فتح ایران توسط مسلمانان ، که به عنوان فتح ایران توسط اعراب نیز شناخته می شود، از سال 633 تا 654 میلادی توسط خلافت راشدین انجام شد و به سقوط امپراتوری ساسانی و همچنین افول نهایی دین زرتشت انجامید.ظهور مسلمانان در عربستان با ضعف بی سابقه سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و نظامی در ایران مصادف شد.امپراتوری ساسانی که زمانی یک قدرت بزرگ جهانی بود، پس از چندین دهه جنگ علیه امپراتوری بیزانس، منابع انسانی و مادی خود را به پایان رسانده بود.اوضاع سیاسی داخلی دولت ساسانی پس از اعدام خسرو دوم در سال 628 به سرعت رو به وخامت نهاد. متعاقباً طی چهار سال آینده ده مدعی جدید بر تخت سلطنت نشستند.پس از جنگ داخلی ساسانیان ۶۲۸–۶۳۲، امپراتوری دیگر متمرکز نبود.مسلمانان عرب برای اولین بار در سال 633 به قلمرو ساسانیان حمله کردند، زمانی که خالد بن الولید به بین النهرین (در آن زمان به عنوان استان آسورستان ساسانی شناخته می شد؛ تقریباً مطابق با عراق امروزی) که مرکز سیاسی و اقتصادی دولت ساسانی بود، حمله کرد.پس از انتقال خالد به جبهه بیزانس در شام، مسلمانان سرانجام دارایی های خود را در برابر حملات ساسانی از دست دادند.دومین تهاجم مسلمانان در سال 636 در زمان سعد بن ابی وقاص آغاز شد، زمانی که پیروزی کلیدی در نبرد القادسیه به پایان دائمی کنترل ساسانیان در غرب ایران امروزی انجامید.برای شش سال بعد، کوه های زاگرس، سدی طبیعی، مرز بین خلافت راشدین و امپراتوری ساسانی را مشخص کرد.