Było wiele teorii proponujących pochodzenie ludów Tai, których podgrupą są Laotańczycy.Kronikichińskiej dynastii Han , dotyczące południowych kampanii wojskowych, dostarczają pierwszych pisemnych wzmianek o ludach mówiących w języku tai – kadai, które zamieszkiwały obszary współczesnego prowincji Yunnan w Chinach i Kuangxi.James R. Chamberlain (2016) proponuje, że rodzina języków Tai-Kadai (Kra-Dai) powstała już w XII wieku p.n.e. w środkowym dorzeczu Jangcy, mniej więcej zbiegając się z powstaniem Chu i początkiem dynastii Zhou.^[9] W następstwie migracji ludów Kra i Hlai (Rei/Li) na południe około VIII wieku p.n.e., w VI wieku p.n.e. lud Be-Tai zaczął odrywać się na wschodnie wybrzeże dzisiejszego Zhejiang, tworząc stan Yue.^[9] Po zniszczeniu stanu Yue przez armię Chu około 333 roku p.n.e. ludność Yue (Be-Tai) zaczęła migrować na południe wzdłuż wschodniego wybrzeża Chin, do terenów obecnych Guangxi, Guizhou i północnego Wietnamu, tworząc Luo Yue ( Środkowo-południowo-zachodnie Tai) i Xi Ou (Północne Tai).^[9] Ludy Tai z Guangxi i północnego Wietnamu zaczęły przemieszczać się na południe – i na zachód w pierwszym tysiącleciu n.e., ostatecznie rozprzestrzeniwszy się na cały kontynent Azji Południowo-Wschodniej.^[10] Opierając się na warstwach chińskich zapożyczeń w proto-południowo-zachodnim Tai i innych dowodach historycznych, Pittayawat Pittayaporn (2014) proponuje, że migracja plemion mówiących tai na południowy zachód ze współczesnego Guangxi i północnego Wietnamu na kontynent Azji Południowo-Wschodniej musiała nastąpić miejsce gdzieś pomiędzy VIII a X wiekiem.^[11] Plemiona mówiące tai migrowały na południowy zachód wzdłuż rzek i przez dolne przełęcze do Azji Południowo-Wschodniej, być może pod wpływem chińskiej ekspansji i ucisku.Mapowanie genomu mitochondrialnego populacji Tajlandii i Laosu z 2016 r. potwierdza pogląd, że obie grupy etniczne pochodzą z rodziny języków Tai – Kadai (TK).^[12]Tai, pochodzący z ich nowego domu w Azji Południowo-Wschodniej, byli pod wpływem Khmerów i Monów, a co najważniejsze, buddyjskichIndii .Królestwo Tai w Lanna zostało założone w 1259 r. Królestwo Sukhothai zostało założone w 1279 r. i rozszerzyło się na wschód, obejmując miasto Chantaburi i zmieniając jego nazwę na Vieng Chan Vieng Kham (współczesny Wientian), a na północ do miasta Muang Sua, które zostało zdobyte w 1271 i przemianowano miasto na Xieng Dong Xieng Thong, czyli „Miasto Płonących Drzew nad rzeką Dong” (współczesne Luang Prabang, Laos).Ludy Tai mocno ugruntowały kontrolę na obszarach na północny wschód od upadającego imperium Khmerów.Po śmierci króla Sukhothai Ram Khamhaenga i wewnętrznych sporach w królestwie Lanna, zarówno Vieng Chan Vieng Kham (Wientian), jak i Xieng Dong Xieng Thong (Luang Prabang) były niezależnymi miastami-państwami aż do założenia królestwa Lan Xang w 1354 r. ^[13]Historia migracji Tai do Laosu została zachowana w mitach i legendach.Nithan Khun Borom, czyli „Historia Khun Borom”, nawiązuje do mitów o pochodzeniu Laosu i przedstawia wyczyny jego siedmiu synów, którzy założyli królestwa Tai w Azji Południowo-Wschodniej.W mitach odnotowano także prawa Khun Boroma, które ustanowiły podstawę prawa zwyczajowego i tożsamości Laosu.Wśród Khamu wyczyny ich ludowego bohatera Thao Hunga są opisane w eposie Thao Hung Thao Cheuang, który dramatyzuje zmagania rdzennej ludności z napływem Tai w okresie migracji.W późniejszych stuleciach sami Laotańczycy zachowali tę legendę w formie pisemnej, stając się jednym z największych skarbów literackich Laosu i jednym z niewielu przedstawień życia w Azji Południowo-Wschodniej przed buddyzmem Therevada i wpływami kultury Tai.^[14]