam Goryeo werd voor het eerst gebruikt tijdens het bewind van Jangsu in de 5e eeuw.