سلسله کین

در قرن نهم قبل از میلاد، فیزی، از نوادگان گمان مشاور سیاسی باستانی گائو یائو، بر شهر کین فرمانروایی کرد.شهر مدرن تیانشوی در جایی قرار دارد که این شهر زمانی بوده است.در زمان حکومت شاه شیائو از ژو، هشتمین پادشاه سلسله ژو، این منطقه به ایالت کین معروف شد.در سال 897 قبل از میلاد، تحت حکومت گونگه، این منطقه تبدیل به یک منطقه وابستگی شد که به منظور پرورش و پرورش اسب اختصاص داده شد.یکی از نوادگان فیزی، دوک ژوانگ، مورد لطف پادشاه پینگ ژو، سیزدهمین پادشاه در آن خط قرار گرفت.به عنوان پاداش، پسر ژوانگ، دوک شیانگ، به عنوان رهبر یک اکسپدیشن جنگی به شرق فرستاده شد، که در طی آن او به طور رسمی Qin را تأسیس کرد.ایالت کین برای اولین بار در سال 672 قبل از میلاد یک لشکرکشی نظامی به مرکز چین را آغاز کرد، اگرچه به دلیل تهدید قبایل همسایه، هیچ تهاجم جدی انجام نداد.با این حال، تا سپیده دم قرن چهارم پیش از میلاد، قبایل همسایه همگی یا تحت سلطه یا تسخیر قرار گرفته بودند و زمینه برای ظهور توسعه‌طلبی کین فراهم شد.

به او نام ژائو ژنگ، (نام شخصی یانگ ژنگ) داده شد.نام ژنگ () از ماه تولد او Zhengyue، اولین ماه از تقویم قمری چینی گرفته شده است.نام قبیله ژائو از اصل و نسب پدرش گرفته شد و به نام مادر و محل تولد او ارتباطی نداشت.(سونگ ژونگ می گوید که تولد او به طور قابل توجهی در اولین روز ژنگیو بود.

در سال 246 قبل از میلاد، زمانی که شاه ژوانگ شیانگ پس از یک سلطنت کوتاه تنها سه سال درگذشت، پسر 13 ساله اش جانشین او شد.در آن زمان، ژائو ژنگ هنوز جوان بود، بنابراین لو بووی به عنوان نخست وزیر ایالت کین که هنوز علیه شش ایالت دیگر جنگ می کرد، عمل می کرد.نه سال بعد، در 235 قبل از میلاد، ژائو ژنگ پس از تبعید لو بووی به دلیل مشارکت در رسوایی با ملکه دواگر ژائو، قدرت کامل را به دست گرفت.ژائو چنگجیائو، لرد چانگان (长安君)، برادر ناتنی قانونی ژائو ژنگ، از پدری مشابه، اما از مادری متفاوت بود.پس از اینکه ژائو ژنگ تاج و تخت را به ارث برد، چنجیائو در تونلیو شورش کرد و تسلیم ایالت ژائو شد.بازماندگان و خانواده های چنگجیائو توسط ژائو ژنگ اعدام شدند.

در دوره کشورهای متخاصم، شین به تدریج از طریق حملات حساب شده قدرت می گیرد.هنگامی که کارزار نهایی برای متحد کردن چین در حدود 230 قبل از میلاد آغاز می شود، شین یک سوم از کل زمین های زیر کشت در چین و یک سوم از کل جمعیت چین را کنترل می کند.

از آنجایی که تجارت منبع مهمی از ثروت برای قبایل یوئه در ساحل چین بود، منطقه جنوب رودخانه یانگ تسه توجه امپراتور «کین شی هوانگ» را به خود جلب کرد و او برای تسخیر آن یک سری عملیات نظامی انجام داد.امپراتور که به دلیل آب و هوای معتدل، مزارع حاصلخیز، مسیرهای تجاری دریایی، امنیت نسبی از جناح های متخاصم به سمت غرب و شمال غرب و دسترسی به محصولات استوایی لوکس از آسیای جنوب شرقی، ارتشی را برای تسخیر پادشاهی یوئه در سال 221 قبل از میلاد فرستاد.لشکرکشی های نظامی علیه منطقه بین سال های 221 تا 214 قبل از میلاد اعزام شدند.پنج سفر نظامی متوالی طول می‌کشید تا سرانجام در سال 214 قبل از میلاد، کوین یوه را شکست داد.

ژائو ژنگ، پادشاه شین، از دوره کشورهای متخاصم در چین پیروز بیرون می آید و کشور را متحد می کند.او سلسله کین را آغاز کرد و خود را "نخستین امپراتور" (Shǐ Huángdì) معرفی کرد، که دیگر پادشاهی به معنای قدیمی نیست و اکنون بسیار از دستاوردهای حاکمان سلسله ژو پیشی گرفته است.

امپراتور شی هوانگدی برنامه هایی برای تقویت مرزهای شمالی خود برای محافظت در برابر تهاجمات عشایری طراحی کرد.نتیجه ساخت اولیه دیواری بود که بعداً به دیوار بزرگ چین تبدیل شد که با پیوستن و تقویت دیوارهای ساخته شده توسط اربابان فئودال ساخته شد که چندین بار توسط سلسله های بعدی گسترش و بازسازی شد، همچنین در پاسخ به تهدیدات شمال

در سال 215 قبل از میلاد، کین شی هوانگدی به ژنرال منگ تیان دستور داد تا علیه قبایل شیونگنو در منطقه اوردوس حرکت کند و یک منطقه مرزی در حلقه رودخانه زرد ایجاد کند.امپراتور با اعتقاد به اینکه شیونگنو یک تهدید احتمالی است، یک حمله پیشگیرانه علیه شیونگنو به قصد گسترش امپراتوری خود آغاز کرد.

شی هوانگدی در طول لشکرکشی های خود به جنوب، ساخت و ساز کانال لینگکو را آغاز می کند که به شدت برای تامین و تقویت نیروها در طول مبارزات ثانویه استفاده می شود.شی لو توسط امپراتور شی هوانگدی مأمور شد تا کانالی برای حمل و نقل غلات بسازد.این پروژه در سال 214 قبل از میلاد تکمیل شد که امروزه به کانال لینگکو معروف است.این کشور مستقیماً امنیت چین جنوبی را با اهمیت نظامی تامین کرده است.این کانال برای بیش از 2000 سال به عنوان مسیر اصلی حمل و نقل آبی بین لینگنان (گوانگدونگ و گوانگشی امروزی) و چین مرکزی تا تکمیل راه‌آهن یوهان و راه‌آهن Xianggui در دوران مدرن در خدمت بوده است.بسیاری این را با کانال بزرگ اشتباه گرفته اند.

در سال 214 قبل از میلاد، شی هوانگدی با کسری (100000 نفر) از ارتش بزرگ خود، مرزهای خود را به سمت شمال حفظ کرد و اکثریت (500000 نفر) ارتش خود را برای تسخیر قلمرو قبایل جنوبی به جنوب فرستاد.قبل از اتفاقاتی که منجر به تسلط شین بر چین شد، آنها بخش زیادی از سیچوان را در جنوب غربی به دست آورده بودند.ارتش کین با زمین جنگل ناآشنا بود و با تاکتیک های جنگ چریکی قبایل جنوبی با از دست دادن بیش از 100000 مرد شکست خورد.با این حال، در شکست، کین موفق شد کانالی به سمت جنوب بسازد، که آنها به شدت از آن برای تأمین و تقویت نیروهای خود در حمله دوم خود به جنوب استفاده کردند.با تکیه بر این دستاوردها، ارتش های کین سرزمین های ساحلی اطراف گوانگژو را فتح کردند و استان های فوژو و گویلین را تصرف کردند.آنها تا جنوب هانوی حمله کردند.پس از این پیروزی ها در جنوب، کین شی هوانگ بیش از 100000 زندانی و تبعیدی را برای استعمار منطقه تازه فتح شده منتقل کرد.از نظر گسترش مرزهای امپراتوری خود، امپراتور اول در جنوب بسیار موفق بود.

پس از چندین سوء قصد، شی هوانگدی به طور فزاینده ای درگیر مرگ و مفهوم زندگی ابدی می شود.شواهد نشان می دهد که او ممکن است جستجو برای اکسیر جاودانگی را آغاز کرده باشد.

شی هوانگدی به عنوان بخشی از باورهای سیاسی قانونی خود، می‌خواهد همه کتاب‌هایی که از قانون‌گرایی حمایت نمی‌کنند، نابود شوند.او دستور می‌دهد این کتاب‌ها را بسوزانند و فقط متون مربوط به کشاورزی، پزشکی و پیش‌بینی‌ها را حفظ کنند.به توصیه مشاور ارشد خود لی سیو، شی هوانگدی دستور می دهد 420 محقق را با خاکسپاری زنده اعدام کنند، زیرا بسیاری از دانشمندان با سوزاندن کتاب او مخالف بودند.در سال 2010، لی کای‌وان، محققی در زمینه تاریخ سلسله کین و سلسله هان ، مقاله‌ای با عنوان حقیقت یا داستان سوزاندن کتاب‌ها و اجرای دانشمندان رو: تاریخ نیمه جعلی منتشر کرد که چهار شبهه را در مورد آن ایجاد کرد. «اعدام علمای رو» و این استدلال که سیما کیان از مطالب تاریخی سوء استفاده کرده است.لی معتقد است که سوزاندن کتب و اعدام علمای ru یک شبه تاریخ است که هوشمندانه با "سوزاندن کتاب" واقعی و "اعدام علمای رو" دروغین ترکیب شده است.

خو فو از سفر خود برای یافتن اکسیر زندگی بازمی گردد و شکست خود را به گردن هیولاهای دریایی می اندازد تا امپراتور به ماهیگیری برود.وقتی کین شی هوانگ از او سوال کرد، زو فو ادعا کرد که یک موجود دریایی غول پیکر وجود دارد که مسیر را مسدود کرده است و از کمانداران خواست تا این موجود را بکشند.کین شی هوانگ موافقت کرد و کمانداران را برای کشتن یک ماهی غول پیکر فرستاد.خو سپس دوباره به راه افتاد، اما او هرگز از این سفر برنگشت.

نخست وزیر لی سیو می کوشد تا هو های (به نام کین ار شی)، پسر دوم ضعیف شی هوانگدی را بر تخت سلطنت نشاند.کین ار شی، در واقع، نالایق و انعطاف پذیر بود.او بسیاری از وزرا و شاهزادگان امپراتوری را اعدام کرد، پروژه‌های ساختمانی عظیم را ادامه داد (یکی از حیرت‌انگیزترین پروژه‌های او لاک زدن دیوارهای شهر بود)، ارتش را بزرگ کرد، مالیات‌ها را افزایش داد و پیام‌آورانی را دستگیر کرد که خبرهای بدی برای او به ارمغان آوردند.در نتیجه، مردانی از سراسر چین شورش کردند، به مقامات حمله کردند، ارتش تشکیل دادند، و خود را پادشاه مناطق تصرف شده معرفی کردند.

او در سال 210 قبل از میلاد در حالی که در سفری به شرق دور امپراتوری خود در تلاش برای تهیه اکسیر جاودانگی از جادوگران تائوئیست بود، درگذشت، که ادعا می کردند اکسیر در جزیره ای گیر کرده بود که توسط یک هیولای دریایی محافظت می شد.خواجه ارشد، ژائو گائو، و نخست وزیر، لی سی، پس از بازگشت، خبر مرگ او را پنهان کردند تا زمانی که توانستند وصیت او را تغییر دهند تا منعطف ترین پسر امپراتور مرده، هوهای، که این نام را برگزید، بر تخت بگذارند. از کین ار شی

کین ار شی تنها سه سال سلطنت کرد و در نهایت توسط مورد اعتمادترین وزیر خود ژائو گائو در سن 24 سالگی مجبور به خودکشی شد. کین ار شی پس از مرگش توسط صدراعظم خواجه ژائو گائو محکوم شد و از دفن سلطنتی خودداری شد.او در شیان امروزی در نزدیکی بتکده غاز وحشی به خاک سپرده شد.مقبره او در مقایسه با پدرش بسیار کمتر ساخته شده است و ارتش سفالی ندارد.کین ار شی نام معبدی نداشت.

پس از مرگ شی هوانگدی، دولت شین دیگر نمی تواند چین را متحد نگه دارد.نیروهای شورشی که هرکدام مدعی فرمانروایی بهشت ​​هستند، در سراسر کشور شکل می گیرند.قدرت کین سرانجام در سال 206 قبل از میلاد در پایتخت شیان یانگ سرنگون می شود و یک سری نبردها برای قدرت عالی آغاز می شود.

شین به دنبال ایجاد یک کشور متحد توسط قدرت سیاسی متمرکز ساختاریافته و ارتش بزرگی بود که توسط یک اقتصاد باثبات حمایت می شد.دولت مرکزی برای به دست آوردن کنترل اداری مستقیم بر دهقانان، که اکثریت قریب به اتفاق جمعیت و نیروی کار را تشکیل می‌دادند، به تضعیف اشراف و زمین‌داران دست زد.این امر به پروژه‌های بلندپروازانه‌ای که شامل سیصد هزار دهقان و محکوم می‌شد، مانند دیوارهای متصل در امتداد مرز شمالی، که در نهایت به دیوار بزرگ چین تبدیل شد، و یک سیستم بزرگ جاده‌ای ملی جدید و همچنین مقبره اول شین به اندازه یک شهر، اجازه داد. امپراتوری که توسط ارتش سفالی به اندازه واقعی محافظت می شود.شین طیفی از اصلاحات مانند ارز استاندارد، وزن، معیارها و سیستم یکنواخت نوشتاری را ارائه کرد که هدف آن متحد کردن دولت و ترویج تجارت بود.علاوه بر این، ارتش آن از جدیدترین سلاح‌ها، حمل‌ونقل و تاکتیک‌ها استفاده می‌کرد، اگرچه دولت به شدت بوروکراسی بود.