جنگ ائتلاف دوم

در اوت 1798 نبرد نیل رخ داد.نلسون ناوگان فرانسوی را در حالی که در کم عمق لنگر انداخته بود از بین برد.38000 سرباز فرانسوی سرگردان شدند.شکست فرانسه، با بازگرداندن اعتماد اروپا به بریتانیا، امکان تشکیل ائتلاف دوم را فراهم کرد.اروپا تصمیم گرفت در حالی که او ضعیف شده بود به فرانسه حمله کند.یک حمله سه جانبه به فرانسه توسط بریتانیا، اتریش و روسیه طراحی شده بود:بریتانیا از طریق هلند حمله خواهد کرداتریش از طریق ایتالیا حمله خواهد کردروسیه از طریق سوئیس به فرانسه حمله خواهد کرد

ائتلاف برای اولین بار در 19 مه 1798 هنگامی که اتریش و پادشاهی ناپل اتحادی را در وین امضا کردند، شروع به گرد هم آورد.اولین اقدام نظامی تحت اتحاد در 29 نوامبر رخ داد، زمانی که ژنرال اتریشی کارل ماک رم را اشغال کرد و قدرت پاپ را با ارتش ناپلی بازگرداند.تا اول دسامبر، پادشاهی ناپل اتحادهایی را با روسیه و بریتانیا امضا کرده بود.و تا 2 ژانویه 1799، اتحادهای بیشتری بین روسیه ، بریتانیای کبیر و امپراتوری عثمانی برقرار شد.

لشکرکشی فرانسه به مصر و سوریه (1798-1801) لشکرکشی ناپلئون بناپارت در سرزمین‌های عثمانیمصر و سوریه بود که برای دفاع از منافع تجاری فرانسه ، ایجاد بنگاه علمی در منطقه و در نهایت پیوستن به نیروهای حاکم هند تیپو سلطان اعلام شد. و انگلیسی ها را ازشبه قاره هند دور کنند.این هدف اصلی لشکرکشی به مدیترانه در سال 1798 بود، مجموعه ای از درگیری های دریایی که شامل تصرف مالت بود.این کارزار با شکست ناپلئون و خروج نیروهای فرانسوی از منطقه به پایان رسید.

در سال 1798، پل اول به ژنرال کورساکوف فرماندهی یک نیروی اعزامی متشکل از 30000 نفر را سپرد که برای پیوستن به اتریش در نبرد علیه جمهوری فرانسه به آلمان اعزام شدند.در آغاز سال 1799، این نیرو برای بیرون راندن فرانسوی ها از سوئیس منحرف شد.در سپتامبر 1798، با موافقت دولت ترکیه، یک ناوگان روسی وارد دریای مدیترانه شد، جایی که امپراتور پل، که خود را محافظ نظم سنت جان اورشلیم منصوب کرد، قصد داشت مالت را از دست فرانسوی ها آزاد کند.دریاسالار فئودور اوشاکوف به فرماندهی یک اسکادران مشترک روسیه و ترکیه برای حمایت از لشکرکشی آینده ایتالیایی و سوئیسی ژنرال الکساندر سووروف (1799-1800) به دریای مدیترانه اعزام شد.یکی از وظایف اصلی اوشاکوف این بود که جزایر مهم استراتژیک ایونی را از فرانسه بگیرد.در اکتبر 1798 پادگان های فرانسوی از سیترا، زاکینتوس، سفالونیا و لفکادا رانده شدند.باقی مانده بود تا بزرگترین و بهترین استحکامات جزیره مجمع الجزایر، کورفو را بگیریم.روسیه در 3 ژانویه 1799 با ترکیه اتحاد امضا کرد. کورفو در 3 مارس 1799 تسلیم شد.

این اولین نبرد غیر ایتالیایی جنگ ائتلاف دوم بود.نبرد منجر به پیروزی نیروهای اتریشی به فرماندهی آرشیدوک چارلز بر نیروهای فرانسوی به فرماندهی ژان باتیست ژوردان شد.اگرچه تلفات حتی در هر دو طرف ظاهر می شد، اتریشی ها نیروی جنگی بسیار بزرگتری داشتند، هم در میدان Ostrach، و هم در امتداد خطی بین دریاچه کنستانس و اولم امتداد داشتند.تلفات فرانسوی ها به هشت درصد نیرو و اتریشی ها تقریباً چهار درصد رسید.فرانسوی ها به Engen و Stockach عقب نشینی کردند، جایی که چند روز بعد ارتش ها دوباره در نبرد Stockach درگیر شدند.

نبرد استاکاچ در 25 مارس 1799 رخ داد، زمانی که ارتش های فرانسه و اتریش برای کنترل منطقه استراتژیک جغرافیایی هگاو در بادن-وورتمبرگ کنونی جنگیدند.در زمینه نظامی گسترده تر، این نبرد سنگ اصلی در اولین لشکرکشی در جنوب غربی آلمان در طول جنگ های ائتلاف دوم است.

نبرد ورونا در 26 مارس 1799 شاهد نبرد یک ارتش اتریشی هابسبورگ به فرماندهی پال کری با ارتش جمهوری اول فرانسه به رهبری بارتلمی لوئیس جوزف شرر بود.این نبرد شامل سه نبرد جداگانه در همان روز بود.در ورونا، دو طرف به تساوی خونین دست یافتند.در پاسترنگو در غرب ورونا، نیروهای فرانسوی بر مخالفان اتریشی خود پیروز شدند.در لگناگو در جنوب شرقی ورونا، اتریشی ها مخالفان فرانسوی خود را شکست دادند.

در نبرد ماگنانو در 5 آوریل 1799، یک ارتش اتریشی به فرماندهی پال کرای یک پیروزی واضح توسط کرای بر فرانسوی ها بود، با اتریشی ها 6000 تلفات در حالی که 8000 مرد و 18 اسلحه را به دشمنان خود وارد کردند.این شکست ضربه کوبنده ای به روحیه فرانسوی ها بود و شرر را بر آن داشت تا از دایرکتوری فرانسوی بخواهد که از فرماندهی خلاص شود.

نبرد وینترتور (27 مه 1799) یک اقدام مهم بین عناصر ارتش دانوب و عناصر ارتش هابسبورگ به فرماندهی فردریش فریهر فون هوتسه در طول جنگ ائتلاف دوم، بخشی از جنگ‌های انقلاب فرانسه بود.شهر کوچک وینترتور در 18 کیلومتری (11 مایلی) شمال شرقی زوریخ در سوئیس قرار دارد.به دلیل موقعیتش در محل اتصال هفت جاده، ارتشی که شهر را در اختیار داشت، دسترسی به بیشتر سوئیس و نقاط عبور از راین را به سمت جنوب آلمان کنترل کرد.اگرچه نیروهای درگیر اندک بودند، اما توانایی اتریشی ها برای تداوم حمله 11 ساعته خود به خط فرانسه منجر به ادغام سه نیروی اتریشی در فلات شمال زوریخ شد که چند روز بعد منجر به شکست فرانسه شد.

در ماه مارس، ارتش Masséna سوئیس را اشغال کرد و از طریق Vorarlberg برای حمله به تیرول آماده شد.با این حال، شکست های ارتش فرانسه در آلمان و ایتالیا او را مجبور کرد تا به حالت دفاعی بازگردد.با در اختیار گرفتن ارتش جوردان، آن را به سوئیس تا زوریخ بازگرداند.آرشیدوک چارلز او را تعقیب کرد و در اولین نبرد زوریخ او را به غرب برد.ژنرال فرانسوی آندره ماسنا مجبور شد شهر را به اتریش ها تحت فرمان آرشیدوک چارلز تسلیم کند و به آن سوی لیمات عقب نشینی کند و در آنجا موفق شد مواضع خود را مستحکم کند و در نتیجه به بن بست رسید.در طول تابستان، نیروهای روسی به فرماندهی ژنرال کورساکوف جایگزین نیروهای اتریشی شدند.

نبرد تربیا بین ارتش مشترک روسیه و هابسبورگ به رهبری الکساندر سووروف و ارتش جمهوری خواه فرانسوی ژاک مک دونالد درگرفت.اگرچه ارتش های مخالف از نظر تعداد تقریباً برابر بودند، اتریش-روس ها به شدت فرانسوی ها را شکست دادند و حدود 6000 تلفات را متحمل شدند و 12000 تا 16500 خسارات را به دشمنان خود وارد کردند.

لشکرکشی ایتالیا و سوئیس در سال‌های 1799 و 1800 توسط ارتش ترکیبی اتریش و روسیه تحت فرماندهی کلی ژنرال روسی الکساندر سووروف علیه نیروهای فرانسوی در پیمونت، لومباردی و سوئیس به عنوان بخشی از لشکرکشی‌های ایتالیایی در جنگ‌های انقلابی فرانسه به طور کلی انجام شد. به ویژه جنگ ائتلاف دوم.

نبرد کاسانو دآدا در 27 آوریل 1799 در نزدیکی کاسانو دآدا، حدود 28 کیلومتری (17 مایلی) شرق میلان انجام شد.نتیجه آن پیروزی اتریشی ها و روس ها به رهبری الکساندر سووروف بر ارتش فرانسوی ژان مورئو بود.

در نبرد نووی (15 اوت 1799) ارتش ترکیبی از سلطنت هابسبورگ و روس‌های امپراتوری تحت رهبری فیلد مارشال الکساندر سووروف به ارتش جمهوری‌خواه فرانسه به فرماندهی ژنرال بارتلمی کاترین ژوبرت حمله کردند.پس از یک مبارزه طولانی و خونین، اتریش-روس ها دفاع فرانسه را شکستند و دشمنان خود را به عقب نشینی بی نظم سوق دادند.

تهاجم انگلیس و روسیه به هلند یک لشکرکشی نظامی در طول جنگ ائتلاف دوم بود که در آن یک نیروی اعزامی متشکل از سربازان انگلیسی و روسی به شبه جزیره هلند شمالی در جمهوری باتاوی حمله کردند.این کمپین دو هدف استراتژیک داشت: خنثی کردن ناوگان باتاوی و ترویج قیام پیروان ویلیام پنجم، عضو سابق دولت، علیه دولت باتاوی.این تهاجم با یک ارتش مشترک کوچکتر فرانسه و باتاوی مخالفت کرد.از نظر تاکتیکی، نیروهای انگلیسی-روسی در ابتدا موفق شدند و مدافعان را در نبردهای Callantsoog و Krabbendam شکست دادند، اما نبردهای بعدی علیه نیروهای انگلیس و روسیه انجام شد.

هنگامی که چارلز سوئیس را به مقصد هلند ترک کرد، متفقین با ارتش کوچکتری تحت فرماندهی کورساکوف باقی ماندند که به او دستور داده شد با ارتش سووروف از ایتالیا متحد شود.ماسنا به کورساکوف حمله کرد و او را در نبرد دوم زوریخ درهم شکست.سووروف با نیرویی متشکل از 18000 نفر منظم روسی و 5000 قزاق، خسته و کمبود آذوقه، یک عقب نشینی استراتژیک از کوه های آلپ در حالی که با فرانسوی ها می جنگید رهبری کرد.شکست های متفقین و همچنین اصرار بریتانیا بر جستجوی کشتی در دریای بالتیک منجر به خروج روسیه از ائتلاف دوم شد.امپراتور پل ارتش روسیه را از اروپا فراخواند.

یک نیروی انگلیسی-روسی متشکل از 32000 نفر در 27 اوت 1799 در هلند شمالی فرود آمدند، ناوگان هلندی را در دن هلدر در 30 اوت و شهر آلکمار را در 3 اکتبر تصرف کردند. پس از یک سری نبرد در برگن در 19 سپتامبر و آلکمار در تاریخ 19 سپتامبر. در 2 اکتبر (همچنین به عنوان برگن دوم نیز شناخته می شود)، آنها در 6 اکتبر با ارتش فرانسه و هلند در کاستریکوم روبرو شدند. پس از شکست در کاستریکوم، دوک یورک، فرمانده عالی بریتانیا، تصمیم به عقب نشینی استراتژیک به سر پل اصلی در منتهی الیه شمال شبه جزیرهمتعاقباً، توافقی با فرمانده عالی نیروهای فرانسوی-باتاوی، ژنرال گیوم ماری آن برون، مورد مذاکره قرار گرفت که به نیروهای انگلیسی-روسی اجازه می‌داد این سر پل را بدون مزاحمت تخلیه کنند.با این حال، اکسپدیشن تا حدی در اولین هدف خود موفق شد و بخش قابل توجهی از ناوگان باتاویان را تصرف کرد.

کودتای 18 برومر ژنرال ناپلئون بناپارت را به عنوان کنسول اول فرانسه به قدرت رساند و از نظر اکثر مورخان به انقلاب فرانسه پایان داد.این کودتای بدون خونریزی، دایرکتوری را سرنگون کرد و کنسولگری فرانسه را جایگزین آن کرد.

در طی محاصره جنوا ، اتریشی ها جنوا را محاصره و تصرف کردند.با این حال، نیروی کوچکتر فرانسوی در جنوا به فرماندهی آندره ماسنا، به اندازه کافی نیروهای اتریشی را منحرف کرده بود تا ناپلئون را قادر سازد در نبرد مارنگو پیروز شود و اتریشی ها را شکست دهد.

نبرد مارنگو در 14 ژوئن 1800 بین نیروهای فرانسوی تحت فرماندهی کنسول اول ناپلئون بناپارت و نیروهای اتریشی در نزدیکی شهر الساندریا در پیمونت ایتالیا درگرفت.نزدیک به پایان روز، فرانسوی ها بر حمله غافلگیرانه ژنرال مایکل فون ملاس غلبه کردند و اتریش ها را از ایتالیا بیرون راندند و موقعیت سیاسی ناپلئون را در پاریس به عنوان کنسول اول فرانسه در پی کودتای او در نوامبر گذشته تثبیت کردند.

نبرد هوهن‌لیندن در 3 دسامبر 1800 در طول جنگ‌های انقلاب فرانسه انجام شد.ارتش فرانسه به رهبری ژان ویکتور ماری مورو پیروزی قاطعی بر اتریشی ها و باواریایی ها به رهبری آرشیدوک جان اتریش به دست آورد.پس از وادار شدن به عقب نشینی فاجعه بار، متحدان مجبور شدند درخواست آتش بس کنند که عملاً به جنگ ائتلاف دوم پایان داد.

نبرد کپنهاگ در سال 1801 یک نبرد دریایی بود که در آن یک ناوگان بریتانیایی جنگید و نیروهای کوچکتری از نیروی دریایی دانو-نروژی را که در نزدیکی کپنهاگ لنگر انداخته بود در 2 آوریل 1801 شکست داد. فرانسه و اختلال در ارتباطات دیپلماتیک هر دو طرف.نیروی دریایی سلطنتی با شکست دادن پانزده کشتی جنگی دانمارکی و در مقابل از دست دادن هیچ یک از آنها، یک پیروزی چشمگیر به دست آورد.

معاهده آمیان به طور موقت به خصومت بین فرانسه و بریتانیا در پایان جنگ ائتلاف دوم پایان داد.این پایان جنگ های انقلابی فرانسه بود.یافته های کلیدی:بر اساس این معاهده، بریتانیا جمهوری فرانسه را به رسمیت شناخت.همراه با معاهده لونویل (1801)، معاهده آمیان پایان ائتلاف دوم را نشان داد که از سال 1798 علیه فرانسه انقلابی جنگ کرده بود.بریتانیا بیشتر فتوحات اخیر خود را رها کرد.فرانسه قرار بود ناپل ومصر را تخلیه کند.بریتانیا سیلان (سری‌لانکا) و ترینیداد را حفظ کرد.قلمروهای باقی مانده از رود راین بخشی از فرانسه است.- جمهوری های دختر در هلند ، شمال ایتالیا و سوئیسامپراتوری مقدس روم موظف است به شاهزادگان آلمانی برای سرزمین های از دست رفته باقی مانده از راین غرامت بپردازد.- این معاهده عموماً مناسب ترین نقطه برای نشان دادن گذار بین جنگ های انقلاب فرانسه و جنگ های ناپلئونی در نظر گرفته می شود، اگرچه ناپلئون تا سال 1804 به عنوان امپراتور تاج گذاری نشد.عواقب ائتلاف دوم برای دایرکتوری مهلک بود.این کشور که مقصر از سرگیری خصومت ها در اروپا بود، با شکست های خود در میدان و اقدامات لازم برای ترمیم آنها به خطر افتاد.اکنون شرایط برای دیکتاتوری نظامی ناپلئون بناپارت فراهم شده بود که در 9 اکتبر در فرژوس فرود آمد. یک ماه بعد او با کودتای 18 تا 19 برومر سال هشتم (9 تا 10 نوامبر 1799) قدرت را به دست گرفت تا خود را به عنوان اولین کنسول معرفی کند.