Goguryo

De vroegste vermelding van Goguryeo is terug te voeren op de geografische monografieën van het Boek van Han; de naam Goguryeo wordt vermeld in de naam van Gaogouli County (Goguryeo County), Xuantu Commanderij sinds 113 vGT, het jaar waarin keizer Wu van Han China Gojoseon veroverde en richtte de Vier Commanderijen op.Beckwith voerde echter aan dat het record onjuist was.In plaats daarvan suggereerde hij dat het Guguryeo-volk zich eerst in of rond Liaoxi (westelijk Liaoning en delen van Binnen-Mongolië) bevond en later naar het oosten migreerde, verwijzend naar een ander verslag in het Boek van Han.De vroege Goguryeo-stammen stonden onder het bestuur van de Xuantu Commanderij en werden door de Han gezien als betrouwbare klanten of bondgenoten.Goguryeo-leiders kregen de Han-rang en -status, waarvan de meest prominente de markies van Goguryeo was, die binnen Xuantu een relatief onafhankelijke autoriteit had.Sommige historici kennen in deze periode meer macht toe aan de Goguryeo, waarbij ze hun opstand in verband brengen met de ineenstorting van de eerste Xuantu Commanderij in 75 v.Chr.In het Oude Boek van Tang (945) staat vermeld dat keizer Taizong verwijst naar de geschiedenis van Goguryeo als zo'n 900 jaar oud.Volgens de 12e-eeuwse Samguk-sagi en de 13e-eeuwse Samgungnyusa vluchtte een prins uit het Buyeo-koninkrijk genaamd Jumong na een machtsstrijd met andere prinsen van het hof en stichtte Goguryeo in 37 vGT in een regio genaamd Jolbon Buyeo, waarvan men gewoonlijk dacht dat het gelegen in het middelste stroomgebied van de Yalu en de Tongjia-rivier, overlappend met de huidige grens tussen China en Noord-Korea.Chumo was de grondlegger van het koninkrijk Goguryeo en werd door de mensen van Goguryeo aanbeden als een god-koning.Chumo was oorspronkelijk een Buyeo-jargon voor een uitstekende boogschutter, wat later zijn naam werd.Hij werd gewoonlijk opgenomen als Jumong in verschillende Chinese literatuur, waaronder geschiedenisboeken geschreven door Northern Qi en Tang - de naam werd dominant in toekomstige geschriften, waaronder Samguk Sagi en Samguk Yusa.

Koning Yuri was de tweede heerser van Goguryeo, het noordelijkste van de Drie Koninkrijken van Korea.Hij was de oudste zoon van de stichter van het koninkrijk, Chumo de Heilige.Zoals met veel andere vroege Koreaanse heersers, zijn de gebeurtenissen in zijn leven grotendeels bekend uit de Samguk Sagi.Yuri wordt beschreven als een machtige en militair succesvolle koning.Hij veroverde een Xianbei-stam in 9 vGT met de hulp van Bu Bun-no.In 3 BCE verplaatste Yuri de hoofdstad van Jolbon naar Gungnae.De Han-dynastie werd omvergeworpen door Wang Mang, die de Xin-dynastie stichtte.In 12 CE stuurde Wang Mang een boodschapper naar Goguryeo om troepen te vragen om te helpen bij de verovering van de Xiongnu.Yuri wees het verzoek af en viel in plaats daarvan Xin aan. Hij had zes zonen, waaronder Haemyeong en Muhyul.

Koning Daemusin was de derde heerser van Goguryeo, het meest noordelijke van de drie koninkrijken van Korea.Hij leidde de vroege Goguryeo door een periode van enorme territoriale expansie, waarbij hij verschillende kleinere naties en het machtige koninkrijk Dongbuyeo veroverde.Daemusin versterkte de centrale heerschappij van Goguryeo en breidde zijn grondgebied uit.Hij annexeerde Dongbuyeo en doodde zijn koning Daeso in 22 CE.In 26 CE veroverde hij Gaema-guk, langs de rivier de Amnok, en later veroverde hij Guda-guk.Nadat hij de Chinese aanval in 28 had afgeslagen, stuurde hij zijn zoon, Prins Hodong, die toen ongeveer 16 was, om de Nangnang Commanderij aan te vallen.Hij versloeg ook het Nakrang-koninkrijk in het noordwesten van Korea in 32. Hij vernietigde Nangnang in 37, maar een Oost-Han-leger gestuurd door keizer Guangwu van Han veroverde het in 44.

Koning Minjung was de vierde heerser van Goguryeo, het noordelijkste van de Drie Koninkrijken van Korea.Volgens The History of the Three Kingdoms was hij de jongere broer van de derde heerser van het land, koning Daemusin, en de vijfde zoon van de tweede heerser, koning Yuri.Tijdens de vijfjarige regering van Minjung vermeed hij militaire conflicten en handhaafde hij de vrede in het grootste deel van het koninkrijk.In zijn eerste regeringsjaar vond een massale gratie van gevangenen plaats.Verschillende natuurrampen markeerden zijn regering, waaronder een overstroming tijdens zijn tweede regeringsjaar die plaatsvond in de oostelijke provincies, waardoor verschillende burgers hun huizen verloren en verhongerden.Toen hij dit zag, opende Minjung de voedselopslag en deelde voedsel uit aan de mensen.

Koning Taejo(dae) was de zesde monarch van Goguryeo, het noordelijkste van de drie koninkrijken van Korea.Onder zijn bewind breidde de jonge staat zijn grondgebied uit en ontwikkelde zich tot een centraal bestuurd koninkrijk.Zijn 93-jarige regering wordt beschouwd als de op twee na langste van alle monarchen ter wereld, hoewel dit wordt betwist.Tijdens het eerste jaar van zijn regering centraliseerde hij het koninkrijk door de vijf clans in vijf provincies te veranderen, geregeerd door een gouverneur van die clan, die onder de directe controle van de koning stond.Daarmee vestigde hij de koninklijke controle over het leger, de economie en de politiek stevig.Na centralisatie was Goguryeo mogelijk niet in staat geweest om voldoende middelen uit de regio te benutten om de bevolking te voeden en zou hij, in navolging van historische herdersneigingen, hebben geprobeerd naburige samenlevingen te plunderen en te exploiteren voor hun land en hulpbronnen.Agressieve militaire activiteiten hebben mogelijk ook bijgedragen aan de expansie, waardoor Goguryeo eerbetoon kon eisen van hun stamburen en hen politiek en economisch kon domineren.Hij vocht bij verschillende gelegenheden met de Chinese Han-dynastie en verstoorde de handel tussen Lelang en Han.In 55 gaf hij opdracht tot de bouw van een fort in de Liaodong Commanderij.Hij viel Chinese grensregio's aan in 105, 111 en 118. In 122 sloot Taejo een bondgenootschap met de Mahan-confederatie van centraal Korea en de naburige Yemaek-stam om Liaodong aan te vallen, waardoor het rijk van Goguryeo enorm werd uitgebreid.Hij lanceerde een nieuwe grote aanval in 146.

Koning Gogukcheon van Goguryeo was de negende monarch van Goguryeo, een van de drie koninkrijken van Korea.In 180 trouwde Gogukcheon met Lady U, de dochter van U So van de Jena-bu, waarmee de centrale macht verder werd geconsolideerd.Tijdens zijn bewind werden de namen van vijf 'bu', of machtige regionale clans, namen van districten van het centrale koninkrijk, en opstanden van de aristocratie werden onderdrukt, met name in 191.In 184 stuurde Gogukcheon zijn jongere broer, prins Gye-su, om te vechten tegen de invasiemacht van de Chinese Han-dynastie van de gouverneur van Liaodong.Hoewel prins Gye-Su in staat was het leger te blokkeren, leidde de koning later in 184 rechtstreeks zijn legers om de Han-troepen af ​​​​te weren. In 191 nam koning Gogukcheon een meritocratisch systeem aan voor het selecteren van regeringsfunctionarissen. overal in Goguryeo, de grootste van hen was Eul Pa-So, die de functie van premier kreeg.

Sima Yi's Liaodong-campagne vond plaats in 238 CE tijdens de Three Kingdoms-periode van de Chinese geschiedenis.Sima Yi, een generaal van de staat Cao Wei, leidde een troepenmacht van 40.000 troepen om het koninkrijk Yan aan te vallen onder leiding van krijgsheer Gongsun Yuan, wiens clan drie generaties lang onafhankelijk van de centrale regering had geregeerd in het noordoostelijke gebied van Liaodong (het huidige -dag oostelijke Liaoning).Na een belegering die drie maanden duurde, viel het hoofdkwartier van Gongsun Yuan in handen van Sima Yi met hulp van Goguryeo (een van de drie koninkrijken van Korea), en velen die het Yan-koninkrijk dienden, werden afgeslacht.Naast het uitschakelen van Wei's rivaal in het noordoosten, stelde de overname van Liaodong als resultaat van de succesvolle campagne Wei in staat contact te leggen met de niet-Han-volkeren van Mantsjoerije, het Koreaanse schiereiland en de Japanse archipel.Aan de andere kant verminderden de oorlog en het daaropvolgende centralisatiebeleid de Chinese greep op het gebied, waardoor zich in latere eeuwen een aantal niet-Han-staten in het gebied konden vormen.

De Goguryeo-Wei-oorlog was een reeks invasies van het Koreaanse koninkrijk Goguryeo van 244 tot 245 door de Chinese staat Cao Wei.De invasies, een vergelding tegen een Goguryeo-aanval in 242, vernietigden de Goguryeo-hoofdstad Hwando, stuurden de koning op de vlucht en verbraken de zijrivierrelaties tussen Goguryeo en de andere stammen van Korea die een groot deel van Goguryeo's economie vormden.Hoewel de koning de verovering ontweek en zich in een nieuwe hoofdstad zou vestigen, was Goguryeo een tijdlang sterk in verval en zou hij de volgende halve eeuw besteden aan het herbouwen van zijn heersende structuur en het herwinnen van de controle over zijn volk, wat niet wordt genoemd in de Chinese historische teksten.Tegen de tijd dat Goguryeo weer in Chinese annalen verscheen, was de staat geëvolueerd tot een veel machtigere politieke entiteit - dus werd de Wei-invasie door historici geïdentificeerd als een keerpunt in de geschiedenis van Goguryeo dat de verschillende stadia van Goguryeo's groei verdeelde.Bovendien omvatte de tweede campagne van de oorlog de verste expeditie naar Mantsjoerije door een Chinees leger tot dan toe en speelde daarom een ​​belangrijke rol bij het verstrekken van de vroegste beschrijvingen van de volkeren die daar woonden.

In 259, tijdens het 12e regeringsjaar van koning Jungcheon, viel de Cao Wei-generaal Yuchi Kai () met zijn leger binnen.De koning stuurde 5.000 cavalerie om tegen hen te vechten in de Yangmaek-regio;de Wei-troepen werden verslagen en ongeveer 8.000 mensen gedood.

In slechts 70 jaar herbouwde Goguryeo de hoofdstad Hwando en begon opnieuw de Liaodong-, Lelang- en Xuantu-commandanten te overvallen.Toen Goguryeo zijn bereik uitbreidde naar het Liaodong-schiereiland, werd de laatste Chinese commanderij in Lelang veroverd en opgenomen door Micheon in 313, waardoor het resterende noordelijke deel van het Koreaanse schiereiland in de plooi kwam.Deze verovering resulteerde in het einde van de Chinese heerschappij over grondgebied op het Noord-Koreaanse schiereiland, dat 400 jaar had geduurd.Vanaf dat moment, tot de 7e eeuw, zou de territoriale controle van het schiereiland voornamelijk worden betwist door de Drie Koninkrijken van Korea.

Goguryeo ontmoette grote tegenslagen en nederlagen tijdens het bewind van Gogukwon in de 4e eeuw.In het begin van de 4e eeuw bezette het nomadische proto-Mongoolse Xianbei-volk Noord-China.Tijdens de winter van 342 vielen de Xianbei van voormalig Yan, geregeerd door de Murong-clan, de hoofdstad van Goguryeo, Hwando, aan en vernietigden ze, waarbij ze 50.000 Goguryeo-mannen en -vrouwen gevangen namen om als slavenarbeid te gebruiken, naast het nemen van de koningin-moeder en koningin gevangene, en gedwongen Koning Gogukwon moet een tijdje vluchten.De Xianbei verwoestten ook Buyeo in 346, waardoor de migratie van Buyeo naar het Koreaanse schiereiland versnelde.

Koning Sosurim van Goguryeo werd koning in 371 toen zijn vader, koning Gogugwon, werd gedood door de aanval van de Baekje-koning Geunchogo op het kasteel van Pyongyang.Sosurim wordt verondersteld de centralisatie van het gezag in Goguryeo te hebben versterkt door religieuze staatsinstellingen op te richten om tribale facties te overstijgen.De ontwikkeling van een gecentraliseerd regeringssysteem werd grotendeels toegeschreven aan het verzoeningsbeleid van Sosurim met zijn zuidelijke tegenstander, Baekje.Het jaar 372 was van cruciaal belang in de Koreaanse geschiedenis, niet alleen voor het boeddhisme , maar ook voor het confucianisme en het taoïsme.Sosurim richtte ook de confucianistische instellingen van Taehak (, ) op om de kinderen van de adel te onderwijzen.In 373 vaardigde hij een wetboek uit met de naam (, ) dat de geïnstitutionaliseerde rechtsstelsels stimuleerde, waaronder strafwetboeken en gecodificeerde regionale gebruiken.In 374, 375 en 376 viel hij het Koreaanse koninkrijk Baekje in het zuiden aan en in 378 werd hij aangevallen door de Khitan vanuit het noorden.Het grootste deel van de regering en het leven van koning Sosurim werd besteed aan het proberen om Goguryeo onder controle te houden en ook om het koninklijk gezag te versterken.Hoewel hij de dood van zijn vader en de vorige Goguryeo-heerser, koning Gogugwon, niet kon wreken, speelde hij wel een belangrijke rol bij het leggen van de fundamenten die de grote veroveringen van zijn neef en latere heerser van Goguryeo, koning Gwanggaeto de Grote, tot stand brachten. roekeloze onderdrukkingen.

In 372 ontving koning Sosurim het boeddhisme via reizende monniken van voormalig Qin en bouwde hij tempels om ze te huisvesten.Er wordt gezegd dat de koning van voormalig Qin tijdens de periode van zestien koninkrijken monnik Sundo stuurde met afbeeldingen en geschriften van Boeddha en;Monnik Ado, geboren Goguryeo keerde twee jaar later terug.Onder de volledige steun van de koninklijke familie zou de eerste tempel, het Heungguk-klooster van Koreaanse koninkrijken, rond de hoofdstad zijn gebouwd.Hoewel er verschillende bewijzen zijn dat het boeddhisme vóór het jaar 372 werd gesticht, zoals mausoleumstijlen uit het midden van de 4e eeuw onder boeddhistische invloed, is het algemeen aanvaard dat Sosurim boeddhistische voetafdrukken consolideerde, niet alleen in de spirituele wereld van Koreaanse mensen, maar ook in termen van bureaucratische systemen. en ideologie.

De Goguryeo-Wa-oorlog vond plaats aan het einde van de 4e eeuw en het begin van de 5e eeuw tussen Goguryeo en de Baekje-Wa-alliantie.Als gevolg hiervan maakte Goguryeo zowel Silla als Baekje tot zijn onderwerpen, waardoor een eenwording van de Drie Koninkrijken van Korea tot stand kwam die ongeveer 50 jaar duurde.

Gwanggaeto de Grote was de negentiende monarch van Goguryeo.Onder Gwanggaeto begon Goguryeo een gouden eeuw en werd het een machtig rijk en een van de grote mogendheden in Oost-Azië.Gwanggaeto maakte enorme vorderingen en veroveringen in: West-Mantsjoerije tegen Khitan-stammen;Binnen-Mongolië en de Maritieme Provincie van Rusland tegen talloze naties en stammen;en de vallei van de Han-rivier in centraal Korea om meer dan tweederde van het Koreaanse schiereiland te beheersen.Met betrekking tot het Koreaanse schiereiland versloeg Gwanggaeto Baekje, de toen machtigste van de drie koninkrijken van Korea, in 396, waarbij hij de hoofdstad Wiryeseong in het huidige Seoul veroverde.In 399 zocht Silla, het zuidoostelijke koninkrijk van Korea, hulp bij Goguryeo vanwege invallen door Baekje-troepen en hun Wa-bondgenoten uit de Japanse archipel.Gwanggaeto stuurde 50.000 expeditietroepen, verpletterde zijn vijanden en stelde Silla veilig als een de facto protectoraat;zo onderwierp hij de andere Koreaanse koninkrijken en bereikte hij een losse eenwording van het Koreaanse schiereiland onder Goguryeo.In zijn westerse campagnes versloeg hij de Xianbei van het latere Yan-rijk en veroverde hij het schiereiland Liaodong, waarmee hij het oude domein van Gojoseon terugkreeg.Gwanggaeto's prestaties zijn vastgelegd op de Gwanggaeto Stele, gebouwd in 414 op de vermeende plaats van zijn tombe in Ji'an langs de huidige grens tussen China en Noord-Korea.

Jangsu van Goguryeo was de 20e monarch van Goguryeo, het noordelijkste van de Drie Koninkrijken van Korea.Jangsu regeerde tijdens de gouden eeuw van Goguryeo, toen het een machtig rijk was en een van de grote mogendheden in Oost-Azië.Hij bleef voortbouwen op de territoriale expansie van zijn vader door middel van verovering, maar stond ook bekend om zijn diplomatieke capaciteiten.Net als zijn vader, Gwanggaeto de Grote, bereikte Jangsu ook een losse eenwording van de Drie Koninkrijken van Korea.Bovendien zag Jangsu's lange regering de politieke, economische en andere institutionele regelingen van Goguryeo perfectioneren.Tijdens zijn bewind veranderde Jangsu de officiële naam van Goguryeo (Koguryŏ) in de verkorte Goryeo (Koryŏ), waar de naam Korea vandaan komt.In 427 verplaatste hij de Goguryeo-hoofdstad van het Gungnae-fort (het huidige Ji'an aan de grens tussen China en Noord-Korea) naar Pyongyang, een meer geschikte regio om uit te groeien tot een snelgroeiende grootstedelijke hoofdstad, waardoor Goguryeo een hoog niveau van culturele en economische welvaart.

Goguryeo bereikte zijn hoogtepunt in de 6e eeuw.Daarna begon het echter aan een gestage daling.Anjang werd vermoord en opgevolgd door zijn broer Anwon, tijdens wiens bewind de aristocratische factie toenam.Een politiek schisma verdiepte zich toen twee facties verschillende prinsen voor opvolging bepleitten, totdat de achtjarige Yang-won uiteindelijk werd gekroond.Maar de machtsstrijd werd nooit definitief opgelost, aangezien afvallige magistraten met privélegers zichzelf de facto heersers van hun controlegebieden aanstelden.Gebruikmakend van de interne strijd van Goguryeo, viel een nomadische groep genaamd de Tuchueh in de jaren 550 de noordelijke kastelen van Goguryeo aan en veroverde enkele van de noordelijke landen van Goguryeo.Goguryeo nog meer verzwakken, terwijl de burgeroorlog tussen feodale heren over koninklijke opvolging voortduurde, sloten Baekje en Silla een bondgenootschap om Goguryeo vanuit het zuiden aan te vallen in 551.

De Goguryeo-Sui-oorlog was een reeks invasies die door de Sui-dynastie van China werden gelanceerd tegen Goguryeo, een van de drie koninkrijken van Korea, tussen 598 n.Chr. en 614 n.Chr. Het resulteerde in de nederlaag van de Sui en was een van de cruciale factoren in de ineenstorting van de dynastie, die leidde tot de omverwerping ervan door de Tang-dynastie in 618 n.Chr.De Sui-dynastie verenigde China in 589 na Christus, versloeg de Chen-dynastie en maakte een einde aan de verdeling van het land die bijna 300 jaar duurde.Na de eenwording van China bevestigde Sui zijn positie als opperheer van de buurlanden.In Goguryeo, een van de drie koninkrijken van Korea, stonden koning Pyeongwon en zijn opvolger Yeongyang echter op het onderhouden van een gelijkwaardige relatie met de Sui-dynastie.Keizer Wen van Sui was ontevreden over de uitdaging van Goguryeo, die kleinschalige aanvallen op de noordgrens van Sui voortzette.Wen stuurde diplomatieke papieren in 596 nadat Sui-gezanten Goguryeo-diplomaten hadden opgemerkt in de yurt van de Oost-Turkse Khanate en eisten dat de Goguryeo elke militaire alliantie met de Turken zou opzeggen, de jaarlijkse overvallen in de Sui-grensregio's zou stoppen en Sui als hun opperheer zou erkennen.Na ontvangst van het bericht lanceerde Yeongyang in 597 samen met de Malgal een gezamenlijke preventieve invasie tegen de Chinezen langs de grens in de huidige provincie Hebei.

In 612 viel keizer Yang van Sui Goguryeo binnen met meer dan een miljoen man.Niet in staat om de sterke Goguryeo-verdediging bij Liaoyang / Yoyang te overwinnen, stuurde hij 300.000 troepen naar Pyongyang, de hoofdstad van Goguryeo.De Sui-troepen konden niet verder oprukken vanwege de interne onenigheid binnen het commando van de Sui-dynastie en het gebrek aan voorraden vanwege de geheime verwijdering van de persoonlijke uitrusting en munitie van de soldaten in het midden.Goguryeo-generaal Eulji Mundeok , die de Sui-troepen al enkele maanden blokkeerde, merkte dit op.Hij bereidde zich voor om de Salsu-rivier (Cheongcheon-rivier) aan te vallen en veroorzaakte schade terwijl hij deed alsof hij zich diep in het Goguryeo-gebied terugtrok.Eulji Mundeok had de waterstroom van tevoren afgesneden met een dam, en toen de Sui-troepen de rivier bereikten, was het waterpeil ondiep.Toen de nietsvermoedende Sui-troepen halverwege de rivier waren, opende Eulji Mundeok de dam, waardoor de aanval van water duizenden vijandelijke soldaten deed verdrinken.De Goguryeo-cavalerie viel vervolgens de resterende Sui-troepen aan, waarbij enorme verliezen werden toegebracht.De overlevende Sui-troepen werden gedwongen zich in razend tempo terug te trekken naar het schiereiland Liaodong om te voorkomen dat ze werden gedood of gevangengenomen.Veel terugtrekkende soldaten stierven door ziekte of honger omdat hun leger hun voedselvoorraden had uitgeput.Dit leidde tot een algemeen campagneverlies van op 2.700 Sui-troepen na van de 300.000 man.De slag om Salsu wordt genoemd als een van de meest dodelijke "klassieke formatie" veldslagen in de wereldgeschiedenis.Met een overwinning op Sui China aan de Salsu-rivier won Goguryeo uiteindelijk de Goguryeo-Sui-oorlog, terwijl de Sui-dynastie, verlamd door het enorme verlies aan mankracht en middelen als gevolg van haar Koreaanse campagnes, van binnenuit begon af te brokkelen en uiteindelijk werd neergehaald door interne strijd, om kort daarna te worden vervangen door de Tang.

In de winter van 642 was koning Yeongnyu ongerust over Yeon Gaesomun, een van de grote edelen van Goguryeo, en beraamde hij samen met andere functionarissen een plan om hem te vermoorden.Yeon Gaesomun hoorde echter het nieuws over het complot en doodde Yeongnyu en 100 functionarissen, waarmee hij een staatsgreep initieerde.Hij ging verder met het op de troon zetten van Yeongnyu's neef, Go Jang, als koning Bojang, terwijl hij de facto de controle over Goguryeo zelf uitoefende als de generalissimo. Yeon Gaesomun nam een ​​steeds provocerender standpunt in tegen Silla Korea en Tang China.Al snel vormde Goguryeo een alliantie met Baekje en viel Silla binnen, Daeya-song (modern Hapchon) en ongeveer 40 grensforten werden veroverd door de Goguryeo-Baekje-alliantie.

Het eerste conflict van de Goguryeo- Tang- oorlog begon toen keizer Taizong (r. 626-649) van de Tang-dynastie in 645 een militaire campagne leidde tegen Goguryeo om Silla te beschermen en Generalissimo Yeon Gaesomun te straffen voor de moord op koning Yeongnyu.De Tang-troepen stonden onder bevel van keizer Taizong zelf, de generaals Li Shiji, Li Daozong en Zhangsun Wuji.In 645, na het veroveren van meerdere Goguryeo-forten en het verslaan van grote legers op zijn pad, leek keizer Taizong klaar om naar de hoofdstad Pyongyang te marcheren en Goguryeo te veroveren, maar hij kon de sterke verdediging bij het Ansi-fort, dat destijds onder bevel stond van Yang Manchun, niet overwinnen. .Keizer Taizong trok zich terug na meer dan 60 dagen strijd en een mislukte belegering.

De Goguryeo-Tang-oorlog vond plaats van 645 tot 668 en werd uitgevochten tussen Goguryeo en de Tang-dynastie .In de loop van de oorlog sloten de twee partijen een bondgenootschap met verschillende andere staten.Goguryeo sloeg met succes de binnenvallende Tang-legers af tijdens de eerste Tang-invasies van 645-648.Na de verovering van Baekje in 660 vielen de legers van Tang en Silla Goguryeo binnen vanuit het noorden en zuiden in 661, maar werden gedwongen zich terug te trekken in 662. In 666 stierf Yeon Gaesomun en werd Goguryeo geplaagd door gewelddadige onenigheid, talrijke afvalligheid en wijdverbreide demoralisatie.De Tang-Silla-alliantie voerde het jaar daarop een nieuwe invasie uit, geholpen door de overloper Yeon Namsaeng.Eind 668, uitgeput door talloze militaire aanvallen en lijdend onder interne politieke chaos, bezweken Goguryeo en de overblijfselen van het Baekje-leger voor de numeriek superieure legers van de Tang-dynastie en Silla.De oorlog markeerde het einde van de periode van de Drie Koninkrijken van Korea, die sinds 57 vGT had geduurd.Het veroorzaakte ook de Silla-Tang-oorlog waarin het Silla-koninkrijk en het Tang-rijk vochten om de buit die ze hadden behaald.

De belegering van Ansi was een strijd tussen Goguryeo- en Tang- troepen in Ansi, een fort op het schiereiland Liaodong, en het hoogtepunt van de eerste campagne in de Goguryeo-Tang-oorlog.De confrontatie duurde ongeveer 3 maanden van 20 juni 645 tot 18 september 645. De beginfase van de strijd resulteerde in de nederlaag van een Gorguryeo-hulpmacht van 150.000 en resulteerde in het belegeren van het fort door de Tang-troepen.Na een belegering van ongeveer 2 maanden bouwden de Tang-troepen een wal.De wal stond echter op het punt van voltooiing, toen een deel ervan instortte en werd overgenomen door de verdedigers.Dit, samen met aankomende Goguryeo-versterkingen en het gebrek aan voorraden, dwong Tang-troepen zich terug te trekken.Meer dan 20.000 Goguryeo-troepen werden gedood tijdens het beleg.

In 666 CE leidde de dood van Yeon Gaesomun, een machtige leider van Goguryeo, tot interne onrust.Zijn oudste zoon, Yeon Namsaeng, volgde hem op, maar kreeg te maken met geruchten over conflicten met zijn broers, Yeon Namgeon en Yeon Namsan.Deze strijd culmineerde in de rebellie en machtsgreep van Yeon Namgeon.Te midden van deze gebeurtenissen zocht Yeon Namsaeng hulp bij de Tang-dynastie , waarbij hij zijn familienaam veranderde in Cheon.Keizer Gaozong van Tang zag dit als een kans om in te grijpen en lanceerde een militaire campagne tegen Goguryeo.In 667 staken Tang-troepen de Liao-rivier over, veroverden belangrijke forten en kregen te maken met weerstand van Yeon Namgeon.Met de hulp van overlopers, waaronder Yeon Namsaeng, overwonnen ze de tegenstand aan de Yalu-rivier.In 668 belegerden Tang en geallieerde Silla-troepen Pyongyang.Yeon Namsan en koning Bojang gaven zich over, maar Yeon Namgeon verzette zich totdat hij werd verraden door zijn generaal, Shin Seong.Ondanks zijn zelfmoordpoging werd Yeon Namgeon levend gevangengenomen, wat het einde betekende van Goguryeo.De Tang-dynastie annexeerde de regio en vestigde het Andong-protectoraat.De ondergang van Goguryeo werd grotendeels toegeschreven aan het interne conflict na de dood van Yeon Gaesomun, dat de overwinning van de Tang-Silla-alliantie mogelijk maakte.Er werd echter weerstand geboden aan het bewind van Tang, wat leidde tot gedwongen verhuizingen van Goguryeo-mensen en hun opname in de Tang-samenleving, waarbij sommigen zoals Go Sagye en zijn zoon Gao Xianzhi de Tang-regering dienden.Ondertussen bereikte Silla in 668 de eenwording van het grootste deel van het Koreaanse schiereiland, maar kreeg te maken met uitdagingen vanwege zijn afhankelijkheid van Tang.Ondanks Silla's verzet behield de Tang-dynastie de controle over de voormalige Goguryeo-gebieden.De Silla-Tang-oorlogen volgden, waardoor Tang-troepen werden verdreven uit gebieden ten zuiden van de Taedong-rivier, maar Silla kon de noordelijke gebieden niet heroveren.

De cultuur van Goguryeo werd gevormd door het klimaat, de religie en de gespannen samenleving waarmee mensen te maken kregen als gevolg van de talrijke oorlogen die Goguryeo voerde.Er is niet veel bekend over de Goguryeo-cultuur, omdat veel gegevens verloren zijn gegaan.De Goguryeo-kunst, grotendeels bewaard gebleven in grafschilderijen, staat bekend om de kracht en fijne details van de beelden.Veel van de kunstwerken hebben een originele schilderstijl, waarin verschillende tradities worden afgebeeld die gedurende de hele geschiedenis van Korea zijn voortgezet.Culturele erfenissen van Goguryeo zijn te vinden in de moderne Koreaanse cultuur, bijvoorbeeld: Koreaans fort, ssireum, taekkyeon, Koreaanse dans, ondol (het vloerverwarmingssysteem van Goguryeo) en de hanbok.Overblijfselen van ommuurde steden, forten, paleizen, graven en artefacten zijn gevonden in Noord-Korea en Mantsjoerije, waaronder oude schilderijen in een Goguryeo-grafcomplex in Pyongyang.Sommige ruïnes zijn ook nog steeds zichtbaar in het huidige China, bijvoorbeeld op de Wunü-berg, vermoedelijk de locatie van het Jolbon-fort, nabij Huanren in de provincie Liaoning aan de huidige grens met Noord-Korea.Ji'an is ook de thuisbasis van een grote verzameling graven uit het Goguryeo-tijdperk, waaronder wat Chinese geleerden beschouwen als de graven van Gwanggaeto en zijn zoon Jangsu, evenals misschien wel het bekendste Goguryeo-artefact, de Gwanggaeto Stele, een van de bekendste graftombes uit het Goguryeo-tijdperk. de belangrijkste bronnen voor de Goguryeo-geschiedenis van vóór de 5e eeuw.De moderne Engelse naam "Korea" is afgeleid van Goryeo (ook gespeld als Koryŏ) (918–1392), dat zichzelf beschouwde als de legitieme opvolger van Goguryeo.De naam Goryeo werd voor het eerst gebruikt tijdens het bewind van Jangsu in de 5e eeuw.