3000 BCE - 2023
داستان ریاضی
تاریخ ریاضیات به منشا اکتشافات در ریاضیات و روش های ریاضی و نشانه گذاری گذشته می پردازد.قبل از عصر مدرن و گسترش دانش در سراسر جهان، نمونههای مکتوب از پیشرفتهای جدید ریاضی تنها در چند منطقه آشکار شده است.از سال 3000 قبل از میلاد، ایالت های بین النهرین سومر، اکد و آشور، به دنبال آنمصر باستان و ایالت شام ابلا شروع به استفاده از حساب، جبر و هندسه برای اهداف مالیات، بازرگانی، تجارت و همچنین در الگوهای موجود در طبیعت کردند. نجوم و ثبت زمان و تدوین تقویم.قدیمی ترین متون ریاضی موجود از بین النهرین و مصر است - پلمپتون 322 (بابلی حدود 2000 - 1900 ق. م.)، [1] پاپیروس ریاضی رایند (مصر حدود 1800 ق.م.) [2] و پاپیروس ریاضی مسکو (مصر 180). قبل از میلاد).همه این متون به اصطلاح سه گانه های فیثاغورثی را ذکر می کنند، بنابراین، با استنباط، قضیه فیثاغورث قدیمی ترین و گسترده ترین پیشرفت ریاضی بعد از حساب و هندسه پایه است.مطالعه ریاضیات به عنوان یک "رشته نمایشی" در قرن ششم قبل از میلاد با فیثاغورثی ها آغاز شد، که اصطلاح "ریاضیات" را از یونان باستان μάθημα (mathema) به معنای "موضوع آموزش" ابداع کردند.[3] ریاضیات یونانی روش ها را بسیار اصلاح کرد (به ویژه از طریق معرفی استدلال قیاسی و دقت ریاضی در برهان ها) و موضوع ریاضیات را گسترش داد.[4] اگرچه آنها عملاً هیچ کمکی به ریاضیات نظری نداشتند، اما رومیان باستان از ریاضیات کاربردی در نقشه برداری، مهندسی سازه، مهندسی مکانیک، حسابداری، ایجاد تقویم های قمری و خورشیدی و حتی هنرها و صنایع دستی استفاده می کردند.ریاضیاتچینی کمک های اولیه، از جمله سیستم ارزش مکانی و اولین استفاده از اعداد منفی بود.[5] سیستم اعداد هندو-عربی و قوانین استفاده از عملیات آن، که امروزه در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرد، در طول هزاره اول پس از میلاد درهند تکامل یافته و از طریق ریاضیات اسلامی از طریق کار به دنیای غرب منتقل شده است. محمد بن موسی خوارزمی.[6] ریاضیات اسلامی نیز به نوبه خود ریاضیات شناخته شده برای این تمدن ها را توسعه و گسترش داد.[7] همزمان اما مستقل از این سنتها، ریاضیاتی بود که توسط تمدن مایا در مکزیک و آمریکای مرکزی توسعه یافت، جایی که مفهوم صفر یک نماد استاندارد در اعداد مایا داده شد.بسیاری از متون یونانی و عربی در مورد ریاضیات از قرن دوازدهم به بعد به لاتین ترجمه شد که منجر به توسعه بیشتر ریاضیات در اروپای قرون وسطی شد.از دوران باستان تا قرون وسطی، دوره های اکتشاف ریاضی اغلب با قرن ها رکود دنبال می شد.[8] با شروع درایتالیای رنسانس در قرن پانزدهم، پیشرفتهای جدید ریاضی، در تعامل با اکتشافات علمی جدید، با سرعت فزایندهای صورت گرفت که تا امروز ادامه دارد.این شامل کارهای پیشگامانه اسحاق نیوتن و گوتفرید ویلهلم لایبنیتس در توسعه حساب بی نهایت کوچک در طول قرن هفدهم است.