W 1347 roku Krzyżacy byli świadkami napływu krzyżowców z
Francji i Anglii, gdzie w czasie
wojny stuletniej zawarto rozejm.Ich wyprawa rozpoczęła się pod koniec stycznia 1348 r., Ale z powodu złej pogody większość sił nie posunęła się dalej niż do Insterburga.Niewielka armia dowodzona przez Wielkiego Dowódcę i przyszłego Wielkiego Mistrza Winricha von Kniprode najechała i splądrowała środkową Litwę (prawdopodobnie okolice Semeliškės, Aukštadvaris, Trakai) przez tydzień, zanim została skonfrontowana z wojskami litewskimi.Armia litewska składała się z kontyngentów z jej wschodnich terenów (Włodzimierz Wołyński, Witebsk, Połock, Smoleńsk), co świadczy o tym, że armia została skompletowana wcześniej, prawdopodobnie do wyprawy na terytorium krzyżackie.Rycerze byli w trudnej sytuacji: mogli przekroczyć zamarzniętą rzekę Strėva tylko kilku ludzi naraz, a gdy większość ich sił się przeprawiła, pozostali żołnierze zostaliby unicestwieni.Rycerze mieli ograniczone zapasy i nie mogli czekać.Litwini, dowodzeni przez Kęstutisa lub Narimantasa, również mieli niewielkie zapasy i postanowili zaatakować, rzucając strzałami i włóczniami, raniąc wielką liczbę.Jednak w krytycznym momencie krzyżowcy kontratakowali swoją ciężką kawalerią i Litwini stracili formację.Tak wielu z nich utonęło w rzece, że Rycerze mogli ją przekroczyć „suchymi stopami”.Ten epizod wywołał wiele krytyki źródła: rzeka Strėva jest płytka, zwłaszcza zimą, i nie mogła spowodować tak masowego utonięcia.
