ਰੋਮਾਨੀਆ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਸਮਾਂਰੇਖਾ

ਅੰਤਿਕਾ

ਫੁਟਨੋਟ

ਹਵਾਲੇ


ਰੋਮਾਨੀਆ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ
History of Romania ©HistoryMaps

440 BCE - 2024

ਰੋਮਾਨੀਆ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ



ਰੋਮਾਨੀਆ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਅਮੀਰ ਅਤੇ ਬਹੁਪੱਖੀ ਹੈ, ਵੱਖ-ਵੱਖ ਇਤਿਹਾਸਕ ਦੌਰਾਂ ਦੀ ਲੜੀ ਦੁਆਰਾ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਡੇਕੀਅਨਾਂ ਦਾ ਦਬਦਬਾ ਸੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅੰਤ ਵਿੱਚ 106 ਈਸਵੀ ਵਿੱਚ ਰੋਮਨ ਦੁਆਰਾ ਜਿੱਤ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਰੋਮਨ ਸ਼ਾਸਨ ਦੀ ਮਿਆਦ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਭਾਸ਼ਾ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਉੱਤੇ ਸਥਾਈ ਪ੍ਰਭਾਵ ਛੱਡਿਆ ਸੀ।ਮੱਧ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਵਲਾਚੀਆ ਅਤੇ ਮੋਲਦਾਵੀਆ ਵਰਗੀਆਂ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੀਆਂ ਰਿਆਸਤਾਂ ਦੇ ਉਭਾਰ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ, ਜੋ ਅਕਸਰ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਗੁਆਂਢੀ ਸਾਮਰਾਜਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਓਟੋਮੈਨਜ਼ , ਹੈਬਸਬਰਗਜ਼ ਅਤੇ ਰੂਸੀਆਂ ਦੇ ਹਿੱਤਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਫਸੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ।ਆਧੁਨਿਕ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ, ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੇ 1877 ਵਿੱਚ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ 1918 ਵਿੱਚ ਏਕੀਕ੍ਰਿਤ, ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ, ਬਨਾਤ ਅਤੇ ਹੋਰ ਖੇਤਰਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ।ਅੰਤਰ-ਯੁੱਧ ਕਾਲ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਉਥਲ-ਪੁਥਲ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਵਿਕਾਸ ਦੁਆਰਾ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੂਜਾ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਜਦੋਂ ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਧੁਰੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਨਾਲ ਗੱਠਜੋੜ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਫਿਰ 1944 ਵਿੱਚ ਪੱਖ ਬਦਲ ਲਿਆ। ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੇ ਦੌਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਸ਼ਾਸਨ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਹੋਈ, ਜੋ 1989 ਤੱਕ ਚੱਲੀ। ਇਨਕਲਾਬ ਜਿਸ ਨੇ ਲੋਕਤੰਤਰ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਕੀਤੀ।2007 ਵਿੱਚ ਯੂਰਪੀਅਨ ਯੂਨੀਅਨ ਵਿੱਚ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦਾ ਰਲੇਵਾਂ ਇਸਦੇ ਸਮਕਾਲੀ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਮੀਲ ਪੱਥਰ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨਦੇਹੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਪੱਛਮੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਢਾਂਚੇ ਵਿੱਚ ਇਸਦੇ ਏਕੀਕਰਨ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।
ਕੁਕੁਟੇਨੀ-ਟ੍ਰਾਈਪਿਲੀਆ ਕਲਚਰ
ਕਾਂਸੀ ਯੁੱਗ ਯੂਰਪ ©Anonymous
6050 BCE Jan 1

ਕੁਕੁਟੇਨੀ-ਟ੍ਰਾਈਪਿਲੀਆ ਕਲਚਰ

Moldova
ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬੀ ਰੋਮਾਨੀਆ ਵਿੱਚ ਨਿਓਲਿਥਿਕ-ਏਜ ਕੁਕੁਟੇਨੀ ਖੇਤਰ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੀ ਯੂਰਪੀਅਨ ਸਭਿਅਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਦਾ ਪੱਛਮੀ ਖੇਤਰ ਸੀ, ਜਿਸਨੂੰ ਕੁਕੁਟੇਨੀ-ਟ੍ਰਾਈਪਿਲੀਆ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[1] ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ-ਜਾਣਿਆ ਲੂਣ ਦਾ ਕੰਮ ਲੁੰਕਾ ਪਿੰਡ ਦੇ ਨੇੜੇ ਪੋਆਨਾ ਸਲਾਟਿਨੀ ਵਿਖੇ ਹੈ;ਇਹ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਨੀਓਲਿਥਿਕ ਵਿੱਚ 6050 ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਸਟਾਰਸੇਵੋ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀ ਦੁਆਰਾ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਕੁਕੁਟੇਨੀ-ਟ੍ਰਾਈਪਿਲੀਆ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰੀ-ਕੁਕੁਟੇਨੀ ਕਾਲ ਵਿੱਚ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।[2] ਇਸ ਤੋਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਾਈਟਾਂ ਤੋਂ ਸਬੂਤ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕੁਕੁਟੇਨੀ-ਟ੍ਰਾਈਪਿਲੀਆ ਕਲਚਰ ਨੇ ਲੂਣ ਨਾਲ ਭਰੇ ਝਰਨੇ ਦੇ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚੋਂ ਲੂਣ ਨੂੰ ਬ੍ਰਿਕਟੇਜ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਰਾਹੀਂ ਕੱਢਿਆ।[3]
ਸਿਥੀਅਨ
ਥਰੇਸ ਵਿੱਚ ਸਿਥੀਅਨ ਰੇਡਰ, 5ਵੀਂ ਸਦੀ ਈ.ਪੂ ©Angus McBride
600 BCE Jan 1

ਸਿਥੀਅਨ

Transylvania, Romania
ਪੋਂਟਿਕ ਸਟੈਪ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅਧਾਰ ਵਜੋਂ ਵਰਤਦੇ ਹੋਏ, 7ਵੀਂ ਤੋਂ 6ਵੀਂ ਸਦੀ ਈਸਵੀ ਪੂਰਵ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਸਿਥੀਅਨਾਂ ਨੇ ਅਕਸਰ ਨੇੜਲੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਛਾਪੇਮਾਰੀ ਕੀਤੀ, ਮੱਧ ਯੂਰਪ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਛਾਪਿਆਂ ਦਾ ਅਕਸਰ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਰਿਹਾ, ਅਤੇ ਸਿਥੀਅਨ ਘੁਸਪੈਠ ਪੋਡੋਲੀਆ, ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਅਤੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਦੇ ਸਨ। , ਜਿਸ ਕਾਰਨ, ਇਸ ਮਿਆਦ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, ਅਤੇ 7ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅੰਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਨਵੀਆਂ ਵਸਤੂਆਂ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਹਥਿਆਰ ਅਤੇ ਘੋੜੇ-ਸਾਮਾਨ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਸਟੈਪਸ ਤੋਂ ਉਤਪੰਨ ਹੋਏ ਅਤੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਿਥੀਅਨਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਮੱਧ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਏ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਥ੍ਰੇਸੀਅਨ ਅਤੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਮੈਦਾਨੀ ਖੇਤਰ, ਅਤੇ ਮੌਜੂਦਾ ਬੇਸਾਰਾਬੀਆ, ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ, ਹੰਗਰੀ ਅਤੇ ਸਲੋਵਾਕੀਆ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ।ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਸਿਥੀਅਨ ਹਮਲਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਲੁਸੈਟੀਅਨ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੀਆਂ ਕਈ ਕਿਲਾਬੰਦ ਬਸਤੀਆਂ ਨਸ਼ਟ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ, ਸਿਥੀਅਨ ਹਮਲੇ ਦੇ ਨਾਲ ਲੁਸੈਟੀਅਨ ਸਭਿਆਚਾਰ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਸਿਥੀਅਨਾਂ ਦੇ ਵਿਸਥਾਰ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ, ਸਿਥੀਅਨ ਸਿੰਡੀ ਕਬੀਲੇ ਦਾ ਇੱਕ ਹਿੱਸਾ 7ਵੀਂ ਤੋਂ 6ਵੀਂ ਸਦੀ ਈਸਵੀ ਪੂਰਵ ਵਿੱਚ ਮਾਓਟਿਸ ਝੀਲ ਦੇ ਖੇਤਰ ਤੋਂ ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਟਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਰਾਹੀਂ ਪੂਰਬੀ ਪੈਨੋਨੀਅਨ ਬੇਸਿਨ ਵਿੱਚ ਪਰਵਾਸ ਕਰ ਗਿਆ, ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਸਿਗਨੀ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਵਸ ਗਏ। ਅਤੇ ਜਲਦੀ ਹੀ ਪੋਂਟਿਕ ਸਟੈਪ ਦੇ ਸਿਥੀਅਨਾਂ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਟੁੱਟ ਗਿਆ।[115]
500 BCE - 271
ਡੇਕੀਅਨ ਅਤੇ ਰੋਮਨ ਪੀਰੀਅਡਸornament
ਡਾਕੀਆਂ
5ਵੀਂ ਸਦੀ ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਵਿੱਚ ਥ੍ਰੇਸੀਅਨ ਪੈਲਟਾਸਟਸ ਅਤੇ ਯੂਨਾਨੀ ਏਕਡ੍ਰੋਮੋਈ। ©Angus McBride
440 BCE Jan 1 - 104

ਡਾਕੀਆਂ

Carpathian Mountains
ਡੇਸੀਅਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਗੇਟੇ ਦੇ ਸਮਾਨ ਲੋਕ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਰੋਮਨ ਸਰੋਤ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਡੇਸੀਅਨ ਨਾਮ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਗ੍ਰੀਕ ਸਰੋਤ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਗੇਟੇ ਨਾਮ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਥ੍ਰੇਸੀਅਨਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਸ਼ਾਖਾ ਸਨ ਜੋ ਡੇਸੀਆ ਵਿੱਚ ਵੱਸਦੇ ਸਨ, ਜੋ ਕਿ ਆਧੁਨਿਕ ਰੋਮਾਨੀਆ, ਮੋਲਡੋਵਾ, ਨਾਲ ਮੇਲ ਖਾਂਦਾ ਹੈ। ਉੱਤਰੀ ਬੁਲਗਾਰੀਆ , ਦੱਖਣ-ਪੱਛਮੀ ਯੂਕਰੇਨ , ਡੈਨਿਊਬ ਨਦੀ ਦੇ ਪੂਰਬ ਵੱਲ ਹੰਗਰੀ ਅਤੇ ਸਰਬੀਆ ਵਿੱਚ ਪੱਛਮੀ ਬਨਾਤ।ਅਜੋਕੇ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣਾ ਲਿਖਤੀ ਸਬੂਤ ਹੈਰੋਡੋਟਸ ਤੋਂ ਉਸਦੀ ਹਿਸਟਰੀਜ਼ ਦੀ ਕਿਤਾਬ IV ਵਿੱਚ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਸੀ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।440 ਈਸਾ ਪੂਰਵ;ਉਹ ਲਿਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਗੇਟੇ ਦੀ ਕਬਾਇਲੀ ਯੂਨੀਅਨ/ਕਨਫੈਡਰੇਸ਼ਨ ਨੂੰ ਫ਼ਾਰਸੀ ਸਮਰਾਟ ਡੇਰਿਅਸ ਮਹਾਨ ਦੁਆਰਾ ਸਿਥੀਅਨਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਆਪਣੀ ਮੁਹਿੰਮ ਦੌਰਾਨ ਹਰਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਡੇਕੀਅਨਾਂ ਨੂੰ ਥ੍ਰੇਸੀਅਨਾਂ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਬਹਾਦਰ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਾਨੂੰਨ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵਜੋਂ ਵਰਣਨ ਕਰਦਾ ਹੈ।[4]ਡੇਸੀਅਨ ਥ੍ਰੈਸ਼ੀਅਨ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਇੱਕ ਉਪਭਾਸ਼ਾ ਬੋਲਦੇ ਸਨ ਪਰ ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ ਗੁਆਂਢੀ ਸਿਥੀਅਨਾਂ ਅਤੇ ਚੌਥੀ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਦੇ ਸੇਲਟਿਕ ਹਮਲਾਵਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਏ ਸਨ।ਡੇਕੀਅਨ ਰਾਜਾਂ ਦੇ ਉਤਰਾਅ-ਚੜ੍ਹਾਅ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਬੁਰੇਬਿਸਟਾ ਦੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਤੇ ਪਹਿਲੀ ਸਦੀ ਈਸਵੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਡੇਕੀਅਨ ਅਕਸਰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ।ਸੇਲਟਿਕ ਬੋਈ ਦੇ ਉਭਾਰ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਰਾਜਾ ਬੁਰੇਬਿਸਟਾ ਦੇ ਅਧੀਨ ਡੇਕੀਅਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਹਾਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਗੇਟੋ-ਡਾਕੀਅਨਜ਼ ਟਿਸਾ ਨਦੀ ਦੇ ਦੋਵੇਂ ਪਾਸੇ ਵੱਸਦੇ ਸਨ।ਇਹ ਸੰਭਾਵਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਕਿ ਡੇਕੀਅਨ ਰਾਜ ਇੱਕ ਕਬਾਇਲੀ ਸੰਘ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਫੌਜੀ-ਸਿਆਸੀ ਅਤੇ ਵਿਚਾਰਧਾਰਕ-ਧਾਰਮਿਕ ਡੋਮੇਨ ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਕ੍ਰਿਸ਼ਮਈ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕਜੁੱਟ ਸੀ।[5] ਦੂਜੀ ਸਦੀ ਈਸਾ ਪੂਰਵ (168 ਈਸਵੀ ਪੂਰਵ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ) ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, ਮੌਜੂਦਾ ਟਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਡੇਸੀਅਨ ਰਾਜੇ, ਰਾਜਾ ਰੁਬੋਬੋਸਟਸ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਵਿੱਚ, ਕਾਰਪੈਥੀਅਨ ਬੇਸਿਨ ਵਿੱਚ ਡੇਕੀਅਨਾਂ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਉਦੋਂ ਵਧ ਗਈ ਜਦੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸੇਲਟਸ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ 4ਵੀਂ ਸਦੀ ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਵਿੱਚ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਉੱਤੇ ਸੇਲਟਿਕ ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ਕਤੀ।
ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਵਿੱਚ ਸੇਲਟਸ
ਸੇਲਟਿਕ ਹਮਲੇ. ©Angus McBride
400 BCE Jan 1

ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਵਿੱਚ ਸੇਲਟਸ

Transylvania, Romania
ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਡੇਸੀਆ ਦੇ ਵੱਡੇ ਖੇਤਰ, ਜੋ ਕਿ ਥ੍ਰੇਸੀਅਨ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪਹਿਲੇ ਆਇਰਨ ਯੁੱਗ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਵਸੇ ਹੋਏ ਸਨ, ਪਹਿਲੀ ਹਜ਼ਾਰ ਸਾਲ ਬੀਸੀਈ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਅੱਧ ਦੌਰਾਨ ਪੂਰਬ ਤੋਂ ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਈਰਾਨੀ ਸਿਥੀਅਨਾਂ ਦੇ ਵੱਡੇ ਪਰਵਾਸ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਏ ਸਨ।ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬਾਅਦ ਪੱਛਮ ਤੋਂ ਪੂਰਬ ਵੱਲ ਪਰਵਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਸੇਲਟਸ ਦੀ ਦੂਜੀ ਬਰਾਬਰ ਵੱਡੀ ਲਹਿਰ ਆਈ।[105] ਸੇਲਟਸ ਪੂਰਬ ਵੱਲ ਆਪਣੇ ਮਹਾਨ ਪਰਵਾਸ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਲਗਭਗ 400-350 ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਵਿੱਚ ਉੱਤਰ ਪੱਛਮੀ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚੇ।[106] ਜਦੋਂ ਸੇਲਟਿਕ ਯੋਧਿਆਂ ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਇਹਨਾਂ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਕੀਤਾ, ਤਾਂ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸਮੂਹ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਡੇਕੀਅਨਾਂ ਦੀ ਘਰੇਲੂ ਆਬਾਦੀ ਵਿੱਚ ਅਭੇਦ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਕਈ ਹਾਲਸਟੈਟ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ।[107]ਦੂਜੀ ਸਦੀ ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਟਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਦੇ ਆਸ-ਪਾਸ, ਸੇਲਟਿਕ ਬੋਈ ਡੁਨਾਨਤੁਲ ਦੇ ਉੱਤਰੀ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ, ਆਧੁਨਿਕ ਸਮੇਂ ਦੇ ਦੱਖਣੀ ਸਲੋਵਾਕੀਆ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਉੱਤਰੀ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਆਧੁਨਿਕ ਬ੍ਰਾਟੀਸਲਾਵਾ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਵੱਸ ਗਏ।[108] ਬੋਈ ਕਬੀਲੇ ਸੰਘ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਟੌਰਿਸਕੀ ਅਤੇ ਅਨਾਰਤੀ ਉੱਤਰੀ ਡਾਸੀਆ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ ਜੋ ਅਨਾਰਤੀ ਕਬੀਲੇ ਦੇ ਮੁੱਖ ਹਿੱਸੇ ਦੇ ਨਾਲ ਅੱਪਰ ਟਿਸਾ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਪਾਏ ਜਾਂਦੇ ਸਨ।ਆਧੁਨਿਕ ਦੱਖਣ-ਪੂਰਬੀ ਪੋਲੈਂਡ ਤੋਂ ਅਨਾਰਟੋਫ੍ਰੈਕਟੀ ਨੂੰ ਅਨਾਰਤੀ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[109] ਡੈਨਿਊਬ ਦੇ ਆਇਰਨ ਗੇਟਸ ਦੇ ਦੱਖਣ-ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਸਕਾਰਡਿਸਕਨ ਸੇਲਟਸ ਨੂੰ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਅਨ ਸੇਲਟਿਕ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਮੰਨਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।[110] ਬ੍ਰਿਟੋਗੌਲ ਦਾ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਵੀ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ।[111]ਸੇਲਟਸ ਪਹਿਲਾਂ ਪੱਛਮੀ ਡੇਸੀਆ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਏ, ਫਿਰ ਉੱਤਰ-ਪੱਛਮੀ ਅਤੇ ਕੇਂਦਰੀ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਵਿੱਚ।[112] ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਪੁਰਾਤੱਤਵ ਖੋਜਾਂ ਤੋਂ ਪਤਾ ਚੱਲਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਸੇਲਟਿਕ ਆਬਾਦੀ ਮੂਲ ਨਿਵਾਸੀਆਂ ਵਿੱਚ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਵੱਸ ਰਹੀ ਹੈ।[113] ਪੁਰਾਤੱਤਵ ਸਬੂਤ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਪੂਰਬੀ ਸੇਲਟ ਗੈਟੋ-ਡੇਸੀਅਨ ਆਬਾਦੀ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਹੋ ਗਏ ਸਨ।[114]
ਬੁਰੇਬਿਸਟਾ ਦਾ ਰਾਜ
ਪੋਪੇਤੀ, ਜਿਉਰਗਿਉ, ਰੋਮਾਨੀਆ ਵਿੱਚ ਖੋਜੇ ਗਏ ਡੇਸੀਅਨ ਦਾਵਾ ਦਾ ਚਿੱਤਰ, ਅਤੇ ਬੁਰੇਬਿਸਟਾ ਦੇ ਰਲੇਵੇਂ, ਅਰਗੇਦਾਵਾ ਦੇ ਸਮੇਂ ਡੇਸੀਅਨ ਰਾਜਧਾਨੀ ਦੇ ਸਥਾਨ ਲਈ ਇੱਕ ਸੰਭਾਵੀ ਉਮੀਦਵਾਰ। ©Radu Oltean
82 BCE Jan 1 - 45 BCE

ਬੁਰੇਬਿਸਟਾ ਦਾ ਰਾਜ

Orăștioara de Sus, Romania
ਰਾਜਾ ਬੁਰੇਬਿਸਟਾ (82-44 ਈਸਾ ਪੂਰਵ) ਦਾ ਦਾਸੀਆ ਕਾਲੇ ਸਾਗਰ ਤੋਂ ਟੀਸਾ ਨਦੀ ਦੇ ਸਰੋਤ ਤੱਕ ਅਤੇ ਬਾਲਕਨ ਪਹਾੜਾਂ ਤੋਂ ਬੋਹੇਮੀਆ ਤੱਕ ਫੈਲਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ।ਉਹ ਪਹਿਲਾ ਰਾਜਾ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਡੈਸੀਅਨ ਰਾਜ ਦੇ ਕਬੀਲਿਆਂ ਨੂੰ ਸਫਲਤਾਪੂਰਵਕ ਏਕੀਕਰਨ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਡੈਨਿਊਬ, ਟਿਜ਼ਾ ਅਤੇ ਡਨੀਸਟਰ ਦਰਿਆਵਾਂ ਅਤੇ ਆਧੁਨਿਕ ਰੋਮਾਨੀਆ ਅਤੇ ਮੋਲਡੋਵਾ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਥਿਤ ਖੇਤਰ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ।61 ਈਸਵੀ ਪੂਰਵ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬੁਰੇਬਿਸਟਾ ਨੇ ਜਿੱਤਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਨੇ ਡੇਸੀਅਨ ਰਾਜ ਦਾ ਵਿਸਥਾਰ ਕੀਤਾ।ਬੋਈ ਅਤੇ ਟੌਰਿਸਕੀ ਦੇ ਕਬੀਲਿਆਂ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬਸਤਰਨੇ ਅਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਸਕਾਰਡਿਸਕੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜਿੱਤ ਹੋਈ।ਉਸਨੇ ਥਰੇਸ, ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਅਤੇ ਇਲੀਰੀਆ ਵਿੱਚ ਛਾਪਿਆਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ।55 ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਤੋਂ ਕਾਲੇ ਸਾਗਰ ਦੇ ਪੱਛਮੀ ਤੱਟ ਉੱਤੇ ਯੂਨਾਨੀ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਜਿੱਤਿਆ ਗਿਆ।ਇਹ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਲਾਜ਼ਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ 48 ਈਸਵੀ ਪੂਰਵ ਵਿੱਚ ਰੋਮ ਨਾਲ ਟਕਰਾਅ ਵਿੱਚ ਸਮਾਪਤ ਹੋਈਆਂ, ਜਿਸ ਸਮੇਂ ਬੁਰੇਬਿਸਟਾ ਨੇ ਪੌਂਪੀ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਸਮਰਥਨ ਦਿੱਤਾ।ਇਸਨੇ ਬਦਲੇ ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਸੀਜ਼ਰ ਦਾ ਦੁਸ਼ਮਣ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸਨੇ ਡੇਸੀਆ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਇੱਕ ਮੁਹਿੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ।53 ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਵਿੱਚ, ਬੁਰੇਬਿਸਟਾ ਦਾ ਕਤਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਰਾਜ ਨੂੰ ਵੱਖਰੇ ਸ਼ਾਸਕਾਂ ਦੇ ਅਧੀਨ ਚਾਰ (ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਪੰਜ) ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।
ਰੋਮਨ ਡੇਸੀਆ
ਲੜਾਈ ਵਿਚ ਫੌਜੀ, ਦੂਜੀ ਡੇਸੀਅਨ ਯੁੱਧ, ਸੀ.105 ਈ. ©Angus McBride
106 Jan 1 00:01 - 275 Jan

ਰੋਮਨ ਡੇਸੀਆ

Tapia, Romania
ਬੁਰੇਬਿਸਟਾ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੇ ਜੋ ਸਾਮਰਾਜ ਬਣਾਇਆ ਸੀ ਉਹ ਛੋਟੇ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਟੁੱਟ ਗਿਆ।ਟਾਈਬੇਰੀਅਸ ਦੇ ਰਾਜ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਡੋਮੀਟੀਅਨ ਤੱਕ, ਡੇਕੀਅਨ ਗਤੀਵਿਧੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਰੱਖਿਆਤਮਕ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਘਟਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਰੋਮੀਆਂ ਨੇ ਡੇਸੀਆ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਯੋਜਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ।86 ਈਸਵੀ ਵਿੱਚ ਡੇਸੀਅਨ ਰਾਜੇ, ਡੇਸੀਬਲਸ, ਨੇ ਸਫਲਤਾਪੂਰਵਕ ਆਪਣੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਵਿੱਚ ਡੇਸੀਅਨ ਰਾਜ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਜੋੜਿਆ।ਡੋਮੀਟਿਅਨ ਨੇ ਡੇਕੀਅਨਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਇੱਕ ਜਲਦੀ ਹਮਲੇ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਜੋ ਤਬਾਹੀ ਵਿੱਚ ਖਤਮ ਹੋ ਗਈ।ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਹਮਲੇ ਨੇ ਰੋਮ ਅਤੇ ਡੇਸੀਆ ਵਿਚਕਾਰ ਲਗਭਗ ਇੱਕ ਦਹਾਕੇ ਤੱਕ ਸ਼ਾਂਤੀ ਲਿਆਂਦੀ, ਜਦੋਂ ਤੱਕ 98 ਈਸਵੀ ਵਿੱਚ ਟ੍ਰੈਜਨ ਸਮਰਾਟ ਨਹੀਂ ਬਣ ਗਿਆ।ਟ੍ਰੈਜਨ ਨੇ ਡੇਸੀਆ ਦੀਆਂ ਦੋ ਜਿੱਤਾਂ ਦਾ ਵੀ ਪਿੱਛਾ ਕੀਤਾ, ਪਹਿਲੀ, 101-102 ਈਸਵੀ ਵਿੱਚ, ਰੋਮਨ ਦੀ ਜਿੱਤ ਵਿੱਚ ਸਮਾਪਤ ਹੋਈ।ਡੇਸੀਬਲਸ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੀਆਂ ਕਠੋਰ ਸ਼ਰਤਾਂ ਲਈ ਸਹਿਮਤ ਹੋਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਉਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਨਮਾਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ 106 ਈਸਵੀ ਵਿੱਚ ਡੇਸੀਆ ਉੱਤੇ ਦੂਜਾ ਹਮਲਾ ਹੋਇਆ ਜਿਸ ਨਾਲ ਡੇਸੀਅਨ ਰਾਜ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਗਈ।ਸਾਮਰਾਜ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦੇ ਏਕੀਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਰੋਮਨ ਡੇਸੀਆ ਨੇ ਲਗਾਤਾਰ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨਿਕ ਵੰਡ ਦੇਖੀ।119 ਵਿੱਚ, ਇਸਨੂੰ ਦੋ ਵਿਭਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਸੀ: ਡੇਸੀਆ ਸੁਪੀਰੀਅਰ ("ਅੱਪਰ ਡੇਸੀਆ") ਅਤੇ ਡੇਸੀਆ ਇਨਫੀਰੀਅਰ ("ਲੋਅਰ ਡੇਸੀਆ"; ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਡੇਸੀਆ ਮਾਲਵੇਨਿਸ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ)।124 ਅਤੇ ਲਗਭਗ 158 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਡੇਸੀਆ ਸੁਪੀਰੀਅਰ ਨੂੰ ਦੋ ਪ੍ਰਾਂਤਾਂ, ਡੇਸੀਆ ਅਪੁਲੇਨਸਿਸ ਅਤੇ ਡੇਸੀਆ ਪੋਰੋਲੀਸੇਨਸਿਸ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਤਿੰਨ ਪ੍ਰਾਂਤਾਂ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ 166 ਵਿੱਚ ਏਕੀਕਰਨ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ ਅਤੇ ਚੱਲ ਰਹੇ ਮਾਰਕੋਮੈਨਿਕ ਯੁੱਧਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਟਰੇਸ ਡੇਸੀਏ ("ਤਿੰਨ ਡੇਸੀਅਸ") ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਵੇਗਾ।ਨਵੀਆਂ ਖਾਣਾਂ ਖੋਲ੍ਹੀਆਂ ਗਈਆਂ ਅਤੇ ਧਾਤੂ ਦੀ ਨਿਕਾਸੀ ਤੇਜ਼ ਹੋ ਗਈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਪ੍ਰਾਂਤ ਵਿੱਚ ਖੇਤੀਬਾੜੀ, ਸਟਾਕ ਬਰੀਡਿੰਗ, ਅਤੇ ਵਪਾਰ ਵਧਿਆ।ਰੋਮਨ ਡੇਸੀਆ ਪੂਰੇ ਬਾਲਕਨ ਵਿੱਚ ਤਾਇਨਾਤ ਫੌਜ ਲਈ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵ ਰੱਖਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸ਼ਹਿਰੀ ਪ੍ਰਾਂਤ ਬਣ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦਸ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਇਹ ਸਾਰੇ ਪੁਰਾਣੇ ਫੌਜੀ ਕੈਂਪਾਂ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਸਨ।ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਅੱਠ ਕੋਲੋਨੀਆ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚੇ ਦਰਜੇ ਦੇ ਸਨ।ਉਲਪੀਆ ਟਰੇਆਨਾ ਸਰਮਿਜ਼ੇਗੇਟੂਸਾ ਵਿੱਤੀ, ਧਾਰਮਿਕ ਅਤੇ ਵਿਧਾਨਕ ਕੇਂਦਰ ਸੀ ਅਤੇ ਜਿੱਥੇ ਸ਼ਾਹੀ ਪ੍ਰੋਕਿਊਰੇਟਰ (ਵਿੱਤ ਅਧਿਕਾਰੀ) ਦੀ ਸੀਟ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਅਪੁਲਮ ਰੋਮਨ ਡੇਸੀਆ ਦਾ ਫੌਜੀ ਕੇਂਦਰ ਸੀ।ਇਸਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਤੋਂ, ਰੋਮਨ ਡੇਸੀਆ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਅਤੇ ਫੌਜੀ ਖਤਰੇ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ।ਫਰੀ ਡੇਕੀਅਨਾਂ ਨੇ, ਸਰਮਾਟੀਅਨਾਂ ਨਾਲ ਗੱਠਜੋੜ ਕਰਕੇ, ਸੂਬੇ ਵਿੱਚ ਲਗਾਤਾਰ ਛਾਪੇ ਮਾਰੇ।ਇਹਨਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਾਰਪੀ (ਇੱਕ ਡੇਕੀਅਨ ਕਬੀਲਾ) ਅਤੇ ਨਵੇਂ ਆਏ ਜਰਮਨਿਕ ਕਬੀਲਿਆਂ (ਗੋਥ, ਤਾਈਫਾਲੀ, ਹੇਰੂਲੀ ਅਤੇ ਬਸਤਰਨੇ) ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਗੱਠਜੋੜ ਕੀਤਾ।ਇਸ ਸਭ ਨੇ ਰੋਮਨ ਸਮਰਾਟਾਂ ਲਈ ਪ੍ਰਾਂਤ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ, ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਗੈਲਿਅਨਸ (253-268) ਦੇ ਰਾਜ ਦੌਰਾਨ ਲਗਭਗ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।ਔਰੇਲੀਅਨ (270-275) ਰਸਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ 271 ਜਾਂ 275 ਈਸਵੀ ਵਿੱਚ ਰੋਮਨ ਡੇਸੀਆ ਨੂੰ ਤਿਆਗ ਦੇਵੇਗਾ।ਉਸਨੇ ਡੇਸੀਆ ਤੋਂ ਆਪਣੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਅਤੇ ਨਾਗਰਿਕ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ, ਅਤੇ ਲੋਅਰ ਮੋਸੀਆ ਵਿੱਚ ਸੇਰਡਿਕਾ ਵਿਖੇ ਇਸਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਦੇ ਨਾਲ ਡੇਸੀਆ ਔਰੇਲੀਆਨਾ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ।ਰੋਮਨਾਈਜ਼ਡ ਆਬਾਦੀ ਅਜੇ ਵੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਰੋਮਨ ਵਾਪਸੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਸਦੀ ਕਿਸਮਤ ਵਿਵਾਦਪੂਰਨ ਹੈ।ਇੱਕ ਸਿਧਾਂਤ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਡੇਸੀਆ ਵਿੱਚ ਬੋਲੀ ਜਾਂਦੀ ਲਾਤੀਨੀ, ਜਿਆਦਾਤਰ ਆਧੁਨਿਕ ਰੋਮਾਨੀਆ ਵਿੱਚ, ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਭਾਸ਼ਾ ਬਣ ਗਈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਡਾਕੋ-ਰੋਮਨ (ਡਾਸੀਆ ਦੀ ਰੋਮਨਾਈਜ਼ਡ ਆਬਾਦੀ) ਦੇ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਬਣ ਗਏ।ਵਿਰੋਧੀ ਸਿਧਾਂਤ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਰੋਮਾਨੀਅਨਾਂ ਦਾ ਮੂਲ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਬਾਲਕਨ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ ਉੱਤੇ ਪਿਆ ਹੈ।
271 - 1310
ਮਾਈਗ੍ਰੇਸ਼ਨ ਅਤੇ ਮੱਧਕਾਲੀ ਦੌਰornament
ਗੋਥਸ
Goths ©Angus McBride
290 Jan 1 - 376

ਗੋਥਸ

Romania
ਗੋਥਾਂ ਨੇ 230 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਤੋਂ ਡਨੀਸਟਰ ਨਦੀ ਦੇ ਪੱਛਮ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।[23] ਨਦੀ ਦੁਆਰਾ ਵੱਖ ਕੀਤੇ ਦੋ ਵੱਖਰੇ ਸਮੂਹ, ਥਰਵਿੰਗੀ ਅਤੇ ਗਰੂਥੁੰਗੀ, ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਉੱਭਰ ਆਏ।[24] ਡੇਸੀਆ ਦਾ ਇੱਕ ਸਮੇਂ ਦਾ ਪ੍ਰਾਂਤ "ਤੈਫਾਲੀ, ਵਿਕਟੋਹਲੀ, ਅਤੇ ਥਰਵਿੰਗੀ" [25] ਦੁਆਰਾ 350 ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਗੌਥਸ ਦੀ ਸਫਲਤਾ ਬਹੁ-ਨਸਲੀ "ਸਾਂਤਾਨਾ ਡੀ ਮੁਰੇਸ-ਚੇਰਨੀਆਖੋਵ ਸਭਿਆਚਾਰ" ਦੇ ਵਿਸਥਾਰ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਈ ਗਈ ਹੈ।ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀ ਦੀਆਂ ਬਸਤੀਆਂ 3ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਮੋਲਦਾਵੀਆ ਅਤੇ ਵਲਾਚੀਆ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਈਆਂ, [26] ਅਤੇ 330 ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਵਿੱਚ। ਇਹਨਾਂ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਵਿੱਚ ਖੇਤੀ ਅਤੇ ਪਸ਼ੂ ਪਾਲਣ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝੀ ਹੋਈ ਆਬਾਦੀ ਦੁਆਰਾ ਆਬਾਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[27] ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਬਰਤਨ, ਕੰਘੀ ਬਣਾਉਣਾ ਅਤੇ ਹੋਰ ਦਸਤਕਾਰੀ ਪ੍ਰਫੁੱਲਤ ਹੋਈ।ਪਹੀਏ ਤੋਂ ਬਣੇ ਵਧੀਆ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਭਾਂਡੇ ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਇੱਕ ਖਾਸ ਵਸਤੂ ਹੈ;ਸਥਾਨਕ ਪਰੰਪਰਾ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਬਣੇ ਕੱਪ ਵੀ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖੇ ਗਏ ਸਨ।ਨੇੜਲੇ ਰੋਮਨ ਪ੍ਰਾਂਤਾਂ ਅਤੇ ਸਕੈਂਡੀਨੇਵੀਅਨ-ਸ਼ੈਲੀ ਦੇ ਬਰੋਚਾਂ ਵਿੱਚ ਬਣੇ ਹਲ ਦੇ ਸਮਾਨ ਇਹਨਾਂ ਖੇਤਰਾਂ ਨਾਲ ਵਪਾਰਕ ਸੰਪਰਕ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ।"ਸਾਂਤਾਨਾ ਡੇ ਮੂਰੇਸ-ਚੇਰਨਾਖੋਵ" ਪਿੰਡ, ਕਈ ਵਾਰ 20 ਹੈਕਟੇਅਰ (49 ਏਕੜ) ਤੋਂ ਵੱਧ ਦੇ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਨੂੰ ਕਿਲ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਦੋ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ: ਡੱਬੇ ਅਤੇ ਡੌਬ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਨਾਲ ਡੁੱਬੀਆਂ ਝੌਂਪੜੀਆਂ ਅਤੇ ਪਲਾਸਟਰਡ ਲੱਕੜ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਨਾਲ ਸਤਹ ਇਮਾਰਤਾਂ।ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਡੁੱਬੀਆਂ ਝੌਂਪੜੀਆਂ ਕਾਰਪੈਥੀਅਨਾਂ ਦੇ ਪੂਰਬ ਵੱਲ ਬਸਤੀਆਂ ਲਈ ਖਾਸ ਸਨ, ਪਰ ਹੁਣ ਉਹ ਪੋਂਟਿਕ ਸਟੈਪਸ ਦੇ ਦੂਰ-ਦੁਰਾਡੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ।ਗੌਥਿਕ ਦਬਦਬਾ ਢਹਿ ਗਿਆ ਜਦੋਂ ਹੂਨਾਂ ਨੇ 376 ਵਿੱਚ ਥਰਵਿੰਗੀ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਥਰਵਿੰਗੀ ਨੇ ਰੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਣ ਮੰਗੀ, ਅਤੇ ਗ੍ਰੁਥੁੰਗੀ ਅਤੇ ਟਾਇਫਾਲੀ ਦੇ ਵੱਡੇ ਸਮੂਹਾਂ ਦੇ ਪਿਛੇ ਆ ਗਏ।ਸਾਰੇ ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ, ਗੌਥਾਂ ਦੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਮੂਹ ਡੈਨਿਊਬ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵੱਲ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹੇ।
ਡੇਸੀਆ ਦੀ ਕਾਂਸਟੈਂਟਾਈਨ ਰੀਕਨਕੁਏਸਟ
Constantine Reconquest of Dacia ©Johnny Shumate
328 Jan 1

ਡੇਸੀਆ ਦੀ ਕਾਂਸਟੈਂਟਾਈਨ ਰੀਕਨਕੁਏਸਟ

Drobeta-Turnu Severin, Romania
328 ਵਿੱਚ ਸਮਰਾਟ ਕਾਂਸਟੈਂਟਾਈਨ ਮਹਾਨ ਨੇ ਸੁਸੀਦਾਵਾ (ਅੱਜ ਰੋਮਾਨੀਆ ਵਿੱਚ ਸੇਲੇਈ) [6] ਵਿਖੇ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨ ਦੇ ਪੁਲ (ਡੈਨਿਊਬ) ਦਾ ਉਦਘਾਟਨ ਕੀਤਾ, ਡੈਸੀਆ ਨੂੰ ਮੁੜ ਜਿੱਤਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਂਤ ਜੋ ਔਰੇਲੀਅਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।332 ਦੀ ਸਰਦੀਆਂ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ, ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨ ਨੇ ਗੋਥਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਸਰਮਾਟੀਅਨਾਂ ਨਾਲ ਮੁਹਿੰਮ ਚਲਾਈ।ਮੌਸਮ ਅਤੇ ਭੋਜਨ ਦੀ ਘਾਟ ਨੇ ਗੋਥਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਮਹਿੰਗੀ ਕੀਮਤ ਦਿੱਤੀ: ਕਥਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਰੋਮ ਨੂੰ ਸੌਂਪਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਲਗਭਗ ਇਕ ਲੱਖ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ।ਇਸ ਜਿੱਤ ਦੇ ਜਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨ ਨੇ ਗੋਥਿਕਸ ਮੈਕਸਿਮਸ ਦਾ ਖਿਤਾਬ ਲਿਆ ਅਤੇ ਗੋਥੀਆ ਦੇ ਨਵੇਂ ਸੂਬੇ ਵਜੋਂ ਅਧੀਨ ਖੇਤਰ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ।[7] 334 ਵਿੱਚ, ਸਰਮਾਟੀਅਨ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦਾ ਤਖਤਾ ਪਲਟਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨ ਨੇ ਕਬੀਲੇ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਇੱਕ ਮੁਹਿੰਮ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ।ਉਸਨੇ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਜਿੱਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਖੇਤਰ ਉੱਤੇ ਆਪਣਾ ਨਿਯੰਤਰਣ ਵਧਾ ਲਿਆ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਕੈਂਪਾਂ ਅਤੇ ਕਿਲਾਬੰਦੀਆਂ ਦੇ ਬਚੇ ਹੋਏ ਹਨ।[8] ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨ ਨੇ ਕੁਝ ਸਰਮਾਟੀਅਨ ਜਲਾਵਤਨੀਆਂ ਨੂੰ ਇਲੀਰੀਅਨ ਅਤੇ ਰੋਮਨ ਜ਼ਿਲ੍ਹਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕਿਸਾਨਾਂ ਵਜੋਂ ਮੁੜ ਵਸਾਇਆ, ਅਤੇ ਬਾਕੀਆਂ ਨੂੰ ਫੌਜ ਵਿੱਚ ਭਰਤੀ ਕੀਤਾ।ਡੇਸੀਆ ਵਿੱਚ ਨਵੀਂ ਸਰਹੱਦ ਬ੍ਰਾਜ਼ਦਾ ਲੁਈ ਨੋਵਾਕ ਲਾਈਨ ਦੇ ਨਾਲ ਸੀ ਜੋ ਹਿਨੋਵਾ ਦੇ ਕਾਸਟ੍ਰਾ, ਰੁਸੀਦਾਵਾ ਅਤੇ ਪੀਟਰੋਸੇਲ ਦੇ ਕਾਸਟ੍ਰਾ ਦੁਆਰਾ ਸਮਰਥਤ ਸੀ।[9] ਚੂਨਾ ਤਿਰਿਘਿਨਾ-ਬਾਰਬੋਸੀ ਦੇ ਕਾਸਟ੍ਰਾ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵੱਲ ਲੰਘਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਡਨੀਸਟਰ ਨਦੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਸਾਸੀਕ ਲਾਗੂਨ ਵਿਖੇ ਸਮਾਪਤ ਹੁੰਦਾ ਸੀ।[10] ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨ ਨੇ 336 ਵਿੱਚ ਡੈਸੀਕਸ ਮੈਕਸਿਮਸ ਦਾ ਖਿਤਾਬ ਲਿਆ [। 11] ਡੈਨਿਊਬ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਰੋਮਨ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਾਂ ਨੇ ਜਸਟਿਨੀਅਨ ਤੱਕ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ।
ਹੰਨਿਕ ਹਮਲਾ
ਹੁਨ ਸਾਮਰਾਜ ਸਟੈਪੇ ਕਬੀਲਿਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਬਹੁ-ਜਾਤੀ ਸੰਘ ਸੀ। ©Angus McBride
376 Jan 1 - 453

ਹੰਨਿਕ ਹਮਲਾ

Romania
ਹੂਨਿਕ ਹਮਲਾ ਅਤੇ ਜੋ ਹੁਣ ਰੋਮਾਨੀਆ ਹੈ ਉਸ ਉੱਤੇ ਜਿੱਤ 4ਵੀਂ ਅਤੇ 5ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਸੀ।ਅਟਿਲਾ ਵਰਗੇ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ, ਹੂਨਸ ਪੂਰਬੀ ਸਟੈਪਸ ਤੋਂ ਉਭਰਿਆ, ਪੂਰੇ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਫੈਲਿਆ ਅਤੇ ਮੌਜੂਦਾ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚਿਆ।ਆਪਣੇ ਡਰਾਉਣੇ ਘੋੜਸਵਾਰ ਅਤੇ ਹਮਲਾਵਰ ਰਣਨੀਤੀਆਂ ਲਈ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ, ਹੰਸ ਨੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਜਰਮਨਿਕ ਕਬੀਲਿਆਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਥਾਨਕ ਆਬਾਦੀਆਂ ਨੂੰ ਪਛਾੜ ਦਿੱਤਾ, ਖੇਤਰ ਦੇ ਕੁਝ ਹਿੱਸਿਆਂ 'ਤੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤਾ।ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਨੇ ਰੋਮਾਨੀਆ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਗੁਆਂਢੀ ਖੇਤਰਾਂ ਦੇ ਬਾਅਦ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਨੂੰ ਰੂਪ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ।ਹੂਨਿਕ ਸ਼ਾਸਨ ਅਸਥਾਈ ਸੀ, ਅਤੇ 453 ਈਸਵੀ ਵਿੱਚ ਅਟਿਲਾ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਾਮਰਾਜ ਟੁੱਟਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ।ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲਤਨ ਸੰਖੇਪ ਦਬਦਬੇ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਹੁਨਾਂ ਦਾ ਇਸ ਖੇਤਰ 'ਤੇ ਸਥਾਈ ਪ੍ਰਭਾਵ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਅੰਦੋਲਨਾਂ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ ਜਿਸ ਨੇ ਪੂਰਬੀ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਮੱਧਕਾਲੀ ਦੌਰ ਨੂੰ ਆਕਾਰ ਦਿੱਤਾ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹਮਲੇ ਨੇ ਰੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀਆਂ ਸਰਹੱਦਾਂ 'ਤੇ ਦਬਾਅ ਵਧਾਇਆ, ਇਸ ਦੇ ਅੰਤਮ ਪਤਨ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ।
ਜੀਪੀਡਸ
ਜਰਮਨਿਕ ਕਬੀਲੇ ©Angus McBride
453 Jan 1 - 566

ਜੀਪੀਡਸ

Romania
ਰੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹੰਸ ਦੀਆਂ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਗੇਪਿਡਜ਼ ਦੀ ਭਾਗੀਦਾਰੀ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਲੁੱਟ ਲਿਆ, ਇੱਕ ਅਮੀਰ ਗੇਪਿਡ ਕੁਲੀਨਤਾ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ।[12] ਅਰਡਾਰਿਕ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਹੇਠ ਇੱਕ "ਅਣਗਿਣਤ ਮੇਜ਼ਬਾਨ" ਨੇ [451] ਵਿੱਚ ਕੈਟਾਲਾਉਨੀਅਨ ਮੈਦਾਨਾਂ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਅਟਿਲਾ ਦ ਹੁਨ ਦੀ ਫੌਜ ਦੇ ਸੱਜੇ ਵਿੰਗ ਦਾ ਗਠਨ ਕੀਤਾ। ਅਤੇ ਫ੍ਰੈਂਕਸ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮਿਲੇ, ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਰੋਮਨ ਲਈ ਅਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੂਨਾਂ ਲਈ ਲੜ ਰਹੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਰੁਕਣ ਲਈ ਲੜਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।453 ਵਿੱਚ ਅਟਿਲਾ ਦ ਹੁਨ ਦੀ ਅਚਾਨਕ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਉਸਦੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਟਕਰਾਅ ਇੱਕ ਘਰੇਲੂ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਵਿਕਸਤ ਹੋ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਪਰਜਾ ਦੇ ਲੋਕ ਬਗਾਵਤ ਵਿੱਚ ਉੱਠਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋ ਗਏ।[14] ਜਾਰਡਨ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਗੇਪਿਡ ਰਾਜਾ, ਅਰਡਾਰਿਕ, ਜੋ "ਕ੍ਰੋਧਵਾਨ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕੌਮਾਂ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਬੁਰੀ ਹਾਲਤ ਦੇ ਗੁਲਾਮਾਂ ਵਾਂਗ ਸਲੂਕ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ", [15] ਹੂਨਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹਥਿਆਰ ਚੁੱਕਣ ਵਾਲਾ ਪਹਿਲਾ ਵਿਅਕਤੀ ਸੀ।ਫੈਸਲਾਕੁੰਨ ਲੜਾਈ 454 ਜਾਂ 455 ਵਿੱਚ ਪੈਨੋਨੀਆ ਵਿੱਚ (ਅਣਪਛਾਤੀ) ਨੇਦਾਓ ਨਦੀ 'ਤੇ ਲੜੀ ਗਈ ਸੀ [। 16] ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ, ਗੇਪਿਡਸ, ਰੁਗੀ, ਸਰਮੇਟੀਅਨ ਅਤੇ ਸੂਏਬੀ ਦੀ ਸੰਯੁਕਤ ਫੌਜ ਨੇ ਓਸਟ੍ਰੋਗੋਥਸ ਸਮੇਤ ਹੂਨਾਂ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ ਸੀ।[17] ਇਹ ਗੇਪਿਡਜ਼ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅਟਿਲਾ ਦੇ ਪੁਰਾਣੇ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਸੁਤੰਤਰ ਨਵੇਂ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ "ਸਨਮਾਨ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਜਿਸਨੇ ਇੱਕ ਸਦੀ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਆਪਣੇ ਰਾਜ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਿਆ" ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ।[18] ਇਸਨੇ ਡੈਨਿਊਬ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵਿੱਚ, ਡੇਸੀਆ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਰੋਮਨ ਪ੍ਰਾਂਤ ਦੇ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਮੱਧ ਡੈਨੂਬੀਅਨ ਰਾਜਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਇਹ ਰੋਮ ਨਾਲ ਮੁਕਾਬਲਤਨ ਗੈਰ-ਸ਼ਾਮਲ ਰਿਹਾ।ਗੈਪਿਡਜ਼ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਦੀ ਬਾਅਦ 567 ਵਿੱਚ ਲੋਮਬਾਰਡਸ ਅਤੇ ਅਵਰਸ ਦੁਆਰਾ ਹਰਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਸਮਰਥਨ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ।ਕੁਝ ਗੇਪਿਡਜ਼ ਇਟਲੀ ਦੀ ਆਪਣੀ ਜਿੱਤ ਵਿੱਚ ਲੋਂਬਾਰਡਜ਼ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਏ, ਕੁਝ ਰੋਮਨ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਗਏ, ਅਤੇ ਹੋਰ ਗੇਪਿਡ ਅਜੇ ਵੀ ਪੁਰਾਣੇ ਰਾਜ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ ਜਦੋਂ ਇਸ ਨੂੰ ਅਵਾਰਸ ਦੁਆਰਾ ਜਿੱਤ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।
ਬਾਲਕਨ ਵਿੱਚ ਸਲਾਵਿਕ ਪ੍ਰਵਾਸ
ਬਾਲਕਨ ਵਿੱਚ ਸਲਾਵਿਕ ਪ੍ਰਵਾਸ ©HistoryMaps
500 Jan 1

ਬਾਲਕਨ ਵਿੱਚ ਸਲਾਵਿਕ ਪ੍ਰਵਾਸ

Balkans
ਬਾਲਕਨ ਵਿੱਚ ਸਲਾਵਿਕ ਪ੍ਰਵਾਸ 6ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅੱਧ ਵਿੱਚ ਅਤੇ 7ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਦਹਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਮੱਧ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ।ਸਲਾਵ ਦੇ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਜਨਸੰਖਿਆ ਦੇ ਫੈਲਾਅ ਦੇ ਬਾਅਦ ਆਬਾਦੀ ਦਾ ਆਦਾਨ-ਪ੍ਰਦਾਨ, ਮਿਸ਼ਰਣ ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਾ ਸਲਾਵਿਕ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਬਦਲੀ ਗਈ।ਜਸਟਿਨਿਅਨ ਦੀ ਪਲੇਗ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਬਾਲਕਨ ਆਬਾਦੀ ਦੀ ਕਾਫ਼ੀ ਕਮੀ ਦੁਆਰਾ ਬੰਦੋਬਸਤ ਦੀ ਸਹੂਲਤ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ।ਇਕ ਹੋਰ ਕਾਰਨ 536 ਤੋਂ 660 ਈਸਵੀ ਤੱਕ ਦੇਰ ਦਾ ਪੁਰਾਤਨ ਛੋਟਾ ਬਰਫ਼ ਯੁੱਗ ਅਤੇ ਪੂਰਬੀ ਰੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਸਾਸਾਨੀਅਨ ਸਾਮਰਾਜ ਅਤੇ ਅਵਾਰ ਖਗਾਨਾਟ ਵਿਚਕਾਰ ਯੁੱਧਾਂ ਦੀ ਲੜੀ ਸੀ।ਅਵਾਰ ਖਗਾਨੇਟ ਦੀ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਸਲਾਵਿਕ ਕਬੀਲਿਆਂ ਦੇ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ।626 ਦੀਆਂ ਗਰਮੀਆਂ ਵਿੱਚ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਪਲ ਦੀ ਅਸਫਲ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਸਾਵਾ ਅਤੇ ਡੈਨਿਊਬ ਦਰਿਆਵਾਂ ਦੇ ਦੱਖਣ ਵਿੱਚ ਬਿਜ਼ੰਤੀਨੀ ਪ੍ਰਾਂਤਾਂ ਨੂੰ ਸੈਟਲ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਏਜੀਅਨ ਤੋਂ ਕਾਲੇ ਸਾਗਰ ਤੱਕ ਏਜੀਅਨ ਤੱਕ ਦੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਬਾਲਕਨ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਹੇ।ਕਈ ਕਾਰਕਾਂ ਤੋਂ ਥੱਕਿਆ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਬਾਲਕਨ ਦੇ ਤੱਟਵਰਤੀ ਹਿੱਸਿਆਂ ਤੱਕ ਘਟਾ ਕੇ, ਬਿਜ਼ੈਂਟੀਅਮ ਦੋ ਮੋਰਚਿਆਂ 'ਤੇ ਯੁੱਧ ਲੜਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਗੁਆਚੇ ਹੋਏ ਇਲਾਕਿਆਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਇਸਲਈ ਇਸਨੇ ਸਕਲਵੀਨੀਆ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਨਾਲ ਸੁਲ੍ਹਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਅਵਾਰ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਗੱਠਜੋੜ ਬਣਾਇਆ। ਖਗਨੇਟਸ.
ਅਵਰਸ
ਲੋਮਬਾਰਡ ਵਾਰੀਅਰ ©Anonymous
566 Jan 1 - 791

ਅਵਰਸ

Ópusztaszer, Pannonian Basin,
562 ਤੱਕ ਅਵਾਰਜ਼ ਨੇ ਕਾਲੇ ਸਾਗਰ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵਿੱਚ ਹੇਠਲੇ ਡੈਨਿਊਬ ਬੇਸਿਨ ਅਤੇ ਸਟੈਪਸ ਨੂੰ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰ ਲਿਆ।[19] ਜਦੋਂ ਉਹ ਬਾਲਕਨ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚੇ, ਅਵਾਰਾਂ ਨੇ ਲਗਭਗ 20,000 ਘੋੜਸਵਾਰਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਵਿਭਿੰਨ ਸਮੂਹ ਬਣਾਇਆ।[20] ਬਿਜ਼ੰਤੀਨੀ ਸਮਰਾਟ ਜਸਟਿਨਿਅਨ ਦੇ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਖਰੀਦ ਲਿਆ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਉੱਤਰ-ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਜਰਮਨਨੀਆ ਵੱਲ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਫਰੈਂਕਿਸ਼ ਵਿਰੋਧੀ ਧਿਰ ਨੇ ਉਸ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਅਵਰਸ ਦੇ ਵਿਸਥਾਰ ਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ।ਅਮੀਰ ਪੇਸਟੋਰਲ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਅਵਾਰਾਂ ਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦਾ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਵਿੱਚ ਡੈਨਿਊਬ ਦੇ ਦੱਖਣ ਵਿੱਚ ਜ਼ਮੀਨ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਬਿਜ਼ੰਤੀਨੀਆਂ ਨੇ ਅਵਰ ਦੇ ਹਮਲੇ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਖ਼ਤਰੇ ਵਜੋਂ ਗੋਕਟੁਰਕਸ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਸੰਪਰਕਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।[21] ਅਵਾਰਾਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਕਾਰਪੈਥੀਅਨ ਬੇਸਿਨ ਅਤੇ ਕੁਦਰਤੀ ਰੱਖਿਆ ਵੱਲ ਮੋੜਿਆ।[22] ਕਾਰਪੈਥੀਅਨ ਬੇਸਿਨ 'ਤੇ ਗੇਪਿਡਜ਼ ਦਾ ਕਬਜ਼ਾ ਸੀ।567 ਵਿੱਚ ਅਵਾਰਾਂ ਨੇ ਲੋਮਬਾਰਡਸ - ਗੇਪਿਡਜ਼ ਦੇ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਨਾਲ ਇੱਕ ਗੱਠਜੋੜ ਬਣਾਇਆ - ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਮਿਲ ਕੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਗੇਪਿਡ ਰਾਜ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਅਵਾਰਸ ਨੇ ਫਿਰ ਲੋਮਬਾਰਡਸ ਨੂੰ ਉੱਤਰੀਇਟਲੀ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਲਈ ਮਨਾ ਲਿਆ।
ਬੁਲਗਾਰਸ
ਅਵਾਰਸ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰਸ ©Angus McBride
680 Jan 1

ਬੁਲਗਾਰਸ

Romania
ਤੁਰਕੀ ਬੋਲਣ ਵਾਲੇ ਬੁਲਗਾਰ 670 ਦੇ ਆਸ-ਪਾਸ ਡਨੀਸਟਰ ਨਦੀ ਦੇ ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਦੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚੇ [। 28] ਓਂਗਲ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਨੇ 680 ਜਾਂ 681 ਵਿੱਚ ਪੂਰਬੀ ਰੋਮਨ (ਜਾਂ ਬਿਜ਼ੰਤੀਨ ) ਸਮਰਾਟ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨ IV ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ, ਡੋਬਰੂਜਾ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਅਤੇ ਈਮਪਾਇਰ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ। .[29] ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਛੇਤੀ ਹੀ ਕੁਝ ਗੁਆਂਢੀ ਕਬੀਲਿਆਂ ਉੱਤੇ ਆਪਣਾ ਅਧਿਕਾਰ ਥੋਪ ਦਿੱਤਾ।804 ਅਤੇ 806 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਅਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰਾਜ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੇ ਕ੍ਰੂਮ ਨੇ ਸਾਬਕਾ ਅਵਾਰ ਖਗਾਨੇਟ ਦੇ ਪੂਰਬੀ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਲੈ ਲਿਆ ਅਤੇ ਸਥਾਨਕ ਸਲਾਵਿਕ ਕਬੀਲਿਆਂ ਦਾ ਸ਼ਾਸਨ ਸੰਭਾਲ ਲਿਆ।ਮੱਧ ਯੁੱਗ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਸਾਮਰਾਜ ਨੇ 681 ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸਥਾਪਨਾ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ 1371-1422 ਵਿੱਚ ਇਸਦੇ ਟੁਕੜੇ ਤੱਕ ਡੈਨਿਊਬ ਨਦੀ (ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਦੇ ਨਾਲ) ਦੇ ਉੱਤਰ ਵੱਲ ਵਿਸ਼ਾਲ ਖੇਤਰਾਂ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕੀਤਾ।ਸਦੀਆਂ ਪੁਰਾਣੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਸ਼ਾਸਨ ਲਈ ਮੂਲ ਜਾਣਕਾਰੀ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਸ਼ਾਸਕਾਂ ਦੇ ਪੁਰਾਲੇਖਾਂ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਬਿਜ਼ੰਤੀਨ ਜਾਂ ਹੰਗਰੀ ਦੀਆਂ ਹੱਥ-ਲਿਖਤਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਖੇਤਰ ਲਈ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।ਪਹਿਲੇ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਡਰਿਡੂ ਸੱਭਿਆਚਾਰ 8ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਵਿਕਸਤ ਹੋਇਆ ਅਤੇ 11ਵੀਂ ਸਦੀ ਤੱਕ ਵਧਿਆ।[30] ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪਲਿਸਕਾ-ਪ੍ਰੇਸਲਾਵ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਪੇਚਨੇਗਸ
ਪੇਚਨੇਗਸ ©Angus McBride
700 Jan 1 - 1000

ਪੇਚਨੇਗਸ

Romania
ਪੇਚਨੇਗਸ, ਮੱਧ ਏਸ਼ੀਆਈ ਸਟੈਪੇਸ ਦੇ ਇੱਕ ਅਰਧ-ਖਾਣਜਾਦੇ ਤੁਰਕੀ ਲੋਕ, ਨੇ 8ਵੀਂ ਤੋਂ 11ਵੀਂ ਸਦੀ ਤੱਕ ਕਾਲੇ ਸਾਗਰ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵੱਲ ਸਟੈਪੇਸ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਅਤੇ 10ਵੀਂ ਸਦੀ ਤੱਕ ਉਹ ਡੌਨ ਅਤੇ ਡੌਨ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰਲੇ ਸਾਰੇ ਖੇਤਰ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ। ਹੇਠਲੇ ਡੈਨਿਊਬ ਦਰਿਆ.[31] 11ਵੀਂ ਅਤੇ 12ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਕਜ਼ਾਕਿਸਤਾਨ, ਦੱਖਣੀ ਰੂਸ, ਯੂਕਰੇਨ, ਦੱਖਣੀ ਮੋਲਦਾਵੀਆ ਅਤੇ ਪੱਛਮੀ ਵਾਲਾਚੀਆ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਦੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕੁਮਨ ਅਤੇ ਪੂਰਬੀ ਕਿਪਚੱਕਸ ਦੇ ਖਾਨਾਬਦੋਸ਼ ਸੰਘ ਦਾ ਦਬਦਬਾ ਰਿਹਾ।[32]
ਮਗੀਅਰਸ
ਔਟੋ ਮਹਾਨ ਨੇ ਲੇਚਫੀਲਡ, 955 ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਮਗਯਾਰਾਂ ਨੂੰ ਕੁਚਲ ਦਿੱਤਾ। ©Angus McBride
895 Jan 1

ਮਗੀਅਰਸ

Ópusztaszer, Pannonian Basin,
ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਅਤੇ ਖਾਨਾਬਦੋਸ਼ ਹੰਗੇਰੀਅਨਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਟਕਰਾਅ ਨੇ ਬਾਅਦ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਪੋਂਟਿਕ ਸਟੈਪੇਸ ਤੋਂ ਜਾਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕੀਤਾ ਅਤੇ 895 ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਕਾਰਪੈਥੀਅਨ ਬੇਸਿਨ ਦੀ ਜਿੱਤ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹਮਲੇ ਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲੇ ਸੰਦਰਭ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ, ਜੋ ਕੁਝ ਸਦੀਆਂ ਬਾਅਦ ਗੇਸਟਾ ਹੰਗਰੋਰਮ ਵਿੱਚ ਦਰਜ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਗੇਲੋ ਨਾਮ ਦੇ ਇੱਕ ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਡਿਊਕ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ਾਸਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।ਇਹੀ ਸਰੋਤ 895 ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਕ੍ਰਿਸਨਾ ਵਿੱਚ ਸਜ਼ੇਕੇਲੀਜ਼ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਵੀ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਸਮਕਾਲੀ ਸੰਦਰਭ - ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਲੈਚ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ - ਹੁਣ ਰੋਮਾਨੀਆ ਬਣ ਰਹੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ 12ਵੀਂ ਅਤੇ 13ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਦਰਜ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਲੋਅਰ ਡੈਨਿਊਬ ਦੇ ਦੱਖਣ ਵੱਲ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵੱਸਣ ਵਾਲੇ ਵਲੈਚਾਂ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਭਰਪੂਰ ਹਨ।
ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਨਿਯਮ
Hungarian Rule ©Angus McBride
1000 Jan 1 - 1241

ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਨਿਯਮ

Romania
ਸਟੀਫਨ I, ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਤਾਜਪੋਸ਼ੀ ਰਾਜਾ ਜਿਸਦਾ ਰਾਜ 1000 ਜਾਂ 1001 ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਨੇ ਕਾਰਪੈਥੀਅਨ ਬੇਸਿਨ ਨੂੰ ਏਕੀਕ੍ਰਿਤ ਕੀਤਾ ਸੀ।1003 ਦੇ ਆਸ-ਪਾਸ, ਉਸਨੇ "ਆਪਣੇ ਮਾਮੇ, ਰਾਜਾ ਗਿਊਲਾ" ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਇੱਕ ਮੁਹਿੰਮ ਚਲਾਈ ਅਤੇ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।ਮੱਧਕਾਲੀ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਰਾਜ ਦਾ ਇੱਕ ਅਨਿੱਖੜਵਾਂ ਅੰਗ ਸੀ;ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਹ ਇੱਕ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਕੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵੱਖਰੀ ਇਕਾਈ ਸੀ।ਆਧੁਨਿਕ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ, ਤਿੰਨ ਰੋਮਨ ਕੈਥੋਲਿਕ ਡਾਇਓਸਿਸ ਐਲਬਾ ਯੂਲੀਆ, ਬਿਹਾਰੀਆ ਅਤੇ ਸੇਨਾਡ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀਆਂ ਸੀਟਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ।[36]ਪੂਰੇ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਹੀ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਸ਼ਾਹੀ ਕਿਲ੍ਹਿਆਂ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਸੰਗਠਿਤ ਕਾਉਂਟੀਆਂ ਉੱਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਸੀ।[37] ਆਧੁਨਿਕ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ, 1097 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਇਸਪਾਨ ਜਾਂ ਐਲਬਾ [38] ਦੀ ਗਿਣਤੀ, ਅਤੇ 1111 ਵਿੱਚ ਬਿਹੋਰ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਾਉਂਟੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੀ ਦਿੱਖ ਦਾ ਸਬੂਤ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।[39] ਬਨਾਤ ਅਤੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾ ਦੀਆਂ ਕਾਉਂਟੀਆਂ ਸਿੱਧੇ ਸ਼ਾਹੀ ਅਧਿਕਾਰ ਅਧੀਨ ਰਹੀਆਂ, ਪਰ ਖੇਤਰ ਦੇ ਇੱਕ ਮਹਾਨ ਅਧਿਕਾਰੀ, ਵੋਇਵੋਡ, ਨੇ 12ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਅਨ ਕਾਉਂਟੀਆਂ ਦੇ ਇਸਪਾਨ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕੀਤੀ।[40]ਕ੍ਰੀਸਾਨਾ ਵਿੱਚ ਟਾਇਲਾਗਡ ਅਤੇ ਟਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਵਿੱਚ ਗਾਰਬੋਵਾ, ਸਾਸਚਿਜ਼ ਅਤੇ ਸੇਬੇਸ ਵਿਖੇ ਸਜ਼ੇਕੇਲੀਜ਼ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਸ਼ਾਹੀ ਚਾਰਟਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ।[41] ਗਾਰਬੋਵਾ, ਸਾਸਚਿਜ਼ ਅਤੇ ਸੇਬੇਸ ਤੋਂ ਸਜ਼ੇਕਲੀ ਸਮੂਹਾਂ ਨੂੰ 1150 ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਦੇ ਪੂਰਬੀ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਰਾਜਿਆਂ ਨੇ ਪੱਛਮੀ ਯੂਰਪ ਤੋਂ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਨਵੇਂ ਵਸਨੀਕਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਖੇਤਰ ਦਿੱਤੇ ਸਨ।[42] ਸਜ਼ੇਕੇਲੀਆਂ ਨੂੰ ਕਾਉਂਟੀਆਂ ਦੀ ਬਜਾਏ "ਸੀਟਾਂ" ਵਿੱਚ ਸੰਗਠਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਸ਼ਾਹੀ ਅਧਿਕਾਰੀ, "ਸੇਕੇਲੀਜ਼ ਦੀ ਗਿਣਤੀ" 1220 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਤੋਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦਾ ਮੁਖੀ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ।ਸਜ਼ੇਕਲੀਜ਼ ਨੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹਾਂ ਨੂੰ ਫੌਜੀ ਸੇਵਾਵਾਂ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀਆਂ ਅਤੇ ਸ਼ਾਹੀ ਟੈਕਸਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਰਿਹਾ।
ਕੁਮਨਸ
ਟਿਊਟੋਨਿਕ ਨਾਈਟਸ ਕੁਮਾਨੀਆ ਵਿੱਚ ਕੁਮਨਜ਼ ਨਾਲ ਲੜ ਰਹੇ ਹਨ। ©Graham Turner
1060 Jan 1

ਕੁਮਨਸ

Romania
ਹੇਠਲੇ ਡੈਨਿਊਬ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਕੁਮਨਾਂ ਦੀ ਆਮਦ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ 1055 ਵਿੱਚ ਦਰਜ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। [ [43] [] ਕਿਊਮਨ ਸਮੂਹਾਂ ਨੇ 1186 ਅਤੇ 1197 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਬਿਜ਼ੰਤੀਨੀਆਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਬਗਾਵਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬੁਲਗਾਰੀਅਨਾਂ ਅਤੇ ਵਲਾਚਾਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ। 1223 ਵਿੱਚ ਕਾਲਕਾ ਨਦੀ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਮੰਗੋਲਾਂ ਦੁਆਰਾ ਹਾਰ। [45] ਇਸ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਬੋਰੀਸੀਅਸ, ਇੱਕ ਕੂਮਨ ਸਰਦਾਰ, [46] ਨੇ ਬਪਤਿਸਮਾ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ ਅਤੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਰਾਜੇ ਦੀ ਸਰਬਉੱਚਤਾ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ।[47]
ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਅਨ ਸੈਕਸਨ ਮਾਈਗ੍ਰੇਸ਼ਨ
ਮੱਧਕਾਲੀ ਸ਼ਹਿਰ 13 ਵੀਂ ਸਦੀ. ©Anonymous
1150 Jan 1

ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਅਨ ਸੈਕਸਨ ਮਾਈਗ੍ਰੇਸ਼ਨ

Transylvanian Basin, Cristești
ਨਸਲੀ ਜਰਮਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਦਾ ਬਸਤੀੀਕਰਨ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਸਮੂਹਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਅਨ ਸੈਕਸਨ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਰਾਜਾ ਗੇਜ਼ਾ II (1141-1162) ਦੇ ਸ਼ਾਸਨਕਾਲ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ।[48] ​​ਲਗਾਤਾਰ ਕਈ ਸਦੀਆਂ ਤੱਕ, ਇਹਨਾਂ ਮੱਧਕਾਲੀ ਜਰਮਨ ਬੋਲਣ ਵਾਲੇ ਵਸਨੀਕਾਂ ਦਾ ਮੁੱਖ ਕੰਮ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਦੇ ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ ਸਜ਼ੇਕਲਰਾਂ ਦਾ) ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਹੰਗਰੀ ਰਾਜ ਦੀਆਂ ਦੱਖਣੀ, ਦੱਖਣ-ਪੂਰਬੀ ਅਤੇ ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬੀ ਸਰਹੱਦਾਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਨਾ ਸੀ। ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਹਮਲਾਵਰ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੱਧ ਏਸ਼ੀਆ ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਦੂਰ ਪੂਰਬੀ ਏਸ਼ੀਆ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕੁਮਨ, ਪੇਚਨੇਗ, ਮੰਗੋਲ ਅਤੇ ਟਾਟਾਰ) ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਏ।ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ, ਸੈਕਸਨ ਉੱਤੇ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਅਤੇ ਮੱਧ ਯੂਰਪੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਦਾ ਵੀ ਦੋਸ਼ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।[49] ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਸੈਕਸਨ ਨੂੰ ਓਟੋਮੈਨ (ਜਾਂ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਵਿਸਤਾਰ ਕਰਨ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ) ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਆਪਣੀਆਂ ਪੇਂਡੂ ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰੀ ਬਸਤੀਆਂ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ।ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬੀ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਵਿੱਚ ਸੈਕਸਨ ਵੀ ਮਾਈਨਿੰਗ ਦੇ ਇੰਚਾਰਜ ਸਨ।ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅਜੋਕੇ ਸਪੀਸ (ਜਰਮਨ: ਜ਼ਿਪਸ), ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬੀ ਸਲੋਵਾਕੀਆ (ਅਤੇ ਸਮਕਾਲੀ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਹੋਰ ਇਤਿਹਾਸਕ ਖੇਤਰ, ਅਰਥਾਤ ਮਾਰਾਮੁਰੇਸ ਅਤੇ ਬੁਕੋਵਿਨਾ) ਦੇ ਜ਼ਿਪਸਰ ਸੈਕਸਨ ਨਾਲ ਕਾਫ਼ੀ ਸਬੰਧਤ ਸਮਝਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਦੋ ਹਨ। ਗੈਰ-ਮੂਲ ਜਰਮਨ ਬੋਲਣ ਵਾਲੇ ਕੇਂਦਰੀ ਅਤੇ ਪੂਰਬੀ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੇ ਨਸਲੀ ਜਰਮਨ ਸਮੂਹ।[50]ਬੰਦੋਬਸਤ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਲਹਿਰ 13ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਰੀ ਰਹੀ।ਹਾਲਾਂਕਿ ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਪੱਛਮੀ ਪਵਿੱਤਰ ਰੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਤੋਂ ਆਏ ਸਨ ਅਤੇ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਫ੍ਰੈਂਕੋਨੀਅਨ ਉਪਭਾਸ਼ਾ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਬੋਲਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਸ਼ਾਹੀ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਚਾਂਸਲਰ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਜਰਮਨਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਮੂਹਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ 'ਸੈਕਸਨ' ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[51]1211 ਵਿੱਚ Ţara ਬਰਸੇਈ ਵਿੱਚ ਟਿਊਟੋਨਿਕ ਨਾਈਟਸ ਦੇ ਆਉਣ ਨਾਲ ਸੰਗਠਿਤ ਬੰਦੋਬਸਤ ਜਾਰੀ ਰਹੀ [। 52] ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ 1222 ਵਿੱਚ "ਸੇਕੇਲੀਜ਼ ਦੀ ਧਰਤੀ ਅਤੇ ਵਲਾਚਾਂ ਦੀ ਧਰਤੀ" ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਣ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਨਾਈਟਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਤੋਂ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਰਾਜਾ ਐਂਡਰਿਊ II ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ 1225 ਵਿੱਚ ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚੋਂ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ। [53] ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਰਾਜੇ ਨੇ ਟਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੇ ਵਾਰਸ, ਬੇਲਾ, [54 ਨੂੰ] ਡਿਊਕ ਦੀ ਉਪਾਧੀ ਨਾਲ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ।ਡਿਊਕ ਬੇਲਾ ਨੇ 1230 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਓਲਟੇਨੀਆ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਪ੍ਰਾਂਤ, ਸੇਵਰਿਨ ਦੇ ਬੈਨੇਟ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ।[55]
Vlach-ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਬਗਾਵਤ
Vlach-ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਬਗਾਵਤ ©Angus McBride
1185 Jan 1 - 1187

Vlach-ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਬਗਾਵਤ

Balkan Peninsula
ਸਾਮਰਾਜੀ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਲਗਾਏ ਗਏ ਨਵੇਂ ਟੈਕਸਾਂ ਨੇ 1185 ਵਿੱਚ ਵਲੈਚ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਬਗਾਵਤ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਗਿਆ, [33] ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਦੂਜਾ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਹੋਈ।[34] ਨਵੇਂ ਰਾਜ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵਲੈਚਸ ਦੀ ਉੱਘੀ ਸਥਿਤੀ ਦਾ ਸਬੂਤ ਰੌਬਰਟ ਆਫ਼ ਕਲਾਰੀ ਅਤੇ ਹੋਰ ਪੱਛਮੀ ਲੇਖਕਾਂ ਦੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਤੋਂ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਜੋ 1250 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਤੱਕ ਨਵੇਂ ਰਾਜ ਜਾਂ ਇਸਦੇ ਪਹਾੜੀ ਖੇਤਰਾਂ ਨੂੰ "ਵਲਾਚੀਆ" ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ।[35]
ਵਾਲੈਚੀਆ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ
ਯੂਰਪ ਦੇ ਮੰਗੋਲ ਹਮਲੇ ©Angus McBride
1241 Jan 1 00:01

ਵਾਲੈਚੀਆ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ

Wallachia, Romania
1236 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਮੰਗੋਲ ਫੌਜ ਨੂੰ ਬਾਟੂ ਖਾਨ ਦੀ ਸਰਵਉੱਚ ਅਗਵਾਈ ਹੇਠ ਇਕੱਠਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਰਵਾਨਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹਾਨ ਹਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ।[56] ਹਾਲਾਂਕਿ ਕੁਝ ਕੁਮਨ ਸਮੂਹ ਮੰਗੋਲਾਂ ਦੇ ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਬਚ ਗਏ ਸਨ, ਪਰ ਕੁਮਨ ਕੁਲੀਨਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[58] ਪੂਰਬੀ ਯੂਰਪ ਦੇ ਮੈਦਾਨਾਂ ਨੂੰ ਬਾਟੂ ਖਾਨ ਦੀ ਫੌਜ ਦੁਆਰਾ ਜਿੱਤ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਗੋਲਡਨ ਹਾਰਡ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਬਣ ਗਏ ਸਨ।[57] ਪਰ ਮੰਗੋਲਾਂ ਨੇ ਹੇਠਲੇ ਡੈਨਿਊਬ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਗੜੀ ਜਾਂ ਫੌਜੀ ਟੁਕੜੀਆਂ ਨਹੀਂ ਛੱਡੀਆਂ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਇਸਦਾ ਸਿੱਧਾ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਕੰਟਰੋਲ ਲਿਆ।ਮੰਗੋਲਾਂ ਦੇ ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਕੁਮਨ ਆਬਾਦੀ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ (ਜੇਕਰ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਨਹੀਂ) ਵਾਲੈਚੀਅਨ ਮੈਦਾਨ ਛੱਡ ਗਏ, ਪਰ ਵਲਾਚ (ਰੋਮਾਨੀਅਨ) ਆਬਾਦੀ ਆਪਣੇ ਸਥਾਨਕ ਮੁਖੀਆਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਉੱਥੇ ਹੀ ਰਹੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਨੇਜ ਅਤੇ ਵੋਇਵੋਡਸ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।1241 ਵਿੱਚ, ਕੁਮਨ ਦਾ ਦਬਦਬਾ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ - ਵਾਲਾਚੀਆ ਉੱਤੇ ਸਿੱਧੇ ਮੰਗੋਲ ਸ਼ਾਸਨ ਦੀ ਤਸਦੀਕ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।ਵਲੈਚੀਆ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਸੰਭਾਵਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਗਲੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਹੰਗਰੀ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੇ ਰਾਜ ਦੁਆਰਾ ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ ਵਿਵਾਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, [59] ਪਰ ਅਜਿਹਾ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੰਗੋਲ ਹਮਲਿਆਂ ਦੌਰਾਨ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਦੇ ਗੰਭੀਰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋਣ ਨੇ ਵਾਲਾਚੀਆ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਨਵੀਆਂ ਅਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​​​ਰਾਜਨੀਤਕਾਂ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ। ਅਗਲੇ ਦਹਾਕਿਆਂ[60]
1310 - 1526
ਵਾਲਾਚੀਆ ਅਤੇ ਮੋਲਦਾਵੀਆornament
ਸੁਤੰਤਰ ਵਾਲਾਚੀਆ
ਵਲਾਚੀਆ ਦੀ ਫੌਜ ਦੇ ਬਾਸਰਬ ਪਹਿਲੇ ਨੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਰਾਜੇ ਅੰਜੂ ਦੇ ਚਾਰਲਸ ਰਾਬਰਟ ਅਤੇ ਉਸਦੀ 30,000-ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਹਮਲਾਵਰ ਫੌਜ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ।ਵਲਾਚ (ਰੋਮਾਨੀਅਨ) ਯੋਧਿਆਂ ਨੇ ਚੱਟਾਨਾਂ ਨੂੰ ਚੱਟਾਨਾਂ ਦੇ ਕਿਨਾਰਿਆਂ 'ਤੇ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਥਾਂ 'ਤੇ ਢਾਲਿਆ ਜਿੱਥੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਮਾਊਂਟ ਕੀਤੇ ਨਾਈਟਸ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਬਚ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਹਮਲਾਵਰਾਂ ਨੂੰ ਉਖਾੜਨ ਲਈ ਉਚਾਈਆਂ 'ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਸਕਦੇ ਸਨ। ©József Molnár
1330 Nov 9 - Nov 12

ਸੁਤੰਤਰ ਵਾਲਾਚੀਆ

Posada, Romania
26 ਜੁਲਾਈ, 1324 ਦੇ ਇੱਕ ਡਿਪਲੋਮਾ ਵਿੱਚ, ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਰਾਜਾ ਚਾਰਲਸ ਪਹਿਲੇ ਨੇ ਬਾਸਰਬ ਨੂੰ "ਵਾਲਚੀਆ ਦਾ ਸਾਡਾ ਵੋਇਵੋਡ" ਕਿਹਾ ਹੈ ਜੋ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਸਮੇਂ ਬਾਸਰਬ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਰਾਜੇ ਦਾ ਇੱਕ ਜਾਗੀਰ ਸੀ।[62] ਹਾਲਾਂਕਿ, ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ, ਬਸਰਾਬ ਨੇ ਰਾਜੇ ਦੀ ਸਰਦਾਰੀ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਨਾ ਤਾਂ ਬਾਸਰਬ ਦੀ ਵੱਧ ਰਹੀ ਸ਼ਕਤੀ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਹ ਸਰਗਰਮ ਵਿਦੇਸ਼ ਨੀਤੀ ਜੋ ਉਹ ਦੱਖਣ ਵੱਲ ਆਪਣੇ ਖਾਤੇ ਵਿੱਚ ਚਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਹੰਗਰੀ ਵਿੱਚ ਸਵੀਕਾਰਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ।[63] ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਡਿਪਲੋਮਾ ਵਿੱਚ, ਮਿਤੀ 18 ਜੂਨ, 1325, ਕਿੰਗ ਚਾਰਲਸ ਪਹਿਲੇ ਨੇ ਉਸਦਾ ਜ਼ਿਕਰ "ਵਲਾਚੀਆ ਦਾ ਬਾਸਰਾਬ, ਰਾਜੇ ਦੇ ਪਵਿੱਤਰ ਤਾਜ ਪ੍ਰਤੀ ਬੇਵਫ਼ਾ" (ਬਾਜ਼ਾਰਬ ਟ੍ਰਾਂਸਲਪਿਨਮ ਰੇਜੀ ਕੋਰੋਨ ਇਨਫਿਡੇਲਮ) ਵਜੋਂ ਕੀਤਾ।[64]ਬਾਸਰਬ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦੇਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਵਿੱਚ, ਰਾਜਾ ਚਾਰਲਸ ਪਹਿਲੇ ਨੇ 1330 ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਇੱਕ ਫੌਜੀ ਮੁਹਿੰਮ ਚਲਾਈ। ਰਾਜਾ ਆਪਣੇ ਮੇਜ਼ਬਾਨ ਨਾਲ ਵਾਲਾਚੀਆ ਵੱਲ ਵਧਿਆ ਜਿੱਥੇ ਸਭ ਕੁਝ ਬਰਬਾਦ ਹੋ ਗਿਆ ਜਾਪਦਾ ਸੀ।ਬਾਸਰਬ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ, ਰਾਜੇ ਨੇ ਪਹਾੜਾਂ ਰਾਹੀਂ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ।ਪਰ ਇੱਕ ਲੰਮੀ ਅਤੇ ਤੰਗ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ, ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਫੌਜ ਉੱਤੇ ਰੋਮਾਨੀਅਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਚਾਈਆਂ ਉੱਤੇ ਪੁਜ਼ੀਸ਼ਨਾਂ ਲੈ ਲਈਆਂ ਸਨ।ਲੜਾਈ, ਜਿਸਨੂੰ ਪੋਸਾਡਾ ਦੀ ਲੜਾਈ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਚਾਰ ਦਿਨਾਂ ਤੱਕ ਚੱਲੀ (ਨਵੰਬਰ 9-12, 1330) ਅਤੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਤਬਾਹੀ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹਾਰ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਸੀ।[65] ਰਾਜਾ ਕੇਵਲ ਆਪਣੇ ਇੱਕ ਰਾਖੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਸ਼ਾਹੀ ਕੋਟ ਦਾ ਆਦਾਨ-ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਕੇ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਤੋਂ ਬਚਣ ਦੇ ਯੋਗ ਸੀ।[66]ਪੋਸਾਡਾ ਦੀ ਲੜਾਈ ਹੰਗਰੀ-ਵਾਲਚੀਅਨ ਸਬੰਧਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮੋੜ ਸੀ: ਹਾਲਾਂਕਿ 14ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਰਾਜਿਆਂ ਨੇ ਅਜੇ ਵੀ ਇੱਕ ਤੋਂ ਵੱਧ ਵਾਰ ਵਾਲੈਚੀਆ ਦੇ ਵੋਇਵੋਡਜ਼ ਨੂੰ ਨਿਯਮਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਉਹ ਸਿਰਫ ਅਸਥਾਈ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਫਲ ਹੋ ਸਕੇ।ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਾਸਰਬ ਦੀ ਜਿੱਤ ਨੇ ਵਲਾਚੀਆ ਦੀ ਰਿਆਸਤ ਲਈ ਅਜ਼ਾਦੀ ਦਾ ਰਾਹ ਅਟੱਲ ਤੌਰ 'ਤੇ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤਾ।
ਮੋਲਦਾਵੀਆ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ
ਵੋਇਵੋਡ ਡਰੈਗੋਸ ਦਾ ਬਾਇਸਨ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ। ©Constantin Lecca
1360 Jan 1

ਮੋਲਦਾਵੀਆ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ

Moldavia, Romania
ਪੋਲੈਂਡ ਅਤੇ ਹੰਗਰੀ ਦੋਵਾਂ ਨੇ 1340 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਵਿਸਥਾਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਕੇ ਗੋਲਡਨ ਹਾਰਡ ਦੇ ਪਤਨ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਉਠਾਇਆ।1345 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਫੌਜ ਨੇ ਮੰਗੋਲਾਂ ਨੂੰ ਹਰਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਕਾਰਪੈਥੀਅਨਾਂ ਦੇ ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ ਨਵੇਂ ਕਿਲੇ ਬਣਾਏ ਗਏ ਸਨ।ਸ਼ਾਹੀ ਚਾਰਟਰ, ਇਤਹਾਸ ਅਤੇ ਸਥਾਨਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਹੰਗਰੀ ਅਤੇ ਸੈਕਸਨ ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਵਸ ਗਏ ਸਨ।ਡ੍ਰੈਗੋਸ ਨੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਰਾਜਾ ਲੂਈ ਪਹਿਲੇ ਦੀ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਨਾਲ ਮੋਲਡੋਵਾ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਜ਼ਮੀਨਾਂ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ, ਪਰ ਵਲੈਚਾਂ ਨੇ 1350 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਲੂਈ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਬਗਾਵਤ ਕਰ ਦਿੱਤੀ।ਮੋਲਦਾਵੀਆ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਇੱਕ ਵਲਾਚ (ਰੋਮਾਨੀਅਨ) ਵੋਇਵੋਡ (ਫੌਜੀ ਆਗੂ), ਡ੍ਰੈਗੋਸ ਦੇ ਆਉਣ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ, ਜਲਦੀ ਹੀ ਉਸਦੇ ਲੋਕ ਮਾਰਾਮੁਰੇਸ, ਫਿਰ ਇੱਕ ਵੋਇਵੋਡਸ਼ਿਪ ਤੋਂ, ਮੋਲਡੋਵਾ ਨਦੀ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਆਏ।ਡ੍ਰੈਗੋਸ ਨੇ 1350 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਰਾਜ ਦੇ ਇੱਕ ਜਾਲਦਾਰ ਵਜੋਂ ਉੱਥੇ ਇੱਕ ਰਾਜਪਾਲਿਕਾ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ।ਮੋਲਦਾਵੀਆ ਦੀ ਰਿਆਸਤ ਦੀ ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਉਦੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈ ਜਦੋਂ ਮਾਰਾਮੁਰੇਸ ਦਾ ਇੱਕ ਹੋਰ ਵਲਾਚ ਵੋਇਵੋਡ ਬੋਗਡਨ I, ਜੋ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਰਾਜੇ ਨਾਲ ਬਾਹਰ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਨੇ 1359 ਵਿੱਚ ਕਾਰਪੈਥੀਅਨਾਂ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਮੋਲਦਾਵੀਆ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ, ਅਤੇ ਹੰਗਰੀ ਤੋਂ ਇਸ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਜਿੱਤ ਲਿਆ।ਇਹ 1859 ਤੱਕ ਇੱਕ ਰਿਆਸਤ ਬਣੀ ਰਹੀ, ਜਦੋਂ ਇਹ ਵਾਲੈਚੀਆ ਨਾਲ ਇੱਕਜੁੱਟ ਹੋ ਗਈ, ਆਧੁਨਿਕ ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਰਾਜ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ।
Vlad the Impaler
Vlad the Impaler ©Angus McBride
1456 Jan 1

Vlad the Impaler

Wallachia, Romania
ਸੁਤੰਤਰ ਵਾਲਾਚੀਆ 14ਵੀਂ ਸਦੀ ਤੋਂ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਸਰਹੱਦ ਦੇ ਨੇੜੇ ਸੀ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਇਹ ਅਗਲੀਆਂ ਸਦੀਆਂ ਦੌਰਾਨ ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਦੇ ਸੰਖੇਪ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਓਟੋਮੈਨ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੇ ਅੱਗੇ ਝੁਕ ਨਹੀਂ ਗਿਆ ਸੀ।ਵਲਾਡ III ਦਿ ਇੰਪੈਲਰ 1448, 1456-62, ਅਤੇ 1476 ਵਿੱਚ ਵਾਲੈਚੀਆ ਦਾ ਇੱਕ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਸੀ [। 67] ਵਲਾਦ III ਨੂੰ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਉਸ ਦੇ ਛਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਆਪਣੇ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਰੱਖਣ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਫਲਤਾ ਲਈ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਉਸ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਇੱਕ ਭਿਆਨਕ ਪਰ ਨਿਰਪੱਖ ਸ਼ਾਸਕ ਵਜੋਂ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਸਟੀਫਨ ਮਹਾਨ
ਸਟੀਫਨ ਮਹਾਨ ਅਤੇ ਵਲਾਡ ਟੇਪਸ। ©Anonymous
1457 Jan 1 - 1504

ਸਟੀਫਨ ਮਹਾਨ

Moldàvia
ਸਟੀਫਨ ਮਹਾਨ ਨੂੰ ਮੋਲਦਾਵੀਆ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਵੋਇਵੋਡ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਸਟੀਫਨ ਨੇ 47 ਸਾਲ ਰਾਜ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਉਸ ਸਮੇਂ ਲਈ ਇੱਕ ਅਸਾਧਾਰਨ ਤੌਰ 'ਤੇ ਲੰਬਾ ਸਮਾਂ ਸੀ।ਉਹ ਇੱਕ ਸਫਲ ਫੌਜੀ ਨੇਤਾ ਅਤੇ ਰਾਜਨੇਤਾ ਸੀ, ਪੰਜਾਹ ਵਿੱਚੋਂ ਸਿਰਫ ਦੋ ਲੜਾਈਆਂ ਹਾਰਿਆ;ਉਸਨੇ ਹਰ ਜਿੱਤ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਸਥਾਨ ਬਣਾਇਆ, 48 ਚਰਚਾਂ ਅਤੇ ਮੱਠਾਂ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤਿਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਵਿਲੱਖਣ ਆਰਕੀਟੈਕਚਰਲ ਸ਼ੈਲੀ ਹੈ।ਸਟੀਫਨ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਕਾਰੀ ਜਿੱਤ ਵਾਸਲੂਈ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ 1475 ਵਿੱਚ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਉੱਤੇ ਸੀ, ਜਿਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਵੋਰੋਨੇਟ ਮੱਠ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਸੀ।ਇਸ ਜਿੱਤ ਲਈ, ਪੋਪ ਸਿਕਸਟਸ IV ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਵਰਸ ਕ੍ਰਿਸਟੀਆਨੇ ਫਿਡੇਈ ਐਥਲੀਟਾ (ਈਸਾਈ ਧਰਮ ਦਾ ਇੱਕ ਸੱਚਾ ਚੈਂਪੀਅਨ) ਵਜੋਂ ਨਾਮਜ਼ਦ ਕੀਤਾ।ਸਟੀਫਨ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੋਲਦਾਵੀਆ ਵੀ 16ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੌਰਾਨ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਅਧੀਨ ਆ ਗਿਆ।
1526 - 1821
ਓਟੋਮੈਨ ਦਬਦਬਾ ਅਤੇ ਫਨਾਰੀਓਟ ਯੁੱਗornament
ਰੋਮਾਨੀਆ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮੈਨ ਪੀਰੀਅਡ
Ottoman Period in Romania ©Angus McBride
1541 Jan 1 - 1878

ਰੋਮਾਨੀਆ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮੈਨ ਪੀਰੀਅਡ

Romania
ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦਾ ਵਿਸਤਾਰ 1390 ਦੇ ਆਸ-ਪਾਸ ਡੈਨਿਊਬ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਿਆ। ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੇ 1390 ਵਿੱਚ ਵਲਾਚੀਆ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ 1395 ਵਿੱਚ ਡੋਬਰੂਜਾ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ। ਵਲਾਚੀਆ ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ 1417 ਵਿੱਚ ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ ਦਿੱਤੀ, 1456 ਵਿੱਚ ਮੋਲਦਾਵੀਆ, 1456 ਵਿੱਚ ਦੋ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਰਾਜਕੁਮਾਰਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਫੌਜੀ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮਾਨ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ।15ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਤਮ ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਬਾਦਸ਼ਾਹ - ਵਾਲੈਚੀਆ ਦੇ ਵਲਾਡ ਦਿ ਇੰਪਲਰ ਅਤੇ ਮੋਲਦਾਵੀਆ ਦੇ ਸਟੀਫਨ ਮਹਾਨ - ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਵੱਡੀਆਂ ਲੜਾਈਆਂ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮਾਨ ਨੂੰ ਹਰਾਉਣ ਦੇ ਯੋਗ ਸਨ।ਡੋਬਰੂਜਾ ਵਿੱਚ, ਜੋ ਕਿ ਸਿਲਿਸਟਰਾ ਆਇਲੇਟ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ, ਨੋਗਈ ਟਾਟਾਰ ਵਸ ਗਏ ਅਤੇ ਸਥਾਨਕ ਜਿਪਸੀ ਕਬੀਲੇ ਇਸਲਾਮ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਗਏ।ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਰਾਜ ਦਾ ਵਿਖੰਡਨ 29 ਅਗਸਤ 1526 ਨੂੰ ਮੋਹਕਸ ਦੀ ਲੜਾਈ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ। ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਨੇ ਸ਼ਾਹੀ ਫੌਜ ਦਾ ਨਾਸ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਲੁਈਸ ਦੂਜੇ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ।1541 ਤੱਕ, ਪੂਰਾ ਬਾਲਕਨ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਹੰਗਰੀ ਓਟੋਮਨ ਪ੍ਰਾਂਤ ਬਣ ਗਿਆ।ਮੋਲਦਾਵੀਆ, ਵਲਾਚੀਆ, ਅਤੇ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਓਟੋਮੈਨ ਹਕੂਮਤ ਅਧੀਨ ਆਏ ਪਰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰ ਰਹੇ ਅਤੇ 18ਵੀਂ ਸਦੀ ਤੱਕ, ਕੁਝ ਅੰਦਰੂਨੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਸੀ।
ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਦੀ ਰਿਆਸਤ
ਜੌਹਨ ਸਿਗਿਸਮੰਡ ਨੇ 29 ਜੂਨ ਨੂੰ ਜ਼ੈਮੁਨ ਵਿਖੇ ਓਟੋਮੈਨ ਸੁਲਤਾਨ ਸੁਲੇਮਾਨ ਨੂੰ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ ਭੇਟ ਕੀਤੀ ©Anonymous Ottoman author
1570 Jan 1 - 1711

ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਦੀ ਰਿਆਸਤ

Transylvania, Romania
ਜਦੋਂ 1526 ਦੀ ਮੋਹਾਕਸ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਹੰਗਰੀ ਫੌਜ ਅਤੇ ਰਾਜਾ ਲੁਈਸ II ਜੈਗੀਲੋ ਨੂੰ ਓਟੋਮਾਨ ਦੁਆਰਾ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਤਾਂ ਟਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਦੇ ਜੌਨ ਜ਼ਪੋਲੀਆ - ਵੋਇਵੋਡ, ਜਿਸਨੇ ਆਸਟਰੀਆ ਦੇ ਫਰਡੀਨੈਂਡ (ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਸਮਰਾਟ ਫਰਡੀਨੈਂਡ ਪਹਿਲੇ) ਨੂੰ ਹੰਗਰੀ ਦੀ ਗੱਦੀ 'ਤੇ ਬੈਠਣ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ ਸੀ - ਨੇ ਫਾਇਦਾ ਲਿਆ। ਉਸਦੀ ਫੌਜੀ ਤਾਕਤ ਦਾ.ਜਦੋਂ ਜੌਨ ਪਹਿਲੇ ਨੂੰ ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਰਾਜਾ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਇੱਕ ਹੋਰ ਪਾਰਟੀ ਨੇ ਫਰਡੀਨੈਂਡ ਨੂੰ ਮਾਨਤਾ ਦਿੱਤੀ।ਆਗਾਮੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਜ਼ਾਪੋਲੀਆ ਨੂੰ ਸੁਲਤਾਨ ਸੁਲੇਮਾਨ ਪਹਿਲੇ ਨੇ ਸਮਰਥਨ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਨੇ (1540 ਵਿੱਚ ਜ਼ਪੋਲੀਆ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ) ਜ਼ਪੋਲੀਆ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਜੌਨ II ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਲਈ ਕੇਂਦਰੀ ਹੰਗਰੀ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।ਜੌਹਨ ਜ਼ਾਪੋਲੀਆ ਨੇ ਪੂਰਬੀ ਹੰਗਰੀ ਰਾਜ (1538-1570) ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਦੀ ਰਿਆਸਤ ਪੈਦਾ ਹੋਈ।ਰਿਆਸਤ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ 1570 ਵਿੱਚ ਰਾਜਾ ਜੌਨ II ਅਤੇ ਸਮਰਾਟ ਮੈਕਸਿਮਿਲਿਅਮ II ਦੁਆਰਾ ਸਪੀਅਰ ਦੀ ਸੰਧੀ 'ਤੇ ਹਸਤਾਖਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੂਰਬੀ ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਰਾਜਾ ਜੌਨ ਸਿਗਿਸਮੰਡ ਜ਼ਪੋਲੀਆ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਬਣਿਆ।ਸੰਧੀ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਦੀ ਰਿਆਸਤ ਜਨਤਕ ਕਾਨੂੰਨ ਦੇ ਅਰਥਾਂ ਵਿੱਚ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਰਾਜ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਰਹੀ।ਸਪੀਅਰ ਦੀ ਸੰਧੀ ਨੇ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਜ਼ੋਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਜੌਨ ਸਿਗਿਸਮੰਡ ਦੀਆਂ ਜਾਇਦਾਦਾਂ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਪਵਿੱਤਰ ਤਾਜ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਸਨ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੱਖ ਕਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਸੀ।[68]
ਮਾਈਕਲ ਦ ਬ੍ਰੇਵ
ਮਾਈਕਲ ਦ ਬ੍ਰੇਵ ©Mișu Popp
1593 Jan 1 - 1599

ਮਾਈਕਲ ਦ ਬ੍ਰੇਵ

Romania
ਮਾਈਕਲ ਦ ਬ੍ਰੇਵ (ਮਿਹਾਈ ਵਿਟੇਜ਼ੁਲ) 1593 ਤੋਂ 1601 ਤੱਕ ਵਾਲਾਚੀਆ ਦਾ ਰਾਜਕੁਮਾਰ, 1600 ਵਿੱਚ ਮੋਲਦਾਵੀਆ ਦਾ ਰਾਜਕੁਮਾਰ, ਅਤੇ 1599-1600 ਵਿੱਚ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਦਾ ਅਸਲ ਸ਼ਾਸਕ ਸੀ।ਆਪਣੇ ਸ਼ਾਸਨ ਅਧੀਨ ਤਿੰਨ ਰਿਆਸਤਾਂ ਨੂੰ ਇਕਜੁੱਟ ਕਰਨ ਲਈ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ, ਮਾਈਕਲ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਨੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿਚ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤਾ ਕਿ ਵਲਾਚੀਆ, ਮੋਲਦਾਵੀਆ ਅਤੇ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਇਕ ਹੀ ਨੇਤਾ ਦੇ ਅਧੀਨ ਇਕਜੁੱਟ ਹੋਏ ਸਨ।ਇਸ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਨੇ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਸੰਖੇਪ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੂੰ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹਾਨ ਹਸਤੀ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।ਖੇਤਰਾਂ ਨੂੰ ਓਟੋਮੈਨ ਪ੍ਰਭਾਵ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਕਰਨ ਦੀ ਮਾਈਕਲ ਦੀ ਇੱਛਾ ਨੇ ਤੁਰਕਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਕਈ ਫੌਜੀ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਾਇਆ।ਉਸਦੀਆਂ ਜਿੱਤਾਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਹੋਰ ਯੂਰਪੀਅਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਤੋਂ ਮਾਨਤਾ ਅਤੇ ਸਮਰਥਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਕਈ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਤੋਂ ਵੀ।1601 ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਹੱਤਿਆ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਿਆਸਤਾਂ ਜਲਦੀ ਹੀ ਟੁੱਟ ਗਈਆਂ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਸਦੇ ਯਤਨਾਂ ਨੇ ਆਧੁਨਿਕ ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਰਾਜ ਦੀ ਨੀਂਹ ਰੱਖੀ, ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਵਿਰਾਸਤ ਨੂੰ ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦ ਅਤੇ ਪਛਾਣ 'ਤੇ ਇਸ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਲਈ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਮਾਈਕਲ ਦ ਬ੍ਰੇਵ ਨੂੰ ਹਿੰਮਤ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪੂਰਬੀ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਈਸਾਈ ਧਰਮ ਦਾ ਇੱਕ ਡਿਫੈਂਡਰ, ਅਤੇ ਰੋਮਾਨੀਆ ਵਿੱਚ ਆਜ਼ਾਦੀ ਅਤੇ ਏਕਤਾ ਲਈ ਲੰਬੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਹੈ।
ਲੰਮੀ ਤੁਰਕੀ ਜੰਗ
ਤੁਰਕੀ ਯੁੱਧ ਦਾ ਰੂਪਕ. ©Hans von Aachen
1593 Jul 29 - 1606 Nov 11

ਲੰਮੀ ਤੁਰਕੀ ਜੰਗ

Romania
ਪੰਦਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਜੰਗ 1591 ਵਿੱਚ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਅਤੇ ਹੈਬਸਬਰਗਸ ਵਿਚਕਾਰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ। ਇਹ ਹੈਬਸਬਰਗ ਰਾਜਸ਼ਾਹੀ ਅਤੇ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਾਲਾਚੀਆ, ਟਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਅਤੇ ਮੋਲਦਾਵੀਆ ਦੀਆਂ ਰਿਆਸਤਾਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਇੱਕ ਨਿਰਣਾਇਕ ਜ਼ਮੀਨੀ ਯੁੱਧ ਸੀ।ਕੁੱਲ ਮਿਲਾ ਕੇ, ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਮਹਿੰਗੀਆਂ ਲੜਾਈਆਂ ਅਤੇ ਘੇਰਾਬੰਦੀਆਂ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ, ਪਰ ਦੋਵਾਂ ਪੱਖਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਲਾਭ ਹੋਇਆ।
ਮਹਾਨ ਤੁਰਕੀ ਯੁੱਧ
ਸੋਬੀਸਕੀ ਐਟ ਵਿਆਨਾ ਦੁਆਰਾ ਸਟੈਨਿਸਲਾਵ ਕਲੇਬੋਵਸਕੀ - ਪੋਲੈਂਡ ਦੇ ਕਿੰਗ ਜੌਨ III ਅਤੇ ਲਿਥੁਆਨੀਆ ਦੇ ਗ੍ਰੈਂਡ ਡਿਊਕ ਦੁਆਰਾ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1683 Jul 14 - 1699 Jan 26

ਮਹਾਨ ਤੁਰਕੀ ਯੁੱਧ

Balkans
ਮਹਾਨ ਤੁਰਕੀ ਯੁੱਧ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਹੋਲੀ ਲੀਗ ਦੀਆਂ ਜੰਗਾਂ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਅਤੇ ਪਵਿੱਤਰ ਰੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ, ਪੋਲੈਂਡ-ਲਿਥੁਆਨੀਆ , ਵੇਨਿਸ , ਰੂਸੀ ਸਾਮਰਾਜ , ਅਤੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਰਾਜ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਪਵਿੱਤਰ ਲੀਗ ਵਿਚਕਾਰ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਸੀ।ਤੀਬਰ ਲੜਾਈ 1683 ਵਿਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਅਤੇ 1699 ਵਿਚ ਕਾਰਲੋਵਿਟਜ਼ ਦੀ ਸੰਧੀ 'ਤੇ ਹਸਤਾਖਰ ਕਰਨ ਦੇ ਨਾਲ ਸਮਾਪਤ ਹੋਈ। ਇਹ ਜੰਗ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਹਾਰ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਹੰਗਰੀ ਅਤੇ ਪੋਲਿਸ਼-ਲਿਥੁਆਨੀਅਨ ਰਾਸ਼ਟਰਮੰਡਲ ਵਿਚ, ਵੱਡੀ ਮਾਤਰਾ ਵਿਚ ਖੇਤਰ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਪੱਛਮੀ ਬਾਲਕਨ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ.ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਰੂਸ ਪੱਛਮੀ ਯੂਰਪ ਦੇ ਨਾਲ ਗੱਠਜੋੜ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਯੁੱਧ ਵੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੀ।
ਹੈਬਸਬਰਗ ਨਿਯਮ ਅਧੀਨ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ
Transylvania under Habsburg Rule ©Angus McBride
1699 Jan 1 - 1920

ਹੈਬਸਬਰਗ ਨਿਯਮ ਅਧੀਨ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ

Transylvania, Romania
ਟਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਦੀ ਰਿਆਸਤ 1613 ਤੋਂ 1629 ਤੱਕ ਗੈਬਰ ਬੈਥਲੇਨ ਦੇ ਨਿਰੰਕੁਸ਼ ਸ਼ਾਸਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਆਪਣੇ ਸੁਨਹਿਰੀ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਗਈ। 1690 ਵਿੱਚ, ਹੈਬਸਬਰਗ ਰਾਜਸ਼ਾਹੀ ਨੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਤਾਜ ਦੁਆਰਾ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।[69] 18ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅੰਤ ਅਤੇ 19ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਤੱਕ, ਮੋਲਦਾਵੀਆ, ਵਲਾਚੀਆ ਅਤੇ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਤਿੰਨ ਗੁਆਂਢੀ ਸਾਮਰਾਜੀਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਟਕਰਾਅ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰ ਵਜੋਂ ਪਾਇਆ: ਹੈਬਸਬਰਗ ਸਾਮਰਾਜ, ਨਵਾਂ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਇਆ ਰੂਸੀ ਸਾਮਰਾਜ , ਅਤੇ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ।1711 [70] ਵਿੱਚ ਰਾਕੋਜ਼ੀ ਦੀ ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲਤਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਦੇ ਹੈਬਸਬਰਗ ਦੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਅਨ ਰਾਜਕੁਮਾਰਾਂ ਨੂੰ ਹੈਬਸਬਰਗ ਸ਼ਾਹੀ ਗਵਰਨਰਾਂ ਨਾਲ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[71] 1699 ਵਿੱਚ, ਟਰਾਂਸਲਵੇਨੀਆ ਤੁਰਕਾਂ ਉੱਤੇ ਆਸਟ੍ਰੀਆ ਦੀ ਜਿੱਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੈਬਸਬਰਗ ਰਾਜਸ਼ਾਹੀ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਗਿਆ।[72] ਹੈਬਸਬਰਗ ਨੇ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਸਾਮਰਾਜ ਦਾ ਵਿਸਥਾਰ ਕੀਤਾ;1718 ਵਿੱਚ ਓਲਟੇਨੀਆ, ਵਾਲੈਚੀਆ ਦਾ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ, ਹੈਬਸਬਰਗ ਰਾਜਸ਼ਾਹੀ ਨਾਲ ਮਿਲਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਸਿਰਫ 1739 ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। 1775 ਵਿੱਚ, ਹੈਬਸਬਰਗ ਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਮੋਲਦਾਵੀਆ ਦੇ ਉੱਤਰ-ਪੱਛਮੀ ਹਿੱਸੇ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ, ਜਿਸਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬੁਕੋਵਿਨਾ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਆਸਟ੍ਰੀਅਨ ਸਾਮਰਾਜ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ। 1804 ਵਿੱਚ। ਰਿਆਸਤ ਦਾ ਪੂਰਬੀ ਅੱਧ, ਜਿਸਨੂੰ ਬੇਸਾਰਬੀਆ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, 1812 ਵਿੱਚ ਰੂਸ ਦੁਆਰਾ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।
ਰੂਸੀ ਸਾਮਰਾਜ ਵਿੱਚ ਬੇਸਾਰਬੀਆ
ਜਨਵਰੀ ਸੁਚੋਡੋਲਸਕੀ ©Capitulation of Erzurum (1829)
1812 May 28

ਰੂਸੀ ਸਾਮਰਾਜ ਵਿੱਚ ਬੇਸਾਰਬੀਆ

Moldova
ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਰੂਸੀ ਸਾਮਰਾਜ ਨੇ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋਣ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ, ਇਸਨੇ ਪ੍ਰੂਟ ਅਤੇ ਡਨੀਸਟਰ ਨਦੀਆਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਮੋਲਦਾਵੀਆ ਦੀ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰੀ ਰਿਆਸਤ ਦੇ ਪੂਰਬੀ ਅੱਧ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਛੇ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਲੜਾਈ ਹੋਈ, ਜੋ ਬੁਖਾਰੈਸਟ ਦੀ ਸੰਧੀ (1812) ਦੁਆਰਾ ਸਮਾਪਤ ਹੋਈ, ਜਿਸ ਦੁਆਰਾ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਨੇ ਪ੍ਰਾਂਤ ਦੇ ਰੂਸੀ ਕਬਜ਼ੇ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ।[73]1814 ਵਿੱਚ, ਪਹਿਲੇ ਜਰਮਨ ਵਸਨੀਕ ਪਹੁੰਚੇ ਅਤੇ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੱਖਣੀ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸੈਟਲ ਹੋ ਗਏ, ਅਤੇ ਬੇਸਾਰਾਬੀਅਨ ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਵੀ ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਵਸਣ ਲੱਗੇ, ਬੋਲਹਰਾਡ ਵਰਗੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ।1812 ਅਤੇ 1846 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਬਲਗੇਰੀਅਨ ਅਤੇ ਗਾਗੌਜ਼ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਦਾਨਿਊਬ ਨਦੀ ਰਾਹੀਂ ਰੂਸੀ ਸਾਮਰਾਜ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਗਏ, ਕਈ ਸਾਲ ਦਮਨਕਾਰੀ ਓਟੋਮੈਨ ਸ਼ਾਸਨ ਅਧੀਨ ਰਹਿਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਅਤੇ ਦੱਖਣੀ ਬੇਸਾਰਾਬੀਆ ਵਿੱਚ ਵਸ ਗਏ।ਨੋਗਈ ਭੀੜ ਦੇ ਤੁਰਕੀ ਬੋਲਣ ਵਾਲੇ ਕਬੀਲੇ ਵੀ 16ਵੀਂ ਤੋਂ 18ਵੀਂ ਸਦੀ ਤੱਕ ਦੱਖਣੀ ਬੇਸਾਰਾਬੀਆ ਦੇ ਬੁਡਜਾਕ ਖੇਤਰ (ਤੁਰਕੀ ਬੁਕਾਕ ਵਿੱਚ) ਵਿੱਚ ਵੱਸਦੇ ਸਨ ਪਰ 1812 ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। 1873 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਗੁਬਰਨੀਆ
1821 - 1877
ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਅਤੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦਾ ਮਾਰਗornament
ਕਮਜ਼ੋਰ ਓਟੋਮੈਨ ਹੋਲਡ
1828 ਅਖਲਤਸਿਖੀ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ©January Suchodolski
1829 Jan 1

ਕਮਜ਼ੋਰ ਓਟੋਮੈਨ ਹੋਲਡ

Wallachia, Romania
ਰੂਸੋ-ਤੁਰਕੀ ਯੁੱਧ (1828-1829) ਵਿੱਚ ਰੂਸੀਆਂ ਨੂੰ ਹਾਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਨੇ ਟਰਨੂ, ਗਿਉਰਗੀਉ ਅਤੇ ਬ੍ਰੇਲਾ ਦੇ ਡੈਨਿਊਬ ਬੰਦਰਗਾਹਾਂ ਨੂੰ ਵਲਾਚੀਆ ਵਿੱਚ ਬਹਾਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਵਪਾਰਕ ਏਕਾਧਿਕਾਰ ਛੱਡਣ ਅਤੇ ਡੈਨਿਊਬ ਉੱਤੇ ਨੇਵੀਗੇਸ਼ਨ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਨੂੰ ਮਾਨਤਾ ਦੇਣ ਲਈ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ 1829 ਵਿੱਚ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਐਡਰੀਨੋਪਲ ਦੀ ਸੰਧੀ ਵਿੱਚ ਦਰਸਾਏ ਗਏ ਸਨ। ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੀਆਂ ਰਿਆਸਤਾਂ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰੀ ਵਧਦੀ ਗਈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸ਼ਾਸਕਾਂ ਨੂੰ ਬੁਆਇਰਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਅਸੈਂਬਲੀ ਦੁਆਰਾ ਜੀਵਨ ਲਈ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਇੱਕ ਢੰਗ ਜੋ ਸਿਆਸੀ ਅਸਥਿਰਤਾ ਅਤੇ ਓਟੋਮੈਨ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀ ਨੂੰ ਘਟਾਉਣ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, 1844 ਤੱਕ ਜਨਰਲ ਪਾਵੇਲ ਕਿਸੇਲੀਓਵ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਅਧੀਨ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੀਆਂ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਰੂਸੀ ਕਬਜ਼ੇ ਹੇਠ ਆ ਗਈਆਂ। ਉਸਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਦੌਰਾਨ, ਸਥਾਨਕ ਬੁਆਇਰਾਂ ਨੇ ਪਹਿਲਾ ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਸੰਵਿਧਾਨ ਲਾਗੂ ਕੀਤਾ।
1848 ਦੀ ਵਾਲਾਚੀਅਨ ਕ੍ਰਾਂਤੀ
1848 ਦਾ ਤਿਰੰਗਾ ਨੀਲਾ ਪੀਲਾ ਲਾਲ। ©Costache Petrescu
1848 Jun 23 - Sep 25

1848 ਦੀ ਵਾਲਾਚੀਅਨ ਕ੍ਰਾਂਤੀ

Bucharest, Romania
1848 ਦੀ ਵਾਲਾਚੀਅਨ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਵਾਲਾਚੀਆ ਦੀ ਰਿਆਸਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਉਦਾਰਵਾਦੀ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦੀ ਵਿਦਰੋਹ ਸੀ।1848 ਦੇ ਇਨਕਲਾਬਾਂ ਦਾ ਹਿੱਸਾ, ਅਤੇ ਮੋਲਦਾਵੀਆ ਦੀ ਰਿਆਸਤ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਬਗ਼ਾਵਤ ਨਾਲ ਨੇੜਿਓਂ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ, ਇਸਨੇ ਰੈਗੂਲੇਮੈਂਟੁਲ ਆਰਗੈਨਿਕ ਸ਼ਾਸਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਇੰਪੀਰੀਅਲ ਰੂਸੀ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਲਗਾਏ ਗਏ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਨੂੰ ਉਲਟਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦੁਆਰਾ, ਬੁਆਇਰ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ। ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਅਧਿਕਾਰਵਾਲੈਚੀਅਨ ਮਿਲੀਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਨੌਜਵਾਨ ਬੁੱਧੀਜੀਵੀਆਂ ਅਤੇ ਅਫਸਰਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ, ਅੰਦੋਲਨ ਸੱਤਾਧਾਰੀ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਗੋਰਘੇ ਬਿਬੇਸਕੂ ਨੂੰ ਪਛਾੜਨ ਵਿੱਚ ਸਫਲ ਹੋ ਗਿਆ, ਜਿਸਨੂੰ ਇਸਨੇ ਇੱਕ ਅਸਥਾਈ ਸਰਕਾਰ ਅਤੇ ਇੱਕ ਰੀਜੈਂਸੀ ਨਾਲ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਘੋਸ਼ਣਾ ਪੱਤਰ ਵਿੱਚ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਪ੍ਰਗਤੀਸ਼ੀਲ ਸੁਧਾਰਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਨੂੰ ਪਾਸ ਕਰਦੇ ਹੋਏ। Islaz ਦੇ.ਇਸ ਦੇ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਲਾਭ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸਮਰਥਨ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਨਵੇਂ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਨੂੰ ਕੱਟੜਪੰਥੀ ਵਿੰਗ ਅਤੇ ਵਧੇਰੇ ਰੂੜ੍ਹੀਵਾਦੀ ਤਾਕਤਾਂ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਜ਼ਮੀਨੀ ਸੁਧਾਰ ਦੇ ਮੁੱਦੇ 'ਤੇ ਟਕਰਾਅ ਦੁਆਰਾ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਲਗਾਤਾਰ ਦੋ ਅਸਥਾਈ ਤਖਤਾਪਲਟ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸਨ, ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਰੁਤਬੇ ਦਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਰੂਸ ਦੁਆਰਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਓਟੋਮੈਨ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਨੇਤਾਵਾਂ ਤੋਂ ਹਮਦਰਦੀ ਦੀ ਇੱਕ ਡਿਗਰੀ ਇਕੱਠੀ ਕਰਨ ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਰੂਸੀ ਡਿਪਲੋਮੈਟਾਂ ਦੇ ਦਖਲ ਦੁਆਰਾ ਇਨਕਲਾਬ ਨੂੰ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਅਲੱਗ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਆਖਰਕਾਰ ਓਟੋਮੈਨ ਅਤੇ ਰੂਸੀ ਫੌਜਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਸਾਂਝੇ ਦਖਲ ਦੁਆਰਾ, ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਵਿਰੋਧ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਰੂਪ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ, ਦਬਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਫਿਰ ਵੀ, ਅਗਲੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ, ਇਸਦੇ ਟੀਚਿਆਂ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸੰਦਰਭ ਦੁਆਰਾ ਸੰਭਵ ਹੋ ਗਈ, ਅਤੇ ਸਾਬਕਾ ਕ੍ਰਾਂਤੀਕਾਰੀ ਸੰਯੁਕਤ ਰੋਮਾਨੀਆ ਵਿੱਚ ਮੂਲ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਜਮਾਤ ਬਣ ਗਏ।
ਮੋਲਦਾਵੀਆ ਅਤੇ ਵਾਲਾਚੀਆ ਦਾ ਏਕੀਕਰਨ
ਮੋਲਡੋ-ਵਾਲੈਚੀਅਨ ਯੂਨੀਅਨ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ। ©Theodor Aman
1859 Jan 1

ਮੋਲਦਾਵੀਆ ਅਤੇ ਵਾਲਾਚੀਆ ਦਾ ਏਕੀਕਰਨ

Romania
1848 ਦੀ ਅਸਫਲ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮਹਾਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਨੇ ਇੱਕ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕਜੁੱਟ ਹੋਣ ਦੀ ਰੋਮਾਨੀਅਨਾਂ ਦੀ ਇੱਛਾ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਰੋਮਾਨੀਅਨਾਂ ਨੂੰ ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਆਪਣੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਇਕੱਲੇ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।[74]ਕ੍ਰੀਮੀਅਨ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਰੂਸੀ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਹਾਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 1856 ਵਿੱਚ ਪੈਰਿਸ ਦੀ ਸੰਧੀ ਹੋਈ, ਜਿਸ ਨੇ ਓਟੋਮੈਨਾਂ ਅਤੇ ਮਹਾਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਕਾਂਗਰਸ- ਯੂਨਾਈਟਿਡ ਕਿੰਗਡਮ ਆਫ਼ ਗ੍ਰੇਟ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਅਤੇ ਆਇਰਲੈਂਡ, ਦੂਜਾ ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਸਾਮਰਾਜ , ਪੀਡਮੋਂਟ-ਸਾਰਡੀਨੀਆ ਦਾ ਰਾਜ, ਆਸਟ੍ਰੀਅਨ ਸਾਮਰਾਜ, ਪ੍ਰਸ਼ੀਆ, ਅਤੇ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਦੁਬਾਰਾ ਕਦੇ ਵੀ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਹੀਂ, ਰੂਸ।ਜਦੋਂ ਕਿ ਮੋਲਦਾਵੀਆ-ਵਾਲੈਚੀਆ ਸੰਘਵਾਦੀ ਮੁਹਿੰਮ, ਜੋ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਮੰਗਾਂ 'ਤੇ ਹਾਵੀ ਹੋਣ ਲਈ ਆਈ ਸੀ, ਨੂੰ ਫਰਾਂਸੀਸੀ, ਰੂਸੀਆਂ, ਪ੍ਰਸ਼ੀਅਨਾਂ ਅਤੇ ਸਾਰਡੀਨੀਅਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਹਮਦਰਦੀ ਨਾਲ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਇਸ ਨੂੰ ਆਸਟ੍ਰੀਅਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੁਆਰਾ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਗ੍ਰੇਟ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਅਤੇ ਓਟੋਮਾਨ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ੱਕ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। .ਗੱਲਬਾਤ ਇੱਕ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਰਸਮੀ ਯੂਨੀਅਨ 'ਤੇ ਇੱਕ ਸਮਝੌਤੇ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਮੋਲਦਾਵੀਆ ਅਤੇ ਵਲਾਚੀਆ ਦੀਆਂ ਸੰਯੁਕਤ ਰਿਆਸਤਾਂ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਵੱਖਰੀਆਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਅਤੇ ਤਖਤਾਂ ਅਤੇ ਹਰੇਕ ਰਿਆਸਤ ਦੇ ਆਪਣੇ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰਨ ਦੇ ਨਾਲ।ਉਸੇ ਕਨਵੈਨਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਫੌਜ ਆਪਣੇ ਪੁਰਾਣੇ ਝੰਡੇ ਰੱਖੇਗੀ, ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰੇਕ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਨੀਲਾ ਰਿਬਨ ਜੋੜਿਆ ਜਾਵੇਗਾ।ਹਾਲਾਂਕਿ, 1859 ਵਿੱਚ ਐਡ-ਹਾਕ ਦੀਵਾਨਾਂ ਲਈ ਮੋਲਦਾਵੀਅਨ ਅਤੇ ਵਲਾਚੀਅਨ ਚੋਣਾਂ ਨੇ ਅੰਤਮ ਸਮਝੌਤੇ ਦੇ ਪਾਠ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਸਪਸ਼ਟਤਾ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਉਠਾਇਆ, ਜਿਸ ਨੇ ਦੋ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤਖਤਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹੋਏ, ਇੱਕੋ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਇੱਕੋ ਸਮੇਂ ਦੋਵਾਂ ਤਖਤਾਂ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਰੋਕਿਆ ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ। 1859 ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੋਲਦਾਵੀਆ ਅਤੇ ਵਾਲਾਚੀਆ ਦੋਵਾਂ ਉੱਤੇ ਡੋਮਨੀਟਰ (ਰਾਜਕੁਮਾਰ) ਵਜੋਂ ਅਲੈਗਜ਼ੈਂਡਰੂ ਇਓਨ ਕੁਜ਼ਾ ਦਾ ਰਾਜ, ਦੋਵਾਂ ਰਿਆਸਤਾਂ ਨੂੰ ਇਕਜੁੱਟ ਕਰਦਾ ਹੈ।[75]ਅਲੈਗਜ਼ੈਂਡਰ ਇਓਨ ਕੁਜ਼ਾ ਨੇ ਪੈਰਿਸ ਤੋਂ ਕਨਵੈਨਸ਼ਨ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਗੁਲਾਮਦਾਰੀ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਸਮੇਤ ਸੁਧਾਰ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਨੂੰ ਇਕ-ਇਕ ਕਰਕੇ ਜੋੜਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਯੂਨੀਅਨਿਸਟਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ, ਉਸਨੇ ਸਰਕਾਰ ਅਤੇ ਸੰਸਦ ਨੂੰ ਇਕਜੁੱਟ ਕੀਤਾ, ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਵਾਲੈਚੀਆ ਅਤੇ ਮੋਲਦਾਵੀਆ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਮਿਲਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ 1862 ਵਿੱਚ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਨਾਮ ਬਦਲ ਕੇ ਯੂਨਾਈਟਿਡ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲਿਟੀਜ਼ ਆਫ਼ ਰੋਮਾਨੀਆ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।
1878 - 1947
ਰੋਮਾਨੀਆ ਦਾ ਰਾਜ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧornament
ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਜੰਗ
ਰੂਸੋ-ਤੁਰਕੀ ਯੁੱਧ (1877-1878)। ©Alexey Popov
1878 Jul 13

ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਜੰਗ

Romania
1866 ਦੇ ਤਖਤਾ ਪਲਟ ਵਿੱਚ, ਕੁਜ਼ਾ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਨਿਕਾਲਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਹੋਹੇਨਜ਼ੋਲਰਨ-ਸਿਗਮਾਰਿੰਗੇਨ ਦੇ ਪ੍ਰਿੰਸ ਕਾਰਲ ਨਾਲ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।ਉਸਨੂੰ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਪ੍ਰਿੰਸ ਕੈਰੋਲ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੀ ਯੂਨਾਈਟਿਡ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪੈਲਿਟੀ ਦੇ ਰਾਜਕੁਮਾਰ, ਡੋਮਨੀਟਰ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੇ ਰੂਸੋ-ਤੁਰਕੀ ਯੁੱਧ (1877-1878) ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਓਟੋਮੈਨ ਨੇ ਰੂਸੀ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਲੜਾਈ ਕੀਤੀ।ਬਰਲਿਨ ਦੀ 1878 ਦੀ ਸੰਧੀ ਵਿੱਚ, ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੂੰ ਮਹਾਨ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਸੁਤੰਤਰ ਰਾਜ ਵਜੋਂ ਮਾਨਤਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ।[76] ਬਦਲੇ ਵਿੱਚ, ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੇ ਕਾਲੇ ਸਾਗਰ ਦੀਆਂ ਬੰਦਰਗਾਹਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਦੇ ਬਦਲੇ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਬੇਸਾਰਾਬੀਆ ਨੂੰ ਰੂਸ ਨੂੰ ਸੌਂਪ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਡੋਬਰੂਜਾ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲਿਆ।1881 ਵਿੱਚ, ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੀ ਰਿਆਸਤ ਦਾ ਦਰਜਾ ਇੱਕ ਰਾਜ ਤੱਕ ਵਧਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸੇ ਸਾਲ 26 ਮਾਰਚ ਨੂੰ, ਪ੍ਰਿੰਸ ਕੈਰਲ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦਾ ਰਾਜਾ ਕੈਰਲ I ਬਣ ਗਿਆ।
ਦੂਜੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ
ਕ੍ਰੇਸਨਾ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਵਧਦੀਆਂ ਯੂਨਾਨੀ ਫੌਜਾਂ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1913 Jun 29 - Aug 10

ਦੂਜੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ

Balkan Peninsula
1878 ਅਤੇ 1914 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਦਾ ਸਮਾਂ ਰੋਮਾਨੀਆ ਲਈ ਸਥਿਰਤਾ ਅਤੇ ਤਰੱਕੀ ਦਾ ਸੀ।ਦੂਜੇ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਰੋਮਾਨੀਆ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਗ੍ਰੀਸ , ਸਰਬੀਆ ਅਤੇ ਮੋਂਟੇਨੇਗਰੋ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਿਆ।ਬੁਲਗਾਰੀਆ, ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਯੁੱਧ ਦੀ ਲੁੱਟ ਦੇ ਆਪਣੇ ਹਿੱਸੇ ਤੋਂ ਅਸੰਤੁਸ਼ਟ, ਨੇ 29 ਜੂਨ - 10 ਅਗਸਤ 1913 ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਾਬਕਾ ਸਹਿਯੋਗੀ, ਸਰਬੀਆ ਅਤੇ ਗ੍ਰੀਸ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ। ਸਰਬੀਆਈ ਅਤੇ ਯੂਨਾਨੀ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੇ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਲਿਆ ਅਤੇ ਜਵਾਬੀ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋ ਗਿਆ।ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੇ ਵੀ ਪਹਿਲਾਂ ਰੋਮਾਨੀਆ [77] ਨਾਲ ਖੇਤਰੀ ਝਗੜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝੇ ਹੋਣ ਅਤੇ ਦੱਖਣ ਵਿੱਚ ਬੁਲਗਾਰੀਆਈ ਫੌਜਾਂ ਦੀ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਕਾਰਨ, ਇੱਕ ਆਸਾਨ ਜਿੱਤ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਨੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਦਖਲ ਨੂੰ ਭੜਕਾਇਆ।ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਨੇ ਵੀ ਪਿਛਲੀ ਜੰਗ ਤੋਂ ਗੁਆਚੇ ਹੋਏ ਕੁਝ ਇਲਾਕਿਆਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਲਈ ਸਥਿਤੀ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਉਠਾਇਆ।ਜਦੋਂ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਰਾਜਧਾਨੀ ਸੋਫੀਆ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚੀਆਂ, ਤਾਂ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨੇ ਹਥਿਆਰਬੰਦੀ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਬੁਖਾਰੈਸਟ ਦੀ ਸੰਧੀ ਹੋਈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਬਾਲਕਨ ਜੰਗ ਦੇ ਲਾਭਾਂ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਸਰਬੀਆ, ਗ੍ਰੀਸ ਅਤੇ ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੂੰ ਸੌਂਪਣੇ ਪਏ।1913 ਦੀ ਬੁਖਾਰੈਸਟ ਦੀ ਸੰਧੀ ਵਿੱਚ, ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੇ ਦੱਖਣੀ ਡੋਬਰੂਜਾ ਹਾਸਲ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਡੂਰੋਸਟਰ ਅਤੇ ਕੈਲੀਕਰਾ ਕਾਉਂਟੀਆਂ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ।[78]
ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਰੋਮਾਨੀਆ
ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਪੋਸਟਰ, ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਐਂਟੇਂਟ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1916 Aug 27 - 1918 Nov 11

ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਰੋਮਾਨੀਆ

Romania
ਰੋਮਾਨੀਆ ਦਾ ਰਾਜ ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਦੋ ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਨਿਰਪੱਖ ਰਿਹਾ, 27 ਅਗਸਤ 1916 ਤੋਂ ਸਹਿਯੋਗੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੇ ਪੱਖ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਇਆ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਕੇਂਦਰੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਨੇ ਮਈ 1918 ਵਿੱਚ ਬੁਖਾਰੈਸਟ ਦੀ ਸੰਧੀ ਨੂੰ ਅਗਵਾਈ ਦਿੱਤੀ, 10 ਨਵੰਬਰ 1918 ਨੂੰ ਮੁੜ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ। ਇਸ ਕੋਲ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਤੇਲ ਖੇਤਰ ਸਨ, ਅਤੇ ਜਰਮਨੀ ਨੇ ਉਤਸੁਕਤਾ ਨਾਲ ਇਸਦਾ ਪੈਟਰੋਲੀਅਮ, ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਭੋਜਨ ਨਿਰਯਾਤ ਵੀ ਖਰੀਦਿਆ।ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੀ ਮੁਹਿੰਮ ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੇ ਪੂਰਬੀ ਮੋਰਚੇ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਰੋਮਾਨੀਆ ਅਤੇ ਰੂਸ ਨੇ ਜਰਮਨੀ, ਆਸਟ੍ਰੀਆ-ਹੰਗਰੀ, ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ , ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੀਆਂ ਕੇਂਦਰੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਅਤੇ ਫਰਾਂਸ ਨਾਲ ਗੱਠਜੋੜ ਕੀਤਾ ਸੀ।ਅਗਸਤ 1916 ਤੋਂ ਦਸੰਬਰ 1917 ਤੱਕ ਟਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ, ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਸਮੇਂ ਆਸਟ੍ਰੋ- ਹੰਗਰੀਅਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸੀ, ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਦੱਖਣੀ ਡੋਬਰੂਜਾ, ਜੋ ਕਿ ਇਸ ਸਮੇਂ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹੈ, ਸਮੇਤ ਮੌਜੂਦਾ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਲੜਾਈਆਂ ਹੋਈਆਂ।ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਮੁਹਿੰਮ ਯੋਜਨਾ (ਹਾਇਪੋਥੀਸਿਸ ਜ਼ੈਡ) ਵਿੱਚ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਵਿੱਚ ਆਸਟਰੀਆ-ਹੰਗਰੀ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਦੱਖਣ ਵਿੱਚ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਤੋਂ ਦੱਖਣੀ ਡੋਬਰੂਜਾ ਅਤੇ ਗਿਉਰਜੀਉ ਦਾ ਬਚਾਅ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਟਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਫਲਤਾਵਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਜਰਮਨ ਡਿਵੀਜ਼ਨਾਂ ਨੇ ਆਸਟਰੀਆ-ਹੰਗਰੀ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਫੌਜਾਂ (ਰੂਸ ਦੁਆਰਾ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ) ਨੂੰ ਭਾਰੀ ਝਟਕੇ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਅਤੇ 1916 ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ ਰੋਮਾਨੀਆਈ ਪੁਰਾਣੇ ਰਾਜ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਸਿਰਫ ਪੱਛਮੀ ਮੋਲਦਾਵੀਆ ਹੀ ਰਿਹਾ। ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਅਤੇ ਰੂਸੀ ਫੌਜਾਂ ਦਾ ਨਿਯੰਤਰਣ.ਅਕਤੂਬਰ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰੂਸ ਦੇ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਦੇ ਨਾਲ, 1917 ਵਿੱਚ ਮਾਰਾਸਤੀ, ਮਾਰਾਸੇਸਤੀ ਅਤੇ ਓਇਤੁਜ਼ ਵਿੱਚ ਕਈ ਰੱਖਿਆਤਮਕ ਜਿੱਤਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਰੋਮਾਨੀਆ, ਲਗਭਗ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੇਂਦਰੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਘਿਰਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਨੂੰ ਵੀ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਇਸ ਨੇ ਮਈ 1918 ਵਿਚ ਕੇਂਦਰੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਨਾਲ ਬੁਖਾਰੈਸਟ ਦੀ ਸੰਧੀ 'ਤੇ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੇ। ਸੰਧੀ ਦੀਆਂ ਸ਼ਰਤਾਂ ਦੇ ਤਹਿਤ, ਰੋਮਾਨੀਆ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਤੋਂ ਸਾਰਾ ਡੋਬਰੂਜਾ, ਆਸਟ੍ਰੀਆ-ਹੰਗਰੀ ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਕਾਰਪੈਥੀਅਨ ਪਾਸ ਗੁਆ ਦੇਵੇਗਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਤੇਲ ਭੰਡਾਰਾਂ ਨੂੰ 99 ਵਿਚ ਜਰਮਨੀ ਨੂੰ ਲੀਜ਼ 'ਤੇ ਦੇਵੇਗਾ। ਸਾਲਹਾਲਾਂਕਿ, ਕੇਂਦਰੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਨੇ ਬੇਸਾਰਾਬੀਆ ਦੇ ਨਾਲ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਸੰਘ ਨੂੰ ਮਾਨਤਾ ਦਿੱਤੀ ਜਿਸਨੇ ਅਕਤੂਬਰ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਰੂਸੀ ਸਾਮਰਾਜ ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਅਪ੍ਰੈਲ 1918 ਵਿੱਚ ਰੋਮਾਨੀਆ ਨਾਲ ਯੂਨੀਅਨ ਲਈ ਵੋਟ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਸੰਸਦ ਨੇ ਸੰਧੀ 'ਤੇ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੇ, ਪਰ ਰਾਜਾ ਫਰਡੀਨੈਂਡ ਨੇ ਇੱਕ ਦੀ ਉਮੀਦ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਇਸ 'ਤੇ ਦਸਤਖਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਪੱਛਮੀ ਮੋਰਚੇ 'ਤੇ ਸਹਿਯੋਗੀ ਜਿੱਤ.ਅਕਤੂਬਰ 1918 ਵਿੱਚ, ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੇ ਬੁਖਾਰੈਸਟ ਦੀ ਸੰਧੀ ਨੂੰ ਤਿਆਗ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ 10 ਨਵੰਬਰ 1918 ਨੂੰ, ਜਰਮਨ ਹਥਿਆਰਬੰਦੀ ਤੋਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ, ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੇ ਮੈਸੇਡੋਨੀਅਨ ਮੋਰਚੇ 'ਤੇ ਸਫਲ ਸਹਿਯੋਗੀ ਤਰੱਕੀ ਦੇ ਬਾਅਦ ਅਤੇ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੁਬਾਰਾ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਕੀਤਾ।ਅਗਲੇ ਦਿਨ, ਬੁਖਾਰੈਸਟ ਦੀ ਸੰਧੀ ਨੂੰ ਕੰਪੀਏਗਨੇ ਦੀ ਆਰਮਿਸਟਿਸ ਦੀਆਂ ਸ਼ਰਤਾਂ ਦੁਆਰਾ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।
ਗ੍ਰੇਟਰ ਰੋਮਾਨੀਆ
1930 ਵਿੱਚ ਬੁਕਰੇਸਟ ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1918 Jan 1 - 1940

ਗ੍ਰੇਟਰ ਰੋਮਾਨੀਆ

Romania
ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਮਾਈਕਲ ਦ ਬ੍ਰੇਵ ਦਾ ਸੰਘ, ਜਿਸ ਨੇ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੀ ਆਬਾਦੀ (ਵਾਲੈਚੀਆ, ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਅਤੇ ਮੋਲਦਾਵੀਆ) ਦੇ ਨਾਲ ਤਿੰਨ ਰਿਆਸਤਾਂ ਉੱਤੇ ਰਾਜ ਕੀਤਾ, [79] ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਆਧੁਨਿਕ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਪੂਰਵਗਾਮੀ ਵਜੋਂ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ। , ਇੱਕ ਥੀਸਿਸ ਜਿਸਨੂੰ ਨਿਕੋਲੇ ਬਾਲਸੇਸਕੂ ਦੁਆਰਾ ਨੋਟ ਕੀਤੀ ਗਈ ਤੀਬਰਤਾ ਨਾਲ ਦਲੀਲ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ।ਇਹ ਸਿਧਾਂਤ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦੀਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਸੰਦਰਭ ਦਾ ਬਿੰਦੂ ਬਣ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਇੱਕ ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਰਾਜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਤਾਕਤਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਉਤਪ੍ਰੇਰਕ ਬਣ ਗਿਆ।[80]1918 ਵਿੱਚ, ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਬੁਕੋਵਿਨਾ ਦੇ ਨਾਲ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਸੰਘ ਨੂੰ 1919 ਵਿੱਚ ਸੇਂਟ ਜਰਮੇਨ ਦੀ ਸੰਧੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, [81] ਅਤੇ ਕੁਝ ਸਹਿਯੋਗੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੇ 1920 ਵਿੱਚ ਪੈਰਿਸ ਦੀ ਕਦੇ ਵੀ ਪ੍ਰਵਾਨਿਤ ਸੰਧੀ ਦੁਆਰਾ ਬੇਸਾਰਾਬੀਆ ਨਾਲ ਸੰਘ ਨੂੰ ਮਾਨਤਾ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। .[82] 1 ਦਸੰਬਰ ਨੂੰ, ਟਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਤੋਂ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਡਿਪਟੀਜ਼ ਨੇ ਐਲਬਾ ਯੂਲੀਆ ਦੀ ਯੂਨੀਅਨ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਦੁਆਰਾ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ, ਬਨਾਤ, ਕ੍ਰਿਸਾਨਾ ਅਤੇ ਮਾਰਾਮੁਰੇਸ ਨੂੰ ਰੋਮਾਨੀਆ ਨਾਲ ਜੋੜਨ ਲਈ ਵੋਟ ਦਿੱਤਾ।ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਅੱਜ ਇਸ ਨੂੰ ਮਹਾਨ ਯੂਨੀਅਨ ਦਿਵਸ ਵਜੋਂ ਮਨਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਛੁੱਟੀ ਹੈ।ਰੋਮਾਨੀਆਈ ਸਮੀਕਰਨ ਰੋਮਾਨੀਆ ਮਾਰੇ (ਮਹਾਨ ਜਾਂ ਵੱਡਾ ਰੋਮਾਨੀਆ) ਅੰਤਰ-ਯੁੱਧ ਕਾਲ ਵਿੱਚ ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਰਾਜ ਅਤੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਕਵਰ ਕੀਤੇ ਗਏ ਖੇਤਰ ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।ਉਸ ਸਮੇਂ, ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਖੇਤਰੀ ਹੱਦ, ਲਗਭਗ 300,000 km2 ਜਾਂ 120,000 ਵਰਗ ਮੀਲ [83] ) ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਾਰੀਆਂ ਇਤਿਹਾਸਕ ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ।[84] ਅੱਜ, ਇਹ ਧਾਰਨਾ ਰੋਮਾਨੀਆ ਅਤੇ ਮੋਲਡੋਵਾ ਦੇ ਏਕੀਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਮਾਰਗਦਰਸ਼ਕ ਸਿਧਾਂਤ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਰੋਮਾਨੀਆ
ਐਂਟੋਨੇਸਕੂ ਅਤੇ ਅਡੌਲਫ ਹਿਟਲਰ ਮਿਊਨਿਖ ਵਿੱਚ ਫੁਹਰਰਬਾਊ ਵਿਖੇ (ਜੂਨ 1941)। ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1940 Nov 23

ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਰੋਮਾਨੀਆ

Romania
ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਰੋਮਾਨੀਆ, ਜਿਸ ਨੇ ਕੇਂਦਰੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਐਂਟੈਂਟੇ ਨਾਲ ਲੜਾਈ ਕੀਤੀ, ਨੇ ਆਪਣੇ ਖੇਤਰ ਦਾ ਬਹੁਤ ਵਿਸਥਾਰ ਕੀਤਾ, ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ, ਬੇਸਾਰਾਬੀਆ ਅਤੇ ਬੁਕੋਵਿਨਾ ਦੇ ਖੇਤਰਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ, ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਇਸ ਦੇ ਢਹਿ ਜਾਣ ਨਾਲ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਖਲਾਅ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ। ਆਸਟ੍ਰੋ- ਹੰਗਰੀ ਅਤੇ ਰੂਸੀ ਸਾਮਰਾਜ ।ਇਸ ਨਾਲ ਗ੍ਰੇਟਰ ਰੋਮਾਨੀਆ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਚੱਲ ਰਹੇ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦੀ ਟੀਚੇ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਹੋਈ, ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਰਾਜ ਜੋ ਸਾਰੇ ਨਸਲੀ ਰੋਮਾਨੀਅਨਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰੇਗਾ।ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ 1930 ਦਾ ਦਹਾਕਾ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ, ਰੋਮਾਨੀਆ ਦਾ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਹਿੱਲਣ ਵਾਲਾ ਲੋਕਤੰਤਰ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਫਾਸ਼ੀਵਾਦੀ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹੀ ਵੱਲ ਵਿਗੜਦਾ ਗਿਆ।1923 ਦੇ ਸੰਵਿਧਾਨ ਨੇ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਸੰਸਦ ਨੂੰ ਭੰਗ ਕਰਨ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ ਚੋਣਾਂ ਕਰਵਾਉਣ ਦੀ ਖੁੱਲ੍ਹ ਦਿੱਤੀ;ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ 25 ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਨਾ ਪਿਆ।ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਸਥਿਰ ਕਰਨ ਦੇ ਬਹਾਨੇ, ਵੱਧ ਰਹੇ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹੀ ਰਾਜਾ ਕੈਰੋਲ II ਨੇ 1938 ਵਿੱਚ ਇੱਕ 'ਸ਼ਾਹੀ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹੀ' ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ। ਨਵੀਂ ਸ਼ਾਸਨ ਵਿੱਚ ਕਾਰਪੋਰੇਟਵਾਦੀ ਨੀਤੀਆਂ ਦੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਸੀ ਜੋ ਅਕਸਰਫਾਸ਼ੀਵਾਦੀ ਇਟਲੀ ਅਤੇ ਨਾਜ਼ੀ ਜਰਮਨੀ ਨਾਲ ਮਿਲਦੀਆਂ-ਜੁਲਦੀਆਂ ਸਨ।[85] ਇਹਨਾਂ ਅੰਦਰੂਨੀ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਸਮਾਨਾਂਤਰ, ਆਰਥਿਕ ਦਬਾਅ ਅਤੇ ਇੱਕ ਕਮਜ਼ੋਰ ਫ੍ਰੈਂਕੋ - ਹਿਟਲਰ ਦੀ ਹਮਲਾਵਰ ਵਿਦੇਸ਼ ਨੀਤੀ ਪ੍ਰਤੀ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਨੇ ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੂੰ ਪੱਛਮੀ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਅਤੇ ਧੁਰੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਜਾਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਾਇਆ।[86]1940 ਦੀਆਂ ਗਰਮੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਖੇਤਰੀ ਝਗੜਿਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸਨੇ ਟਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਦਾ ਬਹੁਤਾ ਹਿੱਸਾ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਜੋ ਇਸਨੇ ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਹਾਸਲ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਲੋਕਪ੍ਰਿਅਤਾ ਵਿੱਚ ਗਿਰਾਵਟ ਆਈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਫਾਸ਼ੀਵਾਦੀ ਅਤੇ ਫੌਜੀ ਧੜਿਆਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਮਜਬੂਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਮੰਚ ਬਣਾਇਆ। ਸਤੰਬਰ 1940 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਤਖਤਾਪਲਟ ਜਿਸਨੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਮਾਰੇਸਲ ਇਓਨ ਐਂਟੋਨੇਸਕੂ ਦੇ ਅਧੀਨ ਇੱਕ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹੀ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ।ਨਵਾਂ ਸ਼ਾਸਨ ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ 23 ਨਵੰਬਰ 1940 ਨੂੰ ਧੁਰੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਧੁਰੇ ਦੇ ਇੱਕ ਮੈਂਬਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਰੋਮਾਨੀਆ 22 ਜੂਨ 1941 ਨੂੰ ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ (ਆਪ੍ਰੇਸ਼ਨ ਬਾਰਬਾਰੋਸਾ) ਦੇ ਹਮਲੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਇਆ, ਨਾਜ਼ੀ ਜਰਮਨੀ ਨੂੰ ਸਾਜ਼ੋ-ਸਾਮਾਨ ਅਤੇ ਤੇਲ ਮੁਹੱਈਆ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੂੰ ਸੌਂਪਿਆ ਗਿਆ। ਪੂਰਬੀ ਮੋਰਚਾ ਜਰਮਨੀ ਦੇ ਹੋਰ ਸਾਰੇ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਸੰਯੁਕਤ ਹੈ।ਯੂਕਰੇਨ, ਬੇਸਾਰਾਬੀਆ ਅਤੇ ਸਟਾਲਿਨਗ੍ਰਾਡ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ।ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ 260,000 ਯਹੂਦੀਆਂ ਦੇ ਅਤਿਆਚਾਰ ਅਤੇ ਕਤਲੇਆਮ ਲਈ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਸਨ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਰੋਮਾਨੀਆ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਅੱਧੇ ਯਹੂਦੀ ਖੁਦ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਚ ਗਏ ਸਨ।[87] ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੇ ਜਰਮਨੀ,ਜਾਪਾਨ ਅਤੇ ਇਟਲੀ ਦੀਆਂ ਤਿੰਨ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਧੁਰੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ, ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਤੀਜੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਧੁਰੀ ਫੌਜ ਅਤੇ ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਚੌਥੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਧੁਰੀ ਫੌਜ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕੀਤਾ।[88] ਸਿਤੰਬਰ 1943 ਦੇ ਸਹਿਯੋਗੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਅਤੇ ਇਟਲੀ ਵਿਚਕਾਰ ਕੈਸੀਬਿਲ ਦੇ ਆਰਮੀਸਟਾਈਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਰੋਮਾਨੀਆ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਦੂਜੀ ਧੁਰੀ ਸ਼ਕਤੀ ਬਣ ਗਿਆ।[89]ਸਹਿਯੋਗੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੇ 1943 ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰੋਮਾਨੀਆ 'ਤੇ ਬੰਬਾਰੀ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਅੱਗੇ ਵਧ ਰਹੀਆਂ ਸੋਵੀਅਤ ਫੌਜਾਂ ਨੇ 1944 ਵਿਚ ਦੇਸ਼ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਯੁੱਧ ਵਿਚ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੀ ਭਾਗੀਦਾਰੀ ਲਈ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸਮਰਥਨ ਘਟ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਸੋਵੀਅਤ ਹਮਲੇ ਦੇ ਅਧੀਨ ਜਰਮਨ-ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਮੋਰਚੇ ਢਹਿ ਗਏ।ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਕਿੰਗ ਮਾਈਕਲ ਨੇ ਇੱਕ ਤਖਤਾਪਲਟ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ ਜਿਸ ਨੇ ਐਂਟੋਨੇਸਕੂ ਸ਼ਾਸਨ (ਅਗਸਤ 1944) ਨੂੰ ਬੇਦਖਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਬਾਕੀ ਬਚੇ ਯੁੱਧ ਲਈ ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੂੰ ਸਹਿਯੋਗੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਰੱਖਿਆ (ਐਂਟੋਨੇਸਕੂ ਨੂੰ ਜੂਨ 1946 ਵਿੱਚ ਫਾਂਸੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ)।ਪੈਰਿਸ ਦੀ 1947 ਦੀ ਸੰਧੀ ਦੇ ਤਹਿਤ, ਸਹਿਯੋਗੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੇ ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਹਿ-ਵਿਰੋਧੀ ਰਾਸ਼ਟਰ ਵਜੋਂ ਸਵੀਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਪਰ ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ ਸੰਧੀ ਦੀਆਂ ਸ਼ਰਤਾਂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਾਪਤਕਰਤਾਵਾਂ ਲਈ "ਹਿਟਲਰਾਈਟ ਜਰਮਨੀ ਦਾ ਸਹਿਯੋਗੀ" ਸ਼ਬਦ ਲਾਗੂ ਕੀਤਾ।ਫਿਨਲੈਂਡ ਵਾਂਗ, ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੂੰ ਵੀ ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ ਨੂੰ ਜੰਗ ਦੇ ਮੁਆਵਜ਼ੇ ਵਜੋਂ $300 ਮਿਲੀਅਨ ਦਾ ਭੁਗਤਾਨ ਕਰਨਾ ਪਿਆ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਸੰਧੀ ਨੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਾਨਤਾ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੇ 24 ਅਗਸਤ 1944 ਨੂੰ ਪੱਖ ਬਦਲਿਆ, ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ "ਸਾਰੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਹਿੱਤਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ"।ਇੱਕ ਇਨਾਮ ਵਜੋਂ, ਉੱਤਰੀ ਟ੍ਰਾਂਸਿਲਵੇਨੀਆ ਨੂੰ, ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ, ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਇੱਕ ਅਨਿੱਖੜਵੇਂ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਮਾਨਤਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਪਰ ਯੂਐਸਐਸਆਰ ਅਤੇ ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਦੇ ਨਾਲ ਸਰਹੱਦ ਜਨਵਰੀ 1941 ਵਿੱਚ ਇਸਦੇ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਪੂਰਵ-ਬਾਰਬਾਰੋਸਾ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਬਹਾਲ ਕਰਦੇ ਹੋਏ (ਇੱਕ ਅਪਵਾਦ ਦੇ ਨਾਲ)।
1947 - 1989
ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਦੌਰornament
ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਸਮਾਜਵਾਦੀ ਗਣਰਾਜ
ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਨਿਕੋਲੇ ਕਉਸੇਸਕੂ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਏਲੇਨਾ ਦੇ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਪੰਥ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ। ©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
1947 Jan 1 00:01 - 1989

ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਸਮਾਜਵਾਦੀ ਗਣਰਾਜ

Romania
ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸੋਵੀਅਤ ਕਬਜ਼ੇ ਨੇ ਕਮਿਊਨਿਸਟਾਂ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਕੀਤਾ, ਜੋ ਮਾਰਚ 1945 ਵਿੱਚ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਖੱਬੇ-ਪੱਖੀ ਗੱਠਜੋੜ ਸਰਕਾਰ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਬਣ ਗਏ। ਕਿੰਗ ਮਾਈਕਲ I ਨੂੰ ਤਿਆਗ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਗ਼ੁਲਾਮੀ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਗਏ।ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੂੰ ਇੱਕ ਲੋਕ ਗਣਰਾਜ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ [90] ਅਤੇ 1950 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅਖੀਰ ਤੱਕ ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ ਦੇ ਫੌਜੀ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਨਿਯੰਤਰਣ ਅਧੀਨ ਰਿਹਾ।ਇਸ ਮਿਆਦ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਸਰੋਤ "SovRom" ਸਮਝੌਤਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਕੱਢੇ ਗਏ ਸਨ;ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ ਦੀ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੀ ਲੁੱਟ ਨੂੰ ਨਕਾਬ ਦੇਣ ਲਈ ਮਿਸ਼ਰਤ ਸੋਵੀਅਤ-ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਕੰਪਨੀਆਂ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।[91] 1948 ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ 1965 ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਤੱਕ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦਾ ਆਗੂ ਗੇਓਰਗੇ ਘਿਓਰਘਿਉ-ਦੇਜ, ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਵਰਕਰਜ਼ ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਸਕੱਤਰ ਸੀ।13 ਅਪ੍ਰੈਲ 1948 ਦੇ ਸੰਵਿਧਾਨ ਨਾਲ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਸ਼ਾਸਨ ਨੂੰ ਰਸਮੀ ਰੂਪ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। 11 ਜੂਨ 1948 ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਬੈਂਕਾਂ ਅਤੇ ਵੱਡੇ ਕਾਰੋਬਾਰਾਂ ਦਾ ਰਾਸ਼ਟਰੀਕਰਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।ਇਸ ਨਾਲ ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਖੇਤੀ ਸਮੇਤ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਸਰੋਤਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ।ਸੋਵੀਅਤ ਫੌਜਾਂ ਦੀ ਗੱਲਬਾਤ ਨਾਲ ਵਾਪਸੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਨਿਕੋਲੇ ਕਉਸੇਸਕੂ ਦੀ ਨਵੀਂ ਅਗਵਾਈ ਹੇਠ ਰੋਮਾਨੀਆ ਨੇ ਸੁਤੰਤਰ ਨੀਤੀਆਂ ਨੂੰ ਅਪਣਾਉਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸੋਵੀਅਤ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੇ 1968 ਦੇ ਚੈਕੋਸਲੋਵਾਕੀਆ ਦੇ ਹਮਲੇ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ- ਰੋਮਾਨੀਆ ਇੱਕਲੌਤਾ ਵਾਰਸਾ ਪੈਕਟ ਦੇਸ਼ ਹੈ ਜੋ ਹਮਲੇ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਨਹੀਂ ਲੈਂਦਾ- 1967 ਦੇ ਛੇ-ਦਿਨਾ ਯੁੱਧ (ਦੁਬਾਰਾ, ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਵਾਰਸਾ ਪੈਕਟ ਦੇਸ਼), ਅਤੇ ਪੱਛਮੀ ਜਰਮਨੀ ਨਾਲ ਆਰਥਿਕ (1963) ਅਤੇ ਕੂਟਨੀਤਕ (1967) ਸਬੰਧਾਂ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਜ਼ਰਾਈਲ ਨਾਲ ਕੂਟਨੀਤਕ ਸਬੰਧਾਂ ਦੀ ਨਿਰੰਤਰਤਾ।[92] ਅਰਬ ਦੇਸ਼ਾਂ ਅਤੇ ਫਲਸਤੀਨ ਲਿਬਰੇਸ਼ਨ ਆਰਗੇਨਾਈਜ਼ੇਸ਼ਨ (PLO) ਨਾਲ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਸਬੰਧਾਂ ਨੇ ਇਜ਼ਰਾਈਲ-ਮਿਸਰ ਅਤੇ ਇਜ਼ਰਾਈਲ-ਪੀਐਲਓ ਸ਼ਾਂਤੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆਵਾਂ ਵਿੱਚ ਮਿਸਰ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਸਾਦਤ ਦੀ ਇਜ਼ਰਾਈਲ ਫੇਰੀ ਵਿੱਚ ਵਿਚੋਲਗੀ ਕਰਕੇ ਮੁੱਖ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ।[93]1977 ਅਤੇ 1981 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਰੋਮਾਨੀਆ ਦਾ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਕਰਜ਼ਾ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ US$3 ਤੋਂ US$10 ਬਿਲੀਅਨ [94] ਤੱਕ ਵਧ ਗਿਆ ਅਤੇ Ceauşescu ਦੀਆਂ ਨਿਰਪੱਖ ਨੀਤੀਆਂ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਵਿੱਚ, ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਵਿੱਤੀ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ IMF ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵ ਬੈਂਕ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਵਧਿਆ।ਕਉਸੇਸਕੂ ਨੇ ਆਖਰਕਾਰ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਕਰਜ਼ੇ ਦੀ ਪੂਰੀ ਅਦਾਇਗੀ ਦਾ ਇੱਕ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ;ਇਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ, ਉਸਨੇ ਤਪੱਸਿਆ ਦੀਆਂ ਨੀਤੀਆਂ ਲਾਗੂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਰੋਮਾਨੀਅਨਾਂ ਨੂੰ ਗਰੀਬ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਆਰਥਿਕਤਾ ਨੂੰ ਥਕਾ ਦਿੱਤਾ।ਇਹ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ 1989 ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਤਖਤਾਪਲਟ ਤੋਂ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪੂਰਾ ਹੋਇਆ ਸੀ।
1989
ਆਧੁਨਿਕ ਰੋਮਾਨੀਆornament
ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਇਨਕਲਾਬ
1989 ਦੀ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਦੌਰਾਨ ਬੁਖਾਰੇਸਟ, ਰੋਮਾਨੀਆ ਦਾ ਇਨਕਲਾਬ ਵਰਗ।ਐਥਨੀ ਪੈਲੇਸ ਹੋਟਲ ਦੀ ਟੁੱਟੀ ਹੋਈ ਖਿੜਕੀ ਤੋਂ ਲਈ ਗਈ ਫੋਟੋ। ©Anonymous
1989 Dec 16 - Dec 30

ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਇਨਕਲਾਬ

Romania
ਸਮਾਜਵਾਦੀ ਗਣਰਾਜ ਰੋਮਾਨੀਆ ਵਿੱਚ ਸਮਾਜਿਕ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਬੇਚੈਨੀ ਕਾਫ਼ੀ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਮੌਜੂਦ ਸੀ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ 1980 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਤਪੱਸਿਆ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਦੌਰਾਨ।ਦੇਸ਼ ਦੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਕਰਜ਼ਿਆਂ ਦੀ ਅਦਾਇਗੀ ਕਰਨ ਲਈ ਕਉਸੇਸਕੂ ਦੁਆਰਾ ਤਪੱਸਿਆ ਦੇ ਉਪਾਅ ਅੰਸ਼ਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਤਿਆਰ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ।[95] ਰਾਜਧਾਨੀ ਬੁਖਾਰੇਸਟ ਵਿੱਚ ਕਉਸੇਸਕੂ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਬੇਤੁਕੇ ਜਨਤਕ ਭਾਸ਼ਣ ਜੋ ਕਿ ਸਰਕਾਰੀ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ 'ਤੇ ਲੱਖਾਂ ਰੋਮਾਨੀਅਨਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸਾਰਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ, ਫੌਜ ਦੇ ਰੈਂਕ-ਅਤੇ-ਫਾਇਲ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੇ, ਲਗਭਗ ਸਰਬਸੰਮਤੀ ਨਾਲ, ਤਾਨਾਸ਼ਾਹ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨਕਾਰੀਆਂ ਦੀ ਹਮਾਇਤ ਕਰਨ ਤੱਕ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ।[96] ਲਗਭਗ ਇੱਕ ਹਫ਼ਤੇ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਕਈ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਦੰਗੇ, ਸੜਕੀ ਹਿੰਸਾ ਅਤੇ ਕਤਲ ਨੇ ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੇ ਨੇਤਾ ਨੂੰ 22 ਦਸੰਬਰ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਐਲੇਨਾ ਨਾਲ ਰਾਜਧਾਨੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ।ਹੈਲੀਕਾਪਟਰ ਰਾਹੀਂ ਕਾਹਲੀ ਨਾਲ ਰਵਾਨਾ ਹੋ ਕੇ ਫੜੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਚਣ ਨੇ ਜੋੜੇ ਨੂੰ ਭਗੌੜੇ ਅਤੇ ਦੋਸ਼ੀ ਅਪਰਾਧਾਂ ਲਈ ਗੰਭੀਰ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦੋਸ਼ੀ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਦਰਸਾਇਆ।ਟਾਰਗੋਵਿਸਤੇ ਵਿੱਚ ਫੜੇ ਗਏ, ਉਹਨਾਂ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਡਰੱਮਹੈੱਡ ਮਿਲਟਰੀ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨਲ ਦੁਆਰਾ ਨਸਲਕੁਸ਼ੀ, ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਅਰਥਚਾਰੇ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਅਤੇ ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਫੌਜੀ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਨੂੰ ਅੰਜਾਮ ਦੇਣ ਲਈ ਸ਼ਕਤੀ ਦੀ ਦੁਰਵਰਤੋਂ ਦੇ ਦੋਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਮੁਕੱਦਮਾ ਚਲਾਇਆ ਗਿਆ।ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਦੋਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਮੌਤ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਸੁਣਾਈ ਗਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਕ੍ਰਿਸਮਸ ਵਾਲੇ ਦਿਨ 1989 ਨੂੰ ਤੁਰੰਤ ਫਾਂਸੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਰੋਮਾਨੀਆ ਵਿੱਚ ਮੌਤ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਅਤੇ ਫਾਂਸੀ ਦਿੱਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਆਖਰੀ ਲੋਕ ਸਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਫਾਂਸੀ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਨੂੰ ਜਲਦੀ ਹੀ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਕਉਸੇਸਕੂ ਭੱਜਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੱਕ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਅਤੇ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਬਲਾਂ ਦੇ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਗੋਲੀਬਾਰੀ ਵਿੱਚ ਮਾਰੇ ਜਾਣਗੇ ਜੋ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ 'ਅੱਤਵਾਦੀ' ਮੰਨਦੇ ਸਨ।ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਖਬਰਾਂ ਅਤੇ ਮੀਡੀਆ ਅੱਜ ਇਨਕਲਾਬ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਲੜ ਰਹੇ ਸਕਿਓਰਿਟੀ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦੇਣਗੇ, ਪਰ ਸਕਿਓਰਿਟੀਟ ਦੁਆਰਾ ਇਨਕਲਾਬ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਇੱਕ ਸੰਗਠਿਤ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਦੇ ਦਾਅਵੇ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਲਈ ਕਦੇ ਵੀ ਕੋਈ ਸਬੂਤ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਹੈ।[97] ਬੁਖਾਰੇਸਟ ਦੇ ਹਸਪਤਾਲ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਦਾ ਇਲਾਜ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ।[99] ਇੱਕ ਅਲਟੀਮੇਟਮ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਿਕਉਰੀਟੇਟ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੇ 29 ਦਸੰਬਰ ਨੂੰ ਇਸ ਭਰੋਸੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਲਿਆ ਕਿ ਉਹਨਾਂ 'ਤੇ ਮੁਕੱਦਮਾ ਨਹੀਂ ਚਲਾਇਆ ਜਾਵੇਗਾ।[98]ਅਜੋਕਾ ਰੋਮਾਨੀਆ ਆਪਣੇ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਅਤੀਤ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਕਉਸੇਸਕਸ ਦੇ ਪਰਛਾਵੇਂ ਵਿੱਚ ਉਭਰਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਇਸ ਦੇ ਉਥਲ-ਪੁਥਲ ਭਰੇ ਵਿਦਾ ਹੋ ਗਏ ਹਨ।[100] ਕਉਸੇਸਕੂ ਦੇ ਤਖਤਾਪਲਟ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਨੈਸ਼ਨਲ ਸਾਲਵੇਸ਼ਨ ਫਰੰਟ (FSN) ਨੇ ਪੰਜ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਆਜ਼ਾਦ ਅਤੇ ਨਿਰਪੱਖ ਚੋਣਾਂ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਸੱਤਾ ਸੰਭਾਲ ਲਈ।ਅਗਲੇ ਮਈ ਵਿੱਚ ਭਾਰੀ ਤਬਾਹੀ ਵਿੱਚ ਚੁਣੇ ਗਏ, ਐਫਐਸਐਨ ਨੇ ਇੱਕ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪੁਨਰਗਠਨ ਕੀਤਾ, ਆਰਥਿਕ ਅਤੇ ਜਮਹੂਰੀ ਸੁਧਾਰਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤੀ, [101] ਬਾਅਦ ਦੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਲਾਗੂ ਕੀਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋਰ ਸਮਾਜਿਕ ਨੀਤੀ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ।[102]
1990 Jan 1 - 2001

ਮੁਫਤ ਮਾਰਕੀਟ

Romania
ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਸ਼ਾਸਨ ਖਤਮ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਤੇ ਦਸੰਬਰ 1989 ਦੀ ਖੂਨੀ ਰੋਮਾਨੀਅਨ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਾਬਕਾ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹ ਨਿਕੋਲੇ ਕਉਸੇਸਕੂ ਨੂੰ ਫਾਂਸੀ ਦਿੱਤੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਨੈਸ਼ਨਲ ਸਾਲਵੇਸ਼ਨ ਫਰੰਟ (FSN) ਨੇ ਇਓਨ ਇਲੀਸਕੂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਸੱਤਾ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।ਐਫਐਸਐਨ ਨੇ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਪਾਰਟੀ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਲਿਆ ਅਤੇ ਮਈ 1990 ਦੀਆਂ ਆਮ ਚੋਣਾਂ ਵਿੱਚ ਭਾਰੀ ਜਿੱਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ, ਇਲੀਸਕੂ ਪ੍ਰਧਾਨ ਵਜੋਂ।1990 ਦੇ ਇਹ ਪਹਿਲੇ ਮਹੀਨੇ ਹਿੰਸਕ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨਾਂ ਅਤੇ ਜਵਾਬੀ ਵਿਰੋਧਾਂ ਦੁਆਰਾ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜੀਊ ਘਾਟੀ ਦੇ ਜ਼ਬਰਦਸਤ ਹਿੰਸਕ ਅਤੇ ਬੇਰਹਿਮ ਕੋਲਾ ਮਾਈਨਰ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖੁਦ ਇਲੀਸਕੂ ਅਤੇ ਐਫਐਸਐਨ ਦੁਆਰਾ ਬੁਖਾਰੇਸਟ ਵਿੱਚ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਸਕੁਏਅਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਂਤੀਪੂਰਨ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਕੁਚਲਣ ਲਈ ਬੁਲਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਰੋਮਾਨੀਆ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਨੇ 1990 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਅਤੇ ਅੱਧ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਸਦਮੇ ਦੀ ਥੈਰੇਪੀ ਦੀ ਬਜਾਏ ਇੱਕ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਲਾਈਨ ਦਾ ਪਾਲਣ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਮੁਫਤ ਬਾਜ਼ਾਰ ਆਰਥਿਕ ਸੁਧਾਰਾਂ ਅਤੇ ਨਿੱਜੀਕਰਨ ਦਾ ਇੱਕ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।ਆਰਥਿਕ ਸੁਧਾਰ ਜਾਰੀ ਹਨ, ਹਾਲਾਂਕਿ 2000 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਤੱਕ ਆਰਥਿਕ ਵਿਕਾਸ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸੀ।ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਦੇ ਤੁਰੰਤ ਬਾਅਦ ਸਮਾਜਿਕ ਸੁਧਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਗਰਭ ਨਿਰੋਧ ਅਤੇ ਗਰਭਪਾਤ 'ਤੇ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਨੂੰ ਸੌਖਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ।ਬਾਅਦ ਦੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੇ ਸਮਾਜਿਕ ਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ।ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸੁਧਾਰ 1991 ਵਿੱਚ ਅਪਣਾਏ ਗਏ ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਲੋਕਤੰਤਰੀ ਸੰਵਿਧਾਨ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹਨ। ਉਸ ਸਾਲ FSN ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ, ਗੱਠਜੋੜ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੀ ਮਿਆਦ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਜੋ 2000 ਤੱਕ ਚੱਲੀ, ਜਦੋਂ ਇਲੀਸਕੂ ਦੀ ਸੋਸ਼ਲ ਡੈਮੋਕਰੇਟਿਕ ਪਾਰਟੀ (ਉਸ ਸਮੇਂ ਰੋਮਾਨੀਆ ਵਿੱਚ ਸੋਸ਼ਲ ਡੈਮੋਕਰੇਸੀ ਦੀ ਪਾਰਟੀ, ਪੀ.ਡੀ.ਐੱਸ.ਆਰ., ਹੁਣ ਪੀ.ਐੱਸ.ਡੀ. ), ਸੱਤਾ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਪਰਤਿਆ ਅਤੇ ਇਲੀਸਕੂ ਦੁਬਾਰਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਬਣ ਗਿਆ, ਐਡਰੀਅਨ ਨਾਸਟੇਸ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਵਜੋਂ।ਇਹ ਸਰਕਾਰ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਦੇ ਦੋਸ਼ਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ 2004 ਦੀਆਂ ਚੋਣਾਂ ਵਿੱਚ ਡਿੱਗ ਗਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਹੋਰ ਅਸਥਿਰ ਗੱਠਜੋੜਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸਫਲ ਹੋਈ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਸਮਾਨ ਦੋਸ਼ਾਂ ਦੇ ਅਧੀਨ ਹਨ।ਹਾਲ ਹੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ, ਰੋਮਾਨੀਆ 2004 [103] ਵਿੱਚ ਉੱਤਰੀ ਅਟਲਾਂਟਿਕ ਸੰਧੀ ਸੰਗਠਨ (ਨਾਟੋ) ਅਤੇ 2007 ਵਿੱਚ ਯੂਰਪੀਅਨ ਯੂਨੀਅਨ (ਈਯੂ) ਦਾ ਮੈਂਬਰ ਬਣ ਕੇ, ਪੱਛਮ ਦੇ ਨਾਲ ਵਧੇਰੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਨਾਲ ਜੁੜ ਗਿਆ ਹੈ [। 104]

Appendices



APPENDIX 1

Regions of Romania


Regions of Romania
Regions of Romania ©Romania Tourism




APPENDIX 2

Geopolitics of Romania


Play button




APPENDIX 3

Romania's Geographic Challenge


Play button

Footnotes



  1. John Noble Wilford (1 December 2009). "A Lost European Culture, Pulled From Obscurity". The New York Times (30 November 2009).
  2. Patrick Gibbs. "Antiquity Vol 79 No 306 December 2005 The earliest salt production in the world: an early Neolithic exploitation in Poiana Slatinei-Lunca, Romania Olivier Weller & Gheorghe Dumitroaia". Antiquity.ac.uk. Archived from the original on 30 April 2011. Retrieved 2012-10-12.
  3. "Sarea, Timpul şi Omul". 2009-02-21. Archived from the original on 2009-02-21. Retrieved 2022-05-04.
  4. Herodotus (1859) [440 BCE, translated 1859], The Ancient History of Herodotus (Google Books), William Beloe (translator), Derby & Jackson, pp. 213–217, retrieved 2008-01-10
  5. Taylor, Timothy (2001). Northeastern European Iron Age pages 210–221 and East Central European Iron Age pages 79–90. Springer Published in conjunction with the Human Relations Area Files. ISBN 978-0-306-46258-0., p. 215.
  6. Madgearu, Alexandru (2008). Istoria Militară a Daciei Post Romane 275–376. Cetatea de Scaun. ISBN 978-973-8966-70-3, p.64 -126
  7. Heather, Peter (1996). The Goths. Blackwell Publishers. pp. 62, 63.
  8. Barnes, Timothy D. (1981). Constantine and Eusebius. Cambridge, MA: Harvard University Press. ISBN 978-0-674-16531-1. p 250.
  9. Madgearu, Alexandru(2008). Istoria Militară a Daciei Post Romane 275–376. Cetatea de Scaun. ISBN 978-973-8966-70-3, p.64-126
  10. Costin Croitoru, (Romanian) Sudul Moldovei în cadrul sistemului defensiv roman. Contribuții la cunoașterea valurilor de pământ. Acta terrae septencastrensis, Editura Economica, Sibiu 2002, ISSN 1583-1817, p.111.
  11. Odahl, Charles Matson. Constantine and the Christian Empire. New York: Routledge, 2004. Hardcover ISBN 0-415-17485-6 Paperback ISBN 0-415-38655-1, p.261.
  12. Kharalambieva, Anna (2010). "Gepids in the Balkans: A Survey of the Archaeological Evidence". In Curta, Florin (ed.). Neglected Barbarians. Studies in the early Middle Ages, volume 32 (second ed.). Turnhout, Belgium: Brepols. ISBN 978-2-503-53125-0., p. 248.
  13. The Gothic History of Jordanes (in English Version with an Introduction and a Commentary by Charles Christopher Mierow, Ph.D., Instructor in Classics in Princeton University) (2006). Evolution Publishing. ISBN 1-889758-77-9, p. 122.
  14. Heather, Peter (2010). Empires and Barbarians: The Fall of Rome and the Birth of Europe. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-973560-0., p. 207.
  15. The Gothic History of Jordanes (in English Version with an Introduction and a Commentary by Charles Christopher Mierow, Ph.D., Instructor in Classics in Princeton University) (2006). Evolution Publishing. ISBN 1-889758-77-9, p. 125.
  16. Wolfram, Herwig (1988). History of the Goths. University of California Press. ISBN 0-520-06983-8., p. 258.
  17. Todd, Malcolm (2003). The Early Germans. Blackwell Publishing Ltd. ISBN 0-631-16397-2., p. 220.
  18. Goffart, Walter (2009). Barbarian Tides: The Migration Age and the Later Roman Empire. University of Pennsylvania Press. ISBN 978-0-8122-3939-3., p. 201.
  19. Maróti, Zoltán; Neparáczki, Endre; Schütz, Oszkár (2022-05-25). "The genetic origin of Huns, Avars, and conquering Hungarians". Current Biology. 32 (13): 2858–2870.e7. doi:10.1016/j.cub.2022.04.093. PMID 35617951. S2CID 246191357.
  20. Pohl, Walter (1998). "Conceptions of Ethnicity in Early Medieval Studies". In Little, Lester K.; Rosenwein, Barbara H. (eds.). Debating the Middle Ages: Issues and, p. 18.
  21. Curta, Florin (2001). The Making of the Slavs: History and Archaeology of the Lower Danube Region, c. 500–700. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-1139428880.
  22. Evans, James Allen Stewart (2005). The Emperor Justinian And The Byzantine Empire. Greenwood Guides to Historic Events of the Ancient World. Greenwood Publishing Group. p. xxxv. ISBN 978-0-313-32582-3.
  23. Heather, Peter (2010). Empires and Barbarians: The Fall of Rome and the Birth of Europe. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-973560-0, pp. 112, 117.
  24. Heather, Peter (2010). Empires and Barbarians: The Fall of Rome and the Birth of Europe. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-973560-0, p. 61.
  25. Eutropius: Breviarium (Translated with an introduction and commentary by H. W. Bird) (1993). Liverpool University Press. ISBN 0-85323-208-3, p. 48.
  26. Heather, Peter; Matthews, John (1991). The Goths in the Fourth Century (Translated Texts for Historians, Volume 11). Liverpool University Press. ISBN 978-0-85323-426-5, pp. 51–52.
  27. Opreanu, Coriolan Horaţiu (2005). "The North-Danube Regions from the Roman Province of Dacia to the Emergence of the Romanian Language (2nd–8th Centuries AD)". In Pop, Ioan-Aurel; Bolovan, Ioan (eds.). History of Romania: Compendium. Romanian Cultural Institute (Center for Transylvanian Studies). pp. 59–132. ISBN 978-973-7784-12-4, p. 129.
  28. Jordanes (551), Getica, sive, De Origine Actibusque Gothorum, Constantinople
  29. Bóna, Istvan (2001), "The Kingdom of the Gepids", in Köpeczi, Béla (ed.), History of Transylvania: II.3, vol. 1, New York: Institute of History of the Hungarian Academy of Sciences.
  30. Opreanu, Coriolan Horaţiu (2005). "The North-Danube Regions from the Roman Province of Dacia to the Emergence of the Romanian Language (2nd–8th Centuries AD)". In Pop, Ioan-Aurel; Bolovan, Ioan (eds.). History of Romania: Compendium. Romanian Cultural Institute (Center for Transylvanian Studies). pp. 59–132. ISBN 978-973-7784-12-4, p. 127.
  31. Opreanu, Coriolan Horaţiu (2005). "The North-Danube Regions from the Roman Province of Dacia to the Emergence of the Romanian Language (2nd–8th Centuries AD)". In Pop, Ioan-Aurel; Bolovan, Ioan (eds.). History of Romania: Compendium. Romanian Cultural Institute (Center for Transylvanian Studies). pp. 59–132. ISBN 978-973-7784-12-4, p. 122.
  32. Fiedler, Uwe (2008). "Bulgars in the Lower Danube region: A survey of the archaeological evidence and of the state of current research". In Curta, Florin; Kovalev, Roman (eds.). The Other Europe in the Middle Ages: Avars, Bulgars, Khazars, and Cumans. Brill. pp. 151–236. ISBN 978-90-04-16389-8, p. 159.
  33. Sălăgean, Tudor (2005). "Romanian Society in the Early Middle Ages (9th–14th Centuries AD)". In Pop, Ioan-Aurel; Bolovan, Ioan (eds.). History of Romania: Compendium. Romanian Cultural Institute (Center for Transylvanian Studies). pp. 133–207. ISBN 978-973-7784-12-4, p. 168.
  34. Treptow, Kurt W.; Popa, Marcel (1996). Historical Dictionary of Romania. Scarecrow Press, Inc. ISBN 0-8108-3179-1, p. xv.
  35. Vékony, Gábor (2000). Dacians, Romans, Romanians. Matthias Corvinus Publishing. ISBN 1-882785-13-4, pp. 27–29.
  36. Curta, Florin (2005). "Frontier Ethnogenesis in Late Antiquity: The Danube, the Tervingi, and the Slavs". In Curta, Florin (ed.). Borders, Barriers, and Ethnogenesis: Frontiers in Late Antiquity and the Middle Ages. Brepols. pp. 173–204. ISBN 2-503-51529-0, p. 432.
  37. Engel, Pál (2001). The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526. I.B. Tauris Publishers. ISBN 1-86064-061-3, pp. 40–41.
  38. Curta, Florin (2005). "Frontier Ethnogenesis in Late Antiquity: The Danube, the Tervingi, and the Slavs". In Curta, Florin (ed.). Borders, Barriers, and Ethnogenesis: Frontiers in Late Antiquity and the Middle Ages. Brepols. pp. 173–204. ISBN 2-503-51529-0, p. 355.
  39. Sălăgean, Tudor (2005). "Romanian Society in the Early Middle Ages (9th–14th Centuries AD)". In Pop, Ioan-Aurel; Bolovan, Ioan (eds.). History of Romania: Compendium. Romanian Cultural Institute (Center for Transylvanian Studies). pp. 133–207. ISBN 978-973-7784-12-4, p. 160.
  40. Kristó, Gyula (2003). Early Transylvania (895-1324). Lucidus Kiadó. ISBN 963-9465-12-7, pp. 97–98.
  41. Engel, Pál (2001). The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526. I.B. Tauris Publishers. ISBN 1-86064-061-3, pp. 116–117.
  42. Sălăgean, Tudor (2005). "Romanian Society in the Early Middle Ages (9th–14th Centuries AD)". In Pop, Ioan-Aurel; Bolovan, Ioan (eds.). History of Romania: Compendium. Romanian Cultural Institute (Center for Transylvanian Studies). pp. 133–207. ISBN 978-973-7784-12-4, p. 162.
  43. Spinei, Victor (2009). The Romanians and the Turkic Nomads North of the Danube Delta from the Tenth to the Mid-Thirteenth century. Koninklijke Brill NV. ISBN 978-90-04-17536-5, p. 246.
  44. Vásáry, István (2005). Cumans and Tatars: Oriental Military in the Pre-Ottoman Balkans, 1185–1365. Cambridge University Press. ISBN 0-521-83756-1, pp. 42–47.
  45. Spinei, Victor (2009). The Romanians and the Turkic Nomads North of the Danube Delta from the Tenth to the Mid-Thirteenth century. Koninklijke Brill NV. ISBN 978-90-04-17536-5, p. 298.
  46. Curta, Florin (2006). Southeastern Europe in the Middle Ages, 500–1250. Cambridge: Cambridge University Press., p. 406.
  47. Makkai, László (1994). "The Emergence of the Estates (1172–1526)". In Köpeczi, Béla; Barta, Gábor; Bóna, István; Makkai, László; Szász, Zoltán; Borus, Judit (eds.). History of Transylvania. Akadémiai Kiadó. pp. 178–243. ISBN 963-05-6703-2, p. 193.
  48. Duncan B. Gardiner. "German Settlements in Eastern Europe". Foundation for East European Family Studies. Retrieved 18 September 2022.
  49. "Ethnic German repatriates: Historical background". Deutsches Rotes Kreuz. 21 August 2020. Retrieved 12 January 2023.
  50. Dr. Konrad Gündisch. "Transylvania and the Transylvanian Saxons". SibiWeb.de. Retrieved 20 January 2023.
  51. Redacția Richiș.info (13 May 2015). "History of Saxons from Transylvania". Richiș.info. Retrieved 17 January 2023.
  52. Sălăgean, Tudor (2005). "Romanian Society in the Early Middle Ages (9th–14th Centuries AD)". In Pop, Ioan-Aurel; Bolovan, Ioan (eds.). History of Romania: Compendium. Romanian Cultural Institute (Center for Transylvanian Studies). pp. 133–207. ISBN 978-973-7784-12-4, pp. 171–172.
  53. Spinei, Victor (2009). The Romanians and the Turkic Nomads North of the Danube Delta from the Tenth to the Mid-Thirteenth century. Koninklijke Brill NV. ISBN 978-90-04-17536-5, p. 147.
  54. Makkai, László (1994). "The Emergence of the Estates (1172–1526)". In Köpeczi, Béla; Barta, Gábor; Bóna, István; Makkai, László; Szász, Zoltán; Borus, Judit (eds.). History of Transylvania. Akadémiai Kiadó. pp. 178–243. ISBN 963-05-6703-2, p. 193.
  55. Engel, Pál (2001). The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526. I.B. Tauris Publishers. ISBN 1-86064-061-3, p. 95.
  56. Korobeinikov, Dimitri (2005). A Broken Mirror: The Kipçak World in the Thirteenth Century. In: Curta, Florin (2005); East Central and Eastern Europe in the Early Middle Ages; The University of Michigan Press. ISBN 978-0-472-11498-6, p. 390.
  57. Korobeinikov, Dimitri (2005). A Broken Mirror: The Kipçak World in the Thirteenth Century. In: Curta, Florin (2005); East Central and Eastern Europe in the Early Middle Ages; The University of Michigan Press. ISBN 978-0-472-11498-6, p. 406.
  58. Curta, Florin (2006). Southeastern Europe in the Middle Ages, 500–1250. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-89452-4, p. 413
  59. Giurescu, Constantin. Istoria Bucureștilor. Din cele mai vechi timpuri pînă în zilele noastre, ed. Pentru Literatură, Bucharest, 1966, p. 39
  60. Ștefănescu, Ștefan. Istoria medie a României, Vol. I, Bucharest, 1991, p. 111
  61. Vásáry, István (2005). Cumans and Tatars: Oriental Military in the Pre-Ottoman Balkans, 1185–1365. Cambridge University Press. ISBN 0-521-83756-1, p. 149.
  62. Pop, Ioan Aurel (1999). Romanians and Romania: A Brief History. Columbia University Press. ISBN 0-88033-440-1, p. 45.
  63. Vásáry, István (2005). Cumans and Tatars: Oriental Military in the Pre-Ottoman Balkans, 1185–1365. Cambridge University Press. ISBN 0-521-83756-1, p. 150.
  64. Vásáry, István (2005). Cumans and Tatars: Oriental Military in the Pre-Ottoman Balkans, 1185–1365. Cambridge University Press. ISBN 0-521-83756-1, p. 154.
  65. Pop, Ioan Aurel (1999). Romanians and Romania: A Brief History. Columbia University Press. ISBN 0-88033-440-1, p. 46.
  66. Vásáry, István (2005). Cumans and Tatars: Oriental Military in the Pre-Ottoman Balkans, 1185–1365. Cambridge University Press. ISBN 0-521-83756-1, p. 154.
  67. Schoolfield, George C. (2004), A Baedeker of Decadence: Charting a Literary Fashion, 1884–1927, Yale University Press, ISBN 0-300-04714-2.
  68. Anthony Endrey, The Holy Crown of Hungary, Hungarian Institute, 1978, p. 70
  69. Béla Köpeczi (2008-07-09). History of Transylvania: From 1606 to 1830. ISBN 978-0-88033-491-4. Retrieved 2017-07-10.
  70. Bagossy, Nora Varga (2007). Encyclopaedia Hungarica: English. Hungarian Ethnic Lexicon Foundation. ISBN 978-1-55383-178-5.
  71. "Transylvania" (2009). Encyclopædia Britannica. Retrieved July 7, 2009
  72. Katsiardi-Hering, Olga; Stassinopoulou, Maria A, eds. (2016-11-21). Across the Danube: Southeastern Europeans and Their Travelling Identities (17th–19th C.). Brill. doi:10.1163/9789004335448. ISBN 978-90-04-33544-8.
  73. Charles King, The Moldovans: Romania, Russia, and the Politics of Culture, 2000, Hoover Institution Press. ISBN 0-8179-9791-1, p. 19.
  74. Bobango, Gerald J (1979), The emergence of the Romanian national State, New York: Boulder, ISBN 978-0-914710-51-6
  75. Jelavich, Charles; Jelavich, Barbara (20 September 2012). The establishment of the Balkan national states, 1804–1920. ISBN 978-0-295-80360-9. Retrieved 2012-03-28.
  76. Patterson, Michelle (August 1996), "The Road to Romanian Independence", Canadian Journal of History, doi:10.3138/cjh.31.2.329, archived from the original on March 24, 2008.
  77. Iordachi, Constantin (2017). "Diplomacy and the Making of a Geopolitical Question: The Romanian-Bulgarian Conflict over Dobrudja, 1878–1947". Entangled Histories of the Balkans. Vol. 4. Brill. pp. 291–393. ISBN 978-90-04-33781-7. p. 336.
  78. Anderson, Frank Maloy; Hershey, Amos Shartle (1918), Handbook for the Diplomatic History of Europe, Asia, and Africa 1870–1914, Washington D.C.: Government Printing Office.
  79. Juliana Geran Pilon, The Bloody Flag: Post-Communist Nationalism in Eastern Europe : Spotlight on Romania , Transaction Publishers, 1982, p. 56
  80. Giurescu, Constantin C. (2007) [1935]. Istoria Românilor. Bucharest: Editura All., p. 211–13.
  81. Bernard Anthony Cook (2001), Europe Since 1945: An Encyclopedia, Taylor & Francis, p. 162, ISBN 0-8153-4057-5.
  82. Malbone W. Graham (October 1944), "The Legal Status of the Bukovina and Bessarabia", The American Journal of International Law, 38 (4): 667–673, doi:10.2307/2192802, JSTOR 2192802, S2CID 146890589
  83. "Institutul Național de Cercetare-Dezvoltare în Informatică – ICI București". Archived from the original on January 8, 2010.
  84. Codrul Cosminului. Universitatea Stefan cel Mare din Suceava. doi:10.4316/cc. S2CID 246070683.
  85. Axworthy, Mark; Scafes, Cornel; Craciunoiu, Cristian, eds. (1995). Third axis, Fourth Ally: Romanian Armed Forces In the European War 1941–1945. London: Arms & Armour Press. pp. 1–368. ISBN 963-389-606-1, p. 22
  86. Axworthy, Mark; Scafes, Cornel; Craciunoiu, Cristian, eds. (1995). Third axis, Fourth Ally: Romanian Armed Forces In the European War 1941–1945. London: Arms & Armour Press. pp. 1–368. ISBN 963-389-606-1, p. 13
  87. U.S. government Country study: Romania, c. 1990. Public Domain This article incorporates text from this source, which is in the public domain.
  88. Third Axis Fourth Ally: Romanian Armed Forces in the European War, 1941–1945, by Mark Axworthy, Cornel Scafeș, and Cristian Crăciunoiu, page 9.
  89. David Stahel, Cambridge University Press, 2018, Joining Hitler's Crusade, p. 78
  90. "CIA – The World Factbook – Romania". cia.gov. Retrieved 2015-08-25.
  91. Rîjnoveanu, Carmen (2003), Romania's Policy of Autonomy in the Context of the Sino-Soviet Conflict, Czech Republic Military History Institute, Militärgeschichtliches Forscheungamt, p. 1.
  92. "Romania – Soviet Union and Eastern Europe". countrystudies.us. Retrieved 2015-08-25.
  93. "Middle East policies in Communist Romania". countrystudies.us. Retrieved 2015-08-25.
  94. Deletant, Dennis, New Evidence on Romania and the Warsaw Pact, 1955–1989, Cold War International History Project e-Dossier Series, archived from the original on 2008-10-29, retrieved 2008-08-30
  95. Ban, Cornel (November 2012). "Sovereign Debt, Austerity, and Regime Change: The Case of Nicolae Ceausescu's Romania". East European Politics and Societies and Cultures. 26 (4): 743–776. doi:10.1177/0888325412465513. S2CID 144784730.
  96. Hirshman, Michael (6 November 2009). "Blood And Velvet in Eastern Europe's Season of Change". Radio Free Europe/Radio Liberty. Retrieved 30 March 2015.
  97. Siani-Davies, Peter (1995). The Romanian Revolution of 1989: Myth and Reality. ProQuest LLC. pp. 80–120.
  98. Blaine Harden (30 December 1989). "DOORS UNLOCKED ON ROMANIA'S SECRET POLICE". The Washington Post.
  99. DUSAN STOJANOVIC (25 December 1989). "More Scattered Fighting; 80,000 Reported Dead". AP.
  100. "25 Years After Death, A Dictator Still Casts A Shadow in Romania : Parallels". NPR. 24 December 2014. Retrieved 11 December 2016.
  101. "Romanians Hope Free Elections Mark Revolution's Next Stage – tribunedigital-chicagotribune". Chicago Tribune. 30 March 1990. Archived from the original on 10 July 2015. Retrieved 30 March 2015.
  102. "National Salvation Front | political party, Romania". Encyclopædia Britannica. Archived from the original on 15 December 2014. Retrieved 30 March 2015.
  103. "Profile: Nato". 9 May 2012.
  104. "Romania - European Union (EU) Fact Sheet - January 1, 2007 Membership in EU".
  105. Zirra, Vlad (1976). "The Eastern Celts of Romania". The Journal of Indo-European Studies. 4 (1): 1–41. ISSN 0092-2323, p. 1.
  106. Nagler, Thomas; Pop, Ioan Aurel; Barbulescu, Mihai (2005). "The Celts in Transylvania". The History of Transylvania: Until 1541. Romanian Cultural Institute. ISBN 978-973-7784-00-1, p. 79.
  107. Zirra, Vlad (1976). "The Eastern Celts of Romania". The Journal of Indo-European Studies. 4 (1): 1–41. ISSN 0092-2323, p. 13.
  108. Nagler, Thomas; Pop, Ioan Aurel; Barbulescu, Mihai (2005). "The Celts in Transylvania". The History of Transylvania: Until 1541. Romanian Cultural Institute. ISBN 978-973-7784-00-1, p. 78.
  109. Oledzki, Marek (2000). "La Tène culture in the Upper Tisa Basin". Ethnographisch-archaeologische Zeitschrift: 507–530. ISSN 0012-7477, p. 525.
  110. Olmsted, Garrett S. (2001). Celtic art in transition during the first century BC: an examination of the creations of mint masters and metal smiths, and an analysis of stylistic development during the phase between La Tène and provincial Roman. Archaeolingua, Innsbruck. ISBN 978-3-85124-203-4, p. 11.
  111. Giurescu, Dinu C; Nestorescu, Ioana (1981). Illustrated history of the Romanian people. Editura Sport-Turism. OCLC 8405224, p. 33.
  112. Oltean, Ioana Adina (2007). Dacia: landscape, colonisation and romanisation. Routledge. ISBN 978-0-415-41252-0., p. 47.
  113. Nagler, Thomas; Pop, Ioan Aurel; Barbulescu, Mihai (2005). "The Celts in Transylvania". The History of Transylvania: Until 1541. Romanian Cultural Institute. ISBN 978-973-7784-00-1, p. 78.
  114. Giurescu, Dinu C; Nestorescu, Ioana (1981). Illustrated history of the Romanian people. Editura Sport-Turism. OCLC 8405224, p. 33.
  115. Olbrycht, Marek Jan (2000b). "Remarks on the Presence of Iranian Peoples in Europe and Their Asiatic Relations". In Pstrusińska, Jadwiga [in Polish]; Fear, Andrew (eds.). Collectanea Celto-Asiatica Cracoviensia. Kraków: Księgarnia Akademicka. pp. 101–140. ISBN 978-8-371-88337-8.

References



  • Andea, Susan (2006). History of Romania: compendium. Romanian Cultural Institute. ISBN 978-973-7784-12-4.
  • Armbruster, Adolf (1972). Romanitatea românilor: Istoria unei idei [The Romanity of the Romanians: The History of an Idea]. Romanian Academy Publishing House.
  • Astarita, Maria Laura (1983). Avidio Cassio. Ed. di Storia e Letteratura. OCLC 461867183.
  • Berciu, Dumitru (1981). Buridava dacica, Volume 1. Editura Academiei.
  • Bunbury, Edward Herbert (1979). A history of ancient geography among the Greeks and Romans: from the earliest ages till the fall of the Roman empire. London: Humanities Press International. ISBN 978-9-070-26511-3.
  • Bunson, Matthew (1995). A Dictionary of the Roman Empire. OUP. ISBN 978-0-195-10233-8.
  • Burns, Thomas S. (1991). A History of the Ostrogoths. Indiana University Press. ISBN 978-0-253-20600-8.
  • Bury, John Bagnell; Cook, Stanley Arthur; Adcock, Frank E.; Percival Charlesworth, Martin (1954). Rome and the Mediterranean, 218-133 BC. The Cambridge Ancient History. Macmillan.
  • Chakraberty, Chandra (1948). The prehistory of India: tribal migrations. Vijayakrishna.
  • Clarke, John R. (2003). Art in the Lives of Ordinary Romans: Visual Representation and Non-Elite Viewers in Italy, 100 B.C.-A.D. 315. University of California. ISBN 978-0-520-21976-2.
  • Crossland, R.A.; Boardman, John (1982). Linguistic problems of the Balkan area in the late prehistoric and early Classical period. The Cambridge Ancient History. Vol. 3. CUP. ISBN 978-0-521-22496-3.
  • Curta, Florin (2006). Southeastern Europe in the Middle Ages, 500–1250. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 9780521815390.
  • Dana, Dan; Matei-Popescu, Florian (2009). "Soldats d'origine dace dans les diplômes militaires" [Soldiers of Dacian origin in the military diplomas]. Chiron (in French). Berlin: German Archaeological Institute/Walter de Gruyter. 39. ISSN 0069-3715. Archived from the original on 1 July 2013.
  • Dobiáš, Josef (1964). "The sense of the victoria formulae on Roman inscriptions and some new epigraphic monuments from lower Pannonia". In Češka, Josef; Hejzlar, Gabriel (eds.). Mnema Vladimír Groh. Praha: Státní pedagogické nakladatelství. pp. 37–52.
  • Eisler, Robert (1951). Man into wolf: an anthropological interpretation of sadism, masochism, and lycanthropy. London: Routledge and Kegan Paul. ASIN B0000CI25D.
  • Eliade, Mircea (1986). Zalmoxis, the vanishing God: comparative studies in the religions and folklore of Dacia and Eastern Europe. University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-20385-0.
  • Eliade, Mircea (1995). Ivănescu, Maria; Ivănescu, Cezar (eds.). De la Zalmoxis la Genghis-Han: studii comparative despre religiile și folclorul Daciei și Europei Orientale [From Zalmoxis to Genghis Khan: comparative studies in the religions and folklore of Dacia and Eastern Europe] (in Romanian) (Based on the translation from French of De Zalmoxis à Gengis-Khan, Payot, Paris, 1970 ed.). București, Romania: Humanitas. ISBN 978-9-732-80554-1.
  • Ellis, L. (1998). 'Terra deserta': population, politics, and the [de]colonization of Dacia. World archaeology. Routledge. ISBN 978-0-415-19809-7.
  • Erdkamp, Paul (2010). A Companion to the Roman Army. Blackwell Companions to the Ancient World. London: John Wiley and Sons. ISBN 978-1-4443-3921-5.
  • Everitt, Anthony (2010). Hadrian and the Triumph of Rome. Random House Trade. ISBN 978-0-812-97814-8.
  • Fol, Alexander (1996). "Thracians, Celts, Illyrians and Dacians". In de Laet, Sigfried J. (ed.). History of Humanity. History of Humanity. Vol. 3: From the seventh century B.C. to the seventh century A.D. UNESCO. ISBN 978-9-231-02812-0.
  • Găzdac, Cristian (2010). Monetary circulation in Dacia and the provinces from the Middle and Lower Danube from Trajan to Constantine I: (AD 106–337). Volume 7 of Coins from Roman sites and collections of Roman coins from Romania. ISBN 978-606-543-040-2.
  • Georgescu, Vlad (1991). Călinescu, Matei (ed.). The Romanians: a history. Romanian literature and thought in translation series. Columbus, Ohio: Ohio State University Press. ISBN 978-0-8142-0511-2.
  • Gibbon, Edward (2008) [1776]. The History of the Decline and Fall of the Roman Empire. Vol. 1. Cosimo Classics. ISBN 978-1-605-20120-7.
  • Glodariu, Ioan; Pop, Ioan Aurel; Nagler, Thomas (2005). "The history and civilization of the Dacians". The history of Transylvania Until 1541. Romanian Cultural Institute, Cluj Napoca. ISBN 978-9-737-78400-1.
  • Goffart, Walter A. (2006). Barbarian Tides: The Migration Age and the Later Roman Empire. University of Pennsylvania Press. ISBN 978-0-812-23939-3.
  • Goldsworthy, Adrian (2003). The Complete Roman Army. Complete Series. London: Thames & Hudson. ISBN 978-0-500-05124-5.
  • Goldsworthy, Adrian (2004). In the Name of Rome: The Men Who Won the Roman Empire. Weidenfeld & Nicolson. ISBN 978-0297846666.
  • Goodman, Martin; Sherwood, Jane (2002). The Roman World 44 BC–AD 180. Routledge. ISBN 978-0-203-40861-2.
  • Heather, Peter (2010). Empires and Barbarians: Migration, Development, and the Birth of Europe. OUP. ISBN 978-0-199-73560-0.
  • Mykhaĭlo Hrushevskyĭ; Andrzej Poppe; Marta Skorupsky; Frank E. Sysyn; Uliana M. Pasicznyk (1997). History of Ukraine-Rus': From prehistory to the eleventh century. Canadian Institute of Ukrainian Studies Press. ISBN 978-1-895571-19-6.
  • Jeanmaire, Henri (1975). Couroi et courètes (in French). New York: Arno. ISBN 978-0-405-07001-3.[permanent dead link]
  • Kephart, Calvin (1949). Sanskrit: its origin, composition, and diffusion. Shenandoah.
  • Köpeczi, Béla; Makkai, László; Mócsy, András; Szász, Zoltán; Barta, Gábor, eds. (1994). History of Transylvania – From the Beginnings to 1606. Budapest: Akadémiai Kiadó. ISBN 978-963-05-6703-9.
  • Kristó, Gyula (1996). Hungarian History in the Ninth Century. Szegedi Középkorász Muhely. ISBN 978-963-482-113-7.
  • Luttwak, Edward (1976). The grand strategy of the Roman Empire from the first century A.D. to the third. Johns Hopkins University Press. ISBN 9780801818639.
  • MacKendrick, Paul Lachlan (2000) [1975]. The Dacian Stones Speak. The University of North Carolina Press. ISBN 978-0-8078-4939-2.
  • Matyszak, Philip (2004). The Enemies of Rome: From Hannibal to Attila the Hun. Thames & Hudson. ISBN 978-0500251249.
  • Millar, Fergus (1970). The Roman Empire and its Neighbours. Weidenfeld & Nicolson. ISBN 9780297000655.
  • Millar, Fergus (2004). Cotton, Hannah M.; Rogers, Guy M. (eds.). Rome, the Greek World, and the East. Vol. 2: Government, Society, and Culture in the Roman Empire. University of North Carolina. ISBN 978-0807855201.
  • Minns, Ellis Hovell (2011) [1913]. Scythians and Greeks: a survey of ancient history and archaeology on the north coast of the Euxine from the Danube to the Caucasus. CUP. ISBN 978-1-108-02487-7.
  • Mountain, Harry (1998). The Celtic Encyclopedia. Universal Publishers. ISBN 978-1-58112-890-1.
  • Mulvin, Lynda (2002). Late Roman Villas in the Danube-Balkan Region. British Archaeological Reports. ISBN 978-1-841-71444-8.
  • Murray, Tim (2001). Encyclopedia of archaeology: Volume 1, Part 1 (illustrated ed.). ABC-Clio. ISBN 978-1-57607-198-4.
  • Nandris, John (1976). Friesinger, Herwig; Kerchler, Helga; Pittioni, Richard; Mitscha-Märheim, Herbert (eds.). "The Dacian Iron Age – A Comment in a European Context". Archaeologia Austriaca (Festschrift für Richard Pittioni zum siebzigsten Geburtstag ed.). Vienna: Deuticke. 13 (13–14). ISBN 978-3-700-54420-3. ISSN 0003-8008.
  • Nixon, C. E. V.; Saylor Rodgers, Barbara (1995). In Praise of Later Roman Emperors: The Panegyric Latini. University of California. ISBN 978-0-520-08326-4.
  • Odahl, Charles (2003). Constantine and the Christian Empire. Routledge. ISBN 9781134686315.
  • Oledzki, M. (2000). "La Tène Culture in the Upper Tisza Basin". Ethnographisch-Archäologische Zeitschrift. 41 (4): 507–530.
  • Oltean, Ioana Adina (2007). Dacia: landscape, colonisation and romanisation. Routledge. ISBN 978-0-415-41252-0.
  • Opreanu, Coriolan Horaţiu (2005). "The North-Danube Regions from the Roman Province of Dacia to the Emergence of the Romanian Language (2nd–8th Centuries AD)". In Pop, Ioan-Aurel; Bolovan, Ioan (eds.). History of Romania: Compendium. Romanian Cultural Institute (Center for Transylvanian Studies). pp. 59–132. ISBN 978-973-7784-12-4.
  • Pană Dindelegan, Gabriela (2013). "Introduction: Romanian – a brief presentation". In Pană Dindelegan, Gabriela (ed.). The Grammar of Romanian. Oxford University Press. pp. 1–7. ISBN 978-0-19-964492-6.
  • Parker, Henry Michael Denne (1958). A history of the Roman world from A.D. 138 to 337. Methuen Publishing. ISBN 978-0-416-43690-7.
  • Pârvan, Vasile (1926). Getica (in Romanian and French). București, Romania: Cvltvra Națională.
  • Pârvan, Vasile (1928). Dacia. CUP.
  • Parvan, Vasile; Florescu, Radu (1982). Getica. Editura Meridiane.
  • Parvan, Vasile; Vulpe, Alexandru; Vulpe, Radu (2002). Dacia. Editura 100+1 Gramar. ISBN 978-9-735-91361-8.
  • Petolescu, Constantin C (2000). Inscriptions de la Dacie romaine: inscriptions externes concernant l'histoire de la Dacie (Ier-IIIe siècles). Enciclopedica. ISBN 978-9-734-50182-3.
  • Petrucci, Peter R. (1999). Slavic Features in the History of Rumanian. LINCOM EUROPA. ISBN 978-3-89586-599-2.
  • Poghirc, Cicerone (1989). Thracians and Mycenaeans: Proceedings of the Fourth International Congress of Thracology Rotterdam 1984. Brill Academic Pub. ISBN 978-9-004-08864-1.
  • Pop, Ioan Aurel (1999). Romanians and Romania: A Brief History. East European monographs. East European Monographs. ISBN 978-0-88033-440-2.
  • Roesler, Robert E. (1864). Das vorromische Dacien. Academy, Wien, XLV.
  • Russu, I. Iosif (1967). Limba Traco-Dacilor ('Thraco-Dacian language') (in Romanian). Editura Stiintifica.
  • Russu, I. Iosif (1969). Die Sprache der Thrako-Daker ('Thraco-Dacian language') (in German). Editura Stiintifica.
  • Schmitz, Michael (2005). The Dacian threat, 101–106 AD. Armidale, NSW: Caeros. ISBN 978-0-975-84450-2.
  • Schütte, Gudmund (1917). Ptolemy's maps of northern Europe: a reconstruction of the prototypes. H. Hagerup.
  • Southern, Pat (2001). The Roman Empire from Severus to Constantin. Routledge. ISBN 978-0-203-45159-5.
  • Spinei, Victor (1986). Moldavia in the 11th–14th Centuries. Editura Academiei Republicii Socialiste Româna.
  • Spinei, Victor (2009). The Romanians and the Turkic Nomads North of the Danube Delta from the Tenth to the Mid-Thirteenth century. Koninklijke Brill NV. ISBN 978-90-04-17536-5.
  • Stoica, Vasile (1919). The Roumanian Question: The Roumanians and their Lands. Pittsburgh: Pittsburgh Printing Company.
  • Taylor, Timothy (2001). Northeastern European Iron Age pages 210–221 and East Central European Iron Age pages 79–90. Springer Published in conjunction with the Human Relations Area Files. ISBN 978-0-306-46258-0.
  • Tomaschek, Wilhelm (1883). Les Restes de la langue dace (in French). Belgium: Le Muséon.
  • Tomaschek, Wilhelm (1893). Die alten Thraker (in German). Vol. 1. Vienna: Tempsky.
  • Van Den Gheyn, Joseph (1886). "Les populations danubiennes: études d'ethnographie comparée" [The Danubian populations: comparative ethnographic studies]. Revue des questions scientifiques (in French). Brussels: Société scientifique de Bruxelles. 17–18. ISSN 0035-2160.
  • Vékony, Gábor (2000). Dacians, Romans, Romanians. Toronto and Buffalo: Matthias Corvinus Publishing. ISBN 978-1-882785-13-1.
  • Vico, Giambattista; Pinton, Giorgio A. (2001). Statecraft: The Deeds of Antonio Carafa. Peter Lang Pub Inc. ISBN 978-0-8204-6828-0.
  • Waldman, Carl; Mason, Catherine (2006). Encyclopedia of European Peoples. Infobase Publishing. ISBN 1438129181.
  • Westropp, Hodder M. (2003). Handbook of Egyptian, Greek, Etruscan and Roman Archeology. Kessinger Publishing. ISBN 978-0-766-17733-8.
  • White, David Gordon (1991). Myths of the Dog-Man. University of Chicago. ISBN 978-0-226-89509-3.
  • Zambotti, Pia Laviosa (1954). I Balcani e l'Italia nella Preistori (in Italian). Como.
  • Zumpt, Karl Gottlob; Zumpt, August Wilhelm (1852). Eclogae ex Q. Horatii Flacci poematibus page 140 and page 175 by Horace. Philadelphia: Blanchard and Lea.